Orfeusz Nowakowski - My z poprawczaka.pdf

SAVE OFFLINE

Or​fe​usz No​wa​kow​ski

MY Z PO​PRAW​CZA​KA

WY​DAW​NIC​TWO ON

Spis treści

Dedykacja Rozdział I Rozdział II Rozdział III Rozdział IV Rozdział V Rozdział VI

Rozdział I

Trze​ba być twar​dym – ta​kie są re​gu​ły, jak chcesz w te kloc​ki grać. Mu​sisz być twar​dy. Bar​dziej niż so​bie to wy​obra​żasz, bo na​sze ży​cie, to nie jest aku​rat ko​lo​ro​wy slajd, to gów​no, w któ​rym ty aku​rat się nie znaj​dziesz, co naj​wy​żej, do​sta​n iesz wy​p ie​ki na twa​rzy, jak ktoś coś to​bie bę​dzie opo​wia​dał lub coś prze​czy​tasz, no i też, nie tak do koń​ca. W tym gów​nie, ko​leś, ty się nie znaj​dziesz, ale my w nim tkwi​my, po przy​sło​wio​we uszy, no wła​śnie, w tym gów​n ie. Bo mu​si​cie pa​mię​tać, wszyst​ko w ży​ciu, to gów​n o, oprócz mo​czu, a to co masz zro​bić, to umrzeć i żyć do​p ó​ki nie umrzesz, resz​tę so​bie wy​my​ślasz. Może też i nie tak do koń​ca, bo i tak naj​lep​sze sce​n a​riu​sze pi​sze samo je​ba​n e ży​cie, więc też nie za​wsze, mo​żesz wy​my​ślić coś tak tyl​ko dla sie​bie, no cóż. Ta​kie jest wła​śnie ży​cie i mu​sisz jesz​cze o jed​nym pa​mię​tać, w ży​ciu spo​dzie​waj się za​wsze naj​gor​sze​go, a poza tym nie przej​muj się jaka bę​dzie po​go​da w dniu two​je​go po​grze​bu. Naj​ogól​n iej na​sza hi​sto​ria za​czę​ła się od bar​dzo drob​n ych nu​me​rów, wszyst​ko się tak wła​śnie za​czy​n a. Z moim naj​lep​szym ko​le​siem zna​li​śmy się od za​wsze, by​li​śmy dla sie​bie jak bra​cia – wszyst​ko ro​bi​li​śmy ra​zem. Kra​dli​śmy i wcią​ga​li​śmy i dzie​li​li​śmy ze sobą za​je​bi​stą fazę. Wszyst​ko – do​słow​n ie wszyst​ko mie​li​śmy wspól​n e. Tak na​p raw​dę za​czę​ło się to pew​n ej nocy, kie​dy cho​dzi​li​śmy na​wcią​ga​n i po uli​cach na​sze​go mia​sta i roz​p ier​da​la​li​śmy wszyst​ko co było na na​szej dro​dze, by​li​śmy waż​n i, by​li​śmy sil​n i i nie​p o​ko​n a​n i. Wyj​ście z pubu, pa​trzy​my – idzie fra​jer, na pew​n o z nie​złą kasą, tak so​bie po​my​śle​li​śmy, na​sza de​cy​zja. Jeb​n ę​li​śmy go z dwa razy, je​ba​n y tak się darł, że my​śla​łem, za​je​bię gno​ja, ale do​stał jesz​cze z bani i padł na gle​bę. Tro​chę haj​su tra​fi​li​śmy, ta​ry​fa – je​dzie​my do ko​le​sia po fete, a póź​n iej do klu​bu na im​p rez​kę. Wcią​gnę​li​śmy to​war, na im​p re​zie było za​je​bi​ście, w pew​n ym mo​men​cie urwał mi się film – by​łem tak za​je​ba​n y, nie wiem na​wet jak zwi​n ą​łem się na cha​tę. Po kil​ku dniach przy​szedł nasz dziel​n i​co​wy, a po​tem do​sta​łem we​zwa​n ie na men​tow​n ie. Nie​któ​rzy mó​wią, men​dow​n ia, też tak mó​wią. Prze​słu​chi​wał mnie ja​kiś aspi​rant czy jak mu tam, no… tak ich zwa​n e po​stę​p o​wa​n ie wy​ja​śnia​ją​ce, po​tem spra​wa. Na pierw​szy raz było to chu​jo​we uczu​cie, ale wie​dzia​łem, że mój zio​mal nie sprze​da mnie i mogą mi kur​wy chu​ja zro​bić. Moi ro​dzi​ce byli wkur​wie​n i, ale wy​p ar​łem się wszyst​kie​go – uwie​rzy​li. Po​je​cha​łem z oj​cem do sądu i za​czę​ło się. Wcho​dząc na salę by​łem bar​dzo zde​n er​wo​wa​n y, je​ba​n y fra​jer, któ​re​mu jeb​n ę​li​śmy dzie​sio​n ę roz​p o​znał mnie. Na dzień do​bry do​sta​li​śmy ku​ra​to​ra, ja i mój kum​p el Prze​mo. Po​win​n i​śmy się uspo​ko​ić, ale od​bi​ło nam kom​p let​n ie – na maxa. Żyć albo umrzeć – jak w fil​mie. Je​ba​li​śmy wła​my i dzie​sio​n y, dzie​li​li​śmy się wszyst​kim, bra​li​śmy co się dało, kwa​chy, amfę i inne za​je​bi​ste to​wa​ry. Prze​sta​łem cho​dzić do szko​ły i nie przej​mo​wa​łem się już ni​czym. Ro​dzi​ce byli już dla mnie źli i nie przej​mo​wał ich mój los. Mia​łem tro​je ro​dzeń​stwa, by​łem dla nich kimś gor​szym, czar​n ą owcą w domu. Pier​do​li​ło mnie to wszyst​ko, sta​łem się jak​by in​n ym czło​wie​kiem, da​lej kra​dłem i ba​wi​łem się z Prze​mem. Oczy​wi​ście ba​wi​łem się za cu​dze pie​n ią​dze. Były pie​n ią​dze, były pro​chy, były też dupy. Po trze​ciej spra​wie zna​la​złem się w schro​ni​sku dla nie​let​n ich, żeby ukoń​czyć szko​łę, da​lej ta​kie bla bla bla. Póź​n iej do​sta​łem po​p ra​wę. Po​je​cha​łem lo​dó​wą tzn. za​wieź​li mnie kon​wo​jem, na pierw​sze po​wi​ta​n ie, od razu było

wi​dać, że będę miał moc​n o prze​je​ba​n e jak ten za​jąc w dow​ci​p ie. Chcia​łem być z Prze​mo, pójść do pubu na​je​bać się, na​ćpać, chcia​łem za​p o​mnieć o wszyst​kim. Na na​stęp​n y dzień za​czął się kosz​mar, było tam prze​je​ba​n e, ze​ksi pi​zga​li nas za byle chuj. Bra​ko​wa​ło mi wol​n o​ści, tych za​je​bi​stych im​p rez i za​p ier​da​la​n ia w no​cha. Wkur​wi​łem się i zje​ba​łem stam​tąd. Mu​sia​łem się ukry​wać, żeby kur​wy mnie nie zła​p a​ły, wte​dy wró​cił​bym do syfu. W pierw​szy dzień po​je​cha​łem do Prze​ma, po​szli​śmy do mo​jej dupy, była to so​bo​ta, póź​n iej pub i im​p re​za – tak jak za​wsze było za​je​bi​ście. Po im​p re​zie od​p ro​wa​dzi​łem Ka​ro​li​n ę. Wra​ca​jąc do domu zo​ba​czy​łem pod​jeż​dza​ją​cą sukę, wol​n o je​cha​li i ob​ser​wo​wa​li. Za​czą​łem spier​da​lać, mia​łem za​je​bi​ste​go far​ta, że by​łem bli​sko domu, skrę​ci​łem do są​sia​da. Prze​sko​czy​łem płot – pra​wie mnie do​p a​dli – wi​dzia​łem w tyle sno​p y bły​ska​ją​cych la​ta​rek. Wsze​dłem ci​cho do domu, tak, żeby nie obu​dzić ro​dzi​ców – mia​łem klucz. Usia​dłem cięż​ko od​dy​cha​jąc, chwi​lę jesz​cze sie​dzia​łem, ale kur​wa mia​łem far​ta. Za​sną​łem na​wet nie wie​dząc w któ​rym mo​men​cie. Spa​łem na tak zwa​n e wy​ryw​ki, nie chcia​łem, żeby ro​dzi​ce mnie przy​uwa​ży​li, wy​mkną​łem się bar​dzo rano, fakt, że ku​rew​sko nie​wy​spa​n y, ale nie mia​łem ocho​ty sta​rym się tłu​ma​czyć. Co miał​bym im po​wie​dzieć, że mi jest źle tam, gdzie sam się wpa​ko​wa​łem?! Prze​mo był nie​wąt​p li​wie moim naj​lep​szym kum​p lem, ob​cho​dził jego mój los, kie​dy miał kasę – przy​sy​łał ją, pi​sał – po pro​stu po​ma​gał mi prze​trwać. Mia​łem i tak dużo szczę​ścia, bo gdy kra​dłem nie zgar​n ia​łem przy​p a​łu, to zna​czy nie mia​łem wpad​ki, co​raz wię​cej kra​dłem, ma​jąc co​raz wię​cej kasy. Ostat​n io w te​le​wi​zji ktoś bar​dzo mą​dry po​wie​dział, że my tak na​praw​dę nie mu​si​my kraść, tyl​ko po pro​stu chce​my to ro​bić. Poza tym nas to wszyst​ko wali. Tak czy in​a ​czej zle​wa​my sta​rych i ole​wa​my szko​łę, bo i co po niej póź​n iej ro​bić? W du​p ie tę całą na​ukę mamy, bo i po co? No, oczy​wi​ście do​cho​dzą do tego pro​chy i ta cała jaz​da wo​kół tego wszyst​kie​go. Nie pa​mię​tam, może po dzie​się​ciu, może po dwu​n a​stu dniach zwi​n ę​li mnie. Wra​ca​łem aku​rat od mo​jej ma​n iu​ry, pod​je​cha​ła suka – było za póź​n o na ja​ką​kol​wiek uciecz​kę – wpa​dłem. Za​wieź​li mnie na men​tow​n ie, wsa​dzi​li mnie do celi z ja​ki​miś dwo​ma in​n y​mi ko​le​sia​mi. Oka​za​ło się, że aku​rat ich zwi​n ę​li po dys​ko​te​ce, ale w chuj z tym, wa​li​ło mnie to, aku​rat ich przy​je​ba​n e pro​ble​my, kie​dy sam by​łem w gów​n ie po uszy. Prze​wieź​li mnie z Izby Dziec​ka. Zo​sta​łem tam prze​słu​cha​n y. Póź​n iej jesz​cze raz przez ko​goś in​n e​go z Po​li​cji. Po dwóch dniach, chy​ba był to wto​rek, za​brał mnie kon​wój do „po​p ra​wy”. Tak ogól​n ie to kon​wo​je cho​dzą we wtor​ki i czwart​ki. Przy​p o​mnia​ła mi się jed​n a hi​sto​ria z dwo​ma nie​źle wy​je​ba​n y-mi ko​le​sia​mi. Po pro​stu za​je​bi​ści lu​za​cy no i cool go​ście tak ogól​n ie, je​cha​łem wte​dy w kon​wo​ju z nimi, strze​li​li tak zwa​n ą pod​mian​kę i je​den z nich zo​stał tam gdzie nie po​wi​n ien. To​tal​n e jaja na mak​sa, a ten dru​gi po​je​chał na jego miej​sce, kie​dy kla​wi​sze z kon​wo​ju sku​ma​li o co cho​dzi, tam​ten już spier​do​lił. Zo​sta​łem przy​ję​ty przez ze​ksa i po​sze​dłem z nim do gru​p y – tak to się mó​wi​ło. Do​sta​łem taki wjeb, że mnie chuj z ner​wów strze​lił i my​śla​łem, że coś so​bie lub ko​muś zro​bię. Mu​sia​łem to prze​trzy​mać. Po​cząt​ko​wo ro​bi​łem ze​ksom „jaz​dę”, ale do​sta​łem znów po​rząd​n y wjeb i wie​dzia​łem, że trze​ba bę​dzie się przy​cza​ić. Po pew​n ym cza​sie w ra​mach tzw. do​bre​go za​cho​wa​n ia – ha… ha… – po​je​cha​łem na prze​p ust​kę – sąd wy​ra​ził też zgo​dę, więc nie było prze​szkód. Po​je​cha​łem na prze​p ust​kę, spo​tka​łem się z Prze​mo i swo​ją ma​n iu​rą. Jak za​wsze było od​lo​to​wo. Za​czę​ły się im​p re​zy „dy​chy” i „kwa​dra​ty”. Za​wsze moż​n a było coś skro​ić. Było za​je​bi​ście. Po trzech dniach tuż przed po​wro​tem do „syfu” zde​cy​do​wa​łem – nie wra​-

cam, będę się ukry​wał. Wy​n io​słem z domu wie​żę ste​reo, opy​li​łem ją. Mat​ka zro​bi​ła mi strasz​n ą awan​tu​rę, po​szła na Po​li​cję, po​wie​dzia​ła, że sprze​da​ję jej rze​czy, nie wra​cam na noc do domu – wte​dy już prze​je​ba​ła so​bie na ca​łej li​n ii. By​łem tak wkur​wio​n y, że nie wie​dzia​łem co mam ro​bić. Je​dy​n e co mi przy​cho​dzi​ło do gło​wy na myśl, żeby się na​je​bać z Prze​mo, przy​ja​rać coś i za​ru​chać. Wie​dzia​łem tak​że – tak czy in​a ​czej – już nic mi nie po​mo​że. W ten ostat​n i dzień mo​jej prze​p ust​ki do​sta​łem pie​n ią​dze na po​dróż od sta​rych, po​że​gna​łem się i… nig​dzie nie po​je​cha​łem! Po​sze​dłem do pubu jak dzień w dzień, oczy​wi​ście z Prze​mo. Opo​wie​dzia​łem mu o wszyst​kim, sie​dzie​li​śmy dłu​go przy bro​war​ku, do​brze po dru​giej w nocy wkra​dłem się do domu. Po​sze​dłem spać. Gdy się obu​dzi​łem, drzwi od mo​je​go po​ko​ju były otwar​te. Wie​dzia​łem, że coś się może za​cząć dziać, nie my​li​łem się. Wie​dzia​łem, że coś jest nie tak, szyb​ko wsko​czy​łem w ciu​chy, zsze​dłem i usły​sza​łem jak oj​ciec roz​ma​wia z kimś przez te​le​fon – za​ja​rzy​łem na​tych​miast. Dzwo​n ił na Po​li​cję, ubra​łem szyb​ko buty, wzią​łem pie​n ią​dze z port​mo​n et​ki mo​jej sio​stry i ile sił w no​gach zje​ba​łem z domu. Oj​ciec to za​uwa​żył, wy​le​ciał za mną na uli​cę – krzy​czał – wra​caj! Prze​bie​głem się nie​zły ka​wa​łek dro​gi, gdy za​uwa​ży​łem, że jadą „szkie​ły”. Je​den z nich wy​siadł i za​czął mnie go​n ić – ucie​kłem w stro​n ę osie​dlo​wych ru​der, gdzie też kie​dyś mie​ści​ła się re​mi​za stra​żac​ka. Skok na dra​bin​kę, mo​ment i by​łem już na da​chu. Przez chwi​lę by​łem jesz​cze bez​p iecz​n y, mo​głem ich ob​ser​wo​wać. Suka sta​n ę​ła i wy​szedł jesz​cze je​den „szkieł” od razu wspi​n a​jąc się po dra​bin​ce. Szyb​ko ze​sko​czy​łem na taki jak​by pół​da​szek – za​da​sze​n ie, skok na dach ja​kie​goś tam ga​ra​żu i mo​ment by​łem na dro​dze, a wła​ści​wie ścież​ce pro​wa​dzą​cej do rze​ki. My​śla​łem, że ich od​sta​wi​łem i to znacz​n ie, ale nie​sa​mo​wi​cie przy​śpie​szy​li, byli tuż za mną, aż się zdzi​wi​łem. Nie mia​łem wyj​ścia, do​bie​głem do rze​ki i wsko​czy​łem. My​śla​łem, że już po mnie – mo​men​tal​n ie wodę mia​łem po szy​ję, prąd rze​ki rwał mnie i zno​sił. Ja​sne, że rze​czy mia​łem mo​kre, by​łem na​dmu​cha​n y wodą, czu​łem jak​by wszyst​ko od​by​wa​ło się w zwol​n io​n ym tem​p ie. Chy​ba tro​chę spa​n i​ko​wa​łem, ale tra​fi​łem na pły​ci​znę – całe szczę​ście, by​łem na dru​gim brze​gu. Szkie​ły ma​cha​li do mnie, krzy​cze​li, wy​zy​wa​li ale nie mie​li jak przejść. Po​ka​za​łem im jesz​cze fuck you i zwi​n ą​łem się jak naj​szyb​ciej z ich pola wi​dze​n ia. Ku​p i​łem po dro​dze za​p ał​ki, szlu​gi, tro​chę żar​cia. Gdzieś oko​ło ki​lo​me​tra, idąc pe​ry​fe​ria​mi do​tar​łem do nie​wiel​kiej po​la​ny w le​sie. Zdją​łem blu​zę i całą resz​tę mo​krych ciu​chów. Roz​p a​li​łem ogni​sko i całe szczę​ście, bo za​czę​ło mi być co​raz zim​n iej. Trzą​słem się jak ga​la​re​ta i gdy​bym nie biegł, praw​do​po​dob​n ie za​ła​p ał​bym się na wie​czor​n e wia​do​mo​ści, oczy​wi​ście jako trup. Parę go​dzin póź​niej, do​brze pod wie​czór, uda​łem się do cen​trum. Za​dzwo​n i​łem do Prze​ma, na całe szczę​ście był. Opo​wie​dzia​łem mu, co się wy​da​rzy​ło. Po​wie​dział, że da mi nowe ciu​chy i nie mam pę​kać, no bo tak nie​raz jest w ży​ciu. Mu​sia​łem zro​bić do​dat​ko​we ki​lo​me​try do nie​go i by​łem tak zmę​czo​n y tym wszyst​kim, po pro​stu pa​da​łem na ryj. No i te mo​kre na wpół wy​su​szo​n e ła​chy. My​śla​łem, że zdech​n ę z zim​n a. Prze​bra​łem się u nie​go, zja​dłem, wy​p i​łem tro​chę bro​wa​ru i po​je​cha​li​śmy tak​są do pubu. Kur​wa za​je​ba​n a mać, nie mo​głem tego na​wet przy​p usz​czać, że te kur​wy, te skur​wie​le będą mnie szu​kać tam gdzie mogą mnie zna​leźć, ska​p o​wa​li się, gdzie mogą się na mnie przy​cza​ić. Cze​ka​li na mnie i zwi​n ę​li, niby im nie wol​n o ale kaj​dan​ki mi za​ło​ży​li. My​śla​łem, że się roz​kur​wię. Wje​ba​li mnie do po​lo​n e​za i za​wieź​li na men​tow​n ie na ich skur​wia​łą ko​men​dę. Prze​słu​chi​wa​li mnie czy nic nie od​je​ba​łem. Pró​bo​wa​li sta​rą zna​n ą mi me​to​dą przy​kle​p ać mi to i owo, ale nie​sku​tecz​n ie tym ra​zem. Nie przy​zna​wa​łem się do ni​cze​go, choć nie​złe nu​me​ry od​je​ba​łem na tej prze​p u​st​ce, ale chu​ja ze mnie wy​cią​gnę​li. Od​wieź​li mnie do Po​li​cyj​n ej Izby Dziec​ka – póź​n iej we wto​rek kon​wój i do po​-

praw​cza​ka. Po dwóch dniach oznaj​mio​n o mi – je​dzie​my gdzie in​dziej – gdy to usły​sza​łem pra​wie łzy po​szły mi z oczu, ale uspo​ko​iłem się. Za​wsze trzeb a po​ka​zać, że jest się twar​dy, bez wzglę​du na to co by się dzia​ło – nie moż​n a nic po so​bie po​ka​zać. Je​steś sła​by, to mają cie​bie. Pła​kać to moż​n a do po​dusz​ki – nig​dy tak aby ktoś to wi​dział. Zno​wu nowi ko​le​dzy, nowe oto​cze​n ie, nowe sy​tu​a cje. Więk​szość ko​le​siów była w po​p ra​wie za po​dob​n e rze​czy co ja lub inne. Tak to już jest. Po​wo​li za​czą​łem przy​zwy​cza​jać się do no​wych za​sad i no​wych osób. Za​czę​li​śmy się wza​jem​n ie wy​p y​ty​wać i opo​wia​dać. Za​wsze tak jest na po​cząt​ku – co, jak, jak było i tak da​lej. Opo​wia​da​li mi o swo​ich prze​ży​ciach i przy​go​dach, ja o swo​ich. Tak mija czas w po​p ra​wie. No jest szko​ła i inne za​ję​cia, ale jak ktoś ma ocho​tę się wy​dziar​gać i to nie​źle, znaj​dzie też czas na to. Był taki ko​leś z oko​lic Wro​cła​wia, któ​ry był mi​strzem w ta​tu​owa​n iu. Nie było rze​czy, któ​rej by nie wy​ta​tu​ował, bio​rąc pod uwa​gę ja​kie pry​mi​tyw​n e mie​li​śmy ma​szyn​ki. Jego ulu​bio​n ym po​wie​dze​n iem było – co tam sły​chać San​cho, chy​ba nie​zbyt – co? Bar​dzo go lu​bi​łem, był to na​p raw​dę po​rząd​n y ko​leś. Tak jak mó​wi​łem, tak mija czas w po​p ra​wie. Nie cze​ka​łem na list, ale po pew​n ym cza​sie na​p i​sa​ła do mnie mama. Pi​sa​ła, że prze​my​śla​ła to wszyst​ko, że pła​ka​ła przez całe noce. Pro​si​ła, pi​sa​ła o na​dziei, że się po​p ra​wię i się zmie​n ię, wró​cę do domu. Ten list miał mnie chy​ba od​mie​n ić, a może w ja​kiś spo​sób zmie​n ić? Nie wiem i do dzi​siaj go pa​mię​tam – ten pierw​szy list do mnie. Nikt tego nie jest w sta​n ie zro​zu​mieć jak zu​p eł​n ie in​a ​czej jest trak​to​wa​n y list w ta​kiej sy​tu​a cji w ja​kiej ja by​łem. To jest zu​p eł​n ie coś in​n e​go niż nor​mal​n ie list od ciot​ki na świę​ta, obo​jęt​n ie ja​kie to by były. Ba, ro​dzi​n a za​czę​ła się mną in​te​re​so​wać, za​czę​li przy​jeż​dżać, ko​re​spon​den​cja się za​czę​ła, czę​ściej niż kie​dy​kol​wiek. Na pew​n o mi to w ja​kiś spo​sób po​ma​ga​ło i tak są​dzę po​mo​gło. Na pew​n o prze​trwać. W po​p raw​cza​ku mia​łem nie​raz pro​ble​my z pod​p o​rząd​ko​wa​n iem się re​gu​la​mi​n om i ogól​n ie przy​ję​tym za​sa​dom, ale na​uka szła mi cał​kiem nie​źle. Na pierw​szą prze​p ust​kę mu​sia​łem cze​kać bar​dzo dłu​go. Wresz​cie ją otrzy​ma​łem. Wie​dzia​łem, że jak będę za dużo fi​kał, to do​p ier​do​lą mi po​p ra​wę do dwu​dzie​ste​go pierw​sze​go roku. Kur​wa, chy​ba bym tego nie prze​żył. Ja pier​do​lę, na​wet nie je​stem w sta​nie so​bie tego wy​obra​zić, ja pier​do​lę, ale szajs, co to by był za ki​bel. Chy​ba le​p iej się bajt​nąć na linę! Pierw​sza wia​do​mość w moim mie​ście nie była naj​lep​sza – przy​ja​ciel tra​fił do za​kła​du. Do​wie​dzia​łem się o ad​res i te​le​fon – za​dzwo​n i​łem do nie​go. Oka​za​ło się, że nasz wspól​n y ko​leś „sprze​dał” go z wła​ma​n iem jak wpadł. Po spra​wie wje​ba​li go do Schro​n i​ska dla Nie​let​n ich, a po trzech ty​go​dniach wy​wieź​li go do za​kła​du. Bar​dzo ufa​li​śmy temu ko​le​sio​wi, a tu taka wpa​da! Dużo, dużo póź​n iej do​rwa​li​śmy kon​fi​den​ta i tak mu wpier​do​li​li​śmy, że le​żał ku​tas je​ba​n y i pro​sił, żeby uwie​rzyć w to, że to nie on „sprze​dał”. Nie mo​gli​śmy jed​nak w to uwie​rzyć. Pew​n e rze​czy były dla nas zbyt oczy​wi​ste. Na tej prze​p u​st​ce nic kom​plet​n ie nie wy​je​ba​łem, kom​p let​n ie żad​n e​go nu​me​ru. Na im​p re​zy cho​dzi​łem tyl​ko z ma​n iu​rą. Pra​wie cały czas spę​dzi​łem w domu i z ma​n iu​rą. Jed​n ak bra​ko​wa​ło mi tych za​je​bi​stych za​dym. Mia​łem na​dziej ę, że Prze​mo szyb​ko przy​je​dzie na prze​p ust​kę i znów bę​dzie​my kraść i ba​wić się ra​zem. Wszyst​ko się tak jak​by bez nie​go uspo​ko​iło, prze​sta​łem od​p ier​da​lać nu​me​ry. Naj​więk​szym jed​n ak nu​me​rem było to, kie​dy w ter​mi​n ie po​wró​ci​łem z prze​p ust​ki do za​kła​du. W za​kła​dzie mi​jał dzień za dniem tak jak za​wsze utar​tym re​gu​la​mi​n o​wym try​bem. By​łem jed​n ym z lep​szych wy​cho​wan​ków, do​bre za​cho​wa​n ie i do​bre oce​n y. Chcia​łem prze​trwać ja​koś do wa​ka​cji, któ​re po​wo​li się zbli​ża​ły. Ko​n iec czerw​ca przy​je​cha​ła do mnie sio​stra ze swo​im fa​ciem i po​je​cha​łem do domu. Po przy​jeź​dzie nie wy​cho​dzi​łem z domu przez kil​ka dni. Nie​moż​li​we niby, a jed​n ak tak było. Po​ma​ga​łem ma​mie w domu i ogro​dzie.

Po​my​śla​łem, że za​dzwo​n ię do ma​n iu​ry, a tak​że do Prze​ma, może też przy​je​chał. Nie mia​łem in​for​ma​cji, czy go wy​p u​ści​li czy też nie. Oka​za​ło się, że też przy​je​chał, ale za​lał pałę w pu​bie – ale miał prze​dzwo​n ić, niby. Tłu​ma​czył się, że tak ja​koś wy​szło no i co. Umó​wi​li​śmy się na dwu​dzie​stą w jak​że by in​a ​czej w na​szym ulu​bio​n ym pu​bie. Przy​je​chał po mnie – ru​szy​li​śmy po na​sze ma​n iu​ry. Wy​je​ba​li​śmy do cen​trum na im​p re​zę i znów się czu​łem za​je​bi​ście, tak jak wte​dy, tak jak za​wsze. Wy​da​wa​ło się, że to mój ży​wioł, po pro​stu chy​ba ko​cham ta​kie ży​cie. Im​p re​za, al​ko​hol, dra​gi i ma​n iu​ry. Gdy wcią​gną​łem ście​chę to​wa​ru, czu​łem się to​tal​n ie od​p rę​żo​n y i nic mnie nie ob​cho​dzi​ło. Za​p o​mnia​łem o wszyst​kim – o tym ca​łym gów​nie w któ​rym by​łem. Ma​n iu​ry też wal​n ę​ły so​bie po exta​sie. Było na​p raw​dę su​p er​ow​sko. Pod​czas tań​cze​n ia „po​ście​ló​wek” mó​wi​ły, że są tak pod​ja​ra​n e, bo aż szczy​p ie je w kro​ku z pod​n ie​ce​n ia. Mnó​stwo go​rzał​ki, mnó​stwo się po​la​ło. By​łem w zu​p eł​n ie in​n ym świe​cie, ła​p a​łem za​je​bi​stą fazę i wy​da​wa​ło mi się, że je​stem kimś wiel​kim i nie ma lep​sze​go. Ma​n iu​ra wzię​ła mnie za rękę, po​cią​gnę​ła do to​a ​le​ty. Tłok jak skur​wy​syn, ni​ko​go nic nie dzi​wi, każ​dy coś jara albo… Od​cze​ka​li​śmy swo​je, gdy ja​kaś zdy​sza​n a par​ka wy​szła z jed​n e​go klo​p a. Strasz​n ie nas to pod​ja​ra​ło, gdy so​bie wy​obra​zi​li​śmy w ja​kiej ak​cji byli. Nie było żad​n ych słów czy za​p ro​szeń. Opar​ła się o ścia​n ę gło​wą, zdją​łem jej majt​ki, zo​ba​czy​łem jej za​je​bi​sty ty​łe​czek, roz​sta​wio​n e sze​ro​ko nogi. Po chwi​li by​łem już w sza​leń​czym tem​p ie, mia​łem to​tal​n e​go „po​we​ra”. Ka​ro​li​n a wie jak to ro​bić, krę​ci​ła dup​cią tak fan​ta​stycz​n ie, tak szyb​ko, by​li​śmy bar​dzo pod​ja​ra​n i. Tro​chę to trwa​ło, gdy po​my​śla​łem, tyle ru​cha​n ia i nic – nie mo​głem się spu​ścić, a tak bar​dzo chcia​łem. To do​syć pro​ste, bo kie​dy wal​n iesz w no​cha za dużo „szu​wak​su”, to mo​żesz, ale nie do koń​ca, nie mo​żesz się spu​ścić. Za to Ka​ro​li​n a dy​sza​ła jak dzi​ka, jej było ła​twiej po „amor​ku”. Wresz​cie da​łem so​bie spo​kój, nie tym ra​zem, zresz​tą i tak już nie mo​głem. Wy​szli​śmy. Obok w ka​bi​n ie ktoś trze​p ał so​bie ko​n ia, wi​docz​n ie usły​szał co się dzie​je i się pod​ja​rał. Ja​sne, też tak moż​na. Ba​wi​li​śmy się da​lej, Prze​mo ko​goś mi przed​sta​wił, ale już nie pa​mię​tam kogo. Znał spo​ro osób, do kel​n e​rek mó​wił na ty. Na koń​cu „dys​ki” umó​wi​li​śmy się z wia​rą na na​stęp​n ą im​p re​zę. Po​je​cha​li​śmy tak​są do domu. Fazę mia​łem za​je​bi​stą, obłęd jak by​łem na​fa​zo​wa​n y. W tak​sów​ce Prze​mo ze swo​ją Mag​dą nie​źle dzia​łał. Wi​dzia​łem tyl​ko jego rękę pod jej mi​n ió​wą, całą dro​gę się ca​ło​wa​li, a on jej je​chał z pal​ca. Dwa dni póź​n iej ro​dzi​ce za​bra​li mnie na wcza​sy za gra​n i​cę. Do​kład​n ie do Chor​wa​cji. Było tam nie​źle, ale nud​n o. Naj​bar​dziej roz​ba​wił mnie fakt, że mu​sia​łem ką​p ać się w klap​kach, żeby nie na​dep​n ąć na ja​kie​goś je​ża​ka czy coś w tym ro​dza​ju. Ale heca. Ale i tak było nud​n o, bez Prze​ma, bez Ka​ro​li​n y, bez im​p rez. Chcia​łem jak naj​szyb​ciej wró​cić i za​ba​wić się z mo​imi ko​le​ga​mi. Po po​wro​cie oj​ciec obie​cał mi sfi​n an​so​wać kurs pra​wa jaz​dy, a po​tem kto wie czy nie będę mógł jeź​dzić jego sa​mo​cho​dem. Bar​dzo się ucie​szy​łem, ale też nie bar​dzo wie​dzia​łem o co jemu cho​dzi. Nig​dy nie do​sta​wa​łem od nie​go ta​kich pre​zen​tów. Za​dzwo​n i​łem do Prze​ma i opo​wie​dzia​łem mu o tym. Też się ucie​szył, zwłasz​cza gdy mu obie​ca​łem jaz​dę au​tem. No, jak oczy​wi​ście bę​dzie to moż​li​we. Przez całe wa​ka​cje pier​dol​n ę​li​śmy z Prze​mem kil​ka „dzie​sion”, ale bez żad​n e​go nie​p o​trzeb​n e​go przy​p a​łu. Mie​li​śmy duże pla​n y na przy​szłość. Chcie​li​śmy być w przy​szło​ści gang​ste​ra​mi, być nie​za​leż​n ym od in​n ych i ro​bić duże in​te​re​sy. Zro​bi​łem pra​wo jaz​dy, tak jak oj​ciec mi obie​cał. Od​p a​lił dolę dla eg​za​mi​n a​to​ra i zda​łem za pierw​szym ra​zem. Ale zdol​n y je​stem, co? Sta​rzy mie​li Audi 80 tak zwa​n ą przej​ściów​kę. Na po​czą​tek to i tak nie​bo. Po​je​cha​łem do Prze​ma, wy​rwa​li​śmy na mia​sto, ale czad. Dwa razy chy​ba bym w ko​goś przy​p ier​do​lił, ale mie​li nie​zły re​fleks. Do cho​le​ry, w koń​cu też mają pra​wo jaz​dy. Sza​le​li​śmy nie​sa​mo​-

wi​cie. Póź​n iej wy​rwa​li​śmy za mia​sto na sta​ry opusz​czo​n y au​to​drom, tam do​p ie​ro da​li​śmy kitu. Póź​n iej wie​czo​rem, jak zwy​kle im​p rez​ka, cho​le​ra ja​sna – po​że​gnal​n a. Aku​rat au​tem dłu​go się nie na​cie​szy​łem, bo mu​sia​łem wra​cać do za​kła​du. Ko​n iec wa​ka​cji, ko​n iec wszyst​kie​go. Było to strasz​n ie przy​gnę​bia​ją​ce, strasz​n ie, po pro​stu chcia​ło mi się aż pła​kać. Po po​wro​cie wszyst​ko było jak​by inne, tak mi się wy​da​wa​ło. My​śla​łem, że nie wy​trzy​mam. Sta​ło się, wy​trzy​ma​łem, gdzieś oko​ło trzech ty​go​dni. Pod​czas wyj​ścia do mia​sta ucie​kłem ze​kso​wi. Po​je​cha​łem do domu. Mu​sia​łem wszyst​ko zro​bić tak, żeby ro​dzi​ce nie sku​ma​li o co cho​dzi. Mo​men​tal​n ie miał​bym wy​wóz. Po​sze​dłem do swo​jej dziew​czy​n y, ale spa​n ie u niej od​p a​da​ło. Jej sta​rzy zna​li mo​ich, mo​gli by coś po​dej​rze​wać, że coś jest nie tak. Póź​n ym wie​czo​rem wy​lą​do​wa​łem w domu, po​ło​ży​łem się spać. Rano moja sio​stra od razu do​my​śli​ła się co jest gra​n e i to, że je​stem w domu. Pro​si​ła, żeby z nią po​roz​ma​wiać, opo​wie​dzieć o wszyst​kim, dla​cze​go je​stem tu a nie tam. Mia​łem wra​że​n ie, że to co opo​wia​dam spły​wa po niej i tak mi nie wie​rzy. Po chwi​li na​my​słu wsta​ła i po​szła po mamę. Sie​dzia​łem w po​ko​ju i nie wie​dzia​łem co mam ro​bić, za​czą​łem roz​my​ślać i sta​rać się ja​koś to so​bie po​ukła​dać. We​szła sio​stra z mamą. Mama za​p y​ta​ła się, co ty tu ro​bisz syn​ku? Od​p o​wie​dzia​łem, że ucie​kłem, jest mi po pro​stu tam źle. Po​wie​dzia​łem, że prze​cież mogę się tu​taj na miej​scu uczyć, a nie tam. Mama po​wie​dzia​ła, że to nie jest ta​kie pro​ste jak my​ślę. Wście​kła się krzy​cząc, że przed​tem mo​głem o tym po​my​śleć i nie roz​ra​biać i wstyd ca​łej ro​dzi​n ie przy​n o​sić. Za​czę​ła pła​kać, mó​wić ja​kie nie​p rzy​jem​n o​ści i kło​p o​ty ją spo​ty​ka​ją. Za​czą​łem tłu​ma​czyć ma​mie – pój​dzie​my do sądu, po​roz​ma​wiasz z kim trze​ba, uda się to za​ła​twić. Mama się zgo​dzi​ła – ju​tro pój​dzie​my. Wcho​dząc do sądu trzą​słem się cały, wie​dzia​łem jak to jest waż​n e dla mnie. Mama do​wie​dzia​ła się, że nie​ste​ty, ale pani sę​dzia ma wo​kan​dę, a poza tym wyda na​kaz do​p ro​wa​dze​n ia mnie do za​kła​du po​p raw​cze​go, le​p iej gdy​bym wró​cił sam. Po​n oć była bar​dzo zła i nie mo​gła uwie​rzyć, że kto​kol​wiek może w ten spo​sób za​wra​cać jej gło​wę. Jak to okre​śli​ła moja mama, też była wście​kła na za​ist​n ia​łą sy​tu​a cję. W gło​wie mia​łem wiel​ki za​męt i wszyst​ko mi w niej bu​zo​wa​ło. Jed​n ak pani sę​dzia nie zo​sta​wi​ła tego wszyst​kie​go bez ja​kie​go​kol​wiek roz​wią​za​n ia. Za​dzwo​n i​ła do za​kła​du i po​ga​da​ła z pe​da​go​giem, któ​ry obie​cał, że ju​tro przy​je​dzie po mnie. Mó​wiąc sło​wa​mi mo​je​go ko​le​gi mi​n i​stran​ta „tak też się sta​ło”. Po mie​sią​cu ze wzglę​du na dziad​ków po​je​cha​łem na prze​p ust​kę na Świę​to Zmar​łych. Nie​źle, trzy dni wol​n e​go. Przy​je​chał też Prze​mo, mó​wił, żeby się nie mar​twić, bo na lato bę​dzie​my na wol​ce i mogą nas wte​dy wszy​scy w dupę po​ca​ło​wać. Wie​czo​rem po​je​cha​li​śmy do klu​bu na im​p re​zę, ku​p i​li​śmy to​war, za​je​ba​li​śmy w no​cha dzia​łę śnie​gu. Do​syć szyb​ko mia​łem za​je​bi​stą fazę. Prze​mo zresz​tą też. Dys​ka trwa​ła w naj​lep​sze, ba​wi​li​śmy się na​p raw​dę nie​źle. Jak za​wsze wzię​li​śmy żu​brów​kę z so​kiem jabł​ko​wym i lo​dem, no ja​sne cy​try​n a też. Skąd te upodo​ba​n ia? Oooo, to dłu​ga i faj​n a hi​sto​ria, ale mó​wiąc skró​tem, to jed​n a taka Lu​cyn​ka to uwiel​bia​ła i mnie też to wzię​ło. Po​zna​łem ją w za​je​bi​stej dys​ko​te​ce Sa​voy. Była tam z ko​le​żan​ką, jak pa​mię​tam Da​ria mia​ła na imię. Dla​cze​go tak to okre​ślam? Ba… póź​n iej się oka​za​ło, że Lu​cy​n a to Mo​n i​ka, to zna​czy od​wrot​n ie, przed​sta​wi​ła się jako Mo​n i​ka, ale to była Lu​cy​n a. Ale jaja, nie​któ​re cip​ki my​ślą, że imię ja​kie mają może się nie spodo​bać ja​kie​muś tam po​zna​n e​mu chło​p a​ko​wi. Na moje to ona może mieć na imię Her​me​n e​gil​da i ob​cho​dzić swo​je imie​n i​n y 13 kwiet​n ia w pią​tek albo też na​wet Ger​tru​da albo też Her​ta, pies je je​bał. Je​że​li jest nie​zła i masz ocho​tę ją wy​je​bać, jed​nym sło​wem, je​że​li to​bie się po​do​ba, póź​n iej to na​wet może być Mo​n i​ka. Oczy​wi​ście, je​że​li jej tak na tym za​le​ży. Aha, a ta Da​ria mia​ła nie​złe cy​cu​sie, cu​dow​n y de​kolt po pro​stu. Naj​-

ogól​n iej była to smut​n a szmu​la za​ko​cha​n a w swo​im chło​p a​ku, któ​re​go aku​rat nie było, ale jak był, to za​zwy​czaj ro​bił z nią co chciał i po go​dzi​n ie zmy​wał się do in​n ej dys​ko​te​ki wa​lić w krok inne pa​n ien​ki. Zresz​tą, któ​re też na nie​go cze​ka​ły. Tak, tak, to był dla nie​go za​je​bi​sty układ. Je​że​li cho​dzi o Lu​cyn​kę, to fan​ta​stycz​n ie tań​czy​ła i nie cho​dzi​ło tu o to jako sztu​kę lecz jako for​mę. Tań​cząc z nią mia​łem od​czu​cie, że jest wszę​dzie w moim cie​le. Po​tra​fi​ła tak umie​jęt​n ie ocie​rać się swo​ją pupą o mój roz​p o​rek, że rze​czy​wi​ście, czy to ta​kie waż​n e, czy Mo​n i​ka, czy Lu​cy​n a, jak ku​tas mi stał jak głu​p i? Na ra​zie to tyle… Prze​mo coś po​wie​dział, usie​dli​śmy z ma-niu​ra​mi przy sto​li​ku. Za​czę​ła się jak zwy​kle gad​ka szmat​ka i póź​n iej już się wszyst​ko roz​krę​ci​ło nor​mal​n ym, a jak​że try​bem – na​szym try​bem. Po paru drin​kach z Prze​mem po​sta​n o​wi​li​śmy – „skro​imy kwa​drat” naj​le​p iej wy​je​bać ja​kąś ha​wi​rę lub sklep. Do czwart​ku bę​dzie​my mieć wszyst​ko ob​cy​ka​n e, tak, żeby nie było przy​p a​łu. Bar​dzo bra​ko​wa​ło nam tego i cie​szy​łem się, że znów za​czną się za​dy​my tak jak kie​dyś. Już oko​ło pierw​szej by​łem tak na​je​ba​n y, że nie wie​dzia​łem co ro​bię, wkur​wi​łem się na Ka​ro​li​n ę i za​je​ba​łem jej w twarz. Za​czę​ła pła​kać, tak​że Prze​mo​wi chcia​łem wy​je​bać, ale w ostat​n iej chwi​li się po​wstrzy​ma​łem. Po paru chwi​lach szar​p a​n ia się z Prze​mem za​czą​łem my​śleć – co ja ro​bię? Co ja do kur​wy nę​dzy od​p ier​da​lam? Na​gle oprzy​tom​n ia​łem, zda​łem so​bie spra​wę, że po​stą​pi​łem jak ostat​n i kre​tyn. Sie​dzia​łem już cał​kiem spo​koj​n y obok Ka​ro​li​n y, za​czą​łem ją pro​sić, żeby mi prze​ba​czy​ła, że na​p raw​dę nie wie​dzia​łem co ro​bię. Po​wie​dzia​ła, że cze​goś ta​kie​go nie spo​dzie​wa​ła się po mnie, jesz​cze raz taki nu​mer od​wa​lisz – to ko​n iec z nami. Mó​wi​ła i na prze​mian pła​ka​ła i wy​cie​ra​ła oczy. Do​brze, już do​brze – po​wie​dzia​łem. By​łem na sie​bie i tak zły, nie z po​wo​du ca​łe​go, no, tego zaj​ścia, ale z tego po​wo​du, że nie wie​dzia​łem dla​cze​go mi tak od​bi​ło. Do koń​ca im​p re​zy pra​wie już nic nie pi​łem tyl​ko pa​li​łem, prak​tycz​nie je​den za dru​gim. Po „dys​ce” od​wieź​li​śmy tak​są Prze​ma z Mag​dą do domu. W tak​sie cały czas ga​da​łem jak to je​stem na​je​ba​n y, jaką mam fazę i nie dam rady sta​n ąć na nogi. Prze​mo na dru​gi dzień mi opo​wia​dał, że Ka​ro​li​n ie mó​wi​łem, że ko​cham ją, że chcę z nią być do koń​ca i tak da​lej. Po​wta​rza​łem jej bez prze​rwy, że ko​cham, że ma być ze mną już na za​wsze. Bę​dąc już w domu jesz​cze o wszyst​kim roz​my​śla​łem, wy​ką​p a​łem się i szyb​ko bar​dzo szyb​ko za​sną​łem. Czwar​tek. Umó​wi​łem się z Prze​mem na dzie​więt​n a​stą – po​je​cha​łem po nie​go. Za​p ar​ko​wa​li​śmy na par​kin​gu nie​da​le​ko od bud​ki z Lot​to. W oczy rzu​cił się nam pla​kat z tę ich ku​mu​la​cją na so​bo​tę. Tro​chę to nas roz​ba​wi​ło, bo ku​mu​la​cja czy kul​mi​n a​cja, to jak do​brze nam pój​dzie, też w so​bo​tę bę​dzie​my się nie​źle ba​wić. Wie​rzy​łem, że też bę​dzie​my mieć far​ta. Zro​bi​li​śmy ob​cin​kę, czy nikt się nie krę​ci i jest bez przy​p a​łu. Mie​li​śmy ob​cy​ka​n y sklep z elek​tro​n i​ką. Mo​men​ta​mi też mia​łem dziw​n e od​czu​cie, że mo​że​my tak​że wpaść, a to rów​n a​ło się z tym, że będę mu​siał wró​cić do syfu i ko​n iec z wol​n o​ścią. No ale nic, wy​szli​śmy z auta jak na ha​sło. Zresz​tą co tam, przed​tem jesz​cze jeb​n ę​li​śmy w no​cha dział​kę, żeby pu​ści​ły z nas ner​wy. Po pro​stu, żeby nie mieć cy​ko​ra i nie przej​mo​wać się ni​czym. Śmierć fra​je​rom, ży​cie lu​dziom i zło​dzie​jom. Póź​n iej wszyst​ko dzia​ło się już bły​ska​wicz​n ie. Prze​mo wy​jął „mi​cha​ła”, jed​n ym wal​n ię​ciem wy​je​bał szy​bę, wsko​czy​li​śmy do środ​ka. Dużo, dużo póź​n iej, po​my​śla​łem so​bie, jaki to był​by nie​fart, gdy​by​śmy tra​fi​li na tę wzmac​n ia​n ą szy​bę, któ​rej zresz​tą nie jest się w sta​n ie wy​bić. Ale jest to jed​n ak dziw​n e, że skle​p y, któ​re są świe​żo otwar​te od nie​daw​n a, to i alar​mów nie mają, a tym bar​dziej tych szyb. Nie​raz tak bywa, że wła​ści​ciel jak ma kre​dy​ty, to też so​bie ubez​p ie​cza na nie​złą sum​kę, w ra​zie cze​go to i tak może so​bie od​bić z nad​wiąz​ką, ma alarm, ale szy​by do dupy. Cho​ciaż te​raz i ci co ubez​p ie​cza​ją, no te fir​my już się też wy​-

cwa​n i​ły, wie​dzą co i jak, no i dla​cze​go. Tak, tak – za to wszyst​ko ka​su​ją i to nie​źle. Po chwi​li w ple​ca​ku mia​łem czte​ry cy​fro​we ka​me​ry, ale cac​ka, ta​kie ma​leń​kie, mój ko​leś też nie był gor​szy. W uszach tak na​p raw​dę dzwo​n i​ła mi ci​sza. Dziw​n e, żad​n e​go alar​mu, nic kom​p let​n ie. Ale ży​cie uczy, póź​n iej się do​wie​dzia​łem dużo rze​czy na te​mat „kro​je​n ia kwa​dra​tów” i tych alar​mów z tych ich tzw. ci​chym po​wia​do​mie​n iem. Ja pier​do​lę, jacy my by​li​śmy na​iw​n i. Umó​wi​li​śmy się na tzw. krót​ki wpad, bie​rze​my co pod ręką – góra trzy mi​n u​ty i cho​du. Ale Prze​mo ubz​du​rał so​bie, że w ka​sie fi​skal​n ej są na pew​n o ja​kieś pie​n ią​dze i zrzu​cił ją ze sto​łu. Jak opę​ta​n y klnąc i ko​p iąc, my​ślał, że być może otwo​rzy mu się, czy też roz​wa​li ją do​szczęt​n ie i wy​sy​p ią mu się sze​ro​kim stru​mie​n iem pie​n ią​dze. Mó​wię do nie​go, kur​wa Prze​mo do chu​ja, wy​ry​wa​my stąd! Spier​da​laj​my, cza​su nie ma, jesz​cze nas zwi​n ą. Wy​rwa​li​śmy co sił w gi​czach, by​łem strasz​n ie spo​co​n y, sam nie wiem dla​cze​go. Parę me​trów dzie​li​ło nas od sa​mo​cho​du, kur​wa mać, je​ba​n a suka-ra​dio​wóz wprost z re​flek​to​ra​mi na nas, niech to chuj strze​li, co za przy​p ał. Nie, wte​dy już nie było mi do śmie​chu. Ja w jed​n ą stro​n ę, Prze​mo w dru​gą. Po kil​ku​n a​stu me​trach sprin​tu, od​ru​cho​wo obej​rza​łem się, ja pier​do​lę, mają Prze​ma i wał​ku​ją go na gle​bie. Wi​dzia​łem to przez mo​ment, ale mu​sia​łem spier​da​lać co sił w no​gach. Jak naj​da​lej, jak naj​szyb​ciej, nie ma wyj​ścia, mu​sisz być za​wsze jak naj​da​lej od miej​sca gdzie ro​bi​łeś co​kol​wiek, co jest nie tak. Za​wsze. Jak naj​da​lej, spier​da​laj tak jak​by go​n ił cie​bie wście​kły pit​t​bull z ko​le​gą am​sta​fem. Całe szczę​ście, że by​łem tro​chę przed tym na​spi​do​wa​n y, wte​dy moż​n a spier​da​lać i to nie​źle. Bie​gnąc, na do​brą spra​wę też nie​źle spa​n i​ko​wa​łem, bo nie wie​dzia​łem co ro​bić, tu li​czą się ułam​ki chwil, nie ma cza​su na za​sta​n a​wia​n ie się i dłuż​sze roz​my​śla​n ia, co i dla​cze​go, jak i w któ​rą stro​n ę. Na pew​n o wie​dzia​łem jed​n o, spier​da​laj tak aby cię nie do​rwa​li, bo oprócz pa​ło​wa​n ia, to i ko​n iec będę miał za​p ew​n io​n y. Gna​łem jak wa​riat, gdzieś w po​ło​wie dro​gi na ha​wi​rę, to zna​czy do domu, za​czą​łem iść. Pra​wie już do​cho​dzi​łem, skrę​ci​łem za róg, to sta​ło się tak szyb​ko, że na ja​kie​kol​wiek fil​mo​we re​a k​cje było już za póź​n o. Do​sta​łem tak w fa​cja​tę, że zo​ba​czy​łem nie tyl​ko gwiaz​dy, ale całe nie​bo roz​ja​śnio​n e aż do bólu. Ka​za​li mi wsiąść do ra​dio​wo​zu. Za​p y​ta​łem po chwi​li od​de​chu, o co cho​dzi? Je​den z po​li​cjan​tów od​p o​wie​dział – jak ci wy​je​bię, to bę​dziesz wie​dział o co cho​dzi. W tym mo​men​cie mo​głem tyl​ko przy​p usz​czać, że Prze​mo mnie sprze​dał. Po​je​cha​łem z kur​wa​mi na ko​mi​sa​riat. Wsa​dzi​li mnie na celę, by​łem wkur​wio​n y jak chuj, gdy przy​cho​dzi​ła mi myśl, że Prze​mo mógł​by mnie sprze​dać. To nie do wia​ry, mój naj​lep​szy przy​ja​ciel od tylu lat mnie sprze​dał. Mia​łem ocho​tę za​je​bać jego i sie​bie, tak by​łem wkur​wio​n y. Dłu​żej nie mia​łem cza​su na roz​my​śla​n ia, bo przy​szła po mnie ja​kaś kur​wa, ja​kiś sier​żant czy coś tam i za​p ro​wa​dził mnie do naj​gor​sze​go szkie​ła w szkie-łow​n i świa​ta. Co za je​ba​n a men​da z men​tow​n i, śmieć je​ba​n y. Za​czął mnie prze​słu​chi​wać, pro​to​ko​ło​wać, ro​bić róż​n e za​p i​ski. To do​p ie​ro był po​czą​tek. Póź​n iej przy​szedł dru​gi, krzy​czał, wy​ma​chi​wał, cho​dził do​oko​ła mnie. Do​sta​łem ni stąd ni zo​wąd strzał w pape, aż spa​dłem z fi​ko​ła. Póź​n iej jesz​cze raz i jesz​cze raz. Jak tak już się śmieć roz​ocho​cił, to od​ru​cho​wo się za​sła​n ia​łem, żeby tyl​ko nie obe​rwać. Pod​p usz​czał mnie, że​bym sprze​dał Prze​ma – mó​wił, że to on mnie wko​p ał. Opo​wia​dał mi ta​kie rze​czy o któ​rych wie​dzia​łem tyl​ko ja i Prze​mo. Wte​dy uświa​do​mi​łem so​bie, że ta kur​wa je​ba​n a za​je​ba​ła mnie z piz​dy. Tego po nim bym się nig​dy nie spo​dzie​wał. Obie​ca​łem so​bie wte​dy, że go roz​kur​wię jak go tyl​ko spo​tkam je​ba​n e​go szma​cia​rza, no co za kur​wa je​ba​n a, jak tak mógł zro​bić. Ale szkieł mnie pod​p usz​czał cały czas. Do​sko​n a​le wie​dzia​łem o co mu je​bań​co​wi cho​dzi! No ja​sne, że nie zna​leź​li wszyst​kich fan​tów, bo swo​je scho​wa​łem po dro​dze przy sta​rych ga​ra​żach. Peł​n o jest tam

róż​n ych za​ka​mar​ków, sto​sów ce​gieł, dziur, że sa​me​mu moż​n a by​ło​by się zgu​bić. Dru​gi szkieł za​czął mnie prze​ko​n y​wać, uspo​ka​jać, no po​wiedz wresz​cie, daj so​bie spo​kój z tym two​im nie​p o​trzeb​n ym upo​rem, no mów, itd. Wie​dzia​łem o co mu bie​ga. Skąd? Z fil​mów! Je​den uda​je do​bre​go, za​ga​du​je, pro​si, mówi spo​koj​n ie, dru​gi de​n er​wu​je, za​da​je w kół​ko te same py​ta​n ia, pod​p usz​cza, krzy​czy, bije. Je​den uda​je do​bre​go dru​gi złe​go, aż ci się w mó​zgu po​je​bie, za​cznie ci się wszyst​ko plą​tać, po​my​lisz się raz i ko​n iec. Bio​rą cie​bie wte​dy bra​cie na huki – krzy​czą, stra​szą, a ty się pu​cu​jesz do tego i mają cię jak na tacy. Tak to jest jak nie wiesz o co bie​ga, to ci za​gęsz​cza​ją te​mat niby nie​chcą​cy. Ale trze​ba pa​mię​tać, że trze​ba być twar​dym, ta​kie są re​gu​ły jak chcesz w te kloc​ki grać. Mu​sisz być twar​dy, iść w za​p ar​te, do ni​cze​go się nie przy​zna​wać! Kra​dłeś? Nie! Wi​dzia​łem, to by​łeś ty! Nie​p raw​da, to nie ja – może ktos inny? Na pew​n o ty – po​zna​ję cie​bie. Je​że​li to ja, to po​wi​n ie​n em być tam zła​p a​n y, a nie by​łem. Ko​le​ga cie​bie wy​dał! Dziw​n e, bo ja nie mam ko​le​gów! Moż​n a to cią​gnąć w nie​skoń​czo​n ość, ale mogą się wkur​wić i wte​dy, wjeb mu​ro​wa​n y na bank, czy​li jak mó​wi​łem przed​tem – trze​ba być twar​dym i to na​p raw​dę twar​dym! Mo​żesz do​stać wpier​dol pałą po pię​tach lub po ne​rach. Dla​cze​go aku​rat tak? Bo nie wi​dać póź​n iej śla​dów, że do​sta​łeś nie​zły wy​cisk. Ale i tak naj​le​p iej iść w za​p ar​te. Kra​dłeś? Nie! Ale zła​p a​li​śmy cie​bie za rękę! To nie moja ręka! Wy​p rzeć się wszyst​kie​go, bo tak czy in​a ​czej zy​sku​jesz na cza​sie i mo​żesz wszyst​ko na spo​koj​n ie póź​n iej so​bie prze​my​śleć. To nie ja – nic nie wiem – nie pa​mię​tam. Moż​li​we, ale nie pa​mię​tam. Nie wiem – nie by​łem – nie wiem – nie znam ni​ko​go ta​kie​go. Jaki ad​res? Pierw​sze sły​szę, nie wiem, może na in​for​ma​cji ktoś bę​dzie wie​dział. W tym mo​men​cie mo​żesz się spo​dzie​wać, że do​sta​n iesz strza​ła w pape. Naj czę​ściej tak bywa, no i tym ra​zem też tak było. Pod​n io​słem się już ko​lej​n y raz, kie​dy upa​dłem ra​zem z krze​słem. Szkieł nie​stru​dze​n ie pró​bo​wał mnie prze​ko​n y​wać w dal​szym cią​gu, ro​biąc swo​je nie ro​bią​ce na mnie wra​że​n ia ko​lej​n e wy​wo​dy. Chciał mnie prze​ku​p ić swo​ją bez​sen​sow​n ą gad​ką. Strze​lał na​wij​kę – ja się tyl​ko śmia​łem – chy​ba go po​je​ba​ło. Je​den z nich za​dzwo​n ił po mo​je​go ojca in​for​mu​jąc go o wszyst​kim. Po prze​słu​cha​n iu pod​p i​sa​łem te ich ze​zna​n ia, do​kład​n ie je czy​ta​jąc przed​tem, bo cza​sa​mi mogą coś do​p i​sać i wte​dy dupa zim​n a. Pod​p i​sa​łeś? To masz ja​kieś pre​ten​sje? Zna​my te ich kan​ty, oj zna​my. Wszedł oj​ciec, był strasz​n ie wku​rzo​n y, rzu​cił do mnie ja​kieś dwa może trzy zda​n ia i wy​szedł. Póź​n iej mia​łem kon​wój do Izby Dziec​ka, póź​n iej mie​li mnie prze​wieźć do za​kła​du. Po​zna​łem kil​ku faj​n ych ko​le​si na izbie, tro​chę po​ga​da​li​śmy, były też dwie dziew​czy​n y. Za​dzwo​n i​łem do Ka​ro​li​n y, opo​wie​dzia​łem jej wszyst​ko, nie chcia​ła w to uwie​rzyć. Do​sko​n a​le wie​dzia​ła ja​ki​mi je​ste​śmy przy​ja​ciół​mi od lat. Po​ło​ży​łem się spać, ale nie mo​głem za​snąć, roz​my​śla​łem. Roz​my​śla​łem cały czas o tym co się wy​da​rzy​ło i jak tak to mo​gło się skoń​czyć. My​śla​łem o Prze​mo, nie mo​głem zro​zu​mieć, jak on mi to mógł zro​bić. Był dla mnie jak brat, był kimś dla mnie – kimś kogo moż​n a na​śla​do​wać, ale stał się kur​wą i kon​fi​den​tem, wie​dzia​łem, że to się sta​ło przez Prze​ma. Mia​łem po​je​ba​n e sny, je​den z nich jesz​cze za​p a​mię​ta​łem. Po​sze​dłem do dys​ko​te​ki, aby po​szu​kać go i się ze​mścić, szu​ka​łem i nie mo​głem zna​leźć. Nie ba​wi​łem się tak jak za​wsze, by​łem przy​gnę​bio​n y. Do​oko​ła wszy​scy się ba​wi​li i śmia​li, po​ka​zu​jąc mnie pal​ca​mi i ki​wa​jąc gło​wa​mi. Tak jak​by chcie​li po​wie​dzieć – pa​trz​cie to ten fra​jer, któ​ry my​ślał na​iw​nie, że ist​n ie​je przy​jaźń. Pa​trzy​łem i my​śla​łem, co wy mo​że​cie wie​dzieć, stra​ci​łem naj​lep​sze​go ko​le​sia. Całą noc sie​dzia​łem i pi​łem nie mo​gąc wy​rzu​cić tej my​śli z gło​wy. Wte​dy zo​ba​czy​łem jak zbli​ża się do mnie Prze​mo, ale ja​koś nie może do mnie dojść. Wte​dy wszy​scy pa​trzą w na​szym kie​run​ku i strasz​n ie za​czy​n a​ją się śmiać i krzy​czeć jak na ja​kimś me​czu

pił​ki noż​n ej. Nie wy​trzy​ma​łem wte​dy i ze​rwa​łem się bie​gnąc w jego kie​run​ku, wi​dząc te wszyst​kie dziw​n ie wy​krzy​wio​n e twa​rze, te dziw​n e gry​ma​sy i wy​szcze​rzo​n e zęby. Bie​gnę i czu​ję, że spa​dam w ot​chłań, ciem​n ą i bez dna i tyl​ko sły​szę ten śmiech. Obu​dzi​łem się strasz​n ie zla​n y po​tem, uff to tyl​ko sen, po​my​śla​łem. Do rana już nie mo​głem za​snąć. Na izbie sie​dzia​łem aż pięć dni i jesz​cze dwa do​dat​ko​we prze​słu​cha​n ia, oczy​wi​ście, Po​li​cja mnie za​bie​ra​ła i od​wo​zi​ła. Pięć dni w ocze​ki​wa​n iu na kon​wój. Gdzieś, oko​ło ósmej, po śnia​da​n iu mia​łem kon​wój do za​kła​du. Na po​cząt​ku by​łem jesz​cze tak ja​koś dziw​n ie tym oszo​ło​mio​n y, jak​by to mnie nie do​ty​czy​ło. Nie chcia​łem do​p u​ścić my​śli, że to już ko​n iec, że znów się za​cznie „od​ra​bia​n ie za​dań do​mo​wych”. Jed​n ak to była praw​da, któ​ra była moją naj​więk​szą po​raż​ką w moim do​tych​cza​so​wym ży​ciu. Na po​wi​ta​n ie w za​kła​dzie do​sta​łem wpier​dol gumą za to, że nie wró​ci​łem nor​mal​n ie tyl​ko mnie przy​wieź​li po od​p ier​do​lo​n ych nu​me​rach, mnie to na do​brą spra​wę pier​do​li​ło, to był chuj, mógł​bym taki wpier​dal do​sta​wać co​dzien​nie. Wo​lał​bym, żeby nie​p raw​dą było to, że Prze​mo to ka​p uś. Ro​dzi​n a prze​sta​ła kon​tak​to​wać się ze mną. Zero te​le​fo​n ów, zero li​stów czy cze​go​kol​wiek. W pew​n ym sen​sie było to do prze​wi​dze​n ia i mu​sia​łem się z tym po​go​dzić, za​p o​wie​dzie​li, że na świę​ta nie we​zmą mnie i nie mam co na to li​czyć. Nie li​czy​łem na to, bo i tak by mnie z za​kła​du nie pu​ści​li, a poza tym sę​dzi​n a też nie jest w cie​mię bita. Wąt​p ię, żeby wy​ra​zi​ła na wy​jazd zgo​dę. Ra​czej to było po​su​n ię​cie mo​ich sta​rych, jaką to niby te​raz mam karę, że oni o tym de​cy​du​ją, wy​sła​łem list, żeby mi wy​ba​czy​li te spra​wy, ale nie otrzy​ma​łem od​p o​wie​dzi. Jed​n ak sio​stra na​p i​sa​ła do mnie, że wszyst​ko bę​dzie do​brze i mam się trzy​mać. Czas do świąt Bo​że​go Na​ro​dze​n ia bar​dzo mi się dłu​żył, do​sko​n a​le wie​dzia​łem, że je spę​dzę w za​kła​dzie. Nie ro​bi​łem so​bie na​dziei, aż tak głu​p i nie by​łem. Przy​szedł czas wy​jaz​dów in​n ych wy​cho​wan​ków, wte​dy do​p ie​ro się robi ku​rew​sko przy​kro, nie​wy​obra​żal​n ie przy​kro. Wy​jeż​dża​ją, a ty kur​wa za​je​ba​n a mać, zo​sta​jesz jak ja​kiś je​ba​n y pier​do​lo​n y fi​lut i na to wszyst​ko tyl​ko pa​trzysz za​ci​ska​jąc zęby. Trze​ba być twar​dym, wiem, już o tym mó​wi​łem – mu​sisz być twar​dy, nie masz wyj​ścia. Za​czę​ło mi od​p ier​da​lać, źle się za​cho​wy​wa​łem, po pro​stu wszyst​ko mia​łem w chu​ju. Świę​ta Bo​że​go Na​ro​dze​n ia i Syl​we​ster ja​koś zle​cia​ły. Za​czę​li wra​cać ko​le​dzy z prze​p u​stek. Znów było za​je​bi​ście, każ​dy coś no​we​go opo​wia​dał. Dwóm ziom​kom z ko​mar​ki opo​wie​dzia​łem swo​ją hi​sto​rię, stwier​dzi​li, że z Prze​ma to nie​zły fra​jer i kur​wa sko​ro sprze​dał naj​lep​sze​go ko​le​gę. Stra​ci​łem przez nie​go tyle rze​czy. Za​czę​ła się na​uka. Za​czą​łem się za​sta​n a​wiać, czy nie le​p iej dać so​bie spo​kój cho​ciaż na ra​zie z od​pier​da​la​n iem nu​me​rów, czy nie przy​cza​ić się cho​ciaż na tro​chę? Po​sta​n o​wi​łem do​brze się uczyć, żeby ro​dzi​n a mi wy​ba​czy​ła. Być może za​czął​bym wszyst​ko na nowo? Po dwóch mie​sią​cach na​p i​sa​łem do mamy i wy​sła​łem spis mo​ich ocen po​świad​czo​n ych przez szko​łę. Po kil​ku dniach otrzy​ma​łem od​p o​wiedź, od​p i​sa​ła, że bar​dzo się z tego cie​szy, z ocen i do​bre​go za​cho​wa​n ia, ma na​dzie​ję, że nie spra​wię jej już wię​cej za​wo​du. Obie​ca​ła wziąć mnie na Świę​ta Wiel​ka​n oc​n e. Bar​dzo się wte​dy ucie​szy​łem, nie mo​głem do​cze​kać się chwi​li, kie​dy po​ja​dę do domu. Chcia​łem po​ga​dać jak naj​szyb​ciej z moją dziew​czy​n ą. Do​sta​łem od niej list, gdzie mi wy​tłu​ma​czy​ła, że Prze​mo mu​siał tak zro​bić, na​p i​sa​ła, że strasz​n ie go stłu​kli i nie wy​trzy​mał. Pro​si​ła aby mu wy​ba​czyć, bo praw​dzi​wa przy​jaźń, to też musi ta​kie rze​czy prze​trwać jako swo​istą pró​bę. Po​cząt​ko​wo chcia​łem o Prze​mo za​p o​mnieć, ale nie mogę i jak po​ja​dę do domu, to spró​bu​ję się z nim spo​tkać i po​roz​ma​wiać. Być może bę​dzie​my mo​gli znów być przy​ja​ciół​mi i bę​dzie tak jak kie​dyś. Każ​dy z nas po​p eł​n ia w ży​ciu błę​dy i nie wszyst​ko jest tak na​p raw​dę za​leż​n e od nas. Ale bę​dzie mu​siał mi obie​cać, że już nig​dy nie

zro​bi mi ta​kie​go świń​stwa. Chy​ba to jest naj​gor​sza rzecz stra​cić przy​ja​cie​la. Sie​dzę w za​kła​dzie i od​li​czam dni do wa​ka​cji. Nie chciał​bym już nic złe​go ro​bić. Nie wiem, spró​bu​ję, ale czy to się mi uda? Kie​dy o tym tak my​śla​łem, nie wie​dzia​łem jesz​cze jak bar​dzo się mylę, jak trud​n e jest to, co dla in​n ych jest cał​kiem ła​twe. W mię​dzy​cza​sie do​wie​dzia​łem się, że Ka​ro​li​n a dała ja​kie​muś ko​le​sio​wi dupy w skła​dzie przy tar​ta​ku, gdzie ją sam tam py​ka​łem, zna​łem ko​le​sia, jest przy​p a​ko​wa​n y i ma kasę, przy​ją​łem to o dzi​wo spo​koj​n ie, chy​ba mi na niej nie za​le​ża​ło. Nie zmie​n ia to fak​tu, że to była zwy​kła zdzi​ra, zwy​kła szma​ta. Je​bał ją pies, je​ba​ła cała wieś. Prze​p ust​ki na świę​ta nie do​sta​łem. Wy​je​cha​łem do​p ie​ro na wa​ka​cje, do​brze pod ko​n iec czerw​ca.

Rozdział II

Li​p iec, upał jak smok – na nie​bie ku​rew​sko świe​ci​ło słoń​ce, sie​dzie​li​śmy przy sto​li​ku są​cząc le​n i​wie bro​wa​ra. Za​sta​n a​wia​li​śmy się, co bę​dzie​my ro​bić w te na​sze wol​n e wa​ka​cje. Wie​dzia​łem, że bę​dzie za​je​bi​ście, ale nie by​li​śmy do koń​ca zde​cy​do​wa​n i, do​kąd się wy​bie​rze​my. Kum​p el za​su​ge​ro​wał, że mo​gli​by​śmy wy​je​chać do Nie​miec, wy​je​bać tro​chę haj​su, bo tam ła​two idzie za​ła​twić kasę. On mó​wił ja prze​ry​wa​łem po​da​jąc lep​sze wg mnie po​my​sły. Ja mó​wi​łem on prze​ry​wał swo​im, no co ty? Od​je​ba​ło ci? A nie le​p iej po​je​chać do… no co ty? Od​je​ba​ło ci? Przy ko​lej​n ym i po ko​lej​n ym pi​wie zde​cy​do​wa​li​śmy – po​je​dzie​my nad mo​rze. Po​sze​dłem do domu i za​czą​łem my​śleć co za​brać ze sobą i co naj​waż​n iej​sze jak skrę​cić sta​rych na szmal. Spa​ko​wa​łem co trze​ba z rze​czy i po​sze​dłem do po​ko​ju sta​rych, żeby po​in​for​mo​wać ich o swo​ich za​mia​rach. Wiem, że to śmiesz​n ie brzmi, ale obie​ca​łem im się tro​chę po​sta​rać nie wkur​wiać bez po​trze​by i… no, po​trze​bo​wa​łem prze​cież kasy. Po​wie​dzia​łem o swo​im wy​jeź​dzie nad mo​rze, sta​rzy jak mo​głem przy​p usz​czać za​p a​dli w dłuż​sze odrę​twie​nie, stąd też mogę tyl​ko przy​p usz​czać, skąd się bie​rze na​zwa nie​to​p e​rze. Ale spo​koj​n ie, jesz​cze się nie cze​p ia​li. Za​czę​li się za​sta​n a​wiać. Tak jak po​wie​dzia​łem, po dłuż​szej chwi​li mat​ka od​p o​wie​dzia​ła, że mogę po​je​chać, ale pie​n ię​dzy to ona dużo nie może mi dać i mam szyb​ko wra​cać. Wie​dzia​łem też do​sko​n a​le, że się zgo​dzą, bo zna​li ro​dzi​ców Rad​ka mo​je​go ko​le​sia, wie​dząc, że z Prze​mem tym psem to już prze​szłość. Po​sze​dłem jesz​cze do Rad​ka, tro​chę za​czę​ło mnie no​sić. Prze​cież trze​ba było jesz​cze omó​wić szcze​gó​ły, po​sta​n o​wi​li​śmy przy bro​war​ku – je​dzie​my do Ust​ki. Po​szli​śmy póź​n iej do jed​n e​go ko​le​sia za​ła​twić „staw”, no do cho​le​ry mu​si​my prze​cież po dro​dze coś kon​kret​n e​go przy​ja​rać, wszyst​ko od​by​ło się okey i zwi​n ę​li​śmy się do cha​ty, no po pro​stu spać. Po​ło​ży​łem się spać, ale nie mo​głem za​snąć – my​śla​łem jak to bę​dzie, bę​dzie wy​je​ba​n ie, chy​ba nie​źle po​rzą​dzi​my, tak my​śla​łem. Wcze​śnie rano obu​dzi​ło mnie, kur​wa, wa​le​n ie do drzwi. Był to Ra​dek. – Co ty kur​wa tak na​p ier​da​lasz w te je​ba​n e drzwi? – py​tam się go. – Jaz​da, kur​wa, mamy nie​ca​łą go​dzi​n ę do po​cią​gu! – wy​darł się jak chuj. Ja pier​do​lę, jak wy​star​to​wa​łem, a tak mi się do​brze spa​ło. Tro​chę cza​su mi​n ę​ło, ale względ​n ie szyb​ko się zwi​n ę​li​śmy bie​giem na sta​cję. Zdy​sza​n i jak dzi​kie świ​n ie wpa​dli​śmy do po​cią​gu, a pot nam się lał po ja​jach. By​li​śmy i tak za​do​wo​le​n i, że wresz​cie ru​sza​my, że jadę na za​je​bi​ste moje wa​ka​cje. By​li​śmy w pu​stym prze​dzia​le i tak ogól​n ie z tego wszyst​kie​go po​szli​śmy przy​ja​rać tro​chę tra​wy do ki​bla. Na​bi​li​śmy za​je​bi​stą lufę. To​wa​rek był nie​zły, pierw​sza kla​sa w prze​ci​wień​stwie do na​sze​go wa​go​n u. Po zja​ra​n iu, nie tyl​ko było nam tak ja​koś lek​ko i we​so​ło, ale strasz​n ie nas no​si​ło. Cho​dzi​li​śmy so​bie po po​cią​gu, za​glą​da​jąc do prze​dzia​łów, pa​trząc na​tar​czy​wie na cyc​ki lep​szych dup, wy​cią​ga​jąc do nich ję​zy​ki. Cho​dzi​li​śmy i ten luz był za​je​bi​sty. Luz na za​sa​dzie, a chuj mnie to wszyst​ko te​raz ob​cho​dzi. Wszyst​ko sta​ło się pro​ste i przej​rzy​ste. Tra​fi​li​śmy na prze​dział, gdzie sie​dzia​ły dwie za​je​bi​ste dup​cie. Jed​n a z nich mia​ła za​je​bi​ście ciem​n e wło​sy i na​p raw​dę za​kur​wi​sty biust. Na​praw​dę, ta​kie​go jesz​cze nie wi​dzia​łem, no po pro​stu po​ezja. No ja​sne, że od razu mi wpa​dła w oko. Jak mgnie​n ie oka prze​szła myśl, ale bym ją wy​je​bał… Za​czę​li​śmy tro​chę ga​dać do

nich, póź​n iej już się przy​sie​dli​śmy, za​czę​li​śmy ba​jer. Były bar​dzo miłe no i na lu​zie i o to nam cho​dzi​ło. Ta, któ​ra mnie się spodo​ba​ła mia​ła na imię Ilo​n a, a ta dru​ga Ka​sia. Oka​za​ło się, że je​dzie​my w to samo miej​sce. Po pro​stu bom​ba dla mnie. Za​trzy​ma​li​śmy się na ko​lej​nej sta​cji, ja​kiś typ cho​dził z pi​wa​mi, ku​p i​li​śmy kil​ka fla​szek, a co. Po na​stęp​n ej go​dzi​n ie uda​ło nam się je tro​chę po​ma​cać, póź​n iej po​wie​dzie​li​śmy, że idzie​my przy​p a​lić traw​kę. Wca​le nie były zdzi​wio​n e, po​szli​śmy wszy​scy przy​je​bać to​war. Wszy​scy so​bie ja​ra​li​śmy i śmia​li​śmy się. Ilo​n a była kom​p let​n ie uja​ra​n a, wi​docz​n ie bro​war ją roz​ło​żył. Za​czę​ła wy​mio​to​wać. Ra​dek z Kaś​ką wy​szli do prze​dzia​łu. Pa​trzy​łem czy kon​tak​tu​je czy też nie, ale nie było naj​go​rzej. Póź​n iej zdję​ła majt​ki tak so​bie bez żad​n e​go tam za​że​n o​wa​n ia i za​czę​ła si​kać na klo​p ie. Kie​dy się pod​n o​si​ła, za​chwia​ła się gdy po​ciąg przy​ha​mo​wał i chcą nie chcąc opar​ła się o mnie. Na​wet te​raz nie wiem jak to było do​kład​n ie, ale moja re​a k​cja była zbyt in​stynk​tow​n a, aby my​śleć, od​wró​ci​łem ją gwał​tow​n ie pa​trząc na jej dupę. W tym szyb​kim szarp​n ię​ciu, nie zo​sta​ło jej już nic jak od​ru​cho​wo chwy​cić się umy​wal​ki. Strasz​n ie w mo​men​cie by​łem nie​sa​mo​wi​cie na​p a​lo​n y, roz​p ią​łem roz​p o​rek. Nie wie​dzia​łem czy to ona chcia​ła czy rze​czy​wi​ście ja ją gwał​cę. To te​raz nie było waż​n e, czu​łem się za​je​bi​ście wy​zwo​lo​n y, czu​jąc jak mój ku​tas wni​ka w nią raz za ra​zem w za​je​bi​stym nie​sa​mo​wi​tym tem​p ie. Ten jej cięż​ki od​dech, te wspól​n e go​rą​co, któ​re mi pul​so​wa​ło w kro​ku. Póź​n iej już po tym, dłu​go jesz​cze ją trzy​ma​łem w ob​ję​ciu, nie wie​dząc co po​wie​dzieć nie tyl​ko jej, ale sa​me​mu so​bie. Po po​wro​cie do prze​dzia​łu jesz​cze obo​je do​cho​dzi​li​śmy do sie​bie. Te​raz do​p ie​ro za​czę​li​śmy od​czu​wać wy​p a​lo​n ą tra​wę i wy​p i​ty bro​war. Spoj​rza​łem na Rad​ka, wi​dać, że źle się czuł, gdyż był bla​do zie​lo​n y, a może na​wet fio​le​to​wy. Pa​trząc na Kaś​kę, na​wet nie mu​sia​łem zga​dy​wać, że na​wet jak​by coś chcie​li wy​wi​n ąć to nie tym ra​zem. Tro​chę by​łem dum​n y z sie​bie, no z tego wszyst​kie​go. Nie​ca​łe dwie go​dzi​n y, może tro​chę wię​cej cza​su znam dup​cie, a już ją prze​le​cia​łem. Ra​dek za​czął coś tam beł​ko​tać, że ta mie​szan​ka go roz​ło​ży​ła, póź​niej też po​szedł, no tak my​ślę, rzy​gać. Ilo​n a z tymi swo​imi wiel​ki​mi cyc​ka​mi była na​p raw​dę nie​zła. Pa​trzy​łem na nią i my​śla​łem – chy​ba to praw​da, że ma​n iu​ry z du​ży​mi cyc​ka​mi szyb​ciej dają dupy niż inne. Moż​n a par​sk​n ąć na​wet ze śmie​chu, bo wy​n i​ka z tego, że te co ro​bią so​bie si​li​ko​n o​we i chcą mieć duże, to chy​ba chcą się wię​cej ru​chać. Duże cyc​ki, więk​szy pod​ryw, więk​sze pier​do​le​n ie. Może i nie więk​sze, ale częst​sze, o to kur​wy je​ba​n e. Rów​n a​n ie jest pro​ste, no nie? Tak so​bie roz​my​śla​łem pa​trząc na Ilon​kę i tym sa​mym też do​cho​dząc do sie​bie, no, jako tako. Mi​n ę​ło gdzieś oko​ło, no nie wiem, ale zle​cia​ło i mu​sie​li​śmy już wy​sia​dać. Dziew​czy​n y już tro​chę oprzy​tom​n ia​ły, lub tyl​ko nam się tak wy​da​wa​ło. Ra​czej nie czu​ły się naj​le​p iej, bo mia​ły pro​blem, żeby wy​siąść. No ja​sne, że po​mo​gli​śmy im się wy​gra​mo​lić i usa​do​wić je na pe​ro​n o​wej ław​ce. Usia​dły na ław​ce mó​wiąc, że​by​śmy so​bie po​szli, bo one nie mają siły czła​p ać gdzie​kol​wiek. Obie​ca​ły, że gdzieś się na pew​n o spo​tka​my na pro​me​n a​dzie lub w ja​kimś pu​bie. To hej, nar​ka, po​ki​wa​li​śmy im żar​to​bli​wie chu​s​tecz​ka​mi. Moja aku​rat była jesz​cze mo​kra, mu​sia​łem go prze​cież w coś wy​trzeć. Po​że​gna​li​śmy się z dziew​czy​n a​mi uda​jąc się bez​p o​śred​n io nad mo​rze. Ja​sne, że to było ko​niecz​n e, pierw​sze przy​wi​ta​n ie się z na​szym ko​cha​n ym mo​rzem. Póź​n iej pole na​mio​to​we. Prze​szli​śmy się tak​że po uli​cach, prze​cho​dząc obok skle​p ów, klu​bów, no i dys​ko​tek. W por​cie nie​da​le​ko kei, dys​ko​te​ka od 21 i ta aku​rat by nam le​ża​ła. Przyj​dzie​my, tak so​bie obie​ca​li​śmy. Po dro​dze ape​tyt nam do​p i​sy​wał i wci​n a​li​śmy co się dało. Raz ryby, to znów go​fry, póź​n iej plac​ki. Tak, tak, po przy​p a​le​n iu chce się strasz​n ie wpier​da​lać. Po​sta​n o​wi​li​śmy jed​nak wró​cić do na​mio​tu, aby tro​chę się kim​n ąć i wy​p o​cząć. Tak też ucie​li​śmy ko​ma​ra. No

tak, jak się pier​dol​n ę​li​śmy, to tak nas za​stał ra​n ek. Do kur​wy nę​dzy, jak nas bo​la​ły gło​wy, pierw​sze wy​rzy​gać, dru​gie na​p ić się cze​goś zim​n e​go, trze​cie wziąć ta​blet​kę prze​ciw​bó​lo​wą, czwar​te wy​rzy​gać. Nie wiem co nas tak roz​ło​ży​ło, ale sta​wiam na to, że za dużo mie​sza​li​śmy żar​cie, no i te do​dat​ko​we bro​wa​ry. Po pią​te – wy​rzy​gać. Po po​dwój​n ym ta​kim eta​p ie, wal​n ę​li​śmy się na ma​te​ra​ce, le​żąc jak sztyw​n ia​ki do póź​n e​go po​p o​łu​dnia. Hm, a chcie​li​śmy jesz​cze wczo​raj iść na dys​ko​te​kę. Przez uła​mek chwi​li za​sta​n o​wi​łem się jak czu​ją się na​sze ma​n iu​ry z po​cią​gu, praw​do​p o​dob​n ie rów​n ież pod​le i pół​sz​tyw​n e. Póź​n iej po​szli​śmy się wy​ką​p ać w mo​rzu, tak naj​zu​p eł​n iej wie​czo​rem i na ocu​ce​n ie na​szych zwłok. Prze​bra​li​śmy się i wy​je​ba​li​śmy na im​p rez​kę do dys​ko​te​ki w por​cie. Tak na​p raw​dę, to praw​dzi​we ży​cie w nad​mor​skiej miej​sco​wo​ści za​czy​n a się póź​n ym wie​czo​rem, tęt​n iąc całą noc. Pra​wie każ​dy ma​ło​lat cho​dził na​je​ba​n y, albo po bro​wa​rze, albo po traw​ce, być może też cho​dzi​li na​je​ba​n i jesz​cze czym in​n ym. We​szli​śmy do dys​ko​te​ki, z ze​wnątrz wy​glą​da​ła na śred​n io cie​ka​wą, ale w środ​ku była wy​je​ba​n a nie​źle. Usie​dli​śmy przy sto​li​ku, za​mó​wi​li​śmy bro​war, a jak. Przy​ja​ra​li​śmy szlu​gi, no i ob​cin​ka po sto​li​kach ja​kie sie​dzą szmu​le i ma​n iu​ry jak kto woli. Za​czę​li​śmy roz​ma​wiać i ko​men​to​wać co wi​dzi​my i któ​rą by się wy​ru​cha​ło. Po dru​gim bro​wa​rze, przy​szpi​li​ło mnie, mu​sia​łem iść na bar​dach od​lać się. Pra​wie przy​p ad​ko​wo zer​k​n ą​łem gdzieś w bok i zo​ba​czy​łem ko​le​siów ła​du​ją​cych so​bie w ka​n ał. Le​jąc na por​ce​la​n ę, za​sta​n a​wia​łem się, czy przy oka​zji, to zna​czy nie w tym mo​men​cie, też nie za​je​bać so​bie po ka​blach. Tak naj​ogól​n iej, nig​dy tego wcze​śniej nie ro​bi​łem. Oczy​wi​ście, zna​łem parę go​ści, któ​rzy bra​li w ten spo​sób róż​n e rze​czy, żeby od​czuć nie​złe​go kopa, bra​li i to nie​źle. Mó​wi​li mi wte​dy, kur​wa to jest to cze​go szu​ka​li​śmy. – Po​wiedz, jak to jest na​p raw​dę, bo sły​sza​łem, że nie​cie​ka​wie, nie ma żad​n ych ha​lu​n ów i tak da​lej. – Kur​wa ko​leś, mó​wię ci, za​je​bi​ście jest, od​p ły​wasz po pro​stu i jest ci na​p raw​dę ko​leś za​je​bi​ście, po pro​stu do​brze. – Do​brze? To zna​czy jak? – za​p y​ta​łem – tak jak przy ru​cha​n iu – tak do​brze? – Ko​leś, kur​wa, przy cen​cie, to ru​cha​n ie wy​sia​da, nie ma po​rów​n a​n ia, po pro​stu ko​leś pły​n iesz so​bie w chuj, jest ci wszyst​ko obo​jęt​n e. Do​brze ci jest, kur​wa, ko​leś, tak za​je​bi​ście ko​leś, kur​wa, że chuj z tym wszyst​kim ko​leś. Chuj z tym wszyst​kim z tym ca​łym sy​fem, po pro​stu kur​wa, ko​leś, jest ci do​brze, ko​leś, po pro​stu do​brze – mó​wił. Ale spo​ko już z tym. Zna​łem też li​ce​a li​stów z mo​je​go po​dwór​ka z tak zwa​n ych do​brych do​mów, któ​rzy na​p ier​da​la​li pro​chy to​tal, w żyłę też. Trzy, czte​ry, wię​cej razy – aż się pro​si​li żeby zo​stać praw​dzi​wy​mi ćpu​n a​mi i nic. Za każ​dym ra​zem rzy​ga​li, źle się czu​li, cali po​ła​ma​n i z ku​rew​skim bó​lem brzu​cha i gło​wy. Za każ​dym cen​tem szu​ka​li tego wła​śnie „cze​goś”, co za​p ew​n i im fan​ta​stycz​n e prze​ży​cie, no i chuj. Skąd wiem? Po pro​stu wiem, byli z mo​je​go po​dwór​ka jak po​wie​dzia​łem. Po​n oć, tak sły​sza​łem, że w mo​men​cie, kie​dy sku​masz, że nie po​wi​n ie​n eś brać, to już aku​rat mu​sisz. Mu​sisz brać, bo in​a ​czej się prze​krę​cisz, no i chuj i po to​bie. Chy​ba, że przy​ja​rzysz, żeby rze​czy​wi​ście prze​stać we wła​ści​wym mo​men​cie, ale w któ​rym mo​men​cie jest ten mo​ment? Nie wiem, tak mi się te​raz wy​da​je. Spłu​ka​łem, wy​sze​dłem z ki​bla. Po​wie​dzia​łem o mo​ich ki​blo​wych roz​my​śla​n iach Rad​ko​wi no i się zdzi​wi​łem. Stwier​dził jed​n ak, że to do​bry po​mysł – wal​n ął mnie w ple​cy aż się przy​gią​łem. Przy​cza​iłem się na ta​kie​go jed​n e​go ko​le​sia, któ​ry przed​tem roz​ma​wiał z tymi z co ich w ki​blu wi​dzia​łem.

– Nie ma kło​p o​tu – rzu​cił krót​ko – za ile? Wie​cie co, po​wie​dział po chwi​li – wła​ści​wie mnie to chuj ob​cho​dzi co z tym zro​bi​cie, ale da​ruj​cie so​bie ka​n ał, je​że​li pierw​szy raz here chce​cie wziąć. – Sprze​dasz nam? – spy​ta​łem – No ja​sne, ale le​p iej wża​chaj​cie ją – tu szep​n ął mi kil​ka zdań. Po chwi​li od​li​czy​li​śmy mu kasę i wy​szli​śmy z dys​ki. Uda​li​śmy się w kie​run​ku kei, prze​szli​śmy ka​mien​n y mur i w stre​fie z za​ka​zem ką​p ie​li, co nas nie​sa​mo​wi​cie roz​ba​wi​ło, chcie​li​śmy so​bie przy​je​bać. Nie​ste​ty, tak ku​rew​sko wia​ło, że hery prak​tycz​n ie by​śmy i tak nie pod​grza​li. Praw​do​p o​dob​n ie by​śmy mie​li ją w piz​du z gło​wy. Scho​wa​li​śmy się więc w drew​n ia​n ej prze​bie​ral​n i, gdzie tyl​ko czu​łem smród mo​czu. Za​p ew​n e każ​dy się tam od​szczy​wał i też tak ku​rew​sko wa​li​ło. Ale je​bał to pies. By​łem tak pod​eks​cy​to​wa​n y, że sam bym się tam z nie​cier​p li​wo​ści od​lał. Przy​znam się, że mia​łem nie​złe​go stra​cha, że coś mi się sta​n ie. Po pod​grza​n iu, wża​cha​li​śmy ją. Tro​chę po​czu​łem dziw​n e cie​p ło w no​cha​lu i ta​kie jak​by szarp​n ię​cie w gło​wie. Od​ru​cho​wo ze​rwa​łem z szy​ji mój ulu​bio​n y łań​cu​szek. Chwi​lę było spo​koj​n ie, wła​ści​wie to były ułam​ki se​kund gdy od​czu​łem kopa. Po pew​n ej chwi​li wszyst​ko za​czę​ło się jak gdy​by za​p a​dać, czu​łem, że coś wcią​ga mnie w sie​bie, jak​by w dół, a ja pró​bo​wa​łem wyjść, ale nie mo​głem. Tak jak​bym od​p ły​wał przy do​brym na​je​ba​n iu się wódą. Tak ku​rew​sko przy​jem​n ie i bło​go, czu​łem się taki jak​by mięk​ki i chy​ba bym na​wet paru kro​ków nie zro​bił. Po​dob​n ie, ale nie tak samo, zresz​tą nie je​stem w sta​n ie tego opi​sać do​kład​n ie. Mia​łem ta​kie od​czu​cie, że to trwa i trwa, a może to była chwi​la? Póź​n iej do​kład​n ie wie​dzia​łem, że jed​n ak nie. Prze​cież nie pa​trzy​łem na ze​ga​rek. Pa​mię​tam, że Ra​dek po​biegł w kie​run​ku brze​gu i wal​n ął się jak dłu​gi i le​żał, nie ru​sza​jąc się wca​le. Po​tem mó​wił, że strasz​n ie się bał tego pierw​sze​go razu. Biegł bo so​bie wkrę​cił, że goni go jego oj ciec i krzy​czy: co ty ro​bisz mój synu? Co ty ro​bisz? Sie​dzie​li​śmy na tym pia​chu obok sie​bie nie​sa​mo​wi​cie przy​mu​le​n i. Nie wiem do​kład​n ie jak do​szli​śmy do pola na​mio​to​we​go, kur​wa, nor​mal​n ie to ka​wał dro​gi. Póź​n iej rzy​ga​li​śmy, zresz​tą non stop. Naj​p ierw Ra​dek, póź​n iej ja. Ku​rew​sko źle się czu​li​śmy. Trzy​ma​ło nas aż do, no, pra​wie do póź​n e​go po​p o​łu​dnia. Tak za​sad​n i​czo by​wa​ło go​rzej. Je​że​li cho​dzi o od​czu​cia to jest po​dob​n ie jak z pi​ciem wód​ki. Pi​jesz, żeby było we​so​ło i przy​jem​n ie, po​tem klniesz, po co tyle chla​łeś. Łeb pęka i rzy​gasz żół​cią, je​steś zdo​ło​wa​n y fi​zycz​n ie to​tal​n ie. Skro​n ie bolą, oczy bolą, z ryja ci śmier​dzi, żo​łąd​ka nie masz i w ogó​le do bani całe na​za​jutrz, je​że​li już zdą​żysz się za​lać do pół​n o​cy. Dzień po – o ja​ra​n iu szlug za​p o​mnij. Tyl​ko ktoś wspo​mni o szlu​gach, niech na​wet będą te lep​sze, na​tych​miast czu​jesz, że chcesz rzy​gać i… rzy​gasz. Cały je​ba​n y dzień spę​dzasz w ob​ję​ciach z ki​blem i rzy​gasz. Na​wet nie my​ślisz, że ten ki​bel po​wi​n ien ktoś umyć. Bez prze​rwy rzy​gasz, no z ma​ły​mi prze​rwa​mi. My​ślisz, kur​wa po co ja wczo​raj tyle pi​łem? Po tym py​ta​n iu naj​czę​ściej robi ci się jesz​cze go​rzej i znów rzy​gasz. Jak nie masz czym to rzy​gasz żół​cią, póź​n iej krwią. Rzy​gasz na okrą​gło. Rzy​gasz i rzy​gasz – uhe – eee – uhe – eee – uhe – eeeehy​hy. Aha, na czym skoń​czy​łem? Do​tar​li​śmy wresz​cie do na​mio​tu. Wal​n ę​li​śmy się jak kło​dy, ale nie ma​jąc ocho​ty spać. Rano, no nie było to ta​kie rano, cho​ciaż tak mi się wy​da​je bu​dzi​łem się wie​lo​krot​n ie. Nie chcia​ło nam się nic, by​li​śmy za​je​bi​ście zje​ba​n i jak ba​n a​n y z Gór​n ej Wol​ty. No i te rzy​ga​n ie, niech to chuj strze​li. Tak czy in​a ​czej do​tar​li​śmy tak mę​cząc się nie​sa​mo​wi​cie ra​zem z dniem do plus mi​n us do​bre​go pod​wie​czor​ka. Oczy​wi​ście mó​wię o tym jako o ozna​cze​n iu cza​su, bo my nie​ste​ty trud​n o i skrom​n ie, mle​ko i su​che bu​łecz​ki, no może pół na gło​wę. To co mogę po​wie​dzieć, to po​le​-

cam mle​ko. Mle​ko za​wsze ra​to​wa​ło mnie z naj​gor​szych opre​sji żo​łąd​ko​wych, na​wet to​tal​nych za​truć po zi​be​n ach i in​n ych ha​lu​cy​n o​gen​n ych grzyb​kach. Kie​dy mia​łem ku​rew​sko cięż​kie zjaz​dy po fe​cie, to mle​ko da​wa​ło mi szan​se prze​trwa​n ia i na​wet prze​ży​cia. Tak ogól​nie nie było naj​go​rzej, jak mó​wi​łem by​wa​ło go​rzej. Po​szli​śmy na pla​żę, bez zbyt​n ie​go en​tu​zja​zmu pa​trząc na pier​si prze​cho​dzą​cych roz​n e​gli​żo​wa​n ych szmul. Po​p lu​ska​li​śmy się tro​chę, od​p o​czę​li​śmy, no ta re​ge​n e​ra​cja sił jak to się mówi – przy​da​ła nam się i wła​ści​wie po​sta​wi​ła na nogi, jesz​cze jak. Ku​p i​li​śmy bro​war i wró​ci​li​śmy na pole na​mio​to​we. Usie​dli​śmy przy na​mio​cie, bro​war w wity i za​czę​li​śmy tak so​bie ga​wę​dzić. Jed​n o było pew​n e, że nie przy​je​cha​li​śmy tu tyl​ko po to, żeby się wy​lu​zo​wać, ale tak​że za​ro​bić ja​kąś kasę na wy​jazd za gra​n i​cę. Aha, no wła​śnie taki po​mysł już przed​tem też mie​li​śmy, aby wy​p ier​do​lić do Nie​miec, kto wie może zo​sta​n ie​my tam? Praw​dzi​we pie​n ią​dze i praw​dzi​we in​te​re​sy, za​wsze o tym ma​rzy​li​śmy, za​wsze. Po​sta​n o​wi​li​śmy zro​bić ja​kąś wy​jeb​kę w nocy. Naj​le​p iej ja​kiś mały kiosk, sklep albo ja​kieś se​zo​n o​we „szczę​ki”. Wy​szli​śmy na re​ko​n e​sans, aby coś upa​trzeć i przy​cza​ić się. Niech to szlag tra​fi, ale ruch był za​je​bi​sty wszę​dzie, niby póź​n o, a wszę​dzie peł​n o było lu​dzi. Wiem, wiem, że tak jest i to jest nor​mal​n e ale… Nie ma co się dzi​wić, bo w koń​cu, kto w wa​ka​cyj​n ym sza​le po​by​tu nad mo​rzem cho​dzi spać z ku​ra​mi? Krę​ci​li​śmy się tak do trze​ciej może wpół do czwar​tej nad ra​n em, tam i z po​wro​tem. Wresz​cie coś wy​lu​ka​li​śmy. Coś w sam raz dla nas. Kiosk. Zwy​kły przy​je​ba​n y kiosk, pe​łen to​wa​ru. Ra​dek miał ze sobą „mi​cha​ła” i parę dro​bia​zgów nie​zbęd​n ych w ta​kich sy​tu​a cjach. Urwa​n ie kłód​ki pół mi​n u​ty, roz​wa​le​n ie zam​ka mi​n u​ta. Wej​ście – wyj​ście Rad​ka oko​ło 10 mi​n ut, ja aku​rat sta​łem na „przy​p a​le”. Ra​zem nie wię​cej niż 12 mi​n ut, może chwi​la wię​cej. Wzię​li​śmy szlu​gi, na​p o​je, tro​chę cze​ko​la​do​wych ba​to​n ów i in​n ych pier​dół, za​p al​n icz​ki i pocz​tów​ki. Ra​zem spo​ro tego było, całe na​je​ba​n e na​sze dwa spo​re ple​ca​ki plus re​kla​mów​ka. W ostat​n iej chwi​li Ra​dek zo​ba​czył me​ta​lo​wą ka​set​kę, oj po​my​śla​łem, do cho​le​ry, hi​sto​ria lubi się jed​n ak po​wta​rzać, oj oby nie. Mó​wi​łem nie bierz jej, bo się jesz​cze przez nią wpier​do​li​my i tak tam nie ma kasy. Może mia​łem ra​cję, ale coś w niej grze​cho​ta​ło. Tak czy in​a ​czej, ale wzię​li​śmy ją. Na miej​scu, w na​mio​cie roz​je​ba​li​śmy ją z nie​ma​łym tru​dem. Były ja​kieś po​kwi​to​wa​n ia czy coś tam, peł​n o szpar​ga​łów i ok. 200 zło​tych w piąt​kach i dwój​kach, chy​ba na wy​da​wa​n ie resz​ty. Ogól​n ie mó​wiąc, nie było to kur​wa El​do​ra​do, te zje​ba​n e dwie​ście zło​tych, ale dla nas już było coś. Dla tego go​ścia co ma kiosk, to i tak wiel​ki chuj, no może z trzy go​dzi​n y albo czte​ry pra​cy. Śmiać mi się chce, bo je​stem lep​szy od tego fra​je​ra, bo w dwa​n a​ście mi​n ut za​ro​bi​łem jego kasę, no nie li​cząc to​war​ku. Pa​trząc na to z po​zy​tyw​nej stro​n y, to na dzień lub dwa dni po​by​tu nad mo​rzem nam wy​star​czy, wli​cza​jąc bro​war, coś do ja​ra​n ia i ubaw. No i coś do sza​my. Na szyb​ko ob​li​czy​li​śmy na​szą kasę i za​czę​li​śmy śmiać się jak głup​ki, praw​do​p o​dob​n ie star​czy na czte​ry dni. Ana​li​zu​jąc wspól​n ie tę sy​tu​ację, praw​do​p o​dob​n ie nie tra​fi się nam nic lep​sze​go niż ten przy​je​ba​n y kiosk, któ​ry przed chwi​lą ob​je​ba​li​śmy. No i pro​blem, gdzie to pchnąć? W na​szej miej​sco​wo​ści, po pro​stu u sie​bie w miej​scu to nie ma naj​mniej​sze​go kło​p o​tu. Mo​ment, zna​jo​my zna​jo​me​go i to​war​ku nie ma. Cał​kiem zresz​tą, za faj​n e pie​n ią​dze. Nie ma rady, trze​ba prze​cze​kać i coś wy​my​ślić. Zo​sta​wi​li​śmy część to​wa​ru w na​mio​cie ta​kie jak szlu​gi, na​p o​je, parę nie pod​p a​da​ją​cych po​spo​li​tych dro​bia​zgów. Resz​tę to​wa​ru w szczel​n ie za​p a​ko​wa​n ych re​kla​mów​kach ukry​li​śmy na wy​dmach, obok dość cha​rak​te​ry​stycz​n ych drzew. Po​sta​n o​wi​li​śmy tak​że uczcić nasz uda​ny noc​n y wy​p ad. Po​szli​śmy do ka​wiar​n i, za​mó​wi​li​śmy za​je​bi​ście duże lody i po bro​wa​rze. Póź​n iej jesz​cze dwa i cho​dzi​li​śmy już cał​ko​wi​cie na lu​zie. Przy ta​kim upa​le jaki aku​rat był,

piw​ka wzię​ły nas za​je​bi​ście. – Patrz – krzyk​n ął Ra​dek. – Gdzie? – gwał​tow​n ie za​czą​łem się roz​glą​dać. – Te, to prze​cież Ilo​n a z Kaś​ką – rzu​ci​łem ra​do​śnie, no tak… Po​bie​gli​śmy za nimi, no w koń​cu sta​re zna​jo​me z po​cią​gu. – Cześć Ila, cześć Ka​sia – przy​wi​ta​li​śmy się nie​mal wpa​da​jąc na nie z roz​p ę​du. – A no cześć – od​p o​wie​dzia​ły uśmie​cha​jąc się sze​ro​ko. By​li​śmy na​p raw​dę mile po​wi​ta​n i, uśmie​chy, spoj​rze​n ia i ogól​n ie eks​tra miło. Za​p ro​p o​n o​wa​łem, aby siup​n ąć so​bie pod pa​ra​sol, za​mó​wi​łem bro​war. Usie​dli​śmy, sze​ro​kim ru​chem wy​ją​łem pacz​kę mal​bo​ra​sów, elek​tro​n icz​n a za​p al​n icz​ka – tyl​ko błysz​cza​ły im oczy. Bę​dzie faj​n ie po​my​śla​łem. Świet​n ie nam sie roz​ma​wia​ło. Śmiech, żar​ty, pe​łen luz. Póź​n iej po​szli​śmy nad mo​rze, wy​ką​p a​li​śmy się, po dro​dze ku​p i​li​śmy wódę i colę. Wró​ci​li​śmy na pole na​mio​to​we. Ilo​n a nie po​szła z nami, z ja​kie​go po​wo​du nie wiem, ale obie​ca​ła do​łą​czyć póź​n iej w dys​ko​te​ce, to zna​czy wie​czo​rem. Sie​dzie​li​śmy przy na​mio​cie, słu​cha​li​śmy za​je​bi​ste​go hip hopu. Tro​chę za​czę​ły nam te piwa szu​mieć w mó​zgach, Rad​ka zmu​li​ło mo​men​tal​n ie. Wy​cią​gnął się na ma​te​ra​cu i mo​men​tal​n ie kim​n ął. Kaś​ka przy​su​n ę​ła się do mnie tro​chę dziw​n ie pa​trząc mi w oczy. Była chy​ba tro​chę wsta​wio​n a, przy​su​n ę​ła się do mnie pra​wie wcho​dząc na mnie. A to suka – po​my​śla​łem so​bie. Co mi tam kur​wa za​le​ży, da​lej my​śla​łem i to dość in​ten​syw​n ie, sko​rzy​stam z tego, co tam, może uda mi się ją wy​ru​chać. Wsu​n ą​łem rękę pod jej T-shir​ta, ma​so​wa​łem pier​si, wspa​n ia​le to czu​łem, po​mo​głem zdjąć jej majt​ki, wsu​n ą​łem pa​lec za​czy​n a​jąc jego ryt​micz​n y ruch. By​łem strasz​n ie pod​n ie​co​n y, stał mi nie​sa​mo​wi​cie. Wsze​dłem w nią, da​lej było rów​n ież wspa​n ia​le. Za​snę​li​śmy przy​tu​le​n i do sie​bie obok ni​cze​go nie świa​do​me​go Rad​ka. Obu​dzi​ła nas Ilo​n a, chy​ba z lek​ka zmie​n i​ła pla​n y. Na​wet nie była zdzi​wio​n a, wi​dząc Kaś​kę i mnie w dość jed​n o​znacz​n ej po​zie. No tak, moja ręka mię​dzy jej no​ga​mi. Tak jak za​snę​li​śmy tak się obu​dzi​li​śmy, to zna​czy Ilo​n a nas obu​dzi​ła. – Do kur​wy ja​snej – za​czę​ła gło​śno mó​wić – ja cze​kam, a was nie ma cioł​ki je​ba​n e – mó​wi​łam prze​cież, że się spo​tka​my w dys​ko​te​ce, a nie, że te​raz mu​szę trój​ką​ty roz​wa​lać. Tu jesz​cze rzu​ci​ła szyb​kie spoj​rze​n ie na Ra​dzia. Za mo​ment za​czę​ła się śmiać po​ka​zu​jąc swo​je za​je​bi​ście bia​łe zęby aż po dzią​sła. Nie​zła jest, po​my​śla​łem, no i te pier​si. Za​je​bi​sta w ogó​le dupa, nie ma co za​p rze​czać, mu​szę ją jesz​cze raz prze​le​cieć. – Ra​dek – kur​wa, wsta​waj do chu​ja pana – wrza​sną​łem – ude​rza​my w dys​ko​te​kę, już, budź się i spa​da​my. Ła​two po​wie​dzieć, trud​n iej zro​bić. Po kil​ku​n a​stu mi​n u​tach przed​dy​sko​te​ko​wych za​bie​gów i orzeź​wie​n iu się zim​n ą wodą, po​szli​śmy do dys​ko​te​ki. Jak pla​n o​wa​li​śmy do tej sa​mej w por​cie. At​mos​fe​ra była świet​n a, za​je​bi​sta, wszy​scy tań​czy​li, pili piwo, drin​ki, pe​łen luz i za​ba​wa, tak jak lu​bię, tak jak po​win​n o być. Usie​dli​śmy, za​mó​wi​li​śmy drin​ki, wsłu​cha​li​śmy się w muze, no i ba​ju​ra. Z da​le​ka zo​ba​czy​łem ko​le​sia od ostat​n ie​go na​sze​go to​war​ku. Stał przy ba​rze i coś tam ge​sty​ku​lo​wał z ja​kimś ko​le​siem. Nie mia​łem aku​rat na to ocho​ty, co ostat​n io, ale może bę​dzie miał coś in​n e​go. Szturch​n ą​łem Rad​ka, po​ka​zu​jąc mu gło​wą kie​ru​n ek, w któ​rym pa​trzy​łem. Po​ki​wał gło​wą jak​by w rytm tech​n o, że kuma o co cho​dzi. Prze​li​czy​łem pen​ge, ude​rzy​łem do go​ścia. Parę chwil póź​n iej z Rad​kiem, za​do​wo​le​n i, za​mknę​li​śmy się w ki​blu. Skrę​ci​li​śmy z bank​n o​tu ru​lo​n ik, Ra​dek wy​jął kar​tę te​le​fo​n icz​n ą, syp​nę​li​śmy ście​chę i w no​cha i ja i on. Przy kra​n ie umo​czy​li​śmy pal​ce i wte​dy jesz​cze raz moc​-

no wcią​gnę​li​śmy no​sem jesz​cze głę​biej. Wte​dy masz pew​n ość, że wszyst​ko do​kład​n ie wniu​cha​łeś, że nic się nie zmar​n o​wa​ło ze śnie​gu. No, klep​n ą​łem Rad​ka w ple​cy, te​raz to mo​że​my się ba​wić. Mie​li​śmy gest, cho​ciaż nie​źle nas to kosz​to​wa​ło – szmu​lom ku​p i​li​śmy po amor​ku, żeby póź​n iej się le​p iej pier​do​li​ły. Jak moż​n a było przy​p usz​czać, były nad wy​raz szczę​śli​we, że pa​mię​ta​li​śmy o nich. Ha, jak​że by nie pa​mię​tać. Od tej chwi​li za​ba​wa krę​ci​ła się nie​źle i jak w ka​lej​do​sko​p ie, tak że chy​ba nie za bar​dzo mo​głem na​dą​żyć za wszyst​kim, co się dzie​je i jak się dzie​je. Może to było po dru​giej, może jesz​cze póź​n iej, ale by​li​śmy nie​źle wszy​scy pod​krę​ce​n i. Ilo​n a była tak pod​ja​ra​n a, że chcia​ła mi ob​cią​gnąć przy sto​li​ku. – Zgłu​p ia​łaś? – po​wie​dzia​łem – z tru​dem ją od​p y​cha​jąc. – Po​wiedz, że nie chcesz tego – po​wie​dzia​ła – po​wiedz, to nie.. – Chcę, ale nie tu​taj – od​p o​wie​dzia​łem z lek​ka pa​trząc na boki i nie uwie​rzy​cie, ale zła​p a​ła mój su​wak od spodni, roz​su​n ę​ła i wło​ży​ła rękę w roz​p o​rek po​chy​la​jąc gło​wę. Nie wie​dzia​łem czy po​wie​dzieć jej, żeby prze​sta​ła czy też za​cząć się czuć jak pod​czas krę​ce​n ia fil​mu. Wy​da​wa​ło mi się to jak pół jawa pół sen. Roz​wią​za​n ie samo się zna​la​zło – ochro​n iarz dys​ki zo​ba​czył co się dzie​je u nas w bok​sie. – Wy​p adł i wy​jazd – po​wie​dział krót​ko – ma​cie dwie mi​n u​ty i spier​da​lać mi stąd, zmie​rzył nas wzro​kiem nie wró​żą​cym nic do​bre​go. Po „fe​cie” za​wsze czu​ję się sil​n y i pew​n y sie​bie, są​dzę, że tak jak każ​dy na fe​cie, że po​wiem na​wet nie​p o​ko​n a​n y. Wsta​łem być może zbyt szyb​ko, może zbyt gwał​tow​n ie, nie wiem, może chcia​łem coś po​wie​dzieć, nie wiem. Do​sta​łem pierw​szy strzał w twarz. Usia​dłem, nie bar​dzo wie​dząc co się dzie​je, chy​ba cie​kła mi krew z łuku brwio​we​go, bo nic nie wi​dzia​łem na lewe oko, tak mi się za​le​p i​ło. Jak pa​mię​tam, do​sko​czył jesz​cze je​den ochro​niarz, miał coś w ręku, nie pa​mię​tam. Sły​sza​łem tyl​ko Rad​ka, że… nie pa​mię​tam, ale spa​da​my stąd czy coś ta​kie​go… do​kład​n ie na​to​miast sły​sza​łem dziew​czy​n y, któ​re mó​wi​ły do bram​ka​rzy, spo​koj​n ie ko​leś, już wy​cho​dzi​my. Jak​by przez mgłę wi​dzia​łem, jak Kaś​ka do​p i​ja jesz​cze w bie​gu drin​ka, co mnie póź​n iej nie​źle roz​ba​wia​ło, jak to so​bie przy​p o​mi​n a​łem. Tak naj​ogól​n iej Ilo​n a z Kaś​ką po​cząt​ko​wo kom​p let​n ie były „za​mu​ro​wa​n e” w tej sy​tu​a cji. Póź​niej w po​p ło​chu zbie​ra​ły swo​je to​reb​ki, pa​p ie​ro​sy ze sto​łu. Wiem tyl​ko tyle, że wy​szli​śmy, Ra​dek po​wie​dział, że tak bę​dzie naj​le​p iej, szans nie mie​li​śmy żad​n ych praw​do​p o​dob​n ie i na pew​n o. Póź​n iej przy oka​zji się do​wie​dzie​li​śmy, że był już je​den gość co nie za bar​dzo chciał wyjść, w po​dob​n ej sy​tu​a cji, ale do​stał taki wjeb, że go wy​n ie​śli i nie mógł się do​li​czyć zę​bów. Jak się do​tur​la​li​śmy do na​mio​tu nie pa​mię​tam – jak mogę się do​my​ślać, to całą „fetę” prze​p i​łem i osią​gną​łem od​wrot​n y efekt. Oko​ło go​dzi​n y, któ​rejś tam, zdro​wo koło po​łu​dnia, a może chuj wie już po po​łu​dniu, dziew​czy​n y zro​bi​ły nam je​dze​n ie. Nie wiem czy już były, czy do​p ie​ro co przy​szły, czy też były cały czas z nami. Je​dze​n ie, któ​re​go i tak pra​wie nie tknę​li​śmy, no, oprócz pi​cia. Strasz​n ie bo​la​ła mnie gło​wa, pa​trzy​łem w lu​ster​ko i nie mo​głem uwie​rzyć, ja pier​do​lę, jak ja wy​glą​dam – brew roz​je​ba​n a to​tal​n ie, opuch​n ię​te limo i za​je​bi​ste ko​lo​ry w róż​n ych od​cie​n iach tę​czy. Przy​ło​ży​łem so​bie kom​p res, któ​ry przy​n io​sła mi Ilo​n a, zmie​n ia​jąc co chwi​la w lo​do​wa​tej wo​dzie. O kur​wa, ale mnie bo​la​ło, do​brze jesz​cze kur​wa, że oby​ło się bez szy​cia, wy​glą​da​ło to na​p raw​dę nie​cie​ka​wie. Co za chuj je​ba​n y z tego cie​cia, jak ja go kur​wa, kie​dyś do​rwę, to go chuj strze​li raz i na za​wsze, śmie​cia zje​ba​n e​go, pier​do​lo​n e​go gno​ja. Co on kur​wa so​bie my​śli, że kim do kur​wy nę​dzy jest?! Je​ba​n y broj​ler, pier​do​lo​n y cieć, ochro​n iarz za dy​che, skur​wiel pier​do​lo​n y. Im bar​dziej go wy​zy​wa​łem, tym sa​mym mniej mnie bo​la​ło. Nie​źle, cie​ka​we na​wet, ale co za śmieć, no nie… pier​-

do​lo​n y śmieć. By​łem wście​kły nie​sa​mo​wi​cie, mógł​bym tego chu​ja te​raz za​bić. Mo​men​tal​n ie i bez wy​rzu​tów su​mie​n ia, pier​do​lo​n y śmieć. – No kur​wa! – krzyk​n ą​łem do Kaś​ki i Ilo​n y – no nie pal​cie przy mnie, bo wy​rzy​gam, do ja​snej men​dy, chwy​ci​łem zsu​wa​ją​cy się kom​p res. Coś mię​dzy sobą tsts tsts, po​szep​ta​ły, to cześć, na ra​zie do wie​czo​ra, hey hey i po​szły. No i chuj im w dupę, tak by​łem wkur​wio​n y i roz​go​ry​czo​n y, że mi to wszyst​ko inne la​ta​ło koło chu​ja, je​bał je pies. By​łem osła​bio​n y to​tal​n ie, mu​li​łem na ma​te​ra​cu chy​ba cały dzień. Nie chcia​łem nic jeść tyl​ko pić, no i ten ku​rew​ski ból gło​wy. Ra​dziu przy​n iósł mi ta​blet​ki, od razu za​rzu​ci​łem czte​ry, bo jed​n ą, to so​bie co naj​wy​żej w dupę moż​n a wsa​dzić, żeby do​brze się moż​n a było wy​srać, a nie na mój ból gło​wy. Całe szczę​ście, że si​ka​n ie na reszt​kach fety, jesz​cze mi spra​wia​ło przy​jem​n ość. To jesz​cze jest bar​dzo przy​jem​n e. Koń​ców​ka ku​ta​sa tak faj​n ie szczy​p ie i gil​ga, że byś chciał szczać i szczać bez koń​ca. W gło​wie czu​jesz wte​dy ta​kie za​je​bi​ste mro​wie​n ie, szczy​p ie cię ku​tas i cie​p ło się robi, a nogi same się ugi​n a​ją tak jak​byś za mo​ment miał upaść. Chcesz tej chwi​li, żeby trwa​ła jak naj​dłu​żej, ale nie​ste​ty koń​czysz lać w pew​n ym mo​men​cie i ko​n iec przy​jem​n o​ści. Więc pi​jesz ile wle​zie i cze​kasz na po​n ow​ne od​le​wa​n ie się, ale i tak za każ​dym ra​zem jest in​a ​czej. Pod wie​czór już tro​chę le​p iej się czu​łem, Ra​dek też do​cho​dził do sie​bie. Dziew​czy​n y wie​czo​rem nie przy​szły, no nie przy​szły, no i chuj. Nie wiem, może były zmu​lo​n e i też do​cho​dzi​ły do sie​bie, może nie mo​gły przyjść albo się ob​ra​zi​ły, że tak się wy​dar​łem na nie, kie​dy za​p a​li​ły so​bie pa​p ie​ro​sa. Moż​li​we, że od​p o​czy​wa​ły, nie wiem. No i chuj. Wła​ści​wie to do​brze, że nie przy​szły. Kie​dy my​ślę o Ilo​nie, to zno​wu chciał​bym ją je​bać. Do​brze, że wy​my​ślo​n o or​gazm, bo się chy​ba już daw​n o bym za​je​bał na śmierć. Tak na roz​my​śla​n iach tego ro​dza​ju i na do​cho​dze​n iu do sie​bie mi​n ął cały dzień. Cały pier​do​lo​n y, spier​do​lo​n y dzień w kur​wę jeża. Rad​ka tak wła​ści​wie, to chuj in​te​re​so​wa​ło wszyst​ko, a ja się mar​twi​łem, jak da​lej prze​żyć. On żył na za​sa​dzie, tu i te​raz, a ju​tro to chuj, zo​ba​czy​my co bę​dzie. Po​wie​dzia​łem jemu, że za​ła​twi​łem z tym go​ściem z dys​ki, no z tym od fety, sprze​daż na​szych tref​n ych fan​tów. Chcąc nie chcąc i tak mu​sia​łem się ru​szyć z dupą, aby nie ze​świ​ro​wać od tego nic nie ro​bie​n ia przez cały dzień. Wzię​li​śmy to​war, wszyst​kie wa​go​n y szlug, za​p al​n icz​ki, róż​n e pa​miąt​ki i po​szli​śmy na ad​res ha​wi​ry, któ​ry do​sta​łem. No cóż, ry​zy​ko jest za​wsze, ale w ta​kich spra​wach i z ta​ki​mi ko​le​sia​mi, po pro​stu się ma wy​czu​cie, tak jak by​śmy się już dużo wcze​śniej zna​li. Prak​tycz​n ie była to uli​ca wy​lo​to​wa – pe​ry​fe​ria mia​stecz​ka, jak on to okre​ślił? Aha, idziesz na pla​żę za​chod​n ią i wzdłuż sta​rych nie​uży​wa​n ych to​rów, gdzieś nie​da​le​ko wia​duk​tu, zresz​tą też sta​re​go, ha… ha… Praw​dę mó​wiąc, każ​da nad​mor​ska miej​sco​wość wy​glą​da jak pe​ry​fe​ria. Gdy​by tak trą​ba po​wietrz​n a czy inny taj​fun, chuj wie hu​ra​gan, wy​ssał wszyst​kich głu​p ich wcza​so​wi​czów z tych za​faj​da​n ych smut​n ych mie​ścin, to wy​glą​da​ły by jak opu​sto​sza​łe mia​stecz​ka we​ster​no​we. Po dro​dze mi​n ę​li​śmy ja​kie​goś przy​je​ba​n e​go go​ścia, chy​ba już na czymś był. Aha, z tego by wy​n i​ka​ło, że kie​ru​n ek ob​ra​li​śmy wła​ści​wy. Uśmiech​n ę​li​śmy się do sie​bie z Rad​kiem, swój swo​je​go po​zna, taka jest nasz brać. Jesz​cze ka​wa​łek i by​li​śmy na miej​scu. Za​rdze​wia​ła furt​ka i płot za​ro​śnię​te nie​rów​n o ro​sną​cym wy​so​kim ży​wo​p ło​tem, ktoś aku​rat wy​cho​dził, my wcho​dzi​li​śmy. Do​mo​fon? Dzwo​n ek, no bez jaj, wol​n e żar​ty. Po​dwór​ko ty​p o​we jak przy ru​de​rach tego typu, ster​ty cze​goś tam, ja​kieś parę le​żą​cych w nie​ła​dzie sta​rych opon, dwa wra​ki sa​mo​cho​dów bli​żej nie​okre​ślo​n ej mar​ki, roz​je​ba​n a pral​ka, tro​chę zło​mo​wi​ska. No ja​sne, to chy​ba na​wet było zło​mo​wi​sko, albo chuj wie co, mniej​sza z tym. Prze​szli​śmy koło dwóch żywo dys​ku​tu​ją​cych dup, aku​rat znów ktoś wy​szedł z drzwi fron​to​wych.

– O, jest nasz Zby​n io – po​wie​dzia​łem Rad​ko​wi ki​wa​jąc gło​wą w kie​run​ku drzwi. – Cześć Zby​n io – rzu​ci​łem do nie​go – za​wsze tu je​steś? – za​p y​ta​łem. – No nie, nie za​wsze – za​p rze​czył z lek​kim pół​u​śmie​chem ni​czym – nie za​wsze – po​wtó​rzył. Przy ta​kiej po​go​dzie – kon​ty​n u​ował, je​stem na pla​ży albo przy sa​lo​n ie gier, no mam tam zna​jo​mą dup​cie, a do​brze po dwu​dzie​stej przy pu​bie, no a póź​n iej już jak moż​n a się do​my​ślać klub i dys​ka do rana. Te​raz aku​rat mie​li​śmy małą za​dy​mę, bo sta​rzy ja​kiejś ma​ło​la​ty przy​kur​wi​li się do nas. Z sa​me​go rana to było, ale całe szczę​ście jest już po wszyst​kim, mam na​dzie​ję – do​rzu​cił splu​wa​jąc. – Nie​bie​skie men​dy były? – rzu​ci​łem py​ta​n iem. – No nie – od​p arł – to do​p ie​ro by było i wy wpa​dę by​ście za​li​czy​li, no aku​rat wprost na nich – mach​n ął ręką. Wła​śnie wczo​raj – mó​wił da​lej – przy​szły ja​kieś la​ski i ku​p i​ły to co chcia​ły, no spo​ko, żad​n ych wał​ków nie mia​ły, to​wa​rek eks​tra sor​cik. No co, ku​p i​ły, zo​sta​ły, przy​p ra​wi​ły pi​wem, jed​n a po​szła gdzieś w chuj, a jed​n a nie. Wi​dzisz tę kupę zło​mu, no tam – po​wie​dział po​ka​zu​jąc na spię​trzo​n ą hał​dę trud​n e​go do zi​den​ty​fi​ko​wa​n ia że​la​stwa. No wła​śnie, tam się ulu​la​n a pi​zgła, a te pa​ke​ry z warsz​ta​tu la​kier​n i​cze​go, tu​taj parę me​trów obok, jak przy​szli po to co za​wsze, to wcią​gne​li i nie​ste​ty ją przy​uwa​ży​li. Zo​ba​czy​li, że leży jak kło​da, wal​n ę​li jesz​cze po ścież​ce i do niej. Prze​ło​ży​li ją przez wan​n ę i po ko​lei wy​ru​cha​li. Wiesz jak wzię​li koke, to wte​dy mo​gli​by ją za​je​bać na śmierć. Na ko​n iec się jesz​cze po​rzy​ga​ła. Jak po iluś tam go​dzi​n ach do​szła do sie​bie, to za​cza​iła i po​szła w chuj. Na pew​n o do cha​ty do​szła, ale ra​czej nic sta​rym nie po​wie​dzia​ła, a może na​wet nie pa​mię​ta​ła. Na pew​n o piz​da bo​la​ła ją nie​sa​mo​wi​cie, może my​śla​ła, że ją Tir prze​je​chał, ha… ha… – To kur​wa, o co jej zgre​dom cho​dzi​ło? – rzu​cił Ra​dek py​ta​n ie. – No, wła​śnie – uśmiech​n ął się Zby​n io – cho​dzi​ło o to​war, któ​ry jesz​cze przy niej zna​leź​li, no i sta​rzy tam​tej na​ro​bi​li nie​złe​go szu​mu. Zna​leź​li to​war przy niej i się przy​p u​co​wa​ła gdzie była, zresz​tą – mach​n ął ręką, jej wi​dok był ża​ło​sny na tyle, że nie mu​sia​ła się dużo pro​du​ko​wać, no i jej ko​le​żan​ka to samo. Po​wie​dzia​łem pa​ke​rom z la​kier​n i, kur​wa mać, jesz​cze przez was będą jaja, no tak prze​czu​wa​łem. Przy​je​chał jej sta​ry i za​czął się pruć i wy​krzy​ki​wać, że on zro​bi po​rzą​dek z tą me​li​n ą, a Be​kon mu od​p o​wie​dział, że po​rzą​dek to zro​bi z jego fa​cja​tą i jego nową furą. Wziął kij i po​szedł w jego kie​run​ku. Ale heca, my​śla​łem, że jeb​n ę, tam​ten za​czął spier​da​lać, a Be​kon krzy​czał, że nu​me​ry blach to on już za​p a​mię​tał. Jesz​cze krzy​czał jak od​jeż​dżał, uwa​żaj na fure, żeby ci się zła​ma​sie nie spa​li​ła przy​p ad​kiem. Ubaw był jak chuj, mó​wię wam. Za​dy​ma była nie​zła, ale kur​wa tro​chę scy​ko​rzy​łem na po​cząt​ku ak​cji, no wiesz róż​n ie bywa. No, do​bra, to właź​cie – otwo​rzył drzwi – po​to​czył wzro​kiem od po​cząt​ku uli​cy do jej koń​ca i wszedł za nami. Za chwi​lę, by​li​śmy na pię​trze. Jak po​wie​dzia​łem, po chwi​li by​li​śmy na gó​rze. Ktoś nas mi​n ął, ktoś sie​dział na ko​ry​ta​rzu, gdzieś ja​kieś gło​sy, ruch jak na ja​kimś par​ty – po​my​śla​łem. Za mo​ment też sie​dzie​li​śmy, Zby​n io przy​n iósł nam su​gar i jaz​da. Sre​ber​ko, dział​ka su​gar, woda i chwi​la pod​grze​wa​n ia. Wi​dzia​łem jak Rad​ko​wi błysz​czą się oczy z ra​do​ści, kie​dy po​ru​szał dział​ką. Cho​le​ra, ale też się cie​szy​łem. Za​czę​li​śmy ża​chać. Naj​p ierw ostre cię​cie w no​cha i za mo​ment spo​ko, cie​p ło, faj​n ie. Ra​dek dość szyb​ko się za​ła​twił, już miał peł​n y od​lot, ja jak gdy​bym miał chwi​lę za​sta​n o​wie​n ia za​n im mnie sie​kło. Po chwi​li zła​p a​łem, wszyst​ko krę​ci​ło się wo​kół mnie i wol​no za​czą​łem wta​p iać się w fo​tel, było do​brze, było za​je​bi​ście. Mo​ment tak jak​by mnie wszyst​ko gi​la​ło, jak​by dreszcz, a póź​n iej spo​koj​n e od​p ły​n ię​cie. Nie wiem jak się czu​je ka​wa​łek drew​n a pły​wa​ją​cy po je​zio​rze ale chy​ba tak się czu​łem. Bez​myśl​n ie. Wszyst​ko obo​jęt​n e,

a za​ra​zem do​brze, co mi tam, jest faj​n ie, jest do​brze. Do​brze, pły​n ą​łem, pły​n ą​łem, chy​ba za​czą​łem ła​p ać kon​takt. To było pew​n e, że za​czą​łem ła​p ać kon​takt z praw​dzi​wym świa​tem. Po​wo​li w lek​ko fa​lu​ją​cym od​bi​ciu zo​ba​czy​łem po​chy​lo​n ą w moim kie​run​ku twarz Zby​n ia. Miał sze​ro​ko otwar​te oczy i pa​trzył się na mnie. Uważ​n ie się na mnie pa​trzył. Wresz​cie zo​ba​czy​łem jego uśmiech. – No i jak tam było na tam​tym świe​cie? – za​p y​tał nadal uśmie​cha​jąc się sze​ro​ko. – Wy​je​ba​n ie – wy​krztu​si​łem – lep​sza jaz​da niż przed​tem. Ro​zej​rza​łem się, na ko​ry​ta​rzu jesz​cze było paru ma​ło​la​tów rów​n ie szczę​śli​wych jak ja. Albo już wró​ci​li albo wra​ca​li po​ma​łu, po​dob​n ie jak ja z Rad​kiem lu​zac​ko roz​je​ba​n i. Ale jaz​da, po​my​śla​łem. Tak do​syć nie​źle trzy​ma​ło nas do​brych parę go​dzin, by​li​śmy cał​ko​wi​cie wy​lu​zo​wa​n i, peł​n i en​tu​zja​zmu i ener​gii. Siła i czy​sta du​cho​wa moc nie​p o​ko​n a​n ia. Dwóch mia​ło strasz​n ie chu​de twa​rze, wy​glą​da​li na mak​sy​mal​n ie wy​cień​czo​n ych. Orzeź​wi​ło mnie to, może jesz​cze kil​ka niu​chów i nie będę cho​dził po tym świe​cie? By​łem tro​chę prze​stra​szo​n y tymi głu​p i​mi roz​my​śla​n ia​mi, ale w za​mian za to go​tów był​bym od​dać wszyst​ko. Za tę jed​n ą chwi​lę, za ten mo​ment, za te cu​dow​n e mi​n u​ty, wie​dzia​łem, że nie je​stem na tyle jeb​n ię​ty, żeby za​ćpać się na śmierć. Me​li​n y, baj​zle, czu​ję się w nich świet​n ie, za​je​bi​ście, jak​by to był mój praw​dzi​wy świat. Ten naj​p raw​dziw​szy. Otrzą​sną​łem się z tych roz​my​ślań, bo Ra​dek za​czął coś do mnie mam​ro​tać, i przy​szedł Zby​n io. Cho​le​ra, na​wet nie sku​ma​łem, że jak się pa​trzył na mnie wte​dy, to kur​wa gdzieś jego wcię​ło. Na​wet nie za​uwa​ży​łem, a może nie wcię​ło, może do​p ie​ro te​raz przy​szedł. Ach, kur​wa, niech to… – Słu​chaj Zby​n io – za​czą​łem do nie​go ci​cho mó​wić – mamy na​sze tref​n e fan​ty, no wiesz, weź​miesz? Tak jak się uma​wia​li​śmy? – za​p y​ta​łem – Ale to​wa​rek eks​tra, co? – rzu​cił jak zwy​kle sze​ro​ko się uśmie​cha​jąc, jak​by mnie nie sły​szał. – Słu​chaj – za​czą​łem jesz​cze raz – mamy na​sze fan​ty i… – We​zmę, we​zmę – nie dał tym ra​zem mi do​koń​czyć – no ja​sne, że we​zmę, pa​mię​tam co mó​wi​łem – mru​gnął do mnie po​jed​n aw​czo okiem. Wy​szli​śmy z ko​ry​ta​rza i za mo​ment by​li​śmy w ja​kimś tam po​ko​ju. Za​brał się do na​sze​go to​wa​ru szyb​ko i bez zbęd​n ych py​tań czy zdzi​wie​n ia. Szyb​ko prze​li​czył cze​go i ile jest, na mo​ment wy​szedł i za mo​ment znów się po​ja​wił już z kasą. Przy​znam szcze​rze, że na​wet z kasy by​li​śmy za​do​wo​le​n i, do​sta​li​śmy na​p raw​dę nie​źle. To było prze​cież oczy​wi​ste, że kasa nam się koń​czy​ła, a przy​p a​lić się chce. Ja​sne, że ja​sne, jak​by do​szedł jesz​cze czę​ściej to​war do niu​cha​n ia, to bez do​brej kasy ani rusz. Tyl​ko na baj er ma​n iur też nie weź​miesz, to nie ta baj​ka, masz to rzą​dzisz, nie masz, to spie​ra​laj i od​p ier​dol się. Za dar​mo nie dmuch​n iesz szmu​li. Trze​ba po​sta​wić wódę, dys​kę, eks-ta​skę, bi​lard. To wszyst​ko kosz​tu​je, a piją też pra​wie łeb w łeb, na pro​chach to spo​ko trzy​ma​ją suki tem​p o. Nie ma lek​ko. W tej ko​lej​n o​ści do​p ie​ro do​cho​dzi ba​jer i mo​żesz my​śleć o ru​cha​n iu, a nie zaj​mo​wać się pi​sa​n iem wier​szy do uko​cha​n ej. Masz sa​ła​tę, to je​steś gość i cią​gną ci dru​ta na za​wo​ła​n ie. Po​ga​da​li​śmy so​bie jesz​cze ze Zby​n iem i wró​ci​li​śmy na pole na​mio​to​we. Tak naj​ogól​n iej nie czu​łem się naj​le​piej, tak ja​koś, no nie wiem. Ra​dek wal​n ął się mo​men​tal​n ie spać, ja na​to​miast, tym ra​zem nie za bar​dzo mi się chcia​ło ki​mać. Wzią​łem lu​ster​ko i pa​trzy​łem w nie do​syć dłu​go. To co zo​ba​czy​łem nie na​stra​ja​ło mnie naj​le​p iej, po pro​stu wy​glą​da​łem nie​cie​ka​wie de​li​kat​n ie uj​mu​jąc te​mat. Nad okiem opu​chli​zna, wszyst​kie ko​lo​ry tę​czy, łuk brwio​wy roz​je​ba​n y, do​brze, że oby​ło się bez szy​cia, no na​p raw​dę nie​cie​ka​wie. Spoj​rza​łem z boku, o kur​wa, za​uwa​-

ży​łem siwe wło​sy. Ale jaja, no nie. Jak za dużo fety bie​rzesz, to mo​żesz być ma​ło​la​tem, a siwe wło​sy i tak to​bie wyj​dą. Fakt, że nie dużo, po​je​dyn​cze wło​sy, ale jed​n ak. W ra​zie cze​go mat​ce mogę po​wie​dzieć, że za​mar​twiam się szko​łą, na​uką, zgre​dy wszyst​ko łyk​n ą bez zmru​że​n ia oka. Ta​kie są wap​n ia​ki, no i faj​n ie, bo jak by byli inni, to komu by​śmy wkrę​ca​li tego ro​dza​ju głu​p o​ty? Fakt jest fak​tem, że od fety do​sta​jesz siwe pió​ra. Nie wiem, ale na​szła mnie ja​kaś dziw​n a pust​ka, by​łem na​wet tym wszyst​kim przy​bi​ty. Moż​li​we, że też ja​kaś han​dra. Spoj​rza​łem na roz​wa​lo​n e​go jak dłu​gi Rad​ka. Pier​do​lę, też idę w ki​mo​n o, mu​szę się prze​spać, zre​ge​n e​ro​wać. Wie​czo​rem, tak jak zwy​kle wy​bra​li​śmy się do dys​ko​te​ki. Przed​tem jed​nak wy​sko​czy​li​śmy do baru, żeby coś za​rzu​cić, po​wie​dzia​łem do Rad​ka, że tak nie mo​że​my, czas coś zjeść. Ja​sne, że paść nie pad​n ie​my, cho​ciaż może to się zda​rzyć, ale sta​rzy mogą nas nie po​znać, chy​ba, że po gło​sie. Żar​ty żar​ta​mi, ale jeść trze​ba. Wrzu​ci​li​śmy na ruszt ja​kieś tam dzwon​ki ja​kiejś tam ryby po​le​co​n ej przez pa​n ią z baru. Były na​wet nie​złe, ale za​pła​ci​li​śmy niech to chuj strze​li, za​je​ba​n e zło​dziej​stwo, zdzie​ra​ją nad tym mo​rzem, że ktoś po​wi​n ien za to wi​sieć. Sie​dzie​li​śmy przy tej sma​żal​n i, je​dząc i roz​glą​da​jąc się na pra​wo i lewo. Ob​ser​wo​wa​li​śmy prze​le​wa​ją​cą się falę tu​ry​stów, wcza​so​wi​czów z jed​n ej stro​n y chod​n i​ka na dru​gą stro​n ę chod​n i​ka, po​trą​ca​ją​cych się, omi​ja​ją​cych się i pa​trzą​cych na sie​bie wza​jem​n ie z wzro​kiem o róż​n ych spoj​rze​n iach mniej lub bar​dziej przy​ja​znych. Cho​dzi​li na wszyst​kie stro​n y. To co nam rze​czy​wi​ście przy​ku​ło wzrok, to czer​wo​n a be​em​ka, któ​ra so​bie wje​cha​ła do po​ło​wy na chod​n ik i tak już ku​rew​sko cia​sny do przej​ścia dla fali tłu​mu. Czer​wo​n a za​je​bi​sta be​em​ka ósem​ka, że szok, z któ​rej wy​sia​dła para. On do​syć star​sza​wy, no może ok. 40, jego dupa do​brze o po​ło​wę mniej, jak jesz​cze nie mniej, 19 może 22, no gdzieś oko​ło, mi​n ió​wa za​je​bi​sta, że jak wy​sia​da​ła, to było wi​dać jej majt​ki i świe​że śla​dy po de​p i​la​cji. Wy​so​ka, pie​kiel​n ie zgrab​n a o dłu​gich wło​sach. Po​de​szła do lady i za​mó​wi​ła płe​twę z re​ki​n a. Po​my​śla​łem, że tak jak wy​glą​da​ła tak za​ma​wia​ła, naj​droż​sza ryba. Zresz​tą, co tam, prze​cież fra​jer pła​ci. Zresz​tą chuj w dupę z tę jej płe​twą z re​ki​n a, ale tę sy​re​n ę to bym wy​dmu​chał, oj kur​wa, aż by za​śpie​wa​ła. Ja​dłem i my​śla​łem, pa​trzy​łem i wi​dzia​łem. Tak, wi​dzia​łem te jej za​je​bi​ste majt​ki, kie​dy za​kła​da​ła nogę na nogę i zmie​n ia​ła te po​zy​cję wie​lo​krot​n ie. Cho​le​ra wie, może to ja​kaś pier​do​lo​n a eks​hi​bi​cjo​n ist​ka. Spoj​rza​łem ką​tem oka na sto​li​ki, a więk​szość fa​ce​tów, jak nie wszy​scy mie​li oczy głę​bo​ko utkwio​n e w jej roz​kła​da​ją​cym i skła​da​ją​cym się roz​kro​ku. Wci​n a​ła tę płe​twę nie zwra​ca​jąc uwa​gi na oto​cze​n ie, tak jak​by rze​czy​wi​ście była głod​n a nie wia​do​mo jak, zresz​tą chuj wie co ona ja​dła na śnia​da​n ie na do​brą spra​wę, może rze​czy​wi​ście był tyl​ko chuj. Czy to był fi​let z morsz​czu​ka, a nie ja​kaś tam płe​twa z re​ki​n a, gło​wy bym nie dał, tata zresz​tą mi już nie raz mó​wił, że naj​lep​sze kan​ty się robi pod szyl​dem uczci​wo​ści. Każ​dy my​śli, że jest w po​rząd​ku, a nie jest, a kasa lewa leci. Mniej​sza z tym. Ob​ser​wo​wa​li​śmy ich da​lej. Taki gość to ma do​brze, po​my​śla​łem so​bie po raz któ​ryś z ko​lei, ma kasę, nie​złą furę i ha​czy naj​lep​sze suki. Cie​ka​we, któ​ra to ko​lej​n a jego i czy to jej od​p o​wia​da, że jest nta. Za​p ew​n e jemu to nie prze​szka​dza, że ją ku​pił, a jej to, że się sprze​da​je. No, kur​wa Ra​dek, nie pier​dol, że się w nim za​ko​cha​ła, chy​ba nie spę​dzi​łeś dzie​ciń​stwa na li​te​ra​tu​rze po​czy​taj mi mamo. Śmiesz​n e, ale w tym ca​łym opo​wia​da​n iu jej gość zszedł na dal​szy plan. Fra​jer jak to fra​jer, nie zwra​cał uwa​gi też na to co się do​oko​ła nich dzie​je, uda​wał bar​dzo znu​dzo​n e​go, po​p i​ja​jąc tyl​ko za​mó​wio​n y sok z czar​nej po​rzecz​ki, ba​wią​cy się swo​ją małą ko​mó​recz​ką i praw​do​p o​dob​n ie spraw​dza​ją​cy swo​je mmsy od la​sek, któ​re też praw​do​p o​dob​n ie sta​ły w ko​lej​ce do nie​go jako na​stęp​n e tuż za

nią. Ona tym​cza​sem pa​ła​szo​wa​ła ra​do​śnie płe​twę z wście​kłe​go re​ki​n a i mia​ła wszyst​kich do​kład​n ie w du​p ie, bo i tak wie​dzia​ła do​sko​n a​le, że wszy​scy fa​ce​ci prze​ły​ka​jąc śli​n ę ga​p ią się w jej opa​lo​n e kro​cze. Nie wiem, ale się wkur​wi​łem na wszyst​ko, ode​chcia​ło mi się na​wet jeść. Ja się de​n er​wo​wa​łem, ale fra​jer sie​dział na lu​zie obok swo​jej wy​so​kiej dziw​ki, są​czył le​n i​wie na​p ój i uda​wał, że jego nic nie in​te​re​suj e, na​wet ona, bo dla nie​go ona to też to​war. – Chodź Ra​dek – po​wie​dzia​łem przez za​ci​śnię​te zęby – spa​da​my, od​su​wa​jąc się od sto​li​ka do​syć gwał​tow​n ym ru​chem. Mia​łem do​syć wi​do​ku tej suki, tego pa​so​ży​ta z wy​go​lo​n ym owło​sie​n iem ło​n o​wym. Mia​łem do​syć wi​do​ku jego, roz​p ar​te​go, opa​lo​n e​go i ob​wie​szo​n e​go zło​tem. Tak nor​mal​n ie, to za​strze​lił​bym ich gdy​bym mógł. Kur​wa, ja mu​szę się mar​twić jak prze​żyć jesz​cze je​den dzień nad mo​rzem i ko​lej​n e dni, a oni w dzień albo w ty​dzień pusz​czą tyle haj​su, co praw​do​p o​dob​n ie ja przez rok na​wet na oczy nie będę mógł zo​ba​czyć i do​tknąć na​wet jak​bym miał pra​co​wać. Wy​cią​gną​łem szlu​gi i za​p a​li​łem. Do mo​men​tu wej​ścia do dys​ko​te​ki nie od​zy​wa​łem się do Rad​ka. On aku​rat był naj​mniej win​n y, ale do​sko​n a​le zda​wał so​bie spra​wę o co mi może cho​dzić, bo po pro​stu mnie znał, mnie i moje wkur​wie​nia, ta​kie czy inne. Po dro​dze tyl​ko splu​wa​łem, a w mó​zgu bu​zo​wa​ło mi się na wszyst​kie stro​n y. Łeb jak ba​n ia, tak to czu​łem. Przy sto​li​ku za​mó​wi​li​śmy od razu po​dwój​n y bro​war, któ​ry wy​p i​łem szyb​ciej niż za​zwy​czaj. Po krót​kiej chwi​li na​stęp​n y. Za​czę​ło mi się od​bi​jać, się​gną​łem po chip​sy, nie​sa​mo​wi​cie mnie wcią​gnę​ło to je​dze​n ie chip​sów. Ja​dłem i ja​dłem, te je​ba​n e chip​sy. Jesz​cze raz piw​ko, się​gną​łem po chip​sy, prze​gry​złem, po​p i​łem.Te​raz do​p ie​ro za​czą​łem się czuć cał​ko​wi​cie na lu​zie, za​czą​łem się roz​glą​dać. Ra​dek w mię​dzy​cza​sie, wi​dząc, że ze mną nie po​ga​da, po​szedł roz​ma​wiać z ja​kimś łeb​kiem przy ba​rze, ja pa​trzy​łem na dupy tań​czą​ce na par​kie​cie. Mimo do​brej wen​ty​la​cji było zde​cy​do​wa​n ie za go​rą​co, no chy​ba była na​wet kli​ma​ty​za​cja, tak gdzieś sły​sza​łem. Szmu​le zresz​tą też po​ru​sza​ły się le​n i​wie. Lu​bię tak so​bie pa​trzeć, la​tem jest zresz​tą na co. Ob​ci​słe spód​n icz​ki, przez prze​wiew​n e i prze​świ​tu​ją​ce su​kien​ki wi​dać było za​rys maj​tek lub strin​gów. Pa​trzy​łem na opię​te T-shir​ty, na wy​p rę​żo​n e pier​si ze ster​czą​cy​mi pro​wo​ku​ją​co sut​ka​mi. Pa​trzy​łem i na​p a​la​łem się co​raz bar​dziej. Nie​któ​re to mają ru​chy, że aż ci się robi sła​bo w kro​ku. Wie​dzą suki jak się ubrać, wie​dzą jak nas po​szczuć swo​ją dupą. Kie​dy mó​wisz daj, sły​szysz – nie, da​lej krę​ci dupą, kie​dy bie​rzesz – ma pre​ten​sje, że zgwał​ci​łeś. Do kur​wy ja​snej, cho​dzi na dys​ko​te​ki, krę​ci dupą, wy​p i​n a cyc​ki, a póź​n iej się dzi​wi, że ktoś miał ocho​tę jej do​brze wy​mie​szać. Tak my​ślę, że jej, tej czy tam​tej o to cho​dzi, chy​ba, że woli so​bie z pal​ca zje​chać. No tak, tak so​bie pa​trzy​łem i tak so​bie my​śla​łem, uspo​ka​ja​jąc się stu​ka​n iem pal​ca​mi po bla​cie sto​li​ka. Zresz​tą i tak cały czas na​p ier​da​la​ła mu​zy​ka tech​n o. Ja pier​do​lę, ostat​n io tak nie było, jak so​bie nie pier​dol​n ę ja​kie​goś spe​eda to wy​kor​ku​ję, to chuj, ca​łej dys​ko​te​ki nie prze​trzy​mam. Kiw​n ą​łem ręką na Rad​ka, zmie​rzał do mnie ze świe​żo po​zna​n ym ko​le​siem przy​ba​ro​wym. – To Krzy​siek – wy​ja​śnia​ją​co przed​sta​wił Ra​dek. – Słu​chaj – po​wie​dział tym ra​zem do mnie – jest śnieg, do​bry, po​rzu​cił cenę. – Ochu​jał żeś, pięć zło​tych dro​żej niż dwa dni temu? – pra​wie krzy​cza​łem – ja pier​do​lę. Ra​dek prze​stra​szo​n y strze​lił ocza​mi na boki. – Ci​szej – sta​rał się mnie uspo​ko​ić – ko​leś ma to​war bra​cisz​ka i chce so​bie też uskro​bać ście​chę. Poza tym, to jest ko​leś Zby​n ia. – No kur​wa, nie roz​śmie​szaj mnie, wiesz ile on ma ko​le​gów? – prych​n ą​łem, no nie, ko​niecz​n ie chce mnie dzi​siaj do​dat​ko​wo wkur​wić. No i co z tego? – do​da​łem.

– No, nic z tego – stęk​n ął Ra​dzio, ale wiesz jak to jest, nig​dy nie wia​do​mo jak ju​tro może być, co lub kto się kie​dyś przy​da. No tak, jesz​cze mi mi się kur​wa fi​lo​zof z bo​żej ła​ski przy​da​rzył. Jak kur​wa się​gnę pa​mię​cią, to ty sta​le ustę​p uj i liż dupę, bo kie​dyś coś, ale na do​brą spra​wę, za​wsze mia​łem rogi i każ​dy so​bie mnie dmu​chał wy​ko​rzy​stu​jąc sy​tu​a cję bez skru​p u​łów i żad​n ej kur​wa mać je​ba​nej wdzięcz​n o​ści. Bo kur​wa ty bądź kul​tu​ra, a resz​ta łącz​n ie z psem przy​błę​dą i tak cie​bie ole​ją cie​p łym mo​czem. Niech się pier​do​li cwel je​ba​n y – tak so​bie po​my​śla​łem… – Spo​ko Ra​dek – rzu​ci​łem – jak na przy​kład pier​dol​n iesz so​bie w żyłę zło​ty strzał, to już ci nikt nie po​mo​że i me​da​lu za za​słu​gi nikt to​bie nie wrę​czy. Prze​stań, kur​wa fan​ta​zjo​wać, niech opu​ści cenę, to ście​chę do​sta​n ie od nas dwóch, a kon​to, no je​że​li chcesz być taki ko​leś, ale niech opu​ści i krop​ka. W to miej​sce mamy do​dat​ko​wy bro​war – wy​ja​śni​łem na ko​niec mo​jej mowy. Mia​łem już do​syć tego dur​n e​go prze​ko​ma​rza​n ia się. – Do kur​wy nę​dzy, Krzy​chu – rzu​ci​łem przez zęby do ko​le​sia – daj mi spe​eda, bo ja zdech​nę tu​taj dzi​siaj i te​raz jak nie we​zmę. Ja się tu​taj kur​wa za​n u​dzę – na po​twier​dze​n ie tych słów pod​p ar​łem gło​wę ręką jak​bym miał ból gło​wy. – No do​bra stoi, niech bę​dzie – po​wie​dział wresz​cie pierw​sze sło​wa Krzysz​tof. Po​szli​śmy do ki​bla. Resz​ta to już nor​mal​ka. Wró​ci​li​śmy do sto​li​ka, po​wo​li od​czu​wa​łem, że to jest to. Jed​n ym sło​wem, mogę się ba​wić, na​wet do rana, luz, siła, re​laks. By​łem pew​n y sie​bie jak ja​kiś ak​tor, a resz​ta to sta​ty​ści i sce​n a do​oko​ła. Za​czą​łem od​czu​wać, to ty​p o​we wy​lu​zo​wa​n ie, po​my​śla​łem czy cza​sa​mi Ila z Kaś​ką gdzieś się nie krę​cą. Po​p a​trzy​łem po sali, prze​le​cia​łem wzro​kiem po fa​lu​ją​cych gło​wach. Wto​p i​łem się w roz​bu​ja​n y tłum, prze​sze​dłem się w jed​n ą, póź​n iej w dru​gą stro​n ę, pa​trząc na pod​ska​ku​ją​ce dup​cie w rytm gło​śnej muzy. Prze​ci​ska​łem się przez roz​tań​czo​n e cip​cie, po​zwa​la​jąc so​bie na nie​win​n y żart, peł​n ą dło​n ią na ten krót​ki mo​ment mi​ja​n ia się z szmu-lami do​ty​ka​łem ich po​ślad​ków. Było tak cia​sno, że wy​glą​da​ło to na zu​p eł​n y przy​p a​dek, ot prze​p y​cha​ją się wszy​scy. Oczy​wi​ście mo​gło się zda​rzyć i się zda​rza​ło, że któ​raś tam od​czu​ła to, że nie jest to przy​p ad​ko​we do​tknię​cie, od​wra​ca​ła się szu​ka​jąc ocza​mi wi​n o​waj​cy, któ​ry zresz​tą w tym mo​men​cie po​tul​n ie so​bie tań​czył. Ja​sne, że mu​sia​łem uda​wać wte​dy, że to nie ja. – Uwa​żaj – Ra​dek szturch​n ął mnie łok​ciem w bok mó​wiąc – uwa​żaj, bo ja​kaś szmu​la może być z wła​ści​cie​lem, a na do​da​tek jak to bę​dzie ja​kiś Pu​dzio, to do​sta​n iesz strza​ła i ci się ode​chce ma​ca​n ia po sraj​dach. – Do​bra, do​bra, pieprz się, prze​cież uwa​żam – burk​n ą​łem tro​chę zły, że nie spodo​ba​ły mu się moje jak są​dzi​łem nie​złe wy​głu​p y. – Gdy​byś uwa​żał, to fa​cja​tę miał​byś bez si​n ia​ków – rzu​cił szy​der​czą kontrę Ra​dek. – Pier​dol się, kur​wa – od​p o​wie​dzia​łem mu już pod​kur​wio​n y tą gad​ką. Po trzech, może czte​rech go​dzi​n ach, za​czą​łem od​czu​wać znu​że​n ia tą im​p re​zą, chy​ba za​czę​ło scho​dzić. Za​rzu​cę so​bie jesz​cze ście​chę, to bę​dzie da​lej trzy​mać, tak so​bie po​my​śla​łem. Jed​n ak tak z dru​giej stro​n y nie chcia​łem, chcia​łem i nie chcia​łem. No, bo jak jeb​n ę ko​lej​n ą ście​chę, bę​dzie trzy​mać, kró​cej niż po​p rzed​n ia, no z dwie go​dzi​n y, może trzy. Ba, ale rano jak ten cały wy​p i​ty bro​war wyj​dzie, o kur​wa, ale bę​dzie zwa​ła, le​p iej nie my​śleć, ra​n ek bę​dzie nie do prze​ży​cia. Tak so​bie my​śla​łem i kal​ku​lo​wa​łem, pa​trzę w bok i wi​dzę jak Ra​dek z Krzy​chem ba​je​ru​ją ja​kąś pa​n ie​n ę. Ba​je​ru​ją to mało po​wie​dzia​n e, oni ją na żyw​ca bez ogró​dek ma​ca​li. – Go​sia je​stem – przed​sta​wi​ła się – wi​dząc moje zdzi​wio​n e spoj​rze​n ie.

Nie od​p o​wie​dzia​łem jej wca​le i tak była bar​dziej sku​p io​n a na od​czu​ciach wy​n i​ka​ją​cych z bu​szo​wa​n ia dło​n i Rad​ka pod jej mi​n ió​wą. Dys​ka jak dys​ka, mi​ga​ły mi świa​tła, gra​ła muza – jak się zna​la​złem w na​mio​cie? To hi​sto​ria i ra​czej nie je​stem w sta​n ie jej opo​wie​dzieć. Oczy​wi​ście tę Goś​kę przy​wle​kli ze sobą i rżnę​li ją na zmia​n ę. Kur​wa, jak mnie gło​wa bo​la​ła, co mnie to ob​cho​dzi. – Ra​dek – jęk​n ą​łem – daj mi pić – wy​cią​gną​łem rękę. – Wiesz, jak z nią było fan​ta​stycz​n ie – za​czął Ra​dek – zu​p eł​n ie jak w tej pio​sen​ce co go ta dupa onie​śmie​la​ła – kon​ty​n u​ował swo​ją opo​wieść, nie za​uwa​ża​jąc na​wet, że nie mam ocho​ty jej słu​chać. – Ra​dek – co ty pier​do​lisz, jaka pio​sen​ka – jęk​n ą​łem – chuj je​bał tę two​ją Goś​kę, daj mi kur​wa spo​kój, łeb mi na​p ie​ra​da​la, no kur​wa daj to pi​cie wresz​cie do chu​ja nę​dzy. Wie​dzia​łem, że za chwi​lę po​wie tak jak moja mat​ka – a nie mó​wi​łem. – A nie mó​wi​łem – po​wie​dział Ra​dek – a nie mó​wi​łem, że​byś, kur​wa ko​lej​n ej ście​chy nie wa​lił, bo prze​p i​jesz? – trze​ba kur​wa było słu​chać, cie​ciu. Nie chcia​ło mi się aku​rat upra​wiać z nim pu​stej pa​p la​n i​n y i pier​do​le​n ia o ni​czym, wresz​cie dał mi to pi​cie i wal​n ął się ude​rza​jąc w kimę. Tak mi mi​n ął dzień od rana, na​zwij​my to umow​n ie, po​cząw​szy od ję​ków, pi​ciu wody, paru aspi​ry​n ach i prze​kli​n a​n iu, że nig​dy wię​cej się tak nie za​p ra​wię. Na dru​gi dzień, mniej niż skrom​n e śnia​da​n ie, ką​p iel w mo​rzu, tro​chę ła​że​n ia po pla​ży i oglą​da​n ie się za du​p a​mi. Na​sze ko​men​ta​rze na te​mat mi​ja​ją​cych nas dup były na tyle bez​p o​śred​n ie, że tym sa​mym po​dob​n e do sie​bie. Nie​któ​re szmu​le, gdy uda​ło im się ką​tem ucha usły​szeć co mó​wi​my, a nie​raz też spe​cjal​n ie gło​śno mó​wi​li​śmy, od​wra​ca​ły się, stu​ka​ły się pal​cem po czo​le. Nie​raz po​ka​zy​wa​ły fa​kju​sa mó​wiąc na nas idio​ci lub dup​ki. Głu​p ie dupy, śmiać nam się wte​dy chcia​ło z nich. Cho​dzą te​raz pra​wie na​gie, głu​p ie eks​hi​bi​cjo​n ist​ki zgry​wa​jąc się i prę​żąc jak da​mul​ki. Za to w cza​sie ca​łe​go roku na​p ier​da​la​ją na wrot​kach w su​p er​mar​ke​cie lub czy​ta​ją ofer​ty w po​śred​n ia​ku. Wra​ca​ją do domu i od nowa sły​szą roz​mo​wę sta​rych o pie​n ią​dzach, a ra​czej o tym, że ich nie ma. Po obej​rze​n iu wie​czor​ne​go kiep​skie​go se​ria​lu typu M jak mi​ze​ria, kła​dą się na swo​je łóż​ko, dzie​ląc po​kój z sio​strą. Roz​my​śla​ją, pła​cząc ukrad​kiem, jak to mają prze​je​ba​n e, ja​kie to wszyst​ko jest nie​spra​wie​dli​we, a na do​da​tek wszyst​kie​go Pa​weł z są​sied​n ie​go blo​ku, to woli Ma​rio​lę niż ją. Pa​trzą w lu​stro miz​drząc się go​dzi​n a​mi do wła​sne​go od​bi​cia, bo gdy jed​n a ma za małe pier​si, to dru​ga ma za duże lub też na do​da​tek nie​zbyt ład​n ą dupę jak na jej gust, to jest za wy​so​ka, to jest za ni​ska. No i wła​śnie, dla​cze​go Pa​weł woli Ma​rio​lę, a nie ją? Dziew​czy​n y są cien​kie w te za​wo​dy i wy​star​czy im wkrę​cić, że mają krzy​we nogi, duży nos lub zbyt od​sta​ją​ce uszy i jest za​ła​twio​n a i to na dłuż​szy czas lub na amen. Ta​kie są te szmu​le, no i nic, moż​n a się po​śmiać z nich. My i tak je​ste​śmy lep​si od nich, mamy wię​cej ho​n o​ru i dumy, przy​n ajm​n iej w przy​szło​ści pod​czas roz​mów kwa​li​fi​ka​cyj​n ych nikt nam nie bę​dzie pa​trzył na cyc​ki, a dupa nie bę​dzie kar​tą prze​tar​go​wą, czy się do​sta​n ie pra​cę, czy też nie. O szmu​lach moż​n a roz​ma​wiać bez koń​ca, tak do​brze jak i źle. Za​wsze za​sta​n a​wia​łem się, czy dziew​czy​n y opo​wia​da​ją so​bie też o nas w ten spo​sób jak my. Cie​ka​we, czy też tak mó​wią w ten spo​sób o je​ba​n iu np. słu​chaj, ale ten mi się po​do​ba, chcia​ła​bym, żeby mnie prze​le​ciał, aż mi się mo​kro robi, kie​dy o tym po​my​ślę, jak so​bie to wy​obra​żę. No ja​sne, chy​ba tak też mó​wią, tak tyl​ko mogę my​śleć. No, nie wiem, ale ra​czej nie mó​wią – patrz spoj​rzał na mnie, chy​ba je​stem czer​wo​n a ze wsty​du, żeby tyl​ko tego nie zo​ba​czył. Fakt, moż​n a by było się z tego po​śmiać, zresz​tą i tak swo​je wiem, jeź​dzi​łem czę​sto z ma​n iu​ra​mi w kon​wo​-

jach do sądu, do po​p ra​wy, do naj​róż​n iej​szych schro​n isk. Za​sad​n i​czo, to mó​wi​ły pra​wie o tym sa​mym, te​ma​ci​cha o kra​dzie​żach, pro​chach i je​ba​n iu. Na do​brą spra​wę były na tym sa​mym rów​n o​rzęd​n ym po​zio​mie, zresz​tą klę​ły rów​n ie do​brze jak my, jak nie le​p iej. – Wiesz co, Ra​dek? – po​wie​dzia​łem – prze​ry​wa​jąc swo​je bu​ja​n ie w my​ślach – chodź​my te​raz do Zby​n ia, pier​dol​n ie​my so​bie su​ga​ra, świat bę​dzie lep​szy, jak to moja ciot​ka ma​wia​ła – świat nam się nad​da. – Dla​cze​go nie odda – za​śmiał się iro​n icz​n ie Ra​dek. – Bo nie je​steś w sta​n ie go ob​jąć ma​to​le – od​p o​wie​dzia​łem ze śmie​chem. Tak jak po​sta​n o​wi​łem, to i tak ude​rzy​li​śmy na ko​n iec mia​stecz​ka idąc koło sta​re​go wia​duk​tu, wzdłuż sta​rych to​rów i tak da​lej, ale to wia​do​mo. Tak samo jak wia​do​mo było, że w po​bli​skich bun​krach ma​ło​la​ty ża​cha​li klej i nie tyl​ko. Zresz​tą, tak czy in​a ​czej kie​ru​n ek już mie​li​śmy ob​ra​n y na ha​wi​rę Zby​n ia. Zby​n ia tym ra​zem nie było, ale względ​n ie nas znał je​den jego ko​leś, do​sta​li​śmy i wszyst​ko było w po​rzo. Usie​dli​śmy, uśmie​chy za​do​wo​le​n ia, tro​chę za​ba​wy z pod​grza​n iem i… od​ja​a aazd. Kie​dy żach​n ą​łem, przez pierw​sze kil​ka se​kund czu​łem dziw​n y ucisk na ser​cu, było to nie​sa​mo​wi​te to​tal​n e jeb​n ię​cie. Mia​łem stra​cha, po​czu​łem jak​by kłu​cie, ale po chwi​li za​czę​ło się. Nie wiem dla​cze​go, ale nic nie pa​mię​ta​łem, przed​tem było in​a ​czej. Póź​n iej po​wie​dzia​łem to Zby​n io​wi, py​ta​łem się dla​cze​go nic nie pa​mię​tam. Od​p o​wie​dział, że to nor​mal​ne, jak się wal​n ie więk​sze daw​ki, to może tak przy​mu​lić, że je​steś za​mro​czo​n y na amen, jest do​brze, ale nie za bar​dzo ko​ja​rzysz te​mat. – Nie za​wsze pa​mię​tasz, co się z tobą dzie​je – cier​p li​wie tłu​ma​czył Zby​n io, nie​raz mo​żesz mieć po​czu​cie eu​fo​rii, albo cał​ko​wi​cie cię przy​p ier​do​li i nic nie pa​mię​tasz, tak jak te​raz. – Cześć – po​wie​dzie​li​śmy Zby​n io​wi i też ko​le​siom z ko​ry​ta​rza, ude​rzy​li​śmy na pole na​mio​to​we. Ode​spać dzień, to było naj​waż​n iej​sze. Ode​spa​li​śmy z na​wiąz​ką. To co jest waż​n e przy bra​n iu su​ga​ru, to po pierw​sze za​p o​mnij o sra​n iu, chcesz i nie mo​żesz, nie dasz rady się wy​srać. Je​den gość po​wie​dział, że do​bre wy​sra​n ie się jest tak do​bre jak po​ło​wa pier​do​le​n ia. Bie​rzesz here, nie srasz, bie​rzesz fete – pi​jesz jak smok, le​jesz – szczać chce ci się co chwi​la i nie jesz – za​p o​mnij o żar​ciu. Skrę​cisz ma​ryś​kę, to wpier​da​lasz żar​cie to​n a​mi, aż ci głu​p io, ale mniej​sza z tym, ode​spa​li​śmy z na​wiąz​ką. Za​je​bi​ście cie​p ły wie​czór, póź​n y wie​czór, za​chód słoń​ca. Za​je​bi​ście się czu​je​my, bar​dzo do​brze, wie​czor​n a to​a ​le​ta na orzeź​wie​n ie. No i co? – no ude​rza​my na dys​ke. Dys​ko​te​ka, nie wiem a ra​czej wiem, tak przy​n ajm​n iej mi się wy​da​je, ale wie​czór był wy​jąt​ko​wo uda​n y. Po pierw​sze, sia​da​my do sto​li​ka, no, oczy​wi​ście bro​war, ni stąd ni zo​wąd, przy​sia​da​ją się Ilo​n a i Kaś​ka. Za​sko​cze​n ie nie​sa​mo​wi​te, szczę​ki opa​dły nam to​tal, no tak zu​p eł​n ie, to może nie, bo i też my​śla​łem o nich. Tak czy in​a ​czej, strasz​n ie miło. Uśmiech​n ię​te, za​do​wo​lo​n e, na lu​zie – po pro​stu dziew​czy​n y ma​rze​n ie, no i oczy​wi​ście, co naj​waż​n iej​sze, to to, że przy​sia​dły się do nas. – No nie, niech sko​n am – za​czął Ra​dek – gdzie was wcię​ło? – rzu​cił py​ta​n ie, ja pier​do​lę, ta​kie spo​tka​n ie, to mu​si​my nie​źle za​kro​p ić – nie prze​sta​wał się dzi​wić. – Hej ma​leń​kie – też się ode​zwa​łem i by​łem nie​sa​mo​wi​cie roz​ba​wio​n y fil​mo​wym wręcz po​to​kiem słów Ra​dzia – ten to po​tra​fi, la​wi​rant. Za​mó​wi​li​śmy ko​lej​n y bro​war. Za​czę​li​śmy gad​kę, ale to one za​sad​n i​czo mó​wi​ły jed​n a przez dru​gą. Cho​ciaż​by o tym, że pró​bo​wa​ły za​ro​bić tro​chę kasy i pra​co​wa​ły w sma​żal​n i ryb przez trzy dni. No ja​sne, za​je​bi​ście, trzy dni, to rze​czy​wi​ście im​p o​n u​ją​ce – po​my​śla​łem.

Tro​chę za​ro​bi​ły, ale jak same zgod​n ie przy​zna​ły, niech ten wła​ści​ciel się pier​do​li, za te mar​ne gro​sze. – Bo, wy​obraź so​bie – za​czę​ła Ilo​n a – go​rą​co jak chuj, sma​żysz te je​ba​n e ryby, pot spły​wa ci po piź​dzie to​tal​n ie, żar do​oko​ła, jak skur​wy​syn, a on ci rzu​ci tro​chę kasy, mó​wiąc – no sa​micz​ki, jesz​cze do​dat​ko​we dwie go​dzi​n y, bo ja​kaś tam nie przy​szła. Wie​cie – kon​ty​n u​owa​ła da​lej – tak wła​ści​wie, to ja mia​łam naj​bar​dziej prze​je​ba​n e, bo przy​su​wał się do mnie sta​ry pa​lant. No, wiesz, naj​p ierw nie​śmia​ło, to coś po​wie​dział, ob​jął w pa​sie niby to prze​cho​dząc, pa​trzył w de​kolt i tak da​lej. Wy​my​śli​łam i te​raz tego ża​łu​ję, niech to chuj strze​li, wy​my​śli​łam coś, po​wie​dzia​łam Ka​ś​ce, że od​p ier​do​li​my mu nu​mer. Dwa dni już pra​co​wa​li​śmy, po​zwa​la​jąc mu na to i tam​to, ale na wię​cej, żeby go pod​p u​ścić. Ha, to żar​ty ja​kieś zresz​tą jed​n o​znacz​n e ro​bił, ocie​rał się, klep​n ął po du​p ie itd. Po​tem sia​dał za nami i ob​ser​wo​wał. Wiesz, heca nie​sa​mo​wi​ta, bo by​ły​śmy od​wró​co​n e do nie​go, wi​dział tyl​ko na​sze tył​ki. Jaja nie​sa​mo​wi​te, bo Kaś​ka, to raz się prze​chy​li​ła przez ladę, to dru​gi raz się schy​li​ła, ja to samo. Wte​dy wpa​dły​śmy na ten po​mysł. Po​my​śla​łam so​bie, sko​ro ob​ser​wo​wa​n ie nas jest dla nie​go ta​kie przy​jem​n e, te ob​ser​wo​wa​n ie od tyłu i to go raj​cu​je, to po​cze​kaj jesz​cze, tak so​bie po​my​śla​łam. Na na​stęp​n y dzień, ubra​łam na sie​bie taką zje​bi​stą bluz​kę, ku​rew​ską zresz​tą, bo jak się spo​cisz, to strasz​n ie gry​zie, ale za to to​tal​n ie przy​kle​ja się do cia​ła. Tak, tak – po​wie​dzia​ła głę​bo​ko za​cią​ga​jąc się pa​p ie​ro​sem – oczy​wi​ście, żad​n e​go sta​n i​ka – wy​dmuch​n ę​ła chmu​rę dymu – spód​n icz​ka kró​ciut​ka aż po maj​ty. Pra​cu​je​my jak mró​wecz​ki, nie zwra​ca​jąc na nie​go uwa​gi, żeby się cza​sa​mi nie skap​n ął o co nam może bie​gać. Usiadł jak zwy​kle i pa​trzy. Wie​cie, na​wet nie pół go​dzi​n y, by​ły​śmy zla​n e po​tem, kle​iło się wszyst​ko i spód​n icz​ka i bluz​ka. Od​wró​ci​łam się do nie​go, wie​dząc do​sko​n a​le, że moje cyc​ki za​wró​cą mu w gło​wie. Onie​miał i pa​trzył, a ja czu​łam jak mi sta​ją sut​ki. Nie śmiej​cie się, ale jak so​bie po​my​śla​łam, że mu od dłuż​sze​go cza​su stoi ku​tas, to mnie się też tro​chę tak ja​koś się, no wiesz udzie​li​ło – za​śmia​ła się. Zga​si​ła peta i się​gnę​ła po na​stęp​n e​go pa​p ie​ro​sa, za​p a​li​ła. Wte​dy, uda​jąc nie​wi​n iąt​ko, że nie wi​dzę jak jest pod​ja​ra​n y, a ra​czej wy​p ra​co​wa​n y prze​ze mnie, za​p y​ta​łam go, że chcia​ła​bym chwi​lę prze​rwy, żeby się prze​brać. Przy​tak​n ął gło​wą, że tak. Więc wcho​dzę do na​szej kan​cia​p y i zdej​mu​ję majt​ki i wra​cam. Po paru ra​zach schy​la​nia się po upa​da​ją​ce sztuć​ce i prze​chy​la​n iu się przez ladę, wie​dzia​łam do​sko​n a​le, że jest od​strze​lo​n y. Więc pod​cho​dzę do nie​go i idąc do kan​cia​p y, pro​szę go o po​moc przy zdję​ciu bluz​ki, bo nie chcę jej po​bru​dzić, że chcę się prze​brać. Kur​wa, ale to nic, wy​obraź so​bie minę tego go​ścia, my​śla​łam, że pier​dol​n ę ze śmie​chu, wiesz na do​brą spra​wę, to mnie dziw​ko nie cha​p ie, tyl​ko nie​n or​mal​n y fa​cet by od​mó​wił albo ja​kiś przy​je​ba​n y gej, no co, co, no po​szli​śmy do kan​cia​p y, ale jed​n e​go nie prze​wi​dzia​łam. Umo​wa z Kaś​ką była pro​sta, dzie​sięć góra pięt​n a​ście mi​n ut i go​ścia mamy w gar​ści, my​śla​łam, że jesz​cze do​dat​ko​wo będe mu​sia​ła go za​chę​cać. Kur​wa, gdzie tam, Kaś​ka, jak opo​wia​da​ła, za​czę​ły jej łapy la​tać i po​my​li​ła się w za​mó​wie​n iu i parę mi​n ut w ple​cy, bo gość się jej przy la​dzie przy​p iął, no, nie dzi​wię się. – A ja? – wy​dę​ła war​gi Ilo​n a – zga​si​ła pa​p ie​ro​sa, no cóż, nie prze​wi​dzia​łam tego do koń​ca. Jak we​szli​śmy, da​łam mu się jesz​cze tro​chę po​ma​cać, no i sta​ło się. My​śla​łam, że bę​dzie się ka​jał czy też do​bie​rał jak pies do jeża, ale tra​fi​ła kosa na ka​mień – wes​tchnę​ła z lek​kim pół​u​śmie​chem. – Jak mnie pier​dol​n ął na stół – po​wie​dzia​ła to gło​śniej – to pra​wie stra​ci​łam od​dech, zła​pał mnie za cipę z ca​łej siły, że nie wie​dzia​łam, czy mnie to tak boli, czy też mi się wy​da​je

w tej ca​łej sy​tu​a cji, że mnie boli. Mo​men​tal​n ie wpier​do​lił mi dwa pal​ce do środ​ka, ja pier​do​lę, po​my​śla​łam so​bie wte​dy ze stra​chem, on mnie za​raz zgwał​ci… – Kur​wa, nie śmiej​cie się głu​p io dup​ki – rzu​ci​ła wście​kle – to ja mia​łam wszyst​ko kur​wa kon​tro​lo​wać, ja mia​łam mu nu​mer wy​wi​n ąć, a nie od​wrot​n ie. No więc, jak po​czu​łam te pal​ce, to za mo​ment, no chy​ba zam​ka w spodniach nie miał, tak to szyb​ko zro​bił, a już mi wło​żył i już za​su​wał na mnie sku​ba​n iec. Fakt fak​tem, że by​łam go​to​wa jak do ro​so​łu, na​wet mo​kra, też praw​da, że mógł my​śleć, że dam mu dupy sama, krzy​czeć już ra​czej nie mo​głam, a Kaś​ki nie było. Prze​rżnął mnie do​kład​n ie, że jak ze​szłam z tego sto​łu, to nogi mi la​ta​ły, że le​d​wo mo​głam ustać, no cała drża​łam z tego wszyst​kie​go. Świ​n ia pier​do​lo​n a, aż się spo​cił, wy​tarł i wy​cią​gnął port​fel, od​li​czył do​syć pa​p ie​rów, wy​cią​gnął do mnie rękę z tymi pie​niędz​mi. – Do wie​czo​ra pra​cu​je​cie, po​tem spa​daj​cie, mam ko​goś na wa​sze miej​sce – rzu​cił. – Do​brze – po​wie​dzia​łam wte​dy, ale nic wię​cej mi na myśl nie na​cho​dzi​ło mą​dre​go. – Aha – po​wie​dział na od​chod​n e – jak bę​dziesz po​trze​bo​wać w krok, to przyjdź, pie​n ią​dze też się znaj​dą, bę​dziesz mile wi​dzia​n a – uśmiech​n ął się i tyle. Poza tym, mru​gnął do mnie, ta​kie nu​me​ry mnie w se​zo​n ie zda​rza​ją się, wy dziew​czy​n y my​śli​cie po​dob​n ie, resz​ta to tyl​ko kwe​stia ceny. – Co za za​je​ba​n y ku​tas – po​my​śla​łam so​bie wte​dy, to aku​rat mógł so​bie da​ro​wać. Tak ogól​n ie, to Kaś​ki na​wet wte​dy nie opier​do​li​łam, nie wi​dzia​łam sen​su w tym, nic to nie zmie​n ia​ło. – Ale – we​szła w zda​n ie Kaś​ka – mamy nie​złą kasę, więc ba​wi​my się i mamy za co i dzi​siaj my sta​wia​my. – Patrz jaki gest – par​sk​n ę​ła Ilo​n a – nad​staw piz​dy sama, wte​dy sta​wiaj. – O kur​wa, żar​to​wa​łam – wku​rzy​ła się Kaś​ka – no do​bra, okey. – Tak się roz​glą​da​li​śmy za wami, nig​dzie was nie wi​dzie​li​śmy – zmie​n i​ła te​mat Ilo​n a, my​śla​ły​śmy albo wcię​ło was, albo, no nie wiem, na​wet nas nie szu​ka​li​ście. – Szu​ka​li​śmy, szu​ka​li​śmy – od​p o​wie​dzia​łem z uśmie​chem – to się na​zy​wa mieć szczę​ście do dziew​czyn, do ta​kich jak wy, mo​że​my po​wie​dzieć, że je​ste​śmy w to​wa​rzy​stwie naj​ład​niej​szych dziew​czyn na wy​brze​żu. – Świet​n y je​steś – od​p ar​ła Ilo​n a sze​ro​ko się uśmie​cha​jąc tym swo​im za​je​bi​stym lśnią​cym bia​łym uśmie​chem aż po na​sa​dę dzią​seł. Nig​dy wię​cej już nie spo​tka​łem ta​kie​go uśmie​chu, nig​dy wię​cej. Wiem, że o tym już mó​wi​łem, ale po pro​stu ko​cham ten jej uśmiech. Tego wie​czo​ru za​je​bi​ście się ba​wi​li​śmy. Cała noc nam mi​n ę​ła nie​spo​strze​że​n ie szyb​ko jak nig​dy. Prze​la​ło się mul​tum al​ko​ho​lu, masa, po pro​stu mnó​stwo, ale za to dra​gów nie ru​sza​li​śmy. Czę​sto tań​czy​li​śmy, ja przy​tu​lo​n y do Ilo​ny, Ra​dek do Kaś​ki. Świet​n ie było, cał​ko​wi​ty luz i za​p o​mnie​n ie. Po dys​ko​te​ce za​p ro​si​li​śmy je do na​mio​tu, ro​ze​bra​li​śmy się do naga i… mo​men​tal​n ie za​snę​li​śmy przy​tu​le​n i do sie​bie. Kto ra​n ek ten pa​n ek, tak mó​wi​ła moja bab​cia We​ro​n i​ka, niech ją szlag, zła to była ko​bie​ta i urok po​tra​fi​ła rzu​cać na lu​dzi jak cza​row​n i​ca. Kto ra​n ek ten pa​n ek, ale w tym przy​p ad​ku by​li​śmy to​tal​n y​mi dzia​da​mi. Wsta​li​śmy wszy​scy, gdzieś do​brze po po​łu​dniu, a słoń​ce tak na​p ier​da​la​ło, że tro​p ik od na​mio​tu był na​grza​n y na mak​sa, do​tknąć nie szło, tak przy​ja​ra​ne. Dziew​czy​n y zro​bi​ły nam śnia​da​n ie, ba, na​wet przed​tem po​szły na za​ku​p y, zpa​rzy​ły her​ba​tę. Tra​dy​cyj​n ie śnia​dan​ko le​d​wo li​znę​li​śmy, bez ape​ty​tu i zbyt​n iej eu​fo​rii na jego wi​dok. Jed​n ak trze​ba było się zmu​sić, żeby póź​n iej mieć ja​kie​kol​wiek wi​do​ki na prze​trwa​n ie dnia.

Po​ba​ju​rzy​li​śmy so​bie z dziew​czy​n a​mi, któ​re z ża​lem stwier​dzi​ły, że szko​da, bo nie mają stro​ju ką​p ie​lo​we​go na so​bie i mu​szą wy​ry​wać do sie​bie, zresz​tą na dru​gi ko​n iec mia​stecz​ka. Po​ki​wa​ły nam jesz​cze z da​le​ka, kie​dy skrę​ca​li​śmy na pla​żę. – Do​łą​czy​my do was za dwie go​dzi​n y – krzyk​n ę​ły na po​że​gna​n ie. Nie do​łą​czy​ły do nas ani za dwie go​dzi​n y ani za trzy, ale i tak by​li​śmy wstęp​n ie umó​wie​ni na dys​kę pod wie​czór. Po​szli​śmy na pla​żę, roz​ło​ży​li​śmy ręcz​n i​ki, no i opa​lan​ko. Tak so​bie le​ża​łem i my​śla​łem, do​brze, że je zna​my, one są po pro​stu świet​n e. To było z mo​jej stro​ny dość mało po​wie​dzia​n e, że one były świet​n e. Nie wiem czy w ten spo​sób chcia​łem sam sie​bie oszu​kać? Nie wiem, ale wiem, że Ilo​n a za​wró​ci​ła mi w gło​wie, tak jak żad​n a inna dziew​czy​n a do​tąd. Jak wró​ci​my, co to bę​dzie, tak bez nich, bez niej, bez tego lu​zac​kie​go ży​cia? Oj cięż​ko bę​dzie, tak tyl​ko moż​n a było przy​p usz​czać. Spoj​rza​łem na Rad​ka, le​żał pod​par​ty na łok​ciach i bez​myśl​n ie jak mogę są​dzić ob​ser​wo​wał prze​cho​dzą​ce dupy. Je​że​li prze​szła ja​kaś względ​n a z wy​glą​du, mru​żył oczy ba​daw​czo ma​ca​jąc wzro​kiem de​li​kwent​kę. Wresz​cie i do mnie się od​wró​cił, ki​wa​jąc gło​wą. – Zo​bacz tą – po​wie​dział – nie​zła dup​cia, co? – chciał​byś ją prze​le​cieć, co? – No ja​sne, że chciał​bym – po​twier​dzi​łem na od​czep​n e. Nie za bar​dzo mia​łem ocho​tę skła​dać bar​dziej zło​żo​n e wy​p o​wie​dzi. Jak to po​wie​dział? Prze​le​cieć? No tak, jak to wszyst​ko moż​n a faj​n ie okre​ślić. Jed​n a rzecz, a wła​ści​wie czyn​n ość, a okre​śleń jest na to do bólu, ja​kie tyl​ko chcesz, to uży​wasz. Chcesz ją prze​le​cieć, to chy​ba naj​bar​dziej de​li​kat​n e okre​śle​n ie, po​dob​n ie jak bzyk​n ąć. – Ra​dek – krzyk​n ą​łem mu w ucho, a może chcesz ją wy​dy​mać albo dmuch​n ąć czy wy​ru​chać, ze​rżnąć, wy​je​bać, prze​je​bać, wy​p ier​do​lić, prze​p ier​do​lić, wy​grzać, a może tyl​ko chcesz do​brze wy​mie​szać? – za​czą​łem się gło​śno śmiać. – Z cze​go kur​wa rżysz? – za​p y​tał od​wra​ca​jąc się gwał​tow​n ie – tyl​ko się spy​ta​łem. – Z tego kur​wa rżę – od​p ar​łem, że ty ma​rzysz, a kasa nam się koń​czy i albo mu​si​my coś wy​ciąć jesz​cze bez przy​p a​łu albo mu​si​my spa​dać stąd do domu. – Nie jest naj​go​rzej – za​czął wy​li​czać ile po​szło, a ile zo​sta​ło no i na ile star​czy, jed​n ym sło​wem za​ła​mu​ją​ca wy​li​czan​ka z jego stro​n y. – No ja​sne – za​czą​łem uda​wać, że się z nim zga​dzam, nie jest naj​go​rzej – przy​tak​n ą​łem gło​wą, po czym wrza​sną​łem – kur​wa! – jak bę​dziesz do​p ier​da​lał na oran​ża​dzie w prosz​ku, to rze​czy​wi​ście nie jest naj​go​rzej, w sam raz aby prze​żyć pa​sjo​n u​ją​ce ostat​n ie dni nad mo​rzem. – Kur​wa, co się wście​kasz – za​czął ner​wo​wo Ra​dek – prze​cież mogą nam jesz​cze sta​wiać la​ski, mają kasę niech sta​wia​ją. – Ja pier​do​lę! – wrza​sną​łem dru​gi raz – ja chy​ba kur​wa śnię, po​je​ba​ło cie​bie? Cały czas sta​wia​my szmu​lom dys​ko​te​kę, dri​n y, dra​gi, a ty, albo co gor​sza ja, po​wiem: słu​chaj​cie, po​staw​cie nam buł​kę z ma​ślan​ką, bo je​ste​śmy je​ba​n e cio​ty i drob​n e nam się skoń​czy​ły. Ja pier​do​lę, no po​myśl tyl​ko, jak bę​dzie​my wy​glą​dać! – Wiesz – za​czął ci​cho – nie tak to wi​dzia​łem, tak – zro​bił nie​okre​ślo​n y ruch ręką, no, na​cią​gnąć je tro​chę, żeby tro​chę po​sta​wi​ły, a nie za​ja​rzy​ły sy​tu​a cji, zresz​tą jak jak wi​dzia​łeś, same po​sta​wią, a na​wet chcą po​sta​wić. – No tak – od​p ar​łem – tyl​ko cze​ka​ją na to, żeby sta​wiać fra​je​rom, bo bied​n i nie mają pie​nię​dzy, zro​zum one też przy​je​cha​ły się za​ba​wić, wy​lu​zo​wać, a nie mę​czyć się i tym bar​dziej nam sta​wiać. Tym sa​mym nie będą my​śleć za in​n ych, zresz​tą je​steś do​bry jak masz kasę, je​-

steś dupa, to spa​daj na szczaw fra​je​rze, no ta​kie jest ży​cie i każ​da szmu​la ci to po​wie, zwłasz​cza tu​taj. – To co ro​bi​my? – za​p y​tał z wy​czu​wal​n ą re​zy​gna​cją w gło​sie Ra​dek. – Tak Ra​dek, ro​bi​my, może kiosk może auto, nie wiem, ale ro​bi​my – po​wtó​rzy​łem twar​do – je​że​li nie, mu​si​my się zwi​jać, wró​cić, to i bez pie​n ię​dzy mo​że​my, więc to nie jest naj​waż​niej​sze. Za​czę​li​śmy roz​ma​wiać na te​mat ewen​tu​a l​n e​go na​sze​go tzw. wy​stę​p u go​ścin​n e​go. Po​wtó​rze​n ie po​dob​n ej ro​bo​ty typu kiosk, no mo​że​my nie mieć far​ta i za​li​czyć przy​p ał, to i ko​n iec na​szej ka​rie​ry, tak oczy​wi​ście żar​tu​jąc. Po​je​dzie​my gdzieś, to bę​dzie pro​blem z fan​ta​mi, żeby prze​wieźć je, a na miej​scu mamy komu je pchnąć. Może ja​kie​goś fra​je​ra pier​dol​nąć w tubę, przy ka​sie czy ban​ko​ma​cie, dzie​sio​n a jest ry​zy​kow​n a z wie​lu wzglę​dów, ale czę​sto się opła​ca. Naj​le​p iej jest, jak jest wia​do​mo komu wy​je​bać, może ja​kiejś ba​bie wy​rwę wy​p ier​do​lić, kie​dy bę​dzie wy​cho​dzić z ban​ku lub od​cho​dzić od ban​ko​ma​tu? Moż​li​wo​ści jest za​wsze dużo, ale trze​ba wy​brać wła​ści​wy cel, tak aby nie było przy​p a​łu, tak, żeby nie tra​fić na men​dy. Uzgod​n i​li​śmy mię​dzy sobą, że dzi​siaj nic nie ro​bi​my, prze​my​śli​my wszyst​ko do ju​tra. Ju​tro zwi​ja​my się lub ry​zy​ku​je​my nu​mer. Do​brze pój​dzie, to ba​wi​my się da​lej, jak nie, to nie – c’est la vie. Praw​dę mó​wiąc, nie chcia​ło nam się od​p ier​da​lać żad​n e​go nu​me​ru, tym bar​dziej po​n o​sić ry​zy​ko wpad​ki, któ​re za​wsze ist​n ie​je. Po​my​śla​łem so​bie sko​ro bę​dzie​my mu​sie​li, to bę​dzie​my mu​sie​li. Aby dzień się nam nad​dał, przy​p o​mi​n a​jąc, to po​wie​dze​n ie, po​szli​śmy na ha​wi​rę do Zby​n ia. Na ra​zie niby bez celu, ale by​ło​by to bar​dzo ko​rzyst​n e, za​je​bać coś w no​cha, no i coś mieć na dys​kę w za​n a​drzu, ot tak na wszel​ki wy​p a​dek. Nie wspo​mi​n a​łem Rad​ko​wi o pew​n ych oba​wach, żeby nie psuć mu tych ra​do​snych pod​sko​ków po dro​dze, nad wy​raz opty​mi​stycz​n e​go na​stro​ju. Tym ra​zem za​sta​li​śmy Zby​n ia, nie była to ko​n iecz​n ość, aby aku​rat był, ale to za​wsze zna​jo​my ko​leś, tak jak i my dla nie​go. – Co tam sły​chać? – za​gad​n ął we​so​ło – ra​dio gra? – jak zwy​kle na lu​zie. Spoj​rza​łem na nie​go i wie​dzia​łem, że to jest taki ko​leś, że bez wa​ha​n ia mógł​bym mu po​wie​rzyć dużą for​sę. Oczy​wi​ście, pierw​sza za​sa​da – nie wie​rzyć i nie dać się na​brać, żeby nie być fra​je​rem. Pro​mie​n io​wa​ła z nie​go taka dziw​n a siła, taki po pro​stu swój chłop. – Słu​chaj Zby​n io – za​czą​łem – nie wiem jak Ra​dek, ale ja wolę coś wża​chać, niż jeb​n ąć po ka​blu. – O – po​wie​dział Zby​n io – masz ra​cję, po​do​ba mi się to, są​dzisz, że mo​żesz wpaść już w ciąg? – Oba​wiam się, że i tak za dużo so​bie po​zwo​li​łem na pew​n e spra​wy i jest to moż​li​we – od​p o​wie​dzia​łem mu, uni​ka​jąc tym ra​zem jego uważ​n e​go, wręcz ba​daw​cze​go wzro​ku. – No do​bra – rzu​cił jesz​cze raz spoj​rze​n iem – ja tu za księ​dza bat​ma​n a nie ro​bię, co chcesz to do​sta​n iesz, nie ma pro​ble​mu – roz​ło​żył sze​ro​ko ręce. Chwi​lę o czymś jak​by my​ślał, albo wiesz co – na dys​kę weź​miesz fetę, a te​raz przy​ja​rasz so​bie sku​n a, no i spo​ko go​ściu. Zgo​dzi​łem się na to, bo i ta​n iej niż brau​n a wal​n ąć, a poza tym był z sie​bie nad wy​raz za​do​wo​lo​n y, że mi „do​ra​dził”, no i okey. – A gdzie jest Ra​dek? – za​p y​ta​łem – te​raz do​p ie​ro za​uwa​ży​łem, że nie wi​dzę Rad​ka na ko​ry​ta​rzu wśród „wte” i „we​wte” krę​cą​cych się i prze​miesz​cza​ją​cych się ma​ło​la​tów. Spoj​rza​łem na Zby​n ia, a on sku​ba​n iec śmiał się, jak​by miał z cze​go. – O co cho​dzi? – spy​ta​łem po​wtór​n ie – czu​jąc, że cze​goś nie wiem, a po​wi​n ie​n em wie​dzieć. – Ra​dek? – od​p o​wie​dział py​ta​n iem na py​ta​n ie Zby​n io jak​by uda​wał, że nie sły​szał – a Ra​-

dek – prze​cią​gnął się, no jest tu – uśmiech​n ął się peł​n ą gębą. – Nie rób so​bie jaj – rzu​ci​łem – niech przy​cho​dzi, bo póź​n iej bę​dzie ża​ło​wał. – Jest obok w po​ko​ju – po​wie​dział wy​ja​śnia​ją​co – dmu​cha ja​kąś ma​ło​la​tę. Gdy to usły​sza​łem, to zdę​bia​łem mo​men​tal​n ie, za​da​jąc głup​ko​wa​to py​ta​n ie szyb​ciej niż po​my​śla​łem. – Jak to dmu​cha? – za​p y​ta​łem. – No jak, jak!? – zi​ry​to​wał się Zby​n io – no dmu​cha, pier​do​li ma​ło​la​tę, bo dziw​ka nie mia​ła na to​war, a Ra​dek obie​cał jej kop​snąć dział​kę. – No, do​bra – od​p o​wie​dzia​łem z lek​ka już przy​bi​ty – da​waj kur​wa sku​n a, mu​szę przy​ja​rać, bo hu​mor już mam cał​ko​wi​cie do bani. – Się robi – rzu​cił Zby​n io szel​mow​sko mru​ga​jąc do mnie okiem. Po​szedł, a ja za​czą​łem przez te parę chwil do jego po​wro​tu roz​my​ślać. Nie wiem, ale wiem, że Ra​dek po wszyst​kim, na pew​n o wspól​n ie przy​p ier​do​li z nową po​zna​n ą cip​cią w ka​n ał. Ja​sne, że wo​lał​bym, żeby wża​cha​li, wte​dy nic nie ry​zy​ku​je, żeby tyl​ko w coś się nie wpier​do​lił. Zna​jąc jego, to da jej wal​n ąć, a póź​n iej sam weź​mie. No ja​sne, że wszyst​kie​go nie moż​n a prze​wi​dzieć, czy wszyst​ko wi​dzieć na czar​n o, ale ry​zy​ko za​wsze jest. Tro​chę dum​n y z sie​bie by​łem, że pierw​szy raz my​śla​łem za ko​goś in​n e​go, gdy ten ktoś wca​le się nie mar​twił. Tak mi się wy​da​wa​ło. Tak, wpier​do​lić się za​wsze moż​n a, za​wsze, bo jak so​bie cen​tral​n ie pier​dol​n ą cen​ta, to nikt się od razu nie prze​krę​ci, ale, za​wsze jest ja​kieś ale. Kur​wa, kie​dy on przy​n ie​sie te ja​ra​n ie, oby jak naj​szyb​ciej, czu​łem się co​raz bar​dziej przy​gnę​bio​n y. Jesz​cze na do​da​tek so​bie przy​p o​mnia​łem na​sze wspól​n e z Rad​kiem pierw​sze bra​n ie w ka​nał. O kur​wa, jak so​bie przy​p o​mnę Rad​ka twarz, tę jego pur​p u​ro​wą gębę, jego oczy, jak so​bie przy​p o​mnę te kłu​cia w kla​cie, ten od​dech, o kur​wa. O kur​wa, chy​ba je​ste​śmy pier​dol​nię​ci, że to bra​li​śmy. – No kur​wa ja​sna – krzyk​n ą​łem ra​do​śnie na wi​dok idą​ce​go Zby​n ia – wresz​cie. – Tak ci się dłu​ży​ło? – za​p y​tał ze śmie​chem – po​dał mi luf​kę ze sku​n em. No cóż, Rad​ka jesz​cze nie było, a pa​lić się chcia​ło, da​łem Zby-nio​wi przy​ja​rać, z wie​lu wzglę​dów, po pierw​sze rów​n y ko​leś, po dru​gie trze​ba się po​dział​ko​wać, dzi​siaj ja, ju​tro ty, tak to bywa, po chwi​li ja​ra​li​śmy. Wzią​łem luf​kę, za​uwa​ży​łem, że jest sprę​żyn​ka, żeby cza​sa​mi bli​n ów nie łyk​n ąć, nie​któ​rzy mó​wią też blo-ty lub ko​me​ta, ale wa​lił pies jak się mówi, grunt, żeby się nie po​p a​rzyć. Przy​cią​gnę​li​śmy na zmia​n ę, ja​ra​li​śmy w sku​p ie​n iu, bez po​śpie​chu i na lu​zie. Strze​li​li​śmy gad​kę na róż​n e te​ma​ty i tak so​bie czas mi​jał. Póź​n iej do​łą​czył ja​kiś ko​leś, Ma​ciej jak do​brze pa​mię​tam. Za​czę​ło się ro​bić we​so​ło, za​czę​li​śmy się śmiać i głup​ko​wać. Było za​je​bi​ście, bo za​czę​ło nas nie​źle krę​cić i była beka nie​sa​mo​wi​ta. Było ku​rew​sko no i ten Ma​ciej, za​je​bi​sty ko​leś, mó​wił coś, a my pę​ka​li​śmy ze śmie​chu, śmie​szy​ło nas wszyst​ko co po​wie​dział. Cały czas ry​li​śmy ze śmie​chu, cały czas beka na mak​sa. Zby​n io ze śmie​chu aż się po​kła​dał. Ogól​n ie to we​so​ły gość był z tego Ma​cie​ja. Znów coś po​wie​dział, znów beka, śmiech, re​cho​ta​li​śmy bez koń​ca. Co on mó​wił, o ja pier​do​lę, za​raz, za​raz, aha, opo​wia​dał kur​wa coś za​je​bi​ście śmiesz​n e​go, za​raz, a już so​bie przy​p o​mnia​łem. Ale beka, ale ko​leś, no jaja nie​sa​mo​wi​te z nie​go były. – Słu​chaj cie uważ​n ie – po​wie​dział Ma​ciej – opo​wiem wam coś. Idzie ko​leś uli​cą, na​je​ba​ny w piz​du, że le​d​wie trzy​ma się na no​gach, ciem​n o, palą się lam​p y, a on w jed​n ą z nich wali pię​ścią i na​p ier​da​la co​raz moc​n iej. Idzie dru​gi ko​leś, też na​je​ba​n y jak tram​waj i mówi do nie​go, kur​wa zo​staw tą lam​p ę, a tam​ten od​p o​wia​da, że puka do ko​le​sia, bo to jego dom.

Tam​ten pa​trzy na nie​go, ko​leś, mówi, to nie jest dom, kur​wa, tyl​ko je​ba​n a lam​p a, no la​tar​nia je​ba​n a. Jaka tam la​tar​n ia, dom ci kur​wa mó​wię, po​wta​rza tam​ten. Chwie​je się gość i my​śli, no do​bra, to jest dom, ale kur​wa tak nie wal, bo i tak ni​ko​go nie ma. Jak to kur​wa nie ma – wrza​snął tam​ten – prze​cież wi​dzę, że się kur​wa u nie​go świe​ci! To jest po pro​stu nie do po​ję​cia ko​leś, co to był za ko​leś, cały czas śmiech, cały czas beka. – Ma​ciej, po​wiedz coś jesz​cze – ryk​n ą​łem śmie​chem. – Jak to po​wiedz coś jesz​cze – za​czął mnie prze​drzeź​n iać. Znów nasz ryk to​tal​n y, umiał nasz roz​śmie​szyć, ale luz, na ca​łe​go. – To nie wszyst​ko – po​wie​dział ro​biąc po​waż​n ą minę, co nas tyl​ko roz​śmie​szy​ło. To nie wszyst​ko – po​wtó​rzył – idzie ten ko​leś na​je​ba​n y da​lej i po​tknął się i pier​dol​n ął ry​jem w krat​kę. – Jaką krat​kę? – za​p y​ta​li​śmy nie​mal chó​rem. – No, kur​wa – spoj​rzał zdzi​wio​n y na nas – no kur​wa, ście​ko​wą, no, tą na uli​cy kur​wa. W tym mo​men​cie nas po​ło​żył kom​p let​n ie. Wraz ze Zby​n iem sie​dzie​li​śmy i ry​cze​li​śmy ze śmie​chu to​tal​n ie, kła​dąc się na pod​ło​dze. – Krat​kę? – krzyk​n ę​li​śmy. – Tak – śmiał się Ma​ciej – pier​dol​n ął w tę krat​kę. – Jaką krat​kę? – za​p y​ta​li​śmy po​n ow​n ie – kła​dąc się na pod​ło​dze ze śmie​chu. – Pier​dol​n ął w tę krat​kę – kon​ty​n u​ował da​lej nie zra​żo​n y – ko​leś krzy​czy za co? – Jak to za co? – za​p y​tał Zby​n io zwi​ja​jąc się ze śmie​chu. – Co za co? – za​p y​tał zdez​o​rien​to​wa​n y Ma​ciej. – Za krat​kę – ryk​n ął Zby​n io. W tym mo​men​cie my​śla​łem, że się po​le​ję ze śmie​chu. Le​że​li​śmy na pod​ło​dze ta​rza​jąc się na niej, trzy​ma​jąc się za brzu​chy, a łzy nam le​cia​ły ciur​kiem po twa​rzach. Kwi​cze​li​śmy jak po​je​ba​n e ba​ra​n y. To było za​je​bi​ste po​p o​łu​dnie. Niech ktoś mi te​raz po​wie, że ma​ryś​ka czy skun, to groź​n y nar​ko​tyk. Tyle co się uśmia​li​śmy, to nig​dy w ży​ciu na żad​n ej za​sra​n ej ko​me​dii ame​ry​kań​skiej się nie na​śmia​łem. Spójrz​cie tyl​ko, co wód​ka z nie​któ​ry​mi ludź​mi robi, może le​p iej by przyj ara​li traw​kę, to i le​p iej im by było. No i wresz​cie, za​uwa​ży​łem Rad​ka, jak wy​p ełzł z skądś z tą jego szmu​lą. Taka ostat​n ia nie była, no nie, nie mó​wię, że jej bym nie prze​le​ciał, ale wszyst​ko mnie tak bo​la​ło ze śmie​chu, wię​cej do szczę​ścia mi nic nie bra​ko​wa​ło. Wra​ca​jąc z „baj​zla” Ra​dek nic nie mó​wił, a na​wet był ja​kiś mar​kot​n y, ja o nic nie py​ta​łem. Do​my​ślać się tyl​ko mo​głem, że wy​p om​p o​wał się na szmu​li cał​ko​wi​cie, no tak, szmu​le są twar​de, mogą się je​bać na okrą​gło, w na​mio​cie wal​nął się i za​snął mo​men​tal​n ie. Nie wi​dzia​łem po​trze​by, mó​wić mu te​raz, że ze Zby​n iem fan​ta​stycz​n ie mi się ukła​da. Nie wi​dzia​łem po​trze​by, aby in​for​mo​wać go w jego sta​n ie, że od​pa​lił mi pra​wie dar​mo traw​kę na dys​kę i pi​gu​ły dla dziew​czyn. Nie mó​wi​łem mu nic o tym, że Zby​n io za​ła​twił nam ro​bo​tę, sta​n ie na przy​p a​le za nie​złe pie​n ią​dze. Na ra​zie to wszyst​ko nie było waż​n e, nie w tej chwi​li. Po​wiem mu pod​czas dys​ko​te​ki, poza tym by​łem tro​chę zmę​czo​n y, ale mu​si​my iść, bo umó​wi​li​śmy się z Kaś​ką i Ilo​n ą. Parę mi​n ut póź​n iej też już przy​sy​p ia​łem. Za​czął pa​dać deszcz, nie wiem, może dwie, trzy go​dzi​n y, może dłu​żej. Chcia​łem spać, ale nie mo​głem przy​snąć, dziw​n e. Więc sie​dzia​łem i pa​li​łem. Pa​li​łem tak, że skoń​czy​ły mi się szlu​gi. Chcesz czy nie chcesz, pędź do kio​sku po​my​śla​łem. Całe szczę​ście, że prze​sta​ło pa​dać, no przy​n ajm​n iej mi się tak wy​da​wa​ło. Sze​dłem po​wo​li, tak so​bie roz​my​śla​jąc o wszyst​kim i ni​czym. Aku​rat nie by​łem tak ja​koś na​-

stro​jo​n y naj​le​p iej, cho​ciaż po desz​czu po​wie​trze było wręcz wspa​n ia​łe. Parę me​trów przede mną szła dziew​czy​n a, cał​kiem so​bie. Pa​trzy​łem na jej dupę wy​bi​ja​ją​cą w cho​dzie zna​n y mi rytm, któ​ry ru​szy każ​de​go. Pa​trzy​łem na jej dupę, idąc tuż za nią i tak z se​kun​dy na se​kun​dę czu​łem na​ra​sta​ją​ce we mnie na​p a​le​n ie, jak szła i pięk​n ie nią krę​ci​ła, tą pup​cią. Tak na​praw​dę, to już wiem, co mnie tak bar​dzo w niej pod​n ie​ca​ło – za​p ach. Tak, to był de​li​kat​n y za​p ach, tak pięk​n y – tak przej​mu​ją​cy, że aż do sza​leń​stwa. Ten za​p ach, póź​n iej się do​wie​dzia​łem, że się na​zy​wa „To​day”, tuż po desz​czu, roz​n o​sił się wręcz su​p er sexi, two​rząc mi wi​zje, któ​rych za​czą​łem się bać. Pa​trzy​łem na nią i nie za bar​dzo wie​dzia​łem co mam zro​bić z tym sza​leń​czo na​ra​sta​ją​cym po​żą​da​n iem. Po​de​szła do kio​sku, schy​li​ła się przy okien​ku, nic wię​cej nie po​trze​bo​wa​łem. By​łem wręcz go​to​wy, wi​dząc ten jej cu​dow​n ie wy​p ię​ty ty​łek, by​łem go​to​wy, na co? Nie wiem. Może chciał​bym z nią po​roz​ma​wiać, może zgwał​cić, roz​ry​wa​jąc jej prze​świ​tu​ją​cą spód​n icz​kę, roz​ry​wa​jąc jej opię​tą bluz​kę na jej cu​dow​n ych pół​ku​lach – za​n u​rzyć się cały w tym jej od​lo​to​wym za​p a​chu, może… nie wiem co. Od​cho​dząc od kio​sku rzu​ci​ła na mnie prze​lot​n e spoj​rze​n ie. Żeby ona wie​dzia​ła, co czu​łem, jak bar​dzo była po​żą​da​n a, tu i te​raz aż do gra​n ic sza​leń​stwa. Kie​dyś sły​sza​łem taką ry​mo​wan​kę, nig​dy nikt się nie do​wie co się bu​zu​je w mło​dej gło​wie, oj praw​da, praw​da. Uśmiech​n ą​łem się sam do sie​bie, ku​p i​łem „mal​bo​ra​sy”, dłu​go jesz​cze od​p ro​wa​dza​jąc ją wzro​kiem, aż do mo​men​tu, kie​dy znik​n ę​ła mi za ja​kimś tam ro​giem. Od​p ro​wa​dzi​łem ją ma​ca​ją​cym spoj​rze​n iem, my​śląc żar​to​bli​wie, że ma pięk​n y krok, to zna​czy chód, za​je​bi​sty chód. Po​cho​dził​bym z nią, oj po​cho​dził. Usia​dłem na ła​wecz​kę, za​p a​li​łem, za​cią​ga​jąc się moc​n o, naj​moc​n iej jak tyl​ko moż​n a było, aż do bólu. Jesz​cze raz, szyb​ko i jesz​cze raz i jesz​cze. Stwier​dzi​łem, że nie mu​szę się za bar​dzo śpie​szyć, mam jesz​cze czas, a Ra​dzio na pew​n o so​bie spo​koj​n ie kima i ma wszyst​ko w du​p ie. Sie​dzia​łem na ła​wecz​ce i tak so​bie pa​li​łem, ba, za​mó​wi​łem na​wet bro​war, a co. Pa​trzy​łem na prze​cho​dzą​cych lu​dzi, pa​trzy​łem na po​ślad​ki prze​cho​dzą​cych prę​żą​cych się pro​wo​ka​cyj​n ie szmul. Te wie​dzą jak to ro​bić, cy​cu​sie pod​ska​ku​ją pod T-shir​ta​mi, pup​cie też mają swój wy​stu​dio​wa​n y rytm bu​ja​n ia się, opa​dów i wzno​sów, to jest po pro​stu sztu​ka wal​ki. Bez​względ​n a i per​fek​cyj​n ie wy​ko​n y​wa​n a przez szmul​ki aż do bólu. Tak so​bie pa​trzy​łem na prze​cho​dzą​cych lu​dzi, pa​trzy​łem na po​ślad​ki prę​żą​cych się szmul, tak so​bie pa​trzy​łem. Zga​si​łem jed​n e​go, za​p a​li​łem dru​gie​go, łyk piwa, pa​p ie​ros, łyk piwa, pa​p ie​ros – roz​glą​da​łem się i my​śla​łem. Tym ra​zem my​śla​łem o Ilo​n ie. Cie​szy​łem się, że zo​ba​czę ją dzi​siaj, że będę ją wi​dział, jej uśmiech, będę sły​szał jej głos, jej śmiech. To było tak wspa​n ia​łe, te wy​obra​że​n ie so​bie, że będę ją wi​dział, do​ty​kał, był przy niej tak nie​sa​mo​wi​cie bli​sko. Wiem, zda​wa​łem so​bie spra​wę z tego, że po​trze​bo​wa​łem tego bar​dziej niż kie​dy​kol​wiek, czu​łem się tro​chę roz​bi​ty, za​gu​bio​n y. Dziw​n e, ale prze​czu​wa​łem coś, nie wiem co. Być może się ba​łem cze​goś, cze​goś tak pod​świa​do​mie. Prze​czu​wa​łem ka​ta​klizm, ka​ta​stro​fę po któ​rej jest tyl​ko ci​sza i spo​kój. Ale jest to spo​kój pe​łen ocze​ki​wa​n ia i wy​ją​cych sy​ren, pe​łen ka​re​tek po​go​to​wia, krwi i bólu. Głę​bo​ka ci​sza i spo​kój tak jak po tor​n a​do lub tsu​n a​mi. Dla​cze​go to tak od​czu​wa​łem? Nie wiem, nie chciał​bym wi​dzieć tego aż tak czar​n o, ale wszyst​kie do​bre rze​czy, któ​re mnie spo​tka​ły w ży​ciu szyb​ko się koń​czy​ły, za szyb​ko. Hm, zresz​tą nie​wie​le ich było. Nie wiem dla​cze​go, ale Ilo​n a była kimś dla mnie w ja​kiś szcze​gól​n y zresz​tą spo​sób. Cie​szy​łem się znów z tego, że bę​dę​ją wi​dział. Chy​ba po​wiem, jak bar​dzo mi jest bli​ska, do​tknę jej wło​sów, ust i po​wiem jej co czu​ję. Je​że​li ona tego tak nie od​bie​ra, to co? Je​że​li mi się tyl​ko tak wy​da​je, coś so​bie może wmó​wi​łem? Nie wiem, obym się my​lił, a złe prze​-

czu​cia od​le​cia​ły z mo​je​go umy​słu szyb​ciej niż się po​ja​wi​ły. To nie​sa​mo​wi​te, ale kie​dy wsta​wa​łem od sto​li​ka z ma​gne​to​fo​n u nie​opo​dal le​cia​ła pio​sen​ka, ty ko​chasz ją, ty ko​chasz ją, czy coś w tym ro​dza​ju. W tym mo​men​cie nic wię​cej nie po​trze​bo​wa​łem. Wes​tchną​łem głę​bo​ko, wy​dą​łem war​gi i cięż​ko wy​p u​ści​łem po​wie​trze z dłu​gim wes​tchnie​n iem. Idąc na pole na​mio​to​we, no wra​ca​jąc po pro​stu, sły​sza​łem w uszach tyl​ko tekst pio​sen​ki, ty ko​chasz ją, ty ko​chasz ją. Nie​raz tak bywa, że czło​wiek się tro​chę roz​ma​rzy, ale ży​cie to nie jest baj​ka, trze​ba być twar​dym. Wresz​cie je​stem na polu na​mio​to​wym i co wi​dzę? No, jak​że by in​a ​czej, Ra​dzio so​bie gra w siat​kę z dwo​ma szmu​la​mi i to cał​kiem nie​zły​mi du​p a​mi. Tak so​bie my​ślę, ten kur​wa to się nie mar​twi. No, to nie zna​czy, że aku​rat ja miał​bym po​wo​dy do za​mar​twia​n ia się, ale nie​któ​rzy tak jak on, do​kład​n ie mają wszyst​ko w du​p ie. Wła​śnie tacy jak on mają naj​le​p iej, po pro​stu tak mają. Przy​ja​rać, po​chlać, po​je​bać, zjeść, wy​srać się i resz​ta jest okey. Przed dys​ko​te​ką ką​p iel, do​kład​n ie spry​ska​łem się per​fu​mem Kle​ina, moim ulu​bio​n ym zresz​tą. Parę spoj​rzeń w lu​stro i by​li​śmy go​to​wi do wyj​ścia. Spraw​dzi​łem jesz​cze, czy mamy traw​kę, też eks​ta​ske dla dziew​czyn, no jak​że by in​a ​czej, wzię​li​śmy jesz​cze po ścież​ce fety i na im​p rez​ke. Za​n im do​szły do nas Kaś​ka i Ilo​n a, zdą​ży​li​śmy ob​ró​cić parę dri​n ów – jak zwy​kle żu​brów​ka z so​kiem jabł​ko​wym, cy​try​n ą i lo​dem. Zja​wi​ły się wresz​cie, pach​n ą​ce i uśmiech​n ię​te. Wy​p er​fu​mo​wa​n e, co praw​da „ tu​de​ja” nie czu​łem, ale Ilo​n a nie​źle pach​n ia​ła swo​ją „sa-bat​ką” jak to mó​wi​ła na Ga​brie​le. Przy​cią​gną​łem ją z ca​łych sił, tak bar​dzo chcia​łem ją ca​ło​wać. Ob​ję​ła mnie no i się za​czę​li​śmy ca​ło​wać, chy​ba to była jed​n a z naj​pięk​n iej​szych chwil w moim ży​ciu. Czu​łem ją tak bli​sko i tyl​ko ona była dla mnie waż​n a. Nie mia​łem już żad​n ych wąt​p li​wo​ści, że by​łem w niej za​bu​ja​n y na amen. Póź​n iej też tań​czy​li​śmy przy​tu​le​n i do sie​bie. Kie​dy za​koń​czył się je​den utwór, po​sze​dłem do DJ-a za​mó​wić coś wol​n e​go i dłuż​sze​go, da​łem mu kasę i za chwi​lę le​ciał pięk​n y wol​n y i na​stro​jo​wy utwo​rek. Za chwi​lę jak po​wie​dzia​łem le​cia​ła pio​sen​ka o fan​ta​stycz​n ym ty​tu​le „nig​dy nic nie zmie​n i mo​jej mi​ło​ści do cie​bie”, któ​ry zresz​tą za​p o​wie​dział gość za kon​so​li. Ob​ją​łem Ilo​n ę, tu​li​ła się do mnie bar​dzo moc​n o, nie wy​trzy​ma​łem – spoj​rza​łem w jej ciem​n e oczy. – Ko​cham cie​bie – po​wie​dzia​łem – po​czu​łem wte​dy jak​by ol​brzy​mią ulgę, że mo​głem jej to wresz​cie po​wie​dzieć. – Świet​n y je​steś – od​p o​wie​dzia​ła – ten jej sta​ły zwrot, jak​by chcia​ła się bro​n ić. – Ko​cham cie​bie – po​wtó​rzy​łem. – Ja cie​bie chy​ba też – od​p o​wie​dzia​ła – uśmie​cha​jąc się z dziw​n ym bły​skiem w oczach – przy​tu​li​ła się do mnie moc​n iej. Nie wi​dzia​łem w tej chwi​li jej twa​rzy, ale wie​dzia​łem, czu​łem jak łzy pły​n ą po jej po​licz​kach. Wte​dy też, za​da​łem so​bie sa​me​mu py​ta​n ie, jak to się za​koń​czy, jak się roz​sta​n ie​my, coś co wy​da​wa​ło się być nie​unik​n io​n e, prze​cież każ​dy z nas miał swo​je ży​cie. Ja na prze​p u​st​ce z „po​p raw​cza​ka”, ona na „gi​gan​cie”. Tak też my​śla​łem, że na​sze roz​sta​n ie jest wpi​sa​n e w przy​szłość w na​szą hi​sto​rię. Oko​ło dru​giej, w nocy, to chy​ba ja​sne, wpadł Zby​n io z ja​kimś ko​le​siem. – To jest Mi​rek – krót​ko go nam przed​sta​wił, po czym luź​n o za​czę​li​śmy wszy​scy ga​wę​dzić. Po paru chwi​lach dziew​czy​n y po​szły na par​kiet, jak to szmu​le po​ga​dać so​bie gdzieś w ką​cie. Zby​n io od​p ro​wa​dził je wzro​kiem. – Słu​chaj​cie – po​wie​dział – po​chy​lił się w na​szym kie​run​ku zni​ża​jąc głos – tak jak mó​wi​łem przed​tem, mamy ro​bo​tę, jak Ra​dek chce, to też niech idzie.

– Te​raz? – zdzi​wi​łem się – może też nie​p o​trzeb​n ie. – Kur​wa, a kie​dy? – od​p arł – te​raz i za​raz, bo nie ma cza​su. Jest bry​ka, dwój​ka golf, mamy za​mó​wie​n ie, pój​dzie na czę​ści, mamy te​raz oka​zję, bo gość się bawi – ski​n ął gło​wą w kie​run​ku tań​czą​ce​go tłu​mu. – A jak prze​sta​n ie się ba​wić? – za​p y​ta​łem. – Spo​ko – od​p arł – go​ścia ob​sta​wia Ma​ciej, da so​bie radę. – Ma​ciej? – rzu​ci​łem ra​do​śnie – ten ko​leś, co ostat​n io go wi​dzia​łem? – No, tak, ten ko​leś – od​p o​wie​dział Zby​n io i do​dał – ale bez traw​ki to jest strasz​n ie po​waż​n y i na​rwa​n y, praw​dzi​wy świr. – No do​bra, my idzie​my – kon​ty​n u​ował – ja wcho​dzę, od​p a​lam, z Rad​kiem je​dzie​my do „dziu​p li”, Be​kon przej​mie furę. Ty fi​lu​jesz na przy​p a​le, czy ki​chy nie ma – ku​masz? – No ja​sne – po​wie​dzia​łem – cho​ciaż tro​chę się za​sta​n a​wia​łem, po co w ta​kim ra​zie jest po​trzeb​n y Mi​rek. Zby​n io jak​by czuł co my​ślę, no nie​sa​mo​wi​te. – Mi​rek robi swo​ją ga​blo​tę i bę​dzie też nas ubez​p ie​czał – za​koń​czył zda​n ie. – Wiesz, tro​chę z Rad​kiem je​ste​śmy zwa​ło​wa​n i – po​wie​dzia​łem – ale idzie​my. Zby​n io spoj​rzał na mnie jak​by tro​chę dłu​żej i uważ​n iej, wy​jął fo​lio​wą to​reb​kę. – Ma​cie tu po dział​ce spe​eda – po​wie​dział, weź​cie to na luz w ki​blu, my bę​dzie​my cze​kać na ze​wnątrz, no góra 15 mi​n ut, je​że​li was nie bę​dzie, to zna​czy, że scy​ko​rzy​li​ście i wte​dy nie po​ka​zuj mi się wię​cej na pa​trzał​ki. – Do​bra, do​bra, kur​wa – wkur​wi​łem się tą gad​ką – z fra​je​ra​mi nie ga​dasz. – No, my​ślę – od​p arł Zby​n io – na po​cie​sze​n ie mru​ga​jąc okiem, kie​dy mi da​wał fete. Za mo​ment już z Rad​kiem by​li​śmy na bar​da​chu i wcią​ga​li​śmy, ale jaja. Mo​men​tal​n ie nam się wszyst​ko roz​ja​śni​ło i po​we​se​la​ło, już sama świa​do​mość, że za chwi​lę bę​dzie eks​tra już na nas dzia​ła​ła, pe​łen luz. Po​czu​łem się le​p iej, o ja pier​do​lę o wie​le le​p iej, wręcz za​je​bi​ście – tego nam bra​ko​wa​ło. Tak jak Zby​n io po​wie​dział, stał na ze​wnątrz z ko​le​siem. Swo​im maniu​rom po​wie​dzie​li​śmy praw​dę, że mamy po​waż​n ą ro​bo​tę i mu​si​my skro​ić gol​fa. Od​p o​wie​dzia​ły, że się nig​dzie nie śpie​szą i będą się ba​wić, no oczy​wi​ście po​cze​ka​ją na nas. Za chwi​lę by​li​śmy na par​kin​gu, sta​łem i ob​ser​wo​wa​łem wszyst​ko. Było zresz​tą okey. Zby​n io z Rad​kiem po​de​szli do upa​trzo​n ej fury. Zby​n io wy​su​n ął z tyl​n ej wy​cie​racz​ki pła​ską dłu​gą blasz​kę, za​krzy​wił w eskę, za mo​ment był przy bocz​n ych drzwiach gol​fa, ode​rwał gumę i wsu​n ął blasz​kę tuż przy wci​ska​czu, za mo​ment byli już w środ​ku. Kur​wa, no nie wiem, może mi​n u​ta albo mniej to wszyst​ko trwa​ło, ale za​je​bi​ście krót​ko. By​łem pod ku​rew​skim wra​że​n iem. Wi​dzia​łem schy​lo​n e​go Zby​n ia, chy​ba kom​bi​n o​wał z ka​bel​ka​mi – sil​n ik za​sko​czył. Za​n im zdą​ży​łem po​my​śleć, jak to jest faj​n ie na spe​edzie, już ich nie było. Tyl​ko przez mo​ment mru​gnę​ły świa​tła sto​p u przy wy​jeź​dzie na uli​cę i chuj – ciem​n ość. Wy​rwa​li jak wa​ria​ci. Ja pier​do​lę, mimo tego, że by​łem na pro​chach, pod pa​cha​mi spo​ci​łem się nie​sa​mo​wi​cie, tak samo ple​cy. Ale jaz​da, po​my​śla​łem, ad-re​n a​li​n a​jak chuj, jak ja to lu​bię, te ry​zy​ko, tę jaz​dę, ten dreszcz pod​n ie​ce​n ia, ta wiel​ka ku​rew​ska do bólu nie​wia​do​ma. Bo tak na​p raw​dę mu​sisz zro​bić na tym świe​cie tyl​ko dwie rze​czy: umrzeć i żyć do​p ó​ki nie umrzesz – resz​tę so​bie wy​my​ślasz. Taka jest nie​ste​ty praw​da. Wró​ci​łem do dys​ki. Dziew​czy​n y nic nie py​ta​ły, to się wy​da​wa​ło do​syć lo​gicz​n e, wie​dzia​ły, że mu​si​my po​cze​kać te​raz na po​wrót Rad​ka. Ba​wi​li​śmy się da​lej, nie cze​ka​jąc na nich, tak zresz​tą jest le​p iej. Nie wiem do​kład​n ie, ile mi​n ę​ło cza​su do chwi​li ich po​wro​tu, ale tak czy in​a ​czej już wró​ci​li, za​do​wo​le​n i jak chuj, na lu​zie, śmie​ją​cy się od ucha do ucha. Co praw​da, ja się nie nu​dzi​łem, bo tań​czy​łem na zmia​n ę, to

raz z Ilo​n ą, to znów z Kaś​ką. Ka​cha aku​rat na​je​ba​ła się to​tal​n ie, zresz​tą nie​p rzy​p ad​ko​wo, było mnó​stwo jak zwy​kle al​ko​ho​lu, no i eks​ta​ska. Tań​czy​łem z nią, a ona pier​do​li​ła mi na ucho jak to bar​dzo do​brze jej z Rad​kiem i w ogó​le. Co oczy​wi​ście nie prze​szka​dza​ło jej wło​żyć swo​ją rękę w moje spodnie. Mo​men​tal​n ie mi sta​n ął, nie mia​łem za​mia​ru się wzbra​n iać, w koń​cu mie​li​śmy za sobą wspól​n e je​bań​sko. Sta​n ął mi, kie​dy za​czę​ła go mię​to​sić i ryt​micz​n ie ścią​gać mi w górę i w dół. Gdy​by nie to, że ta pio​sen​ka – po​ście​lów​ka się skoń​czy​ła, chy​ba bym się jej spu​ścił w pal​ce. Ja pier​do​lę, jak ja wte​dy by​łem pod​ja​ra​n y, tyl​ko lu​ka​łem, czy tego Ila nie wi​dzi. Do​p ie​ro by były jaja, no tak, za​le​ża​ło mi na niej. Aku​rat tak to nie​raz wy​cho​dzi, je​że​li szmu​la ma na cie​bie chęć, to nie dasz rady się wy​krę​cić. Chy​ba, że jest tak brzyd​ka, że strach się za nią brać, albo kie​dy je​steś pe​da​łem, zje​ba​n ą cio​tą wa​lo​n ą w dupę. Wte​dy od​ma​wiasz, w in​n ych przy​p ad​kach, bie​rzesz i ru​chasz, jak ci się na​wi​n ie. W koń​cu to nie była moja wina, że tak się upier​do​li​ła na amen. Całe szczę​ście, że Ila aku​rat za​ma​wia​ła drin​ki przy ba​rze i tyl​ko wi​dzia​łem jej pup​cie z ku​rew​sko cien​kim pa​skiem od strin​gów prze​świ​tu​ją​cym aż na wy​lot przez opię​tą spód​n icz​kę. No ja pier​do​lę, czy mo​głem chcieć cze​goś wię​cej? Tak czy in​a ​czej za mo​ment i tak by​łem przy ba​rze ze Zby​n iem i Rad​kiem. Zby​n io lu​zac​ko się uśmie​chał, wręcz szpa​n er​skim wy​stu​dio​wa​n ym ru​chem pa​lił pa​p ie​ro​sa. – Za​do​wo​lo​n y, co? – rzu​ci​łem py​ta​n ie w jego kie​run​ku. – Jak ja​sna cho​le​ra – od​p arł – za​do​wo​lo​n y? – po​wtó​rzył za mną – mało po​wie​dzia​n e, je​stem po pro​stu szczę​śli​wy. Trzy razy to samo – ski​n ął na prze​cho​dzą​ce​go bar​ma​n a. Po​rzą​dzi​my dzi​siaj, co? – ra​czej stwier​dził niż za​p y​tał. – Słu​chaj​cie – po​wie​dział – spra​wa jest ja​sna i oczy​wi​sta, tro​chę wam od​p a​lę haj​su, a ju​tro po​wiedz​my o pią​tej wpad​n ie​cie do mnie i wte​dy będę wie​dział ile wam mogę do​ło​żyć. Je​że​li na te​raz nie ma​cie kasy, to ja dzi​siaj sta​wiam, a ju​tro tak jak mó​wię, roz​li​czy​my się do koń​ca, okey? – No ja​sne – od​p o​wie​dzia​łem – wca​le nie kry​jąc ra​do​ści z tego po​wo​du, co po​wie​dział. Wie​dzia​łem, że jest z nie​go rów​n y gość i nie ga​da​li​śmy z ja​kimś chuj wie, byle ja​kim fra​je​rem. – Do​brze jest – stwier​dził Ra​dek – a bę​dzie le​p iej. W tym mo​men​cie za​czę​li​śmy się wszy​scy śmiać. – Ej – jęk​n ął gwał​tow​n ie Zby​n io, schy​la​jąc się w na​szym kie​run​ku – pa​trz​cie tam – ski​n ął gło​wą – wi​dzi​cie tę szmu​lę? Od​wró​ci​li​śmy się jak na ko​men​dę. – O kur​wa je​ba​n a – jęk​n e​li​śmy wszy​scy pra​wie tak samo – co za wi​dok, ja pier​do​lę. Aku​rat po​sta​wi​ła piwo na ni​skim mur​ku oka​la​ją​cym je​den z bok​sów ze sto​li​kiem i schy​la​jąc się, mu​sia​ła też nie​źle się wy​p iąć, kto wie czy też nie spe​cjal​n ie. Kur​wa, co ja pier​do​lę, ja​sne, że na bank spe​cjal​n ie szczu​je dupą. Zo​ba​czy​li​śmy więc pięk​n e za​bój​cze nogi w tej wła​śnie po​zie, ubra​n e w za​je​bi​ste bia​łe poń​czo​chy z ko​ron​ką, ta​kie co się same trzy​ma​ją na no​gach, przez mo​ment mi​gnę​ła biel maj​tek. – Ja pier​do​lę – po​wie​dział Zby​n io, ła​p iąc się za gło​wę – no kur​wa, nie uwie​rzę, że zro​bi​ła to nie​świa​do​mie, dam ku​ta​sa so​bie ob​ciąć, że spe​cjal​n ie to zro​bi​ła. – Eee – po​wie​dział Ra​dek – mu​sia​ła się schy​lić, żeby to piwo po​sta​wić. – No, tak – par​sk​n ą​łem ze zło​ścią – ale też mo​gła je po​sta​wić na sto​li​ku, no nie Zby​n io? W pew​n ych mo​men​tach Ra​dek był nie​źle przy​p ier​do​lo​n y, jak muł.

– Szczu​ją suki – syk​n ął przez zęby Zbyt​n io – póź​n iej się taka dzi​wi, że ją trzech wy​lu​tu​je w piz​dę. – Ale jak​by była w spodniach, to pro​ble​mu by nie było – za​żar​to​wał Ra​dek. No, ode​tchną​łem z ulgą – Ra​dzio chwy​cił te​mat, na​wra​ca się. – Wie​cie co – szep​n ął Zby​n io – przez mo​ment jak​by się za​sta​n a​wiał – idę ude​rzyć do niej, przy​ba​ju​rzę ją – tak! Tak jak po​wie​dział, tak też po​szedł do niej. Po​my​śla​łem so​bie, może za dużo już łyk​n ął, a wte​dy się my​śli, że moż​n a mieć każ​dą. Ku​rew​sko było miło, dzię​ki za za​je​bi​ste pa​n ie, zu​peł​n ie jak w pio​sen​ce, pa​trzę Zby​n io ho​lu​je ją do nas. No, może góra pięt​n a​ście mi​n ut to trwa​ło. Kur​wa, jak on to zro​bił, no nie. – To jest San​dra – przed​sta​wił Zby​n io – przy​wi​ta​li​śmy się z nią zresz​tą wszy​scy. Po​my​śla​łem so​bie, że to do​syć pre​ten​sjo​n al​n e imię, jak te wszyst​kie Pa​try​cje, An​ge​li​ki, Ni​co​le, no i ta cała resz​ta z jed​n e​go wora. Być może w roz​my​śla​n iach by​łem zło​śli​wy, ale ogól​n ie te imio​n a to taka zgry​wa. Aku​rat po​de​szły do nas po dłu​giej nie​obec​n o​ści tzw. to​a ​le​to​wej Ilo​n a i Ka​sia. Nie wiem dla​cze​go, ale jak dziew​czy​n y idą do ki​bla, to trwa to go​dzi​na​mi, za​n im się po​ja​wią z po​wro​tem. Kum​p el kie​dyś żar​to​wał, że tak to dłu​go trwa, bo zmie​n ia​ją pod​p a​ski. Tak czy in​a ​czej, ale wró​ci​ły i jak to dziew​czy​n y, za​czę​ły ze sobą roz​ma​wiać o tym, o tam​tym i sram​tym. W mię​dzy​cza​sie, gdy one we​so​ło pa​p la​ły, Zby​n io za​mó​wił dla nas wszyst​kich drin​ki. Kie​dy sta​ły już na bla​cie, le​d​wo to za​uwa​ży​łem, jak Zby​n io niby trzy​ma​jąc szkło z drin​kiem coś wrzu​cił do nie​go i póź​n iej aku​rat tego drin​ka po​dał San​drze. Oczy​wi​ście mo​głem sku​mać o co cho​dzi, że gdy​by mia​ła opo​ry na bliż​szą zna​jo​mość, to ten drin ją tak roz​ło​ży, że dupy da nam chęt​n ie wszyst​kim po ko​lei. Na sto​ją​co czy le​żą​co, w au​cie i obok nie​go i to bez opo​ru. Cwan​cyk to cwan​cyk – czy​li spo​sób. Po wy​p i​ciu drin​ków i przy​ja​ra​n iu mal​bo​ra​sów, zgod​n ie po​sta​n o​wi​li​śmy, co bę​dzie​my się tu​taj ki​sić i wy​pier​da​la​my na pla​żę. Zby​n io wziął jesz​cze flasz​kę, jed​n o szkło ro​bo​cze, ja wy​n io​słem z dys​ki też jed​n o i ru​szy​li​śmy. Jesz​cze z od​da​li sły​sza​łem mój ulu​bio​n y utwór, przy któ​rym zresz​tą też tań​czy​łem z Ilo​n ą. Na pla​żę wbie​gli​śmy ha​ła​śli​wie, ro​ze​śmia​n i. Śmia​li​śmy się nie wia​do​mo z cze​go, po​ty​ka​jąc się co krok, a na​wet Zby​n io wy​p ier​do​lił się z dwa razy po dro​dze. Po​roz​glą​da​li​śmy się tro​chę szu​ka​jąc ja​kie​goś do​bre​go miej​sca, żeby tak kur​wa nie wia​ło. Zna​leź​li​śmy od​p o​wied​n ie miej​sce, tak jak​by mała pia​sko​wa za​tocz​ka, wgłę​bie​n ie po​mię​dzy wy​dma​mi. Ja wraz z Ilo​n ą ca​łu​jąc się na prze​mian, szu​ka​li​śmy ja​kiś tam ga​łą​zek i chru​stu na ogni​sko. Zby​n io z Rad​kiem zro​bi​li tro​chę po​rząd​ku w wy​bra​n ym przez nas graj​doł​ku i już za mo​ment mie​li​śmy za​je​biasz​cze ogni​sko. To było wspa​n ia​łe, wspa​n ia​łe po​wie​trze, szum mo​rza, wiatr i jesz​cze nie do koń​ca ciem​n e nie​bo nad nami. Tro​chę wy​p i​li​śmy, znów dużo śmie​chu i ro​bie​n ia so​bie jaj. Póź​n iej z Ilo​n ą po​bie​gli​śmy na wy​dmy, ca​łu​jąc się w bie​gu, chwi​lę póź​n iej le​że​li​śmy obok sie​bie, ca​łu​jąc się jak sza​le​n i. Strasz​n ie mnie to eks​cy​to​wa​ło, kie​dy czu​łem przy so​bie te jej cu​dow​n e pier​si, tak wspa​n ia​łe, tak duże, te wło​sy, te usta, no i ten jej uśmiech. Mó​wi​łem jak bar​dzo ją ko​cham, ona się tyl​ko śmia​ła mó​wiąc jak zwy​kle, świet​n y je​steś – ja cie​bie chy​ba też. Mó​wi​łem jej, jak bar​dzo ją ko​cham, piesz​cząc usta​mi jej pier​si, ca​łu​jąc ją tak sza​leń​czo jak nig​dy przed​tem. Mó​wi​łem jak bar​dzo mi na niej za​le​ży, że jest wszyst​kim naj​lep​szym, co mo​gło mnie w ży​ciu spo​tkać. Mó​wi​łem jej i czu​łem jej dło​n ie na ple​cach, jak​by pro​si​ła, zo​stań jesz​cze chwi​lę we mnie. – Wiesz – po​wie​dzia​łem do niej – jedź ze mną, do​kąd​kol​wiek, gdzie​kol​wiek, ale bądź ze

mną, bo nie mogę so​bie wy​obra​zić swo​je​go ży​cia już bez cie​bie. Te​raz wiem jak pu​ste było moje ży​cie bez cie​bie, jak głu​p ie i bez celu. Wi​dzia​łem jej łzy w oczach, ten jej jak za​wsze wspa​n ia​ły uśmiech. Póź​n iej za​czę​ła się ze mną prze​ko​ma​rzać jak mała dziew​czyn​ka. – No, ale – od​p ar​ła – nie mam w czym z tobą je​chać. – Nie ma spra​wy – zri​p o​sto​wa​łem – po​je​dziesz w moim ręcz​n i​ku. – Do​kąd? – za​p y​ta​ła. – Na ko​n iec świa​ta – od​p o​wie​dzia​łem pa​trząc jej w oczy. Też pa​trzy​ła mi w oczy i uśmie​cha​ła się tak pięk​n ie, swo​imi ocza​mi po​wie​dzia​ła mi całą resz​tę, wszyst​ko co chciał​bym wie​dzieć, tak my​śla​łem. – Do​brze – po​wie​dzia​ła – choć​by na ko​n iec świa​ta w two​im ręcz​n i​ku. Ob​ją​łem ją, nie wiem dla​cze​go, ale strasz​n ie się trzę​sła, dy​go​ta​ła. – Zim​n o to​bie? – za​p y​ta​łem. – Nie, nie – od​p o​wie​dzia​ła – no, może tro​chę – uśmiech​n ę​ła się. – Chodź – po​wie​dzia​łem do niej – po​da​jąc jej rękę – przy ogni​sku się roz​grze​jesz. Kie​dy do​szli​śmy do na​szej resz​ty, wi​dzia​łem jak Ra​dek z Kaś​ką sie​dzie​li przy sa​mym brze​gu. A Zby​n io? – no cóż, z San​drą, tyl​ko wi​dzia​łem jej roz​ło​żo​n e nogi i jego po​mię​dzy nimi. Spoj​rza​łem na Ilo​n ę wy​mow​n ie, no tak, przy​tak​n ę​ła spoj​rze​n iem, też nie tra​ci​li cza​su. Usie​dli​śmy, ob​ją​łem Ilo​n ę, przy​tu​li​ła się do mnie, ale i tak strasz​n ie się trzę​sła, aż się wzdry​ga​ła. Wzią​łem Rad​ka wia​trów​kę, aby ją okryć i tak się jesz​cze trzę​sła. Moc​n iej ją ob​ją​łem i przy​tu​li​ła się do mnie. Póź​n iej już nie pa​mię​tam od tego mo​men​tu, urwał mi się film. Nie wiem, któ​ra to mo​gła być go​dzi​n a, rano na pew​n o, wscho​dzi​ło słoń​ce, no może koło wpół do pią​tej, może wcze​śniej, a może póź​n iej, nie wiem, ale obu​dzi​łem się. Wte​dy za​czą​łem so​bie wszyst​ko jak​by przez mgłę przy​p o​mi​n ać, pew​n e uryw​ki mo​je​go fil​mu. Pa​mię​tam do​kład​n ie jak pi​li​śmy, póź​n iej za​rzu​ci​li​śmy ta​ble​ty, póź​n iej przy​ja​ra​li-śmy sku​n a. Przy​p o​mi​nam so​bie jak Zby​n io już le​żał na boku dziw​n ie się wzdry​ga​jąc, wi​dzia​łem po​chy​lo​n ą rzy​ga​ją​cą San​drę, chy​ba wy​p lu​wa​ła resz​tę ta​blet, no i skun mu​siał ją na bank ze​mdlić. Wi​dzia​łem jej wy​p ię​tą opa​lo​n ą dupę, wiem, że ko​cham inną, ale w in​n ych oko​licz​n o​ściach, bym się nie za​wa​hał, wy​ru​chał​bym ją, aż by pisz​cza​ła, ale za​p ew​n e i tak bym nie dał już rady, zbyt zde​chły by​łem. Jak przez mgłę przy​p o​mi​n am so​bie Rad​ka zwi​n ię​te​go w kłę​bek tuż przy do​ga​sa​ją​cym ogni​sku. W tym mo​men​cie, kie​dy za​czą​łem ko​ja​rzyć, od​czu​łem dziw​n y nie​p o​kój. No, kur​wa, no ja​sne, gdzie jest Ilo​n a? Ro​zej​rza​łem się, wiem, wiem, chy​ba ode​szła gdzieś na bok mó​wiąc, że się źle czu​je. Wte​dy urwał mi się film. Nogi mia​łem jak z waty, nie mo​głem się utrzy​mać na nich, kur​wa ale za​p o​wia​da się zwa​ła, upa​dłem i znów wsta​łem. Po paru pró​bach wsta​n ia, uda​ło mi się przez chwi​lę utrzy​mać na chwie​ją​cych no​gach i po​n ow​n ie jeb​n ą​łem na gle​bę jak dłu​gi. Kur​wa​je​ba​n a, po​my​śla​łem, chy​ba prze​ho​lo​wa​łem z pro​cha​mi. Nie wiem, może z pół go​dzi​n y, może mniej, ale ja​koś uda​ło mi się na​śla​do​wać chód wpół klę​cząc, wpół pa​da​jąc co chwi​lę i mo​men​ta​mi czoł​ga​jąc się, nie wiem dla​cze​go ale w kie​run​ku brze​gu. Może in​stynkt, a może pod​świa​do​mie jak to się mą​drze mówi, czy coś w tym ro​dza​ju. Za​czę​ło wła​śnie wcho​dzić słoń​ce, prze​dzie​ra​jąc się nie​śmia​ło przez fio​le​to​wo – ró​żo​we roz​strzę​p io​n e chmu​ry. Zo​ba​czy​łem ją przy brze​gu. Ją? Tak to była Ilo​na. Le​ża​ła tak jak​by spo​koj​n ie, a jed​n o​cze​śnie dziw​n ie. Z tru​dem, ale do​sze​dłem do niej. Jaka jest pięk​n a – po​my​śla​łem. – Ilo​n a – szep​n ą​łem do niej – chodź – do​tkną​łem ją, była strasz​n ie lo​do​wa​ta. Chodź – po​wtó​rzy​łem – je​steś strasz​n ie zmar​z​n ię​ta, pod​n ieś się, Ila – sły​szysz? Wte​dy do mnie to do​tar​-

ło, że ona nie od​dy​cha, że się nie ru​sza. – Ilo​n a, Ilo​n a – mó​wi​łem do niej szar​p iąc ją za ra​mię – czu​łem na​ra​sta​ją​ce prze​ra​że​n ie, że coś jest nie tak jak po​win​n o być, że mój głos jest taki dziw​n y. – Ilo​n a – mó​wi​łem do niej – wsta​waj, obudź się, ej wsta​waj, pro​szę cię, pro​szę. Nie pa​mię​tam, jak dłu​go tak do niej mó​wi​łem, ale chy​ba już krzy​cza​łem przez dłuż​szy czas, bo obok sie​bie zo​ba​czy​łem już wszyst​kich i Kaś​kę onie​mia​łą i bla​dą jak śmierć, wła​śnie jak śmierć, Zby​n io z San​drą, któ​ra za​kry​wa​ła twarz. Gdzieś z boku klę​czał Ra​dek, strasz​n ie bla​dy, pra​wie bia​ły. Nie do​cho​dzi​ło jesz​cze do mnie, to co po​win​n o już dojść, do mych my​śli. Wszyst​ko było, jak przez mgłę, jak​by w od​da​li i tak dziw​n ie, nie​re​a l​n ie, bar​dzo dziw​n ie. Wiem, krzy​cza​łem na pew​n o, klą​łem i krzy​cza​łem, krzy​cza​łem i bła​ga​łem. – Ilo​n a – krzy​cza​łem – tak nie może być, wstań, obudź się, chodź, nie, nie, nie, to nie​praw​da. Pła​ka​łem, dla​cze​go wła​śnie ja? Dla​cze​go to mnie spo​ty​ka, tak nie może być, po​wiedz, że śnię, po​wiedz, że to nie​p raw​da, po​wiedz, pro​szę cię, pro​szę. Po​czu​łem dłoń Kasi na ra​mie​n iu, wi​dzia​łem ich wszyst​kich jak po​są​gi. – Mó​wi​łam jej – ode​zwa​ła się Ka​sia – nie bierz tyle tap​sów, mó​wi​ła mi, że na nią nie dzia​ła, wzię​ła jed​n ą, póź​n iej dru​gą i jesz​cze na​stęp​n ą. Boże, tak mi przy​kro, to moja naj​lep​sza ko​le​żan​ka. – Przy​kro?! – wrza​sną​łem – kur​wa, ty mi mó​wisz, że to​bie jest przy​kro? Wte​dy za​kry​ła twarz rę​ko​ma i za​czę​ła pła​kać, łzy cie​kły jej jed​n a za dru​gą. Po​ło​ży​łem gło​wę Ilo​n y na swo​je ko​la​n a, w uszach sły​sza​łem szum. Sły​sza​łem szum i sło​wa „choć​by na ko​n iec świa​ta”. Pła​ka​łem i ude​rza​łem pię​ścią z ca​łej siły w pia​sek. Z od​da​li sły​sza​łem gło​sy z dys​ki z na​szym ulu​bio​n ym utwo​rem, jak na złość, jak na prze​kór, sły​sza​łem go, jak na nowo wdzie​rał się w uszy, a sło​wa ra​n i​ły i świ​dro​wa​ły swo​im de​mo​n icz​n ym te​raz tek​stem, jak​że in​n ym jak te​raz, jak​że in​n ym jak wte​dy. Obej​mo​wa​łem ją i ca​ło​wa​łem pła​cząc. Słu​cha​łem słów tej pio​sen​ki, któ​re wdzie​ra​ły się we mnie jak nig​dy do​tąd, jak nig​dy przed​tem i jak nig​dy po​tem. Pła​ka​łem i tu​li​łem ją, ale już nie żyła, moja Ilo​n a. „Moje świa​tła, mój spek​takl, moje lata aby uro​snąć, moje chwi​le, któ​re spę​dzam są w po​rząd​ku, ale wte​dy ja mó​wię – może, może je​stem w to​bie za​ko​cha​ny, ty mó​wisz, moja skó​ra, moja krew, mój dia​beł, mój Bóg moją wol​ność wła​śnie wi​dzisz, ale ja i tak mó​wię, może po​dzie​li​li​by​śmy to na dwo​je, może, może je​stem w to​bie za​ko​cha​ny, mój po​czą​tek, mój ko​niec, ty mó​wisz, moja skó​ra, moja krew, mój dia​beł, mój Bóg moją wol​ność wła​śnie wi​dzisz.”

Rozdział III

Przez dwa ty​go​dnie po na​szym przy​jeź​dzie z wa​ka​cji nad mo​rzem, pra​wie nie spo​ty​ka​łem się z Rad​kiem. No, może z dwa trzy razy da​li​śmy rurę to​tal​n ą w na​szym ulu​bio​n ym pu​bie. Pró​bo​wa​łem wyjść z tego wszech​ogar​n ia​ja​ce​go przy​gnę​bie​n ia i to​tal​n e​go smut​ku. Gdy​by nie traw​ka i feta, no i oczy​wi​ście bro​war, za​ła​mał​bym się praw​do​p o​dob​n ie na amen w chuj. Mar​twi​łem się, my​śla​łem, pa​trzy​łem na zdję​cia i co​raz go​rzej mi się ro​bi​ło. Więc bra​łem ście​chę i znów wa​li​łem w no​cha. Schu​dłem przez te dwa ty​go​dnie tak, że aż strach mó​wić. Zro​bi​li​śmy tak jak nam Kaś​ka po​wie​dzia​ła, zmy​waj​cie się, ja so​bie po​ra​dzę i tak by​li​śmy na gi​gan​cie, to chuj mi zro​bią, a wam mogą dla sta​ty​sty​ki przy​kle​p ać. Mia​ła ra​cję, le​piej dmu​chać na zim​n e. Chcia​łem się z tego wszyst​kie​go ja​koś otrzą​snąć, nie, żeby za​p o​mnieć, ale, żeby cho​ciaż na mo​ment dać się uspo​ko​ić i ode​gnać złe my​śli. Jak to je​den gość w te​le​wi​zji po​wie​dział? Aha, de​p re​sja. Nie wiem, ale chy​ba to coś mnie do​p a​dło, by​łem zdo​ło​wa​n y w chuj, nie chcia​ło mi się na​wet dłu​żej żyć. Ten jej uśmiech, wszyst​ko wte​dy było tak ra​do​sne, tak pięk​n e, tak po pro​stu czy​ste. Co tam, feta w noch, pub, bro​war i jaz​da jak chuj, ży​cie tak czy in​a ​czej, może być pięk​n e, za​le​ży jak je wi​dzisz. Oglą​da​łem wła​śnie te​le​wi​zję, usły​sza​łem dzwo​n ek. Mat​ka otwo​rzy​ła drzwi i mnie woła, a jed​n o​cze​śnie ko​goś za​pra​sza. – A, to ty Ra​dek – po​wie​dzia​łem – w moim gło​sie nie było en​tu​zja​zmu, cho​ciaż mia​łem po​wód, żeby się cie​szyć ma​jąc ta​kie​go przy​ja​cie​la, do​bre​go kum​p la. – Masz ja​kąś kasę? – za​p y​ta​łem. Uśmiech​n ął się tro​chę krzy​wo, mó​wiąc, że coś się znaj​dzie i mach​n ął ręką. – Chodź – po​wie​dział – wyj​dzie​my, przy​ba​lu​je​my, in​a ​czej się po​czu​jesz. – No, do​bra – rzu​ci​łem – po​p ra​wia​jąc ster​czą​ce na wszyst​kie stro​n y moje wło​sy, spoj​rza​łem jesz​cze raz w lu​stro, może mi tego po​trze​ba, po​my​śla​łem. Kto wie, kto wie. Wy​szli​śmy, bę​dąc już na scho​dach, Ra​dek kla​snął w dło​n ie. – Mam za​je​bi​sty po​mysł – po​wie​dział – dzwo​n i​łem do ko​le​sia i mó​wił, że​by​śmy przy​je​cha​li, to po​rzą​dzi​my! – Tak? – mruk​n ą​łem bez ja​kich​kol​wiek oznak ra​do​ści czy pseu​do en​tu​zja​zmu. – No, ja​sne – krzyk​n ął – z in​to​n a​cją go​ścia, któ​ry pyta, jest tu ja​kiś cwa​n iak? Ten cały jego nie​ustan​n y en​tu​zjazm, któ​re​go ja nie mia​łem na​wet nor​mal​n ie, a co do​p ie​ro te​raz, w tej chwi​li, po tym wszyst​kim, kie​dy pę​kło wszyst​ko. – No i? – za​p y​ta​łem na od​czep​n e – uda​jąc za​in​te​re​so​wa​n ie. – Wy​obraź so​bie – za​czął – jak zwy​kle swo​im ulu​bio​n ym zwro​tem, że ten ko​leś Mi​chał, mó​wią do nie​go Mi​chu, miesz​ka na Pra​dze-Pół​n oc i… – O kur​wa! – wy​krzyk​n ą​łem – czy ja do​brze sły​szę? – chcesz, że​by​śmy do​p ier​da​la​li do sto​li​cy? – No ja​sne! – od​p arł Ra​dek – no więc ten ko​leś – kon​ty​n u​ował da​lej, nie zwra​ca​jąc na mnie już naj​mniej​szej uwa​gi, zwłasz​cza na moje ko​men​ta​rze. No, więc ten ko​leś ma za​je​bi​ste miesz​ka​n ie, wiel​kie kur​wa jak sto​do​ła, na pię​trze, to raz,

jak ci ar​ty​ści z amer​kań​skich fil​mów, robi za​je​bi​ste im​p rez​ki. Ko​le​siów ma w chuj, dupy ru​cha po​n oć hur​tem i w ogó​le jest za​je​bi​sty gość. – Nie​źle – od​p o​wie​dzia​łem – żeby co​kol​wiek po​wie​dzieć – skąd ma kasę? – No, kur​wa, skąd – wy​rzu​cił – z roz​p ro​wa​dza​n ia pro​chów, ma kil​ku​n a​stu ko​n i​ków i dla nie​go ro​bią, no jego aku​rat po​zna​łem, żeby nie skła​mać gdzieś rok temu. – Skąd go znasz? – za​p y​ta​łem – skąd go znasz – po​wtó​rzy​łem. – By​li​śmy ra​zem w Po​go​to​wiu – od​p o​wie​dział – trzy mie​chy, jak ja by​łem na gi​gan​cie u swo​jej dupy w Otwoc​ku, no w bi​du​lu, tam ja​kieś sio​stry za​kon​n e były czy coś tam i tam mnie zwi​n ę​li na Po​go​to​wie. – O, sio​stry – za​czą​łem się śmiać – a chęt​n e były? – No kur​wa, jaja so​bie ro​bisz – par​sk​n ął nie​cier​p li​wie – no mó​wię ci, już wte​dy ko​leś był za​je​bi​sty w chuj, taki gość, że hej. Wczo​raj mat​ka ka​za​ła mi ro​bić po​rząd​ki, ha ha, ja i po​rząd​ki, no ale mu​sia​łem, kart​ki, śmie​ci, pa​trzę, a tu ad​re​sów w chuj, my​ślę, za​dzwo​n ię. Do​pie​ro za któ​rymś ra​zem mi się uda​ło jego za​stać na ha​wi​rze. Ale to​tal gość, na​wet się nie zdzi​wił, gdy mnie usły​szał, chy​ba ja​kąś im​p re​zę miał. Tak sły​sza​łem, muza, ja​kieś krzy​ki, pi​ski, śmie​chy sa​mi​czek. Py​tam go, co tam u nie​go, a on od razu, kur​wa przy​jeż​dżaj, to so​bie po​ba​ju-rzy​my, no ja​sne, że mo​żesz z ko​le​siem, we​so​ło bę​dzie, no to nar​ka. Jesz​cze po​wie​dział, tyl​ko mi żad​n ych dup nie bierz​cie ze sobą. Nie wieź drew​n a do lasu, tu la​ski są ta​kie ła​twe jak zbie​ra​n ie szcza​wiu. – Jak zbie​ra​n ie szcza​wiu? – par​sk​n ą​łem śmie​chem – dla​cze​go nie jak zbie​ra​n ie na przy​kład ba​n a​n ów? – Wi​docz​n ie jest trud​n iej​sze – za​śmiał się Ra​dek – je​dziesz? – Jadę – krzyk​n ą​łem – a co tam, żyje się raz, cho​ciaż Bond mó​wił, że tyl​ko dwa razy – do​da​łem. Fakt fak​tem, że za​czą​łem się tro​chę, no, tro​chę się roz​ru​sza​łem tą wi​zją ko​lej​n ej eska​p a​dy. – Chy​ba, może być za​je​bi​ście – po​wie​dzia​łem – no, ale kasa, skąd? – Kasa to nie pro​blem, tak mi po​wie​dział – od​p arł Ra​dek – nie martw się o kasę, wiem jaki je​steś gość, tak mi po​wie​dział, zdą​ży​łem cie​bie po​znać i pa​mię​taj, że dla lu​dzi bądź czło​wie​kiem, a nie fra​je​rem – za​sa​dy mu​szą być. – Świę​ta ra​cja – przy​tak​n ą​łem – resz​ta to fra​jer​stwo. – No ja​sne – wy​krzyk​n ął ra​do​śnie – śmierć fra​je​rom, ży​cie kur​wom i zło​dzie​jom. – Ciii – uspo​ko​iłem go, jesz​cze nie je​ste​śmy przy bro​wa​rze, a fi​kasz jak​byś był na​je​ba​n y w piz​dę, spo​ko, lu​dzie się oglą​da​ją za tobą. – Lu​dzie się oglą​da​ją? Lu​dzie? – znów krzyk​n ął – to fra​jer​stwo je​ba​n e. We​szli​śmy do pubu, usie​dli​śmy przy bro​wa​rze, gad​ka szmat​ka jak zwy​kle, snu​cie pla​n ów na naj​bliż​sze dni. Czas zle​ciał nam za​je​bi​ście aż do nocy. Kie​dy wró​ci​łem na ha​wi​rę, za​sta​n a​wia​łem się jak to po​wie​dzieć sta​rym nie​to​p e​rzom, praw​do​p o​dob​n ie by mnie nie pu​ści​li. Po​my​śla​łem więc tak so​bie, że nic im nie po​wiem, tyl​ko za​wi​n ę dupę w tro​ki i jaz​da. Wy​tłu​ma​czę jak wró​cę, a te​raz zo​sta​wię kart​kę, żeby cza​sa​mi na men​tow​n ie nie po​szli szkie​łom zgło​sić mo​je​go znik​n ię​cia. Z tą my​ślą za​czą​łem pa​ko​wać ciu​chy i wszyst​kie inne nie​zbęd​n e dro​bia​zgi. Po​sze​dłem spać, ale kil​ka​krot​n ie bu​dzi​łem się, chy​ba nie mo​głem się do​cze​kać tego ran​ka. Przy​szedł Ra​dek. Wsta​łem, wzią​łem ciu​chy, szlu​gi, hajs – po​szli​śmy na sta​cję. Na pe​ro​n ie ku​p i​li​śmy jesz​cze soki i ciast​ka. No, oczy​wi​ście, prze​szli​śmy cały po​ciąg, żeby być może wy​ha​czyć ja​kieś szmu​le, ale nie dało rady.

Prze​dzia​ły były peł​n e, albo też drę​twe cipy. Tak czy in​a ​czej, po​mi​mo du​żych sta​rań z na​szej stro​n y, nie uda​ło nam się na​wią​zać żad​n e​go pop kon​tak​tu z żad​n y​mi du​p a​mi. Wresz​cie wbi​li​śmy sie w ja​kiś tam prze​dział, zresz​tą też peł​n y, gdzie dwie star​sze pa​n ie na​p ier​da​la​ły mię​dzy sobą o spo​so​bach pod​le​wa​n ia grosz​ku pach​n ą​ce​go na dział​ce. No, po pro​stu ma​sa​kra mó​zgu. Dwa roz​wrzesz​cza​n e ba​cho​ry wpier​da​la​ją​ce chip​sy, sy​p ią​ce okrusz​ka​mi na pra​wo i lewo, no i jesz​cze ja​kaś przy​mu​lo​n a pa​n ien​ka czy​ta​ją​ca ja​kieś tam cza​so​p i​smo. Jak to w po​cią​gu, każ​dy uda​je, że ni​ko​go nie ob​ser​wu​je, ale ob​cin​ka wstęp​n a i tak za​wsze jest. Sie​dzia​łem więc na​p rze​ciw tej przy​mu​lo​n ej ma​n iu​ry w oku​la​rach. Wy​p ro​sto​wa​łem nogi i za​czą​łem pa​trzeć przez szy​bę okna na prze​su​wa​ją​cy się kra​jo​braz. Za​czą​łem się wresz​cie nu​dzić, więc przy​su​n ą​łem nogę bli​żej jej nogi pra​wie do​ty​ka​jąc, póź​n iej jesz​cze bli​żej aż do kon​tak​tu. Nie za​re​a go​wa​ła, czy​ta​jąc da​lej, a mnie za​czę​ło się ro​bić cie​p ło w kro​ku, nie​źle, lu​bię to. Tro​chę póź​n iej za​czą​łem lek​ko prze​su​wać po jej no​dze moją, rzu​ci​ła prze​lot​n e spoj​rze​n ie, uda​jąc jak​by nic się nie dzia​ło. No ja​sne. Pa​trzy​łem na jej T-shir​ta i wi​dzia​łem jej co​raz bar​dziej za​ry​so​wu​ją​ce się sut​ki. Ale jaja – po​my​śla​łem so​bie – mam cię sucz​ko je​ba​n a, raj​cu​je cię to, to świet​n ie. Nie wiem, może moja wy​obraź​n ia bar​dziej dzia​ła​ła niż fak​ty, ale po​n oć wi​dzi się to co chce się wi​dzieć. Jed​n ak za​czę​ła się lek​ko ru​mie​n ić. Wi​dzia​łem te jej wy​p ie​ki na twa​rzy. Te​raz spró​bo​wa​łem swo​je​go naj​lep​sze​go nu​me​ru. Ja​kie​go? Nic nie ro​bisz, tyl​ko pa​trzysz na jej usta. Po​p ra​wi​ła się po chwi​li i od​su​n ę​ła swo​je nogi. Przez chwi​lę pa​trzy​ła w okno i znów wró​ci​ła do lek​tu​ry swo​je​go bab​skie​go cza​so​p i​sma. Za chwi​lę znów się po​ru​szy​ła, po​p ra​wi​ła wło​sy prze​su​wa​jąc za ucho, spoj​rza​ła na mnie i po​ru​szy​ła usta​mi jak​by chcia​ła spró​bo​wać wła​snej po​mad​ki. Jest, jest, mam cię, po​my​śla​łem. Pa​trzy​łem nadal na jej usta, tak, tak, to dzia​ła, jesz​cze jak. Cho​le​ra ja​sna, wszyst​ko w chuj, wsta​ła, wzię​ła to​reb​kę i wy​szła. Ko​lej​n a sta​cja. No cóż, lu​dzie się prze​wi​ja​ją, nie ta, to inna, tego kwia​ta pół świa​ta. Po chwi​li za​czą​łem roz​ma​wiać z Rad​kiem. Póź​n iej po​ła​zi​li​śmy po po​cią​gu, za​glą​da​jąc do prze​dzia​łów, jesz​cze póź​n iej usie​dli​śmy w War​sie. Nie ma to jak do​bra moc​n a kawa, oży​wi​ła nas nie​źle. To lu​bię, tro​chę orzeź​wie​n ia na dro​gę, jak nie ma pro​chów, to i to może być. Wresz​cie je​ste​śmy. Dwo​rzec Cen​tral​n y w sto​li​cy, no, czu​łem się nie​źle pod​eks​cy​to​wa​n y, to jest coś. Do​syć już mia​łem tego pa​trze​n ia w okno i nic nie ro​bie​n ia przez parę go​dzin. Za​je​bi​ście bę​dzie, tak so​bie po​my​śla​łem – ten ruch, scho​dy ru​cho​me, te dupy wszę​dzie się krę​cą​ce, bez że​n a​dy pa​trzą​ce pro​sto w oczy, ten wy​czu​wal​n y luz. To było to, o to cho​dzi zio​mek. Prak​tycz​n ie Ra​dek miał prze​dzwo​n ić lub przy​je​chać pod wie​czór, tak się uma​wiał. Mie​li​śmy w chuj cza​su, więc po​je​cha​li​śmy na gieł​dę sa​mo​cho​do​wą. Kur​wa ja​sna, ale tam fury były, że obłęd. Ta​kie​go np. mer​ca mieć, to jest do​p ie​ro wy​je​ba​n e w chuj ży​cie. To jest do​p ie​ro ży​cie. Wsia​dasz w ta​kie​go czar​n e​go lub srebr​n e​go dwu​oso​bo​we​go mer​ca ka​brio, czar​n e prze​ciw​sło​n ecz​n e oku​lar​ki i rwiesz każ​dą dupę na uli​cy. Po​my​śleć, że wte​dy same by się pro​si​ły, żeby je bzyk​n ąć. Tak ogól​n ie po​oglą​da​li​śmy tych fur od za​je​ba​n ia, były róż​n e i to na​p raw​dę nie​złe. Wła​śnie mi się naj​bar​dziej po​do​bał merc, czar​n y, dwu​drzwio​wy, ka​brio. To była do​p ie​ro bry​ka, ale cena, kur​wa, to był praw​dzi​wy ko​smos. Cie​ka​we skąd lu​dzie mają na to kasę? No ja​sne, że też bym chciał, żeby było mnie stać na ta​kie cac​ko, ta​kie​go mer​ca, ja pier​do​lę, to do​p ie​ro, kur​wa, jest baj​ka w chuj, no nie. Ta​kie au​tka, ale ile haj​su trze​ba mieć, o ja pier​do​lę, nie​złe ceny. No, bo kur​wa czy nor​mal​n y fa​cet z pen​sją​jak np. mój sta​ry, może so​bie ku​p ić taką bry​kę? No kur​wa, ja​sne, że nie, bo i skąd ma mieć te pie​-

nią​dze? To do chu​ja kto to ku​p u​je? Prze​cież do​sko​n a​le wiem, jak za​p ier​da​la​ją np. są​sie​dzi, za​p ier​da​la​ją do pra​cy świą​tek – pią​tek, jak to mó​wi​ła moja bab​cia We​roń​cia, na zmia​n y, na noc​ki, świę​ta nie świę​ta, też Syl​we​stry i Nowy Rok, no i co? No i chu​ja mają! Tak to jest, fra​jer​stwo je​ba​n e pra​cu​je i chu​ja z tego ma. Wy​cho​dzi na to, że żyją po to, żeby pra​co​wać, a nie po to, żeby żyć. Do bani z ta​kim ży​ciem, żeby tyl​ko za​p ier​da​lać na chleb nasz po​wsze​dni. Póź​n iej jest tak jak w pio​sen​ce, sła​be ży​cie, to i sła​ba śmierć. To jest po pro​stu cięż​kie fra​jer​stwo, aby do​p ier​da​lać całe ży​cie i nic z tego nie mieć, nie móc so​bie po​zwo​lić na nic. Po już i tak dłu​gim oglą​da​n iu fur, nie do​syć, że by​li​śmy zmę​cze​n i tym ła​że​n iem, to i po​rząd​nie zgłod​n ie​li​śmy. No, wresz​cie ja​kieś sto​li​ki, siup​n ę​li​śmy, kieł​ba​ski z gril​la i cola. Za​raz też wzię​li​śmy dru​gą por​cję. Ja​sny gwint jacy by​li​śmy głod​n i. Raz, dwa, trzy, no i bro​war na stół, a co. Kur​wa mać, chy​ba nas tro​chę sie​kło w tym słoń​cu i to nie​źle za​krę​ci​ło w chuj, nie​źle, oj nie​źle. Jak się jest zmę​czo​n y, to bro​war wali nie​mi​ło​sier​n ie. Po​my​śleć, że cze​ka nas jesz​cze na bank im​p re​za. Po gieł​dzie po​je​cha​li​śmy już do tego ko​le​sia, do Mi​cha​ła. Wie​dział, że przy​je​dzie​my, więc nie był zdzi​wio​n y typu, o faj​n ie, że je​ste​ście, co za nie​spo​dzian​ka. Na pierw​szy rzut oka i pierw​sze po​zna​n ie, mu​szę po​wie​dzieć, że wy​glą​dał na rów​n e​go ko​le​sia. Opro​wa​dził nas po cha​cie, ale była za​je​bi​sta. Za​je​bi​ście duże po​ko​je, duże okna, su​fi​ty chy​ba na trzy me​try do góry, no nie​źle, to ro​bi​ło wra​że​n ie, a sprzę​ci​cho obłęd, kino do​mo​we, wie​że itp. – Sta​re bu​dow​n ic​two, to jest to – po​wie​dział Mi​chał – jak​by czy​ta​jąc w mo​ich my​ślach – ma swój styl – uśmiech​n ął się. To była ru​de​ra, ale po​cząt​ko​wo to sta​rzy to urzą​dza​li i tak już zo​sta​ło, no oprócz ma​łych prze​ró​bek i wy​p o​sa​że​n ia. – To miesz​kasz ze sta​ry​mi? – za​p y​ta​łem – a jak są im​p re​zy to co? – Nie, nie miesz​kam – od​p o​wie​dział – sta​rzy są po roz​wo​dzie, mat​ka jest w Ham​bur​gu, a sta​ry u swo​jej no​wej cipy w Prusz​ko​wie. – Wow – aż jęk​n ą​łem – nie​źle to za​brzmia​ło – w Prusz​ko​wie! – No a te​raz Ra​dek – po​wie​dział – mów co tam u na​szych sta​rych zio​ma​li sły​chać? Za​czę​ły się wspo​min​ki, gad​ka szmat​ka i lu​zik blu​sik. Za mo​ment był bro​war, dru​gi, no i oczy​wi​ście „luf​ka” do przy-ja​ra​n ia. Świet​n ie nam się ga​da​ło, dużo śmie​chu, beka jak dia​bli i pe​łen luz. Oka​zał się go​ściem nie​sa​mo​wi​tym, rów​n ia​chą, tak jak​bym go znał w chuj lat. To są te typy, coś jak przed​tem Zby​n io. Póź​n iej nie​ste​ty nas zmu​li​ło, po​ło​ży​li​śmy się i mo​men​tal​n ie ki​mo​n o. Pod wie​czór i to ra​czej głę​bo​ki wie​czór, prze​bu​dzi​li​śmy się. Zresz​tą głod​ni jak dia​bli. Lo​dów​ka Mi​cha​ła była prze​p ast​n a i tak za​opa​trzo​n a jak na świę​ta ame​ry​kań​skie​go dzięk​czy​n ie​n ia, że pa​trzał​ki o mało co nam by nie wy​sko​czy​ły. Na​żar​li​śmy się tak, że be​ka​li​śmy jak świ​n ie, a Mi​chał tyl​ko się śmiał. – Co wy kur​wa, z bu​szu, tacy wy​głod​n ia​li? – za​p y​tał chi​cho​cząc się. Nic nie mó​wi​li​śmy, za​ję​ci je​dze​n iem, a zdmuch mie​li​śmy to​tal​n y. Za mo​ment pi​li​śmy drin​ki. – Kur​wa mać – krzyk​n ął Ra​dek – ale do​bre – co to jest? – jesz​cze cze​goś ta​kie​go nie pi​łem – mó​wił da​lej z za​chwy​tem – co to jest, po pro​stu eks​tra! – Żad​n a re​we​la​cja – od​p o​wie​dział Mi​chał roz​kła​da​jąc ręce – ale to mój prze​p is. Bie​rzesz brzo​skwi​n io​wą ki​ja​fę, do tego czy​stą naj​le​p iej ho​len​der​ską, cy​try​n a, lód no i go​to​we, aha, musi być schło​dzo​n e! – Ki​ja​fa brzo​skwi​n io​wa? – zdzi​wi​łem się – z tego co wiem są ki​ja​fy ale to wi​śnio​we. – Z tego co wiesz już te​raz – od​p arł śmie​jąc się – to też są brzo​skwi​n io​we.

Za​czę​li​śmy się wszy​scy śmiać. Póź​n iej po​ka​zał nam róż​n e zdję​cia z im​p rez, tak​że zdję​cia prze​róż​n ych du​p e​n iek, trze​ba przy​znać, że nie​złe, no ale jak jest kasa to i dupy są nie​złe, to lo​gicz​n e i oczy​wi​ste. No, ale gust też miał. – Do​bra – rzu​cił – spa​da​my te​raz na im​p rez​kę – je​stem umó​wio​n y z Ro​ber​tem, roz​p ro​wa​dza mi to​war, a poza tym sam zaj​mu​je się róż​n y​mi in​n y​mi rze​cza​mi, ale, pod​n iósł pa​lec do góry, bia​łe znaj​dzie się dla nas też. Póź​n iej przy​ho​lu​je​my ja​kieś na​sze zna​jo​me dupy, to i ener​gii trze​ba mieć w nad​wyż​ce, no nie? Naj​lep​szy jest koks na te spra​wy. Za mo​ment wy​szli​śmy z jego cha​ty i wsie​dli​śmy do tak​sów​ki. – Moja au​di​ca jest roz​je​ba​n a – po​wie​dział – amor​ty​za​tor mi jeb​n ął i mu​sia​łem dać do maj​stra, za parę dni bę​dzie, to i bę​dzie​my nie​za​leż​n i od tak​sy. Jak je​dziesz swo​im to i nic nie łyk​n iesz, ani nie wniu​chasz, bo po co so​bie ro​bić bez po​trze​by przy​p ał. Ja​dąc w tak​sów​ce nie wia​do​mo gdzie, roz​glą​da​łem się po uli​cach i my​śla​łem. Lu​bię jeź​dzić tak​sów​ka​mi, mają coś w so​bie ta​kie​go, nie wiem jak to okre​ślić, ale zu​p eł​n ie in​a ​czej niż swo​im. No, kur​wa co ja pier​do​lę, no ale jest zu​p eł​n ie in​a ​czej. Moż​li​we, że się czu​je przy​go​dę lub coś w tym ro​dza​ju. Bo tak na do​brą spra​wę, tak​siarz tak samo jak bar​man, to są naj​lep​si spo​wied​n i​cy, mó​wisz do nich, opo​wia​dasz o tym, o tam​tym, o swo​ich kło​p o​tach, a oni słu​cha​ją. Oni cie​bie słu​cha​ją, pod​trzy​mu​ją gad​kę, albo też nie, póź​n iej pła​cisz, wy​sia​dasz, za​p o​mi​n asz. Oni też za​p o​mi​n a​ją, roz​ma​wia​jąc już z in​n y​mi – in​n y​mi, ko​lej​n y​mi. Tak to się wszyst​ko to​czy. Chy​ba po​dob​n ie jest z dziw​ką. Robi swo​je, pła​cisz i wy​cho​dzisz, za​p o​mi​n asz. Ona ma znów ko​lej​n ych, któ​rzy jej pła​cą i wy​cho​dzą i za​p o​mi​n a​ją. To zna​czy nie wiem jak to jest, ale sły​sza​łem, że są go​ście, któ​rzy pła​cą kur​wom tyl​ko za to, żeby z nimi tyl​ko po​ga​dać. Ale jaja, to chy​ba nie​moż​li​we, móc so​bie po​ru​chać za wła​sne pie​n ią​dze prze​cież, a tyl​ko ga​dać do niej, hm. Chy​ba to nie dla mnie, pła​cić i nie wy​je​bać? Eee tam, chy​ba so​bie jaja ro​bią. Na​sza tak​sów​ka się za​trzy​ma​ła i tym sa​mym prze​rwa​łem swo​je roz​my​ślan​ki, wy​sie​dli​śmy. W od​da​li sły​chać było sy​re​n y po​go​to​wia ra​tun​ko​we​go, być może już je​cha​li na dys​ko​te​kę, tak so​bie żar​to​bli​wie po​my​śla​łem. Za mo​ment wcho​dzi​li​śmy do dys​ki. W ko​ry​ta​rzu sły​sze​li​śmy przy​tłu​mio​n e dud​n ie​n ie tech​n o. Za bi​le​ty za​p ła​cił Mi​chał i to nie​złą kasę, ale po wej​ściu na pierw​szą salę, nie dzi​wi​ło mnie to już, że taka kasa. Za​kur​wi​ste la​se​ry i świa​tła, za​je​bi​ste fa​lu​ją​ce tłu​my wia​ry. Pod​ło​ga na pierw​szym pię​trze była ze szkła – czy​li tak, że jak wcho​dzi​łeś, to wi​dzia​łeś wszyst​kich tań​czą​cych od dołu, za​je​bi​ście, tak to mógł​byś pa​trzeć i pa​trzeć. We​szli​śmy na górę, wszyst​kie bok​sy były za​ję​te, wstęp to nie zna​czy, że sie​dzisz, nie​ste​ty tak to jest go​ściu nie​spo​koj​n y. – Spo​ko – po​wie​dział Mi​chał – ja aku​rat mam tu ści​słą re​zer​wa​cję, ski​n ął gło​wą w róg sali. Tam też po​szli​śmy – wol​n y boks, za chwi​lę po​ja​wi​ła się ślicz​n a kel​n er​ka, blon​dyn​ka o ku​rew​sko pięk​n ych oczach i za​je​bi​stym uśmie​chu, któ​ry by mógł po​wa​lić każ​de​go fa​ce​ta na ko​la​n a. Uśmiech i te cu​dow​n e do​łecz​ki w po​licz​kach, no po pro​stu ślicz​n a du​p eń​ka, jak ma​rze​n ie. – Cześć Li​dia – rzu​cił do niej – trzy razy po​dwój​n e i mal​bo​ra​sy. – Okey – od​p o​wie​dzia​ła i ode​szła prze​p ięk​n ie ru​sza​jąc swo​ją szczu​p łą pup​cią. Ja pier​do​lę, to robi wra​że​n ie, tak so​bie po​my​śla​łem, mówi do kel​n e​rek na ty, wie​dzą od razu co chce, bez py​ta​n ia, no po pro​stu sta​ły by​wa​lec, tak czy in​a ​czej, to im​p o​n u​je, nie​źle, nie ma co. – Nie​zła ta kel​n er​ka – po​wie​dzia​łem – tak żeby coś po​wie​dzieć.

– Lidi? – za​p y​tał Mi​chał – no, jest nie​zła, była u mnie na im​p re​zach, jest to je​dy​n a dziew​czy​n a w któ​rej je​stem za​ko​cha​n y tak na​p raw​dę. – Ty chy​ba jaja so​bie ro​bisz? – zdzi​wio​n y za​p y​tał Ra​dek – jak za​ko​cha​n y? – No jak – żach​n ął się Mi​chał – no nor​mal​n ie, je​stem w niej za​ko​cha​n y. – To w czym pro​blem – wtrą​ci​łem się – kasa jest, cha​ta, no nie wiem. – Ach – mach​n ął ręką – jest z fa​ce​tem, za​li​czy​li wpa​dę trzy lata temu, a ona sama ma 20 lat i tak to już jest. Mają małą ślicz​n ą có​recz​kę, poza tym nie szu​ka cze​goś po​n ad. Jej gość pra​cu​je w ja​kimś przy​wa​lo​n ym za​kła​dzie bez przy​szło​ści, kasy mało, ale jej to od​p o​wia​da, chy​ba, tak my​ślę. Wie o mnie tyle co i ja o niej, czy​li wy​star​cza​ją​co. Parę im​p rez i to​tal​n ie stra​ci​łem dla niej gło​wę, to co od​wa​la​łem swe​go cza​su, sza​le​jąc za nią, to, do tej pory mi wstyd, kom​p let​n ie sfik​so​wa​łem dla niej. Wierz​cie mi, po pro​stu ja​kaś ob​se​sja, nie ja​dłem, nie spa​łem, kie​dy nie mo​głem jej zo​ba​czyć za​czy​n a​łem pła​kać, no po pro​stu obłęd. Chy​ba mnie tyl​ko im​p re​zy ura​to​wa​ły i inne szmu​le z któ​ry​mi się ba​wi​łem. Za​p ew​n e i tak by nie chcia​ła zmie​n iać ukła​du, bo ba​ła​by się, że może zo​stać na lo​dzie w ra​zie zmia​n y uczuć, a tak ma swo​je​go fa​ce​ta i są ra​zem. Zresz​tą i tak nie​dłu​go mają ślub, chy​ba na​wet za mie​siąc i strasz​n ie mnie to boli, ale ży​czę jej, żeby była szczę​śli​wa. Boże jak ja ją ko​cham, bo nie wiem, chy​ba z do​bre dwa, a może trzy lata ją znam, za​wsze mam na​dzie​ję, że może kie​dyś coś się zmie​n i i wte​dy ja będę przy niej. Wte​dy dał​bym jej wszyst​ko co by tyl​ko ze​chcia​ła, wie​dzia​ła​by na​p raw​dę co moż​n a mieć od ży​cia. Ko​cham jej uśmiech, ko​cham jej oczy, niech tyl​ko się uśmiech​n ie, niech tyl​ko spoj​rzy i je​stem jej, bez​wa​run​ko​wo. Kiw​n ie na mnie pal​cem i je​stem u jej stóp, tak na mnie dzia​ła, jest obłęd​n a, wy​star​czą se​kun​dy, kie​dy na mnie spoj​rzy, kie​dy się mi​ja​my na uli​cy i wte​dy je​stem jak w ja​kimś tran​sie, je​stem w sta​nie dla niej wszyst​ko zro​bić, co tyl​ko by ze​chcia​ła, nie wiem co się ze mną wte​dy dzie​je, do​pó​ki jej nie minę i my​ślę o niej i nie ma koń​ca. Lidi jest po pro​stu cu​dow​n a, jest dla mnie jak świę​ta i dla​te​go ją tak ko​cham. Jest to dziew​czy​n a, jak ta, w fil​mie, no wiesz, dla niej mógł​bym umrzeć, dla niej mógł​bym za​bić – urwał zda​n ie wi​dząc zbli​ża​ją​cą się Lid​kę z dri​na​mi. – Pro​szę – po​wie​dzia​ła sta​wia​jąc wszyst​kie dri​n y i pa​p ie​ro​sy na sto​le – oczy​wi​ście za​je​bi​ście uśmie​cha​jąc się do nas, rzu​ca​jąc nie​sa​mo​wi​te sek​sow​n e spoj​rze​n ie spod przy​mru​żo​n ych za​lot​n ie oczu. Fakt, że ta Lid​ka jest prze​ślicz​n ą ko​bie​tą, bez pro​ble​mu moż​n a stra​cić dla niej gło​wę, wierz​cie mi na sło​wo. – Prze​le​cia​łeś ją? – za​p y​tał Mi​cha​ła Ra​dek – jak​by nie sły​szał, co mó​wił. – Nie – od​p arł krót​ko i smut​n o Mi​chał – bo ona, wiesz, jest jak pro​mień słoń​ca, jest na​praw​dę wy​jąt​ko​wa, ale i tak tego nie zro​zu​mie​cie – wes​tchnął. Zmie​n i​li​śmy te​mat, po​ga​da​li​śmy tro​chę, po​p a​trze​li​śmy na ba​wią​cy się tłum. Póź​n iej zo​sta​li​śmy, bo tak jak mó​wił Mi​chał mu​sia​ło go wciąć, bo szu​kał tego Ro​ber​ta, co nam już zdą​żył opo​wie​dzieć o nim parę cie​ka​wych rze​czy. Umó​wił się z nim, więc go szu​kał. Może z pół go​dzi​n y, może wię​cej, może mniej, zja​wił się z ko​le​siem i ja​kąś szmu-lą. Po​cząt​ko​wo my​śla​łem, że to dziew​czy​n a Ro​ber​ta, ale oka​za​ło się, że zna ją od paru dni po​p rzez Mi​cha​ła. Mia​ła na imię Stel​la i była ze swo​ja kum​p e​lą ze Szcze​ci​n a, Dag​ma​rą, któ​ra póź​n iej do​szła do nas. Póź​n iej do​szło do nas jesz​cze dwóch ko​le​si i trzy dziew​czy​n y, tak, że w na​szym bok​sie było od za​je​ba​n ia to​wa​rzy​cha. Do​my​ślać się tyl​ko mo​głem, tak mnie​ma​łem, co póź​n iej oka​za​ło się wła​śnie tak, a nie in​-

a​czej, że Stel​la i Dag​ma​ra, to nie są ich praw​dzi​we imio​n a. Zresz​tą, zna​łem tę baj​kę, czę​sto szmu​le na dys​ko​te​ce zmy​śla​ją so​bie imio​n a, któ​re im się bar​dzo po​do​ba​ją. Po pro​stu chcą być Stel​la​mi, Dag​ma​ra​mi, Pa​try​cja​mi, An​ge​li​ka​mi i tak da​lej, bo tak dla nich wy​da​je się być atrak​cyj​n iej. Póź​n iej się oka​zu​je, że to Ba​sie, Go​sie i Anie. Za​wsze mó​wię, że je​że​li do​brze ci się w kłam​stwie żyje, po​wta​rzaj je czę​sto, wów​czas sta​n ie się praw​dą. Tak so​bie sie​dzie​li​śmy i roz​ma​wia​li​śmy o wszyst​kim. Dag​ma​ra sie​dzia​ła obok mnie, więc z lek​ka przy​su​n ą​łem swo​ją nogę do jej, nie opo​n o​wa​ła, więc za chwi​lę moja ręka gła​dzi​ła jej ko​la​n o, póź​n iej ciut​kę wy​żej. Nie​źle się za​czy​n a, po​my​śla​łem so​bie. Pi​li​śmy dri​n y i się śmia​li​śmy. Dag​ma​ra to była na​p raw​dę nie​zła szmu​la, każ​dy po​wie jak się wy​p i​je, to każ​da jest nie​zła, ale nie o to cho​dzi. Co było na jej plus, to to, że nic nie klę​ła, tak jak cała resz​ta to​wa​rzy​stwa. Ja też lu​bię blu​zgać i to nie​źle, ale jak szmu​la do​p ier​da​la kur​wa​mi i chu​ja​mi, to mnie mier​zi mo​men​tal​n ie. Ro​zu​miem jak szyb​ko da dupy, to jest ok., ale jak klnie jak fa​cet, to już mnie chuj strze​la. Z jej stro​n y, po pro​stu nic, żad​n e​go naj​mniej​sze​go blu​zga​n ia, a mia​ła nie​źle wzię​te. Tro​chę jej po​ma​ca​łem przez majt​ki tę cu​dow​n ą bu​łecz​kę, tro​chę li​zan​ka z ję​zycz​kiem, cu​dow​n ie się ca​ło​wa​ła, no ogól​n ie świet​n ie za​p o​wia​dał się ten wie​czór. Po​szli​śmy tań​czyć, Ra​dek rów​n ież ze Stel​lą ru​szył z nami na par​kiet. Tań​cząc z Dag​ma​rą przy wol​n ym utwo​rze, za​czę​li​śmy nie​źle się przy​tu​lać do sie​bie. Moja ręka gła​dzi​ła jej po​ślad​ki, póź​n iej moc​n iej za​czą​łem ją przy​ci​skać. Po​my​śla​łem so​bie, chy​ba coś z tego bę​dzie, mia​łem ocho​tę na rżnię​cie jak nig​dy, stał mi ku​tas jak wa​riat. Tak so​bie żar​to​bli​wie wy​obra​ża​łem, że szep​ce mi w ucho – je​że​li my​ślisz so​bie, że mnie prze​rżniesz, to się nie my​lisz. Uśmiech​n ą​łem się mimo woli, kur​wa, chy​ba z al​ko​ho​lem trze​ba przy​sto​p o​wać lub coś szyb​ko za​rzu​cić. Tak jak​bym po​my​ślał w do​brym mo​men​cie, wra​ca​my do sto​li​ka, a Ra​dek mru​ga do mnie i kiwa gło​wą po​ka​zu​jąc na bok. Wia​do​mo, że od razu za​ja​rzy​łem o co cho​dzi. Przy tech​n o, bez pro​chów nie da się dłu​go wy​trzy​mać. Krót​ko mó​wiąc bez na​wi​ja​n ia ma​ka​ro​n u na uszy, to​war był za​je​bi​ście do​bry, bo po nie​dłu​giej chwi​li czu​łem za​je​bi​stą roz​p ie​ra​ją​cą ener​gię. W tym ukła​dzie, mógł​bym się ba​wić do upa​dłe​go i do rana. Cóż mogę opo​wie​dzieć, koks czy​li koka jest za​je​bi​sta na im​p rez​ki, dużo lep​sza niż ta zj eba​n a feta, po któ​rej zwa​ły są kosz​mar​n e i do dupy. Po kok​sie czu​jesz się wspa​n ia​le, żad​n ej zwa​ły, żad​n e​go kaca, na​wet jak​byś pił na umór, we​so​ły je​steś na maxa. Cóż wię​cej mogę po​wie​dzieć, masz hu​mor za​je​bi​sty, opo​wia​dasz dup​ciom dow​ci​p y jak za​wo​do​wiec i to na kom​p let​n ym lu​zie, bez tre​my czy za​kło​p o​ta​n ia, pe​łen lu​zik. Koks ma tyl​ko jed​n ą wadę, jest ku​rew​sko dro​gi, no ale Mi​chał nam sta​wiał i to bez pro​ble​mu, więc ko​rzy​sta​li​śmy i spo​ko. Mógł​bym się ba​wić w ta​kim ukła​dzie jak mó​wi​łem do rań​ca, ale tak czy in​a ​czej rzą​dził tu Mi​chał, bo sta​wiał wszyst​ko i miał cha​tę, czy​li tak czy in​a ​czej pa​trząc noc​leg. Ja​sne było, że kie​dy po​wie​dział wra​ca​my na ha​wi​rę, to wra​ca​my, a do tego też trze​ba mieć wy​czu​cie, trze​ba wie​dzieć kie​dy wra​cać i w sta​n ie jesz​cze wła​ści​wym, no, nie ma lek​ko, to nie ta​kie ła​twe. Te​raz już nie pa​mię​tam do​kład​n ie jak, ale na ha​wi​rę je​cha​ły chy​ba ze trzy tak​sów​ki. W jed​n ej ja, Dag​ma​ra, Ra​dek i Mi​chał. W na​stęp​n ej Stel​la, Ro​bert, ja​kiś ko​leś, no i jesz​cze z chy​ba trzy dupy i jesz​cze ktoś. Ja pier​do​lę jaka to była im​p re​za, ma​sa​kra, w noc​n ym ku​p i​li​śmy al​ko​hol i biba na ca​łe​go. Wszyst​ko dzia​ło się za​je​bi​ście, na lu​zie i tak szyb​ko, że nie na​dą​ża​łem z my​śle​n iem o co cho​dzi. Ro​bert chy​ba był naj​bar​dziej na​je​ba​n y z nas wszyst​kich, le​d​wo trzy​mał się na no​gach, ale za​czął roz​p i​n ać bluz​kę Stel​li. – Stel​la, Stel​la – za​czął do niej coś ga​dać, póź​n iej kla​skać i krzy​czeć: Stel​la zrób stre​a p​te​ase, zrób dla mnie strip​tiz, zrób dla nas wszyst​kich.

– Sam so​bie kur​wa zrób – Stel​la naj​wy​raź​n iej się wku​rzy​ła. – Co? – krzyk​n ął Ro​bert – kur​wa nie zro​bię? – za​czął się roz​bie​rać, trzy​ma​jąc pa​p ie​ro​sa w zę​bach, a w le​wej dło​n i pusz​kę z pi​wem. Ktoś pod​krę​cił muzę z hip – ho​p em, za​czę​li​śmy kla​skać z ca​łych sił. – Stel​la, chodź do mnie – za​chę​cał Ro​bert – chodź, ra​zem od​je​bie​my ten strip​tiz. Stel​laj ed​n ak nie chcia​ła, ale było we​so​ło i wszyst​kim się to udzie​li​ło. – Ro​bert, Ro​bert – wy​dzie​ra​ła się Ewe​li​n a – aku​rat tej szmu​li nie zdą​ży​łem po​znać – zrób tak, żeby ci sta​n ął. – To chodź do dru​gie​go po​ko​ju na cie​p łe​go loda – od​p arł Ro​bert – nie tyl​ko go zo​ba​czysz jak stoi. – Ro​bert, Ro​bert – za​czę​łą się wy​dzie​rać te​raz też Stel​la – zrób tak, żeby ci sta​n ął, dam ci pięć dych. – Pier​do​lę – od​p o​wie​dział Ro​bert – pięć dych to za mało. – Okey – od​p ar​ła szyb​ko Stel​la – to do​sta​n iesz stó​wę, do​bra, stó​wa dla cie​bie. Lecz bied​n y Ro​bert za​ta​czał się i kie​dy zdjął spodnie ra​zem z majt​ka​mi, pę​ka​li​śmy ze śmie​chu, bo w tym mo​men​cie pi​zgnął się jak dłu​gi i było po za​wod​n i​ku. Ryk​n ę​li​śmy wszy​scy jesz​cze raz śmie​chem, a jak. – Ro​bert! – dar​ła się Stel​la – ja ci kur​wa tej stó​wy nie dam. – Gdzie, kur​wa moja stó​wa! – krzyk​n ął Ro​bert – nie​zgrab​n ie pró​bu​jąc wstać. Stel​la za chwi​lę otwo​rzy​ła to​reb​kę i wy​ję​ła dez​odo​rant, przez mo​ment nikt nie wie​dział o co cho​dzi, ale tyl​ko przez mo​ment. Pod​bie​gła do Ro​ber​ta i za​czę​ła do​p ier​da​lać tym dez​odo​ran​tem na zwi​sa​ją​ce​go fiut​ka Ro​ber​ta. – Kur​wa – krzyk​n ę​ła – niech ci wresz​cie sta​n ie, ale wszyst​ko na nic. Stel​la też się za​ta​cza​ła, za mo​ment pier​dol​n ę​ła się obok zdez-oran​to​wa​n e​go Ro​ber​ta i ci​sza. Ro​bert le​żał pi​ja​n y jak bela, a obok Stel​la, nie​zły rym, co? No i spo​ko. Co da​lej się dzia​ło, to nie za bar​dzo pa​mię​tam, ra​czej mi się już film urwał. By​łem nie​sa​mo​wi​cie na​je​ba​n y, ale tak bywa na im​p rach tego typu, tak, tak. Za to jak zwy​kle na dru​gi dzień, a ra​czej ciąg dal​szy tego dnia był do prze​wi​dze​n ia, nie​sa​mo​wi​ty zje​ba​n y do bólu kac pier​do​lo​n y, niech to szlag. Pić i jesz​cze raz pić, woda, szkla​n a ko​lej​n a, woda, szkla​n a ko​lej​n a, aspi​ry​n a, garść wi​ta​mi​n y C i dużo wody, bar​dzo dużo wody, jak naj​wię​cej wody, do opo​ru. Taka płu​kan​ka za​wsze sta​wia na nogi, oczy​wi​ście też prysz​n ic i to ostry, zim​n y. Dziew​czy​n y też się obu​dzi​ły, cho​dzi​ły na sa​mych majt​kach, wca​le nie wsty​dząc się tego. Po​p a​trzy​łem na mi​jaj ącą mnie w drzwiach ła​zien​ki Dag​ma​rę, mia​ła ład​n e zgrab​n e cy​cu​sie, ta​kie aku​rat jak lu​bię, na dłoń. Ból gło​wy, któ​ry mia​łem, ra​czej nie sprzy​jał na na​p a​la​n ie się na dziew​czę​ce pup​cie i cy​cu​sie, o kur​wa i to jesz​cze jak bo​la​ła mnie gło​wa. Tak ogól​n ie, to mie​li​śmy za​je​bi​ste szczę​ście, że po​zna​li​śmy taką za​je​bi​stą wia​rę. Tym ra​zem ja mi​n ą​łem już cał​kiem przy​tom​n ą Stel​lę, no tak jak mó​wi​łem, prysz​n ic robi cuda, chy​ba, że ona pod prysz​n i​cem, też od​re​a go​wy​wa​ła, kto wie. Po​my​śla​łem, te​raz i tak o Dag​ma​rze, tak my​śla​łem czy coś wyj​dzie z nią, za​n im stąd wy​je​dzie​my. Dziew​czy​n y nie czu​ły się jak go​ście, wręcz prze​ciw​n ie, co zresz​tą mi się po​do​ba​ło. Po​szły do kuch​n i, uszy​ko​wa​ły ka​n ap​ki, her​ba​tę i kawę, cały czas we​so​ło plot​ku​jąc i się śmie​jąc. Cały czas się śmia​ły, faj​n ie się tego słu​cha​ło. Wie​dzia​łem, że je po​lu​bię, wia​ra we​so​ła i na lu​zie, bez żad​n ych za​ha​mo​wań. Moż​n a się po​śmiać, po​ba​wić, po​wy​głu​piać, cał​ko​wi​cie na wa​ria​ta i bez zo​bo​wią​zań. Sie​dzie​li​śmy nie​źle zje​ba​n i, pa​trząc na sie​bie

zmę​czo​n ym wzro​kiem. Śnia​da​n ie zro​bio​n e przez dupy tro​chę nas po​sta​wi​ło w lep​sze sa​mo​po​czu​cie, reszt​ki kok​su, któ​re roz​sy​p ał Mi​chał, chęt​n ie każ​dy wniu​chał, ale wia​do​mo, że jed​n ak zde​cy​do​wa​n ie tego za mało było. Szmu​le za​raz po​tem wy​szły, niby to po​je​cha​ły na Sta​ry Ry​n ek, so​bie świe​ży bro​war wy​p ić i tak so​bie po​cho​dzić. Zo​sta​ła tyl​ko Stel​la, któ​ra le​ża​ła sku​lo​n a na le​żan​ce, na​wet nie była przy​kry​ta. W mię​dzy​cza​sie pa​trzy​li​śmy na jej nogi i pupę, po​zwa​la​jąc się po​roz​wi​jać na​szym fan​ta​zjom, chę​ciom wbi​cia się tam, gdzie wzrok nie do​się​gał. Po tak, na oko, pięt​n a​stu mi​n u​tach wbi​ja​n ia się wzro​kiem w Stel​li, w jej „mię​dzy nogi” ode​zwał się Ra​dek, chy​ba czu​jąc, że wszyst​kim ku​ta​sy się wy​p rę​ża​ją. – Kur​wa – po​wie​dział – przy​da​ło​by się coś za​rzu​cić, ja​kąś pi​gu​łę lub jesz​cze pier​dol​n ąć ja​kąś ście​chę w no​cha. – Ja​sne, że tak, – przy​tak​n ą​łem ocho​czo – je​stem spier​do​lo​n y to​tal​n ie, chy​ba jak wszy​scy – ro​zej​rza​łem się po zmar​n o​wa​n ych gę​bach, aż po pro​stu żal pa​trzeć na te wy​mię​te i zje​ba​ne na mak​sa twa​rze. – Chwi​la, kur​wa, chwi​la – ode​zwał się Mi​chał gwał​tow​n ie prze​cie​ra​jąc oczy, póź​n iej czo​ło, prze​chy​lił się przez le​żan​kę, chwy​cił ko​mó​rę, wy​ci​snął ja​kiś nu​mer. – Hey, tu Mi​chu – rzu​cił, trzy​ma​jąc ko​mór​kę przy uchu – nie ty kur​wa, daj mi Sa​szę, spoj​rzał na nas – ode​bra​ła jego dupa – szep​n ął do nas. – Cześć, no tak, Mi​chu mówi – wpad​n ij do mnie – weź tro​chę śnie​gu, co? No, te​raz! No kur​wa, nie żar​tuj, co? No ja pier​do​lę, mam go​ści i kur​wa przyj edź za mo​ment, no ja​sne, no wiesz, co? No, ok. Do​bra, do​bra… – Do​bra – jed​n o mamy za​ła​twio​n e – rzu​cił – no, spoj​rzał na wy​p ię​tą pupę Stel​li, czas na mały blu​es – je​bać mi się chce, spoj​rzał jesz​cze raz na nią. Pod​szedł do drzwi, prze​krę​cił klucz w zam​ku, pod​szedł do wie​ży, na​sta​wił tech​n o, dość gło​śno. W pierw​szym mo​men​cie nie sku​ma​łem o co mu cho​dzi, ale sy​tu​a cja sta​ła się mo​men​tal​n ie ja​sna dla nas wszyst​kich. Pod​szedł do Stel​li, szarp​n ął ją tak, że mo​men​tal​n ie spa​dła z le​żan​ki, cał​ko​wi​cie za​sko​czo​n a. Mi​chał przy​trzy​mał ją z szy​ję, przy​ci​ska​jąc jej gło​wę o rant le​żan​ki, usta​wio​n a w po​zy​cji klę​czą​cej, wsu​n ął rękę mię​dzy jej uda opusz​cza​jąc gwał​tow​n ym ru​chem jej majt​ki do ko​lan. Za​czę​ła pro​sić, nie, nie rób mi tego, pro​szę, nie chcę, co ja wam zro​bi​łam, naj​p ierw pła​ka​ła, póź​n iej za​czę​ła się szar​p ać. Mu​zy​ka tech​n o, za​je​bi​ście gło​śno dud​n i​ła przez te jego ol​brzy​mie ko​lum​n y, za​głu​sza​jąc wszyst​ko, na​wet nie do koń​ca ją sły​sza​łem, co mówi i czy mówi, czy pła​cze. Nie wiem, ale ra​czej od​ru​cho​wo pod​sze​dłem do nich. – Przy​trzy​maj ją do ja​snej kur​wy! – wrza​snął do Rad​ka. Ra​dek przy​sko​czył, przy​trzy​mał ją za ręce z przo​du, przy​gnia​ta​jąc przed​ra​mio​n a​mi jej gło​wę do ran​tu le​żan​ki. Mi​chu mo​men​tal​n ie roz​p iął spodnie, do​kład​n ie wi​dzia​łem jak w nią wszedł mo​men​tal​n ie i bar​dzo gwał​tow​n ie aż jęk​n ę​ła, póź​n iej ryt​micz​n ie wsu​wał się w nią i wy​su​wał, w tem​p ie tak za​je​bi​ście szyb​kim, że przez mo​ment onie​mia​łem. Pa​trzy​łem na to i szyb​ko my​śla​łem, je​że​li coś bę​dzie z tego, to nam do​je​bią mak​sy​mal​n ie, czy win​n y będę czy nie​win​n y, kto mi uwie​rzy, no kto? Praw​do​p o​dob​n ie wpier​do​li nas wszyst​kich albo i też nie, chy​ba, że ją się póź​n iej za​ła​twi. Ja pier​do​lę, o czym ja w ogó​le my​ślę, jesz​cze nic nie zro​bi​łem, a ja ta​kie so​bie wy​my​ślam sce​n a​riu​sze, ja pier​do​lę, tyl​ko się nie schi​zuj tak, bo wpad​n iesz po uszy, spo​ko. Pa​trzy​łem i my​śla​łem, kur​wa, w koń​cu co mi mogą zro​bić, jesz​cze sie​dem​n ast​ki nie mam, chuj mi mogą zro​bić, zresz​tą, to za​le​ży, ale ra​czej chuj mi mogą zro​bić. Ja pier​do​lę, iść sie​-

dzieć za maj​ty, to w pier​dlu będę miał prze​je​ba​n e jak mało kto, ja pier​do​lę, za maj​ty do wię​zie​n ia, o kur​wa. Pa​trzy​łem i nie wie​dzia​łem jesz​cze do koń​ca, co będę ro​bił w tej sy​tu​a cji, nie wie​dzia​łem. Je​że​li nie prze​je​bię Stel​li, to w oczach Mi​cha, no i Rad​ka, będę to​tal​n ą cio​tą, z dru​giej stro​ny cała sy​tu​a cja mnie tak pod​krę​ci​ła, że na​wet nie wiem, kie​dy sam mia​łem już roz​p ię​ty roz​p o​rek, a mój ster​czą​cy ku​tas tyl​ko cze​kał na to, żeby prze​rżnąć dup​sko Stel​li. Sta​ło się, le​d​wo Mi​chał ode​rwał się od niej, a ja już za​su​wa​łem na niej, czu​jąc cu​dow​n y za​je​bi​sty ucisk na moim wzwie​dzio​n ym aż do bólu człon​ku. Obo​jęt​n ie jak zwał czło​n ek czy ku​tas, było mi już za​je​bi​ście cu​dow​n ie, przy​jem​n ie, ja pier​do​lę, to było wspa​n ia​łe, tak je​bać kom​plet​n ie obcą dupę na siłę, bez jej po​zwo​le​n ia czy chce czy nie – wa​lisz ją! Wi​dzia​łem jej po​ślad​ki, zsu​n ą​łem jej bluz​kę wy​żej i wte​dy zo​ba​czy​łem za​je​bi​sty ta​tu​a ż w kształ​cie cel​tyc​kie​go mo​ty​la, ja​kieś li​te​ry i coś tam jesz​cze. Stel​la pła​ka​ła, ale się już nie szar​p a​ła na pra​wo i lewo. Nie wiem czy ten ta​tu​a ż, ale praw​do​p o​dob​n ie, tak mnie pod​n ie​cił, że do dzi​siaj, żad​na inna dziew​czy​n a nie dała mi tak za​je​bi​ste​go od​lo​tu, pra​wie krzy​cza​łem, tak mi było do​brze. Szloch i łka​n ie Stel​li, to aku​rat mnie nie prze​szka​dza​ło. O rany, jak się fan​ta​stycz​n ie spu​ści​łem, chy​ba to było spusz​cze​n ie mo​je​go ży​cia, kur​wa, ale obłęd, cały aż drża​łem, kie​dy wy​cho​dzi​łem z niej. Jej płacz też nie prze​szka​dzał Rad​ko​wi, któ​ry wszedł w nią za​raz po mnie i bar​dzo szyb​ko za​koń​czył swo​ją ak​cję. Nie dzi​wię się jemu, to po pro​stu było od​lo​to​we. Żad​n a inna nor​mal​n a sy​tu​a cja nie daje ta​kiej przy​jem​n o​ści jak ta, kie​dy ona nie chce, a ty ją rżniesz bez prze​rwy. Praw​dzi​wy od​lot, mó​wię wam, po pro​stu extra. – Słu​chaj i za​p a​mię​taj – po​wie​dział już po wszyst​kim Mi​chał do Stel​li – spró​buj tyl​ko coś za​ka​p o​wać na nas, to już nie ży​jesz, a przy​n ajm​n iej tak cie​bie po​kan​ce​ru​je​my, że bę​dziesz to pa​mię​tać do koń​ca swe​go zje​ba​n e​go ży​cia głu​p ia suko, zro​zu​mia​łaś? Bę​dziesz mu​sia​ła wte​dy spa​ce​ry ro​bić tyl​ko w nocy, spró​buj tyl​ko, to kur​wa, zo​ba​czysz, że z nami żar​tów nie ma! – Zro​zu​mia​łaś czy nie? – krzyk​n ął do niej. Tyl​ko ski​n ę​ła gło​wą, szlo​cha​ła i nie pod​n o​si​ła się, na​wet nie pod​cią​gnę​ła maj​tek, bę​dąc w tej sa​mej po​zy​cji co przed​tem, wresz​cie usia​dła, obej​mu​jąc gło​wę i opie​ra​jąc o swo​je ko​la​n a. Tak zresz​tą sie​dzia​ła dość dłu​go, bez pod​n o​sze​nia gło​wy cho​ciaż na mo​ment. Pa​trze​li​śmy na nią przez pe​wien czas, póź​n iej już był bro​war, któ​ry Mi​chał miał gdzieś jesz​cze ski​tra​n y na póź​n iej, no i po bro​war​ku, ale sma​ko​wał, mó​wię, to jest na​p raw​dę extra taki bro​wa​rek po ta​kiej ak​cji, po pro​stu cool. Stel​la sie​dzia​ła, więc my po​szli​śmy do ła​zien​ki umyć so​bie ku​ta​sy, tak czy in​a ​czej, trze​ba było się tro​chę od​świe​żyć po tej głu​p iej ci​p ie. Wró​ci​li​śmy i da​lej pi​li​śmy bro​war, opo​wia​da​jąc so​bie ja​kieś wspo​min​ki o dup​ciach, któ​re nie chcia​ły da​wać dupy, tak nor​mal​n ie, no, tak nor​mal​n ie. Wia​do​mo o co bie​ga. – No, idź kur​wa do ła​zien​ki – rzu​cił w jej stro​n ę Mi​chał – cho​ciaż się umyj głu​p ia piz​do – za​osz​czę​dzisz so​bie na nas dez​odo​ran​tów – do​dał zło​śli​wie. Mi​chał i wszy​scy się za​czę​li​śmy śmiać, no ja​sne, że oszczęd​n ość mu​ro​wa​n a. Za​czę​li​śmy się śmiać na pe​łen głos, no ra​cja, może jak​by Ro​bert nie wy​szedł, po​ka​zał​by jej czy mu stoi czy nie. – My przy​n ajm​n iej – pod​chwy​cił myśl Ra​dek – nie mu​si​my to​bie tań​czyć, a i bez tego wiesz, jak nam do​brze sto​ją. Kie​dy to po​wie​dział, my​śle​li​śmy, że się po​le​je​my ze śmie​chu, ale do​brze Ra​dzio to ujął,

do​brze po​wie​dzia​n e, nie ma co, ha, ha. Ten to jest szyb​ki, aż mnie zdzi​wił, nie ma co, nie​źle. Stel​la spoj​rza​ła na nas wszyst​kich dość dziw​n ym wzro​kiem, pod​n io​sła się i po​szła do ła​zien​ki. Dłu​go nie wy​cho​dzi​ła, za​czę​li​śmy z lek​ka się nie​p o​ko​ić, ale wy​szła. Usia​dła przed te​le​wi​zo​rem, nic nie mó​wi​ła, prze​łą​cza​ła ka​n ał za ka​n a​łem, wresz​cie za​trzy​ma​ła się na ja​kimś geo​gra​ficz​n ym ka​n a​le, wy​spy tro​p i​kal​n e czy coś tam. Już się do niej nie od​zy​wa​li​śmy, są​dząc, że na ra​zie, jest to naj​lep​sze wyj​ście z sy​tu​a cji, dać jej to i tam​to prze​my​śleć dziw​ce. Tak czy in​a ​czej od​wro​tu od pew​n ych rze​czy nie było. Mi​chu po​szedł do kuch​n i, przy​n iósł ko​lej​n y bro​war, otwo​rzy​li​śmy. Pić się nam chcia​ło za​je​bi​ście, głu​p iej ci​p ie też dał flasz​kę, a niech tam. Za​czę​li​śmy so​bie opo​wia​dać róż​n e hi​sto​rie, te naj​cie​kaw​sze jed​n ak nie były o du​p ach, ale o dra​gach. – Naj​le​p iej – po​wie​dział Mi​chu – lu​bię za​rzu​cić so​bie pod​czas dys​ko​te​ki ta​ble​tę. Bie​rzesz i przez pe​wien czas je​steś na peł​n ym lu​zie, tak na​p raw​dę, wte​dy jak czu​ję, że czas, za​rzu​cam so​bie dru​gą pi​gu​łę, żeby do​brze trzy​ma​ło i jest okey. Bu​jam się wte​dy nie​źle, je​stem po​zy​tyw​n ie na​sta​wio​n y do tego pier​do​lo​n e​go, zje​ba​n e​go świa​ta, do dup ba​jer nie​zły się sprze​da​je, na to​tal​n ym lu​zie. Poza tym wszyst​ko cię krę​ci na lu​zie i jest cał​kiem nie​źle. No, ale póź​n iej to mam go​rzej, bo jak to wszyst​ko kur​wa mi​n ie, to nie mogę ru​szyć ręką ani nogą, tak się czu​ję zje​ba​n y. Ocza​mi wy​wra​cam, że świa​tła na dys​ko​te​ce ro​bią mi się w jed​n ą tę​czo​wą li​n ię i zje​ba​n y je​stem na mak​sa, a cały par​kiet mi wi​ru​je jak ka​ru​ze​la i mam ja​kieś jesz​cze szu​my w uszach, wte​dy mi się włą​cza coś, Mi​chu spier​da​laj do cha​ty, bo od​je​dziesz na szyb​ko jak tu dłu​żej jesz​cze zo​sta​n iesz. Przy​jeż​dżam do cha​ty i za​raz lu​bię so​bie przy​p a​lić traw​kę i znów jest spo​ko, lu​zik na mak​si​ka. Lu​bię to, jest nie​źle się tak po​ba​wić, nie? Tak so​bie ga​da​li​śmy bez prze​rwy, to o tym, to o tam​tym, dużo ga​da​n ia i śmie​chu, luz, a co. Ra​dek za​czął skrę​cać te​mat o kwa​chu. – Wie​cie – po​wie​dział – nie lu​bię pier​dol​n ąć so​bie kwa​cha pod po​wie​kę, mam wte​dy za​czer​wie​n io​n e, całe zje​ba​n e oko. – Kur​wa, a kto ci ka​zał na oko do​p ier​da​lać kwa​cha – krzyk​n ął Mi​chu – moż​n a i tak ale naj​le​p iej na ję​zyk lub na na​p le​tek, no a co, też! – Pierw​szy raz – po​wie​dział Ra​dek – to mi tak wkrę​ci​li te​mat – no, pierw​szy raz, ba​łem się wziąć, żeby nie wkrę​cić so​bie ja​kie​goś fil​mu, ja​kiejś schi​zy. Nie​któ​rzy, boją się brać kwa​cha, bo a nuż wkrę​cą so​bie ja​kiś dziw​n y, nie​wła​ści​wy film, że chcą la​tać lub sko​czyć przez okno z 10 pię​tra, no, mhm. No wiesz, róż​n ie może być, ale my z ko​le​siem, ty chy​ba też wte​dy by​łeś, po​szli​śmy na dach wie​żow​ca, by​łem po kwa​chu, czu​łem się za​je​bi​ście. Do​su​n ą​łem się do kra​wę​dzi da​chu i pa​trzy​łem w dół i wo-góle wszę​dzie do​oko​ła. Na​p raw​dę na kwa​chu czu​je się to​tal, pa​trzę np. na tra​wę i wszyst​ko układ mi się w za​je​bi​ste mo​zai​ki. Au​ten​tycz​n ie jak w ka​lej​do​sko​p ie, mała, duże. Ukła​da​ło mi się to w róż​n e stro​n y, wzo​ry – to​tal za​je​bi​ście kur​wa, mó​wię wam. – Te – prze​rwał Mi​chał – a bra​li​ście już here? – no, na wdech? – Mhm – przy​tak​n ą​łem – cho​ciaż boję się tego brać, po​n oć moż​n a szyb​ko wpaść. Przy​niósł kie​dyś ko​leś ten to​wa​rek, wzię​li​śmy ka​wa​łek fo​lii alu​mi​n io​wej, wy​sy​p ał z to​reb​ki wszyst​ko, pod​grza​li​śmy to i niu​cha​li​śmy. Pier​dol​n ię​cie jest za​je​bi​ste, jak​byś pięt​n a​ście razy pod rząd spusz​czał się na ma​n iu​rze. Kur​wa, ale jak to wspa​n ia​łe, za​je​bi​ście trzy​ma, masz cu​dow​n ie lu​zac​ki stan, na​wet nie my​śla​łem, że tak dłu​go trzy​ma, jest po pro​stu ku​rew​sko do​brze. W pew​n ym mo​men​cie, kie​dy

czu​jesz, że scho​dzi masz do​syć i tyl​ko kur​wa my​ślisz, ja pier​do​lę niech to wresz​cie się skoń​czy. Wiesz do​brze, że każ​dy in​a ​czej to czu​je, tą całą jaz​dę, ale chcesz wstać kur​wa i nie mo​żesz, bo już ci scho​dzi, sła​by je​steś jak ja​kiś przy​je​ba​n y za​smar​ka​n iec z pia​skow​n i​cy. – No, no – przy​tak​n ął Mi​chał z uśmie​chem – no, ale jak da​lej się czu​łeś? – Wiesz – za​wa​ha​łem się – to nie za​wsze jest tak jak inni mó​wią, naj​p ierw się na​słu​chasz jak to jest, póź​n iej bie​rzesz to lub tam​to sam i je​steś ku​rew​sko zdzi​wio​n y, że to nie tak, jak pier​do​lą far​ma​zo​n y inni, wiel​cy eks​p er​ci, ha. Za​chę​ca​ją cie​bie do wzię​cia, ale to czu​łem, to było jak​bym był bez​wład​n y, taki przy​je​ba​ny, kom​p let​n ie bez siły, ale to jest pierw​szy mo​ment, a póź​n iej ro​śniesz. Przez pierw​szy mo​ment, jak​bym się wta​p iał w ja​kiś ol​brzy​mi tort… – Kur​wa – bra​ki z dzie​ciń​stwa masz – za​re​cho​tał gło​śno Ra​dek. – Jak​bym wta​p iał się w ja​kiś za​je​bi​ście ol​brzy​mi tort – kon​ty​n u​owa​łem nie zwra​ca​jąc uwa​gi na głup​ko​wa​te zda​n ia Ra​dzia – mia​łem nie​raz ta​kie uczu​cie, jak​bym pły​wał, a za mo​ment opa​dał na dno, ale tak przy​jem​n ie. Kur​wa, na​p raw​dę to jest przy​jem​n e – ro​ze​śmia​łem się – tego nie da się opi​sać. – Tak jak ża​den opis wody nie za​stą​p i jej sma​ku, mu​sisz spró​bo​wać sam – po​wie​dział Ra​dek – tak kie​dyś po​wie​dział chiń​ski mę​drzec. Spoj​rze​li​śmy na nie​go jak na głup​ka, kur​wa, ale się ze​rwał, skąd to bie​rze, ja pier​do​lę, co on mówi? – Ra​dek, kur​wa – po​wie​dzia​łem – je​bie cie​bie?- co ty pier​do​lisz? – No, co, cho​dzi o to, że nic, a wła​ści​wie mu​sisz sam, no wiesz. – Prze​stań kur​wa na​wi​jać ma​ka​ron na uszy i tak cie​bie nikt nie słu​cha – po​wie​dzia​łem na od​czep​n e, żeby nie pier​do​lił bez sen​su – pier​do​li​cie Hi​p o​li​cie, za​śmia​łem się do nie​go, żeby go za​ła​mać słow​n ie, ale jaja, wszy​scy za​czę​li​śmy się śmiać, we​so​ło się zro​bi​ło jak chuj, nie​źle, po pro​stu cool. No, ale wra​ca​jąc tro​chę do te​ma​tu, je​że​li je​steś na​je​ba​n y bro​wa​rem, to ci jest nie​do​brze, ale tu je​steś na​je​ba​n y z tą róż​n i​cą, że jest ci za​je​bi​ście przy​jem​n ie. – Zga​dza się – rzu​cił Mi​chu – to samo ja mam – od​p ły​wam jak ja​kiś ko​smo​n au​ta. – Po kwa​chu też mam wik​sę nie​złą – wtrą​cił Ra​dek. – Wik​sę? – zdzi​wił się Mi​chu – u was się tak mówi? – u nas na sper​mę mó​wi​my, że to jest wik​sa – za​śmiał się ra​do​śnie kle​p iąc się po no​gach. Kur​wa, ale jaja – śmiał się jesz​cze gło​śniej – wik​sa – ry​czał pra​wie ze śmie​chu, No nie​źle, no ale – znów się za​śmiał na cały głos, o kur​wa – znie​ru​cho​miał na mo​ment – jak​by wsłu​chu​jąc się – no, ja, dzwo​n ek do drzwi, Sa​sza przy​je​chał z bia​łym. Od​wró​cił się, mru​gnął po​ro​zu​mie​waw​czo – i nie tyl​ko z bia​łym – do​dał szcze​rząc zęby. No i faj​n ie, po​my​śla​łem, do​cze​ka​li​śmy się ko​le​sia z to​wa​rem. Spoj​rza​łem na Rad​ka – uśmiech​n ął się, za​p ew​n e wie​dział przy​n ajm​n iej się do​my​ślał co mo​gło mi la​tać w gło​wie. Za mo​ment Mi​chu wszedł z tym dłu​go ocze​ki​wa​n ym ko​le​siem Sa​szą. No nie, ale szczę​ka mi po pro​stu opa​dła. Sa​sza był, ja pier​do​lę, jak on był przy​p a​ko​wa​n y, gło​wa boli po pro​stu. Ubra​n y w bia​łej try​kot​ce z ja​kimś na​p i​sem spa​ce xxx ac​tion, za​je​bi​ście przy​p a​ko​wa​n y ko​leś, jak ci z fil​mu gla​dia​to​rzy. – Cześć – przed​sta​wił się po​da​jąc nam swo​ją dłoń na po​wi​ta​n ie. Tak zresz​tą jak my​śla​łem pięc se​kund przed tym, uści​śnię​cie jego dło​n i było rów​n e do​krę​ce​n iu ima​dła na moje pal​ce, ja pier​do​lę, jaki uścisk. – Cześć – od​p o​wie​dzia​łem – nie​znacz​n ie roz​cie​ra​jąc so​bie ukrad​kiem dłoń.

– Co to za pin​da? – za​p y​tał Sa​sza ki​wa​jąc gło​wą w kie​run​ku na​szej Stel​li. – Dupa do ru​cha​n ia – rzu​cił szyb​ko Mi​chał – chcesz za​mo​czyć? Sa​sza się tyl​ko uśmiech​n ął, mach​n ął ręką, prze​lot​n ie pa​trząc na nią, zro​bił gry​mas twa​rzy jed​n o​cze​śnie jak​by cmo​ka​jąc – da​jąc nam do zro​zu​mie​n ia – co mi tu mó​wisz o wrot​kach jak ja wolę piwo. Usiadł, roz​p arł się wy​god​n ie i po przy​n ie​sie​n iu ko​lej​n e​go bro​wa​ru przez Mi​cha, ucię​li​śmy so​bie nie​złą po​ga​węd​kę. Ogól​n ie ko​leś był rze​czy​wi​ście nie​zły, na lu​zie, zło​te łań​cusz​ki, bran​so​let​ki, małe czar​n e oku​la​ry prze​ciw​sło​n ecz​n e, no, wo​gó​le lu​zik kom​plet​n y. Tro​chę opo​wie​dzie​li​śmy jemu o nas, skąd je​ste​śmy i tak ogól​n i​ko​wo gad​ka szmat​ka, co i jak, no wia​do​mo, za​p o​zna​li​śmy się, czę​ścio​wo przy​n ajm​n iej. Mi​chu już przed​tem mó​wił, że ko​leś jest spo​ko i rze​czy​wi​ście taki był, ko​leś po pro​stu spo​ko, no, w de​chę i w po​rzo ko​leś, no. Mi​chał wziął od nie​go fo​lij​ki, roz​sy​p ał na lu​ster​ku ście​chy dla każ​de​go i każ​dy z nas wcią​gnął so​bie w no​cha po cu​dow​n ie za​je​bi​ście dłu​giej ścież​ce kok​su, no i cool bę​dzie, czu​łem to. – Daw​n o się pa​ku​jesz – za​p y​ta​łem – ki​wa​jąc gło​wą na jego kla​tę. – Oooo – po​wie​dział prze​cią​gle – to już jest hi​sto​ria. Ćwi​czyć, to za​wsze ćwi​czy​łem, jak tyl​ko moż​n a po​wie​dzieć, ale za​ją​łem się han​dlem pro​cha​mi, czy jak to dzien​n i​ka​rze na​zy​wa​ją di​ler​ką. Wiesz jak jest, han​dlo​wa​łem i sam też niu​cha​łem, pra​wie co dzień bia​łe. Je​stem, kur​wa, koło klu​bu na Sa​skiej Kę​p ie, pod​cho​dzą do mnie ja​cyś gów​n ia​rze i jeb mi w ryja, krzy​cząc – chu​ju je​ba​n y wal​n ą​łeś nam wa​łek z to​wa​rem, do dupy on jest. No, wie​cie, nie pa​mię​tam czy ich wal​n ą​łem czy też nie, ale cał​kiem moż​li​we, że mie​li do​miesz​kę gar​da​n u albo in​n ej po-lo​p i​ryn​ki – za​śmiał się – cho​ciaż to tak wte​dy nie było śmiesz​n e. Nor​mal​n ie, w in​n ym ukła​dzie, to bęc​ki by do​sta​li ode mnie, że hej, nie było by co zbie​rać, ale wte​dy, tak by​łem sła​by po bia​łym, któ​re le​cia​ło na ta​p e​cie od ty​go​dni, że do​sta​łem wpier​dol od tych ma​ło​la​tów, że hej. No, ja​sne, że bym im wpier​do​lił, tak, że hej, no ale oka​za​ło się, że nie mo​głem im dać rady. By​łem strasz​n ie zdzi​wio​n y, ta​kie gów​n iar​stwo, a ja wpier​dol do​sta​łem. Wte​dy wła​śnie po​czu​łem, że je​stem sła​by, bar​dzo sła​by. Póź​n iej pa​trzę w lu​stro, a tam po​żal się boże, nic po moim spo​rcie. No, wiesz, jak amfe bie​rzesz od pra​wie roku, mało jesz, mało śpisz, ba​wisz się w di​sco, wte​dy ener​gii masz za dużo na​wet, ale coś za coś, jak we wszyst​kim, jak w ży​ciu. Po​wiem wam, że nie są​dzi​łem, że mnie to tak wy​koń​czy. Do​bra, po​sta​n o​wi​łem so​bie – bio​rę co dru​gi dzień, na​wet jak dam radę, co trze​ci dzień. No, ale – roz​ło​żył swo​je mu​sku​lar​n e łapy – ale kie​dy nie bra​łem było jesz​cze go​rzej, ból gło​wy, no i te cho​ler​n e roz​dy​go​ta​n ie ner​wo​we, po pro​stu wszyst​ko mnie wkur​wia​ło. Jak mia​łem bia​łe, to znów bra​łem, bez wy​rzu​tów su​mie​n ia, bez za​sta​n a​wia​n ia się dłu​żej niż to po​trzeb​n e było, brać czy nie brać. Lo​gicz​n e, że jak bra​łem za dużo, to le​ża​łem w nocy i nie mo​głem za​snąć, ser​ce mi je​ba​ło tak moc​n o, aż strach. My​śla​łem, chy​ba się prze​krę​cę, nie ma cu​dów, ale to było lep​sze na​wet, ten strach, niż nie brać wca​le, bo chy​ba bym wte​dy cały pękł, a nie tyl​ko ser​ce. Te​le​fon ko​mór​ko​wy mi na​p ier​da​lał co​dzien​n ie, to​war scho​dził jak cie​p łe buł​ki, ale wiesz, ko​leś do ko​le​sia, niby każ​dy zna​jo​my, no i wte​dy za​czy​n a​ją się wał​ki. Da​jesz na kre​dyt, bo póź​n iej ci od​da​dzą, tacy byli i tacy. Jed​n i od​da​li, dru​dzy póź​niej, a inni wca​le, ale wie​rzy​łem za bar​dzo, że kie​dyś od​da​dzą. Praw​dę mó​wiąc, sam bra​łem na kre​chę, na ty​dzień, dwa, a na​wet trzy ty​go​dnie. Wte​dy jest ka​p li​ca, mu​sisz za​p ła​cić za swój to​war, a tu nie ma z cze​go. Za​czy​n asz bie​gać, sta​rać się, sta​rasz się kom​bi​n o​wać hajs jak naj​szyb​ciej. Ra​to​wa​ło mnie z po​cząt​ku to, że mia​łem za​ufa​n ie u lu​dzi i też dla​te​go mia​łem za​wsze na kre​chę i to dużą. Mia​łem za​ufa​n ie, bo full cza​su mi​n ę​ło na do​brej współ​p ra​-

cy i to bez wpa​dek czy za​ga​n ia​n ia. Do​bra, po​cze​ka​my jesz​cze dwa, góra trzy dni, no i cze​ka​li, nie​ste​ty dłu​żej, ale w tym in​te​re​sie krew​n ych nie ma, to jest tyl​ko in​te​res i nie ma na dłuż​szą metę wał​ków, nie ma zli​tuj się. Sam mu​sia​łem się ra​to​wać, więc dzwo​n i​łem do dłuż​ni​ków, żeby ko​ło​wać haj​su ile się da i wy​brnąć z sy​tu​a cji, już moc​n o i tak prze​je​ba​n ej. Nie​któ​rzy dłuż​n i​cy do​sta​wa​li wpier​dol, zbie​ra​łem dwóch trzech ko​le​si, naj​p ierw na piwo, póź​niej w no​cha dział​kę i po pie​n ią​dze do skur​ko​wań​ców. Tech​n i​ka, za​wsze ta sama, ro​bi​li​śmy ob​jazd, jak ko​goś znasz, to też znasz jego przy​zwy​cza​je​n ia, kie​dy wy​cho​dzi, któ​rę​dy, kie​dy wra​ca, no trze​ba tro​chę po​p il​n o​wać i nie​raz, wierz​cie mi są to dłu​gie go​dzi​n y, żeby ko​goś wy​cza​ić na plus. Wierz mi na sło​wo, ale moż​n a w tym dojść do per​fek​cji, kto kie​dy wy​cho​dzi, nie​raz na​wet we​dług pro​gra​mu te​le​wi​zyj​n e​go moż​n a było z góry usta​lić go​dzi​n ę wyj​ścia, no tak. Tak jak mó​wi​łem, ro​bi​li​śmy ob​jazd – pa​trzy​my, idzie gość, wy​cho​dzi np. z ka​fej​ki in​ter​n e​to​wej, no to szlus do go​ścia i w mor​dę je​le​n ia, ale kasy ni chu​ja. Mó​wię do go​ścia – ma być kasa i chuj mnie ob​cho​dzi skąd ją weź​miesz! Ale nie mam skąd – mó​wi​li – od​po​wia​da​łem – mnie to chuj ob​cho​dzi skąd weź​miesz hajs, masz od​dać, a jak nie to pla​sti​ko​wy wo​rek na wy​miar so​bie chu​ju przy​go​tuj, jak nie masz skąd wziąć to idź do ko​n ia, on ma duży łeb, niech się po​mar​twi za cie​bie. Był to zresz​tą mój ulu​bio​n y zwrot, koń ma duży łeb niech on się mar​twi. Mó​wi​li, że za​p ła​cą, mó​wi​li i więk​szość zni​ka​ła na dłu​żej, przy​rze​ka​li i zni​ka​li jak kam​fo​ra. No ja​sne, że na cha​tę też im wjeż​dża​li​śmy, otwie​ra mat​ka lub oj​ciec, nie​raz na​chla​n i w trzy dupy, ro​bisz wjazd, a tu awan​tu​ra w chuj nie​ziem​ska, raz nas na​wet gość z no​żem po​go​n ił, bo już mu się wszyst​ko po​p ier​do​li​ło, o co cho​dzi. To był sta​ry ta​kie​go jed​n e​go Mar​ci​n a na obrze​żach mia​sta, świr to​tal​n y, no i tata jego i on też. Ale ten Mar​cin siłę miał za​je​bi​stą, sam wi​dzia​łem jak ochro​n ia​rze jego chcie​li wy​p ro​wa​dzić z dys​ki, był na bia​łym i w czte​rech nie mo​gli dać mu rady, roz​p ier​do​lił pół dys​ki, za​n im go zga​zo​wa​li do​kład​n ie, aż padł. Ogól​n ie, to świr on był też w cha​cie, ze sta​rym się po​kłó​cił i jak sta​ry już po pi​ja​ku spał, to cha​tę ob​lał ben​zy​n ą i pod​p a​lił, taki był po​p ier​do​lo​n y ko​leś, do​brze, że są​siad to wi​dział. Róż​n ie się tra​fia​ło, awan​tu​ry i ko​ło​my​je były ku​rew​skie, że te​raz jak po​my​ślę, to kur​wa, chy​ba bym już w to nie wszedł, to były za​je​bi​ste cyr​ki, oj były, brr. Tak, tak, róż​n ie się tra​fia​ło, sam ści​ga​łem dłuż​n i​ków, ale i mnie też za​czę​li ści​gać, nie klien​ci, ale moi do​staw​cy. Do​staw​cy, któ​rych ja sam też mu​sia​łem buj​n ąć. Za​czę​ła się ku​rew​ska ko​ło​my​ja, sta​rzy mnie się py​ta​li o co kur​wa w tym wszyst​kim cho​dzi? Ja im ściem​nia​łem, że to nic ta​kie​go, że ta​kie tam so​bie rze​czy, no, nic waż​n e​go. Wie​cie, da​wa​łem so​bie radę sam do tej pory, to też my​śla​łem, bę​dzie do​brze. Po co ro​bić za​mie​sza​n ie i co​kol​wiek tłu​ma​czyć. Nie py​taj o szko​łę, to le​p iej nie wspo​mi​n aj, wszyst​ko za​czę​ło się prze​wra​cać do góry no​ga​mi, a jak. Ale mniej​sza z tym, bo po​my​śla​łem so​bie tak, od​dać kasę mu​sia​łem, a na to​war też trze​ba mieć. Wiesz jak jest, sprze​da​jesz, sam wcią​gasz i póź​n iej na​wet już mu​sisz, żeby prze​trwać ten ko​lej​n y zje​ba​n y dzień w ku​rew​skim stre​sie, nie ma lek​ko, oj nie. Tak czy owak mia​łem prze​je​ba​n e, po​dob​n ie jak w mo​jej ulu​bio​n ej pio​sen​ce Lin​ki​n u, by​łem co​raz bli​żej ostrza i pra​wie zła​ma​n y, kil​ka ty​go​dni wa​ga​rów, z ma​te​ria​łem już nie na​dą​ża​łem, uczyć mi się już nie chcia​ło. Pew​n ie, że na am​fie to idzie nie​źle, ale mó​wię so​bie, jesz​cze tro​chę i z dołu wyj​dę. Wie​rzy​łem w to, bo in​a ​czej w piz​du za​ła​mał​bym się. Och, gdy​bym tak mógł wszyst​ko prze​wi​dzieć, ale, cóż… Bra​łem to​war, któ​ry wła​ści​wie po​wi​n ie​n em sprze​dać, aby spła​cić dłu​gi. Wła​ści​wie o tym nie my​śla​łem, mu​sia​łem po pro​stu prze​żyć ko​lej​n y i tym sa​mym na​stęp​-

ny dzień. Wte​dy wpa​dłem na po​mysł, w ta​kich kry​zy​so​wych sy​tu​a cjach ta​kie rze​czy się wła​śnie wy​my​śla – za​czą​łem sam in​n ych wa​lić w rogi. Raz obie​ca​łem ko​muś ta​n ie ko​mór​ki, to znów ta​n ie dre​sy od „ada​sia”, ja​kieś ta​n ie ciu​chy, zło​te bran​so​let​ki i tak da​lej. Da​wa​li kasę, cze​ka​li, a ja ku​p o​wa​łem to​war, ale to nie po​mo​gło mi spła​cić wszyst​kich dłu​gów i zo​bo​wią​zań u in​n ych. Wal​n ą​łem mat​ce kosz​tow​n o​ści, pier​ścion​ki, ob​rącz​kę. Póź​n iej jak to się wszyst​ko wy​da​ło, naj​bar​dziej była wście​kła za pier​ścio​n ek za​rę​czy​n o​wy od ojca, któ​ry mia​ła ma​rze​n ie prze​ka​zać, ha… ha… mo​jej przy​szłej żo​n ie, a swo​jej sy​n o​wej, jaja mó​wię wam wy​n i​kły, to​tal​n e jaja. Wiesz, prak​tycz​n ie to już był upa​dek, albo prze​łom, nie wiem jak by to na​zwać. Nie ma więk​sze​go skur​wy​syń​stwa niż okraść sie​bie sa​me​go, to zna​czy naj​bliż​szą ro​dzi​n ę, to jest skur​wy​syń​stwo naj​gor​sze ja​kie może być, wie​dzia​łem o tym do​sko​n a​le, wie​dzia​łem. Trze​ba mieć twar​de za​sa​dy lub też je​steś ni​czym, zwy​kłym gów​n em, pa​dli​n ą. Wte​dy mó​wi​łem na po​cie​sze​n ie swo​im ulu​bio​n ym zwro​tem, no i tak bę​dzie cool, oby, ale kur​wa bę​dzie bar​dzo blue life sto​ry. No, po pro​stu gdzieś to sły​sza​łem na fil​mie i bar​dzo mi się to spodo​ba​ło, smut​n a ży​cio​wa hi​sto​ria, któ​rą pi​sze samo ży​cie. Kur​wa, no ja​sne, że wszyst​ko za​le​ży tyl​ko ode mnie, że gra​n i​ce, któ​re prze​kra​czasz są tuż pod two​imi no​ga​mi, wie​dzia​łem do​sko​n a​le o tym, ty de​cy​du​jesz, czy w tę stro​n ę czy w tam​tą, nie miej żalu do ni​ko​go, bo nikt to​bie nie po​mo​że ani nie za​trzy​ma, tak to już kur​wa w ży​ciu jest i bywa, no i chuj. Nie​raz czło​wiek szu​ka wol​n o​ści na sa​mym dnie, ale kie​dy doj​dziesz do tego dna, to jest tyl​ko dno i nic wię​cej, no i je​steś wte​dy tyl​ko sam, mhm, sam. No, oczy​wi​ście wie​dzia​łem, że jak okrad​n ę wła​sną cha​tę, to chry​ja bę​dzie nie​sa​mo​wi​ta, ba, żeby tyl​ko, bę​dzie chry​ja jak skur​wy​syn, tak so​bie my​śla​łem. Cóż, sko​ro to było sil​n iej​sze od cze​go​kol​wiek, więc okra​dłem wła​sną mat​kę. Na bia​łym jak je​dziesz, nie po​my​ślisz, czy to jest do​brze czy też nie, ro​bisz coś, ro​bisz to, bez żad​n ych zbęd​n ych roz​te​rek czy wy​rzu​tów su​mie​n ia, no i fi​n ał. Jak wdep​n iesz w to​war, hur​tow​n i​ków, klien​tów, zna​jo​mych, niby ko​le​si, w to całe gów​n o, musi gdzieś, kie​dyś, coś pier​dol​n ąć, no kur​wa musi, nie ma cu​dów jak to je​den ksiądz mó​wił, no nie ma siły, musi gdzieś coś pier​dol​n ąć. Kie​dy wy​da​ło się wszyst​ko, mat​ka zro​bi​ła mi ko​smicz​n ą awan​tu​rę, za​czę​ła pła​kać, wy​zy​wać, szlo​chać, przy​p o​mi​n ać wszyst​ko co dla mnie zro​bi​ła, jak to się z oj​cem dla mnie po​świę​ca​li i tym po​dob​n e nu​me​ry mi od​sta​wia​ła. Dla mo​ich wap​n ia​ków to był szok, no ja​sne, że przy​zna​łem się do tego, że mu​sia​łem spła​cić dłu​gi, ale nie po​wie​dzia​łem, że mu​szę już sam brać. Ro​dzin​ka po​mo​gła mi spła​cić dłu​gi, mu​sia​łem oczy​wi​ście przy​rzec to i tam​to, oczy​wi​ście peł​n a po​p ra​wa, wra​ca​n ie przed 22-gą do domu i ta​kie bzde​ty, że śmiać mi się chcia​ło. No i wszyst​ko, mo​gło być już w po​rząd​ku, ale, wła​śnie, za​wsze jest ja​kieś ale… Wie​cie, przy​zna​łem się tyl​ko do kasy, któ​ra była na „wczo​raj”. Do​p a​dła mnie tak pier​do​lo​na de​p re​sja, że nie mo​głem już nie brać. Znów bra​łem na kre​chę, sta​rzy się wresz​cie wkur​wi​li, po​wie​dzie​li, radź so​bie te​raz sam, bo na nas już nie bę​dziesz mógł li​czyć. Wy​wa​li​li mnie z budy, w ki​blu jesz​cze wcią​gną​łem ście​chę, więc w tym dniu za bar​dzo mnie to nie ru​szy​ło, bo pa​p ie​ry do​p ie​ro póź​n iej spły​n ę​ły. Naj​go​rzej, że w mo​men​tach, kie​dy nie by​łem na bra​n iu, trzą​słem się, że przyj​dą do​staw​cy i tym sa​mym skoń​czy się dzień dziec​ka. Zni​ka​łem z domu i no​co​wa​łem, gdzie się dało, u zna​jo​mych, na me​li​n ach, gdzie po​p a​dło. Na me​li​n ach na​p a​trzy​łem się na ta​kie rze​czy, że nie wiem, czy w ogó​le ktoś by mi uwie​rzył. Pi​jań​stwo

to​tal​n e i ku​rew​stwo mak​sy​mal​n e, każ​dy z każ​dym, wszyst​kie od​mia​n y, łącz​n ie z psem. Przy​cho​dził np. ja​kiś gość ze spi​ry​tem z prze​my​tu, wóda, bar​wio​n y bej​cą ko​n iak. Obłęd, po pro​stu obłęd, co wi​dzia​łem i co się na​słu​cha​łem, po pro​stu obłęd. Pi​ja​n e baby, ale tak kon​kret​n ie w sztok, pi​ja​n e w chuj, śmier​dzą​ce po​tem, nie​my​tym cia​łem, ohyd​n e to było, że moż​n a było się po​rzy​gać. Nie mia​łem wyj​ścia, mu​sia​łem gdzieś prze​n o​co​wać, to było moje być albo nie być, jesz​cze je​den dzień, gdzie by​łem jesz​cze cały, jesz​cze je​den dzień prze​trwa​nia, jesz​cze je​den dzień do przo​du. Nie wie​cie jak w pew​n ym mo​men​cie sta​je się to tak waż​ne, żeby jesz​cze wła​śnie ten jesz​cze je​den dzień być do przo​du. Nie​raz tak bywa, masz do​syć tego je​ba​n e​go ży​cia w chuj i nie chce ci się żyć tyl​ko wte​dy, kie​dy masz względ​n y spo​kój, ale kie​dy masz chwi​le za​gro​że​n ia, wte​dy chcesz żyć, do​ce​n iasz to co masz, na​p raw​dę wierz​cie mi, wte​dy się do​ce​n ia, to co jest naj​p rost​sze, naj​zwy​klej​sze, żeby tyl​ko prze​żyć choć je​den dzień wię​cej. Zu​p eł​n ie jak w pio​sen​ce, że, kie​dy mdli cię z prze​ra​że​n ia, wte​dy wię​cej się do​ce​n ia. Ach, te me​li​n y, to szok, przy​cho​dził gość, przy​n o​sił coś do chla​n ia i rzą​dził, były baby, to je rżnął. Ona naj​czę​ściej pierw​szy raz jego wi​dzia​ła, na​wet nie py​ta​ła o to jak ma na imię, czy, gdzie miesz​ka, co robi, jak my​śli, no tak ogól​n ie. Nie​raz były ta​kie baby, co nie były w sta​n ie wi​dzieć, kto je ru​cha w je​den czy w dru​gi otwór. Póź​n iej było tak, kto wcho​dził, ten ru​chał, szok, rzy​gać mi się chcia​ło, ale mu​sia​łem gdzieś prze​ba​zo​wać, nie mia​łem wyj​ścia. No tak, tak do koń​ca, to sam nie by​łem świę​ty, bo wła​śnie na me​li​n ie mia​łem swój pierw​szy raz. Była to cór​ka wła​ści​ciel​ki miesz​ka​n ia, no, kur​wa nie śmiej​cie się, no, me​li​n ia​ra, niech wam bę​dzie. Jej cór​ka mia​ła na imię Agniesz​ka i po​su​wał ją przede mną je​den ko​leś, któ​re​go zna​łem i to do​brze, Adam miał na imię, śmiesz​n e co, ona Agniesz​ka, a on Adam, szko​da, że nie Ewa. Nie o tym jed​n ak chcia​łem opo​wia​dać, bo jak so​bie to przy​p o​mnę, ten mój pierw​szy raz i to szam​bo w któ​rym by​łem, to rzy​gać mi się chce cały czas. Jak so​bie to przy​p o​mnę, to mam do sie​bie obrzy​dze​n ie i to było ku​rew​sko obrzy​dli​we. Po pierw​sze, za​ła​p a​łem od tej ma​ło​la​ty syfa czy coś in​n e​go ja​kąś zje​ba​n ą cho​ro​bę we​n e​rycz​n ą, niech to chuj strze​li, ale jaz​da, kur​wa w dupę mać, to trze​ba mieć zje​ba​n e​go nie​far​ta, pierw​szy raz po​ru​chać i za​ła​p ać strza​ła na jaja, to​tal​n ie i cen​tral​n ie, kur​wa, to jest nie​fart, niech to chuj ją strze​li zje​ba​n ą dziw​kę. Do dzi​siaj ją sukę je​ba​n ą prze​kli​n am, no ale tra​fi​ło się i mo​gło być go​rzej, oj mo​gło być. Spy​ta​cie się, co mo​gło być go​rzej? No wła​śnie, nie, nie to mam na my​śli, ale tego go​ścia przede mną Ada​ma, co się z nie​go przed chwi​lą na​bi​ja​łem. Bied​n y, za​n im do​wie​dział się, że pod​ła​p ał od niej we​n e​ry​ka, już miał jaja pra​wie w roz​kła​dzie, póź​n iej się do​wie​dzia​łem, że ko​leś nie wy​trzy​mał psy​chicz​n ie i się po​wie​sił, wła​śnie z tego po​wo​du, ale po​grzeb miał pięk​n y, na​p raw​dę pięk​n y. Wiesz jak to jest, te kli​ma​ty, wy​p i​jesz za dużo, za​rzu​cisz dwie pi​gu​ły, tuli się do cie​bie ja​kaś dupa, no i jaz​da. Te​raz so​bie my​ślę, kur​wa, to cud, że nie za​ła​p a​łem cze​goś gor​sze​go, trzy lata i w piach, jak​by jesz​cze do​brze po​szło. No, ale tak było, nie od​sta​n ie się, fak​ty są fak​ta​mi, ale chuj, tak bu​ja​łem się od rana do rana. Cho​dzi​łem wszę​dzie i tyl​ko uwa​ża​łem, żeby nie wpaść ko​muś w łapy. Od cza​su do cza​su wpa​da​łem do domu, a sta​rzy tyl​ko mó​wi​li i to cał​kiem spo​koj​n ie, ktoś cie​bie szu​kał, py​ta​li się o cie​bie i tego ro​dza​ju zdan​ka. Kur​wa, chuj mnie wte​dy strze​lał, wpa​da​łem w ja​kieś dziw​n e dla mnie roz​dy​go​ta​n ie i ręce mi la​ta​ły i na ni​czym nie mo​głem się sku​pić ani przez chwi​lę. Scy​ko​rzy​łem to​tal​n ie, mó​wię so​bie to już ko​n iec. Co ro​bić, znów pa​n i​ka, ty​sią​ce my​śli prze​bie​ga​ło przez mój sko​ło​wa​n y mózg. Po​je​cha​łem na most, prze​sze​dłem z dru​giej stro​n y i cze​ka​łem na prze​jeż​dża​ją​cy po​ciąg, po​wie​dzia​łem, chuj wam wszyst​kim w dupę. Skoń​czę ze sobą i bę​dzie po wszyst​kim, fi​n ał, wszyst​ko bę​dzie

za mną, zero kło​p o​tów. Tak so​bie sta​łem na tym zje​ba​n ym fi​la​rze i my​śla​łem, ty​sią​ce my​śli i sta​łem. Nie​ste​ty, scy​ko​rzy​łem po raz ko​lej​n y, bo so​bie po​my​śla​łem, a jak źle sko​czę i prze​ży​ję, będę do​p ier​da​lał całe ży​cie na wóz​ku lub coś w tym ro​dza​ju? Zsze​dłem, stchó​rzy​łem, tak zga​dza się, zwąt​p i​łem, po​my​śla​łem so​bie, może ja​koś bę​dzie. Tak so​bie my​śla​łem, że może coś wy​my​ślę, że coś się zda​rzy na plus, we​zmę so​bie ście​chę w no​cha i już bę​dzie le​p iej, a póź​n iej po​my​ślę, co da​lej, no wła​śnie, co da​lej? By​łem w dys​ko​te​ce, prze​spa​łem się dzię​ki ko​le​sio​wi za ladą w szat​n i, póź​n iej na sto​le bi​lar​do​wym, bo​la​ło mnie wszyst​ko na dru​gi dzień jak chuj. Ko​lej​n y dzień po​dob​n ie, mó​wię przej​dę się, co tam. Ba​łem się co​dzien​n ie, by​łem kłęb​kiem ner​wów, au​ten​tycz​n ą ga​la​re​tą. Po​my​śla​łem so​bie sko​czę do domu, we​zmę parę rze​czy, może coś od sta​rych wy​cy​ga​n ię czy za​wi​n ę i ja​koś na​stęp​n e dni będę do przo​du. Tak też zro​bi​łem i po​sze​dłem do domu, zo​ba​czyć co się da zro​bić. Wy​cho​dzę za róg, prze​cho​dzę koło bra​my i na​gle wi​dzę mon​stru​a l​n ych fa​ce​tów w ko​szul​kach, je​den pa​mię​tam w blu​zie z kap​tu​rem z ry​sun​kiem pit​bul​la na pier​siach. Pierw​szy strzał z pię​ści za​li​czy​łem cen​tral​n ie, my​śla​łem, że nos wszedł mi w mózg, dru​ga pe​tar​da po​szła na lewe oko, mia​łem mo​men​tal​n ie fon​tan​n ę krwi z roz​je​ba​n e​go łuku brwio​we​go, nic już nie wi​dzia​łem. Łuk brwio​wy mia​łem roz​ha​ra​ta​n y mak​sy​mal​n ie, czu​łem spły​wa​ją​cą krew po twa​rzy i nic kom​p let​n ie nie wi​dzia​łem, czu​łem jej lep​kość i smak. Z nosa krew, z łuku krew, nie wie​dzia​łem, co się dzie​je, gdzie na​wet je​stem, ude​rze​n ia pa​da​ły jed​n o po dru​gim, póź​n iej upa​dłem i wte​dy za​czę​li mnie ko​p ać, dłu​go i wście​kle, za​wzię​cie, bar​dzo dłu​go. Do​sta​łem wte​dy, taki wpier​dol, że prak​tycz​n ie, nie jest to do prze​ży​cia, mo​że​cie mi wie​rzyć. Wła​śnie, są​dze, że to był praw​dzi​wy cud, że prze​ży​łem ten ło​mot. Le​ża​łem w szpi​ta​lu, ze wstrzą​sem mó​zgu, nos mi na​sta​wia​li trzy​krot​n ie, ru​rek od kro​p ló​wek w so​bie mia​łem wię​cej niż hy​drau​lik na skła​dzie. Po​twor​n y ból przy każ​dej pró​bie po​ru​sze​n ia się, oczy nie mia​ły ko​lo​ru, były czer​wo​n o-gra​n a​to​we, zdru​to​wa​n a szczę​ka przez po​n ad mie​siąc. Nie mo​głem ni​czym ru​szać, mia​łem uszko​dze​n ia ja​kiś ner​wów czy coś tam, nie mia​łem na​wet czu​cia kie​dy chcia​łem się od​lać, czy co inne. Bo​la​ło po pro​stu wszyst​ko, do​słow​n ie wszyst​ko. Gło​wę mia​łem jak ba​n ia, jak ja​kiś me​lon czy ar​buz. Całe cia​ło w róż​n ych ko​lo​rach, naj​czę​ściej czar​n o-fio​le​to​wo-bor​do​wy. Tak, tak, to nie było ła​twe, na​wet le​ka​rze na ob​cho​dzie, mó​wi​li, że nie wi​dzie​li jesz​cze w swo​jej ca​łej ka​rie​rze tak po​bi​te​go fa​ce​ta. Le​ża​łem mie​siąc na or​to​pe​dii, póź​n iej dru​gi mie​siąc na neu​ro​chi​rur​gii. To co mi na​p raw​dę po​mo​gło, to mo​tyw, że w mię​dzy​cza​sie się za​ko​cha​łem, o ja​sny gwint, jesz​cze jak się za​bu​ja​łem. Moż​n a się do​my​śleć, że nie w le​ka​rzu ha… ha…, ale w pie​lę​gniar​ce. Mia​ła na imię Ba​sia, był to pa​mięt​n y dzień, kie​dy mi się tak na​p raw​dę za​czę​ła po​do​bać. Wte​dy aku​rat, już za​czą​łem tro​chę cho​dzić, wieź​li ja​kie​goś fa​ce​ta na salę ope​ra​cyj​n ą. Upał jak dia​beł, otwie​ra​ła aku​rat drzwi z ta​kich za​trza​sków na gó​rze i na dole, słoń​ce przez okno aku​rat świe​ci​ło z jej stro​n y. Mu​sia​ła wspiąć się na pal​ce, żeby ten gór​n y za​trzask opu​ścić, prze​świ​ty​wa​ło do​kład​n ie wszyst​ko, do dzi​siaj nie za​p o​mnę tego wi​do​ku, po pro​stu obłęd​n ie zgrab​n a blon​dy​n ecz​ka. Była w bia​łym far​tu​chu i w sa​mych maj​tecz​kach i sta​n i​ku. Do​słow​n ie prze​świ​ty​wa​ło wszyst​ko, pie​kiel​n ie zgrab​n a i wy​so​ka, te cie​n ie. Jak mi sta​n ął na ten wi​dok, po​my​śla​łem so​bie, nie jest źle ko​leś, wra​casz w szyb​kim tem​p ie do zdro​wia, ale przy niej bym na pew​n o ozdro​wiał w eks​pre​so​wym tem​p ie. Tak jak każ​da pi​gu​ła mia​ła dy​żu​ry noc​n e, przy​cho​dzi​łem do niej po​ga​dać do dy​żur​ki, le​karz spał, więc nie było prze​szkód, żeby po​ba​ju​rzyć, no, z cze​go się śmie​je​cie, no au​ten​tycz​n ie tyl​ko po​roz​ma​wiać. Prze​cież ja by​łem cał​ko​wi​cie tak zma​sa​kro​wa​n y,

że dojść do cho​dze​n ia mi było trud​n o, jaj so​bie nie rób​cie, no, ok… żar​ty, żar​ta​mi, ja​sne. Roz​ma​wia​li​śmy go​dzi​n a​mi, nig​dy z żad​n ą dziew​czy​n ą mi się tak do​brze nie roz​ma​wia​ło, cu​dow​n e to były go​dzi​n y, cu​dow​n e noce, nie​za​p o​mnia​n e wspo​mnie​n ia. Pa​trzy​łem w jej sza​ro​zie​lo​n e oczy i wta​p ia​łem się w nią cały, pa​trzy​łem na jej ślicz​n e usta i tyl​ko ma​rzy​łem, czy mi się przy​da​rzy. Jeny, jak ja by​łem w niej za​ko​cha​n y, to trud​n o opi​sać. Nie​ste​ty, pięk​ne hi​sto​rie mają nie​raz bar​dzo mrocz​n e ta​jem​n i​ce, nie wiem jak by to na​zwać. Póź​n iej do​wie​dzia​łem się od jed​n e​go z le​żą​cych już dłu​żej ko​le​sia, że Ba​sia, moje uwiel​bie​n ie, jest ko​chan​ką or​dy​n a​to​ra, ona mia​ła 23 lata, a on sta​ry sa​tyr do​brze pod 60-tkę. Tak, tak, no wła​śnie, to był dla mnie szok jak skur​we​syn, za​wa​li​ło mi się w tym mo​men​cie do​słow​n ie wszyst​ko, wszyst​ko. Nie mo​głem w to uwie​rzyć, ale to była praw​da i nie dla​te​go wie​rzy​łem, że ko​leś pod​krę​cił mi te​mat, ale ona sama mi się do tego przy​zna​ła. Było to wte​dy, kie​dy za​czę​ła czuć, że też się za​a n​ga​żo​wa​ła uczu​cio​wo. Tak, to był szok dla mnie, coś nie do po​ję​cia, nie do przy​ję​cia praw​da, coś, co ku​rew​sko dzi​wi i strasz​n ie boli, kie​dy ko​chasz. To była taka dupa, że nie​je​den by osza​lał na jej punk​cie, a tu taki sta​ry skur​wia​ły sa​tyr ją po​su​wał. Mia​ła pięk​n e pier​si, cu​dow​n e cia​ło, nie​sa​mo​wi​cie bo​sko zgrab​n a, na​p raw​dę, coś eks​tra, raz na ja​kiś czas mo​żesz taką wich​te zo​ba​czyć. Tak, by​łem w niej obłęd​n ie za​ko​cha​n y, ale nie mia​ło to szans na prze​trwa​n ie. Uży​wa​ła fan​ta​stycz​n ych per​fum, któ​re ja już wy​czu​wa​łem na od​le​głość, kie​dy prze​szła przez od​dział, albo z le​ka​rza​mi na ob​cho​dzie, wdy​cha​łem ten za​p ach jak, nie wiem, jak ja​kiś nar​ko​tyk, a ona tyl​ko pa​trzy​ła w moim kie​run​ku, uśmie​cha​ła się nie​znacz​n ie, żeby nikt nie za​uwa​żył, a ja by​łem tak ku​rew​sko szczę​śli​wy. Nie​sa​mo​wi​cie szczę​śli​wy, że je​stem z nią i mam to szczę​ście, że w ogó​le żyję. Póź​n iej opo​wie​dzia​ła mi do​kład​n ie jak to było, dużo póź​n iej. Ko​cha​li​śmy się wie​lo​krot​n ie, były to cu​dow​n e chwi​le, cho​dzi​li​śmy na dys​ko​te​ki, świat oprócz nas nie ist​n iał, by​li​śmy tyl​ko dla sie​bie. Ko​cha​łem ją w szcze​gól​n y spo​sób, ba​wi​li​śmy się w dys​ko​te​ce, spo​ty​ka​łem zna​jo​mych ko​le​siów i dupy, dupy do któ​rych nie mia​łem przed​tem star​tu, a je zna​łem i by​łem taki dum​n y, pa​trz​cie, to ja z taką dupą, że wam oczy wy​cho​dzą. Wiem do​sko​n a​le, że jak się po​ka​żesz z dupą w dys​ko​te​ce, któ​ra jest eks​tra, typu mi​ska z pół​fi​n a​łów miss, to dziew​czy​n y in​a ​czej pa​trzą i póź​niej masz bra​n ie to​tal​n e. Dziw​n e, ale dziew​czy​n y lu​bią to, kie​dy fa​cet jest z atrak​cyj​n ą dup​cią, a póź​n iej jest nią czy inną za​in​te​re​so​wa​n y, ma na bank bra​n ie, że hej. No, bo wiesz, jak gość jest z su​p er dupą, to zna​czy, że coś ona w nim wi​dzia​ła szcze​gól​n e​go, więc jest tego war​ty, żeby też spraw​dzić. Ha, ale naj​lep​szy jest za​wsze nie mo​tyw, żeby spraw​dzić, dla​cze​go ten gość jej się po​do​ba, ale żeby od​bić jej fa​ce​ta i dać jej to od​czuć, póź​n iej mówi wszę​dzie in​n ym ko​le​żan​kom do​oko​ła, no i mnie się uda​ło ta​kiej la​sce od​bić go​ścia, a masz je​ba​na pin​do, a co, tak bywa naj​czę​ściej, na​p raw​dę. Moż​n a się śmiać, ale tak jest, wró​cę jed​n ak do mo​jej Ba​sień​ki. Opo​wie​dzia​ła mi, jak to się wszyst​ko sta​ło, mó​wi​ła, że stu​diu​je, że musi mieć pie​n ią​dze, że na ro​dzi​ców nie ma co li​czyć, a on jej to wszyst​ko po​kry​wa, ha… łącz​n ie z nią, tak so​bie po​my​śla​łem, no cóż, ta​kie ży​cie. On jej wszyst​ko ku​p o​wał, fi​n an​so​wał, co tyl​ko by nie ze​chcia​ła, na​wet nie mu​sia​ła o nic pro​sić, ku​p o​wał jej do​słow​n ie wszyst​ko, no i oczy​wi​ście dy​mał ją ile wle​zie, kie​dy tyl​ko moż​n a było. Obo​jęt​n e czy poza szpi​ta​lem czy na dy​żu​rach, zresz​tą i tak wszy​scy wie​dzie​li, a sa​lo​we tyl​ko się uśmie​cha​ły, jak w ga​bi​n e​cie or​dy​n a​to​ra skrzy​p ia​ła wer​sal​ka, wszy​scy wie​dzie​li, no oprócz nowo przy​by​łych pa​cjen​tów. Oczy​wi​ście py​ta​łem się jej jak do tego do​szło, mó​wi​ła, że to za​czę​ło się pod​czas jej cho​ro​by, prze​zię​bie​n ia. Po​szła do jego ga​bi​n e​tu, chciał ją zba​dać, po pro​stu ru​ty​n o​wo osłu​chać i tak da​lej, no niby tak było. Za​p ro​p o​n o​wał jej ko​n iak, żeby wspól​n ie wy​p ić i po​roz​ma​wiać,

wiesz on aku​rat mógł jej tak za​p ro​p o​n o​wać, w koń​cu sam wiel​ki or​dy​n a​tor, to nie byle kto, to ktoś jed​n ak, ktoś bar​dzo mą​dry i waż​n y, sza​n o​wa​n y gość, jak mam spoj​rzeć na to obiek​tyw​n ie. Wy​p i​li, wte​dy tro​chę póź​n iej, ka​zał się jej ro​ze​brać i za​czął ją ba​dać, no kur​wa nie śmiej​cie się, z cze​go ry​je​cie, no za​czął ją ba​dać tak jak le​karz bada cho​rą pa​cjent​kę, do kur​wy nę​dzy, nie śmiej​cie się, bo nie do​koń​czę tego, no, ok. Za​czął ją osłu​chi​wać i do​ty​kać, tłu​ma​czy​ła, że to ten al​ko​hol ją tak roz​bro​ił, a poza tym nie do​ty​kał jej przed​tem żad​n y inny męż​czy​zna. Opo​wia​da​ła, że była pod​n ie​co​n a, kie​dy ja do​ty​kał, póź​n iej za​czął ca​ło​wać jej pier​si, nie wie jak to się sta​ło, kie​dy zna​la​zła się na jego ka​n a​p ie i już było po wszyst​kim. Po​wie​dzia​ła, że była tak strasz​n ie pod​n ie​co​n a, że chcia​ła tego tak bar​dzo, że nie chcia​ła na​wet po​wie​dzieć nie, sta​ło się i ko​n iec. Mó​wi​ła, że był bar​dzo de​li​kat​n y i czu​ły, na​stęp​n y raz był już tyl​ko na​stęp​n ym ra​zem. To trwa​ło już od dwóch lat i nic nie mo​gła zro​bić, a poza tym na​wet nie wi​dzia​ła po​wo​du, żeby co​kol​wiek zmie​n iać. On ma po​zy​cję, pie​n ią​dze, jest kimś, daje jej wszyst​ko, fi​n an​su​je. Nie​źle, co? By​łem na​p raw​dę w szo​ku. Kie​dy były ob​cho​dy le​kar​skie, pa​trzy​łem na nie​go z nie​n a​wi​ścią i cie​ka​wo​ścią, jak to moż​li​we, żeby taki dziad mógł je​bać taką dupę. To po pro​stu nie mie​ści​ło mi się w pale, no nie mie​ści​ło, jak​bym nie po​my​ślał. Ży​czył​bym so​bie w jego wie​ku ry​p ać taką cip​cię, wte​dy na​wet chciał​bym nim być. – To nie​źle rzą​dzi​łeś – wtrą​cił Mi​chał jed​n o​cze​śnie sy​p iąc ko​lej​n e ścież​ki kok​su – moż​n a tyl​ko po​zaz​dro​ścić, cho​ciaż aku​rat ja tę hi​sto​rię czę​ścio​wo znam. – No, nie wiem – bla​do uśmiech​n ął się Sa​sza – wziął ru​lo​n ik bank​n o​tu, po​chy​lił się i wcią​gnął ście​chę – na pew​n o nikt by nie chciał być po​ha​ra​ta​n y tak jak ja, gnić na koju po​n ad trzy mie​chy – no, nie wiem. – No i co da​lej? – za​p y​tał Ra​dek z nie​ukry​wa​n ym za​in​te​re​so​wa​n iem. – Co da​lej, no cóż, szpi​tal​n a opo​wieść wła​ści​wie się skoń​czy​ła, póź​n iej ją jesz​cze wi​dzia​łem dwa razy, może trzy, na​wet jak się z nią ko​cha​łem, to nie było to. Czu​łem ja​kie​goś ro​dza​ju obrzy​dze​n ie i do niej i do sie​bie, po​my​śleć, że może przed chwi​lą z niej też on scho​dził bar​dzo za​do​wo​lo​n y. Nie wi​dzia​łem w tym już dal​sze​go sen​su. Zresz​tą mia​łem in​n e​go ro​dza​ju kło​p o​ty i to po​waż​n e. No, co da​lej? – przy​je​cha​łem tu​taj, spier​do​li​łem ze swo​jej miej​sco​wo​ści, ba​łem się nadal. Zna​łem róż​n ych ko​le​siów, by​łem w Po​go​to​wiu, ale sta​rzy szyb​ko mnie stam​tąd wy​cią​gnę​li. Spier​do​li​łem od tej je​ba​n ej prze​gra​n ej prze​szło​ści, po​cząt​ko​wo było ku​rew​sko trud​no, to tu ki​ma​łem to tam, głód też nie był mi obcy. Wy​obraź​cie so​bie, idziesz i wi​dzisz lu​dzi je​dzą​cych w re​stau​ra​cji, a ja na​wet nie mia​łem na su​chą je​ba​n ą buł​kę, no, szok, kom​p let​nie. Cho​dzi​łem po Cen​tral​n ym, roz​ma​wia​łem z ko​le​sia​mi, róż​n y​mi du​p a​mi, któ​re były na gi​gan​cie. Fakt, że były oka​zje, żeby i zjeść i po​p ić, na​wet po​dup​czyć, ale tak czy in​a ​czej było cięż​ko, cięż​ko jak chuj. Póź​n iej po​zna​łem jed​n e​go Ukra​iń​ca na sta​dio​n ie Dzie​się​cio​le​cia i po​mógł mi bar​dzo, wsze​dłem z nim w układ. Wiesz, śmiesz​n e, ale to, że mia​łem na imię Sa​sza, to też wy​szło na plus je​że​li cho​dzi o kon​tak​ty z nim czy in​n y​mi jego ko​le​sia​mi, na nie​go aku​rat mó​wi​li pro​sto Aleks. Układ jak układ, to raz na cza​tach, coś się prze​wo​zi​ło, coś kra​dło, no, spraw​dzi​łem się i póź​n iej też u in​n ych mia​łem plu​sy. Poza tym mó​wi​łem po pol​sku, a dla nich to był duży plus, bo nie​jed​n o im już za​ła​twi​łem. Róż​n e rze​czy ro​bi​łem, roz​le​wa​łem wódę z bej​cą i szło to jako ko​n iak, ale prze​bi​cie mie​li za​je​bi​ste na tym ko​n iacz​ku, ha… ha… Tro​chę pa​pie​ro​sy, tro​chę ciu​chy, też były pro​chy, zdo​by​łem u nich duże za​ufa​n ie. Póź​n iej też za​ła​-

twia​łem go​ściom róż​n e kur​wy, dupy, któ​re nie mia​ły gdzie spać, a były na uciecz​ce, albo z in​n e​go po​wo​du, więc chęt​n ie da​wa​ły dupy za noc​leg i ką​p iel, a ja do​dat​ko​wo ka​so​wa​łem od go​ści, nie​zła kasa była. Były też szyb​kie nu​me​ry, gdzie cią​gnę​ły klien​to​wi za pacz​kę pa​pie​ro​sów, wy​obra​żasz to so​bie, bo ja nie mo​głem uwie​rzyć, do​p ó​ki sam nie zo​ba​czy​łem, jaj a to​tal. Róż​n e in​te​re​sy się ro​bi​ło, ale nie​ste​ty nie na swo​im i nie za swo​je, na to trze​ba jed​nak cza​su, czas, czas, to się tak na​p raw​dę li​czy, ale póź​n iej idzie kasa. Póź​n iej Aleks miał kło​p o​ty z pasz​p or​tem, czy prze​dłu​że​n iem i mu​sia​łem pod​czas jego nie​obec​n o​ści od​wa​lić na​praw​dę kupę ro​bo​ty. Miał do mnie strasz​n e za​ufa​n ie, bo nig​dy na​wet nie pró​bo​wa​łem go okan​to​wać. Nie ro​bi​łem tego po pro​stu z pro​ste​go wzglę​du, dzię​ki jego po​mo​cy prze​ży​łem cały ten po​cząt​ko​wy gnój po​by​tu, kie​dy nie mia​łem co jeść i za co, a on wte​dy mi po​dał rękę i po​mógł. Nie​któ​rzy mogą się z tego śmiać, ale ja to ku​rew​sko tą po​moc do​ce​n iam i gość jest wo​gó​le w po​rzo. No i sta​ło się, przy​mknę​li go, mu​sia​łem przy​p il​n o​wać wszyst​kie​go sam, za​rów​n o to​wa​ru jak i kur​wy, a na​wet jego cha​tę na Żo​li​bo​rzu. Wszy​scy i tak mnie zna​li i byli przy​zwy​cza​je​n i, że w ra​zie cze​go, to ja pro​wa​dzę in​te​re​sy. Od​wie​dza​łem go w aresz​cie, od​kła​da​łem kasę dla nie​go, sam mi po​wie​dział, te​raz mo​że​my zo​stać na​wet wspól​n i​ka​mi, je​steś na​p raw​dę na na​sze po​je​ba​n e cza​sy uczci​wy gość, masz u mnie cho​dy, ok. Pra​wie się po​p ła​kał, że jest ktoś kto o nie​go dba, dał mi po​zwo​le​n ie na wszyst​ko, ja mo​głem de​cy​do​wać za nie​go co i jak, za ile i kie​dy, dał mi też kon​tak​ty, któ​re przed​tem dla mnie były ta​jem​n i​cą, bo mnie na​wet to nie in​te​re​so​wa​ło. De​cy​do​wa​łem za jego bla​sza​n ą budę i sto​isko, jeź​dzi​łem jego furą, za​czą​łem ku​p o​wać pły​ty od jego do​staw​ców, CD, DVD, do​uble i róż​n e inne, fil​my na cza​sie lub przed na​wet pre​mie​rą, wszyst​ko mia​łem na cza​sie. Roz​krę​ci​łem jego in​te​res tak, że gło​wa boli. No ja​sne, że były też wpad​ki. Na​lo​ty na sta​dion były, a co i to ja​kie, więk​szość, to były na​lo​ty, gdzie mie​li​śmy cynk, że będą, ale też były z za​sko​cze​n ia, któ​re trud​n o było wy​czuć. Szu​ka​li po ca​łym sta​dio​n ie, prze​trze​p y​wa​li wszyst​ko, ale głów​n ie nas od płyt, fil​mów, wódy, no wiesz, tak​że broń ga​zo​wa i do​dat​ki róż​n e​go ro​dza​ju. Jak ktoś był po​cząt​ku​ją​cy, to zo​sta​wia​li wszyst​ko, co było i spier​da​la​li, żeby nie za​li​czyć aresz​tu. Wy​obra​żasz so​bie to? Pa​re​set płyt w piz​du? Tak so​bie w chuj? Al​ko​hol? Tak naj​ogól​n iej, nie​któ​rzy do​sta​li po ja​jach to​tal​n ie, jak się dali za​sko​czyć przez psy. No, ja aku​rat na ta​kie sy​tu​a cje by​łem przy​go​to​wa​n y i mia​łem jed​n e​go łeb​ka na czu​ju, nic in​n e​go nie miał ro​bić tyl​ko pil​n o​wać, co się dzie​je i czy się źle dzie​je, czy psy nie idą lub inne kur​wy, miał mi mó​wić przed i to dużo przed. Mia​łem i tak dwie budy, jed​n a Alek​sa i jed​n a moja, ale moja mia​ła po​dwój​n ą bla​chę, spe​cjal​n ą skryt​kę na tego ro​dza​ju wpad​ki, no, je​że​li był czas na prze​rzu​ce​n ie to​wa​ru w skry​tę. Za​zwy​czaj cza​su wy​star​cza​ło, łe​bek spi​sy​wał mi się na me​dal. Kie​dy był na​lot, wszyst​ko cho​wa​łem w skryt​kę, a buda była otwar​ta, pu​sta i okey, a dru​ga była za​mknię​ta na kłód​kę. Przy​cho​dzą, wy​ła​mu​ją drzwi, pa​trzą, a tam kil​ka re​kla​mó​wek płyt i w chuj al​ko​ho​lu. Więc za​do​wo​le​n i z ak​cji, wy​ła​ma​li co trze​ba, to​war zna​leź​li i szli w chuj. Ja​sne, że trze​ba było po​świę​cić tro​chę, żeby nie wal​n ę​li wła​ści​we​go to​wa​ru w o wie​le znacz​n ej ilo​ści, bo i pa​p ie​ro​sy z prze​my​tu i pro​gra​my kom​p u​te​ro​we, ilość za​je​bi​sta jak​by tak prze​li​czyć na kasę, któ​rą za​ra​bia​łem na tym. Tak więc naj​waż​n iej​szy to​war w ilo​ści mak​sy​mal​n ej był w dru​giej bu​dzie, tej pu​stej. Naj​bar​dziej mnie śmie​szy​ło to, że w skle​p ie z śmiesz​n y​mi rze​cza​mi ku​p i​łem gów​n o w sprayu. Ha… ha… więc wy​p ier​da​la​łem tym spray​em za​je​bi​stą kupę na środ​ku i roz​wa​li​łem tro​chę pa​p ie​ru to​a ​le​to​we​go, wierz​cie mi, sami by​ście dali się na to na​brać, wy​glą​da​ło jak au​ten​tyk, no

świet​n ie, zo​ba​czy​li, wzdry​gnę​li się i roz​wa​la​li budę – pod​p u​chę obok, tak jak za​kła​da​łem wg sce​n a​riu​sza, ha… ha… Po paru ta​kich na​lo​tach, tak się wy​cwa​n i​łem, że sto​so​wa​łem jesz​cze kil​ka in​n ych nu​me​rów mo​je​go po​my​słu, ale to mniej​sza o nie, pa​ten​ty za​strze​żo​n e, ha… ha… No, cóż, ry​zy​ko za​wsze jest, jest do​brze, a bę​dzie jesz​cze le​p iej, tak mó​wię i tak bę​dzie. Alek​sy nie​dłu​go wy​cho​dzi, wie jak idzie i jest za​do​wo​lo​n y, też ma pla​n y i to ja​kie, bę​dzie​my nie​źle ka​so​wać. Po​my​śleć, że mi się świat za​wa​lił, kie​dy mu​sia​łem spier​da​lać z mo​je​go przy​je​ba​n e​go mia​stecz​ka, a jak jed​n ak moż​n a sta​n ąć znów na nogi, no cóż, mó​wię za​wsze, że bez ry​zy​ka to się nie ma nic. – Hey Mi​chu – po​wie​dział – daj jesz​cze bro​wa​ra, bo mam gar​dło zje​cha​n e jak dia​beł od tej gad​ki, chrzą​kam już jak dzi​ka świ​n ia. – Ok… – od​p o​wie​dział Mi​chał – wstał – roz​syp​cie jesz​cze po ścież​ce, ale więk​sze. – Się robi – rzu​cił Ra​dek ra​do​śnie za​cie​ra​jąc ręce – no to le​ci​my, le​ci​my. – Ma​cie co chcie​li​ście – rzu​cił ra​do​śnie Mi​chał, sta​wia​jąc pusz​ki z pi​wem na sto​li​ku. – No, to ro​zu​miem, do​brze dzień się to​czy – po​wie​dział Sa​sza. – Moja ba​bic​ka w nie na​ro​bi​la i se ze​sca​ła i je se wy​sme​n y-te, to je ono – za​żar​to​wał Mi​chał już się śmie​jąc na cały głos. Za​czę​li​śmy re​cho​tać wszy​scy, kie​dy to po​wie​dział. Po chwi​li wszy​scy zgod​n ie, po ko​lei wcią​gnę​li​śmy roz​sy​p a​n e ścież​ki z bia​łym i za​p a​li​li​śmy po mal​bo​ra​sie. Jak to jest przy​jem​nie, jak w ta​kim to​wa​rzy​stwie so​bie przy​ja​rasz, jed​n a chmu​ra, dru​ga, luz i od​p rę​że​n ie, kie​dy tak so​bie le​n i​wie są​czysz bro​wa​ra. – Słu​chaj Sa​sza – za​p y​ta​łem go po ko​lej​n ym bek​n ię​ciu – po​wiedz, ale tak szcze​rze, bra​łeś na masę koks? Spoj​rzał na mnie uśmie​cha​jąc się sze​ro​ko. – Hm, ty chy​ba chcesz, że​bym się dzi​siaj na na​sze pierw​sze spo​tka​n ie za​opo​wia​dał i zy​skał ksy​wę Sa​sza ga​du​ła po-pier​do​le​n iec – od​p o​wie​dział. – Wiesz, to ni​cze​go nie zmie​n ia – od​p o​wie​dzia​łem nie spe​szo​n y jego iro​n icz​n ym pół​u​śmie​chem – ale je​stem cie​ka​wy, czy pa​ko​wa​łeś się tak do koń​ca na su​cho, też bym tak chciał się przy​p a​ko​wać. – No, to się przy​p a​kuj – od​p o​wie​dział – pa​trząc na mnie i mru​żąc oczy. Po​cią​gnął łyk piwa, odło​żył pusz​kę, za​p a​lił ko​lej​n e​go mal​bo​ra​sa i za​czął opo​wia​dać na te​mat, któ​ry nas chy​ba wszyst​kich ku​rew​sko in​te​re​so​wał. – Wiesz, jak to jest – za​czął – pa​trzysz i wi​dzisz do​oko​ła peł​n o przy​p a​ko​wa​n ych ko​le​si. Wy​star​czy, że​byś raz na dys​ko​te​ce do​stał po​rząd​n y wpier​dol i za​czy​n asz wte​dy in​ten​syw​n ie my​śleć. No ja​sne, że też chciał​byś chu​jom do​ko​p ać, do​wa​lić im, ale jak spoj​rzysz w lu​stro, to co naj​wy​żej, mo​żesz się po​p ła​kać. Za​czy​n asz ob​ser​wo​wać róż​n ych przy​p a​ko​wa​n ych ko​le​si i się py​tasz, prze​glą​dasz cza​so​p i​sma, zno​wu się py​tasz, ktoś coś za​wsze ci do​ra​dzi. Idziesz na si​łow​n ię i się pa​ku​jesz, wie​rząc głę​bo​ko, że to bę​dzie wła​śnie to. Czu​jesz od razu tę at​mos​fe​rę sił​ki, to jest to, at​mos​fe​ra, no jak​by to po​wie​dzieć, her​me​tycz​n e​go to​wa​rzy​cha, czu​jesz się już kimś, po pro​stu kimś. Wi​dzisz kto jest kto, czy się li​czy czy też nie, a resz​ta tak jak ty na po​cząt​ku, to lesz​cze. Praw​dzi​wie na​p a​ko​wa​n i, to sto​ją przy lu​strach i szpa​n u​ją, do​ra​dza​jąc ja​kie to od​żyw​ki i su​ple​men​ty so​bie ku​p ić i dys​ku​tu​ją też z dup​cia​mi, po​ma​ga​jąc im wy​ko​n y​wać roz​kro​ki na ma​szy​n ach, no, trze​ba po​ma​gać… ha… ha… Na​p i​n a​ją się, oglą​da​ją się w lu​strach, po​dzi​wia​ją swo​ją opa​le​n i​znę, tak czy in​a ​czej w więk​szo​ści efek​ty spę​dzo​n ych go​dzin w so​la​rium.

Resz​ta lesz​czy ćwi​czy so​bie gdzieś w ką​cie na ja​kimś sy​fo​wa​tym sprzę​cie. Masz 17 lat i chcesz też wy​glą​dać tak jak oni, do​brze przy​p a​ko​wa​n ym być, to wia​do​mo. Więc ćwi​czysz ile wle​zie, so​lid​n ie, bez opier​da​la​n ia się i zbyt​n ich przerw, wszyst​ko cie​bie boli, bo naj​czę​ściej zbyt in​ten​syw​n ie ćwi​czysz, jak każ​dy po​cząt​ku​ją​cy. Mija pół roku, mija rok, wy​da​jesz pie​n ią​dze na od​żyw​ki i to nie​złą kasę, a w lu​strze nie wi​dzisz nic nad​zwy​czaj​n e​go, tyle cza​su i kiep​sko. Re​zul​ta​ty mó​wiąc krót​ko, prze​cięt​n e, tyle wy​sił​ku, tyle potu, tyle go​dzin ćwi​czeń, no i nie za bar​dzo je​steś za​do​wo​lo​n y, kur​wa o co cho​dzi? Nie opier​da​la​łeś się, in​ten​syw​n ie ćwi​czy​łeś, re​gu​lar​n ie, od​ma​wia​łeś so​bie nie​raz in​n ych rze​czy i co – no i chuj, nie to co so​bie przed​tem wy​ma​rzy​łeś. Pa​trzysz na opa​lo​n ych go​ści spod lu​stra, a oni jesz​cze dwa razy więk​si. Więc py​tasz się jesz​cze raz, ale od​p o​wied​n ich już osób, bo cie​bie jed​n ak już po​zna​li, a oni w śmiech. Za mo​ment roz​ma​wiasz z nimi w szat​n i i do​sta​jesz co chcesz, ale parę razy dro​żej niż na re​cep​tę. Za​dasz na pew​n o py​ta​n ie, dla​cze​go ktoś bie​rze koks? Od​p o​wiedź jest bar​dziej niż pro​sta, koń​czy ci się cier​p li​wość. Nie wiem jak u in​n ych, ale sko​ro się pa​ku​jesz full cza​su i mi​zer​n ie wy​glą​dasz to i wła​snie cier​p li​wość też ci się koń​czy, wcze​śniej czy póź​n iej. Sia​dasz w szat​n i i my​ślisz, efek​ty mi​zer​n e, pra​wie żad​n e, co kur​wa tu​taj zro​bić? No więc sia​dasz w tej szat​n i i im dłu​żej so​bie sie​dzisz, to zza są​sied​n ich sza​fek sły​szysz po​dob​n e lub ta​kie same roz​mo​wy. Roz​ma​wia so​bie trzech ko​le​si: – Słu​chaj, słu​chaj za​czy​n am cykl tre​n in​go​wy, za​ła​twi​łem tro​chę kok​su, mam „dekę” 1500 pi​guł i 10 am​p uł „te​ścia”. – Ale co masz „te​ścia” pro​lon​ga​tum czy pro​p io​n i​cum? – Pro​lon​ga​tum 250. – To so​bie go przy​wal w po​ło​wie bra​n ia „deki”, naj​p ierw jed​n a am​p uł​ka, a na​stęp​n a za, no czte​ry dni. – Może, jed​n ak le​p iej sama „deka”, a do tego „wino de​p ot”, na li​p iec uro​śniesz, że hej i do​p ier​dol so​bie jesz​cze in​su​li​n ę, ale pa​mię​taj o re​gu​lar​n ym żar​ciu, bo się prze​krę​cisz w chuj. – Wiesz, ja je​stem w dru​gim ty​go​dniu bra​n ia „omki” i cho​ler​n ie mi spu​chła twarz, słu​chaj, jak do na​stęp​n e​go cy​klu do​ło​żę „miet​ka”, to jesz​cze bar​dziej mi spuch​n ie? – Ha… ha… może być jesz​cze go​rzej, ale nie martw się, bo ci szyb​ko spad​n ie, tak to już jest, mu​sisz spuch​n ąć. Ja np. w pierw​szym cy​klu wy​rwa​łem 10 kg wagi, a póź​n iej spa​dłem aż o 6 kg, więc u jed​n e​go bar​dziej u jed​n e​go mniej. – Ja też tak mia​łem, ale żeby nie spuch​n ąć za bar​dzo, bierz to naj​le​p iej z no​lvą, cy​ta​dre​nem albo ari​mi​de​xem, to wte​dy woda nie bę​dzie się tak bar​dzo od​kła​dać. – Ja ćwi​czę już dwa lata i wy​glą​dam cał​kiem nie​źle, na osiem-na​che sko​ło​wa​łem so​bie 200 ta​blet „miet​ka” i 10 strza​łów pol​skiej „omki”, ale się tro​che boję, że do​sta​n ę cyc​ki. – Jak masz skłon​n o​ści do gi​n e​ko​ma​stii, to na​wet po dwóch, trzech strza​łach, mo​żesz je mieć, ale jak nie spró​bu​jesz, to i tak się nie do​wiesz, ry​zy​ko jest za​wsze. – Koń​cząc – po​wie​dział Sa​sza – ta​kich roz​mów w szat​n i, czy obok wy​słu​cha​łem mul​tum, do opo​ru, to jest nor​mal​ka, po pro​stu nic dziw​n e​go. To nie jest żad​n a ta​jem​n i​ca, jak nie przy​p a​ku​jesz na „kok​sie”, to nic nie osią​gniesz. Na​wet nasz pre​zes klu​bu chło​p a​kom roz​p ro​wa​dzał koks i inne rze​czy na przy​p a​ko​wa​n ie, ni​ko​go to nie dzi​wi​ło, w koń​cu jest z tego nie​zła kasa. No, oczy​wi​ście, zga​dza się, są wy​jąt​ki, wiesz ta gad​ka o ge​n e​ty​ce, od​żyw​kach, pre​dys​p o​zy​cjach i inne bla bla bla, to jest do​bre

i tak dla na​iw​n ia​ków. Sa​sza w tym mo​men​cie uśmiech​n ął się, się​gnął po pa​p ie​ro​sa, przy​p a​lił – to wszyst​ko jest do bani – za​koń​czył zda​n ie. Sam wiel​ki Ar​n old miał ope​ra​cję na ser​ce, bo mu pi​ka​wa od tych ste​ry​dów nie wy​trzy​ma​ła. To pro​ste, pa​trzysz, idzie gość, kark jak chuj i mówi do cie​bie, ja na su​cho je​cha​łem, bez kok​su. Komu on to kur​wa mówi? No komu, ha… Sam wiem jak jest, niech nikt far​ma​zo​n ów nie pier​do​li, niech idzie do przed​szko​la i tam niech mami dzie​cia​ki, że nic nie brał, może mu tam aku​rat uwie​rzą. Nic tyl​ko par​sk​nąć śmie​chem. – Też tak wła​śnie my​śla​łem – po​wie​dzia​łem – ale jak to jest, jak już nie bie​rzesz, czy je​stes wkur​wio​n y, czu​jesz, że cie​bie nosi? – Wiem, o co to​bie cho​dzi – uśmiech​n ął się sze​ro​ko – wiem do​sko​n a​le i to znam też do​sko​na​le, te sta​n y, te kli​ma​ty, te podj ara​n ie. Ja​sne, że koks może po​głę​bić w to​bie to, co już tkwi w to​bie od daw​n a, czy​li np. agre​sję i złość, co tak na​p raw​dę w to​bie sie​dzi. Je​śli od daw​n a by​łeś zły, to te​raz po bra​n iu bę​dziesz jak pit​t​bull, ale agre​sja szyb​ko mija, wkur​wiasz się i je​steś już roz​ła​do​wa​n y. Ja np. mam w cha​cie za​wie​szo​n y wo​rek bok​ser​ski i na​pier​da​lam w nie​go co​dzien​n ie, no, po do​brej go​dzi​n ie, to roz​ła​do​wu​je nie tyl​ko koks, ale cały spier​do​lo​n y sie​dzą​cy w to​bie stres. Wierz mi, go​dzi​n a wa​le​n ia w wo​rek bok​ser​ski, to jest taki wy​czyn, że ser​ce wali ci jak osza​la​łe, a wszyst​ko co złe ula​tu​je z cie​bie wraz z li​tra​mi potu, ale war​to. Poza tym masz taką kon​dy​chę, że jak do​rwiesz cip​cię w łóż​ku, bła​ga że​byś wresz​cie prze​stał ją rżnąć, bo ma do​syć i ma póź​n iej pro​blem z cho​dze​n iem. To jest naj​lep​sze, masz agre​sję, złość, stres, za​wieś so​bie wo​rek i go na​p ier​da​laj, ile wle​zie, na mak​sa, spoć się, daj z sie​bie wszyst​ko.Wkur​wiasz się, masz wo​rek, wa​lisz w nie​go i je​steś już roz​ła​do​wa​n y. – Ale ostat​n io… – chcia​łem coś po​wie​dzieć Sa​szy, ale mi prze​rwał. – Wiem, wiem – prze​rwał mi gwał​tow​n ie pod​n o​sząc rękę – masz świa​do​mość tego co ro​bisz, ale gość, któ​ry mor​du​je swo​ją mat​kę, bo nie dała mu pie​n ię​dzy na koks, to psy​chol i koks nie ma tu nic do rze​czy, je​śli nie wcze​śniej, to póź​n iej. Być może, mo​gło się tak zda​rzyć, że mógł pod​ciąć gar​dło ko​le​sio​wi, bo mu się nie po​do​bał, to cał​kiem moż​li​we, to po pro​stu był świr i krop​ka, zwy​kły świr. No, bo wiesz, nie wiem czy sły​sza​łeś, że za gra​n i​cą był taki pro​ces, gdzie całą winę chcie​li zwa​lić na ste​ry​dy, aby go​ścio​wi ob​n i​żyć wy​rok. Nie​raz rze​czy​wi​ście tak jest, bo jak gość ma od lat bra​n ia skur​wia​łą całą psy​che, może nie czuć winy i nie kon​tro​lu​je tego co robi, tak też może być, dla​cze​go nie. – Nie​raz jest tak po al​ko​ho​lu – wtrą​cił Mi​chał – na​je​biesz się jak au​to​mat, film ci się ury​wa, a ty da​lej funk​cjo​n u​jesz, a póź​n iej to​bie opo​wia​da​ją, że pół dys​ko​te​ki fru​wa​ło, a ty nic w chuj nie pa​mię​tasz. – O ja pier​do​lę – po​wie​dział Sa​sza – te​raz też mi przy​p o​mnia​łeś jed​n ą ak​cję, mia​łem kie​dyś za​je​bi​stą jaz​dę, ale po bar​bi​tu​ra​n ach, wiesz, ktoś mi od​stą​p ił, a ja by​łem cie​ka​wy, naj​pierw my​śla​łem, chuj, nie bie​rze mnie, ale póź​n iej roz​je​ba​łem wszyst​ko co było po dro​dze. Roz​ha​ra​ta​łem so​bie pię​ści i nic kom​p let​n ie, nic nie czu​łem. Po​sze​dłem do cha​ty i bet​ka, sen na full go​dzin, nie​raz może tak zmu​lić, że nie wiesz gdzie je​steś i co ro​bisz, to może być naj​gor​sze. Kur​wa mać – spoj​rzał na ze​ga​rek – ja pier​do​lę, mu​szę le​cieć, faj​n ie się ba​ju​rzy​ło, to może się spo​tka​my wie​czo​rem na dys​ce albo na to​rze? Co? Po​jeź​dzi​my tro​chę na mo​to​rach w nocy? – zresz​tą zo​ba​czy​my, je​stem pod te​le​fo​n em, to nar​ka, mam jesz​cze parę rze​czy do za​ła​twie​n ia, po​dał rękę, trza​snął drzwia​mi i tyle go już było. Pod​sze​dłem do okna, żeby po​pa​trzeć czym od​jeż​dża, kur​wa mać szczę​ka opa​dła mo​men​tal​n ie, wsiadł do czar​n e​go te​re​n o​-

we​go Le​xu​sa z za​je​bi​sty​mi alu​fel​ga​mi i srebr​n y​mi zde​rza​ka​mi, przy​ciem​n ia​n e szy​by, ja pier​do​lę, to jest do​p ie​ro ży​cie, eh… po​szedł jak prze​ci​n ak, za​je​bi​ście, no, za​je​bi​ście. Wie​czo​rem za​li​czy​li​śmy ko​lej​n ą dys​kę i znów była to​tal im​p ra. Dru​gi dzień był jesz​cze bar​dziej za​je​bi​ście po​cze​sa​n y, jaz​da mo​to​ra​mi na to​rze, a po​tem na​spi​do​wa​n i w nocy po mie​ście. Były to nie​sa​mo​wi​te prze​ży​cia, cool, to​tal​n y od​lot, mó​wię wam, ale przy oka​zji jesz​cze o tym opo​wiem.

Rozdział IV

Dziew​czy​n y in​a ​czej szmu​le, ma​n iu​ry, wich​ty i tak da​lej, czym świat był​by bez nich? Nie​któ​rzy mó​wią tak​że la​ski, la​skę to co naj​wy​żej może to​bie zro​bić. Je​że​li ktoś tak mówi, to może się ośmie​szyć. No, ale cóż nie​któ​rzy tak mó​wią, no to niech tak mó​wią, wła​ści​wie to się tak na​wet utar​ło. Nie​raz spę​dza​ją sen z po​wiek, czy je​steś w po​p ra​wie czy na gi​gan​cie, jest to te​mat za​wsze nu​mer je​den. Na wol​ce tak samo, bo o czym się mówi? Masz bro​war na sto​le, za mo​ment przy​ja​rasz luf​kę – to o czym za​czy​n asz mó​wić? – naj​czę​ściej o du​p ach. Tych zna​n ych, po​zna​n ych lub tych, któ​re chcia​ło​by się mieć. No ja​sne, że nie wszyst​kie moż​n a mieć, bo wszyst​ko ma swo​ją cenę. Szmu​la to też to​war jak bro​war, moż​n a ku​p ić i sprze​dać, cho​ciaż naj​czę​ściej same usta​la​ją cenę. Jak wspa​n ia​le wy​glą​da szmu​la kie​dy je loda. Wiem, wiem, 99 pro​cent koma 9 fa​ce​tów ma sko​ja​rze​n ie tyl​ko jed​n o i nie​za​p rze​czal​ne. To jest lo​gicz​n e, cie​ka​we jak robi loda? Dla​cze​go wszy​scy do​p ier​da​la​ją się do tych lo​dów – tych praw​dzi​wych? Nie​raz ob​ser​wu​ję nie​złe sucz​ki jak za​wzię​cie ob​ra​bia​ją loda. Jak one to ro​bią! Wło​ży taka so​bie loda w usta do po​ło​wy i wy​cią​ga – ja​kie to jest od​jaz​do​we, dla mnie bom​ba. Idą tłu​ma​mi nad​mor​skim dep​ta​kiem i liżą tak, że jak so​bie po​my​ślę, to aż mi się go​rą​co robi. Ha… ha… a gdy​byś im tak po​wie​dział o swo​ich sko​ja​rze​n iach, od razu byś był świ​n ią, zbo​czeń​cem i naj​gor​szym ma​n ia​kiem sek​su​a l​n ym we​dług nich. Inna spra​wa, że wie​czo​rem w na​mio​cie swo​je​mu chło​p a​ko​wi jadą la​skę, że aż miło, tyl​ko, żeby śli​n y star​czy​ło, ta​kie nie zbo​czo​n e są i ta​kie świę​te, ha… ha… Idą so​bie nad​mor​skim dep​ta​kiem i są tak za​ję​te, że na​wet nie pa​trzą na boki, na​wet nie pa​trzą gdzie idą, że ktoś pa​trzy na nie z du​żym uzna​n iem, mają za​cię​cie, cał​kiem nie​złe. Tak na​p raw​dę, to nie o tym chcia​łem opo​wia​dać, se​rio, nie o tym. Czy ktoś się za​sta​n a​wiał dla​cze​go szmu​le ru​cha​n e są na siłę? No, tak, gwał​co​n e! Jest wie​le przy​p ad​ków gwał​tów, nie za​wsze też w 100 pro​cen​tach są win​n i spraw​cy, w wie​lu przy​p ad​kach te niby po​szko​do​wa​n e są bar​dziej win​n e niż win​n i. Nie​ste​ty to praw​da, nie​ste​ty tak, tak. Jed​n ą z przy​czyn gwał​tu jest za​cho​wa​n ie się dziew​czy​n y. Naj​p ierw spra​wia wra​że​n ie ta​kiej, co za wszel​ką cenę chce się je​bać, a póź​n iej gdy przy​cho​dzi do tego, wy​co​fu​je się. Ty chcesz ją wy​dy​mać, bo masz zgo​dę, ona od​ma​wia i robi to spe​cjal​n ie, żeby wkur​wić, no ta​kie te dupy są nie​ste​ty, pod​p usz​czal​skie sucz​ki. Wy​pro​wa​dzi go​ścia z rów​n o​wa​gi, a póź​n iej ma pre​ten​sje, że ktoś tra​ci gło​wę i dyma ją na siłę. Ona za​czy​n a póź​n iej pła​kać, jak to je​ba​n a cier​p i, a nikt nie zna praw​dy. Idziesz sie​dzieć za nią w kry​mi​n a​le i masz tam po​je​cha​n e okrut​n ie, bo tam nie ma tłu​ma​cze​n ia kto był win​n y, za byle dziw​kę mo​żesz mieć prze​sra​n e to​tal​n ie. Ja​sne, że tak, że są inne przy​p ad​ki, kie​dy ja​kiś cał​ko​wi​ty zbo​czek gwał​ci przy​p ad​ko​wą nic nie​win​n ą dupę i niech go szlag tra​fi, niech zgni​je w kry​mi​n a​le i niech go ru​cha​ją w nocy współ​więź​n io​wie w dup​sko, aż pad​n ie. Wte​dy spra​wa jest ja​sna i niech go szlag tra​fi. Taka szmu-la, na​p raw​dę nie jest nic win​na. Uwa​żam, że nie po​win​n o się gwał​cić ma​n iur, któ​re nic nie są win​n e. W tym mo​men​cie, każ​dy się za​p y​ta – jak to? – któ​re nic nie są win​n e? – a któ​re są win​n e?! No cóż, może in​a ​czej. Sie​dzi​my so​bie z ko​le​siem koło blo​ku, na mur​ku, mamy pusz​ki z pi​wem i so​bie roz​ma​-

wia​my, o tym i tam​tym, gad​ka szmat​ka, ty​p o​wo. Idzie so​bie dupa, ale na​p raw​dę obłęd, nie za​cze​p ia​my jej, ale pa​trzy​my na nią. Wich​ta nie​źle ubra​n a, prze​świ​tu​ją​ca su​kien​ka, ob​ci​sła jak guma, oglą​da​my ją z tyłu, jesz​cze le​p iej. Au​ten​tycz​n ie z tyłu jesz​cze le​p iej niż z przo​du, czar​n e strin​gi i roz​p ór su​kien​ki aż do nich. Oczy​wi​ście roz​bu​ja​n y chód, że mnie aż no​si​ło, zwłasz​cza jak prze​cho​dzi​ła koło nas, za​czę​ła się ko​ły​sać na boki, aż bio​der​ka jej fa​lo​wa​ły jak na fil​mach xxx. No, ja​sny gwint, kto mi wmó​wi, że ona idzie na za​ku​p y do skle​p i​ku wa​rzyw​n i​cze​go, chy​ba, że po mar​chew​kę. Oczy​wi​ście, każ​da może się ubie​rać jak chce, ale kur​wa mać nie do ta​kie​go eks​hi​bi​cjo​n i​zmu, je​ba​n a suka, to prze​sa​dyzm, to co wi​dzie​li​śmy. Gdy​by nie to, że mam tro​chę ole​ju w gło​wie i wolę kraść niż mieć kło​p o​ty przez głu​p ie ma​n iu​ry, to mój ko​leś z osie​dla już chciał jej nu​mer wy​wi​n ąć, ale go po​wstrzy​ma​łem. Nie żeby ją za​raz zgwał​cić, bo to i tak za dnia było, ale żeby sukę prze​stra​szyć, tak dla jaj. Za​pew​n e i tak głu​p ia dziw​ka by swo​je zmy​śli​ła, ja​kąś hi​sto​rię, a ra​czej hi​ste​rię i do​p ie​ro by było. Chuj jej w dupę Stef​ce jak się pier​do​lić nie chce – tak za​wsze mó​wił mój dzia​dek Ste​fan. Pa​trzysz i my​ślisz jak wi​dzisz taką, ale go​rzej może tra​fić taka kur​wa jak tra​fi na​p raw​dę go​rzej. Tra​fi na go​ścia, któ​ry te jej strin​gi ze​rwie, lub ich nie ze​rwie, ale obok prze​ło​ży, to do​p ie​ro taki sznu​re​czek krę​ci jak ru​chasz i do​brze ją taki gość wy​p ier​do​li na su​cho. Jesz​cze go​rzej może tra​fić, kie​dy kil​ku ją do​brze ob​ró​ci, np. kil​ku „kar​ków” na​p a​lo​n ych po ste​ry​dach. Roz​ma​wia​łem kie​dyś z go​ściem, któ​ry mi mó​wił, że jak się pa​ko​wał te​sto​ste​ro​n em, to tak mu się chcia​ło je​bać sta​le, że my​ślał, że prze​le​ci wszyst​ko co na drze​wo nie spier​da​la, tak był na​p a​lo​n y. Są​dzę, że jak by ją tych kil​ku dra​bów prze​le​cia​ło do​kład​n ie i jesz​cze na dwa otwo​ry, są​dzę, że do koń​ca swo​je​go ży​cia cho​dzi​ła​by w gol​fie i spód​n i​cy dłu​giej aż po po kost​ki nóg. No, ok… zmie​n ię te​mat, cho​ciaż tro​chę, ale nie do koń​ca. Tak czy in​a ​czej my fa​ce​ci je​ste​śmy uza​leż​n ie​n i od szmul, mniej lub bar​dziej. Wie​lu z nas, gdy się za​ko​cha tra​ci gło​wę. Cho​dzisz z dziew​czy​n ą, masz te 16, może 17 lat, trak​tu​jesz ją po​waż​n ie, przy​n ajm​niej za​zwy​czaj tak jest i tak bywa. Sta​rasz się dla niej, żeby wszyst​ko było ok i cu​dow​n ie, tak jest. Nie​ste​ty dziew​czy​n y w tym wie​ku są jesz​cze za​mu​lo​n e i same nie wie​dzą cze​go chcą od ży​cia, no, na swój spo​sób, to one my​ślą, jak np. zwró​cić uwa​gę go​ścia dużo star​sze​go od sie​bie i przy​cią​gnąć jego uwa​gę na tyle, żeby o nich my​ślał bez prze​rwy, wi​dząc ich pier​si bez sta​n i​ka w cia​snych T-shir​tach. Wiem do​sko​n a​le, bo znam jed​n ą taką hi​sto​rię, ale może przy oka​zji, bo do​syć smut​n a była to hi​sto​ria, był fa​cet i nie ma fa​ce​ta, no przez nią wła​śnie, ja​kąś tam dup​cie, któ​ra za​wró​ci​ła mu w gło​wie i nie dał so​bie rady z tą mi​ło​ścią. Po​krę​ci​ło mu się ży​cie to​tal​n ie, a wy​bo​ry były ku​rew​sko trud​n e, ale każ​dy ma to cze​go szu​ka, cho​ciaż prze​zna​cze​n ie pła​ta róż​n e fi​gle, oj pła​ta. Ale mu​sisz wie​dzieć jed​n o, że praw​dzi​wa mi​łość przy​cho​dzi wte​dy, kie​dy jej nie szu​kasz, wte​dy ta mi​łość nie ma gra​n ic, nie ma za​ka​zów, nic się nie li​czy tyl​ko ona, ta mi​łość, ta je​dy​n a. Zresz​tą same nie wie​dzą cze​go chcą, też ła​two je wziąć na pry​mi​tyw​n y ba​jer. Tak naj​ogól​n iej sam mam dziew​czy​n ę, mło​dą dup​cię, moją ró​wie​śnicz​kę jak to się mą​drze mówi, ma 17 lat i jest po pro​stu cu​dow​n a i jesz​cze ma na imię Jo​a sia. Nie wiem, czy wie​cie, ale jest to imię nad wy​raz ma​gicz​n e, dla​cze​go? Nie spo​tka​łem jesz​cze dziew​czy​n y, któ​ra by mia​ła na imię Jo​a n​n a i nie była cu​dow​n ą isto​tą o nie​sa​mo​wi​tym opty​miź​mie, peł​n a ra​do​ści i za​ufa​n ia. Przyj​rzyj​cie się wszyst​kim Jo​a ś​kom, do​kład​n ie tak jest, są to wspa​n ia​łe dziew​czy​n y, te wszyst​kie Jo​a ś​ki czy Aśki i Asiu​le, cool. Je​stem z nią już pół roku i trak​tu​je ją na

po​waż​n ie, bar​dzo. Bar​dzo się sta​ram, by jej nie stra​cić. Mia​łem przed nią też star​sze dziew​czy​n y i było mi z nimi tro​chę le​p iej, ale też nie ze wszyst​kich stron. Star​sza szmu​la pój​dzie z tobą prę​dzej do łóż​ka niż ta młod​sza, ale to też nie za​wsze. Wy​star​czy, jak po​wiem, że pod​czas kon​wo​ju do po​p raw​cza​ka, po uciecz​ce, do​p ie​ro co po​zna​łem jed​n ą szmu​lę i ją grza​łem mo​men​tal​n ie, mia​ła na imię Agniesz​ka, ta​kie nie​win​n e imię, ale sucz​ki są szyb​kie w te kloc​ki, już nie raz się prze​ko​n a​łem, nie raz, Agniesz​ki to Agniesz​ki, nie ma co, ach. Tak jak mó​wi​łem, ze star​szą mo​żesz so​bie po​zwo​lić na wię​cej, ale wolę być te​raz ze swo​ją, bo je​stem jej, a ona jest tak na​p raw​dę tyl​ko moja. Je​że​li cho​dzi o moja Jo​a ś​kę, to nie jest tak roz​bry​ka​n a jak nie​któ​re, któ​re znam, mają te 16 lat, a w łóż​ku to są nie​złe i mają tylu chło​pa​ków za sobą, że obłęd jak lu​bią się sy​p ać z każ​dym kto im się na​wi​n ie, byle im wło​żył mię​dzy nogi. Oczy​wi​ście znam ta​kie, ale co ja mam tu do tego, są ta​kie i już. Z tymi star​szy​mi, to też róż​n ie bywa, a przede wszyst​kim te któ​re już w pierw​szy dzień zna​jo​mo​ści dają ci dupy, od razu wi​dać, że to ja​kieś szma​ty. Czy mo​żesz mieć do niej za​ufa​n ie, bo w każ​dej chwi​li może po​znać ko​goś in​n e​go i on ją też szyb​ko dmuch​n ie, a ty do​sta​n iesz rogi. Je​że​li cho​dzi o moją dziew​czy​n ę, to mogę z nią spo​koj​n ie iść na im​p rez​kę i wiem, że nie bę​dzie się oglą​dać za in​n y​mi. Na każ​dej dys​ce, róż​ni fra​je​rzy oglą​da​ją się za nią, a ona nie zwra​ca uwa​gi na nich, tak my​ślę, że jest po​rząd​n ą dziew​czy​n ą, ta​kie mam ide​a ły. No, bo gdy​by to była ja​kaś star​sza szmu​la, by​ła​by nie​źle roz​je​ba​n a, wiem co mo​gło​by być na im​p re​zie. Po​zna ja​kie​goś fra​je​ra, ja​kie​goś bła​zna z kasą, z nie​złą furą, to daję so​bie gło​wę ściąć, że szyb​ciej by zdję​ła majt​ki niż bym po​my​ślał, że jest tak szyb​ka. Te star​sze dupy po dwu​dzie​st​ce, to mają kom​p let​n ie w gło​wach na​je​ba​n e, no nie wszyst​kie, no tak też nie moż​n a ga​dać, ale za​sad​n i​czo tak jest z tymi szmul​ka​mi. Prze​waż​n ie to idą na dys​kę, żeby po​ka​zać co to nie one. Ubie​ra​ją się jak kur​wy i naj​czę​ściej się tak za​cho​wu​ją, ob​ci​słe su​kien​ki, czę​sto prze​świ​tu​ją​ce lub krót​kie spód​n icz​ki, czę​sto albo za​wsze bez sta​n i​ków i na bank strin​gi. No, ba, je​że​li jesz​cze do tego doj​dą poń​czo​chy sa​mo​no​śne, np. bia​łe, to już masz dys​ke za​ła​twio​n ą, je​steś na​p a​lo​n y jak łoś. Je​że​li z taką za​tań​czysz je​den ka​wa​łek, masz jak w ban​ku, że ku​tas ci osza​le​je i bę​dziesz tyl​ko my​ślał jak ją sukę skrę​cić na szyb​ki nu​mer. Wie​dzą suki do​sko​n a​le o co cho​dzi i o to im cho​dzi. Chło​p a​kom się to po​do​ba, ale dużo, dużo póź​n iej są się w sta​n ie ska​p o​wać, że to tyl​ko sztucz​ki, że tyl​ko go kur​wa chcia​ła wy​ko​rzy​stać. Róż​n ie bywa, ale i ta​kie fi​n a​ły są ogól​n ie zna​n e. Przy​p u​ść​my, że je​dziesz z taką lu​zac​ką pa​n ien​ką na im​p re​zę do zna​jom​ków, su​kien​ka z za​je​bi​stym roz​p or​kiem, noga na nogę lub je nie​znacz​n ie roz​ło​ży, że na​p is na majt​kach od​czy​tasz czy jest blue Mon​day czy Fri​day, chy​ba, że nie zo​ba​czysz, bo ma strin​gi. Sko​ro ma strin​gi, na​p i​su lub gwiaz​dek nie zo​ba​czysz, ewen​tu​a l​n ie świe​że śla​dy po de​p i​la​cji. Znam ta​kie sucz​ki, któ​re ro​bią ta​kie wra​że​n ie, że chcia​ła​by się je​bać za​raz na pral​ce w ła​zien​ce z go​spo​da​rzem im​p rez​ki. Nie​raz to jest na rękę, bo nikt nie jest świę​ty, ale też wła​śnie to uła​twia spra​wę. Wy​star​czy, że w drin​ku coś nie​coś jej wrzu​cisz i jest ko​lej​ka, żeby ją wy​dup​czyć z pro​ste​go wzglę​du, bo całą im​p re​zę na​p a​la​łeś się na jej cyc​ki bez sta​n i​ka i jej opię​tą na maxa spodnicz​ką pup​cie. Więc cały wie​czór wszy​scy na​p a​la​ją się na daną pa​n ie​n ę, a póź​n iej, kie​dy ma wzię​te lub jej coś do​rzu​cą na pod​grza​n ie kro​ku, jest go​to​wa na nie​złe bzy​kan​ko. Nie​raz tyl​ko o to cho​dzi i prak​tycz​n ie każ​da pa​n ien​ka, mu​si​cie to wie​dzieć do​sko​n a​le sucz​ki, oj wie​cie, każ​da im​pre​za, każ​da tak zwa​n a pry​wat​ka, może za​koń​czyć się nie​złym prze​trze​p a​n iem kro​ku wa​sze​go skar​bu więc nie bądź​cie zdzi​wio​n e, kie​dy po​czu​je​cie to, o czym ma​rzy​cie od daw​n a

w mo​krych snach. No, ale któ​ra się do tego przy​zna, dla​te​go są tzw. gwał​ty. Zresz​tą pa​mię​tam jed​n ą im​p re​zę na Syl​we​stra, gdzie mój ko​leś To​mek przy​cza​ił jed​n ą dziew​czy​n ę, jak le​ża​ła spi​ta na wer​sal​ce, le​ża​ła pół​p rzy​tom​n a, przy​su​n ął się do niej i za​czął ją nie​źle ob​ma​cy​wać. Naj​p ierw ma​cał jej cy​cusz​ki, a mia​ła na​p raw​dę je eks​tra, ale go od​p y​cha​ła, chy​ba jesz​cze go wi​dzia​ła przez mgłę. Więc dał jej spo​kój na pa​re​n a​ście mi​n ut, ale póź​n iej zdjął jej spodnie, majt​ki, za​ło​żył nogi jej na sie​bie i na klę​czą​co prze​le​ciał ją, a ona na​wet nie wie​dzia​ła, że ją ko​leś po​su​wał i to zdro​wo. Śmiesz​n e było to, że z tym ko​le​siem się wca​le nie ba​wi​ła, a na​wet zle​wa​ła jego cały czas, a on ją dmuch​n ął, ale czad, to mi się spodo​ba​ło, no eks​tra, no nie. Nie wiem, może też bym sko​rzy​stał, ale by​łem tak wy​koń​czo​n y pi​ciem i pi​gu​ły mi scho​dzi​ły, że nie mia​łem ocho​ty na ja​kie​kol​wiek ru​cha​n ie, na​wet jak​by to była sama Brit​n ey. No, z dru​giej stro​n y też mia​łem ocho​tę so​bie po​ru​chać, ale wszyst​ko wi​dzia​łem w trój​wy​mia​rze, tak by​łem na​je​ba​n y, że nic tak na​p raw​dę mi się nie chcia​ło. Jed​n o chcia​ło mi się non stop, chcia​ło mi się rzy​gać i rzy​ga​łem, raz na​wet nie zdą​ży​łem, no i chuj. W tego Sylw​ka da​łem w rurę, no po pro​stu to​tal chla​n ie. Tak naj​ogól​n iej, wra​ca​jąc do te​ma​tu, mu​sisz się sta​rać, aby two​ja dupa na​bra​ła do cie​bie za​ufa​n ia i ty do niej, to wy​ma​ga tro​chę siły i no, ogól​n ie tak. Mu​sisz wie​dzieć tak​że to, że jak pój​dzie się je​bać z tobą kie​dy tyl​ko ze​chcesz, to jest tro​chę bez sen​su i zna​czy, że zro​bi wszyst​ko co chcesz. Tak pa​trząc z ich punk​tu wi​dze​n ia to i tak lu​bią być zdo​by​wa​n e i mają opo​ry na po​kaz, ale na krót​ką za​zwy​czaj metę. Wia​do​mo, że jak masz za​je​bi​stą furę i od chu​ja sie​p y, to nie daj się ta​kiej zwieść. Na po​cząt​ku mi​lut​ka i świę​ta, a póź​n iej cmok​n ij mnie gdzieś. Je​że​li nie jest ła​two i mu​sisz po​wal​czyć o nią, to mo​żesz być za​do​wo​lo​n y, ale i te mło​de dupy są prze​waż​n ie głu​p ie. Każ​da z nich, gdy idzie na im​p re​zę, ubie​ra się tak i ma​lu​je się tak aby ja​koś za​im​p o​n o​wać. Więk​szość mło​dych dup jest po​je​ba​n a to​tal, bio​rą przy​kład ze star​szych maniur. Wi​dzi, że któ​raś z star​szych ko​le​ża​n ek cho​dzi z ja​kimś chło​p a​kiem, to już się jej to po​do​ba. Zro​bi dla nie​go wszyst​ko, na​wet loda na po​cze​ka​n iu, żeby tyl​ko z nią cho​dził, aby ko​le​żan​ki jej za​zdro​ści​ły. Jak taki chło​p ak wie, że to jest na siłę ro​bio​n e i pod ko​le​żan​ki, cho​dzi z nią ale na pew​n o nie bie​rze tego na po​waż​n ie, ma tyl​ko na​dzie​ję, że po​dy​ma so​bie mło​dy to​wa​rek, po​mi​ja​jąc, że aku​rat im​p o​n u​ją mu star​sze. Ona na​to​miast jest na tyle jeb​nię​ta, że da mu szyb​ko dupy i jesz​cze szyb​ko prze​sta​je być cnot​ką, czy​li nie​ja​dal​n a dla smo​ka. Póź​n iej się prze​chwa​la​ją ko​le​żan​kom, jak to nie było, jak to fan​ta​stycz​n ie było, cho​ciaż kła​mią od razu z góry wg ich sce​n a​riu​sza. Jak to było wspa​n ia​le, co to za chło​p ak, cho​ciaż on wca​le nie uwa​ża, że to było wspa​n ia​le z nią. Skąd wiem, jak to jest? Pod​słu​cha​łem kie​dyś roz​mo​wę mo​jej sio​stry z jej ko​le​żan​ką. Czę​sto tak bywa, że na​st​ki się same na​rzu​ca​ją, żeby stra​cić wresz​cie dzie​wic​two, bo wstyd jesz​cze nią być, bo inne to już nie są, ale ar​gu​ment, albo dla za​kła​du z ko​le​żan​ka​mi, lub na złość in​n e​mu chło​p a​ko​wi, niech wie co stra​cił. Chło​p ak był​by głu​p i, gdy​by nie sko​rzy​stał, gdy mu szmu​la da do zro​zu​mie​n ia, że chce się je​bać, ale też może za​li​czyć wpa​dę i są ku​rew​skie kło​p o​ty, ku​rew​skie prze​bo​je, któ​rych le​p iej by było nie mieć, ale wte​dy jest za​zwy​czaj za póź​n o, jak mój dzia​dek ga​dał, za póź​n o wy​cią​gnię​ty, ha… ha… No i mło​dość się już ma w ple​cy na bank, dzie​ciak, bie​ga​n ie do​oko​ła nie​go, skąd kasa i ta​kie tam, po mło​do​ści i ra​do​ści, było nie było, prze​je​ba​n e wte​dy masz i ty i two​ja na​p a​lo​n a szmu​la. Tak jak mó​wi​łem, był​by głu​p i, gdy​by nie sko​rzy​stał, je​że​li mu na nim nie za​le​ży, to ze​rżnie ją raz, dru​gi, może na​stęp​n y i bu​jaj się mała. Tak jak w pio​sen​ce, ry​n ek ma​gicz​n e miej​sce dla głu​p ich blon​dy​n ek. Nie​raz jesz​cze ją spi​zga po twa​rzy,

żeby się od​wa​li​ła. Wie o tym każ​da szmu​la, żeby nie po​ka​zy​wać tego, że jej za​le​ży na kimś, ale in​a ​czej to nie​raz wy​cho​dzi, gdy wła​śnie za​le​ży jej na kimś. Tak na​p raw​dę jed​n ak do praw​dzi​wych sza​leństw to tyl​ko my je​ste​śmy zdol​n i dla ma​n iur do po​świę​ceń, a naj​czę​ściej po​świę​ca​my się dla zwy​kłych szmat nic nie war​tych, któ​re są jak uży​wa​n e fury z ko​mi​su. Do kur​wy nę​dzy, prze​cież to nie moja wina, że już szes​n a​sto​lat​ki walą się jak dziw​ki. Cho​dzą do dys​ko​te​ki, same chcą albo jest na siłę, ale jest póź​n iej ci​cho, żeby nie ro​bić ob​cia​chu. Póź​n iej mają mat​ki pre​ten​sje, że ich có​recz​ki zo​sta​ły wy​dy​ma​n e i przy​szły już z du​żym do​świad​cze​n iem. Ta​kie są głu​p ie dupy, no ale na chuj za​cho​wu​ją się jak dziw​ki? Praw​do​p o​dob​n ie tak się za​cho​wu​ją, aby po​zo​wać na ta​kie ja​ki​mi nie są, być może, ale to ra​czej niech le​karz od czub​ków się nimi zaj​mie, tyl​ko może być już za póź​n o. Naj​czę​ściej jest już za póź​no. Ła​two po​wie​dzieć, ale trze​ba uwa​żać na ta​kie pier​dol​n ię​te dupy, bo gdy je po​zna​jesz wy​da​ją się to​bie za​je​bi​ste, a póź​n iej wy​je​bie cie​bie w rogi. Prze​waż​n ie jest tak, że te naj​ład​niej​sze i za​je​bi​ście ubra​n e, gdy je po​znasz są świet​n e i miłe, wszy​scy ci jej za​zdrosz​czą, ale te aku​rat są naj​bar​dziej roz​bry​ka​n e, bo wie​dzą, że mogą mieć w każ​dej chwi​li każ​de​go ko​le​sia. Wła​śnie to jest naj​bar​dziej chu​jo​we w ma​n iu​rach, że czym ład​n iej​sza tym bar​dziej po​je​ba​n a. Taką szmul​kę może mieć tyl​ko ktoś, kto chce mieć dupę na im​p re​zy i do ru​cha​n ia. Ktoś, kto chce po​ka​zać, że ma sek​sow​n ą la​lecz​kę, ma na nią też pie​n ią​dze, a wte​dy też to inne wi​dzą i my​ślą, oj kur​wa my​ślą, jesz​cze jak. W szyst​ko roz​gry​wa się wte​dy na za​sa​dzie, że sko​ro taka dupa jest przy nim, to one też chcą być z ta​kim go​ściem. Wiem, wspo​mi​n a​łem o tym, ok… ale… Nie mó​wi​łem tyl​ko o tym, że się za​czy​n a jaz​da na od​bi​ja​n ie chło​p a​ka, bo się ma taki ka​prys, bo to są nie​złe za​wo​dy, bo to może być świet​n y za​kład z ko​le​żan​ka​mi, bo to może być każ​dy ze stu in​n ych przy​p ier​do​lo​n ych ma​n iu​ro​wa​tych po​my​słów, żeby ko​muś zje​bać za​ba​wę lub po​ka​zać, kto tu jest lep​szy, kto jest tu​taj górą. Tak na​wia​sem, po czym po​znać głu​pią dupę? No, nie, nie musi być blon​dyn​ką, bez prze​sa​dy, ha… ha… No, więc jesz​cze raz, po czym moż​n a po​znać dur​n ą dupę? Po czym? Po kro​ku! Wiem, że śmiesz​n ie to za​brzmia​ło, ale po kro​ku, to zna​czy po cho​dzie, jak cho​dzi, jak się po​ru​sza. Za​zwy​czaj dupa, któ​rej od​bi​ja i ma się za coś lep​sze​go, ona nie cho​dzi, ona się buja i sta​wia kro​ki w jed​n ej li​n ii. Poza tym jak idzie, to zna​czy buja się, tak jak mó​wi​łem, co chwi​la lub co ja​kiś okre​ślo​n y w cza​sie mo​ment, od​gar​n ia wło​sy, co jej niby spa​da​ją na czo​ło, lub zgar​n ia je za naj​czę​ściej od​sta​ją​ce ucho. W naj​mniej spo​dzie​wa​n ych mo​men​tach się śmie​je, ni stąd ni zo​wąd, ale gdy idzie z gro​mad​ką ko​le​ża​n ek, za​zwy​czaj tyl​ko ją wi​dać, tak się śmie​je i ge​sty​ku​lu​je, wi​dać, że w tej nad​cho​dzą​cej gro​mad​ce ona rzą​dzi i nie ma co do tego żad​n ych wąt​p li​wo​ści. Jak po​wie​dzia​łem w naj​mniej spo​dzie​wa​n ych mo​men​tach się śmie​ją i to naj​gło​śniej, po​mi​ja​jąc, że za bar​dzo po​wo​dów nie było, wi​dać to zwłasz​cza, kie​dy taką gro​mad​kę mi​jasz i się nie daj Bóg na nie ga​p isz, ole​ją cie​bie na bank. Taka głu​p ia próż​n a dziw​ka naj czę​ściej też ma wy​dę​te usta, wy​glą​da tak jak​by mia​ła trud​n o​ści z od​dy​cha​n iem, a już na bank pierw​sze ob​ja​wy ast​my. Moż​n a by mó​wić o tym i mó​wić, ale za​p ew​n e wie​cie o co cho​dzi. Je​że​li chcesz cho​dzić ze szmu​lą na po​waż​n ie, to le​p iej jej nie szu​kaj na im​p re​zach. Nie​któ​rzy moi ko​le​sie, mó​wią, że nie idą na dys​kę, ale na gieł​dę. W dys​ko​te​ce moż​n a się nie​źle na​ciąć na wła​sne ży​cze​n ie. Znaj​du​jesz niby spo​koj​n ą, ład​ną dup​cię, któ​ra spra​wia wra​że​n ie świę​tej, a ty da​jesz się na​brać. Póź​n iej cie​bie wy​ko​rzy​sta i zo​sta​wi, wkur​wisz się i mo​żesz stra​cić pa​n o​wa​n ie nad sobą. Po​tem chcesz jej zro​bić na złość, a nie​kie​dy do​cho​dzi do naj​gor​sze​go, bie​rzesz ją na siłę,

gwał​cisz. No wła​śnie, do​cho​dzi na​wet do gwał​tu. Wiem, bo prze​ży​łem sam taką hi​sto​rię, ale może póź​n iej o niej wspo​mnę. Mam tro​chę do​świad​cze​n ia ze szmu​la​mi i ich skrę​ca​n iem, znam spo​ro dziew​czyn, ale więk​szość z nich to były zwy​kłe dziw​ki. Każ​da z nich chce mieć faj​n e​go chło​p a​ka i oczy​wi​ście naj​le​p iej z kasą. Naj​waż​n iej​szą rze​czą dla nich nie jest chło​pak, ale to, żeby jej za​zdro​ści​ły ko​le​żan​ki, któ​re jesz​cze są same. Pa​mię​taj, gdy zdo​bę​dziesz ład​n a dupę nie do​p uść do tego, żeby wy​czu​ła to, że to​bie na niej za​le​ży. Nie sta​raj się jej pi​zgać kom​p le​men​tów, przy​n ajm​n iej nie za dużo. Je​że​li tyl​ko za​uwa​ży, że to​bie bar​dzo za​le​ży, bę​dzie mia​ła cie​bie w du​p ie, bę​dzie ob​ra​cać się w to​wa​rzy​stwie ja​kiś fra​je​rów. Jesz​cze jed​n o pa​mię​taj, jak za​czniesz grę w te kloc​ki, bierz kur​wy dzie​siąt​ka​mi i nie wma​wiaj so​bie, że dla cie​bie jest tyl​ko jed​n a. Nie wma​wiaj so​bie, że ko​n iecz​n ie mu​sisz ją mieć, ta​kie coś może znisz​czyć ży​cie naj​bar​dziej in​te​li​gent​n e​go fa​ce​ta, wierz mi. No, bo co, póź​n iej sza​le​jesz, za​mar​twiasz się, każ​dy dzień masz spier​do​lo​n y przez nią, bo o niej my​ślisz i su​fi​tu​jesz i się mar​twisz, na​wet o tym co te​raz robi, czy zjeż​dża so​bie sama z pal​ca czy ja​kiś fra​jer ją grze​je od tyłu na za​p le​czu skle​p u, gdzie aku​rat ma prak​ty​kę, nie śmiej się, czę​sto tak bywa, wiem. Póź​n iej za​mar​twiasz się, sza​le​jesz, chla​stasz się ży​let​ką, to jest cał​ko​wi​cie bez sen​su, wierz mi. Gdy ona za​cznie być za​zdro​sna, to do​brze, każ​da szmu​la za​czy​n a wte​dy dbać o swo​je​go fa​ce​ta i zro​bi dla nie​go wszyst​ko lub pra​wie. Nie​n a​wi​dzę dłu​go cze​kać na pierw​szy raz z dziew​czy​n ą. Zda​rza​ją się ta​kie szmu​le z któ​ry​mi mu​sisz po​cho​dzić dłu​żej, żeby ci dała dupy, szcze​gól​n ie te ład​n iej​sze, trze​ba dłu​żej po​cze​kać. Nie każ​da idzie w pierw​szy dzień z tobą do łóż​ka, no, chy​ba że jest do​brze pod​ja​ra​n a po pi​gu​le na dys​ce lub czym in​n ym, nie ma na​wet te​ma​tu, to inny układ. Naj​le​p iej jest wte​dy, kie​dy jej na to​bie za​le​ży, tak jak mó​wi​łem, mo​żesz ją jesz​cze za​wsze szan​ta​żo​wać. Dupy da ci za​wsze, je​że​li nie, to bu​jaj się mała, musi to prze​my​śleć, ktoś w pa​rze za​wsze jest górą, ale naj​smut​n iej​sze jest to, że te pier​do​lo​n e suki mają prze​waż​n ie prze​wa​gę nad nami. Naj​gor​szy jest do na​mó​wie​n ia pierw​szy raz, póź​n iej im się to za​czy​n a po​do​bać. Więk​szość szmul to pier​do​lo​n e ma​te​ria​list​ki, któ​re lecą na do​brą furę, kasę i cha​tę. Wiem jak jest. Jak mia​łem na im​p re​zach więk​szą kasę, nie mia​łem pro​ble​mów z wy​ha​cze​n iem do​brej dupy. Gdy zo​ba​czy, jak przy ba​rze pła​cisz eks​tra za eks​tra drin​ki, sza​stasz kasą od razu wpa​dasz jej w oko. Wie do​sko​n a​le, że bez wy​da​wa​n ia swo​jej kasy, o ile ją ma, może się za dar​mo na​je​bać dri​n a​mi, a może jesz​cze bę​dzie coś. Ty oczy​wi​ście, za​kła​dasz tak, że jak wy​dasz, to masz, a przy​n ajm​n iej ja​kąś na​dzie​ję, że po dys​ce ją prze​le​cisz, nie​waż​n e czy w ki​blu czy w przej​ściu pod​ziem​n ym czy też na przy​stan​ku tram​wa​jo​wym. Waż​n e, że my​ślisz, ku​tas ci fik​su​je, a ty do​brze się ba​wisz do​p ó​ki się nie do​wiesz, że je​ba​n ia nie bę​dzie. Naj​le​piej gdy ty na dys​ce świe​cisz kasą, a ona ocza​mi, resz​ta przyj​dzie póź​n iej. Kie​dyś ko​leś mi opo​wia​dał, jak skrę​cał szmu​lę, ale nie za bar​dzo mu to szło, więc wrzu​cił jej do dri​n a eks​ta​skę. Na​p a​lił się nie​sa​mo​wi​cie, że bę​dzie je​ba​n ie w ki​blu, prze​cież nie raz prze​ra​biał te lek​cje i było do​brze, ale.. My​ślał, że ją wy​dy​ma bez pro​ble​mu, ale ona wy​wi​n ę​ła mu taki nu​mer, że chuj opa​da. Tań​czy z nią, po​ście​lów​ka też leci, jest świet​n ie, jest zna​ko​mi​cie i ona jebs na par​kiet pada jak dłu​ga. Ko​leś się ku​rew​sko prze​stra​szył, do​brze, że był na tyle mą​dry, że dał mo​men​tal​n ie nogę, bo mógł mieć kur​wa ta​kie kło​p o​ty, że chuj ja​sny mo​men​tal​n ie by go strze​lił. Oka​za​ło się, póź​n iej się do​wie​dział, że ta szmu​la mia​ła ja​kieś pro​ble​my z od​dy​cha​niem i wiesz, jak ją taps pod​krę​cił, to i pa​dła na gle​bę jak dłu​ga, do​brze, że tak się skoń​czy​ło, że się obu​dzi​ła, no. Wiesz, koń​cząc po​ma​łu te​ma​cik, więk​szość szmul zmie​rza prę​dzej czy

póź​n iej do tego, żeby zna​leźć so​bie ko​le​sia, któ​ry by jej sta​wiał non stop wszyst​ko i ob​ku​p y​wał w ciu​chy i ko​sme​ty​ki, naj​le​p iej ciu​chy od Mor​ga​n a albo Ange, ba jesz​cze le​p iej jak Pra​da lub Ver​sa​ce, a ko​sme​ty​ki też nie naj​tań​sze, a co. Wte​dy jej ni​cze​go nie bra​ku​je, na​stro​je są wspa​n ia​łe, nie mar​twi się o ciu​chy ani o ko​sme​ty​ki. Dzię​ki nie​mu sta​n ie się bar​dziej atrak​cyj​n iej​sza niż jest w rze​czy​wi​sto​ści. Na​wet naj​bar​dziej za​je​bi​sta dupa, ład​n a i zgrab​n a nie zwra​ca zbyt dużo uwa​gi co to jest za ko​leś, fa​cet, czy jej się bar​dzo po​do​ba czy nie, wte​dy nie jest to ta​kie waż​n e dla niej, ma kasę i ma wy​da​wać na nią jak naj​wię​cej, speł​n iać za​chcian​ki, naj​le​p iej wszyst​kie. Po​wiesz, pier​do​lisz ko​leś, skąd ja mam brać kasę, żeby ja​kiejś ci​p ie sta​wiać? Po pierw​sze ko​leś, nie mó​wię, że ty, ale, że na dys​ce nie każ​dą wy​ha​czysz i na​wet bez kasy nie masz co ma​rzyć o uda​n ej dys​ce, chy​ba, że się na​p ier​do​lisz pro​cha​mi i bę​dziesz le​wi​to​wać mię​dzy jed​n ym se​de​sem a dru​gim, ewen​tu​a l​n ie szat​n ia na wy​lo​cie. Po dru​gie, mam przy​kład pod ręką, że ci szcze​n a opad​n ie aż po same jaja. W na​szym blo​ku na par​te​rze miesz​ka faj​n a szmu​la, no, moja są​siad​ka, ma na imię Ma​rzen​ka i ma 16 lat, no już skoń​czo​n e. Mia​ła prak​ty​kę w zie​le​n ia​ku, po han​dlów​ce i póź​n iej też tam za​czę​ła pra​co​wać. Pod​je​chał raz pod ten skle​p ik gość czar​n ą za​je​bi​stą alfą, taką, że obłęd i krót​ko do niej, że mu się od daw​n a po​do​ba. Po​wiesz, co z tego? Nie pra​cu​je tam, ma ta​kie ciu​chy i ko​sme​ty​ki i wy​jaz​dy z nim, że tyl​ko mo​gła​by przed​tem ewen​tu​a l​n ie ma​rzyć o tym. J est dużo star​szy od niej, ale ma kasę, a ona ma jego kar​tę kre​dy​to​wą i jak go nie wi​dzi, bo nie ma cza​su, to wy​da​je z niej na co chce. Za​je​bi​sty dla niej układ, czy musi go ko​chać? – nie musi, czy on ją ko​cha, no nie wiem, ale mu się ona po​do​ba, bo jest z nią i na nią wy​da​je w chuj kasy. Idzie z nią do łóż​ka, ma to co chciał mieć i im ten układ od​p o​wia​da. Zresz​tą dru​ga jej ko​le​żan​ka Jol​ka, też ma po​dob​n y układ jak ona, jak ona to na​zwa​ła, aha, ma spon​so​ra, daje mu dupy, kie​dy tyl​ko chce, pie​n ię​dzy ma ile chce i na co chce i jest okey i wszy​scy są za​do​wo​le​n i, a co. W tym ukła​dzie szmu​le mają za​je​bi​ste ży​cie z ta​ki​mi je​le​n ia​mi, któ​rych też mogą wa​lić w rogi. Szmu​le z ta​ki​mi dup​ka​mi za​czy​n a​ją się bu​jać i nie przej​muj ą się ni​czym, bo niby czym? Po pew​n ym okre​sie zna​jo​mo​ści z dzia​n ym go​ściem, on jej się znu​dzi, ale na ra​zie i tak nie bę​dzie mia​ła wy​bo​ru, może się też za​ko​chać i wte​dy nie jest cie​ka​wie, bo za​czy​n a się praw​dzi​wy me​lo​dra​mat, ale to po​mi​n ę, nie moje koło za​in​te​re​so​wań. Szmu​le we​dług mnie nie mają wła​sne​go ho​n o​ru i sam się o tym w 100 pro​cen​tach prze​ko​n a​łem. Po pro​stu tak jest, wiem, że tak jest. Do​kład​n ie to było tak. Cho​dzi​łem z dziew​czy​n ą o imie​n iu Ka​ri​n a, któ​ra przy​je​cha​ła z ko​le​żan​ką na wa​ka​cje do mo​je​go mia​sta. By​łem z nią już dwa ty​go​dnie. Cały czas się oba​wia​ła tego, że przy​je​dzie do mnie moja dziew​czy​n a z War​sza​wy, któ​rą po​zna​łem rok temu. Wła​ści​wie, to by​łem z nią cały czas, ale rza​dziej się wi​dy​wa​li​śmy. Więc Ka​ri​n a bała się tego, że jak przy​je​dzie, to będę cho​dził z tam​tą, a nie z nią. Przez cały czas py​ta​ła się mnie, czy zo​sta​n ę z nią, czy bę​dzie tak jak do tej pory. Nie wi​dzia​łem po​wo​du, dla któ​re​go nie miał​bym po​wie​dzieć o przy​jeź​dzie mo​jej szmu​li, po pro​stu ją uprze​dzi​łem. Oczy​wi​ście obie​cy​wa​łem jej, że mię​dzy nami się nic nie zmie​n i, a ze swo​ją dziew​czy​n ą po​roz​ma​wiam, ale nie by​łem tego wca​le pe​wien, czy tak rze​czy​wi​ście bę​dzie. Bo tak na​p raw​dę, bar​dziej po​do​ba​ła mi się Mar​ta, była star​sza, bar​dziej po​waż​n a, doj​rza​ła, a poza tym mo​głem ją je​bać, kie​dy tyl​ko chcia​łem, bez mó​wie​n ia o tym, że ją ko​cham, czy bez obie​cy​wa​n ia jej cze​go​kol​wiek i wpi​sy​wa​n ia się do jej pa​mięt​n i​ka. Ka​ri​n a pod tym wzglę​dem była trud​n iej​sza, nie wiem, może cze​ka​ła na wiel​ką mi​łość, może cze​goś szu​ka​ła, nie wiem. Taka była Ka​ri​n a, wie​lo​krot​n ie pró​bo​wa​łem jej ścią​gnąć majt​ki, ale mi się to nie uda​wa​ło. Na​wet wte​dy, kie​dy pie​ści​łem ją pal​cem i było jej na​p raw​dę do​-

brze, twar​do sta​wia​ła opór. Tym bar​dziej z nie​cier​p li​wo​ścią cze​ka​łem na dzień przy​jaz​du Mar​ty. Do​syć mia​łem co​dzien​n e​go sa​mo​za​spo​ka​ja​n ia się. Tak ogól​n ie i tak na ra​zie nie wie​dzia​łem z kim mam być. Ka​ri​n a wkur​wia​ła mnie tym, że nie chcia​ła się pier​do​lić, ale wy​ma​ga​n ia mia​ła, jak​by nie wia​do​mo kim była i to naj​bar​dziej mnie wkur​wia​ło. Jak szli​śmy gdzie​kol​wiek na im​p re​zę, to jej się za​wsze coś nie po​do​ba​ło, to to, to tam​to, a dla​cze​go, bo ja to i tak da​lej, wkur​wia​ją​ce. Dla​cze​go z nią by​łem? Może dla​te​go, że jej jesz​cze nie bzy​ka​łem, a chcia​łem tego, a może dla​te​go, że na swój spo​sób była nie​zła dupa? Tak so​bie po​my​śla​łem, że je​że​li cho​dzi o nią, chy​ba jako pierw​sza by mnie nie zdra​dzi​ła. Tak my​śla​łem, a na​wet by​łem tego pew​n y. Ko​lej​n y dzień, idzie​my z Ka​ri​n ą na im​p re. Wy​p i​li​śmy parę dri​nów, za​czę​ła swo​je sta​łe gad​ki i za​uwa​ży​łem, że ro​śnie moja nie​chęć do niej. Nie wie​dzia​łem co może być po​wo​dem tych od​czuć, ale chy​ba było to zwią​za​n e z przy​jaz​dem, ocze​ki​wa​n ym przy​jaz​dem Mar​ty. Przez całą zna​jo​mość z Ka​ri​n ą, gdy by​wa​li​śmy na im​p re​zach, przy​tu​la​li​śmy się do sie​bie i tak czy in​a ​czej by​li​śmy szczę​śli​wi ze sobą. Tak czy in​a ​czej w tę noc za​czę​ło się to zmie​n iać. W ten dzień nie zwra​ca​łem uwa​gi, że je​stem z nią, ga​da​łem z kum​p la​mi, ba​wi​łem się z in​n y​mi ma​n iu​ra​mi. Do​p ie​ro póź​n iej spoj​rza​łem na nią, za​uwa​ży​łem jej wbi​ty wzrok w pod​ło​gę, ten jej sta​ły gry​mas, jak​by wy​p i​ła coś kwa​śne​go, z ni​kim nie roz​ma​wia​ła. Wie​cie co, zro​bi​ło mi się jej żal, sie​dzia​ła jak ta pipa, z ni​kim nie roz​ma​wia​ła, no i ta mina, za​ła​ma​n ie na ca​łej li​n ii. Po​czu​łem się jak pier​do​lo​n y idio​ta, po​sze​dłem do DJ-a, da​łem mu co trze​ba, za chwi​lę pu​ścił nasz ulu​bio​n y utwór Dido. Za​tań​czy​li​śmy, ob​ję​li​śmy się, za​czę​li​śmy się ca​ło​wać, było cu​dow​n ie i tak na​stro​jo​wo, wszyst​ko wy​da​wa​ło się wra​cać do nor​my. Za​czę​ła się śmiać, za​czę​ła od​zy​ski​wać swój po​p rzed​n io utra​co​n y hu​mor, moc​n o przy​tu​li​ła się. Za​czę​li​śmy roz​ma​wiać o wszyst​kim, ale chy​ba nie o to jej cho​dzi​ło. Wi​dzia​ła, że uni​kam pew​n ych te​ma​tów, czu​ła, że pew​n e rze​czy są mi obo​jęt​n e. Nasz utwór się skoń​czył, znów szyb​ki, za​je​bi​sty utwór, prze​rwa​n a roz​mo​wa, któ​ra i tak się nie kle​iła mię​dzy nami. Pa​trzy​łem na bok, ob​ser​wo​wa​łem tań​czą​ce dziew​czy​n y, za​je​bi​ście pod​ska​ki​wa​ły im cyc​ki, a pu​p a​mi tak krę​ci​ły, że mo​men​tal​n ie, mi się za​chcia​ło, oh, ale taką wy​p ię​tą bym prze​le​ciał, jesz​cze jak. Za​p ro​p o​n o​wa​łem Ka​ri​n ie spa​cer w po​bli​skim par​ku. Ob​ją​łem ją jed​n ą ręką, a dru​gą za​czą​łem je​chać jej po po​ślad​kach, ma na​p raw​dę dup​cię zgrab​n ą. Idąc już w par​ku, wśród in​n ych też błą​dzą​cych w roz​ma​rze​n iu par, za chwi​lę, na​wet nie pro​te​sto​wa​ła, kie​dy moja dłoń ma​so​wa​ła jej małe pier​siąt​ka. Po​ło​ży​li​śmy się na tra​wie i sta​ło się. To było wspa​n ia​łe uczu​cie, by​łem jej pierw​szym chło​p a​kiem. Było to wspa​n ia​łe uczu​cie, pa​trze​li​śmy so​bie w oczy i ty​sią​ce my​śli i ob​ra​zów prze​la​ty​wa​ło mi przed ocza​mi. Szar​p a​łem się sam ze sobą, tak by​łem tym za​sko​czo​n y, nie wie​dzia​łem co te​raz zro​bić, co po​wie​dzieć, czy by​łem w sta​n ie prze​wi​dzieć co​kol​wiek? Nie wiem jak się zde​cy​du​ję, obie te​raz wy​da​wa​ły mi się su​p er. Chy​ba zde​cy​du​ję się zo​stać z Ka​ri​n ą, bo Mar​ta ma ku​rew​ski cha​rak​ter, w każ​dej chwi​li może do​je​bać mi rogi i zo​sta​wić na lo​dzie. Ka​ri​n a jest inna, ma cią​głe opo​ry, nie chce się pier​do​lić, no do tej chwi​li przy​n ajm​n iej. My​ślę, że aku​rat ona nie zro​bi mnie w chu​ja dla ja​kie​goś tam in​n e​go fra​je​ra. W dro​dze po​wrot​n ej do domu tak wła​śnie roz​my​śla​łem i jed​n o​cze​śnie po​sta​n o​wi​łem, zde​cy​do​wa​łem się, przy​je​dzie Mar​ta, po​wiem jej, że te​raz to wszyst​ko nie ma sen​su, po​wiem jej, że wszyst​ko jest skoń​czo​n e. Tak so​bie roz​my​śla​łem aż do na​stęp​n ej im​p rez​ki, do na​stęp​n ej dys​ko​te​ki. Ko​lej​n a dys​ko​te​ka. Jak zwy​kle parę dri​n ów, nie wiem ale ostat​n io do pro​chów mnie nie cią​gnę​ło, no może z raz, dwa góra. Dri​n y na sto​le, do​dat​ko​wo jesz​cze wzią​łem dla niej sok jabł​ko​wy, Ka​ri​n a go po pro​stu

uwiel​bia i za​czę​li​śmy roz​ma​wiać. O Boże, zno​wu za​czę​ła na​wi​jać o Mar​cie, pro​si​ła, żeby jej nie zo​sta​wiać, bo ona nie wy​obra​ża so​bie ży​cia beze mnie, bo we mnie się za​ko​cha​ła. Ale jaja, jak​bym oglą​dał ja​kąś te​le​n o​we​lę czy inny, no jak, aha, no me​lo​dra​mat. Oczy​wi​ście przy​ta​ki​wa​łem na każ​dą z jej obaw, ale tro​chę mi się chcia​ło śmiać, bo jak się mo​gła we mnie za​ko​chać przez trzy ty​go​dnie tak, że nie może beze mnie żyć? Fakt, że dużo póź​n iej sam się do​wie​dzia​łem, że jest to cał​kiem moż​li​we i nie ta​kie pro​ste jak​by się mo​gło wy​da​wać. Nie po​wie​dzia​łem jej, że nie wie​rzę w jej mi​łość do mnie, nie chcia​łem jej psuć hu​mo​ru, a so​bie już na po​czą​tek zje​bać im​p re​zę. Gdzieś pół go​dzi​n y po na​szym przyj​ściu zja​wił się mój ko​leś Pa​weł ze swo​ją szmu​lą Aga​tą, we​szli do sal​ki bi​lar​do​wej, gdzie się umó​wi​li​śmy. Pa​weł był moim ko​le​siem z któ​rym zna​li​śmy się z Po​go​to​wia Opie​kuń​cze​go, no, gdzie chy​ba ra​zem by​li​śmy trzy mie​chy. Paw​ło​wi po​do​ba​ła się ta dys​ko​te​ka, poza tym mie​li​śmy dość czę​sty kon​takt im​p re​zo​wy, bo aku​rat był na gi​gan​cie i mu​siał się ukry​wać. Faj​n y ko​leś, ale strasz​n ie ma zry​p a​n ą psy​che, kie​dyś bar​dzo dużo ża​chał kle​ju i mu te​raz nie​źle też od​bi​ja, je​bie go nie​raz na mak​sa, zwłasz​cza jak weź​mie albo za dużo łyk​n ie. Tak czy in​a ​czej bar​dzo go lu​bię, bo jest za​je​bi​sty lu​zak, ale też jest sza​lo​n y w swo​im za​cho​wa​n iu. To, co wam mogę po​wie​dzieć, wy​słu​cha dwa razy tekst pio​sen​ki hi​p ho​p o​wej i może ją za​śpie​wać w ca​ło​ści, nie​złe co, aż szczę​ka opa​da, w tym kie​run​ku jest nie​sa​mo​wi​ty, sam też ukła​da tek​sty. – Cześć Pa​weł, cześć Aga – rzu​ci​łem do nich, kie​dy się zbli​ży​li. – Hey, sie ma – rzu​cił Pa​weł stu​ka​jąc tra​dy​cyj​n ie pię​ścią o moją pięść – wte​dy ręce mu już za​czę​ły cho​dzić i nie był​by sobą, gdy​by cze​goś wła​sne​go na po​cze​ka​n iu nie za​śpie​wał, tak – hip hop to jego pa​sja – to jego rytm: To my hi​pho​pow​cy, nic nas nie pe​s zy, jest kur​wa wko​ło we​s o​ło za​je​bi​ś cie i ko​lo​ro​wo, ży​cie za​czy​na sie na nowo, bo w środ​ku gło​wy mam wzór go​to​wy i taka jest mię​dzy nami róż​ni​ca, że cie​bie wy​cho​wa​li ro​dzi​ce, a mnie uli​ca, a wszyst​ko co mnie boli, że się wam wszyst​kim w gło​wach pier​do​li, więc nie mów mi nic o mi​ło​ś ci, żeby nie wzbu​dzać za​zdro​ś ci, kie​dy ktoś o niej mi pier​do​li, że roz​łą​ka ją nie boli, kie​dy wi​dzę, bez niej te pu​s te uli​ce, wy​obra​żam so​bie srebr​ną be​e m​wi​cę, któ​ra pę​dzi w jej kie​run​ku, ro​biąc mi nowy wi​zaż wi​ze​run​ku, kie​dy w prze​ciw​s ło​necz​nych oku​la​rach od​bi​ja się jej twarz, mówi ona krót​ko, więc mnie masz, bierz mnie jak chcesz, wy​liż mnie do​kład​nie, wiem, że za​cho​wa​łeś się nie​ład​nie, ale te​raz je​s te​ś my stwo​rze​ni dla sie​bie, bę​dziesz czuł się przy mnie jak w nie​bie, wiesz do​s ko​na​le, że juz daw​no po​trze​bu​ję cie​bie, więc wie​lo​krot​nie mnie bierz, prze​cież ko​cham cie​bie do​s ko​na​le o tym wiesz, ty o tym też wiesz, że cie​bie ko​cham moja mała, że two​je cia​ło i ty je​s teś moja cała, wy​li​żę cie​bie ład​nie i do​kład​nie, bez po​ś pie​chu nie bę​dziesz mo​gła zła​pać od​de​chu, by usły​s zeć twój głos jak​by w echu, będę cię li​zał na​praw​dę bez po​ś pie​chu, wie​dząc, że masz ta​kie​go na​rwań​ca, gdy two​je na​ś cie lat wca​le mnie nie boli, a moje dużo wię​cej cie​bie pier​do​li, do​s łow​nie i w prze​no​ś ni, uj​mu​jąc te​mat do​kład​nie, bę​dzie mię​dzy nami ro​man​tycz​nie i ład​nie, nikt nam nie pod​s ko​czy bo bę​dzie​my so​bie pa​trzeć w oczy, ale na​s zej na​mięt​no​ś ci i tak bę​dzie za mało, być może nie bę​dzie tyle cza​s u dla sie​bie i pro​po​zy​cji, na pew​no nie prze​ro​bi​my wszyst​kich po​zy​cji, ale i tak moja mała, moje ko​cha​nie, prze​ro​bi​my mi​łość całą, cho​ciaż to i tak za mało, kie​dy to zro​zu​miesz jak bar​dzo pra​gnę cie​bie, bę​dzie za​s ko​cze​nie, bę​dziesz czu​ła sie jak w nie​bie, wiesz, że sza​leń​czo ko​cham cie​bie, mała moja, uko​cha​nie moje, czy chcesz czy nie i tak bę​dzie​my we dwo​je, gdy two​je hi​s to​rycz​ne sło​wa, czy nie jest to dziw​ne, czy dziw​nie to nie wy​glą​da, bę​dzie to dla za​zdro​ś ni​ków jak klą​twa, bę​dziesz mała jak sło​dycz mego ży​cia, gdy nic nie będę miał do ukry​cia, nic do stra​ce​nia, gdy znaj​dę się w pie​kle na sa​mym dnie – usły​s zysz mała, że ko​cham cię.

– Bra​wo – krzyk​n ę​li​śmy zgod​n ie wszy​scy klasz​cząc jak na ja​kimś wy​stę​p ie. Zresz​tą, wam przed​tem mó​wi​łem, że Pa​weł to jest za​je​bi​sty ko​leś, umie roz​ba​wić, wpro​wa​dzić taki kur​we​ski lu​zik, wszy​scy przy nim po​tra​fią się ba​wić, na​wet jak​byś miał zje​ba​n y hu​mor to​tal​n ie, on Pa​weł cie​bie z tego mo​men​tal​n ie i bez wy​sił​ku wy​cią​gnie. Taki był na lu​zie Pa​weł, po​tra​fił już na same dzień do​bry wy​lu​zo​wać wszyst​kich, łącz​n ie z po​p iel​n icz​ką na sto​le, ha… ha… Wy​szli​śmy wszy​scy z sal​ki bi​lar​do​wej w kie​run​ku sali dys​ko​te​ko​wej, po​ma​łu, bez po​śpie​chu, jak to za​śpie​wał Pa​weł przed chwi​lą. Faj​n ie, że jest aku​rat taki Pa​weł, bo ja nie cier​p ię po​n u​ra​ków, któ​rzy tyl​ko na​rze​ka​ją i mogą spier​do​lić każ​dą naj​lep​szą im​pre, sta​ram się ta​kich go​ści omi​jać sze​ro​kim łu​kiem. No ale jest Pa​weł, ze swo​ją do​syć kształt​n ą Agat​ką. Tak czy in​a ​czej bar​dzo go lu​bi​łem, cho​ciaż jak mó​wi​łem, był sza​lo​n y w swo​im za​cho​wa​n iu. Mie​li​śmy też swo​je in​te​re​sy i przy​je​chał, aby wy​rów​n ać kasę za jed​ne​go pi​ja​n e​go go​ścia, co go skro​ili​śmy w par​ku. Pa​weł tak naj​ogól​n iej „di​lo​wał” jak to się mówi, miał sia​n a ile chciał, ale za dużo wie​rzył ko​le​siom i cią​gle z tego po​wo​du miał kło​p o​ty. Po​wiem wam, że miał nie​sa​mo​wi​ty dar wy​cho​dze​n ia z naj​gor​szych kło​p o​tów i wpa​dek obron​n ą ręką, za​wsze da​wał so​bie radę w na​p raw​dę trud​n ych sy​tu​a cjach. Były to sy​tu​a cje, gdzie inni już na bank by​li​by za​ła​ma​n i, a on do​p ie​ro się roz​krę​cał, taką miał zim​n ą krew i opa​n o​wa​n ie. Opa​n o​wa​n ie miał, kie​dy sam miał kło​p o​ty, ale jak się wkur​wił, le​p iej nie mó​wić, psy​chol wte​dy to​tal​n y, po pro​stu wście​kły am​staff i le​p iej mu wte​dy w dro​gę nie wcho​dzić. Fakt, że miał sia​n a ile chciał, ale za dużo wie​rzył lu​dziom, z tego też po​wo​du miał kło​p o​ty. Ile razy mu tłu​ma​czy​łem, nie bądź fra​je​rem, bo cię lu​dzie wy​ro​lu​ją. Ja znam tyl​ko trzy gru​p y lu​dzi – tych co oszu​ku​ją i oszu​ka​n i oraz tych, któ​rzy prę​dzej czy póź​n iej będą oszu​ki​wać. Nie daj​my się oszu​kać, bo na kan​cie świat jest zbu​do​wa​n y. Mó​wi​łem do nie​go, znasz ma​te​ma​ty​kę, tak znam, jak umiesz li​czyć, to licz na sie​bie. Py​ta​łem się – znasz geo​me​trię?, no tro​chę. Wiesz co to jest trój​kąt rów​n o​bocz​n y? No, to ten, co ma rów​n e boki. No wła​śnie, od​p o​wia​da​łem. Je​den bok to kant, dru​gi dupa, a trze​ci to pie​n ią​dze, ja​rzysz te​raz? Za​ufa​n ie do lu​dzi roz​bij o kant dupy i co ci zo​sta​n ie? Pie​n ią​dze, a bez nich je​steś gów​nem, je​steś ze​rem, ja​rzysz? Wła​śnie na tym trój​ką​cie jest cały świat opar​ty – pie​n ią​dze, dupa i kant. Pa​mię​taj nie daj się ro​lo​wać, a je​że​li wie​rzysz lu​dziom, to prę​dzej czy póź​n iej bo​le​śnie się na tym prze – je​dziesz. Poza tym dupa to szmu​la, nie masz kasy nie masz dupy, ja​sne. To były na​sze ulu​bio​n e gad​ki szmat​ki, spo​ro się przy tym zresz​tą na​śmia​li​śmy. Mo​że​my za​wsze po​głup​ko​wać, ale czy my mu​si​my brać ży​cie na po​waż​n ie, sko​ro ono nas nie bie​rze na po​waż​n ie i wali w dupę? Wła​śnie, znów ta dupa, nie daj się przez ży​cie wa​lić w dupę, to zo​staw dla cięż​kie​go fra​jer​stwa, niech ży​cie ich wali w dupę. Jesz​cze bę​dąc przy te​ma​cie di-lo​wa​n ia, bo od tego za​czę​li​śmy, jed​n o jest pew​n e i aku​rat, Pa​weł wie​dział do​kład​n ie, jak się wcho​dzi w in​te​res z pro​cha​mi, to nig​dy nie bierz u swo​je​go do​staw​cy na kre​chę, a gdy po​p eł​n isz ten błąd, to szyb​ko go na​p raw, bo mo​żesz szyb​ko w piz​dę ob​sko​czyć. Wy​n ik​n ie cza​sa​mi taka sy​tu​a cja, że jak tra​fisz na na​wie​dzo​n e​go ko​le​sia, to roz​p ier​do​li ci łeb bez żad​n ych skru​p u​łów na miej​scu, spró​buj tyl​ko z kasą zwle​kać i je​steś za​ła​twio​n y. Do​tar​li​śmy wol​n ym kro​kiem do bok​su, usie​dli​śmy, oczy​wi​ście mo​men​tal​n ie wszy​scy za​bra​li się za pa​p ie​ro​sy, śmiesz​n ie to wy​glą​da​ło. Wzię​li​śmy po szlu​gu, przy​ja​ra​li​śmy, głę​bo​ko szta​cha​jąc się pierw​szą chmu​rą i za​czę​li​śmy so​bie na lu​zie ga​wę​dzić, po chwi​li mie​li​śmy drin​ki. Za ja​kiś bli​żej nie okre​ślo​n y czas, po wy​p i​ciu i po​n ow​n ym przy​ja​ra​n iu, po​szli​śmy do baru, zo​sta​wia​jąc szmu​le same so​bie, no, żeby też so​bie po​p a​p la​ły. Usie​dli​śmy so​bie na wy​so​kich przy​ba​ro​wych stoł​kach, wzię​li​śmy ko​lej​n e dri​n y i za​czę​li​śmy ze sobą roz​ma​wiać.

– Ty słu​chaj – za​czął Pa​weł – a co się kur​wa dzie​je z Rad​kiem? – Po​wi​n ien już być – od​p o​wie​dzia​łem spo​glą​da​jąc na ze​ga​rek – o kur​wa, już ta go​dzi​n a?! Gdy​by mu coś wy​p a​li​ło, to dał​by znać mi na ko​mó​rę. – No i? – za​p y​tał Pa​weł wpa​tru​jąc się we mnie twar​dym wzro​kiem. – No, kur​wa je​dzie​my po nie​go – rzu​ci​łem – do​p i​je​my i spa​da​my. – A dupy? – spoj​rzał na mnie za​da​jąc te py​ta​n ie. – No nic, zo​sta​n ą – prze​cież wró​ci​my za mo​ment – od​p o​wie​dzia​łem. Po​wie​dzie​li​śmy na​szym du​p om, że bę​dzie​my jak wró​ci​my ha… ha…, że na ra​zie maj ą same się ba​wić, na za​sa​dzie, ba​wi​my się​jak damy, ajak nie damy, to się nie ba​wi​my… ha… ha… Wsie​dli​śmy do Bra​vy Paw​ła, za​p y​tał się, gdzie ma je​chać i szpu​la. By​łem bar​dzo cie​ka​wy dla​cze​go Ra​dzio na​wa​lił. Nie lu​bi​łem do​sta​wać po ro​gach, jak nie wie​dzia​łem o co bie​ga. Kur​wa mać jak się uma​wia, że bę​dzie, to do chu​ja pana niech bę​dzie, jak​by się na​wet wa​li​ło i pa​li​ło, ale niech bę​dzie, to moja pod​sta​wo​wa za​sa​da, uma​wiasz się, to bądź lub uprzedź, że nie bę​dziesz. Jed​n e​go cze​go nie lu​bię to nie​słow​n o​ści, ale zda​je so​bie też spra​wę z tego, że może coś wy​p aść na​p raw​dę nie​p rze​wi​dy​wal​n e​go, dla​te​go też wła​śnie je​cha​li​śmy. Jak ktoś jest nie​słow​n y, to taki ktoś jest nic nie war​ty, le​p iej z ta​kim kimś nie trzy​mać lub ostroż​n ie z go​ściem. Je​że​li obie​cu​je, nie do​trzy​mu​je sło​wa w bła​hych spra​wach, to w po​waż​n ych tym bar​dziej tego sło​wa nie do​trzy​ma. Wte​dy na bank mu​ro​wa​n e, że cie​bie ten ktoś wy​ki​wa. No, do​bra ale po​miń​my te wy​wo​dy, masz ra​cję, tyl​ko spo​kój, nic wię​cej. – Za​trzy​maj się – krzyk​n ą​łem do Paw​ła – pa​trzę so​bie i co wi​dzę? – przy wej​ściu do kina stał nie kto inny tyl​ko mój eks​tra ko​leś Ra​fio z ja​kąś świet​n ie wy​glą​da​ją​cą du​p eń​ką, ach to była Mal​wi​n a, no ja​sne, no tak. – Chodź Pa​weł, szyb​ko – rzu​ci​łem – wy​ska​ku​jąc z auta tuż po jego za​trzy​ma​n iu. – O rany, ja pier​do​lę – wy​krzyk​n ął Ra​fio na mój wi​dok sze​ro​ko roz​kła​da​jąc ręce – o kur​wa czy mnie oczy nie mylą, ja pier​do​lę jak się cie​szę ryju, mój zio​mal na wol​ce, kur​wa ale jazz, mój zio​mal na wol​ce, no kur​wa, to do​p ie​ro. – Ja pier​do​lę Ra​fio, kopa lat zio​mal – wy​krzy​cza​łem też ra​do​śnie i z eu​fo​rią. Pod​sze​dłem do nie​go, przy​wi​ta​li​śmy się na​szym sta​rym spo​so​bem, na​szym ulu​bio​n ym spo​so​bem hi​p ho​p o​wym, że tak po​wiem – dło​n ie ra​zem na haka, pięść dół – pięść góra, – puk​n ię​cie łok​cia​mi, puk​n ię​cie pię​ścia​mi na ko​n iec. – Aha – po​wie​dzia​łem – więc was przed​sta​wię – to Ra​fio z Mal​wi​n ą, a to mój eks​tra ko​leś Pa​weł. Spoj​rza​łem na Mal​wi​n ę, tyl​ko wi​dzia​łem jej na wpół zmru​żo​n e, uśmiech​n ię​te jak zwy​kle oczy. Nad​zwy​czaj ład​n a i sym​p a​tycz​n a dziew​czy​n a, kom​p let​n ie na lu​zie i co waż​n e i rzad​kie wśród szmul na​szych cza​sów, nie​za​kła​ma​n a, żad​n e​go naj​mniej​sze​go cwa​n iac​twa, jak to za​wsze się z ta​ki​mi spo​ty​kam na co dzień. Zna​łem ją kupę lat, a naj​bar​dziej pa​mię​tam ten mo​ment, kie​dy pierw​szy raz z wy​p ie​ka​mi na twa​rzy oglą​da​li​śmy por​n o​sa. Sie​dzia​ła mi wte​dy na ko​la​n ach i go oglą​da​li​śmy. Ro​bi​ło mi się wte​dy tak go​rą​co i faj​n ie, a ona mi się wier​ci​ła nie​spo​koj​n ie, po​ru​szo​n a tym co wi​dzia​ła, pierw​szy raz i tak do​kład​n ie. Do dzi​siaj są to cał​kiem faj​n e wspo​mnie​n ia, no ja​sne, że wte​dy nic nie było, ale pisz​cza​ła jak ją pod​ma​cy​wa​łem tu i tam. Wy​star​czy​ło jed​n o spoj​rze​n ie i wszyst​ko jak na dło​n i, zro​zu​mie​li​śmy się bez słów. – No mów – rzu​ci​łem do Ra​fio – wy​p u​ści​li cię?

– Kur​wa, zwa​rio​wa​łeś? – żach​n ął się – mnie by wy​p u​ści​li?! – spier​do​li​łem chu​jom, jak by​li​śmy na za​wo​dach spor​to​wych, ja​kieś tam bie​gi prze​ła​jo​we w El​blą​gu. – To się kur​wa, mu​sisz pil​n o​wać – stwier​dzi​łem. – Spo​ko, niech cię gło​wa nie boli, za​n im sąd nada na​kaz, za​n im szkie​ły ru​szą dupę, to tro​chę mi​n ie cza​su, zresz​tą w wa​ka​cje są nie​ru​cha​wi, to do wrze​śnia mam spo​kój. Poza tym w domu nie ba​zu​ję, u Mal​wi​n y też nie, to gdzie chu​je mogą mnie szu​kać, gdzie mogą mnie zna​leźć? Spo​ko, mogą mi opier​do​lić moją pałę chu​je, dam so​bie radę – za​śmiał się – Ra​fio za​wsze da so​bie radę z wszyst​kim – do​koń​czył. – Mów le​p iej, co tu​taj ro​bisz i gdzie ude​rzasz? – zpy​ta​łem pu​ka​jąc go w ra​mię. – Nic nie ro​bię, wła​śnie z Mal​win​ką, tak so​bie wy​szli​śmy i się za​sta​n a​wia​my czy iść do kina czy na film – za​śmiał się. – Więc słu​chaj, jedź z nami – od​p o​wie​dzia​łem – to zna​czy jedź​cie z nami – po​p ra​wi​łem się – je​ste​śmy już na dys​ko​te​ce, ale mu​si​my ude​rzyć po Rad​ka, bo coś nie wy​p a​lił, no i wła​śnie je​dzie​my po nie​go, a póź​n iej by​śmy po​je​cha​li wszy​scy na dys​kę, to co, to jak? – bry​ka​cie z nami? – po​ba​wi​my się ostro i so​bie po​ba​ju​rzy​my, co, to je​dzie​cie? – za​p y​ta​łem. – No, kur​wa, spo​ko, luz, je​dzie​my w piz​du z wami – od​p o​wie​dział – pa​kuj się mała – pchnął Mal​wi​n ę w kie​run​ku sa​mo​cho​du. Wsie​dli​śmy, już te​raz wszy​scy, po​my​śla​łem te​raz so​bie, ale kur​wa bę​dzie te​raz za​je​bi​ście, cała sta​ra do​bra pacz​ka. Pod​je​cha​li​śmy pod ha​wi​rę Rad​ka, co jest po​my​śla​łem so​bie? – z przo​du ciem​n o, z tyłu ciem​n o, spo​kój, nic, spo​kój jak chuj. Pod​sze​dłem do furt​ki, dzwo​nię, nic. Po dro​dze, zresz​tą jesz​cze na​p ier​da​la​łem na ko​mó​rę, ale nie od​bie​rał, wy​n i​ka z tego, że miał ja​kiś po​wód. No, kur​wa, bar​dzo dziw​n e, co jest gra​n e do chu​ja nę​dzy, kur​wa co jest, by​łem już tro​chę za​n ie​p o​ko​jo​n y. Fakt, że dziw​n e, ale co tam, nie ma go to nie ma, spa​da​my na dys​ke z po​wro​tem, tak so​bie po​my​śla​łem. Od​wró​ci​łem się i zsze​dłem po scho​dach, by​łem pra​wie przy furt​ce, gdy usły​sza​łem trzask otwie​ra​n e​go zam​ka w drzwiach, jed​n ym su​sem, by​łem już przy drzwiach. Drzwi się uchy​li​ły. – Kur​wa Ra​dek, co… – chcia​łem do​koń​czyć, ale nie do​koń​czy​łem zda​n ia. Zo​ba​czy​łem w tym mo​men​cie Rad​ka, ja pier​do​lę, no, zo​ba​czy​łem. – O kur​wa Ra​dek, kto cie​bie tak za​ła​twił, ja pier​do​lę Ra​dek, no kur​wa, ale ty wy​glą​dasz – mó​wiąc to na​p raw​dę onie​mia​łem, na​p raw​dę. Tak, oto wy​szedł Ra​dek, po​mi​ja​jąc jego zmierz​wio​n ą czu​p ry​n ę, co nie by​ło​by nic w tym dziw​n e​go, zo​ba​czy​łem roz​je​ba​n e lewe oko, spuch​n ię​ty łuk brwio​wy z pa​ro​ma świe​żo za​ło​żo​n y​mi szwa​mi, ogól​n ie twarz we wszyst​kich ko​lo​rach tę​czy. – No, hey, wejdź – po​wie​dział – kur​wa, no, no nie wy​szło – mach​n ął ręką – wejdź. Wte​dy do​łą​czy​ła do nas cała resz​ta z auta, krót​kie cześć – cześć, bez zbęd​n ych w tym mo​men​cie wza​jem​n ych oznak en​tu​zja​zmu. We​szli​śmy wszy​scy do środ​ka. – Mów co się sta​ło? – rzu​ci​łem do nie​go. – Eee – mach​n ął po​n ow​n ie ręką – kur​wa, za​dy​ma w par​ku jak chuj była. Wiesz, prze​cho​dzi​łem koło kor​tów i spo​tka​łem, wiesz bra​ta Pau​li​n y. Póź​n iej do​szedł jego ko​leś, no i skrę​ci​li​śmy bro​war, luf​ka i faj​n ie było. Za ja​kiś tam czas, no nie wiem, czy dłu​go już czy nie, wy​szło dwóch ta​kich szwu​li, za​czę​li bry​kać do nas, no to w piz​dę ich, cie​ci za​je​ba​n ych, a co. Do​sta​li w piz​dę i niby by było po za​wo​dach, ni z tego ni z owe​go, wy​sko​czy​ło jesz​cze trzech ko​le​si, byli scho​wa​n i i so​bie to oni chcie​li przy​grać z nami. No, pod​p u​chę

nam dali, do​sta​li​śmy wpier​dol i mu​sie​li​śmy spier​da​lać, bo by nas za​je​ba​li żyw​cem. Wiesz, brat Pau​li​n y, tak się za​wsze chwa​lił jaki to on nie ko​zak, za​wsze na​p i​n ał mo​ty​le i szpa​n o​wał jaki jest sil​n y, jaki to on nie gość, bo nikt mu nie pod​sko​czy. Jak ak​cja się na do​bre roz​wi​n ę​ła, to spier​da​lał jak wie​wiór​ka, sam zo​sta​łem, no i za​n im sam spier​do​li​łem, zdą​ży​li mi do​ko​p ać. Zo​sta​łem sam, no i też mu​sia​łem spier​da​lać, bo by mnie chy​ba zma​sa​kro​wa​li w chuj – do​koń​czył Ra​dek. – Kto to w ogó​le był? – za​p y​ta​łem. – Nie wszyst​kich znam – od​p o​wie​dział – wiem, że był Dy​n io, Szer​szeń, Łysy, resz​ta, to nie wiem, nie ko​ja​rzę ich z ksy​wek, ale bez pro​ble​mu po​znam śmie​ci. – Spo​ko Ra​dek te​raz – po​wie​dzia​łem – do​rwie​my tych fra​je​rów póź​n iej – prę​dzej czy póź​niej – mach​n ą​łem ręką – prę​dzej czy póź​n iej – po​wtó​rzy​łem te​raz, szy​kuj się na im​p re​zę i je​dzie​my, bo – spoj​rza​łem na ze​ga​rek – o kur​wa, ja pier​do​lę, chwy​ci​łem się za gło​wę – Ka​ri​n a i Aga​ta, tam się wkur​wią na mak​sa, kupa cza​su mi​n ę​ła, więc na​p raw​dę się zry​waj, bo nie przy​je​cha​li​śmy so​bie tak, dla zo​ba​cze​n ia cie​bie, wiem jak jest, ale było, mi​n ę​ło, wy​rów​na​my to z chu​ja​mi póź​n iej, a te​raz zryw​ka i tak mu​sisz to od​re​a go​wać, więc je​dziesz z nami. – Po​p ier​do​li​ło cie​bie – wy​mru​czał wście​kle Ra​dek – no kur​wa jak ja wy​glą​dam, tak mam je​chać? – chy​ba jaja so​bie ro​bisz. – Nie wkur​wiaj mnie te​raz – krzyk​n ą​łem do nie​go – myj się, ubierz i zryw​ka. – No, do​bra – od​p o​wie​dział – zre​zy​gno​wa​n y po​szedł do ła​zien​ki. – Hey – krzyk​n ą​łem za nim – śnieg masz? – No, mam – od​p o​wie​dział – za chwi​lę nam wszyst​kim roz​sy​p ał po ścież​ce. W mię​dzy​cza​sie, kie​dy Ra​dzio sta​rał się względ​n ie szyb​ko oprzy​tom​n ieć i wy​szy​ko​wać, my wcią​gnę​li​śmy po ście​żu​n i, a jak, też po​słu​cha​li​śmy so​bie Lin​ki​n u, ich no​we​go utwo​ru i było za​je​bi​ście, cool, a jak, tak czy in​a ​czej, no i cała resz​ta mu​sie​li​śmy od​cze​kać swo​je. Po​sze​dłem do lo​dów​ki, piwa nie było, no i tym ra​zem chu​jo​wo, ale za chwi​lę i tak bę​dzie​my łoić na dys​ce z du​p a​mi. Za ja​kiś okre​ślo​n y czas, Ra​dek był go​to​wy do wyj​ścia, wy​glą​dał jak wy​glą​dał, ale i tak względ​n ie do​p ro​wa​dził się do wy​glą​du, mógł stra​szyć, ale jesz​cze mógł ujść uwa​dze na dys​ko​te​ce w świa​tłach i tłu​mie, no chy​ba. Za​mknął cha​tę, pier​dol​n ę​li​śmy furt​ką i rura po opo​n ach, aż za​sko​wy​cza​ły. Pa​weł nie​źle je​chał, ki​tu​jąc w rurę ile wla​zło, zresz​tą na bia​łym, to się je​dzie na​p raw​dę cu​dow​n ie, jak w fil​mie 60 se​kund. Do​je​cha​li​śmy mo​ment, we​szli​śmy do dys​ki, do​szli​śmy do zna​jo​me​go bok​su, dziew​czy​n y za bar​dzo nie były złe. Drin​ków​ki peł​n e, więc mu​sia​ły już za​mó​wić i wi​dać było, że ra​czej się nie nu​dzi​ły. – Wresz​cie je​ste​ście – rów​n o​cze​śnie po​wie​dzia​ły kwa​śno się uśmie​cha​jąc, ale za​uwa​ży​łem, że po​wie​dzia​ły to z dużą ulgą. Po​my​śla​łem so​bie, jak zo​ba​czy​łem jak Paw​ło​wi za​czy​n a​ją cho​dzić hip ho​p o​wo ręce, że to, nie był​by Pa​weł, gdy​by cze​goś na szyb​ko nie pier​dol​n ął w swo​im hi​p ho​p o​wym na​tchnie​n iu. – Więc one się nie nu​dzi​ły, bo to głu​p ie dziw​ki były, za​czy​n a​ła się dla nich przy​go​da, bo chcia​ły di​dże​jo​wi zro​bić loda, on im za​grał, ale nie skoń​czy​ły, bo przy​szli ko​le​dzy i sto zło​tych mia​ły w ple​cy – za​śpie​wał im na po​wi​ta​n ie Pa​weł, a jak, ale bla​maż dla na​szych dup, ale nie​ste​ty taki był Pa​we​łek, a co. – Ty się śmie​ciu pier​dol! – krzyk​n ę​ła Aga​ta wście​kle do nie​go – to ty fa​ce​tom ro​bisz loda,

dziw​ko mę​ska – rzu​ci​ła do nie​go po​dwój​n ie blu​zgiem. – Okey, okey – żar​to​wa​łem – rzu​cił Pa​weł – no, prze​cież, to nie o was śpie​wa​łem, wy ro​bi​cie prze​cież loda za dar​mo – no i do​rzu​cił do pie​ca, nie​źle, po​my​śla​łem. – Ty cwe​lu pier​do​lo​n y – tym ra​zem Aga​ta aż wsta​ła – sam się pier​dol. – No, kur​wa spo​ko do chu​ja – po​wie​dzia​łem szyb​ko – tym ra​zem mu​sia​łem szyb​ko wkro​czyć w sy​tu​a cję, wiem do​sko​n a​le czym to może się za​koń​czyć, jak jest po​dat​n y al​ko​ho​lo​wy grunt, zwłasz​cza jak dupy są, nie daj Boże wsta​wio​n e, głu​p ie żar​ty na bok, Pa​weł daj so​bie sia​n a – rzu​ci​łem ostro do nie​go, spo​ko ok? – No do​bra, kur​wa – od​p o​wie​dział Pa​weł – tyl​ko kur​wa śpie​wa​łem so​bie, no. – No, to je​ste​ście wresz​cie – po​wie​dzia​ła spo​koj​n ie Ka​ri​n a – tak jak​by nie ist​n ia​ła za​gryw​ka, sy​tu​a cja, któ​ra przed chwi​lą tak czy in​a ​czej za​ist​n ia​ła, no nie​chcą​cy i ra​czej dla jaj – wiesz ile fa​ce​tów chciał się do nas do​siąść – do​p o​wie​dzia​ła da​lej – nie wie​dzia​łem czy to re​wanż za sy​tu​a cje, czy pro​wo​ka​cja z jej stro​n y lub swe​go ro​dza​ju pró​ba. – Do​my​ślam się – od​p o​wie​dzia​łem ra​czej spo​koj​n ie – wy​star​czy spoj​rzeć na wa​sze de​kol​ty, żeby każ​dy chciał was mieć choć​by na dzie​sięć mi​n ut. – Do​bry je​steś – prych​n ę​ła ze zło​ścią Aga​ta – ale wca​le nie mia​ły​śmy ocho​ty na was cze​kać go​dzi​n a​mi i spła​wiać non stop na​p a​lo​n ych chłop​ta​siów, poza tym na​wet wy​si​kać się nie moż​n a było. – Niby dla​cze​go? – za​śmia​łem się – idziesz do ki​bla i le​jesz. – Ha, ha, – Aga​ta par​sk​n ę​ła śmie​chem – niby to nie wiesz dla​cze​go? – kur​wa mać, za​ję​te ka​bi​n y, bo w każ​dej się pie​p rzą, aż miło. – Też chcesz, żeby to​bie było miło? – za​p y​ta​łem mo​men​tal​n ie Aga​tę. – Pier​dol się – rzu​ci​ła wście​kle – nie o to cho​dzi, a poza tym ra​czej nie ze mną byś chciał, ra​czej z Ka​ri​n ą jak mogę przy​p usz​czać, a ja je​stem z Paw​łem. – No tak, to jest rze​czy​wi​ście pro​blem – rzu​ci​łem gło​śno śmie​jąc się, ka​bi​n y za​ję​te, fa​cet nie ten, no, to jest ku​rew​ski pro​blem – za​żar​to​wa​łem. W tej sa​mej chwi​li do​szli do nas z ku​p io​n y​mi dla wszyst​kich drin​ka​mi Ra​fio, Mal​wi​n a i Ra​dek. – O ja​kim ku​rew​skim pro​ble​mie mó​wi​cie? – za​p y​tał się wpa​da​jąc w zda​n ie Ra​dek – o tym, że nie ma gdzie, czy z kim? – za​żar​to​wał. Po​my​śla​łem so​bie, że jak na obi​te​go nie​źle fa​ce​ta, to po​wra​ca do nor​my w tem​p ie eks​p re​so​wym. – Hej Ra​dzio jest! – wy​krzyk​n ę​ły Ka​ri​n a i Aga​ta – no tak, te​raz chy​ba przy​szło gwał​tow​ne olśnie​n ie na na​sze przy​mu​lo​n e szmu​le – za​czę​ły dys​ku​to​wać z nim. W tym eu​fo​rycz​n ym z ich stro​n y za​mie​sza​n iu, dzię​ki, chwa​ląc się, nie​zwy​kłej by​stro​ści oce​n y sy​tu​a cji, zdą​ży​łem cał​kiem lo​gicz​n ie, przed​sta​wić Ra​fia i Mal​wi​n ę na​szym już do​brze wcię​tym szmu​lom. Ga​da​li​śmy ze sobą na cał​ko​wi​tym lu​zie, we​so​ło i już bez ja​kich​kol​wiek zgrzy​tów czy kłót​n i. Roz​ma​wia​li​śmy, śmia​li​śmy się, na​p raw​dę at​mos​fer​ka roz​krę​ca​ła się na go​rą​co. Bo tak na​p raw​dę, to te​raz się wszy​scy roz​krę​ca​li​śmy, czu​li​śmy się na lu​zie, wia​do​mo, że się roz​krę​ca​li​śmy, bo i bia​łe za​czę​ło do​brze się roz​luź​n iać w nas. Czu​łem się na​p raw​dę nie​źle, sil​n y i na​ła​do​wa​n y, może na​wet jak Bat​man. Wte​dy czło​wiek się cza​do​wo czu​je, wal​ka z Ty​so​n em? – cze​mu nie, za​rzu​cisz bia​łe i je​steś the best. Ba​wi​li​śmy się za​je​bi​ście, może już było po pół​n o​cy, może wcze​śniej, chuj, może

póź​n iej, piwo, drin​ki, wszyst​ko się lało na mak​sa. Szmu​le też nie​źle piły, mniej, ale też do​brze, pa​trzy​ły jak my chle​je​my na umór, non stop pa​p la​ły ze sobą, śmia​ły się bez prze​rwy i ogól​n ie czu​ło się ten lu​zik. Było na​p raw​dę od​lo​to​wo i czad nie​zły, po ja​kimś cza​sie wpa​dli​śmy na po​mysł, żeby wy​p aść do na​sze​go ulu​bio​n e​go pubu na ryn​ku. Jest tam za​je​bi​sta at​mos​fe​ra, je​dy​n a w swo​im ro​dza​ju, wszyst​ko jest sty​li​zo​wa​n e na sta​re cia​sne ulicz​ki Am​ster​da​mu. Po​sta​n o​wi​li​śmy, no to spa​da​my, no ja​sne, że wszy​scy. – To okey – po​wie​dzia​łem – spa​da​my do pubu, tam siup-nie​my. – Hey – po​wie​dział Ra​dek – te​raz ja drin​ki sta​wiam, to może łyk​n ie​my i wte​dy wy​p a​da​my? – śpie​szy nam się? – za​p y​tał. Ra​cja, kur​wa, czy nam się gdzieś śpie​szy, ja​sne, łyk​n ie​my i wte​dy spa​da​my albo i też nie spa​da​my, no i chuj, zo​sta​je​my – po​my​śla​łem. – To po dri​n ie, przy​ja​ra​my i wte​dy wy​jazd – po​wie​dzia​łem – do​bra ja sta​wiam – do​koń​czy​łem – kiw​n ą​łem Rad​ko​wi, że jesz​cze zdą​ży się wy​ka​so​wać z sie​p y. Po​sze​dłem w kie​run​ku baru, bo na zna​jo​mą kel​n er​kę Ka​się nie było moż​n a li​czyć, la​ta​ła jak sza​lo​n a, na​p raw​dę mia​ła cięż​ko, więc od​p u​ści​łem, po​sze​dłem sam. Tak cał​ko​wi​cie na mar​gi​n e​sie zda​rzeń, kel​n er​ka była nie​złą szmul​ką, moją ulu​bio​n ą zresz​tą, zgrab​n ą nie​p rze​cięt​n ie blon​dyn​ką o obłęd​n ych wło​sach, nie​sa​mo​wi​cie po​krę​co​n ych, aż do po​ło​wy ple​ców, jej wło​sy, wierz​cie mi, to był to​tal​n y obłęd dla oczu. Tak so​bie po​my​śleć i się w nich za​n u​rzyć i z nich już nie wyjść, nie​raz tak so​bie my​śla​łem. Tak jak mó​wi​łem, była to moja ulu​bio​n a kel​n er​ka i by​łem z nią na ty, lu​bi​li​śmy się wza​jem​n ie, tak mi się przy​n ajm​n iej wy​da​wa​ło. Da​wa​ła zresz​tą, to od​czuć w każ​dym ge​ście i spoj​rze​n iu, tak​że w jej prze​cu​dow​n ym ja​snym uśmie​chu. Kto wie, może by​łem w niej tro​chę na swój so​bie zna​n y spo​sób za​ko​cha​ny? Lu​bi​łem na nią pa​trzeć jak cho​dzi, jak się po​ru​sza, jak jej za​je​bi​ste loki fa​lu​ją na jej ple​cach. Mło​dziut​ka to była du​p eń​ka, ale już mę​żat​ka, no tak, taka faj​n a dupa, a już ma wła​ści​cie​la, już za​ob​rącz​ko​wa​n a, ale ta​kie jest ży​cie, pięk​n e kwia​ty są ści​n a​n e bar​dzo szyb​ko i mło​do. No, ale co tam, zmie​rzam w kie​run​ku baru, prze​p y​cham się z lek​ka to​ru​jąc so​bie kul​tu​ral​n ie dro​gę i co wi​dzę? Przy ba​rze stoi ja​kaś szmul​ka i pa​trzy się na mnie jak​by chcia​ła coś ode mnie, albo wpie​ro​do​lić mi, albo rzu​cić mi się w ra​mio​n a, ta​kie mia​łem mie​sza​n e od​czu​cia. Ha, ha, do​kład​n ie – mie​sza​n e uczu​cia. Zdzi​wio​n y pa​trzę w tym kie​run​ku, oczy​wi​ście trze​ba wziąć na​miar, że już mia​łem fazę nie​złą, poza tym, ha​łas, świa​tła, no i sam fakt za​sko​cze​n ia jak pio​run z nie​ba, ni stąd ni zo​wąd, nie mo​głem się tego spo​dzie​wać, na​wet jak​bym o tym wcze​śniej prze​czy​tał, ha, ha, albo do​stał ano​n i​mo​wy te​le​fon, oczy​wi​ście żar​tu​ję te​raz. Pró​bo​wa​łem so​bie sko​ja​rzyć, ale fazę jed​n ak już mia​łem cał​kiem nie​złą, a ra​czej na​wet ostrą, jak mógł​bym się do​my​ślać. Skąd ja ją znam? – po​my​śla​łem so​bie – czy ja kur​wa nie mam te​raz od​mien​n ych sta​n ów świa​do​mo​ści – tak przy​p o​mnia​łem so​bie tekst z fil​mu, ja​kie​go nie wiem, kur​wa, mniej​sza z tym. No, kur​wa, te​raz do​szło do mnie olśnie​n ie, ale ja by​łem wte​dy przy​je​ba​n y. To była moja dup​cia z War​sza​wy, Mar​ta, po pro​stu moja Mar​ta. Szyb​ciej prze​p chną​łem się w jej kie​run​ku, te​raz wiem dla​cze​go od razu jej nie sko​ja​rzy​łem, ob​cię​ła wło​sy do ra​mion i przy​kur​wi​ła na pla​ty​n o​wy blond. Pod​sze​dłem do niej, no film jak rany Ju​lek, ob​ję​li​śmy się i po​ca​ło​wa​li​śmy się moc​n o, bar​dzo moc​n o. Ob​ję​ła mnie moc​n o, też bar​dzo moc​n o.

– Mia​łeś dać znać – po​wie​dzia​ła z wy​rzu​tem w gło​sie – nie od​p i​sa​łeś ostat​n io – mia​łam przy​je​chać, tak jak wcze​śniej usta​la​li​śmy i co?, tak jak wcze​śniej mó​wi​łeś? – Nic – od​p o​wie​dzia​łem wru​sza​jąc ra​mio​n a​mi – sko​ro wie​dzia​łaś, że masz przy​je​chać – uśmiech​n ą​łem się. Po​ca​ło​wa​łem ją w usta jesz​cze raz, ale szyb​ko i krót​ko. Za​wsze to mi daje czas na prze​my​śle​n ie, na od​p o​wiedź w ta​kich sy​tu​a cjach, no, pod​bram​ko​wych, albo ca​łuj, albo się uśmie​chaj, masz wte​dy tro​chę cza​su na prze​my​śle​n ie, żeby nie pier​dol​n ąć, nie pal​n ąć cze​goś jak idio​ta, bo wte​dy jest za póź​n o i nie​kie​dy nie moż​n a pew​n ych rze​czy ot tak so​bie wy​co​fać. – Faj​n ie, że cie​bie po​szu​ka​łam i zna​la​złam – po​wie​dzia​ła uśmie​cha​jąc się. – Szok, że mnie tu​taj zna​la​złaś – stwier​dzi​łem, też się do niej uśmie​cha​jąc. – Wła​ści​wie nie zna​la​złam, ale wie​dzia​łam gdzie cie​bie szu​kać – od​p ar​ła. Tyle mi o tej dys​ko​te​ce opo​wia​da​łeś, no i o tym swo​im pu​bie – też tam by​łam, ale tu w tym tło​ku ko​goś zna​leźć, hm – sze​ro​ko pod​n io​sła ręce – ra​czej trud​n o. Spoj​rza​łem na nią i po​my​śla​łem so​bie, jak ona pięk​n ie wy​glą​da, ja​kie ja mam szczę​ście, że jest te​raz przy mnie. Do​brze jest mieć ko​goś, komu za​le​ży na nas, ko​goś kto nas być może ko​cha, lub pra​wie ko​cha lub też chce ko​chać lub też ko​goś komu się wy​da​je, że nas ko​cha, to też jest bar​dzo do​brze. – Chodź – po​wie​dzia​łem do niej obej​mu​jąc ją w pa​sie – po​ka​żę to​bie coś, cze​go nie wi​dzia​łaś na​wet w swo​jej sto​li​cy – za​żar​to​wa​łem. Po​de​szli​śmy do okna, aku​rat ze​gar na wie​ży ko​ściel​n ej wska​zy​wał oko​ło go​dzi​n y pierw​szej w nocy, usie​dli​śmy na pa​ra​p e​cie, ob​ją​łem ją moc​n iej. – Spójrz – po​ka​za​łem gło​wą w kie​run​ku to​rów tram​wa​jo​wych – za​raz coś zo​ba​czysz, na​praw​dę świet​n e​go. Kie​dy skoń​czy​łem te zda​n ie, spoj​rza​ła na oświe​tlo​n ą uli​cę, cie​n ie pa​da​ją​ce tu i tam, rzad​kich już o tej po​rze prze​chod​n iów, kie​dy nad​je​cha​ły rów​n o​cze​śnie dwa tram​wa​je, każ​dy wia​do​mo z in​n ej stro​n y, ale przy skrę​cie wy​glą​da​ły tak jak​by mia​ły się zde​rzyć ze sobą i jak​by ja​kimś cu​dem uni​ka​ły tego i mi​ja​ły się ja​dąc, każ​dy w swo​im kie​run​ku. – Fan​ta​stycz​n ie to wy​glą​da​ło – po​wie​dzia​ła uśmie​cha​jąc się do mnie, kła​dąc jed​n o​cze​śnie swo​ją pięk​n ą głów​kę na moim ra​mie​n iu. – Dla​te​go też – po​wie​dzia​łem – nie uwie​rzysz, ale przy​cho​dzę tu​taj do tej dys​ko​te​ki oglą​dać wła​śnie to, co wi​dzia​łaś przed chwi​lą, jest to na​p raw​dę nie​sa​mo​wi​ty wi​dok, ktoś by po​wie​dział, dwa głu​p ie tram​wa​je, a ja​kie jest to wra​że​n ie, tak jak na​sze ży​cia, mo​że​my się mi​nąć lub też nie – do​koń​czy​łem zda​n ie. – Wow – od​p o​wie​dzia​ła – ale z cie​bie ro​man​tyk, po pro​stu wsiądź do mo​je​go tram​wa​ju, to się nie mi​n ie​my – za​czę​ła się prze​ko​ma​rzać pa​trząc mi w oczy. Jej oczy były na​p raw​dę pięk​n e i chy​ba rze​czy​wi​ście je​stem ro​man​ty​kiem, dla mnie za​wsze są naj​waż​n iej​sze oczy, w któ​rych chcę lub mogę wy​czy​tać wszyst​ko. Oczy sza​ro​n ie​bie​skie o ta​kim dziw​n ym bły​sku, jak​by za​sta​n o​wie​n ia, oczy w któ​re mógł​bym pa​trzeć i umrzeć, nie, że aku​rat bym tego chciał, tyl​ko bym tego nie za​uwa​żył, że tak dłu​go w nie już pa​trzę i nic wię​cej nie po​trze​bu​ję, cu​dow​n e oczy. Te​raz so​bie przy​p o​mnia​łem, że ta​kie oczy mia​ła ta kel​n er​ka z War​sza​wy, mógł​byś w nie pa​trzeć i pa​trzeć i umrzeć. Hm, cu​dow​n a śmierć, tak czy in​a ​czej, ale ja praw​do​p o​dob​n ie zo​sta​n ę za​strze​lo​n y pod​czas uciecz​ki z miej​sca prze​stęp​stwa, tak po​da​dzą ofi​cjal​n ie, no, te, jak je zwał, aha, mass me​dia. Za​strze​lo​n y pod​czas uciecz​ki, za​je​bi​ście.

– Cie​szę się, że już je​steś – po​wie​dzia​łem do niej – wie​dzia​łem do​sko​n a​le, że może w sto​sun​ku do ko​goś nie je​stem w po​rząd​ku, ale z dru​giej stro​n y, ona aku​rat nic nie za​wi​n i​ła w związ​ku z tym, co ja ro​bię czy co​kol​wiek my​ślę. Zresz​tą tak by​łem sam prze​ko​n a​n y, na​p raw​dę cie​szy​łem się z jej obec​n o​ści. Wsta​li​śmy z pa​ra​p e​tu okien​n e​go, ob​ją​łem ją i po​szli​śmy z po​wro​tem do baru. Usie​dli​śmy so​bie wy​god​n ie, na wy​so​kich stoł​kach, cho​ciaż aku​rat one nie są wy​god​n e, ale przy​n ajm​n iej się nie stoi. – Dla cie​bie to co za​wsze? – za​p y​ta​łem – ski​n ę​ła gło​wą – no to ja też dla od​mia​n y so​bie siek​n ę to samo – po​wie​dzia​łem. – Dwa bia​łe Mar​ti​n i z lo​dem – rzu​ci​łem do bar​ma​n a, któ​ry aku​rat się nam na​wi​n ął – pra​wie za mo​ment, a już są​czy​li​śmy dwa bia​łe Mar​ti​n i z lo​dem. Nie chcia​łem tak naj​ogól​n iej wra​cać, do swo​je​go to​wa​rzy​cha, więc dla​te​go tak usie​dli​śmy, aby być poza za​się​giem przy​p ad​ko​wych spoj​rzeń. Trzy​ma​łem jej dłoń, gła​ska​łem ją de​li​kat​n ie i uśmie​cha​li​śmy się do sie​bie. Ślicz​n ie wy​glą​da​ła, po pro​stu fil​mo​wo, po pro​stu za​bój​czo, tak jak mó​wi​łem przed​tem, pla​ty​n o​we blond wło​sy rów​n iut​ko ścię​te tuż przy ra​mio​n ach, no i te pięk​n e błę​kit​n e oczy. – Ty chy​ba masz tro​chę inny ko​lor oczu, też nie​bie​skie ale jak​by inne – po​wie​dzia​łem do niej – coś już po​dej​rze​wa​jąc, ale nie by​łem prze​ko​n a​n y tak cał​kiem do koń​ca. – Mhm – uśmiech​n ę​ła się prze​chy​la​jąc za​lot​n ie gło​wę, mhm, bom​ba, co? Szkła kon​tak​to​we. – No, ja​sne, tak – od​p o​wie​dzia​łem – wy​glą​dasz wręcz od​lo​to​wo, pięk​n e oczy, po pro​stu obłęd​n e. – Bo wi​dzisz, jak chce się mieć efekt – po​wie​dzia​ła – to fo​lie mu​szą być w tej sa​mej to​n a​cji ko​lo​ru, a więk​szość dziew​czyn robi błąd i wy​bie​ra skraj​n e ko​lo​ry. Póź​n iej za​czę​li​śmy roz​ma​wiać, opo​wia​da​ła mi o wszyst​kim, co się dzia​ło z nią, i co się wy​da​rzy​ło od ostat​n ie​go na​sze​go spo​tka​n ia. Na​wi​ja​ła o tym, że przy​je​cha​ła, ze wzglę​du na mnie, że mnie ko​cha i chce ze mną być, że chce ten czas tu​taj spę​dzić tyl​ko ze mną. Nie​źle, po​my​śla​łem so​bie, na​stęp​n a za​ko​cha​n a, ale kur​wa kom​p li​ka​cje mi się szy​ku​ją, no będą prze​bo​je, są​dzę, że cał​kiem nie​złe mogą być prze​bo​je, wte​dy aku​rat jesz​cze nie prze​czu​wa​łem ja​kie. Wi​dzia​łem to i tak w czar​n ych bar​wach, ale czy mo​głem co​kol​wiek zro​bić lo​gicz​ne​go? Czy mia​łem w tym przy​p ad​ku ja​ki​kol​wiek kur​wa wy​bór, żeby to wszyst​ko po​go​dzić ze sobą i zgrać? – ra​czej nie, oj nie. Ja​sne, że mo​głem jej po​wie​dzieć, że mam dziew​czy​n ę, że nie je​stem w tej chwi​li sam i, że ona jest w moim to​wa​rzy​stwie, że w tej chwi​li cze​ka na mnie. Pro​ste, co? Jed​n ak to dla mnie nie było ta​kie pro​ste, jak się te​raz to mo​gło​by wy​da​wać. Obo​jęt​n ie jak bym się nie wy​krę​cał, mu​sia​łem to ja​koś po​wie​dzieć, coś zro​bić. Kur​wa, wierz​cie mi, na​p raw​dę nie było to ła​two mi jej po​wie​dzieć. Po​wie​dzia​łem to z cięż​kim ser​cem i jego ku​rew​skim szyb​kim bi​ciem. Za​czę​ła ro​bić mi wy​rzu​ty, że jak ja tak mogę, że tyle mię​dzy nami było, czy to coś dla mnie zna​czy czy też nic, no i tak da​lej, cały czas w tym sty​lu. Ja​sne, że jak tak mó​wi​ła, mia​łem wy​rzu​ty su​mie​n ia i tro​chę było mi głu​pio, więc też za​czą​łem się po​ma​łu wku​rzać tą gad​ką, za​czą​łem po​wo​li zle​wać te jej wy​zna​nia, mu​sia​łem przy​jąć po​ma​łu twar​dą po​sta​wę, bo sam bym po​ma​łu też zgłu​p iał i do​stał na de​kiel. Po​my​śla​łem wresz​cie twar​do, co mi tu szmu-la bę​dzie ro​bić wodę z mó​zgu, no kur​wa, ta​kie jest ży​cie, nic nie zro​bisz, ja jego nie wy​my​śla​łem. W pew​n ym sen​sie zro​bi​ło mi się jej żal, ale mu​sia​łem jej ja​koś to wy​tłu​ma​czyć, czy spró​bo​wać to za​my​dlić, żeby prze​sta​-

ła kwę​kać i ję​czeć. W ta​kich chwi​lach, dru​gim moim naj​lep​szym spo​so​bem na to, żeby wyjść z tego ro​dza​ju opre​sji, jest od​wró​ce​n ie sy​tu​a cji, to jest naj​lep​szy spo​sób. Po​le​ga to na tym, że nie ona, a ty wy​cho​dzisz z pre​ten​sja​mi, cho​ciaż fak​ty mogą być inne, nie​waż​n e, po pro​stu dzia​łasz. Więc ty ata​ku​jesz nie ona. – Wiesz, gdy​byś cho​ciaż list wy​sła​ła – po​wie​dzia​łem – obie​ca​łaś wy​słać. – No, jak, prze​cież wy​sła​łam – od​p o​wie​dzia​ła – nie żar​tuj, że go nie do​sta​łeś. – Nie, nie do​sta​łem, jak​byś wy​sła​ła, to by na bank do​szedł… – Jak, jak​by do​szedł – prze​rwa​ła – na​p raw​dę wy​sła​łam, uwierz mi. – No okey, wy​sła​łaś, nie wy​sła​łaś, ja nie otrzy​ma​łem żad​n e​go li​stu od cie​bie, ale to jest i tak te​raz już nie​waż​n e – kon​ty​n u​owa​łem za​my​dla​n ie – gdy​bym wie​dział, to by​ło​by in​a ​czej, ale i tak jest do​brze, je​steś i je​steś przy mnie, cie​szę się z tego bar​dzo, na​p raw​dę bar​dzo – do​koń​czy​łem. Kie​dy po​wie​dzia​łem te sło​wa, uspo​ko​iła się, za​czę​ła mnie ca​ło​wać. Aku​rat nie mia​łem ocho​ty na li​za​n ie, ale to była taka chwi​la, że li​za​li​śmy się do​bre parę mi​n ut. Naj​waż​n iej​sza w za​my​dla​n iu jest tak​ty​ka, że na po​cząt​ku ostro, a póź​n iej już sła​biej i szmu​lę mu​sisz uspo​ko​ić ład​n y​mi sło​wa​mi i naj​le​p iej to wy​cho​dzi, kie​dy uda się to​bie ją roz​czu​lić. Kie​dy się tak bez​tro​sko ca​ło​wa​li​śmy, przy​p o​mnia​łem so​bie, gdzie je​stem i z kim tak na​praw​dę przy​sze​dłem na dys​kę. Tak, przy​p o​mnia​łem so​bie, że resz​ta wia​ry cze​ka na mnie, a ja, a mnie wcię​ło, na chuj wie jak dłu​go, bo czas do​p ier​da​la wte​dy, kie​dy go nie li​czysz, w naj​mniej po​żą​da​n ych mo​men​tach, no wła​śnie ta​kich jak ten. Za​p ew​n e za​cho​dzą w gło​wę, gdzie ja do kur​wy nę​dzy wsią​kłem. Wia​do​mo, że na do​brej mu​zie i al​ko​ho​lu czas in​a ​czej bie​gnie, to oczy​wi​ste, ale bywa i tak, że się moż​n a za​p o​mnieć. Obie​ca​łem Mar​cie, że wy​ja​śnię wszyst​ko Ka​ri​n ie i po pro​stu, no za​koń​czę to dzi​siaj, no, tak jej przy​n ajm​n iej obie​ca​łem, ale jak mia​ło być…Po​wie​dzia​łem jej, że wszyst​ko bę​dzie w po​rząd​ku, czy​li tak jak ona chce. Po​wie​dzia​łem jej jesz​cze kil​ka mi​łych tak​tycz​n ych zdań, znów mnie ob​ję​ła i za​czę​ła ca​ło​wać. Tak na​p raw​dę, to nie mia​łem za​mia​ru ni​cze​go tłu​ma​czyć czy co​kol​wiek ro​bić, ale niech tak so​bie na ra​zie my​śli. Do​szli​śmy do na​sze​go bok​su, bar​dzo się dzi​wiąc, że wszy​scy są bar​dzo za​ję​ci sobą, chy​ba im się ten czas jed​n ak nie dłu​żył, no ja​sne, że mnie tak​że nie. Ha, ha, a ja głu​p i piz​duś my​śla​łem, że oni się mar​twią, gdzie mnie wcię​ło, dla​cze​go nie wró​cił z drin​ka​mi. O, kur​wa, ale jaja, z tego wszyst​kie​go za​p o​mnia​łem o nich, ale kur​wa czad – po​szedł po drin​ki i wró​cił bez nich, kur​wa, ale mak​sy​mal​n y czad. No, co tu mó​wić, za​je​bi​ście śmiesz​n ie, ale je​bał to pies, co in​n e​go mia​łem te​raz na gło​wie. Przed​sta​wi​łem Mar​tę tym, któ​rzy aku​rat jej nie zna​li. Spoj​rza​łem na Ka​ri​n ę, żeby wie​dzieć już wszyst​ko, zmru​ży​ła oczy i zwę​zi​ły jej się usta w dziw​n ym dość gry​ma​sie, dla mnie oczy​wi​stym, że nie bę​dzie za​chwy​tu. – Mar​ta, wiem, sły​sza​łam o to​bie już – wy​ce​dzi​ła wol​n o i z na​ci​skiem. Lo​gicz​n e niby się wy​da​wa​ło to, że już nie ra​czy​ła się za​p y​tać, gdzie by​łem, chy​ba to było oczy​wi​ste dla niej, tak mo​głem są​dzić. Tak zresz​tą my​ślę, że jak​bym wró​cił jesz​cze póź​n iej za ko​lej​n ą go​dzi​n ę, to też by nie zro​bi​ło na ni​kim wra​że​n ia, chy​ba, że tyl​ko na Ka​ri​n ie. Wszy​scy zna​ko​mi​cie się ba​wi​li, roz​ma​wia​li, no a jak, lu​zik jak chuj. Wiem, że z mo​jej stro​ny, to było do​syć zło​śli​we ro​zu​mo​wa​n ie, no bo jak in​a ​czej się tu nie wkur​wić. – Kur​wa, do chu​ja a gdzie są drin​ki? – wy​krzy​czał Ra​dek. Uff, po​my​śla​łem a na​wet się ucie​szy​łem jak Ra​dek za​czął kur​wić, uff Ra​dek je​steś wiel​ki – spoj​rza​łem na nie​go z nie ukry​wa​n ą sym​p a​tią.

– Dzię​ki Ra​dek – rzu​ci​łem – zo​ba​czy​łem jego nad wy​raz zdzi​wio​n ą minę – do​p ier​da​laj sam po te drin​ki, zo​sta​ły na la​dzie baru, za​p o​mnia​łem za​brać. Po​szedł po nie, a ja mia​łem ci​chą na​dzie​ję, że je za​mó​wi, a nie bę​dzie ich szu​kał. Duże też było moje zdzi​wie​n ie, kie​dy wresz​cie do​tarł z tymi drin​ka​mi i po​sta​wił je na sto​le, jak gdy​by nic, a nic go nie mo​gło zdzi​wić, nie​źle. – No, do​brze, że nikt ich nie zwi​n ął – po​wie​dział mru​ga​jąc do mnie okiem. Ale by​strza​cha, po​my​śla​łem so​bie, roz​ba​wił mnie tym nie​sa​mo​wi​cie i od razu mia​łem lep​szy hu​mor. Oto i cały Ra​dek, to był faj​n y ko​leś, cool ko​leś, nie​zły. Tym​cza​sem so​bie sie​dzia​łem, oczy mia​łem utkwio​n e w Ka​ri​n ie i my​śla​łem, a mia​łem o czym. Po ja​kiejś dłuż​szej chwi​li po​wró​ci​ła z to​a ​le​ty Mar​ta z Aga​tą, coś we​so​ło ge​sty​ku​lu​jąc wza​jem​n ie i śmie​jąc się. Tak naj​ogól​n iej, to Mar​tu​n ia jest nie​sa​mo​wi​cie kon​tak​to​wą dziew​czy​n ą, wiecz​n ie się śmie​je, sta​le we​so​ła i uśmiech​n ię​ta, po​win​n a kie​dyś zo​stać miss naj​p ięk​n iej​sze​go uśmie​chu. Te​raz mo​głem po​rów​n ać Ka​ri​n ę i Mar​tę, no były te​raz ra​zem. Le​cia​ła aku​rat te​raz za​je​bi​sta pio​sen​ka, Mar​ta wy​szła na par​kiet i za​czę​ła krę​cić swo​ją sek​sow​n ą pup​cią. Ob​ser​wo​wa​łem ją, a mnie ob​ser​wo​wa​ła wście​kła Ka​ri​n a, któ​ra swo​je​go drin​ka prze​chy​li​ła mo​men​tal​n ie, a za mo​ment pa​li​ła już na​stęp​n e​go pa​p ie​ro​sa. Na​stęp​n y ka​wa​łek był wol​n y i mia​łem na​praw​dę wierz​cie mi ku​rew​sko cięż​ki wy​bór, co kur​wa te​raz zro​bić. Mo​głem wy​brać, na po​wi​ta​n ie Mar​ta, bo przy​je​cha​ła, czy też Ka​ri​n a, któ​ra jak mó​wi​łem była nie​sa​mo​wi​cie wście​kła, a by czu​ła nad nią swo​ją prze​wa​gę, gdy​bym ją aku​rat po​p ro​sił. No tak, bądź mą​dry i pisz wier​sze, jak to się mówi, ale bądź mą​dry. Z dru​giej stro​n y jak​kol​wiek bym nie zro​bił, to za​wsze mam prze​je​ba​n e, ach kur​wa, te sta​n y to ja znam na pa​mięć, za​wsze i tak mam prze​je​ba​n e. Pro​sta spra​wa, jak po​p ro​szę Ka​ri​n ę, to Mar​ta się wkur​wi, nie ma na​wet co do tego żad​n ej wąt​p li​wo​ści. No, kur​wa, przy​n ajm​n iej ja ich nie mia​łem, co do efek​tu jaki mógł na​stą​p ić. Nie zgad​n ie​cie, co zro​bi​łem, więc po pro​stu po​sze​dłem so​bie w kie​run​ku baru po dri​n y, ha… ha…, ale Mar​ta była tak szyb​ka, że pod​bie​gła do mnie, chwy​ci​ła za rękę i wcią​gnę​ła na par​kiet. Tego się na​p raw​dę nie spo​dzie​wa​łem, cho​ciaż się za bar​dzo nie opie​ra​łem. Za​czę​li​śmy tań​czyć, wol​n o, bar​dzo przy​tu​le​n i, Mar​ta, prak​tycz​n ie na mnie le​ża​ła, bo z przy​tu​la​n iem ra​czej to mia​ło mało wspól​n e​go ze sobą. Mar​ta cały czas zbli​ża​ła swo​je usta do mo​ich, żeby się ca​ło​wać, pró​bo​wa​łem, żeby nie, no bo jak to zo​ba​czy Ka​ri​n a to wte​dy będę miał prze​je​ba​n e. No ja​sne, że i tak mia​łem prze​je​ba​n e, ale mo​głem jesz​cze całą im​p re prze​trwać względ​n ie, bez de​li​kat​n ie uj​mu​jąc te​mat kom​p li​ka​cji ser​co​wych. Ona pró​bo​wa​ła nie​ustan​n ie, a ja od​wra​ca​łem gło​wę w kie​run​ku na​sze​go sto​li​ka, czy cza​sa​mi Ka​ri​n a nas nie ob​ci​n a, mo​dli​łem się tyl​ko, żeby na nas nie pa​trzy​ła. W pew​n ym mo​men​cie Pa​weł wziął za rękę Mal​wi​n ę, a Ra​fio na wy​mia​n ę Aga​tę i też we​szli na par​kiet. Tak też, nie​chcą​cy na​ro​bi​li ki​chy, bo Ka​ri​n a na​wet nie mia​ła z kim ba​ju​rzyć i spra​wa oczy​wi​sta, ob​ci​n a na ca​łe​go. My​śla​łem, że bę​dzie so​bie sie​dzieć i są​czyć dri​n a, a ona też się pod​n io​sła i ude​rzy​ła w na​szym kie​run​ku. Sta​ło się to, co naj​gor​sze mo​gło się stać. Spoj​rza​ła na nas, ale jej wzrok mógł za​bić, gdy​by mógł, było w niej tyle gnie​wu, wście​kło​ści, że aż na​p raw​dę się prze​stra​szy​łem. Do​sko​n a​le wie​dzia​łem, że mam u niej kre​skę, no tro​chę prze​grza​ło się, wol​n y ta​n iec aku​rat się skoń​czył. Chcia​łem wy​tłu​ma​czyć się ja​kimś ge​stem, ale wszel​kie szan​se na to zo​sta​ły mo​men​tal​n ie po​grze​ba​n e, gdyż Mar​cie wresz​cie uda​ło się mnie po​ca​ło​wać. Ku​rew​sko, dia​bel​n ie nie​zły mo​ment, pró​bo​wa​łem ją po​wstrzy​mać, ale to chy​ba zro​bi​ła jak moż​n a się do​my​ślić spe​cjal​n ie i nie mia​łem żad​n ych szans, aby prze​rwać to. Zo​ba​czy​łem w jej oczach łzy, to jak się od​wró​ci​ła gwał​tow​n ie i po​bie​gła do sto​li​ka, usia​dła i ob​ję​ła gło​wę kła​dąc ja

na ko​la​n ach. Mo​głem się tyl​ko do​my​ślać, że pła​cze, no ale co ja mo​głem zro​bić? Mar​ta z resz​tą to​wa​rzy​cha zo​sta​ła na par​kie​cie, aku​rat le​cia​ła Sha​ki​ra, jej naj​n ow​szy prze​bój śpie​wa​n y na​p raw​dę obłęd​n ie po hisz​p ań​sku. Jak na złość była to pio​sen​ka opo​wia​da​ją​ca jaka to jest tor​tu​ra, gdy ktoś od​cho​dzi, zo​sta​wia nas w na​szej mi​ło​ści, że każ​dy może po​p eł​n ić błąd, że nikt nie jest świę​ty, że nikt nie jest z ka​mie​n ia. Tłu​ma​cze​n ie tek​stu mia​ła moja sio​stra, to i stąd je​stem taki mą​dry, ona bar​dzo lubi ją i w ogó​le na okrą​gło jej słu​cha. Pod​sze​dłem do Ka​ri​n y, pró​bo​wa​łem ją ob​jąć, tak tyl​ko, żeby ją uspo​ko​ić no i się do​igra​łem. Ode​pchnę​ła moją rękę, za​czę​ła pła​kać jesz​cze bar​dziej i ro​bić wy​mów​ki, że mam ją pu​ścić, że je​stem cha​mem, że nie sza​n u​ję uczuć, że so​bie igram z jej uczu​cia​mi, a ona mnie tak ko​cha, że na​wet ostat​n io dała mi do​wód na to jak mnie bar​dzo ko​cha. Gdy ona za​koń​czy​ła swo​je krzy​ki, pła​cze i wy​mów​ki, wte​dy ja mo​głem jej coś po​wie​dzieć. Gło​śna mu​zy​ka nas za​głu​sza​ła, więc praw​do​p o​dob​n ie i tak by nikt nie sku​mał o co ogól​n ie może nam cho​dzić. Po​wie​dzia​łem jej, że z Mar​tą już roz​ma​wia​łem, mó​wi​łem jej, że je​stem z tobą, a nie z nią. Wy​tłu​ma​czy​łem jej, przy​n ajm​n iej się sta​ra​łem wy​tłu​ma​czyć, że ten po​ca​łu​n ek nie był praw​dzi​wy, że tak wy​szło, bo ona mnie za​czę​ła pierw​sza ca​ło​wać. Mu​sia​łem jej tak mó​wić, bo do​sko​n a​le wie​dzia​łem, że ta nie​p ew​n ość dla niej jest wy​kań​cza​ją​ca, że może pła​kać cały czas, no, ro​biąc tak czy in​a ​czej ob​ciach to​tal​n y, bo jesz​cze w tej chwi​li aku​rat by​li​śmy sami. Na ra​zie. Nie wie​dzia​łem tyl​ko jed​n e​go do koń​ca, jak tak na​p raw​dę wyjść z tej sy​tu​a cji, poza tym już by​łem nie​źle na​stu​ka​n y po dri​n ach, na​p raw​dę nie​źle na​stu​ka​n y. No, co za hi​sto​ria, uwie​rzy​ła mi i ona te​raz za​czę​ła mnie ca​ło​wać i obej​mo​wać. Wte​dy, ja za​czą​łem mieć wąt​pli​wo​ści i my​śla​łem, co tu ro​bić w ta​kiej sy​tu​a cji. Na do​brą spra​wę, nie​je​den by ma​rzył, żeby tak szmul​ki sza​la​ły za jed​n ym ko​le​siem, ale to nie tak do koń​ca jest, jak mo​gło​by się ko​muś wy​da​wać. Więc by​li​śmy sami w bok​sie, ca​ło​wa​li​śmy się, moja ręka gdzieś tam za​wę​dro​wa​ła pod spód​n icz​kę Ka​ri​n y i wte​dy po​czu​łem za​je​bi​stą wil​goć i chłód jak z lo​dów​ki, wy​la​n e piwo pro​sto na moją gło​wę. Ze​rwa​łem się, po​my​śla​łem w pierw​szej chwi​li, że może ktoś szu​ka za​czep​ki i bę​dzie na​p ier​da​lan​ka jak w we​ster​n ie, ale za mną sta​ła Mar​ta ze swo​im świe​żo przy​n ie​sio​n ym po​ca​lem z pi​wem. To zna​czy już bez piwa w tym mo​men​cie, było już na mo​jej gło​wie. Spoj​rza​ła na mnie, po​ki​wa​ła gło​wą, nic cały czas nie mó​wi​ła, zro​bi​ła do​syć dziw​n y gry​mas usta​mi i ode​szła w kie​ru​ku wyj​ścia z dys​ko​te​ki. Do​sko​n a​le wia​do​mo było co jest gra​n e, sy​tu​a cja ku​rew​sko ja​sna aż do bólu, wy​bit​n ie. Ka​ri​n a wy​cie​ra​ła mnie chu​s​tecz​ka​mi, a ja na do​bre do​p ie​ro te​raz do​cho​dzi​łem o co tu cho​dzi, to zna​czy wie​dzia​łem, ale w tym sen​sie za​sko​cze​n ia, że taką sy​tu​a cję, no, mia​łem pierw​szy raz. Ka​ri​n a zresz​tą też mnie mo​men​tal​n ie pod​kur​wi​ła w ta​kiej sy​tu​a cji, ona się pyta, o co jej cho​dzi​ło? – jej, czy​li Mar​cie, żeby było ja​sne. – Sam nie wiem o co jej cho​dzi​ło – od​p o​wie​dzia​łem na od​czep​n e. Aku​rat przy​szedł Pa​weł z Agą, Ra​fia nie było z Mal​wi​n ą, sie​dzie​li przy ba​rze i roz​ma​wia​li z ja​ki​miś ko​le​sia​mi. – Co się to​bie sta​ło – za​p y​tał Pa​weł – bra​łeś udział w kon​kur​sie na szyb​kość pi​cia piwa? – jak zwy​kle za​czę​ły mu cho​dzić hi​p ho​p o​wo ręce. – No, kur​wa Pa​weł – po​wie​dzia​łem – bła​gam tyl​ko nie te​raz, no nie te​raz. – Oki, oki, spo​ko – nie te​raz, to póź​n iej – za​żar​to​wał śmie​jąc się – no i to jest cały Pa​weł, non stop na hu​mo​rze, czy wcią​gnie czy nie, non stop we​so​ły. – No, mów co jest gra​n e, co się sta​ło – za​p y​ta​ła tym ra​zem Aga​ta. – Ta jego dziw​ka z War​sza​wy ob​la​ła go pi​wem – wy​ja​śni​ła Ka​ri​n a.

– No do​bra, ale gdzie jest? – za​p y​ta​ła po​n ow​n ie Aga​ta. – Gdzie, gdzie – jak go ob​la​ła, to po​szła szma​ta so​bie w chuj – od​p o​wie​dzia​ła ze zło​ścią Ka​ri​n a. – Pój​dę po nią – po​wie​dzia​ła Aga​ta – nie moż​n a tego tak zo​sta​wić, idę. – Kur​wa, no zo​stań, nig​dzie nie idź – jęk​n ą​łem – po chuj mi jesz​cze do​dat​ko​we jej pre​ten​sje. – Aaa, no tak, te​raz ku​mam – Aga​ta spoj​rza​ła na Ka​ri​n ę i po​ki​wa​ła gło​wą, no, te​raz to je​stem w domu. – Ale żeś kur​wa Afry​ke od​kry​ła – par​sk​n ę​ła zi​ry​to​wa​n a tą całą sy​tu​a cją Ka​ri​n a. – Hey, hey, kur​wa nie bądź taka do przo​du – zri​p o​sto​wa​ła wście​kle Aga​ta. – O co ci kur​wa cho​dzi, co? – spoj​rza​ła na nią ostro Ka​ri​n a. – No, ja pier​do​lę, jesz​cze mi tego bra​ku​je – wes​tchną​łem z cał​ko​wi​tą już re​zy​gna​cją, dziew​czy​n y, kur​wa opa​n uj​cie się, nic wła​ści​wie się nie sta​ło, to zna​czy sta​ło się, ale wy nie mu​si​cie so​bie ska​kać do oczu. – Kur​wa wła​ści​wie nic się nie sta​ło – za​czął Pa​weł – ale mało do tego bra​ko​wa​ło, gdy o mena dwie suki się szcze​p i​ły i o mało co się nie po​bi​ły. – Hey, kur​wa Pa​weł, kur​wa nie prze​gi​n aj pały za​je​ba​n y geju – krzyk​n ę​ła Ka​ri​n a. – Pa​weł do chu​ja, prze​stań – po​wie​dzia​ła Aga – spier​do​lo​n ą mamy za​ba​wę, a ty so​bie, ry​mo​wan​ki ukła​dasz i jaja bez prze​rwy ro​bisz. – Oki, oki – od​p arł Pa​we​łek – no, oki, jest za​je​bi​ście prze​je​ba​n a sy​tu​a cja, to jest re​we​la​cja, gdzie dwie la​ski py​ta​ją się, gdzie jest ubi​ka​cja, żeby zmie​n ić swe pod​p a​ski, ta​kie to są wła​śnie po​je​ba​n e la​ski.. – No, ja mu kur​wa jeb​n ę śmie​cio​wi – wrza​snę​ła Aga​ta – na​p raw​dę Pa​weł ci przy​p ier​do​lę, daj so​bie ko​leś luzu. Wte​dy, kie​dy ona to po​wie​dzia​ła, mia​łem pew​n ą sy​tu​a cję w wy​obraź​n i i nie mo​głem się po​wstrzy​mać, za​czą​łem się śmiać jak wa​riat, a oni onie​mie​li i pa​trzy​li na mnie, jak na stuk​nię​te​go. Kie​dy to zo​ba​czy​łem, te ich przy​p ier​do​lo​n e miny, roz​ło​ży​li mnie kom​p let​n ie, a kie​dy jesz​cze przy​p o​mnia​łem so​bie go​ścia z te​le​wi​zji, ta​kie​go ty​p o​we​go ja​jo​gło​we​go w oku​la​rach, któ​ry mó​wił coś o od​re​a go​wa​n iu śmie​chem, wte​dy ry​cza​łem ze śmie​chu. No, ja pier​do​lę, po pro​stu po​ło​ży​łem się pra​wie pod blat i mało co bra​ko​wa​ło, a chy​ba bym się zlał pod nie​go, to zna​czy pod ten blat. Au​ten​tycz​n ie, ale kwi​cza​łem, no i nie mo​głem wy​trzy​mać. Te​raz, kie​dy to wspo​mi​n am, nie wiem na​p raw​dę co mnie tak roz​śmie​szy​ło, ale te ich miny, no ja pier​do​lę, chy​ba już wte​dy tak na​p raw​dę zro​zu​mia​łem, co ten gość z te​le​wi​zji miał na my​śli mó​wiąc od​re​a go​wa​n ie, cool, ja pier​do​lę. – Co, ona mu mózg uszko​dzi​ła? – rzu​ci​ła py​ta​n ie Aga​ta pa​trząc na mnie. Tak, sie​dzie​li i pa​trzy​li, trwa​ło to parę chwil, kie​dy te​raz oni też się za​czę​li śmiać, no, na cał​ko​wi​tym lu​zie, też się śmia​li jak wa​ria​ci. Kie​dy się uspo​ko​ili​śmy wszy​scy, też pra​wie jak na ko​men​dę, to nas tak to roz​śmie​szy​ło, zno​wu za​czę​li​śmy się śmiać od po​cząt​ku. Na​p raw​dę, ja my​śla​łem, że brzuch mi pęk​n ie, bo za​zwy​czaj taką bekę mam tyl​ko po traw​ce, ale nie po al​ko​ho​lu i w ta​kiej kry​zy​so​wej sy​tu​a cji, gdzie dwie szmu​le od​p ier​da​la​ją mi nu​me​ry, no jaja to​tal​n e. No, po pro​stu szok. Oczy​wi​ście, że jesz​cze tro​chę zo​sta​li​śmy na dys​ce, cho​ciaż prak​tycz​n ie, już było po niej, w ja​kim sen​sie by nie spoj​rzeć, ale było po dys​ko​te​ce. Wy​szli​śmy z dys​ki, jesz​cze przy​ja-ra​li​śmy na świe​żym po​wie​trzu. Pa​weł chciał nas wszyst​kich od​wieźć, ale po​wie​dzia​łem, że wolę się przejść, nie by​łem na tyle na​rą​ba​n y, żeby nie tra​fić do

domu. Oczy​wi​ście Ka​ri​n a chcia​ła iść ze mną, ale coś jesz​cze po​wie​dzia​ła i mnie wkur​wi​ła, więc po​wie​dzia​łem spier​da​laj w chuj, dzi​siaj mnie już nie wkur​wiaj, więc spa​daj w chuj, po​wtó​rzy​łem jej jesz​cze raz, żeby na pew​n o wie​dzia​ła, że ma spa​dać i dać mi już spo​kój. Po​sze​dłem. My​śla​łem po dro​dze o tym wszyst​kim i tak na​p raw​dę, to mi się kur​wa nie mie​ści​ło w gło​wie, no, ale się po​ro​bi​ły hece z tym wszyst​kim, no obłęd. Skró​ci​łem so​bie dro​gę przez park, nie, nie boję się cho​dzić w nocy po par​ku. Prze​cho​dzi​łem koło ga​ra​ży i wcho​dzi​łem do klat​ki scho​do​wej mo​je​go wie​żow​ca. W tym mo​me​cie usły​sza​łem za sobą kro​ki i głos. – Za​cze​kaj na mnie – po​wie​dzia​ła Mar​ta – tak, to była ona, no nie… za​cze​kaj na mnie, po​roz​ma​wiaj​my cho​ciaż ze sobą – zbli​ży​ła się do mnie. – Piwa ja​kie​goś w za​p a​sie nie masz? – spy​ta​łem ją iro​n icz​n ie. – Nie mam – od​p o​wie​dzia​ła uśmie​cha​jąc się – ale jak​byś so​bie ży​czył – znów ten jej słod​ki roz​bra​ja​ją​cy uśmiech, no i roz​ło​ży​ła mnie nim. – No, okey, to po​roz​ma​wiaj​my – od​p o​wie​dzia​łem – prze​p usz​cza​jąc ją do win​dy. W win​dzie ob​ję​li​śmy się i za​czę​li​śmy się ca​ło​wać, bar​dzo moc​n o, bar​dzo. Do cha​ty jej nie mo​głem wpro​wa​dzić, bo sta​rusz​ka, a nie daj boże ro​dzeń​stwo by przy​fi​lo​wa​ło, oj to by była ma​n ia​n a jak chuj, wię​cej ha​ła​su niż po​trze​ba. Tak też po​je​cha​li​śmy na ostat​n ie pię​tro, we​szli​śmy przez właz na dach, czę​sto z ko​le​sia​mi tak ro​bi​li​śmy, ba mie​li​śmy tam swo​je róż​n e ukry​te rze​czy, a na​wet koc, jak ja te​raz za to dzię​ko​wa​łem, w tej chwi​li jak na ży​cze​n ie z cu​dow​n ej lam​p y Ala​dy​n a, chy​ba tak to się mówi. Roz​ma​wia​li​śmy ze sobą nie po​wiem, że bar​dzo dłu​go, ale za​je​bi​ście krót​ko, bo cały czas nam mi​n ął na ko​cha​n iu się. Je​że​li nie wie​cie jak to jest, ko​chać się na da​chu wie​żow​ca, to spró​buj​cie, war​to. Te gwiaz​dy nad nami, szum wia​tru, ten ja​kiś strach, że jesz​cze ktoś jest na da​chu, że może spad​n ie​my, albo się za​rwie, nie wiem, ale to było cu​dow​n e i ta dziw​n a wszech​ogar​n ia​ją​ca ciem​n ość, z od​da​li gło​sy rzad​ko prze​jeż​dża​ją​cych aut i dud​n ie​n ie szyn tram​wa​jo​wych, po któ​rych aku​rat je​chał tram​waj. Mar​ta je​że​li cho​dzi o te rze​czy, była zu​p eł​n ie inna niż te dziew​czy​n y, któ​re zna​łem do tej pory. Po​tra​fi​ła się wspa​n ia​le po​ru​szać pod​czas ko​cha​n ia się, sta​ra​ła się tak na​p raw​dę, po​ru​sza​ła się tak cu​dow​n ie, jak​by nic wię​cej nie ro​bi​ła w ży​ciu tyl​ko ujeż​dża​ła ko​n ie. Wiem, że może nie naj​le​p iej to za​brzmia​ło, ale w po​zy​cji na jeźdź​ca, ja​kie po​rów​n a​n ia inne moż​n a mieć, ale było cu​dow​n ie, tak go​rą​co. Póź​n iej jed​n ak roz​ma​wia​li​śmy, mia​ła dość smut​n ą naj​ogól​n iej minę, chy​ba na po​trze​bę chwi​li. Po​wie​dzia​ła, że prze​p ra​sza za to piwo, ale mnie to się na​le​ża​ło, bo nie po​wi​n ie​n em tak so​bie z nią przy​gry​wać i to nie jest w po​rząd​ku w sto​sun​ku do niej. Za​czą​łem jej tak ogród​ka​mi, jak to się mówi, tłu​ma​czyć, a wła​ści​wie ściem​n iać jej, że jest już wszyst​ko w po​rząd​ku, ale jesz​cze mo​że​my o tym póź​n iej po​ga​dać, że te​raz nie za bar​dzo ku​mam, bo je​stem zmę​czo​n y i prze​ba​lo​wa​n y, no i ten al​ko​hol, no to może jed​n ak ju​tro, to zna​czy dzi​siaj, ale jak się wy​śpi​my. Tyl​ko po​ta​ki​wa​ła, ale też mi nad​mie​n i​ła, że jej bar​dzo za​le​ży na mnie i po​wi​n ie​n em wy​brać, a nie taka ze mnie świ​n ia, że chciał​bym i ją i Ka​ri​n ę, że tak się nie robi. Jesz​cze tro​chę po​ga​da​li​śmy w dro​dze do domu jej ciot​ki, u któ​rej miesz​ka​ła, no prze​cież bym jej sam nie pu​ścił po nocy z po​wro​tem, tak czy in​a ​czej. Wró​ci​łem do cha​ty to​tal​n ie zje​ba​n y i gdy​bym mógł, to naj​le​p iej gdzieś po dro​dze bym się kim​n ął, tak by​łem okrop​n ie zje​ba​n y. Wal​n ą​łem się po przyj​ściu na kojo i chuj mo​men​tal​n ie w ki​mo​n o. Kie​dy tak na​p raw​dę się już wy​spa​łem, czy​li dłu​go i wy​star​cza​ją​co, bo mój dzia​dek Ste​fa​n ek mó​wił, czło​wiek nie świ​n ia, jak się wy​śpi, to sam wsta​n ie, co jesz​cze do tej pory nie za bar​-

dzo ro​zu​miem, tę jego tra​dy​cyj​n ą opo​wiast​kę. Wsta​łem, umy​łem się, ubra​łem, wsza​ma​łem coś lub jak kto woli wrzu​ci​łem coś na ruszt, głod​n y by​łem jak sto wil​ków. Te​raz mo​głem so​bie spo​koj​n ie usiąść i po​my​śleć, co tu kur​wa da​lej ro​bić, no nie, że​bym bez sie​dze​n ia nie mógł my​śleć, ha… ha… Kur​wa co tu ro​bić, ty​sią​ce my​śli, róż​n e wa​rian​ty, zu​p eł​n ie jak ten pa​jąk ucze​p io​n y na nit​ce pa​ję​czy​n y nad wodą, co tu kur​wa zro​bić, żeby się spu​ścić, a nie wpaść, sy​tu​a cja była po​dob​n a. Po pierw​sze mu​siał​bym się wy​tłu​ma​czyć Ka​ri​n ie za wczo​raj​szą, to zna​czy już dzi​siej​szą po​że​gnal​n ą zjeb​kę, ale nie mia​łem na to siły, za dużo już było nie​p o​ro​zu​mień mię​dzy nami. Tak, to na​le​ża​ło​by za​koń​czyć w chuj. Po​my​śla​łem so​bie, że na​le​ża​ło​by z nią skoń​czyć, już wiem, de​fi​n i​tyw​n ie. Kur​wa mać, jak mi się to sło​wo po​do​ba, de​fi​n i​tyw​n ie, no za​je​bi​ście za​je​bi​ste sło​wo na ta​kie oka​zje. Ba, na​wet się uśmiech​n ą​łem do sie​bie, że je​stem taki twar​dziel, ko​n iec z Ka​ri​n ą, wresz​cie pod​ją​łem mę​ską de​cy​zję, ko​n iec. Włą​czy​łem te​le​wi​zor ra​czej od​ru​cho​wo, żeby nie my​śleć o niej, o Ka​ri​n ie. Tak ogól​n ie kur​wa, to nie chcia​łem my​śleć o kim​kol​wiek, chcia​łem po​my​śleć o tym, że chwi​lę nie mu​szę o tym my​śleć. Wiem, że to głu​p io brzmi, ale tak było i tego chcia​łem, ach gdy​bym miał coś do wcią​gnię​cia, in​a ​czej by to było, na lu​zie to​tal​n ym, ale nie mia​łem nic, kom​p let​n ie nic do wcią​gnię​cia. Nie​raz i tak bywa, że masz pro​blem, nie masz nic, żeby pier​dol​n ąć w no​cha i tak go mu​sisz prze​bo​leć, prze​tra​wić, sa​me​mu so​bie po​móc bez żad​n e​go spi​dzi​ka, bez żad​n e​go kok​su, sam na sam ze sobą, brr, strasz​n e, brr, jesz​cze jak. Je​bał pies, jak ja to mó​wię, tak czy in​a ​czej, jak ja to mó​wię, ko​n iec z Ka​ri​n ą. Ko​n iec z Ka​ri​n ą i nie ma od​wo​ła​n ia, ko​n iec, ko​n iec, po pro​stu ko​n iec. Dzwo​n ek do drzwi, idę otwo​rzyć, też po​wiem Rad​ko​wi, niech wie, że ko​niec. – Cześć – po​wie​dzia​ła Ka​ri​n a – po​my​śla​łem so​bie wte​dy, to to​tal​n a za​łam​ka, jak ja jej po​wiem, że to już ko​n iec z nami, z nią, a ona tu już jest jak na ja​kieś, no nie wiem, ma​gicz​n e za​klę​cie, cześć Ka​ri​n a, to już ko​n iec, spier​da​laj, chcia​ło​by się tak po​wie​dzieć, ale jak je​steś twa​rzą w twarz z taką dziew​czy​n ą, to mo​żesz mi wie​rzyć, nie jest ła​two, nie jest ła​two, oj nie, nie​ste​ty za​łam​ka. – Cześć, cześć – od​p o​wie​dzia​łem – tak mi się wy​da​wa​ło, że mo​men​tal​n ie. – Mogę wejść? – za​p y​ta​ła – nie chcia​łem jej pe​szyć, że też oglą​da​łem ten film. – No, ja​sne, że tak – stwier​dzi​łem – wejdź. Nie py​ta​łem się jej, tak jak to bywa w in​n ych sy​tu​a cjach, na​p i​jesz się cze​goś, her​ba​ta, kawa, zwy​kła czy roz​p usz​czal​n a, w fi​li​żan​ce czy szklan​ce czy po​dob​n e ba​je​ry, wie​dzia​łem, że aku​rat to jest te​raz zby​tecz​n e. Tak na​wia​sem mó​wiąc, mogę roz​śmie​szyć, ale pew​n ych rze​czy uczy​ła mnie moja mama, nie za​wsze ze skut​kiem, ale kie​dy przy​cho​dzi​ły do niej jej ko​le​żan​ki, ja ro​bi​łem za kel​n e​ra, więc wiem jak się co robi i jak po​win​n o się za​cho​wać. Fakt, że co do resz​ty mego wy​cho​wa​n ia mi nie wy​szło, ale wiem jak jest, lu​bię to po pro​stu, taka jest praw​da, lu​bię ten dresz​czyk, lu​bię luz i nie cier​p ię sza​rej rze​czy​wi​sto​ści, któ​ra wkur​wia mnie aż do bólu, zwłasz​cza te ota​cza​ją​ce mnie fra​jer​stwo i ci wszy​scy pra​cu​ją​cy idio​ci, któ​rzy się jesz​cze przej​mu​ją rolą, że do​sta​n ą za nią ja​kie​goś przy​je​ba​n e​go Oska​ra, za ode​gra​n ie swej je​ba​n ej ży​cio​wej ża​ło​snej roli. Mniej​sza z tym, bo mi się te​mat roz​wad​n ia, a Ka​ri​n a to był pro​blem, tak. – Po​wiedz mi, o co to​bie wczo​raj cho​dzi​ło – od razu za​p y​ta​ła.

– Chciał​bym to​bie coś wy​ja​śnić – za​czą​łem – chciał​bym po​wie​dzieć, że nie chcę na ja​kiś czas mieć żad​n ej dziew​czy​n y i mu​sisz wie​dzieć, że nie będę cho​dził ani z tobą ani z Mar​tą, my​ślę, że to jest dla cie​bie ja​sne. – Ale z cie​bie jed​n ak cham – krzyk​n ę​ła – to co so​bie kur​wa my​ślisz, że ja czy ona to dla cie​bie je​ste​śmy jak ja​kieś za​baw​ki, bo chłop​taś na ja​kiś czas nie chce się z nimi ba​wić? Że​byś się cza​sa​mi kie​dyś na tym nie prze​je​chał. Gwał​tow​n ie wsta​ła, po​de​szła do drzwi. – Słu​chaj – po​wie​dzia​łem – mu​si​my so​bie dać tro​chę cza​su. – Cza​su? – wy​krzyk​n ę​ła jesz​cze gło​śniej – cza​su? – Czy ty kur​wa wiesz o czym my mó​wi​my? – Czy ty wiesz, że mó​wi​my o uczu​ciach? Czy ty wiesz, że mnie zra​n i​łeś jak nikt nig​dy do​tąd? Czy dla cie​bie uczu​cia już kom​p let​n ie nic nie zna​czą?- może te pro​chy ci już mózg zla​so​wa​ły, że nie po​tra​fisz już wła​ści​wie my​śleć, ale te​raz mój dro​gi, to jest już twój pro​blem, tyl​ko i wy​łącz​n ie twój. – Hey, hey – już nie prze​gi​n aj pały, nie ta​kie tek​sty mała – za​czą​łem się te​raz też wkur​wiać. – O tak, tak na​p raw​dę prze​gię​cia to tyl​ko ty ro​bisz – rzu​ci​ła – je​steś to​tal​n ym cha​mem i świ​n ią i na​p raw​dę nie chcę cie​bie już znać, roz​ry​cza​ła się i pła​cząc wy​bie​gła, na​wet nie za​my​ka​jąc za sobą drzwi. Cho​le​ra, jesz​cze tego bra​ko​wa​ło, w drzwiach sta​n ę​ła moja mat​ka, chy​ba wszyst​ko sły​sza​ła, za​p y​ta​ła o co nam po​szło. – Ach nic, ta​kie tam – zdaw​ko​wo od​p o​wie​dzia​łem ma​mie. Po tym zaj​ściu, po tym wszyst​kim co się te​raz wy​da​rzy​ło, nie mo​głem sku​p ić żad​n ych my​śli, po​my​śleć o czym​kol​wiek. Sie​dzia​łem wkur​wio​n y nie wie​dząc, co te​raz mam zro​bić, iść gdzieś, zo​stać, po​my​śleć, czy gdzieś za​dzwo​n ić na przy​kład do Rad​ka, nie wie​dzia​łem, co te​raz zro​bić? Jak ktoś cie​bie pod​kur​wi i nie wiesz co zro​bić, to naj​czę​ściej ro​bisz wte​dy błę​dy, błę​dy na​sze wy​n i​ka​ją naj​czę​ściej z emo​cji lub bra​ku wła​ści​we​go prze​my​śle​n ia te​ma​tu. Tak aku​rat było i te​raz, nie wie​dzia​łem co zro​bić, po​sze​dłem po po​łu​dniu do Mar​ty. W koń​cu, jak tak cu​dow​n ie spę​dzi​li​śmy ze sobą tę noc, było jed​n ak świet​n ie, za​wsze tak jest, na mi​łość za​wie​dzio​n ą po​ma​ga dru​ga mi​łość. Więc po​sze​dłem do Mar​ty i jesz​cze bar​dziej się wkur​wi​łem, bo tym ra​zem ona so​bie przy​gra​ła mak​sy​mal​n ie. Ca​łej roz​mo​wy na​wet nie mam za​mia​ru przy​ta​czać, bo na​p raw​dę nie ma sen​su się pod​ła​my​wać na nowo. Po dłu​giej ni​ja​kiej roz​mo​wie zdo​ło​wa​ła mnie, mó​wiąc, że musi się za​sta​n o​wić czy bę​dzie ze mną. Oka​za​ło się, że ja​kiś jej ko​le​ga, któ​ry też tu przy​je​chał, chciał​by z nią cho​dzić, po pro​stu jej to za​p ro​p o​n o​wał. Po​my​śla​łem so​bie, ale te szmu​le jed​n ak są głu​p ie, nie​sa​mo​wi​cie, przy​je​ba​n e to​tal​n ie, no okey, no może zro​bi​łem też błę​dy, no ale w tym przy​p ad​ku, to kur​wa, ona jest to​tal​n ie głu​p ia, ja pier​do​lę, no to​tal​n ie wal​n ię​ta. Tak ogól​n ie w ja​kimś mo​men​cie nie mia​łem jej ocho​ty już słu​chać, ale da​łem jej za​koń​czyć, te jej pier​do​le​n ie i wy​sze​dłem od niej nic nie mó​wiąc. Co za po​je​ba​n y dzień, po​my​śla​łem, nie do​syć, że od rana i tak ba​n ia mnie na​p ier​da​la​ła, no, po​im​p re​zo​wo, to tu jesz​cze ta​kie prze​bo​je od sa​me​go po​cząt​ku dnia, dwie dupy, każ​da in​a ​czej ci pier​do​li i ma pre​ten​sje chuj wie dla​cze​go. Nie​sa​mo​wi​cie mnie wkur​wi​ły te je​ba​n e wich​ty, spier​do​li​ły mi cały dzień. Przez cały na​stęp​n y ty​dzień nie mia​łem ocho​ty roz​ma​wiać z żad​n ą szmu​lą. Cho​dzi​li​śmy z Ra​dziem do na​sze​go sta​łe​go ulu​bio​n e​go Pubu, pi​li​śmy so​bie bro​wa​rek lub jak to Ra​dek mó​wił bronk​sy, sie​dzie​li​śmy jak było upal​n ie pod pa​ra​so​lem i oglą​da​li​śmy krę​cą​ce się nie​zna​jo​me nam szmul​ki, pa​trze​li​śmy na ich pup​cie, cy​cu​sie i czas nam na na ta​kim kom​p let​n ym lu​zi​ku le​ciał. Do​p ie​ro w pią​tek po​szli​śmy

na im​p re​zę, na dys​kę, nie było tam Mar​ty, ale za to była Ka​ri​n a. Przez pra​wie całą dys​kę nie roz​ma​wia​łem z nią, zle​wa​jąc ją, nie zwra​ca​jąc kom​p let​n ie na nią uwa​gi. Ra​dek coś nie​coś tam świ​ro​wał, ga​dał, tań​czył z nią, na​wet się przy​tu​la​li, ale i tak wie​dzia​łem, że Ra​dek naj​ogól​n iej zle​wał i tak wszyst​kie szmu-le, nie wiem jak to ro​bił, ale miał je kom​p let​n ie w du​p ie. Ja​sne, że jak ja​kaś chcia​ła, żeby ją prze​le​ciał, to cze​mu nie, ale żeby miał ta​kie prze​bo​je jak ja, to nie, za​wsze był na lu​zie. Pa​trzy​łem jak tań​czył z Ka​ri​n ą i wca​le mnie to nie bo​la​ło, bo wie​dzia​łem do​sko​n a​le, że Ra​dek by jej nie ru​szył, nie dla​te​go, że ja z nią coś tam, po pro​stu miał już przed​tem oka​zję, ale ją zlał. Taki był wła​śnie Ra​dek, to on je wy​bie​rał, szmu​le, a nie one jego, ale to trze​ba być na​p raw​dę twar​dzie​lem, a Ra​dzio był nim, cool gość, mó​wię wam, na​p raw​dę w po​rząd​ku jest ko​leś. Zresz​tą to już mó​wi​łem wie​lo​krot​n ie. Jed​n ak póź​n iej, kie​dy na nią tak pa​trzy​łem, stwier​dzi​łem, że jed​n ak po​win​n ie​n em jesz​cze raz z nią po​ga​dać. Po​sze​dłem do niej, za​tań​czy​li​śmy, po​wie​dzia​łem jej, że prze​my​śla​łem to wszyst​ko i ma ra​cję co tego wszyst​kie​go. – Prze​my​śla​łem to wszyst​ko – po​wie​dzia​łem – chciał​bym jed​n ak być z tobą. – Cze​ka​łam na to – uśmiech​n ę​ła się – że​byś to po​wie​dział – żeby to wy​szło od cie​bie, a nie ode mnie, cze​ka​łam na to i po​wie​dzia​łeś to, bar​dzo się cie​szę. – To świet​n ie, że tak my​śla​łaś – od​p o​wie​dzia​łem do niej, przy​tu​la​jąc ją moc​n o. Te​raz wie​cie, tak jak na po​cząt​ku po​wie​dzia​łem, ja​kie są szmu​le, tak na​p raw​dę, jak im na to​bie za​le​ży, to co​kol​wiek im byś nie zro​bił, to wró​cą do cie​bie. Zresz​tą, tak na​p raw​dę to i tak one są za​wsze górą. Spy​ta​cie dla​cze​go? Naj​lep​szym do​wo​dem jest to, że kie​dy Mar​ta ob​la​ła mnie pi​wem i była wkur​wio​n a, mu​sia​ła po​ka​zać kto ma na​p raw​dę prze​wa​gę i za mo​ment ko​cha​li​śmy się, więc war​te to było na​wet zdję​cia maj​tek. Póź​n iej zro​bi​ła po​kaz, że ma mnie w du​p ie, cho​ciaż jesz​cze przed chwi​lą, ja by​łem górą, w koń​cu to ona pro​si​ła o to, nie ja. Póź​n iej Ka​ri​n a, po​mi​mo tego, że ją tak zlek​ce​wa​ży​łem i okła​ma​łem wró​ci​ła do mnie i jest już wszyst​ko w po​rząd​ku. Wła​śnie ta​kie to są szmu​le, nie wiesz o co do​kład​n ie im do koń​ca cho​dzi, są nie​p rze​wi​dy​wal​n e, są nie​obli​czal​n e i naj​czę​ściej mają po​p rzew​ra​ca​n e na mak​sa w gło​wie. Nie​któ​re na przy​kład lu​bią szczuć fa​ce​ta, pro​wo​ku​ją uśmie​cha​mi do go​ścia, cu​dow​n y​mi spoj​rze​n ia​mi, zmru​żo​n y​mi ocza​mi, cho​dem, kie​dy krę​cą swo​ją zgrab​n ą pup​cią. Naj​czę​ściej jed​n ak bywa tak, że pro​wo​ku​ją, bo lu​bią być pod​ry​wa​n e, lu​bią być ad​o​ro​wa​n e, a kie​dy gość zro​zu​mie to, to jest już po wszyst​kim, po go​ściu. Dla​cze​go tak ro​bią? – bo je to krę​ci, tak, wła​śnie dla​te​go. One pro​wo​ku​ją, ad​o​ru​ją, uwo​dzą, chcą być zdo​by​wa​n e, ale ty jak się za​ko​chasz tak na​p raw​dę, le​p iej że​byś się nig​dy nie za​ko​chał, je​że​li ma to być bez wza​jem​n o​ści, wierz mi na sło​wo, jest wte​dy bar​dzo cięż​ko. Kie​dy spró​bu​jesz za​p a​n o​wać nad mi​ło​ścią, mu​sisz wie​dzieć, że prze​grasz. Je​że​li bę​dziesz chciał wie​dzieć do​kład​n ie, o co cho​dzi w tej mi​ło​ści, bę​dziesz miał za​mie​sza​n ie w gło​wie, któ​re​go i tak nie zro​zu​miesz. Tak na do​brą spra​wę w mi​ło​ści nie ma mą​drych, są tyl​ko głup​cy, bo mi​łość robi z nas nie​wol​n i​ków.

Rozdział V

Chy​ba wam już mó​wi​łem kie​dyś, że kon​wo​je do po​p ra​wy cho​dzą za​wsze we wtor​ki i czwart​ki. Oczy​wi​ście mam na my​śli te pod​sta​wo​we kon​wo​je sa​mo​cho​dem tzw. lo​dó​wą, jest to naj​czę​ściej zje​ba​n y zde​ze​lo​wa​n y star lub ja​kiś nie wiem, ja​kiś inny sa​mo​chód cię​ża​ro​wy prze​ro​bio​n y na wiel​ką nie​bie​ską skur​wia​łą lo​dó​wę po​li​cyj​n ą. Chy​ba wia​do​mo o co cho​dzi. Więc je​dziesz tym zje​ba​n ym kon​wo​jem do za​kła​du po​p raw​cze​go, no po​p ra​wy mó​wiąc kró​cej, ale po​dróż mija dość szyb​ko, bo za​wsze z kimś jest oka​zja po​ga​dać. Je​cha​łem z dwo​ma ko​le​sia​mi i jesz​cze też były dwie szmu​le, któ​re też je​cha​ły do po​p ra​wy. Nie wiem czy przy​p o​mi​n a​cie so​bie, jak na po​cząt​ku opo​wia​da​łem o tym nu​me​rze w kon​wo​ju, ja​kie jaja były z tym, no wła​śnie, z tymi wła​śnie ko​le​sia​mi je​cha​łem. Na po​cząt​ku, to je​steś tro​chę wy​stra​szo​n y i ogłu​p io​n y tym wszyst​kim, ale za​le​ży jak dłu​go by​łeś w Po​go​to​wiu Opie​kuń​czym i wte​dy za​wsze się zdą​żysz otrza​skać z tym wszyst​kim, no ale jak cie​bie bio​rą pro​sto z domu, to jest zu​p eł​n ie inna spra​wa, chy​ba, że cho​ciaż parę dni je​steś w Po​go​to​wiu, to też star​czy, żeby coś nie​coś się do​wie​dzieć. Wła​śnie je​cha​łem z tymi ko​le​sia​mi i pra​wie oni cały czas mi na​wi​ja​li, aku​rat ma​n iu​ry były za​ję​te sobą, więc ba​jer szedł ostro te kil​ka​n a​ście go​dzin, no za​le​ży, kto gdzie miesz​ka i do​kąd go wy​wo​żą. Je​den z nich miał ksyw​kę Ke​vin, dru​gi ko​leś Tolo. Ogól​n ie i je​den ko​leś i dru​gi byli na​p raw​dę w po​rzo. Je​den z nich, Ke​vin, taką ksyw​kę miał ze wzglę​du na dużą zna​jo​mość kom​p u​te​rów i poza tym wie​dział na ich te​mat bar​dzo dużo. Tak​że był fa​n em gier, zwłasz​cza GTA, któ​re prze​cho​dził wie​lo​krot​n ie. Taki gość. Spo​ro mi opo​wie​dział na te​mat róż​n ych ta​kich tam prze​krę​tów na ne​cie, co trze​ba zro​bić z tym czy tam​tym, ła​ma​n ie ha​seł, snif​fo-wa​n ie, czy coś tam, róż​n e ba​je​ry mi opo​wia​dał, jak wejść na czy​jeś kon​to e-mail i ta​kie róż​n e, na​p raw​dę cie​ka​we ba​je​ry in​ter​n e​to​we, cool gość, ob​la​ta​n y w te kloc​ki jak chuj, ale nie wszyst​ko zdą​ży​łem sku​mać. Za dużo infy na​raz, nie chwy​ta​łem. Ale wra​ca​jąc do te​ma​tu. Oni byli do​wo​że​n i po uciecz​ce, a ja po​dob​n ie, je​cha​łem do ko​lej​n e​go za​kła​du, nie​ste​ty. Ko​lej​n y mój kon​wój i ko​lej​n y za​kład, w któ​rym mo​głem spę​dzić czas na​wet do 21 lat. Taki to był gnój w moim ży​ciu, ale wra​ca​jąc do ko​le​si. Za​cznij​my od po​cząt​ku jak to Tolo opo​wia​dał, zresz​tą dość szcze​gó​ło​wo. – Wiesz, czy nie wiesz jak to jest – za​czął, to te​raz się do​wiesz – za​żar​to​wał. Ko​lej​n y po​ra​n ek, dzień, jak co​dzień, po​bud​ka o godz. 6.30, na po​bud​ce wcho​dzi zeks do ko​mar​ki i wszyst​kich bu​dzi wrza​skiem, no oczy​wi​ście przed​tem sły​szysz za​je​bi​sty zgrzyt od​su​wa​n e​go ry​gla i prze​krę​ca​n ie klu​cza w drzwiach. Cho​ler​n e ze​ksciar​stwo. Póź​n iej oczy​wi​ście jest gim​n a​sty​ka, bez niej się nie od​bę​dzie, gdyż ze​ksi mają świ​ra na jej punk​cie. Wy​bie​ga​my na dwór w ba​dej​kach i la​czach. Tro​chę bie​gu i po​wrót, nie​waż​n e czy pada deszcz czy sy​p ie śnieg. Umy​wal​n ia – trze​ba się umyć, bo jak moż​n a iść na sto​łow​kę i trzy​mać w wi​tach sza​mę po nocy. Póź​n iej idzie​my przy​ja​rać szlu​gi, no jak są, oczy​wi​ście. Wiesz, na umy​wal​n i są ta​kie nu​me​ry, że ktoś się za​mu​li i do​tknie szki​tą po​sadz​ki, to do​sta​je na od-muł. Na sto​łów​kę wej​dziesz, za​mu​lisz, wity w kier​ma​n ach i za​raz do​sta​jesz na od​muł, nie ma lek​ko, nie

ma. Wiesz jak jest ja​kiś świe​żak w po​rząd​ku, to my tłu​ma​czy​my mu pew​n e za​sa​dy, ale jak ma nie​cie​ka​wy ogon za sobą, to niech się le​p iej pil​n u​je świe​żak, bo bę​dzie miał prze​je​ba​n e. Je​że​li gość jest spo​ko, to moż​n a mu da​ro​wać raz czy dru​gi, do​sta​n ie na od​muł i jest spo​kój. Co in​n e​go, jak ktoś muli non to​p er, to jaz​da z ta​kim ko​le​siem i zo​sta​je kiep​ściu​chem i tak do koń​ca jego po​by​tu, po pro​stu jest stra​co​n y. Są oso​by, któ​re chcą nie​raz po​móc i wy​cią​gnąć z doł​ka, ale wte​dy więk​szość i tak jest na nie. Nie to​le​ru​je się fra​jer​skich nu​me​rów, je​że​li ich jest już za dużo. Wia​ra bywa z róż​n ych krań​ców kra​ju, za​rów​n o ze Szcze​ci​n a jak i Miń​ska Ma​zo​wiec​kie​go, czy Kra​ko​wa, róż​n ie. Nie​któ​rzy zna​ją swo​ich ro​dzi​ców, część przy​cho​dzi z Domu Dziec​ka, no nie od razu, ale jak wy​wi​n ą coś po​waż​n e​go na gi​gan​cie lub pod​czas po​by​tu u ro​dzin​ki bliż​szej lub dal​szej. Też tak bywa, że nie​któ​rzy są prze​wo​że​n i z in​nych Za​kła​dów Po​p raw​czych. Za co? – za roz​bo​je, za kra​dzie​że, na​p a​dy z po​bi​ciem, za za​bój​stwa, za inne cięż​kie prze​stęp​stwa. Do​p ó​ki ma wiek na Za​kład Po​p raw​czy jest w nim, jak nie, to prze​wo​żą do kry​mi​n a​łu. No, je​że​li ko​goś ktoś za​bił, to od razu mogą też wrzu​cić w kry​mi​n ał. Na miej​scu mamy szko​łę i warsz​ta​ty. Uczy​my się w kie​run​ku sto​lar​skim i nie uwie​rzysz, ale ro​bi​my trum​n y, schi​za, co? Wia​do​mo, że część z nas za​p o​mni o tym co było, bo póź​n iej, to moż​n a bek​n ąć nie​zły wy​rok i za​ba​wa w pod​cho​dy z Po​li​cją i Są​da​mi się koń​czy. Za​czy​n a​ją się scho​dy. Część z nas za​p o​mni o tym co było, być może pój​dzie na do​brą dro​gę, ale część z nas tra​fi do kry​mi​n a​łu i to na bank. Wiesz, są na​rwań​cy, któ​rzy chcą tam tra​fić i jesz​cze na​p raw​dę się sta​ra​ją nie​raz utrzy​mać ro​dzin​n e tra​dy​cje ga​ro​wa​n ia po zgre​dach. W kry​mi​n a​le po​zna​jesz wszyst​kie stro​n y prze​stęp​czo​ści i mo​żesz się pod​uczyć tego cze​go jesz​cze nie po​tra​fisz, szko​ła. Był taki, je​den, Kac​p er na nie​go wo​ła​li​śmy, nie uwie​rzysz, ale za​n im do​stał się do po​p ra​wy miał za sobą, au​ten​tycz​n ie sie​dem​dzie​siąt wła​mów do fur. Wi​dzisz i nie był tak ja dziec​kiem, na​p raw​dę dziec​kiem uli​cy, miał swo​ich sta​rych, ro​dzeń​stwo, miał do​brze, ale wy​brał już daw​n o tę dro​gę. Opo​wia​dał czę​sto o domu, sy​tu​acjach ro​dzin​n ych, ja​kie prze​żył w domu, na​wet gwiazd​kę nor​mal​n ą za​wsze miał z praw​dzi​wą cho​in​ką, tak miał faj​n ie. Wy​brał sam. O ro​dzi​cach wy​ra​żał się za​wsze z sza​cun​kiem. Dla​cze​go o tym mó​wię? Kie​dyś była taka sy​tu​a cja, że taki Sta​jas ubli​żył Ma​tie​mu i po​wie​dział do nie​go ty skur​wy​sy​n u! Mati dłu​go nie cze​ka​jąc pod​szedł do Sta​ja​sa i wy​je​bał mu w mor​dę, po​wie​dział do nie​go, że wy​cho​dzą na so​ló​wę. Oczy​wi​ście Mati wy​grał, był star​szy i sil​n iej​szy, a Sta​jas taki so​bie, był po​p y​cha​dłem na gru​p ie, chło​p ak na po​sył​ki i do za​mia​ta​n ia. Ze​ksi za​p o​bie​ga​li nie​raz, żeby nie był je​le​n iem. Był też taki Wal​di – też przy​je​chał do po​p ra​wy, wia​do​mo, że jak jest sta​ra wia​ra, to za​raz ktoś po​wie​dział, sza​chu​ję jego szta​n y, ktoś inny sza​chu​ję jego gla​n y. Pra​wie jest tak z każ​dym świe​ża​kiem, chy​ba, że przy​je​dzie zio​mal ko​goś, to wte​dy nic mu nie zro​bią. Wia​ra opo​wia​da mię​dzy sobą o swo​ich wła​ma​niach z wol​n o​ści, nie​raz jest to wy​chwa​la​n ie jacy to oni nie są. Był raz taki spe​cja​li​sta od fur, tak jak ja, Bo​las miał ksy​wę. On aku​rat, za​wsze miał co opo​wia​dać. Mó​wił, że raz mie​li z ziom​kiem już upa​trzo​n ą furę i aku​rat nie mo​gli jej zwi​n ąć, bo je​ba​n e pa​tro​le jeź​dzi​ly non to​p er. Przy​cza​ili się dłu​żej, a tu pod​je​cha​ła suka z kur​wa​mi i ka​za​li im ha… ha… wy​le​gi​ty​mo​wać się. Py​ta​li się co ro​bią o tej go​dzi​n ie. Po​wie​dzie​li, że wra​ca​ją z dys​ko​te​ki, bo się aku​rat skoń​czy​ła. Po​p a​trzy​li na nich i przy​ki​to​wa​li, że ich pod​wio​zą. Nie, nie my mamy bli​sko, od​p o​wie​dzie​li, no miesz​ka​my tu nie​da​le​ko. Wresz​cie po​je​cha​li, niech to chuj tra​fi, bo my​ślał, że ich zgar​n ą. Jed​n ak co było pi​sa​n e, to było, z upa​trzo​n ej fury mu​sie​li zre​zy​gno​wać, mimo, że mie​li kon​kret​n e za​mó​wie​n ie, ale też Golf. Obe​rka​li czy nikt nie pa​trzy z okien, Bo​las wy​jął ła​mak, prze​krę​cił za​mek w chuj. Otwar​-

cie to dla nie​go pest​ka, za mo​ment po​łą​czył ka​bel​ki. Od​p a​lił i w dłu​gą ile w ki​cie dało się wy​ci​snąć. Ktoś biegł w ich kie​run​ku i na​wet krzy​czał stój bo będę strze​lał, po​cząt​ko​wo był strach i chcie​li się za​trzy​mać, ale Bo​las po​wie​dział, ry​zyk fi​zyk, do​ci​snął gaz, wbił trój​kę, ko​leś krzy​czał, kur​wa jedź, kur​wa gazu. Padł strzał, naj​p ierw je​den, po​tem po chwi​li dru​gi. Są​dzi​li naj​p ierw, że gość strze​la w po​wie​trze, bo jaki nor​mal​n y fra​jer strze​lał by we wła​sną furę. Jed​n ak to nie było tak pew​n e do koń​ca, jak moż​n a by było my​śleć, jak się zresz​tą szyb​ko prze​ko​n a​li. Być prze​ko​n a​n ym w stu pro​cen​tach o czymś, to nie zna​czy, że na​le​ży to trak​to​wać jako nie​złom​n ą za​sa​dę. Trzask, brzęk pę​ka​ją​cej tyl​n ej szy​by, od​ru​cho​wo się schy​li​li. Bo​las jed​n ak przy pierw​szym huku spa​n i​ko​wał i wje​chał na kra​węż​n ik, od​bi​ło go dość moc​n o. Ze skrę​tu jeb​n ął w bla​sza​ny, no taki śmiet​n ik, co sto​ją przy chod​n i​kach, wła​ści​wie na chod​n i​kach, od​wró​cił gwał​tow​n ie kie​row​n i​cą w prze​ciw​n ą stro​n ę, jesz​cze je​den gwał​tow​n y skręt, dał gazu i uda​ło się, na pro​stą i rura. Póź​n iej oka​za​ło się, że ten fra​jer co strze​lał, co miał taką za​je​bi​stą furę, to był ja​kiś były ko​man​dos i na​p raw​dę mie​li szczę​ście, że nie do​sta​li od nie​go po pierw​szych strza​łach. Au​tko po​szło tam, gdzie było za​mó​wio​n e, do​sta​li spo​ro pa​to​li, na​stęp​n e za​mó​wie​nie też, kasa po​szła na im​p rez​ki, oczy​wi​ście pi​cie, niu​cha​n ie i je​ba​n ie na mak​sa, dziew​czy​ny ko​cha​ją ten blichtr. No, nie​ste​ty dru​gi raz nie był tak uda​n y dla nich jak ten pierw​szy. Kur​wy ich przy​blo​ko​wa​ły suką, włą​czy​ły sy​gnał, mu​sie​li się za​trzy​mać. Gdy wy​szli z auta, wia​do​mo było z góry, że auto jest tra​fio​n e, Bo​las mo​men​tal​n ie do​stał pałą przez ple​cy, aż z bólu ukląkł, póź​n iej jesz​cze raz i jesz​cze raz, ni​żej krzy​ża. Za​krę​ci​ło mu się w gło​wie, usły​szał szum i zro​bi​ło mu się ciem​n o w oczach. Zo​sta​li sku​ci kaj​dan​ka​mi, do​ci​śnię​te mie​li na mak​sa, aż do bólu. Kum​p el Bo​la​sa, Do​n iu za​czął im je​chać mak​sy​mal​n ie od róż​n ych, że on swo​je pra​wa zna i mogą mu chu​ja zro​bić. W na​gro​dę za gad​kę, któ​rą wy​słu​cha​li, ścią​gnę​li im kaj​dan​ki jesz​cze moc​n iej i jesz​cze dwa razy do​sta​li pałą po ple​rach. Ze mną było po​dob​nie, bo mia​łem roz​p ra​wę w Są​dzie, i do​sta​łem Za​kład do 21 lat, czy​li aku​rat mak​sa, co moż​na do​stać w wie​ku 16 lat, prze​je​ba​n e, ale to było dla mnie praw​dzi​we. Za co się spy​tasz, no, za kra​dzie​że i wła​my, ale tak na​p raw​dę to za​czę​ło się od Mo​n i​ki, na​szej wspól​n ej ko​le​żan​ki, to zna​czy mo​jej i mo​je​go naj​lep​sze​go kum​p la. Prze​cho​dzi​ła za​wsze po szko​le na skró​ty koło ga​ra​ży, no na skró​ty, za​wsze roz​ma​wia​li​śmy i nor​mal​n ie wra​ca​li​śmy do domu. Za​wsze oprócz tego jed​n e​go razu, któ​ry jesz​cze nie za​de​cy​do​wał o ni​czym, ale miał zna​cze​n ie dla ca​łej ko​ło​my​ji, któ​ra się póź​n iej roz​p ę​ta​ła. Nie pa​mię​tam te​raz, czy so​bie coś niu​cha​li​śmy, czy coś in​n e​go, ale coś za​rzu​ci​li​śmy, no i szła Mo​n i​ka. Nie będę opo​wia​dał, jak to było do​kład​n ie, ale prze​le​cie​li​śmy ją na siłę we dwóch i jesz​cze taki mały, no z 12 lat on miał, po​mógł nam ją trzy​mać za ręce. Wszyst​ko bym zro​zu​miał, ale nic ni​ko​mu nie po​wie​dzia​ła, i na​stęp​n y raz też po​szła na skró​ty, my by​li​śmy i jesz​cze raz ją tak samo jak ostat​n io. Ko​leś aku​rat jesz​cze się nią po​ba​wił przed​tem, bo ka​zał jej wziąć do buzi, a ona nie chcia​ła, więc ją zlał po twa​rzy. Mo​że​cie się do​my​ślać, że to dla niej było naj​gor​sze i wie​czo​rem była u nas Po​li​cja. Heca, ale nie​ste​ty praw​dzi​wa, do​p ó​ki nie do​sta​ła po ryju, mo​gli​śmy ją grzać, a kie​dy do​sta​ła po ryju, to mo​men​tal​n ie je​ba​n a dziw​ka się ze​mści​ła. Nie​sa​mo​wi​te. Dłu​go i tak nie będę sie​dział, bo zo​stał mi rok od​siad​ki tak naj​ogól​n iej i tak​że nie ma już sen​su prze​gi​nać z uciecz​ka​mi. Nie wiem, czy jak wyj​dę, to będę kradł, czy też będę chciał o wszyst​kim za​p o​mnieć i wyjść na pro​stą, nie wiem. Za​le​ży to od wie​lu rze​czy, no, zo​ba​czy​my jak bę​dzie wy​glą​dać nowa rze​czy​wi​stość na wol​ce. To nie jest ta​kie oczy​wi​ste, czy ta​kie pro​ste co bę​-

dzie​my ro​bić póź​n iej jak nam się ten gnój skoń​czy. Chło​p a​cy stąd jeż​dżą na prze​p ust​ki do ro​dzi​n y, wia​do​mo, że musi być od​p o​wied​n ie za​cho​wa​n ie. Jak już są na prze​p ust​kach, czę​sto coś mu​szą od​p ie​p rzyć nie tak, czę​sto mają zmia​n ę za​kła​du lub do kry​mi​n a​łu. Wiesz, to jed​nak jest prze​ży​cie dla każ​de​go. Pierw​szy raz przy​jeż​dżasz do za​kła​du, nie​któ​rzy są na​p raw​dę wy​stra​sze​n i, nowa sy​tu​a cja, nowe twa​rze, tak czy in​a ​czej ja​kieś za​gro​że​n ie. Naj​waż​n iej​sze jest to, żeby umieć za​cząć roz​mo​wę z kimś, wy​p y​tać, jak ma na imię, skąd jest, za co tu się zna​lazł – a jak dłu​go, to każ​dy ra​czej wie i nikt się nie pyta. Każ​dy wie, że bę​dzie tu wy​star​cza​ją​co dłu​go i to jest naj​gor​sze. Nie​raz jest tak, że ktoś dłu​go nie za​ba​wi, jest tym​cza​so​wo, na tro​chę cza​su i od​wo​żą go do pu​dła, ale już na dłu​żej. Tam od​sie​dzi wy​rok, jaki mu orzek​n ie Sąd na roz​p ra​wie i go od​stu​ka, ta​kie jest nie​ste​ty ży​cie. Tam już mu wszyst​ko wy​tłu​ma​czą na czym rzecz po​le​ga. Wiesz, jak już je​steś w po​pra​wie, już jako tako się czu​jesz i po​zna​łeś no​wych, to i tak nie mo​żesz na po​cząt​ku za bar​dzo prze​gi​n ać. Dla​te​go to mó​wię, bo dużo świe​żych lubi na po​cząt​ku się wo​zić, ale u nas nie ma co się ko​za​czyć i każ​dy może do​stać w ryj a. Był taki gość, So​p el na nie​go mó​wi​li, szu​kał cią​gle za​czep​ki u młod​szych i naj​le​p iej świe​ża​ków, żeby im po​ka​zać, kto rzą​dzi, no i przy oka​zji po​bić się z kimś, co ku​rew​sko lu​bił. By​li​śmy wte​dy na sali gim​n a​stycz​n ej, gra​li​śmy w ko​sza, So​p el za​czął wa​rio​wać tak jak on zwy​kle ro​bił i zde​rzył się ze świe​ża​kiem, no, cał​kiem ten nowy sil​n y był, przy​n ajm​n iej tak wy​glą​dał. So​p el wpadł na nie​go, zu​p eł​n ie ce​lo​wo i wy​p ier​do​lił mu z łok​cia w oko. Swie​żak na​wet się nie za​sta​n a​wiał i jeb​n ął go też, wrza​snął, kur​wie łeb roz​kur​wię i skoń​czy się dzień dziec​ka. Za​czę​li się na​p ier​da​lać, So​p el do​stał za​je​bi​stą pe​tar​dę w łuk brwio​wy, za​czę​ła mu ka​p ać ju​cha na mak​sa, przy​sko​czył roz​wście​czo​n y do świe​ża​ka, ale ze​ksy się wtrą​ci​ły i za mo​ment byli roz​dzie​le​n i. Swie​żak mach​n ął mu witą i po​wie​dział, że w in​ter​ku to do​sta​n ie wpier​dal, że bę​dzie z nim so​lów​ka. Po tym in​cy​den​cie ze​ksy ka​za​li się zwi​jać na in​ter​n at, było po za​wo​dach. Oczy​wi​ście po​szli​śmy, a w in​ter​ku szyb​ko ro​ze​szła się wieść, że So​p el i świe​żak będą się lać. Sta​ra wia​ra uzgod​n i​ła, gdzie będą się prać, żeby nie było przy​p a​łu, a tak​że, żeby kon​fi​den​ci się nie do​wie​dzie​li i nie sprze​da​li te​ma​tu ze​ksom. Wy​star​czy​ło by ja​kiś z cu​kru​ją​cych strze​lił z ucha ze​ksom no​wi​n ę i je​ste​śmy out. Uzgod​n io​n o, że w si​łow​n i, przy​szli sami, no wia​do​mo, pew​n i lu​dzie, a nie ja​kiś tam je​ba​n e kon​fi-denc​two. Na po​cząt​ku, do​brze się na​pier​da​la​li, za​rów​n o świe​żak jak i So​p el i nikt nie chciał dać za wy​gra​n ą. Swie​żak do​stał w ryj, tro​chę za​mru​gał ocza​mi, dru​gie​go strza​ła już nie przy​jął, uchy​lił się i So​p el do​stał za​je​bi​sty strzał z bani, to​tal​n ie sil​n y strzał. So​p el pi​zgnął na ścia​n ę, tam​ten pier​dol​n ął mu cen​tral​n ie na splot i było po wszyst​kim, So​p el zwi​n ął się i padł i tak świe​żak wy​grał so​lów​kę z nie​złym go​ściem ta​kim jak So​p el. Jak się wy​gry​wa so​lów​kę z kimś do​brym, to jest się wte​dy go​ściem i ra​czej nikt to​bie nie fika, bo i tak naj​czę​ściej sil​n i trzy​ma​ją z sil​n y​mi i rzą​dzą w za​kła​dzie. Wpier​do​lisz na so​lów​ce ko​muś sil​n e​mu i zna​czą​ce​mu, no to kto do cie​bie przy​fi​ka, zwłasz​cza jak już wi​dział jak inny gość padł jak ma​n e​kin po jego strza​łach? To jesz​cze nic, bo świe​żak miał 17 lat a So​p el 20. Róż​n ie zresz​tą bywa. Mój kum​p el Oswald był w Domu Dziec​ka, przy​wieź​li go do bi​du​la, gdy miał 12 lat. Py​tasz z ja​kie​go po​wo​du, po​dob​ne one są w ta​kich sy​tu​a cjach, oj​ciec pił wódę i nie tyl​ko, mat​ka też lub co gor​sza, na uli​cy, on nie cho​dził do budy. W szko​le za​raz się tym za​in​te​re​so​wa​li, za​czę​li przy​sy​łać na cha​tę kupę pism, po​wia​do​mi​li póź​n iej Sąd, ko​ło​my​ja była nie​zła i jaja to​tal​n e. Roz​ma​wia​li za​-

wsze z mat​ką, któ​ra i tak krę​ci​ła na jego ko​rzyść. Więc mó​wi​ła, że był cho​ry, a to ktoś zmarł z ro​dzi​n y, to znów mu​siał pil​n o​wać cho​re rodzń​stwo, no oczy​wi​ście młod​sze ro​dzeń​stwo. Tak było pra​wie bez koń​ca, za​wsze były waż​n e spra​wy do za​ła​twie​n ia. Mat​ka z oj​cem też za​wsze mie​li waż​n e spra​wy, więc co​dzien​n ie gdzieś wy​cho​dzi​li, za​ła​twiać te waż​n e spra​wy. Tak po pro​stu nor​mal​n y kit, tak na​p raw​dę szli do ko​le​żan​ki mat​ki lub do ko​le​gi ojca pić wód​kę. Nie​raz nig​dzie nie wy​cho​dzi​li, więc do nich przy​cho​dzi​li i da​wa​li ostro w rurę wspól​n ie. Nie​raz mat​ka pa​dła, nie​raz oj​ciec. Jak oj​ciec padł, to i tak pili da​lej, ale z tego co wiem do pi​cia wód​ki nie trze​ba zdej​mo​wać maj​tek, Oswald nie raz to wi​dział jak to ro​bi​ła jego mat​ka, a ko​le​ga lub ko​le​dzy ojca ko​rzy​sta​li z chwi​li. Jest to inna spra​wa zwią​za​n a z tę​gim chla​n iem na me​li​n ach i zwią​za​n a z ta​ki​mi sy​tu​a cja​mi, gdzie ko​bie​ty szyb​ciej zdej​mu​ją majt​ki niż jest na​le​wa​n a go​rza​ła do kie​lon​ków. Nie​raz wra​ca​li na​je​ba​n i w nocy, kłó​cąc się i ha​ła​su​jąc, bu​dząc tym sa​mym wszyst​kich są​sia​dów w blo​ku. Oj​ciec bu​dził go i tłukł, naj​czę​ściej czaj​n i​kiem albo pa​ra​so​lem, póź​n iej rzy​gał w ła​zien​ce, a on mu​siał sprzą​tać. Sta​ry jego le​żał nie​p rzy​tom​n y na ko​ry​ta​rzu, a on się mo​dlił, żeby chuj się nie obu​dził, naj​le​p iej jak​by wca​le się nie obu​dził. W szko​le, na sali gim​n a​stycz​n ej sie​dział w ubra​niu, wsty​dził się, bo miał peł​n o siń​ców na cie​le, w róż​n ych ko​lo​rach, wczo​raj​sze, przed​wczo​raj​sze, z paru po​p rzed​n ich dni. Raz przy​szedł do szko​ły z taką piz​dą pod okiem, że pra​wie nie wi​dział. Wy​cho​waw​czy​n i za​da​ła py​ta​n ie co się sta​ło? Z tego aku​rat nie mógł się wy​tłu​ma​czyć tak lek​ko, nie mógł jej zbyć byle od​p o​wie​dzią, tym bar​dziej, że mu​sia​ła ona wy​glą​dać względ​n ie wia​ry​god​n ie. Po​wie​dział, że bił się z chło​p a​ka​mi z osie​dla i do​stał od nich wpier​dal. Wy​cho​waw​czy​n i w tę baj​kę jed​n ak nie uwie​rzy​ła. Szko​ła wnio​sła spra​wę o fi​zycz​n e znę​ca​n ie się nad dzieć​mi. Sąd orzekł, że za​rów​n o on jak i jego ro​dzeń​stwo – Ma​rze​n a 4 lata i Bar​tek 8 lat, będą za​bra​n i do Domu Dziec​ka, a ro​dzi​ce zo​sta​n ą po​zba​wie​n i praw ro​dzi​ciel​skich. Jego mat​ka za​czę​ła pła​kać, na trzeź​wo za​wsze była taka, że się roz​kle​ja​ła mo​men​tal​n ie, na​to​miast jego sta​ry tyl​ko opu​ścił gło​wę i nic nie mó​wił. Oswald w Domu Dziec​ka dał się po​znać wszyst​kim od swo​jej naj​gor​szej stro​n y. Dał wy​cisk wszyst​kim wy​cho​waw​com i wy​cho​waw​czy​n iom. W trze​ci dzień po​by​tu wy​bił szy​bę w drzwiach, bo wy​cho​waw​ca go zde​n er​wo​wał, więc kop​n ął w drzwi, a szy​ba roz​le​cia​ła się w ka​wa​łecz​ki.Miał za to karę, mu​siał sprzą​tać wo​kół bi​du​la, gra​bić i zbie​rać pa​p ie​ry, inne śmie​ci. Po​cząt​ko​wo się wkur​wiał, bo nie​ste​ty mu​siał na​p raw​dę dużo sprzą​tać, ale póź​n iej mia​ło to swo​je plu​sy, no dla nie​go oczy​wi​ście, bo miał oka​zję nie​jed​n o zo​ba​czyć. Sprzą​tał za​wsze pod wie​czór, więc mia​ła oka​zję coś przy​fi​lo​wać. W bi​du​la była taka Ja​go​da, póź​n iej się oka​za​ło, że to​tal​n a mała ku​rew​ka, strasz​n a mała zdzi​ra, to​tal​n a zje​ba​n a szma​ta, chuj wie skąd się ta​kie bio​rą? My​śli​cie, że ja​kaś ład​n a? O kur​wa ja bym jej na​wet po ża​cha​n iu kle​ju nie ru​szył, za​wsze śmier​dzia​ła, taka gru​ba i brzyd​ka w oku​la​rach, wstręt​n a. Wi​dział ją przy klo​n ie jak na zmia​n ę dwóm chło​p a​kom z mia​sta da​wa​ła, ale to jesz​cze nic. Przy​cho​dził do niej taki star​szy gość i przy ogro​dze​n iu cią​gnę​ła mu. Nie uwie​rzysz, jaka to zdzi​ra mała była, to​tal​n a mała kur​wa, ale mie​li​śmy z nią nie​źle, nie tyl​ko dla​te​go, ale do​sta​wa​ła pa​p ie​ro​sy i mo​gli​śmy non stop so​bie ja​rać szlu​gi. Póź​n iej ta Ja​go​da jesz​cze więk​sze jaja od​p ier​do​li​ła, bo się ze​mści​ła na na​uczy​cie​lu za złe oce​n y, któ​re od nie​go do​sta​wa​ła. Po​wie​dzia​ła in​nym, że on ją maca i jej od​p ier​da​la w nocy pal​có​wę, to się roz​n io​sło, co ona ga​da​ła a jak. Tam​ten gość, no ten na​uczy​ciel stra​cił pra​cę, za​mknę​li go do aresz​tu na po​n ad rok jak miał spra​wę za nią i chuj. Wy​ja​śni​ło się, że to jest wy​ssa​n e z pal​ca ta cała jej hi​sto​ria, bo psy​cho​log i te inne ba​da​n ia wy​ka​za​ły, że buja na mak​sa i kła​mie. Kur​wa, ale wy​obraź so​bie

tego go​ścia jaki miał gnój przez ten rok, to​tal​n y gnój. Wy​szedł, ale nie miał już do cze​go wró​cić, wszy​scy się od​wró​ci​li od nie​go, nikt nie chciał z nim ga​dać, bo wszy​scy na po​cząt​ku łyk​n ę​li to, że jest to na bank praw​da. No i chuj, gość tro​chę się po​bu​jał i pod​ciął so​bie gar​dło szkłem, no te tęt​n i​ce szyj​n ą czy jak tam jej, nie wy​trzy​mał już, że nie ma co ro​bić i ni​ko​go już nie ma. Za​ła​twi​ła go​ścia na amen, jak to było? Aha, że ją mo​le​sto​wał ha… ha…, no wła​śnie, mo​le​sto​wał, to mała suka. Wiesz, jaka była to była, mnie to naj​ogól​n iej wte​dy pier​do​li​ło, kto ją ru​cha i jak, ale mie​li​śmy z nią na​p raw​dę do​brze, ja​ra​li​śmy szlu​gi na mak​sa, do opo​ru i po​rzy​ga​n ia. W bi​du​lu sam by​łem też przez po​n ad dzie​sięć lat. Też nie​źle tam na​roz​ra​bia​łem. Po​zna​łem tam spo​ro wia​ry przez te lata, tak​że tych z mia​sta, cho​dzi​łem z nimi na ba​le​ty, la​tem nad je​zio​ro bi​wa​ko​wać. Cho​dzi​łem tam z taką Ewe​li​n ą z mia​sta. Cho​dzi​li​śmy i zry​wa​li​śmy ze sobą. Je​ba​li​śmy się u jej star​szych, kie​dy byli w pra​cy i przy​cho​dzi​li do​brze po czwar​tej go​dzi​n ie. Obo​je pra​co​wa​li w tym sa​mym za​kła​dzie, jej mat​ka była sprzą​tacz​ką, a jej oj​ciec pra​co​wał w ma​ga​zy​n ie, jeź​dził na tzw. wi​dla​ku. Z jej ro​dzi​ca​mi naj​ogól​n iej ży​łem bar​dzo do​brze, jak w nie​bie, lu​bi​li mnie i to mi oka​zy​wa​li, na​wet czę​sto. Przy​cho​dzi​łem, czę​sto mi wte​dy po​ży​cza​li pie​n ią​dze, mó​wiąc jak bę​dziesz miał to nam od​dasz. Parę razy pra​co​wa​łem u wy​cho​waw​czy​n i, to mia​łem ja​kieś pie​n ią​dze i część od​da​łem, no tak dla za​sa​dy, że mam też swój ho​n or, no tak. Z po​cząt​ku nie chcie​li tych pie​n ię​dzy brać ode mnie, z tego wy​n i​ka​ło, że przed​tem żar​to​wa​li, że od​dam jak będę miał. Jak już wy​cho​dzi​łem, kła​dłem na szaf​ce w przed​p o​ko​ju. Ewe​li​n a o tym wie​dzia​ła. Jej mat​ka mó​wi​ła, uczci​wy chło​p ak z nie​go. Panu To​ma​szo​wi, czy​li jej ojcu czę​sto po​ma​ga​łem w ogro​dzie. Naj​p ierw trak​to​wa​łem to jako, no, wy​skok poza bi​dul, że coś się dzie​je, póź​n iej po​ma​łu to na​wet te pra​ce w ogro​dzie po​lu​bi​łem. Ro​bi​łem w ogro​dzie bar​dzo dużo, dużo za​p a​mię​ta​łem jak sa​dzić, jak przy​ci​n ać róż​n e krze​wy i drzew​ka owo​co​we. Mie​li do​bry agrest, taki po​dłuż​ny i słod​ki. Jak przy​cho​dził mie​siąc zbio​rów owo​ców, to za​wsze da​wa​li mi do ob​ry​wa​n ia ten agrest, wie​dzie​li, że zro​bię to szyb​ko. Tak​że lu​bi​łem cho​dzić po drze​wach i zry​wać owo​ce, róż​n e to były owo​ce, wi​śnie, cze​re​śnie, jabł​ka, grusz​ki. Wi​śni to mie​li po​n ad dwa​dzie​ścia drzew, cu​dow​n e wi​śnie so​czy​ste i duże, za​wsze mu​sia​łem nimi się upie​p rzyć na mak​sa. Było to pięk​n e dla mnie, ale co pięk​n e trwa w ży​ciu krót​ko, wy​wieź​li mnie z bi​du​la do po​p ra​wy. Z bi​du​la wy​wieź​li mnie do po​p ra​wy, za to, że wbi​łem łep​ko​wi nóż w nogę i prze​cią​łem mu ścię​gno. Oczy​wi​ście mia​łem i tak już na​gra​bio​n e, więc to tyl​ko mi w tym wy​jeź​dzie po​mo​gło. Wiesz, też byś się wkur​wił, gdy​byś zo​ba​czył, to co ja. Przy​cho​dzę ze szko​ły, wcho​dzę do po​ko​ju i wi​dzę jak mój młod​szy jest kar​mio​n y prosz​kiem do pra​n ia przez ru​de​go Zdziś​ka, za​ka​łę ca​łe​go bi​du​la. Rudy Zdzi​siek go kar​mił tym prosz​kiem, a w ręku trzy​mał ja​kiś tam nóż czy scy​zo​ryk, brat pła​kał i nie chciał tego cho​ler​n e​go prosz​ku jeść. Rudy ro​bił mu aku​rat szny​tę na ręku, w mo​men​cie kie​dy wcho​dzi​łem. Rzu​ci​łem się na nie​go chcąc mu wy​rwać ten je​ba​n y nóż. Je​ba​n y tak za​ci​snął rękę, że z tru​dem uda​ło mi się tę kosę wy​łu​skać. Za​czę​li​śmy się bić, w tym aku​rat je​stem do​bry, lu​bię to, z bani do​stał w no​cha i po​le​cia​ła krew, po​p ra​wi​łem z łuku łok​ciem. Bra​ci​szek uciekł w tym cza​sie do wy​cho​waw​czy​n i i po​wie​dział o bój​ce. Za​n im zja​wi​ła się w po​ko​ju, tak czy in​a ​czej mi​n ę​ło jesz​cze full cza​su. Nóż odło​ży​łem na stół, nie wiem w jaki spo​sób wziął go tak szyb​ko, za​czął nim wy​ma​chi​wać i wy​krzy​ki​wać, że mnie za​bi​je. Pod​biegł do mnie i chciał mi go wbić w brzuch. Na fil​mach nie​źle to wy​glą​da, ale nie wiem jak mi się uda​ło w porę usko​czyć przed tym na​rwa​n ym Zdziś​kiem. Od​sko​czy​łem i zła​p a​łem jego rękę, nie​ste​ty ka​le​cząc się przy tym nie​źle, tak, to nie był film. Wy​rwa​łem mu tę kosę i już nie pa​n u​jąc nad sobą, wbi​łem mu nóż w jego nogę i jesz​cze raz.

Nie sły​sza​łem, żeby kto​kol​wiek mógł tak wyć i kwi​czeć jak świ​n ia, do tego ruda. Nie mo​głem mu tego da​ro​wać, jesz​cze go ko​p a​łem, do​stał też w ryj kil​ka​n a​ście razy z pię​ści, krew try​ska​ła, mó​wię wam jak ja​kieś fon​tan​n y, na pra​wo i lewo, ale było nie​źle, na​je​ba​łem mu skur​wy​sy​n o​wi to​tal​n ie, tej ru​dej je​ba​n ej świ​n i. Wbie​gła wy​cho​waw​czy​n i, tyl​ko zła​p a​ła się za gło​wę i nie​sa​mo​wi​cie zbla​dła. Chwi​lę póź​n iej, przy​biegł jesz​cze je​den wy​cho​waw​ca i mu​siał mnie od​cią​gać od ru​de​go Zdziś​ka. Za​dzwo​n i​li po dy​rek​to​ra, po ka​ret​kę, przy​je​cha​li i do​sta​łem za​strzyk na uspo​ko​je​n ie, a jego wzię​li ze sobą, żeby mu po​zszy​wać rany. Zdzi​cha i tak wy​wieź​li na ob​ser​wa​cje do czub​ków, bo się oka​za​ło, że i tak ma coś z ga​rem, miał już to w pa​p ie​rach, ale na ra​zie nic nie wy​szło, więc było wszyst​ko niby w po​rząd​ku. Tak zresz​tą u nas jest cały czas, jest full wia​ry, któ​ra na bank nie ma wszyst​ko po ko​lei, ale mu​szą być z nami, oczy​wi​ście do​p ó​ki się coś nie sta​n ie, a wte​dy stwier​dza​ją, że stwa​rzał za​gro​że​nie, ale nie był groź​n y, ale heca co? Ta​kie to są jaja, za​rów​n o w prze​je​ba​n ym bi​du​lu jak i prze​je​ba​n ej po​p ra​wie i są​dzę, że wszę​dzie mają czu​ba​sów lub sami nimi są. Ja na​to​miast, jak mó​wi​łem wcze​śniej, mia​łem też prze​grza​n e i na​zbie​ra​n e od daw​n a na nie, na​zbie​ra​ło się, na​zbie​ra​ło tych róż​n ych wy​bry​ków i ciem​n ych spra​wek. Wy​wieź​li mnie do po​p ra​wy, no nie od razu, ale były sta​re spra​wy są​do​we, któ​re to​czy​ły się na bie​żą​co, z bi​du​la nie do​sta​łem do​brej opi​n ii, i to za​wa​ży​ło na ca​ło​ści, nie​ste​ty. Po ja​kimś cza​sie, ale jed​n ak spo​ro tego cza​su mi​n ę​ło, wy​je​cha​łem do bi​du​la od​wie​dzić swo​je młod​sze ro​dzeń​stwo, a tak​że moją Ewe​li​n ę i jej ro​dzi​ców. Jej ro​dzi​ce uwie​rzy​li mi, po​wie​dzie​li, że nie mia​łem wyj​ścia, bo sta​n ą​łem w obro​n ie god​n o​ści wła​snej ro​dzi​n y, a ro​dzi​n a jest za​wsze naj​waż​n iej​sza i mu​szę o tym pa​mię​tać przez całe ży​cie. Jak to ład​n ie za​brzmia​ło – obro​n a god​n o​ści wła​snej ro​dzi​n y, póź​n iej jesz​cze raz zro​zu​mia​łem jak to jest na​p raw​dę waż​n e w ży​ciu, jak się po​sia​da tro​chę ho​n o​ru. Nie wiem tak na​praw​dę, co ze mną bę​dzie, jak wyj​dę z tego gów​n a. Do ro​dzi​ców nie mam po co wra​cać, upa​dli na dno przez te chla​n ie wód​ki. Będę od​wie​dzał ro​dzeń​stwo, to na pew​n o, hm, w koń​cu ro​dzi​n a jest naj​waż​n iej​sza, tak sły​sza​łem. Mat​ka i oj​ciec nie byli u nas ani razu, jak by​li​śmy w bi​du​lu czy ja w po​p ra​wie. Może to i do​brze, że mnie wy​wieź​li, bo gdy​by rudy Zdzi​siek wró​cił, no, cza​sa​mi, to by mu​siał wpier​do​lić przy mnie całą pacz​kę prosz​ku i to tego naj​tań​sze​go, żeby go chuj mo​men​tal​n ie strze​lił.Tak to nie​raz jest, że ro​dzi​ce się nie in​te​re​su​ją dzieć​mi, a po​tem za​czy​n a​ją się kło​p o​ty. W tym przy​p ad​ku kie​dy dzie​ci wy​cho​wu​je uli​ca, każ​da hi​sto​ria ży​cia za​czy​n a się po​dob​n ie. Mia​łem pra​wie 9 lat i już bu​ja​łem się z chło​p a​ka​mi star​szy​mi od sie​bie. Oni aku​rat mie​li po 12 lub 13 lat. Wie​czo​ra​mi cho​dzi​li​śmy na dział​ki kraść sło​n ecz​n i​ki, po​mi​do​ry i tą całą wa​rzyw​n ą resz​tę, tru​skaw​ki. Tak​że okra​da​li​śmy al​tan​ki, nie​raz tak dla hecy roz​pier​da​la​li​smy na dział​kach wszyst​ko, po co, nie wiem, no tak so​bie, żeby coś znisz​czyć, roz​pier​do​lić. Póź​n iej już na​uczy​łem się pa​lić pa​p ie​ro​sy, pa​mię​tam, że pierw​sze moje szlu​gi były buł​gar​skie, przy​wie​zio​n e przez ciot​kę mo​je​go ko​le​gi. Tak​że za​czę​li​śmy okra​dać pierw​sze sa​mo​cho​dy, tyl​ko na śru​bo​kręt, wkła​da​ło się w za​mek, prze​krę​casz i go​to​we. Te​raz, patrz, to jest bre​lo​czek, wi​dzisz, a jed​n ak to jest ła​mak, te​raz tak się nosi i nie pod​p a​da ni​ko​mu, a co. Jak chcesz kraść, to jest pro​ste, wia​do​mo, że na po​cząt​ku jest tro​chę stra​chu, ale póź​n iej to jest fraj​da, za​czy​n a cie​bie to krę​cić i wkrę​cać na do​bre. Wła​mu​jesz się do tak​sy, przez ten mo​ment, je​że​li wła​ści​wie tra​fisz, mo​żesz za​li​czyć kasę, ale te​raz co​raz trud​n iej. Naj​ogól​n iej wszy​scy już się wy​cwa​n i​li, nie tyl​ko my zło​dzie​je. Czę​sto w au​tach przez za​p o​mnie​n ie, przy​p a​dek, de​cy​du​ją nie​raz chwi​le, że ktoś się wró​ci do auta, a już spier​da​lasz

z ka​mer​ką albo do​brym apa​ra​tem cy​fro​wym. Nie uwie​rzysz, ale raz z kum​p lem tra​fi​li​śmy lap​to​p a, gość na​p raw​dę mu​siał przy​mu​lić albo po​szedł na ubez​p ie​cze​n ie, też tak ko​łu​ją w rogi. Trze​ba przy​znać, że wszyst​ko się zmie​n ia, ale sta​re przy​zwy​cza​je​n ia zo​sta​ją. Naj​czę​ściej wła​mu​ję się do au​tka po sprzę​ci​cho, no ra​dio lub com​p act. Czę​sto są ra​dyj​ka wyj​mo​wa​n e, ale by​ło​by na​iw​n o​ścią my​śleć, że wła​ści​ciel ta​cha je do domu, naj​czę​ściej wkła​da​ją pod sie​dze​n ie. Nie​raz moż​n a mieć nie​far​ta i wi​dzisz, że ra​dio wy​ję​te, pa​trzysz, a pod sie​dze​niem i tak nie ma, no nie​któ​rzy bio​rą do cha​ty, nie jest to re​gu​ła. Re​gu​łą jest to, że​byś nie prze​oczył oczy​wi​ste​go. Tak samo jest, kie​dy ra​dyj​ko ma pa​n el. Mu​sisz wte​dy do​kład​n ie po​szu​kać, bo cho​wa​ją do kie​sze​n i bocz​n ej, pod sie​dze​n ie, a na​wet, wiesz na tę osło​n ę przed słoń​cem. Ku​ma​cie o co cho​dzi? Cho​dzi o to, żeby za bar​dzo nie być pew​n ym, że coś jest tak na pew​n o do prze​wi​dze​n ia, jest oczy​wi​ste. My​ślisz, że ra​dyj​ka nie ma, bo wi​dzisz pu​stą kie​szeń lub jest bez pa​n e​la, ale wcho​dzisz i szu​kasz. My​ślisz na przy​kład, że nie ma sen​su otwie​rać tego auta, bo jest, wia​do​mo za​mknię​te, ale tyl​n e drzwi są otwar​te, je​że​li nie ma cen​tral​n e​go, nie​raz jest tak, że ktoś z pa​sa​że​rów przy​mu​lił. No i wcho​dzisz już bez pro​ble​mu do ta​kie​go ustrze​lo​n e​go au​tka. Je​że​li ra​dyj​ka są ko​do​wa​n e, też nie ma dla mnie pro​ble​mu, hur​cik i gość taki je​den mi robi bez żad​n ych ale, albo od razu mi pła​ci i tak naj​czę​ściej je​ste​śmy umó​wie​n i. W koń​cu co mnie może kur​wa in​te​re​so​wać, że ukra​dzio​n e prze​ze mnie ra​dyj​ko z auta jest ko​do​wa​n e, jest sztu​ka, jest, a inni są od tego i tym się już zaj​mą. Z ra​dyj​ka​mi na pa​n e​le po​dob​n ie bywa, ale te​raz to już są o wie​le lep​sze na kar​tę, to do​p ie​ro jest pro​blem, wła​ści​wie nie do prze​sko​cze​n ia w wa​run​kach ama​tor​skich. Za​wsze mo​żesz mieć nie​far​ta, może to być róż​n y nie​fart, ale mu​sisz się na​sta​wić na wszyst​ko co do​bre i na wszyst​ko co złe. Do​p ie​ro wte​dy, pew​n e rze​czy za​czną to​bie wy​cho​dzić. Pa​mię​taj, nie na​sta​wiaj się nig​dy, że coś co pla​n u​jesz na sko​ku, wyj​dzie to​bie bez​błęd​n ie i bez kom​p li​ka​cji, nie ma ta​kie​go na​sta​wie​n ia, je​steś prze​gra​n y, je​że​li my​ślisz i na​sta​wiasz się na ła​twi​znę, nig​dy nie ma ła​twizn, nig​dy. W mie​sią​cu jak do​brze po​krad​n iesz, to też nie​źle zgar​n iesz ka​p u​chy, ale z cza​sem się też wy​ra​biasz. Nie ro​bisz już z cza​sem ja​kiś bzdur​n ych wła​mów i bzde​tów, ja​kiś bzdur​n ych wy​sko​ków, po pro​stu się uczysz z cza​sem co ro​bić i czy war​to, po co się na​ra​żać, je​że​li pew​n e rze​czy moż​n a lo​gicz​n ie prze​wi​dzieć. No wła​śnie, tak wra​ca​jąc do sta​rych gów​n ia​n ych spraw, z tym sa​mym kum​p lem wła​ma​li​śmy się do szko​ły. Ktoś nas pod​p u​ścił, że będą ja​kieś pie​n ią​dze i war​to, no, wejść i wy​czy​ścić tro​chę szko​łę z ka​siu​ry. Wy​bi​li​śmy szy​bę w szat​n i, przy sali gim​n a​stycz​n ej, pod​cią​gną​łem się na pa​ra​p e​cie i wśli​zgiem już by​łem mo​men​tal​n ie w środ​ku, kum​p el za​raz za mną. Idąc ko​ry​ta​rzem, usły​sza​łem ja​kiś sze​lest, może za​my​ka​n ie drzwi, nie wiem, coś w tym ro​dza​ju. Przy tego ro​dza​ju ak​cjach, słuch jest na​p ię​ty poza nor​mal​n ą sły​szal​n ość. No i sta​ło się, z sze​le​stu zro​bił się zde​cy​do​wa​n y przy​tłu​mio​n y tu​p ot kro​ków, wła​ści​wie jak​by bieg. Ktoś to chciał zro​bić względ​n ie ci​cho, ale przy ta​kiej pu​st​ce na sze​ro​kim holu roz​le​ga​ło się dud​n ią​ce echo. Nie wia​do​mo skąd wy​ło​n ił się ja​kiś fa​cet, był to sam dy​rek​tor. Miał on za​wsze zresz​tą dziw​n ą przy​p a​dłość, że zja​wiał się za​wsze w mo​men​cie jak coś się dzia​ło lub już się coś sta​ło. Był wte​dy nad wy​raz pie​kiel​n ie szyb​ki, chwy​cił kum​p la za kark i wy​krę​cił mu rękę do tyłu. Mu​sia​łem w ta​kiej sy​tu​a cji zwie​wać ile sił w no​gach, krzy​czał do mnie, żeby się za​trzy​mać, bo on i tak Po​li​cję we​zwie. Wpa​dłem do ja​kiejś kla​sy, tak my​śla​łem, że ja​koś na mo​ment się przy​cza​ję z tą Po​li​cją, to my​śla​łem so​bie, że żar​tu​je. Sły​sza​łem, jak gdzieś idą, a po od​gło​sach mo​głem się do​my​ślać, że Wal​di zo​stał za​mknię​ty na klucz w po​-

miesz​cze​n iu, gdzie sprzą​tacz​ki trzy​ma​ły mio​tły, szma​ty, pa​sty i inne przy​bo​ry do sprzą​ta​nia. Ale jaja, było to po​miesz​cze​n ie, góra dwa na dwa me​try, no i jesz​cze ten ba​ła​gan w któ​rym mu​siał sie​dzieć. Nie miał naj​mniej​szych już szans, żeby spier​do​lić stam​tąd. Trud​no nie było się do​my​ślić, że na​stęp​n y je​stem ja i za​czął już po​szu​ki​wa​n ia. Wte​dy, kie​dy go sły​sze​li​śmy i gdy​bym po​biegł w jego kie​run​ku, praw​do​p o​dob​n ie, któ​ryś z nas miał​by szan​sę zwiać, ale te​raz te gdy​ba​n ie już nie mia​ło zbyt wiel​kie​go sen​su. Ten po​p łoch, krzyk, wy​zy​wa​n ia, tro​chę spa​n i​ko​wa​li​śmy i sy​tu​a cja była te​raz taka jaka była. Nie ma więc co ma​rzyć, że coś bę​dzie okey, je​że​li je​steś w gów​n ie po uszy, a przy​n ajm​n iej w nie wdep​n ą​łeś. Wbie​głem na pię​tro, spraw​dza​łem każ​dą kla​sę po ko​lei, wszyst​kie, kur​wa, wszyst​kie, kur​wa co do jed​n ej, niech to chuj strze​li, były za​mknię​te! Pod​bie​głem do okna, otwo​rzy​łem, ja​sna cho​le​ra, jak z dołu się pa​trzy, to nie wy​glą​da to tak wy​so​ko, te​raz jed​n ak od​czu​cia mia​łem zu​p eł​n ie inne. Nie mia​łem już du​że​go wy​bo​ru, albo mnie bę​dzie miał albo sko​czę i nie wiem jak to się za​koń​czy, czy wyj​dę z tego cało. Po​my​śla​łem, że jak po​dej​dzie, to po​wiem mu, że sko​czę z okna. Usły​sza​łem ostroż​n e kro​ki na scho​dach, wte​dy bar​dzo szyb​ko, wręcz sprin​tem po​bie​głem wła​śnie w jego kie​run​ku. Wcho​dził na ostat​n i sto​p ień, pchną​łem w nie​go taki nie​wiel​ki sto​li​czek pod kwia​ty, nie spo​dzie​wał się tego. Usko​czył, ale i tak do​stał w nogę sto​li​kiem, za​czął prze​kli​n ać w moim kie​run​ku, w tym przy​p ad​ku nie dzi​wię się, że za​p o​mniał o do​brym wy​cho​wa​n iu. Nie​ste​ty, ten ma​n ewr mi nie wy​szedł, zdą​żył mnie chwy​cić za rę​kaw, ale się wy​rwa​łem i pod​bie​głem do mo​je​go już otwar​te​go okna. Śmiesz​n ie to chy​ba za​brzmia​ło, moje okno, ale tak wte​dy było, było moje. Zo​ba​czył, że sto​ję na pa​ra​p e​cie przy otwar​tym oknie. – Jak Pan po​dej​dzie – krzyk​n ą​łem – to sko​czę, zo​ba​czy Pan. – Jak chcesz to skacz – od​p o​wie​dział spo​koj​n ie – mi na to​bie nie za​le​ży. Jesz​cze coś tam ga​dał i po​wo​li ma​ły​mi krocz​ka​mi pod​cho​dził w moim kie​run​ku. Wte​dy wy​sta​wi​łem nogę na pa​ra​p et ze​wnętrz​n y, za​chwia​łem się, ale w tym sa​mym mo​men​cie po​czu​łem moc​n y chwyt ręki dy​rek​to​ra, o chwi​lę z jego stro​n y było już za póź​n o. Kie​dy chwy​cił mnie, za​chwia​łem się jesz​cze bar​dziej i ca​łym cia​łem, już z tego im​p e​tu całą siłą mego cia​ła od​bi​łem się od fra​mu​gi okna wy​p a​da​jąc przez okno. Wy​glą​da​ło to praw​do​p o​dob​n ie tak jak​bym pierw​szy raz nie​udol​n ie chciał sko​czyć na głów​kę do wody. Wte​dy tak już wy​raź​n ie po​czu​łem to​tal​n e jeb​n ię​cie na gle​bę, ból, szum, lep​kość bu​cha​ją​cej mi po oczach krwi. Krew, cie​p ło i bar​dzo ciem​n o, ciem​n o. Chy​ba spa​da​łem gdzieś. Spa​da​łem w ciem​n ość. Prze​bu​dze​n ie mia​łem za to bar​dzo ja​sne, ale nadal nie​wy​raź​n e. Obu​dzi​łem się w szpi​ta​lu jak moż​n a zgad​n ąć, bo w kost​n i​cy na​wet jak​bym się obu​dził, to na pew​n o nie by​ło​by ja​sno… ha… ha…, a przy​n ajm​n iej praw​do​p o​dob​n ie nie. Tak jak mó​wi​łem, obu​dzi​łem się w szpi​ta​lu, przez pierw​sze chwi​le wi​dzia​łem mgli​ste za​ry​sy, tak na​wia​sem mó​wiąc, te chwi​le to tyl​ko mi się wy​da​wa​ło, że to są tyl​ko chwi​le, po​n oć tra​ci​łem przy​tom​n ość wie​lo​krot​n ie. Pa​mię​ta​łem chy​ba to, tak mi się wte​dy wy​da​wa​ło. By​łem pod​łą​czo​n y do kro​p lów​ki i jesz​cze ja​kiś tam ru​rek. Przy​cho​dzi​ły do mnie pie​lę​gniar​ki, py​ta​ły się czy do​brze się czu​ję. Fakt, że przy nich czło​wiek szyb​ciej zdro​wie​je, bo my​ślę, że pie​lę​gniar​ki to są naj​lep​sze ko​bie​ty, ja​kie mo​głem kie​dy​kol​wiek do tej pory w swo​im ży​ciu po​znać i ja​kich póź​n iej już nie po​zna​łem. Ogól​n ie cha​rak​te​rem są to pięk​n e ko​bie​ty. Na​p raw​dę war​to​ścio​we. Póź​n iej przy​szedł jesz​cze le​karz, oba​dał mnie do​kład​n ie i za​p y​tał jak się czu​ję. – Jak się czu​jesz, ka​ska​de​rze? – za​p y​tał żar​to​bli​wie – chy​ba nie za bar​dzo, co? – Boli mnie strasz​n ie gło​wa – od​p o​wie​dzia​łem.

– Nie ma co się dzi​wić – po​wie​dział – za​li​czyć taki upa​dek z wy​so​ko​ści, to nie są żar​ty, mo​głeś dużo go​rzej tę przy​go​dę za​koń​czyć, dużo go​rzej. Do​sta​łem za​strzyk prze​ciw​bó​lo​wy, o dzi​wo tak​że od​wie​dzi​ła mnie mama. Nie​ste​ty nie z mi​ło​ści mat​czy​n ej, czy żyję czy nie, ale mnie wkur​wi​ła, mó​wiąc jak to ja je​stem głu​p i i w domu, jak wyj​dę, to z tobą oj​ciec już po​ga​da. Nie​źle, ja tu zdy​cham pra​wie, a mi ta​kie kur​wa fra​jer​skie gad​ki wsta​wia​ją i to moi wła​śnie sta​rzy. Niech ich chuj strze​li i tak nig​dy w ży​ciu od nich nic nie mia​łem, tak jak wam przed​tem mó​wi​łem, za​wsze mnie i moje ro​dzeń​stwo mie​li w du​p ie. Sta​le tyl​ko awan​tu​ry, bi​cie, chla​n ie, ko​le​sie i ha​łas na całą dziel​n i​cę, in​ter​wen​cje Po​li​cji i non stop taka jaz​da, a ona mi tu jesz​cze przy​cho​dzi i pier​do​li, że oj​ciec ze mną po​ga​da. Chy​ba kur​wa, ja z nim prę​dzej po​ga​dam, ale tak raz, a po​waż​n ie i na amen z chu​jem sta​rym po​ga​dam, to mu się kur​wa ode​chce wo​gó​le roz​ma​wiać z kim​kol​wiek śmie​cio​wi je​ba​n e​mu. Ro​zu​miem, kie​dy na​p raw​dę był​by spo​ko, ale co z nim miał​bym zro​bić, sam szu​ka nie wiem cze​go, a kim w ogó​le był i gdzie przez te wszyst​kie lata był, kie​dy ob​ra​bia​łem ogród​ki dział​ko​we i z mar​ke​tów pod​p ier​da​la​łem pącz​ki, żeby nie być głod​n ym? Gdzie on wte​dy kur​wa był? No tak, na chla​n ie to za​wsze miał, na są​siad​ki też za​wsze, któ​re w oko​li​cy wszyst​kie prze​ru​chał, żad​n ej są​siad​ce nie prze​p u​ścił, ro​bił i za ko​mi​n ia​rza i za li​sto​n o​sza. Taki wła​śnie był, a te​raz się wiel​ce kur​wa ta​tuś zna​lazł, tat​ko ko​cha​n y. Kur​wa mać, ha… ha…, on ze mną po​roz​ma​wia, ale mnie wkur​wił, aż cały cho​dzi​łem na łóż​ku, pier​dol się sta​ry szma​cia​rzu, tak, wła​śnie się pier​dol. Po​sta​n o​wi​łem też, że w domu i tak mnie nie zo​ba​czą, trze​ba, po​my​śla​łem za​cząć żyć sa​mo​dziel​n ie, to zna​czy tak jak do tej pory, dam so​bie radę, do​p ó​ki mnie nie zła​p ią. Po ja​kimś tam cza​sie wró​ci​łem ze szpi​ta​la do domu, ze sta​rym nie ga​da​łem, bo znów gdzieś za​chla​n y le​żał. Jak był w domu przy​p ad​ko​wo, to znów mnie nie było i tak na zmia​n ę. No i za​czę​ło się, za ja​kiś czas we​zwa​n ie do Sądu, mu​sia​łem się sta​wić na roz​p ra​wę z ro​dzi​ca​mi. Po​sze​dłem do tego Sądu ze star​szy​mi, wcho​dzę po scho​dach i wi​dzę Wal​die​go i beka, za​czy​nam się śmiać. Mat​ka zwró​ci​ła mi uwa​gę, żeby się nie śmiać, że jak tak mogę. Kum​p el miał spusz​czo​n ą gło​wę i chy​ba nie za bar​dzo mu aku​rat było do śmie​chu. Sie​dzie​li​śmy więc tak so​bie na tej przy​je​ba-nej są​do​wej ław​ce i mało ra​czej ga​da​li​śmy ze sobą. Tak na​p raw​dę, to aku​rat mnie to wa​li​ło, więc się strasz​n ie zdzi​wi​łem, że na kum​p la ta roz​p ra​wa tak wje​cha​ła, tak sia​dła na jego na psy​che. Mój oj​ciec, no tak, wy​jąt​ko​wo trzeź​wy, za​czął pa​trzeć na wo​kan​dę i szu​kać mo​je​go na​zwi​ska i go​dzi​n y roz​p o​czę​cia roz​p ra​wy. Sie​dzie​li​śmy na tym ko​ry​ta​rzu jesz​cze może z pół go​dzi​n y i wy​szła ja​kaś fa​cet​ka i we​zwa​ła nas na salę roz​p raw. W środ​ku sę​dzia za​da​wał mi mnó​stwo py​tań, na któ​re od​p o​wia​da​łem, ale więk​szość mo​ich od​p o​wie​dzi była zmy​ślo​n a. Jed​n a roz​p ra​wa, za ja​kiś czas dru​ga, w mię​dzy​cza​sie mia​łem wpad​kę. Po​li​cja do​rwa​ła mnie na kra​dzie​ży, no i sta​ło się, do​sta​łem po​p ra​wę. No wiesz, ja tak mó​wię, to wszyst​ko skró​to​wo, bo przed​tem mia​łem już ku​ra​to​ra, póź​n iej Ośro​dek Wy​cho​waw​czy, no w Po​go​to​wiu też spo​ro już by​łem przed Ośrod​kiem, no ale za dużo ucie​czek, więc do​sta​łem „po​p ra​wę” w za​wia​sach. No i do​igra​łem się, do​sta​łem już na amen od​wia​skę i do Za​kła​du Po​p raw​cze​go, no te​raz wła​śnie jadę do dru​gie​go z ko​lei, ha… ha… To zna​czy już tam by​łem, bo jak wiesz, wio​zą mnie po uciecz​ce z nie​go, a co kur​wa, będę sie​dział, zwłasz-cza​jak w tym jest chu​jo​wo, no, nie za bar​dzo. Bywa i tak i nie ma zmi​łuj się nad nami bied​n y​mi. Tak mi też przy​je​ba​li po​p ra​wę i po​dob​n ie z kum​p lem Wal​dim, też mu przy​je​ba​li po​p ra​wę. Za​raz po ostat​n iej roz​p ra​wie, prze​trzy​ma​li mnie parę dni w Schro​n i​sku dla Nie​let​n ich z tzw. skie​ro​wa​n iem, wpa​ko​wa​li mnie do lo​dó​wy i wy​wieź​li. Chcia​łem się do​wie​-

dzieć gdzie jadę, ale od​p o​wie​dzi się nie do​cze​ka​łem. Przy​je​cha​li​smy do strasz​n ie ma​łej mie​ści​n y, to​tal​n e za​du​p ie, gdzie psy boją się w nocy szcze​kać. Kom​p let​n a dziu​ra za​bi​ta de​cha​mi, na​wet nie mo​głem przy​p usz​czać, że wo​gó​le ist​n ie​ją ta​kie miej​sco​wo​ści, chuj zresz​tą wie czy na ma​p ie jest uję​ta jako punkt ja​ki​kol​wiek na niej. Po​waż​n ie, piź​dzi​je​wo to​tal​n e. Bra​ma, drut kol​cza​sty, kra​ty, dzwon​ki, ja pier​do​lę so​bie po​my​śla​łem, kur​wa gdzie ja tra​fi​łem, to ja​kiś jest szo​szenk czy al​ka​traz czy inny film po pi​ja​ku? By​łem już na​wet prze​stra​szo​n y jak dia​bli. Wcho​dzi​my, wy​so​ki dłu​gi mur z dru​tem kol​cza​stym, ku​rew​sko dłu​gi mur, któ​ry wte​dy dla mnie cią​gnął się wręcz w nie​skoń​czo​n ość. We​szli​śmy do ko​lej​n e​go bu​dyn​ku, ma​syw​n y i po​n u​ry, zo​ba​czy​łem kil​ku chło​p a​ków, lu​ka​li na mnie do​kład​n ie pa​trząc pro​sto w oczy, ja im zresz​tą też od​p o​wia​da​łem spoj​rze​n iem. Na po​cząt​ku to jest bar​dzo waż​n e, nie mo​żesz po​ka​zać, że może się bo​isz albo, że masz coś do ukry​cia, mu​sisz się dać wy​czuć jako ktoś, gość, swój chłop. Sły​sza​łem jak roz​ma​wia​li mię​dzy sobą po​ka​zu​jąc, pa​trz​cie świe​ża​ka przy​wieź​li. Co za traf, zo​ba​czy​łem zna​jo​mą mor​dę, to był mój zio​mal pra​wie dwa po​dwór​ka da​lej z któ​rym też od​p ier​da​la​łem nu​me​ry. Przy​wi​ta​li​śmy się, za​p y​ta​łem się czy jest tu do​brze, od​p o​wie​dział krót​ko, że jest nie​źle. Wszy​scy za​czę​li mnie py​tać skąd je​stem, za co mnie tu przy​wieź​li i tak ogól​n ie. Mu​sia​łem spo​ro się na​opo​wia​dać, chło​p a​cy to lu​bią, w koń​cu jest to ja​kaś atrak​cja na tę nudę jak ko​goś przy​wio​zą. Opo​wie​dzia​łem jak było naj​p ierw w Po​go​to​wiu, póź​n iej w Ośrod​ku i jesz​cze póź​n iej w po​p rzed​n iej „po​p ra​wie”. Jak moż​n a było do​stać wpier​dol za uciecz​ki, jak się ucie​ka​ło, jak było w domu lub na gi​gan​cie. Tak​że mó​wi​łem jak lu​dzie z mia​sta nas wy​zy​wa​li od ban​dy​tów i zło​dziei. Opo​wie​dzia​łem jak kie​dyś pe​wien ko​leś z mia​sta pod​szedł do mnie zu​peł​n ie bez po​wo​du wy​wa​lił mi sztu​kę na ryj. Do​brze, że to wi​dzie​li kum​p le, aku​rat też wy​jeż​dża​li na prze​p ust​kę do domu. Ja​sne, że mu od​da​łem, kum​p le jesz​cze też do​sko​czy​li, sko​pa​li​śmy gno​ja tak, że miał łeb roz​wa​lo​n y, że hej, na mak​sa, pier​do​lo​n y śmieć. Wszyst​ko i tak było na nas, że to my by​li​śmy win​n i ca​łej za​dy​my i po​bi​li​śmy bie​da​ka bez po​wo​dów. Na mie​ście za​wsze szu​ka​ją dymu i wia​do​mo, że prę​dzej czy póź​n iej coś się nie​złe​go wy​krę​ci. Je​że​li ktoś do​stał od nas z chło​p a​ków, my już swo​je od​cze​ka​li​śmy i za​wsze ci go​ście też do​sta​wa​li wjeb​kę. Aku​rat za​wsze jest naj​go​rzej jak wy​jeż​dża​my na wa​ka​cje, no oczy​wi​ście ci co mogą, tak to bywa. Za​dy​my są i nic nie zro​bisz, nie​raz czę​sto też nie z two​jej winy i tak też raz było, co so​bie przy​p o​mi​n am. Wra​ca​li​śmy wte​dy z prze​p ust​ki, wy​sia​da​my z au​to​bu​su, no i wra​ca​my do „po​p ra​wy”, a tu przy​bie​ga do nas je​den z na​szych i krzy​czy, że za​dy​ma w mie​ście, bo biją na​szych, no więc wszyst​kie ple​ca​ki na bok i do​p ier​da​la​my na ry​n ek bro​nić na​szych. Ro​ze​śmie​je​cie się, ale jak tam szyb​ko do​bie​gli​śmy chcąc bro​n ić na​szych i dać wy​cisk miej​sco​wym, to tam była taka chma​ra wszyst​kich miej​sco​wych żuli, że to nie​p o​ro​zu​mie​n ie. Mo​men​tal​n ie nogi za pas, bo chy​ba by​śmy już tam zo​sta​li jako tru​p y na miej​scu do wy​wóz​ki, nie było co zgry​wać bo​ha​te​rów w tym mo​me​n ie. My za​czę​li​śmy spier​da​lać, a oni za nami, z wszyst​kim co mie​li w rę​kach, to mo​gli nas nie​źle urzą​dzić. Za​p y​ta​cie się, no dla​cze​go spier​da​la​li​ście? A spró​buj nie, jak bę​dziesz sam w ta​kiej sy​tu​a cji to i zo​ba​czysz jak moż​n a stru​gać Ram​bo, to jest two​je żyć albo nie żyć. W bie​gu, każ​dy chwy​tał z zie​mi co się dało, aby za mo​ment być też względ​n ie przy​go​to​wa​n ym na star​cie z nimi, któ​re tak czy in​a ​czej, kur​wa, było nie​unik​n io​n e. Wła​ści​wie to już się to za​czę​ło, ale mu​sie​li​śmy naj​p ierw spier​do​lić, od​sta​wić ich. Ła​p a​li​śmy wszyst​ko co nam wpa​dło w rękę, ce​gły, ka​mie​n ie, bu​tel​ki, kije, bel​ki, wszyst​ko, co mo​gło​by się przy​dać, aby tym chu​jom po​roz​wa​lać im te je​ba​n e

ryje. Wszyst​ko, wierz​cie mi, wy​glą​da​ło jak w fil​mie, na jed​n e​go z nas przy​p a​da​ło trzech, czte​rech skur​wie​li. Jed​n e​go z na​szych pra​wie by nie za​bi​li, wy​rwa​li mu szta​che​tę z ręki i tak go tłu​kli, że stra​cił przy​tom​n ość, a oni jego jesz​cze ko​p a​li w tej wiel​kiej ka​łu​ży krwi i śli​n y. Pro​blem jest ten, że je​że​li bę​dziesz miał na​wet od​ru​chy bar​dzo ludz​kie, to na nic się to to​bie nie przy​da, po​go​to​wie ra​tun​ko​we w tej mie​ści​n ie jest od​da​lo​n e o ja​kieś trzy​dzie​ści ki​lo​me​trów od niej. Prak​tycz​n ie, mo​żesz umrzeć nie do​cze​kaw​szy się na​wet tuż przed zej​ściem śla​do​we​go sy​gna​łu nad​jeż​dża​ją​cej ka​ret​ki. Jed​n ak ja​kimś cu​dem, już dłu​go po tej za​dy​mie, uda​ło się ze​ksom prze​wieźć go do szpi​ta​la, gdzie le​żał, kur​wa, ni mniej ni wię​cej, bite trzy ty​go​dnie. Przy​wieź​li go do nas z po​wro​tem, miał rękę w gip​sie, koł​n ie​rzyk z gip​su też na szyi no i ogól​n ie jesz​cze cały nie czuł się naj​le​p iej. Jesz​cze dwa mie​sią​ce to wszyst​ko no​sił, tę gip​so​wą zbro​ję. Po ja​kimś cza​sie, wszyst​ko niby wró​ci​ło do nor​my, cho​dzi​li​śmy po uli​cach, ale oglą​da​li​śmy się, czy za ro​giem, nie rób​cie jaj, nie cho​dzi mi o żu​bra, nie roz​śmie​szaj​cie mnie kur​wa, czy za ro​giem nie stoi ja​kiś gnój z bu​tel​ką, ha… ha…, no tak z bu​tel​ka po pi​wie lub szta​che​tą, żeby mi przy​p ier​do​lić. Ta​kie rze​czy tak czy in​a ​czej się zda​rza​ły.Po ja​kimś cza​sie i mnie uda​ło się wy​je​chać na prze​p ust​kę do domu, no, chy​ba na świę​ta. Tro​chę jest to dzi​kie uczu​cie tak po dłuż​szym cza​sie zlą​do-wać w swo​im mie​ście i cho​dzić so​bie cał​ko​wi​cie na lu​zie z ła​p a​mi w kier​ma​n ach. Na​p raw​dę jest dziw​n ie, a na​wet głu​p io po ta​kim dłuż​szym cza​sie nie​byt​n o​ści we wła​snym mie​ście. Wiesz, chcesz czy nie chcesz, ale do cha​ty do sta​rych jed​n ak wpad​n iesz, bo mu​sisz i nie masz za bar​dzo wy​bo​ru, a na​wet tak czy in​a ​czej wy​p a​da. W koń​cu też wy​ra​żaj ą zgo​dę na twój przy​jazd do domu na prze​p ust​kę, ro​dzi​ców so​bie nie wy​bie​ra​my, a co ja je​stem temu win​n y? Po​ga​da​łem z nimi tro​chę, ale wia​do​mo jak to się gada z nimi, gdy​by oni byli inni, by​li​by to inni sta​rzy, po​wie​dział​bym im, że spo​rząd​n ia​łem, że się uczę i w tzw. pro​gra​mie re​so​cja​li​za​cji, kur​wa na pew​n o by nie sku​ma​li o co cho​dzi, że w tym pro​gra​mie mam po​zy​tyw​n ą oce​n ę. Gdzieś tak po go​dzi​n ie drę​twej gad​ki ze sta​ry​mi, po​sze​dłem do kum​p la Ar​czie​go. Kur​wa, przy​ba​lo​wa​li​śmy tak, że kur​wa w chuj wszyst​ko było git, da​li​śmy nie​źle jak nig​dy, bom​ba to​tal​n a była, nie ma co. Na dru​gi dzień wcho​dzę do domu, mat​ka na mnie z ry​jem zde​n er​wo​wa​n a, oj​ciec po​szedł po za​si​łek i w ogó​le się nie kap​n ął, że coś jest nie tak, że mnie w ogó​le nie było, cza​isz, jaja co? Sta​ra za​czę​ła się wy​dzie​rać, gdzie by​łem przez całą noc, gdzie się szla​ja​łem jak ta kur​wa spod lam​p y i ta​kie tek​sty non to​p er do mnie wa​li​ła. Moż​n a się na​p raw​dę wkur​wić, gdy sły​szysz ta​kie tek​sty, kur​wa, osto​ja mo​ral​n o​ści się zna​la​zła, pier​do​lić mi bę​dzie far​ma​zo​n y. Ale jaj a były z tego naj​więk​sze, że w mo​jej cha​cie był na​lot Po​li​cji, bo gdzieś ktoś skro​ił kwa​drat. To było pro​ste, ja za​wi​ta​łem do mia​sta, ktoś ob​ro​bił ha​wi​re, chcie​li​by mi to przy​kle​pać, żeby sta​ty​sty​ka im kwi​tła, a jesz​cze jak​bym do​stał od nich po no​gach pałą i bym się do tego przy​p u​co​wał, cóż dla nich mo​gło​by być pięk​n iej​sze​go. Hm, to tak naj​ogól​n iej nie było ta​kie pro​ste, bo na do​brą spra​wę, mo​gli​by mi to na siłę przy​wa​lić, nie było to ta​kie do koń​ca ja​sne, no, naj​ogól​n iej, ha… ha… Ko​lej​n e py​ta​n ie od mat​ki mnie za​sko​czy​ło jak chuj, bo się oka​za​ło, że są​siad​ka z par​te​ru mnie przy​fi​lo​wa​ła ja​kimś cu​dem, jak z kum​p la​mi i wich​ta​mi ły​ka​li​śmy so​bie mó​zgo​je​by. – Co to były za dziew​czy​n y! – krzy​cza​ła – nie da​jąc mi się sku​p ić, bo się już w tym wszyst​kim za​czą​łem gu​bić w tych krzy​kach i wy​mów​kach, ta po​li​cja, są​siad​ka, no, te całe je​ba​n e za​mie​sza​n ie, no kur​wa, le​d​wo co prze​cież przy​je​cha​łem. – Kur​wa mać, nie wy​dzie​raj tej piz​dy tak! – też jej krzyk​n ą​łem, bo mnie już za​czę​ła wkur​wiać.

– Co ty w ogó​le do mnie mó​wisz! – za​czę​ła hi​ste​rycz​n ie wy​krzy​ki​wać – jak ty się do mnie od​zy​wasz, do wła​snej mat​ki, ja już ojcu po​wiem, jak ty w ogó​le się zwra​casz do mnie, on już z tobą po​roz​ma​wia, wpier​do​li to​bie raz i bę​dziesz miał sza​cu​n ek dla wła​snej mat​ki, ty gno​ju. – Hey, mat​ka, daj mi wresz​cie spo​kój! – od​krzyk​n ą​łem jej, naj​gor​sze od jej tonu było jesz​cze te jej za​czy​n a​n ie każ​de​go zje​ba​n e​go zda​n ia od „co”. – Co się tak uga​n iasz jak pies za su​ka​mi! – krzyk​n ę​ła jesz​cze gło​śniej – za​da​łam to​bie py​ta​n ie – co to były za dziw​ki – słu​chasz mnie czy nie? – No do​bra, mat​ka, daj mi wresz​cie spo​kój! – wy​dar​łem się na nią. – Co się wy​dzie​rasz! – wy​dar​ła się jak sta​re ga​cie – by​łeś z ja​ki​miś dziw​ka​mi. – Do kur​wy ja​snej, to nie były żad​n e dziw​ki tyl​ko ko​le​żan​ki Ar​czie​go! – od​p o​wie​dzia​łem już na​p raw​dę mak​sy​mal​n ie pod​kur​wio​n y na nią. – Co mi tu bę​dziesz kła​mał! – krzy​cza​ła jak opę​ta​n a – są​siad​ka wi​dzia​ła jak się ma​ca​li​ście i Bóg wie jesz​cze co. – No tak, ale jaja! – wy​krzy​cza​łem – Bóg wie co jesz​cze, jak wie to niech zo​sta​wi to dla sie​bie. – Co mi tu bę​dziesz jesz​cze py​sko​wał! – dar​ła się – jesz​cze mi tu ja​kąś zbęb​n io​n ą dziw​kę przy​p ro​wa​dzisz, a ja się będę mar​twić co ro​bić da​lej, a ty so​bie po kry​mi​n a​łach bę​dziesz się wa​łę​sał jak pa​n i​sko. – Mat​ka, od​p ier​dol​cie się wszy​scy ode mnie! – wy​krzy​cza​łem jej pro​sto w twarz i trza​ska​jąc drzwia​mi wy​bie​głem z domu. No i chuj, mam tego kur​wa już wszyst​kie​go do​syć, przy​je​dziesz na chwi​lę, a wy​rzy​ga​ją ci nie​mal cały ży​cio​rys w domu, a te nie​bie​skie kur​wy niech ła​p ią kogo trze​ba, a nie żeby do mo​jej ro​dzi​n y i do mnie się przy​p ier​da​lać. Ja​sny gwint ale ma​n ia​n a, le​d​wo po​sta​wisz nogę w tym zje​ba​n ym mie​ście, a już nie​bie​skie kur​wy się do cie​bie przy​p ier​da​la​ją. Tak naj​ogól​niej, było we​so​ło, bo Ar​czi miał osiem​n ast​kę, to i ją uczci​li​śmy, a że nie miał w domu wa​run​ków tak jak zresz​tą ja, to było tak jak było, no i chuj wszyst​kim w dupę. W domu u mnie naj​we​se​lej też nie było, bo mia​łem za dwa dni sta​wić się do Sądu na ko​lej​n ą roz​p ra​wę, no, za tą wal​n ię​tą Mo​n i​kę, co nie chcia​ła do buź​ki brać, no ta, koło ga​ra​ży co ją grza​li​śmy. Dla​te​go też mię​dzy in​n y​mi do​sta​łem tę prze​p ust​kę. Tak ład​n ie i nie​win​n ie wy​glą​da​ło, tak, że z oj​cem po​sze​dłem na spra​wę. W są​dzie do​wie​dzia​łem się, że za​mie​n i​li mi ku​ra​tor​kę na ku​ra​to​ra i całe szczę​ście, bo z tą głu​p ią piz​dą nie mo​głem się do​ga​dać. Jak za​czy​n a​ła ja​ką​kol​wiek roz​mo​wę, za​wsze ja mia​łem prze​je​ba​n e i praw​do​p o​dob​n ie i to od razu, że ja to czy tam​to zro​bi​łem. Taka wła​śnie była pani ku​ra​tor, ale gość oka​zał się w po​rzo ku​ra​to​rem i za​wsze się sta​rał u mo​je​go sę​dzie​go, że​bym tyl​ko mógł wy​je​chac na prze​p ust​ki. Taki znów on był, w po​rząd​ku był gość. Po roz​p ra​wie, któ​ra znów zo​sta​ła od​ro​czo​n a ze wzglę​du, że ktoś, ja​kiś tam świa​dek się nie sta​wił, ku​ra​tor roz​ma​wiał ze mną i póź​n iej z moim sta​rym. Py​tał jak się za​cho​wu​ję w domu, czy wy​jeż​dżam w ter​mi​n ie do po​p raw​cza​ka, czy nie ma ze mną ja​kiś do​dat​ko​wych pro​ble​mów. Oj​ciec aku​rat za bar​dzo na​wet nie mu​siał kła​mać, po​wie​dział, że wra​cam na czas do po​p ra​wy, że ogól​n ie nie jest naj​go​rzej. Po tej niby roz​p ra​wie po​szli​śmy do domu, mat​ka za​czę​ła się wy​p y​ty​wać co i jak, jak to ona swo​im zwy​cza​jem. Za​li​czy​łem jesz​cze wie​czo​rem im​p rez​kę z Ar​czim i jego kum​p e​la​mi, te​raz też już mo​imi, było na​p raw​dę za​je​bi​ście, ale jak po​my​śla​łem o ju​trzej​szym po​wro​cie do po​p ra​wy, od​czu​cia moje nie były naj​lep​sze. Nad​szedł czas wy​jaz​du, jak zwy​kle za​czą​łem od​czu​wać dziw​n e pra​-

gnie​n ia, żeby jed​n ak nie wra​cać do tego syfu. Do​sko​n a​le wie​dzia​łem, że jak nie wró​cę, to bę​dzie na​kaz spro​wa​dze​n ia mnie przez Sąd i prę​dzej czy póź​n iej dup​n ą mnie w domu lub na im​p re​zie, albo też na ja​kiejś me​li​n ie. Je​że​li był​by taki sce​n a​riusz, to jest jak dwa razy dwa, że prze​p ust​ki dłu​go bym nie do​stał, na pew​n ia​ka. Z tego też po​wo​du, po prze​my​śle​n iu za i prze​ciw, zde​cy​do​wa​łem się jed​n ak wró​cić, nie słu​cha​jąc cał​ko​wi​cie we​wnętrz​n e​go gło​su ser​ca, żeby jed​n ak nie wra​cać. Do​je​cha​łem na miej​sce cały i zdro​wy, bez żad​n e​go do​dat​ko​we​go kom​bi​n o​wa​n ia i wy​gi​n a​n ia typu, a może jed​n ak. Praw​da ży​cia jed​n ak jest gorz​ka, bo za parę dni ży​cia w po​p ra​wie już mia​łem wszyst​kie​go do​syć. Przy​p a​dek był taki, że ze-kso​wi zgi​n ę​ły pie​n ią​dze na od​ra​bian​kach, za​da​n ia do​mo​we ze szko​ły ro​bi​li​śmy, to jest nie​ste​ty przy​mu​so​we, jak nie wiesz. Pra​wie ko​n iec od​ra​bia​n ek, to każ​dy kom​bi​n o​wał, że musi się od​lać, to ja​kiś ze​szyt jesz​cze przy​n ieść, że go gło​wa roz​bo​la​ła itd. Zeks wy​szedł, a my cała resz​ta zo​sta​li​śmy w kla​sie. Wła​ści​wie od​ra​bian​ki trwa​ły dwie go​dzi​n y i była prze​rwa, żeby się za​ła​twić jak ktoś ko​niecz​n ie i rze​czy​wi​ście nie ściem​n iał. Na ko​men​dę prze​rwa, wia​ra wy​szła na ze​wnątrz przy​ja​rać so​bie. Zeks zo​sta​wił sa​ma​rę na bla​cie i wy​szedł i nikt nie zwró​cił uwa​gi, że ona tam leży. Ja aku​rat pi​sa​łem na ta​bli​cy ja​kieś tam coś i ro​bi​łem ta​kie tam na​zwij​my to graf​fi​ti kre​do​we, ktoś wszedł i wy​szedł, ale nie zwró​ci​łem na to uwa​gi. Po prze​rwie wszy​scy wró​ci​li i od​ra​bia​li​śmy lek​cje da​lej. Zeks też usiadł i za​czął czy​tać ga​ze​tę. Po od​ra​bian​kach po​szli​śmy na ko​la​cję, a po niej ostro sprzą​ta​li​śmy re​jo​n y, czy jak kto woli dy​żu​ry do sprzą​ta​n ia, któ​re były usta​la​n e wg okre​ślo​n e​go już z góry na mie​siąc gra​fi​ku. Po sprzą​ta​n iu, każ​dy się prze​bie​rał i mie​li​śmy czas dla sie​bie do go​dzi​n y dzie​więt​n a​stej trzy​dzie​ści, kie​dy mu​si​my oglą​dać dzien​n ik te​le​wi​zyj​n y, czy chcesz czy nie, mu​sisz oglą​dać. Dzien​n ik oglą​da​li wszy​scy w spo​ko​ju, zeks w mię​dzy​cza​sie wy​p eł​n iał ja​kiś ze​szyt. No cóż, ale po dzien​n i​ku, za​raz po nim zro​bił ze​bra​n ie gru​p o​we i po​wie​dział, że zgi​n ę​ły mu pie​n ią​dze. Od razu też się spy​tał, kto pod​czas prze​rwy zo​stał w kla​sie, więc od​p o​wie​dzia​łem, że ja i może z dwie oso​by, poza tym kil​ka osób wcho​dzi​ło i wy​cho​dzi​ło, więc nie jest tak do​kład​n ie wia​do​mo kto. Zresz​tą aku​rat nie kła​ma​łem i nic też nie mia​łem do ukry​cia. Po​wie​dzia​łem tak​że ze-kso​wi, że nie zwra​ca​łem na to uwa​gi, czy ktoś wy​cho​dzi czy wcho​dzi, bo to nie moje spra​wy i mnie to nie in​te​re​so​wa​ło i było to zgod​n e z praw​dą. Wy​cho​waw​ca po​wie​dział krót​ko, wy​cho​dzę na pięt​n a​ście mi​n ut i pie​n ią​dze mają się zna​leźć, bo in​a ​czej wstrzy​mu​je prze​p ust​ki na tak dłu​go jak tyl​ko on bę​dzie chciał i na jak dłu​go się da. – Czy wy nie mo​że​cie zro​zu​mieć – po​wie​dział – że każ​dy nor​mal​n y czło​wiek musi pra​co​wać na nie? Żeby na przy​kład ku​p ić chleb? – zeks wy​szedł za drzwi. Jak tyl​ko wy​szedł, wia​ra za​czę​ła się mnie wy​p y​ty​wać, czy to nie ja ukra​dłem ze​kso​wi pie​n ią​dze. Jesz​cze nie zdą​ży​łem od​p o​wie​dzieć na co​kol​wiek, że nic nie wiem, a już do​sta​łem sztu​ka​cza na ryj. Od​sko​czy​łem i za​czą​łem tłu​ma​czyć im, że aku​rat ja nic na​p raw​dę nic nie wiem o czym​kol​wiek i tych zje​ba​n ych pie​n ię​dzy nie bra​łem. Wiesz, naj​ogól​n iej to ja by​łem świe​ża​kiem wte​dy i za bar​dzo ga​da​łem z ze​ksem na ten te​mat, a poza tym ja by​łem w kla​sie, więc niby wszyst​ko było oczy​wi​ste i czy​tel​n e. Je​że​li ktoś ukradł pie​n ią​dze, to za​pew​n e, to by​łem ja i krop​ka i po za​wo​dach. W pew​n ym mo​men​cie wy​szło to tak, że wia​rę nie in​te​re​so​wa​ło kto wziął pie​n ią​dze, tyl​ko mia​ły być i się zna​laźć, byle szyb​ko. Ja​sne, że faj​n ie by było, żeby ta kasa się zna​la​zła, od​dać i ma się świę​ty spo​kój. Do​sta​łem ta​kie wje​by, że chy​ba nikt by ta​kie​go ło​mo​tu nie prze​trzy​mał, ta​kie do​sta​łem bęc​ki, nie było lek​ko. Przy​dzwo​n i​li mi bu​tem nar​ciar​skim, ki​jem od szczot​ki, lacz​kiem, pół​ką od szaf​ki, wszyst​kim

co aku​rat mie​li pod ręką. Chcie​li mnie pod​łą​czyć na​wet pod prąd, ale je​den z nich po​wie​dział, że le​p iej nie, bo mogą cza​sa​mi prze​ho​lo​wać. Ja​sna cho​le​ra, ale by mnie przy​grza​li, ale kur​wa też trze​ba mieć nie​far​ta, do​p ie​ro co gdzieś zlą​du​jesz i afe​ra i jest na cie​bie, a chuj praw​da, ale to tyl​ko ty wiesz o tym, a resz​ta i tak nie uwie​rzy. Dla nich wszyst​kich to było oczy​wi​ste i te​raz jak tak pa​trzę, no te​raz jak tak pa​trzę, to na​wet im się nie dzi​wię, ale wte​dy to wy​glą​da​ło zde​cy​do​wa​n ie in​a ​czej, no i prze​je​ba​n ie wy​glą​da​ło. Prze​je​ba​n ie wy​glą​da​ło oczy​wi​ście dla mnie. Ty nie wiesz jak wte​dy bywa, ale nocy nie prze​spa​łem, no wiesz, każ​dy z koja pi​zgał we mnie czym się dało, my​ślisz, że śpią, a tu łup w gło​wę do​sta​jesz ksiaż​ką od mat​my lub bu​tem. Rano wsta​łem z siń​ca​mi i za​spa​n y jak dia​bli. Na gim​n a​sty​kę nie chcia​łem wyjść, po​wie​dzia​łem wy​cho​waw​cy, ale jego to nie in​te​re​so​wa​ło, moje złe sa​mo​p o​czu​cie, a tym bar​dziej jego przy​czy​n a. Wia​do​mo, że nic się ni​ko​mu nie mówi, jesz​cze tego by bra​ko​wa​ło, że​bym był ja​kimś pier​do​lo​n ym kon-fa​sem. Tego dnia zeks był bar​dzo wkur​wio​n y na całą gru​p ę. – Jest ja​kieś my​dło, bo nie mam – ktoś się jego za​p y​tał jak coś prze​rzu​cał ner​wo​wo w ma​ga​zyn​ku. – Kur​wa – za​czął się drzeć – dla zło​dziei nie ma środ​ków czy​sto​ści, czy to kur​wa mać ja​sne? – jak był zde​n er​wo​wa​n y, to za​wsze prze​kli​n ał nie​raz le​p iej niż my, mó​wił też, że przy tej ro​bo​cie my pod​le​ga​my re​so​cja​li​za​cji, ale to wy​cho​waw​cy już po dzie​się​ciu la​tach ta​kiej ro​bo​ty sami po​win​n i być re​so​cja​li​zo​wa​n i, z tym trud​n o się nie zgo​dzić. Z tego jego za​cho​wa​n ia i prze​kli​n a​n ia non stop, wy​n i​ka​ło, że chciał się wy​żyć lub tak po pro​stu wy​je​bać ko​muś w ryj jak​by mu się ktoś nie​zręcz​n ie na​wi​n ął. Na ra​zie taki mu się nie tra​fił, na ra​zie. W szko​le jest za​wsze kul​tu​ral​n iej, bo na​uczy​cie​le ro​bią swo​je, my mamy róż​n e w tym cza​sie za​in​te​re​so​wa​n ia, któ​re co bar​dziej cier​p liw​si na​uczy​cie​le prze​ry​wa​ją je lub też nie. W szko​le, też było prze​je​ba​n e dla mnie, wszy​scy do mnie się pru​li i mó​wi​li, że​bym od​dał tę kasę ze​kso​wi, bo bę​dzie​my mieć wszy​scy prze​je​ba​n e. Na jed​n ej z lek​cji przy​szedł dyr z ze​ksem. Z gad​ki wy​n i​ka​ło, że nie mamy szans na wy​jaz​dy ani na wy​p i​ski, czy​li pie​n ią​dze na ja​ra​nie, jak nie znaj​dą się pie​n ią​dze ze​ksa. Nie​ste​ty pie​n ią​dze się nie zna​la​zły i tym sa​mym ja mia​łem prze​je​ba​n e. Nic nie by​łem win​n y, ale tyl​ko ja wie​dzia​łem o tym, a prze​ko​n ać ko​goś in​n e​go o two​jej nie​win​n o​ści nie jest ła​two, je​że​li wszyst​ko wska​zu​je na cie​bie. Może dwa, może trzy dni to trwa​ło, do mo​men​tu, kie​dy nie uciekł ko​leś z in​n ej gru​p y. Zresz​tą zo​stał szyb​ko zła​p a​n y, no, gdzieś po paru go​dzi​n ach po​szu​ki​wań. Wie​dział do​kład​n ie jak ma ucie​kać, ale tym ra​zem nie za bar​dzo miał far​ta. Lo​gicz​n e jest, że po uciecz​ce ze​ksy wpad​n ą w pa​n i​kę i zro​bią wszyst​ko, żeby ta​kie​go go​ścia zła​p ać jak naj​szyb​ciej. Nie tyl​ko, że to jest uciecz​ka, gdzie może się to zna​leźć w wia​do​mo​ściach wie​czor​n ych i bę​dzie póź​n iej to​tal​n y roz​p iź​dziaj, ale cho​dzi o to, żeby taki ko​leś nie zro​bił coś so​bie lub tym bar​dziej ko​muś i wte​dy do​p ie​ro koń​czą się żar​ty. Tak jak mó​wi​łem, zła​p a​li go, ale to co było praw​dzi​wym za​sko​cze​n iem, to aku​rat to, że miał ski​tra​n y w gla​n ach hajs, ten któ​ry zgi​n ął w wia​do​mej ilo​ści ze​kso​wi. W gru​p ie do​stał wjeb to​tal​n y, że do​brze, że prze​żył, ode mnie też do​stał wpier​dol na mak​sa, bo kur​wa, przez tego je​ba​n e​go cwe​la co ja mu​sia​łem nie​słusz​n ie przejść. Póź​n iej do​sta​wał wpier​dal w re​gu​lar​n ych od​stę​p ach, nie miał lek​ko. Jak to w ta​kich przy​p ad​kach bywa, znów spier​do​lił, ale tym ra​zem mu się uda​ło i nie mo​gli go na​wet zna​leźć w jego miej​scu za​miesz​ka​n ia. Co się z nim póź​n iej dzia​ło nie wiem i za bar​dzo mnie to nie in​te​re​so​wa​ło, chuj mu w dupę cwe​lo​wi je​ba​n e​mu. Tak naj​ogól​n iej, póź​n iej mnie wia​ra prze​p ro​si​ła za te oskar​że​n ie i wpier​dol, któ​ry do​sta​łem. Co mia​łem w tej sy​tu​a cji ro​bić

i tak kur​wa było po za​wo​dach, więc uzna​łem, że jest jak jest, bez ja​kiś tam ura​zów, bywa róż​n ie, ale na ta​kich sy​tu​a cjach czło​wiek się może po​śli​zgnąć, więc tak jak przed​tem mó​wi​łem nig​dy nie prze​ocz oczy​wi​ste​go. To jest taka moja praw​da, za​sa​da na​wet, któ​rej uży​wam w trud​n ych sy​tu​a cjach. Na do​brą spra​wę, mu​szę wam po​wie​dzieć, że wpier​dal mo​żesz do​stać za​wsze, na​wet wte​dy, kie​dy nic niby nie je​steś win​n y. W za​sa​dzie w po​p ra​wie wszy​scy so​bie na​wza​jem po​ma​ga​ją, oczy​wi​ście we​dług okre​ślo​n ych re​guł i za​sad. Tak jak wszę​dzie jest ku​rew​stwo i fra​jer​stwo. Tak cza​sa​mi jest i bywa, je​steś zwy​kłym czło​wie​kiem, nic ni​ko​mu nie zro​bi​łeś, ale nie każ​de​mu mu​sisz się po​do​bać. Ktoś cie​bie za​cze​p ia ni stąd ni zo​wąd, naj​czę​ściej jest to ktoś nie​p o​zor​n y, z kim bez pro​ble​mu so​bie da​jesz radę, kie​dy wy​cho​dzisz z nim na so​ló​wę. Póź​n iej się oka​zu​je, że jest pod opie​ką ko​goś, kto wła​ści​wie tyl​ko to​bie chce na​p ier​do​lić i tego ro​dza​ju pre​tekst jest dla nie​go wy​god​n y i bar​dzo na rękę. Tak to bywa, że ktoś w ten spo​sób chce się ode​grać na kimś, a poza tym pew​n e za​sa​dy mu​szą być. Tak wła​śnie było z jed​n ym świe​żym ko​le​siem, mniej​sza z tym skąd, ale nie przy​p u​co​wał się, że w po​p rzed​n iej po​p ra​wie był fra​je​rem, ale prę​dzej czy póź​n iej, moż​n a się o tym do​wie​dzieć. Więc był z nami przy jed​n ym bla​cie, sza​mał z nami, wie​dział komu po​dać wite, a komu nie, wie​dział, że są ta​kie czy inne za​sa​dy i trze​ba ich się trzy​mać. Przy​je​chał ko​lej​ny ko​leś po ja​kimś cza​sie i od razu mu w piz​de, aż się prze​wró​cił, wte​dy się wszyst​ko wy​da​ło, co to był za fra​jer i kon​fi​dent je​ba​n y. Ta​kie spra​wy wy​cho​dzą prę​dzej czy póź​n iej, więc je​że​li ktoś coś ma za sobą ja​kieś nie​ja​sne spraw​ki, ale te co są nie do ukry​cia, to le​p iej niech sam się pu​cu​je do tego, bo póź​n iej bę​dzie miał bar​dziej prze​je​ba​n e niż świe​ży fra​jer. Przy​p o​mi​n am so​bie jak był kie​dyś taki To​mek, ro​bot na nie​go wo​ła​li​śmy, za​cho​ro​wał raz i po​szedł na ka​ba​ry​n ę, no, na izbę cho​rych, gdzieś oko​ło ty​go​dnia tam so​bie chuj ki​blo​wał. W gru​p ie nikt za nie​go nie chciał ro​bić dy​żu​rów, bo kto bę​dzie ro​bił dy​żur za je​le​n ia. Więc zeks wy​p u​ścił go z ka​ba​ry​n y i ka​zał ro​bić re​jon. Ten się tłu​ma​czył, że prze​cież jest cho​ry, ale ze​ksa to nie ob​cho​dzi​ło, rób, bo kto bę​dzie za cie​bie ro​bił. Tom​cio więc zro​bił dy​żur i wró​cił na ka​ba​ry​n ę. Na pew​n o za​p y​ta​cie jak to wy​szło, że zro​bi​li z nie​go je​le​n ia? Gdy był świe​ża​kiem, przy​szedł do nie​go je​den chło​p a​czek i za parę szlu​gów, chciał, żeby mu zszył te​n i​sów​ki. Za​sta​n o​wił się nad tym, aku​rat nie miał co pa​lić, więc zgo​dził się na ten in​te​res. Zszył mu głu​p ek te te​n i​sów​ki, za​n iósł, a tam​ten mu wprost po​wie​dział, bę​dziesz od te​raz na​szym je​le​n iem. Ha… ha…, a ten się za​p y​tał co to zna​czy, ha… ha… jaja na mak​sa. Więc mu od​p o​wie​dział, co to zna​czy, to zna​czy, że bę​dziesz nam pa​rzył her​ba​tę, prał sme​ra​ki, mył szklan​ki i wie​le in​n ych rze​czy, wszyst​ko co bę​dzie​my chcie​li, że​byś zro​bił. Tak zresz​tą było przez cały rok, pod​bie​ra​li mu je​dze​n ie, jak był na izbie cho​rych przy​n o​si​li mu ja​kieś tam reszt​ki, nad​gry​zio​n y chleb czy kieł​ba​sę. Taki nie​ste​ty jest ży​wot je​le​n ia lub fra​je​ra, tacy też mu​szą być, bo in​n ym śmiesz​n iej czas leci, jest ubaw z ta​ki​mi je​ba​n y​mi je​le​n ia​mi. Do​dat​ko​wo jesz​cze je​leń czy fra​jer do​sta​je wpier​dal za nic, no tak so​bie, dla spor​tu, żeby nie wyjść z wpra​wy. Tom​cio spo​ro razy do​stał wpier​dal za nic, no i do Boga z pre​ten​sja​mi, bo i komu mógł się po​skar​żyć? Wy​cho​waw​cy nie mógł się po​skar​żyć, bo wte​dy by był je​ba​nym kon​fi​den​tem i to​tal​n ym fra​je​rem. Wje​by by ta​kie do​stał za sprze​da​wa​n ie, że trud​n o wy​obra​zić so​bie tę młóc​kę. W nocy, wiem, że pła​kał po ci​chu, że go wszy​scy na​p ier​da​la​ją, chciał uciec, na​wet so​bie nóż przy​go​to​wał na wy​p a​dek jak​by mu ktoś chciał prze​szko​dzić. Za​wsze za​da​wał so​bie py​ta​n ie, za ja​kie grze​chy to wszyst​ko musi prze​cho​dzić. No fakt, za grze​chy, nie ma co się cza​ro​wać, gdy​by nie roz​ra​biał na wol​ce, to dupę so​bie by grzał bez​tro​sko, nie ma​jąc po​ję​cia

jak ży​cie może wy​glą​dać za kra​ta​mi po​p raw​cza​ka. Jak bar​dzo moż​n a mieć prze​je​ba​n e, bę​dąc ta​kim nie​udacz​n i​kiem ja​kim on był, no a był, to już jest taki typ lu​dzi, gdzie​kol​wiek by nie byli, za​wsze mają prze​je​ba​n e w ży​ciu, na​wet w czte​ro​gwiazd​ko​wym ho​te​lu, nie​fart w ży​ciu to nie​fart i nie ma od tego uciecz​ki. Tak bywa z ca​łym ży​ciem, albo masz far​ta albo go nie masz i je​steś po​n ie​wie​ra​n y przez ży​cie jak bura tu​ry​stycz​n a suka, masz prze​je​ba​n e po pro​stu, no i fi​n ał. Przy​p o​mi​n ał so​bie wte​dy sło​wa mat​ki, mó​wi​ła – bę​dziesz nie​raz pła​kał po no​cach, żeby tyl​ko być w domu. Więk​szość wte​dy mówi, oby nig​dy wię​cej nie tra​fić w ta​kie gów​n o. Nie​raz się szu​ka win​n ych oprócz sie​bie sa​me​go, no bo też moż​n a mieć au​ten​tycz​n e​go nie​far​ta, więc on za​wsze zło​rze​czył swej sę​dzi​n ie, jaka to kur​wa i jak ją za​ła​twi jak wyj​dzie, co za suka i tak da​lej, no wia​do​mo. Tak więc jej przy​siągł ze​mstę i już w po​pra​wie wy​dzia​rał so​bie na le​wym przed​ra​mie​n iu miecz – co ozna​cza ze​mstę, kie​dy do​ko​nasz tej ze​msty, mu​sisz so​bie nad mie​czem do​dzia​rać ko​ro​n ę. Ja za​wsze mó​wi​łem, że mścić się nie ma sen​su, ale trze​ba się ode​grać, lu​bię ten mój zwrot, nie ze​msta, a ode​grać się na kimś, żeby po​p a​mię​tał. Nie wiem, czy się na kur​wie ze​mścił czy nie, nie mia​łem oka​zji się do​wie​dzieć. Z in​n ej becz​ki ja​dąc, nie​daw​n o skrę​ci​li​śmy dym z mia​stem, co to była za bi​ja​ty​ka, obłęd, więc te​raz wy​wo​żą mnie gdzie in​dziej, no i nie tyl​ko mnie, pra​wie wszyst​kich nas roz​wieź​li. Mie​li​śmy aku​rat wy​jazd na wa​ka​cje, no oczy​wi​ście, kto mógł to je​chał, ale więk​szość za do​bre spra​wo​wa​n ie mo​gła na cha​tę wy​je​chać. Mie​li​śmy jesz​cze tro​chę cza​su do au​to​bu​su, więc po​szli​śmy do skle​p u po mó​zgo​je​by, usie​dli​śmy so​bie nie​da​le​ko i wy​p i​li​śmy je. Po wy​p i​ciu tych win, dwóch ko​le​si po​wie​dzia​ło, że wpad​n ą do ka​fej​ki, ta​kiej jed​n ej i ku​p ią jesz​cze szlu​gi. Jak po​szli, tak za mo​ment zro​bił się dym, bo za​czę​li ich za​cze​p iać w środ​ku, no wiesz nam nikt nor​mal​n ie nie fik​n ie, a tu ja​kiś żule je​ba​n e mają ja​kieś przy​ga​dusz​ki. Jak już za​czę​li krzy​czeć, wy​zy​wać nas od ban​dy​tów i skur​wy​sy​n ów, tego już nie moż​n a było da​ro​wać. Ko​leś, je​den z na​szych przy​kur​wił tam​te​mu z bani i padł jak kaw​ka, ale dru​gi wi​dząc co się dzie​je, ze​rwał ga​śni​cę obok wi​szą​cą i pier​dol​n ął mu w łeb. Mo​żesz to so​bie wy​obra​zić, tam​ten mo​men​tal​n ie siadł, krwi w chuj i tro​chę, tro​chę nas to wy​stra​szy​ło, ale co tam. Na sto​li​kach były bu​tel​ki, kie​lisz​ki, sol​n icz​ki więc za​czę​li​śmy tym na​p ier​da​lać. Póź​n iej w ruch po​szły krze​sła. Po chwi​li do tam​tych do​łą​czy​ła część żuli z lo​ka​lu i też za​czę​li się z nami na​p ier​da​lać. Wię​cej ich było, więc przy ta​kiej prze​wa​dze, do​sta​li​śmy wpier​dal mak​sy​mal​n y, ja od krwi na oczach pra​wie nic nie wi​dzia​łem, do​szło jesz​cze parę na​szych, ale to był je​den wiel​ki chuj, za dużo tych cwe​li z mia​sta było. Jak za​uwa​ży​li​śmy, że to już nie prze​lew​ki, bo pół, jak nie cała sala z ka​fej​ki ru​szy​ła na nas z wszyst​kim też co mie​li pod ręką, mu​sie​li​śmy chcąc nie chcąc spier​da​lać ile tyl​ko sił w no​gach. Trze​ba było po​sta​wić spra​wę ja​sno, tu kur​wa bo​ha​te​rów już nie było. W tym przy​p ad​ku bo​ha​te​rem mo​głeś zo​stać mar​twym lub w naj​lep​szym przy​p ad​ku, pół​ży​wym czy​li pra​wie mar​twym, więc w nogi. Spier​da​la​li​śmy przed sie​bie ile sił w no​gach, o wy​jeź​dzie i spo​koj​n ym cze​ka​n iu na au​to​bus mo​gli​śmy za​p o​mnieć, praw​do​p o​dob​n ie i tak już od​je​chał, mu​sia​ło to już trwać nie​źle przez ja​kiś tam czas. Do​bie​gli​śmy wresz​cie do za​kła​du, w tym ca​łym za​mie​sza​n iu już nie pa​mię​tam jak to się wszyst​ko ro​ze​gra​ło u nas, ale wszy​scy chło​pa​cy wy​szli, za​czę​li, że ich kur​wa wszyst​kich za​ła​twi​my. Tam​ci za​czę​li wy​krzy​ki​wać, że je​ste​śmy skur​wy​sy​n a​mi i nie mamy co tu szu​kać więc wy​p ier​da​laj​cie stąd gno​je, za​czę​li rzu​cać bu​tel​ka​mi, ka​mie​n ia​mi, wszyst​kim co le​ża​ło przed nimi na dro​dze. Nie​któ​rzy z nas za​czę​li wła​zić po pio​ru​n o​chro​n ie i na dasz​ki oka​la​ją​ce nasz bu​dy​n ek, też za​czę​li​śmy im od​rzu​cać wszyst​ko, to co le​cia​ło w na​szym kie​run​ku. Ze​ksy spa​n i​ko​wa​ły to​tal​n ie, bo sy​tu​a cja

była prze​je​ba​n a i groź​n a, tak czy in​a ​czej i dla nich i dla nas, a i oni mo​gli do​stać wpier​dal, za​rów​n o od mia​sta tak jak i od nas, gdy​by nas wkur​wi​li. Za​czę​ła się to​tal​n ie wiel​ka dra​ka. Wszyst​ko co mie​li​śmy pod ręką le​cia​ło w stro​n ę chło​p a​ków z mia​sta, ka​mie​n ie, kije, krze​sła na​wet, ce​gły, pół​ki. Wiem i pa​mię​tam ten mo​ment, kie​dy je​den z ze​ksów chciał nam prze​szko​dzić w tym. Po​wie​dzie​li​śmy mu, niech „waw​ca” stoi, bo nie chce​my wy​cho​waw​cy zro​bić krzyw​dy, a oni pierw​si za​czę​li, więc mu​si​my to ro​bić co ro​bi​my. Dał nam wte​dy spo​kój, co mógł zresz​tą zro​bić, kie​dy nas wszyst​kich było sześć​dzie​siąt chło​p a​ków, a wy​cho​waw​ców tyl​ko pię​ciu. Po dłuż​szym cza​sie wza​jem​n e​go na​p ier​da​la​n ia się, kie​dy nie​je​den z nas miał roz​wa​lo​n ą gło​wę lub był po​krwa​wio​n y z ciek​n ą​cych krwią łu​ków brwio​wych, zja​wi​ła się Po​li​cja. No tak, zu​p eł​n ie się sama nie zja​wi​ła, bo też Po​li​cji w tym piź​dzi​je​wie nie ma. Zo​sta​li we​zwa​n i na, ha… ha…, na in​ter​wen​cje i sta​li jak wały z da​le​ka i się pa​trzy​li. Wy​obra​ża​cie to so​bie? Men​dy sta​ły z da​le​ka i nic nie mo​gli zro​bić, bali wo​gó​le się po​dejść w ja​ką​kol​wiek stro​n ę, czy do nas czy do nich, tych z mia​sta. Sta​li i pa​trzy​li się, wresz​cie też przy​je​chał nasz dy​rek, któ​re​go za​wia​do​mi​li ze​ksy i za​czął z nimi, z Po​li​cją coś tam roz​ma​wiać. Póź​n iej wszedł do nas i pró​bo​wał za​p a​n o​wać nad nami, ale nie za bar​dzo to mu wy​cho​dzi​ło z pro​ste​go wzglę​du. Było to ja​sne i oczy​wi​ste, że je​że​li w na​szym kie​run​ku po​le​cia​ła da​chów​ka lub bu​tel​ka i inne rze​czy, to z na​szej stro​n y le​cia​ło to samo i jesz​cze szyb​ciej i wię​cej w ich kie​run​ku. Nie zgad​n ie​cie te​raz ja​kie były jaja, kur​wy nie​bie​skie so​bie sta​ły i nic nie ro​bi​ły, za chwi​lę przy​je​cha​ło sie​dem Trans​i​tów. Przy​je​cha​ły te ich jak zwał po​sił​ki, wy​sy​p a​ło się ich, tych nie​bie​skich ku​rew w chuj. No nie wiem, może z czter​dzie​ści chło​p a ich wy​sko​czy​ła, au​ten​tycz​n ie szok, jak w ja​kimś fil​mie sen​sa​cyj​n ym. Ubra​n i wszy​scy na czar​n o, broń w ła​p ach, ja​kieś tam, no nie wiem strzel​by, może te aku​rat były na gaz, jak wy​sko​czy​li, to mó​wię wam, fil​my z Ar​n ol​dem sia​da​ją. Wy​sko​czy​li, ale jak zo​ba​czy​łem, to same ta​kie mło​de po​li​cjan​ty, bo sta​rym chy​ba nie chcia​ło się ru​szać dupy, no oprócz tam ja​kiś dwóch star​szych. Z tego wy​n i​ka​ło, że oni rzą​dzi​li całą eki​p ą sfo​ry je​ba​n ych psów. Jak ich wszy​scy ra​zem zo​ba​czy​li​śmy, że​byś wie​dział, co się kur​wa wte​dy dzia​ło! Po​le​cia​ło na nich wszyst​ko, co aku​rat było pod ręką, no do​słow​n ie wszyst​ko. Kie​dy rzu​ca​li​śmy w nich jesz​cze było gwiz​da​n ie, no i ich od chu​ji wy​zy​wa​li​śmy ile wla​zło, ile się dało, od ku​rew, od fra​je​rów, od je​ba​n ych psów i skur​wy​sy​n ów, za​dy​ma była jak chuj, jaz​da jak chuj, mó​wię wam, no za​je​bi​sta jaz​da była z je​ba​n y​mi śmie​cia​mi. Dym to dym, wszy​scy krzy​cze​li, kur​wy je​ba​n e do domu w piz​du, śmie​cie je​ba​n e, chu​je pier​do​lo​n e, psy za​je​ba​n e, po​li​cja je​ba​n a bę​dzie za​wsze i wszę​dzie, chwdp, chuj w dupę po​li​cji, po​li​cja niech nam robi pałę. Jaz​da była jak chuj, wy​zy​wa​li​śmy ich ile wla​zło, tych pa​tro​low​ców je​ba​n ych. Tak więc przez do​bre parę go​dzin trwa​ła na​wa​lan​ka z mia​stem, rzu​ca​n ie wszyst​kim, jak mó​wi​łem, wszyst​kim co było pod ręką, a nie-je​den​już po​rząd​n ie obe​rwał, za​rów​n o z na​szych jak i ci z mia​sta mie​li po​roz​p ier​da​la​n e ryje. Je​den z kum​p li wy​ła​p ał ce​głów​kę na gło​wę i nie uwie​rzy​cie, upadł, otrzą​snął się, wdra​p ał na pio​ru​n o​chron i stam​tąd za​czął na​pier​da​lać szyj​ka​mi po​tłu​czo​n ych bu​te​lek. Jak te tu​li​p a​n y po​le​cia​ły na nich, to do​p ie​ro tam​ci za​czę​li na​p ier​da​lać w nas też czym po​p a​dło. No a po​li​cja, ktoś by się za​p y​tał, sta​li i pa​trzy​li, dla​te​go, bo nasz dyr po​szedł i za​czął z nimi roz​ma​wiać i coś tam wy​ma​chi​wać rę​ka​mi, coś tam wy​krzy​ki​wał do nich. Za​czę​li​śmy mu bić bra​wo tak so​bie dla po​ru​ty, bo to faj​nie wy​glą​da​ło, na​wet od na​sze​go dyr​ka im się do​sta​ło psom je​ba​n ym. Za chwi​lę przy​szedł dy​rek i za​czął z nami ga​dać, ale nie za bar​dzo mu to wy​cho​dzi​ło, a że chłop był nie​sa​mo​wi​-

cie zwa​li​sty, chwy​cił jed​n e​go z chło​p a​ków i po​wie​dział, albo to koń​czy​cie albo was roz​wio​zę w chuj, każ​de​go w inne miej​sce w Pol​sce. Do​łą​czy​ło jesz​cze do nie​go ko​lej​n ych dwóch zna​czą​cych, któ​rzy też rzą​dzi​li w po​p ra​wie i po kil​ku​n a​sto​mi​n u​to​wej roz​mo​wie uda​ło się pew​n e spra​wy uzgod​n ić. Oczy​wi​ście były to spra​wy, któ​re mo​gły za​wa​żyć na wszyst​kim, co mo​gło​by się wy​da​rzyć dużo póź​n iej już po roz​wia​n iu się dymu. Wy​szło na to, że Po​li​cja dupy nie ru​szy​ła, my do​ga​da​li​śmy się z dy​rem, wioch​me​n i jesz​cze zdez​o​rien​to​wa​n i sta​li pod mu​ra​mi na​sze​go po​p raw​cza​ka, wszy​scy z po​roz​bi​ja​n y​mi krwa​wią​cy​mi ry​ja​mi, za​rów​n o oni jak i my, ale za​sad​n i​czo było już po wszyst​kim. Oczy​wi​ście nie wy​klu​czy​ło, to na​za​jutrz na​głów​ków pra​so​wych i ar​ty​ku​łów na całe stro​n y jak to był bunt w po​p raw​cza​ku, aku​rat te​le​wi​zja przy​je​cha​ła dużo póź​n iej, jak już było po za​wo​dach. Kie​dy rze​czy​wi​ście się wszy​scy roz​je​cha​li, dyr nam pal​n ął jesz​cze parę ga​dek, ze​ksi za​czę​li się uspo​ka​jać, a i tak to jesz​cze po​trwa​ło full cza​su, mu​sie​li​śmy wszyst​ko po​sprzą​tać, te po​bo​jo​wi​sko. Ze​szło nam spo​ro cza​su na tym, bo i tak już było ciem​n o, a przy świe​tle ro​bić, to nie za bar​dzo się robi, ja​sne, że le​p iej by było za dnia, ale nam ka​za​li od razu, bo ju​tro ktoś mógł przez tę za​dy​mę przy​je​chać, ktoś waż​n y, tak po​wie​dzie​li. Oczy​wi​ście już bez żad​n ych tam tek​stów i szem​ra​n ia zro​bi​li​śmy po​rząd​ki do​oko​ła i po​szli​śmy jeb​n ąć się na koja spać. Dłu​go, dłu​go jesz​cze roz​ma​wia​li​śmy, że czas noc​n y nam zle​ciał bar​dzo szyb​ko, kie​dy za​snę​li​śmy, nie wiem, tak ja​koś samo. Rano na po​bud​ce, każ​dy z nas był zmę​czo​n y jak chuj, nie​wy​spa​n i i zje​ba​n i, żeby się le​p iej ry​mo​wa​ło. Gar​dła nas bo​la​ły, od tego rzu​ca​n ia wy​zwi​ska​mi do po​li​cjan​tów i wie​śma​nów, wiesz, to się udzie​la​ło wszyst​kim, każ​dy się darł ile wla​zło. Ja w gar​dle mia​łem taką gulę, że le​d​wo mó​wi​łem, nie wiem, czy jak​bym był w ja​kimś ze​spo​le hard roc​ko​wym, czy bym wy​do​lił śpie​wać co kon​cert, a oni jesz​cze non stop po kon​cer​tach chle​ją​jak dia​beł. Na bank nie dał​bym rady, choć tak bym chciał so​bie żyć, to jest do​p ie​ro ży​cie, śpie​wać, mieć za to pie​n ią​dze i na​p a​lo​n e set​ka​mi fan​ki. To do​p ie​ro jest raj​skie ży​cie, ja pier​do​lę, tyl​ko po​ma​rzyć, ale po​my​śleć jak nie​któ​rym fra​je​rom się uda​je to ży​cie, no nie? No więc jesz​cze rano sprzą​ta​li​śmy, ze​ksi nic za dużo nie od​zy​wa​li się do nas, wszyst​ko i tak szło we​dług pla​nu, dzień niby jak co dzień. Wszyst​ko tyl​ko tak wy​glą​da​ło, wcho​dząc na sto​łów​kę zo​ba​czy​li​śmy sto​ją​ce​go przy drzwiach na​sze​go dyra. Pa​trzył spod oka na każ​de​go wcho​dzą​ce​go na sto​łów​kę i mie​rzył go po​n u​rym wzro​kiem. Ko​lej​n y, któ​ry wcho​dził, to by​łem ja. – Dzień do​bry dy​rek​to​rze – po​wie​dzia​łem do nie​go – no tak, żeby może go roz​ła​do​wać i w tym mo​men​cie już tego ża​ło​wa​łem, że za​chcia​ło mi się cu​kro​wać i do​sta​ło mi się nie​źle. – Ja ci kur​wa dam dzień do​bry! – za​chry​p iał – szel​mo, masz czel​n ość jesz​cze mi mó​wić dzień do​bry – do​rzu​cił pa​trząc na mnie groź​n ie – masz czel​n ość jesz​cze mó​wić mi dzień do​bry, po tym jak bie​ga​łeś z nogą od sto​łu i rzu​ca​łeś czym po​p a​dło? Jak ja ci przy​p ier​do​lę, to bę​dziesz wie​dział jaki bę​dzie twój dzień! Już wo​la​łem się nic nie od​zy​wać niż ry​zy​ko​wać rze​czy​wi​sty wpier​dal, a chy​ba by mało bra​ko​wa​ło, gdy​bym tak wdał się w ja​ką​kol​wiek dys​ku​sję z dy​rem. Nor​mal​n ie więc już cał​kiem spo​koj​n ie usia​dłem z chło​p a​ka​mi przy bla​cie. Po przyj​ściu, mu​sie​li​śmy jesz​cze sprzą​tać, póź​n iej mie​li​śmy apel, no wia​do​mo. Na ape​lu, kie​row​n ik się wy​dzie​rał, że ta bi​ja​ty​ka z mia​stem, to jest chuj w po​rów​n a​n iu z tym, jaką so​bie złą opi​n ię zro​bi​li​śmy. Poza tym za​czął wy​mie​n iać ja​kie zro​bi​li​śmy szko​dy, roz​wa​lo​n e drzwi, zbi​te szy​by, lu​stra, po​wy​ry​wa​n e drzwicz​ki od sza​fek i tak da​lej i w tym sty​lu. Fakt, że tego wy​mie​n ia​n ia było spo​ro. Póź​n iej mó​wił dyr, o tym, że tu​taj miesz​ka​my, że to nasz dru​gi dom, obo​jęt​n ie jak go trak​tu​je​my, ale mamy tu opie​kę i je​dze​n ie i mu​si​my to sza​n o​wać, a przy​n ajm​n iej pró​bo​wać to usza​n o​-

wać i wy​si​łek lu​dzi tu pra​cu​ją​cych. Ta jego gad​ka była dłu​ga, trwa​ła i trwa​ła, a my i tak so​bie ro​bi​li​śmy z nie​go nere. Ja​sne, że tro​chę ra​cji w tym było, ale rów​n ież do​brze, te gno​je z mia​stecz​ka mo​gły​by też uwa​żać na nas, żeby nie pod​krę​cać nas, bo z nami jak zo​ba​czy​li, nie są prze​lew​ki jak​by co. Moim zda​n iem, tak na​p raw​dę, to nie tyl​ko oni czy my by​li​śmy win​n i, bo to się już pod​krę​ca​ło dużo, dużo wcze​śniej. Wła​ści​wie pew​n e spra​wy były nie​unik​n io​n e, mu​sia​ły na​stą​p ić, prę​dzej czy póź​n iej, no i sta​ło się, sta​ło się i krop​ka i po za​wo​dach. – Kur​wa, na​wet była te​le​wi​zja – po​wie​dział Ke​vin. – Na​p raw​dę była – do​dał Tolo – ja aku​rat nic nie mó​wi​łem, bo aku​rat, kur​wa jak na złość mia​łem dy​żur w zje​ba​n ej kuch​n i, taki nie​fart ku​rew​ski, no cóż. – Jak znów nie ma za​dym ta​kich czy in​n ych – do​dał Ke​vin – to są inne pro​ble​my. Mo​żesz na przy​kład spier​do​lić, cze​mu nie, ale mu​sisz się nie​sa​mo​wi​cie pil​n o​wać, no, żeby nie za​li​czyć pod​p a​dy, a przede wszyst​kim nie dać się zła​p ać Po​li​cji. Wte​dy do​p ie​ro mo​żesz mieć prze​je​ba​n e i to cał​kiem nie​źle. To jest w tym naj​gor​sze, że po​bu​jasz się tro​chę na wol​ce, a psy za​czy​n a​ją cie​bie szu​kać w two​im ulu​bio​n ym klu​bie, do​sko​n a​le wie​dzą, gdzie cie​bie szu​kać i zna​leźć, albo też wjazd ci ro​bią na cha​tę i po wszyst​kim, sku​ją cię i wy​wóz​ka, nie ma rady ani moc​n ych. – No, no – wtrą​cił Tolo – to jest do​p ie​ro prze​je​ba​n e – ja mia​łem tak wła​śnie pierw​szy raz prze​je​ba​n e, zwłasz​cza jak mnie za​wieź​li na miej​sce. To było wte​dy tak, że mnie przy​wieź​li i za​raz w ten sam dzień spier​do​li​łem. Tro​chę się po​bu​ja​łem, ale szyb​ko mnie dup​n e​li, no jak wie​dzą mniej wię​cej gdzie mo​żesz być, to co za pro​blem, cho​ciaż dwa razy uda​ło mi się im pry​snąć. Wresz​cie i tak mnie do​rwa​li i wy​wieź​li tym ra​zem do in​n e​go za​kła​du. Tak jak Ke​vin po​wie​dział, szu​ka​ją, aż znaj​dą, ale czę​sto też idą na ła​twi​znę i tyl​ko ro​bią wjazd na cha​tę. Naj​czę​ściej zresz​tą tak bywa, wpa​da​ją nad sa​mym rań​cem lub póź​n o wie​czór. Nie​raz mogą mieć far​ta i walą cie​bie pro​sto z uli​cy, jak na fil​mach. Wte​dy, to jesz​cze mo​żesz spier​da​lać, ale w domu, jak miesz​kasz na np. pią​tym pię​trze, to co, naj​wy​żej mo​żesz po​la​tać so​bie. Prę​dzej czy póź​n iej i tak cie​bie dup​n ą, naj​waż​n iej​sze, żeby utrzy​mać się na gi​gan​cie jak naj​dłu​żej. Więc, kie​dy mnie przy​wieź​li po pierw​szej uciecz​ce, naj​p ierw mnie za​mel​do​wa​li, że przy​wieź​li, a póź​n iej, to już do gru​p y mu​sia​łem iść. Oczy​wi​ście naj​p ierw mnie wszy​scy opa​li​li ze szlu​gów, to nor​mal​ka. Pod​szedł do mnie taki kur​du​p el i wy​jął mi z kie​sze​n i dłu​go​pis, mó​wiąc, że mu się po​do​ba więc go sza​chu​je. Od​p o​wie​dzia​łem, żeby so​bie jaj nie ro​bił, bo to mój ulu​bio​n y dłu​go​p is, któ​ry do​sta​łem od dziew​czy​n y, on się tyl​ko ro​ze​śmiał i po​szedł. Te wał​ki aku​rat zna​łem, bo wy​czu​łem, że to jest pod​p u​cha, aha, po​my​śla​łem so​bie, bę​dzie go​rą​co. Tak naj​ogól​n iej, to się nie my​li​łem. Resz​tę róż​n ych rze​czy, któ​re mo​gli​by mi za​je​bać, po​cho​wa​łem po kie​sze​n iach. Na obie​dzie do​sta​łem ko​tle​tem scha​bo​wym w ple​cy. Wkur​wi​ło mnie to, bo co so​bie my​śle​li, że się kur​wa wy​stra​szę i będę może ich się bał, zo​ba​czy​my. Zeks mnie po​p ro​wa​dził do gru​p y i po​ka​zał, gdzie mam spać i tak da​lej i po​szedł so​bie w piz​du. Po​ło​ży​łem na koju kurt​kę i usia​dłem, roz​glą​da​jąc się do​ko​ła, my​śląc, że to tro​chę tak dziw​n ie, przed chwi​lą na wol​ce i za mo​ment znów w tym gów​n ie być. Kie​dy tak so​bie my​śla​lem, wszedł do po​ko​ju ja​kiś tam chło​p a​czek. – Ej – rzu​cił krót​ko – wo​ła​ją cie​bie na bar​dach. – Gdzie? – za​p y​ta​łem, bo nie sły​sza​łem tego co po​wie​dział. – Na bar​dach, no do ki​bla – po​wtó​rzył krzy​wo się uśmie​cha​jąc. – Po co? – jesz​cze się raz go za​p y​ta​łem – chy​ba już wie​dzia​łem.

– No, cze​ka​ją, bo chcą przy​ja​rać szlu​gi – od​p arł szyb​ko – wy​szedł. Kie​dy wy​szedł, wsta​łem, wzią​łem szlu​gi i po​sze​dłem do ła​zien​ki. Otwo​rzy​łem drzwi i wsze​dłem, ni stąd ni zo​wąd otrzy​ma​łem za​je​bi​ste​go strza​ła na pysk. Był na tyle moc​n y, że wpa​dłem na ścia​n ę, zro​bi​ło mi się ciem​n o w oczach, od​ru​cho​wo za​sło​n i​łem się i sku​li​łem, bo było ich wię​cej i nie mia​łem żad​n ych szans na wspól​n ą wy​mia​n ę ude​rzeń, a tym bar​dziej, żeby pod​jąć ja​kąś re​a l​n ą obro​n ę czy kontr​a tak. Śmiesz​n ie to za​brzmia​ło, wiem, ale cho​dzi​ło mi o to, żeby jak naj​mniej do​stać po mor​dzie, ale i tak do​sta​łem, a tak​że kopy na​wet po że​brach, no​gach, do​sta​łem ryt​micz​n ie wy​stu​ki​wa​n y po​wi​tal​n y wpier​dol. Po kil​ku mi​n u​tach nie​złej młóc​ki, tak my​śla​łem wte​dy, nie wiem jak dłu​go, ale dla mnie to było bar​dzo dłu​go, bo otrzy​ma​łem od za​je​ba​n ia tych strza​łów. Tak naj​ogól​n iej, to nie jest tak źle jak bije cie​bie wię​cej osób, bo wte​dy jest strasz​n e za​mie​sza​n ie i wte​dy każ​dy chce to​bie przy​p ier​do​lić, a naj​bar​dziej te pier​do​lo​n e, tchórz​li​we le​bie​gi, któ​re sam na sam ze mną by nie mie​li szans. Wła​śnie wte​dy te mor​do​bi​cie jest mniej sku​tecz​n e niż leje cie​bie na przy​kład mniej osób, no dwie, góra czte​ry oso​by. No, jest zu​p eł​n ie wte​dy in​a ​czej. – Kur​wa, przy​p ał le​zie – ktoś krzyk​n ął – wszy​scy od​su​n ę​li się ode mnie. – Jesz​cze kur​wa do​sta​n iesz – ktoś mi ryk​n ął wprost w ucho – ale póź​n iej. Wy​sze​dłem z ła​zien​ki, ten ich przy​p ał, czy​li prze​cho​dzą​cy zeks nie był groź​n y, bo po​szedł so​bie da​lej, otwie​ra​jąc tu i tam drzwi ko​ma​rek, któ​re się re​gu​la​mi​n o​wo mu​sia​ły prze​wie​trzyć. Po​sta​n o​wi​łem wte​dy, że spier​do​lę. W nor​mal​n ym ukła​dzie nie mia​łem żad​n ych szans, żad​n ych moż​li​wo​ści, bo wszę​dzie były kra​ty, dru​ty i same wzmoc​n io​n e siat​ki, wszę​dzie, w oknach i tak da​lej. Po​cze​ka​łem już cier​pli​wie do rana, wte​dy aku​rat, mie​li​śmy wyj​ście z wóz​ka​mi, by po​je​chać na warsz​tat sto​lar​ski, no kur​wa, nie py​taj mnie ja​kie wóz​ki, no po pro​stu spier​do​lo​n e wóz​ki do wo​że​n ia, no kur​wa. Więc, wte​dy po​my​śla​łem so​bie, że spier​do​lę, tyl​ko bym mu​siał mieć ja​kąś prze​wa​gę w cza​sie, ale na nic gdy​ba​n ia, mu​sia​łem spier​da​lać przy​p a​ło​wo, na żyw​ca. Na​p raw​dę nie mia​łem wy​bo​ru, albo ko​lej​n y wpier​dal albo wol​ka, gdy​by uda​ło mi się sku​tecz​n ie spier​do​lić, ta​kie były moje za​ło​że​n ia. Tak jak my​śla​łem, tak zro​bi​łem, wy​ko​rzy​sta​łem mo​ment i w dłu​gą. Za​czą​łem biec ile sił w no​gach. Naj​gor​sze było to, że do​kład​n ie nie wie​dzia​łem do​kąd spier​da​lać. Więc za​sa​da nr 1, wjeż​dżasz do mia​sta, któ​re​go nie znasz, to roz​glą​daj się i pró​buj za​p a​mię​tać wszyst​ko, co może mieć zna​cze​n ie dla cie​bie w ra​zie uciecz​ki, na​wet tej, któ​rej nie mu​sisz pla​n o​wać, czy​li ta​kiej jak ja mia​łem. Bie​głem i się roz​glą​da​łem, nikt mnie nie go​n ił, niby dziw​n e, ale zeks ra​czej wo​lał przy​p il​n o​wać resz​tę wia​ry niż zro​bić so​bie przy​p ał. Zresz​tą, to tak szyb​ko się ro​ze​gra​ło, że mo​men​tal​n ie od​sta​wi​łem wszyst​kich na pierw​sze sto me​trów, bie​gam na​p raw​dę bar​dzo do​brze. Za ja​kiś czas mu​sia​łem zwol​n ić tem​p o. No cóż, wy​cho​dzi​ło ja​ra​n ie szlu​gów i kon​dy​cha nie​ste​ty sia​da. Poza tym mu​sia​łem się do​kład​n iej ro​zej​rzeć, gdzie do kur​wy nę​dzy je​stem i gdzie mam do​p ier​da​lać da​lej, żeby zwiać i nie dać się za szyb​ko zła​p ać, jesz​cze na miej​scu. Przy​spie​szy​łem po​n ow​n ie, jed​n a uli​ca, dru​ga, skręt to w lewo, to w pra​wo, ko​lej​n a uli​ca, sprint, zwol​n ie​n ie i znów sprint ile sił w no​gach, tak trze​ba. Oczy​wi​ście roz​glą​da​łem się ile wle​zie do​oko​ła, czy coś się nie dzie​je, czy może już ja​kaś nie​bie​ska suka czy pol-dzio za mną nie je​dzie. Wte​dy za du​żych szans bym nie miał, no wła​śnie, jak się nie zna mia​sta, to trud​n iej spier​do​lić, no zwłasz​cza jak​by cie​bie go​n i​li. Za​sa​da nr 2, je​że​li spier​da​lasz, to spier​da​laj z gło​wą, mu​sisz zro​bić przy​czaj​kę, nie idź dro​gą wy​lo​to​wą od razu po uciecz​ce, naj​p ierw przy​czaj​ka, klat​ka scho​do​wa czy piw​-

ni​ca, ja​kiś za​ułek, ga​ra​że, czy coś, gdzie też nie mo​żesz się rzu​cać za bar​dzo w oczy, bo cie​bie za​ka​p u​je fra​jer​stwo na men-tow​n ie. Tak też zro​bi​łem, przy​cza​iłem się w piw​n i​cy, no, gdzieś parę go​dzin, od​p o​czą​łem też, ale by​łem już tak ku​rew​sko głod​n y, że mnie chuj strze​lał. Za​sa​da nr 3, nie spier​da​laj na głod​n ia​ka, albo tuż po śnia​da​n iu, fakt, że ja​dłem, ale mało, albo bierz ja​kąś ski​bę w kie​szeń, na​wet je​że​li to jest sam su​chy chleb. Za​p ew​n iam was, że się wte​dy ten su​chy chleb wpier​da​la jak ja​kieś sma​ko​ły​ki, no po pro​stu de​li​cje, czło​wiek wte​dy to do​ce​n ia ile ten chle​buś jest war​ty, jak je​steś wy​głod​n ia​ły i nie masz co wpier​do​lić. Po przy​czaj​ce, ru​szy​łem da​lej, zresz​tą za chwi​lę by​łem na pe​ry​fe​riach tego mia​stecz​ka, mo​ment, a już mi się uda​ło za​ła​p ać na sto​p a, fart to fart, albo go masz albo go też nie masz, kie​row​ca był gość w po​rzo i spo​ko się je​cha​ło. Wresz​cie do​je​cha​łem na miej​sce, po​dzię​ko​wa​łem go​ścio​wi i w dal​szą dro​gę. Wie​dzia​łem do​sko​n a​le, że w cha​cie le​p iej się nie po​ka​zy​wać, bo po co, ale mu​sia​łem się gdzieś za​de​ko​wać, mia​łem ko​le​sia, któ​ry od ża​cha​nia kle​ju był nie​sa​mo​wi​cie przy​je​ba​n y, ale za to moż​n a było na nie​go za​wsze li​czyć. No więc po​sze​dłem do Seb​ka, taką ksyw​kę miał. Był na ha​wi​rze, ale jak mnie zo​ba​czył, to mo​men​tal​n ie usiadł na dup​sko. – Ku…ku…kur​wa – wy​ją​kał – kur.co, co ty tu ro​bisz? – No co, spier​do​li​łem z po​p ra​wy – rzu​ci​łem od​p o​wiedź. – A…a…ale jaja, to, to szu.kają już cie…cie…bie? – za​p y​tał mnie mru​ga​jąc ocza​mi. – Nie kur​wa, nie szu​ka​ją mnie i nie pę​kaj – od​p o​wie​dzia​łem – na​wet nikt nie wie gdzie je​stem, kur​wa, ty je​steś pierw​szy, któ​ry mnie wo​gó​le wi​dzi. – A…ha… no, no to, do​brze chy​ba – wresz​cie coś po​wie​dział bez za​jąk​n ię​cia, no pra​wie. – Chcę się u cie​bie za​de​ko​wać przez ja​kiś czas – po​wie​dzia​łem. – No, no, no… do…do​brze – od​p o​wie​dział – sko​łu​ję ja​kieś mó…mó​zgo​je​by, wy..wypi.jemy, chy​ba, że ch… chcesz ża​cha, co? – Kur​wa, żad​n e​go ża​cha​n ia, ochu​ja​łeś – rzu​ci​łem gło​śno – ty ża​chaj jak chcesz, ale ja tego kle​ju nie we​zmę za nic, daj so​bie sia​n a, dzię​ki za to gów​n o. – Ty ni…e… nie wiesz… jak to jest, to nie jest gó…gów​n o – po​wie​dział. – Ha… ha… – za​śmia​łem się – no wiem Se​bek, że jest po tym świet​n ie, ale jak już to ko​łuj te two​je mó​zgo​je​by, no i bę​dzie cool, ko​łuj, a ja się wal​n ę na kojo, utnę ko​ma​ra z go​dzin​kę. Tak po​wie​dzia​łem i po​szedł so​bie ko​ło​wać te mó​zgo​je​by, no, że​by​śmy mie​li co ły​kać na wie​czór. Tak so​bie my​śla​łem, skąd on ma na te wino kasę, cho​ciaż jak po​wie​dział, że za​ła​twi, to co mi do tego, ale by​łem po pro​stu cie​ka​wy, no ale miał tę kasę i mniej​sza o więk​szość jak nie​raz so​bie żar​tu​ję, zresz​tą po chuj mi wie​dzieć, póź​n iej mi sam po​wie, zresz​tą chuj to wa​lił. Naj​waż​n iej​sze, że wie​czór do​brze się za​p o​wia​dał i o to cho​dzi​ło. Spraw​dzi​łem przy oka​zji, czy oprócz kle​ju coś ma jesz​cze w lo​dów​ce. Nie​ste​ty, nie było to za​chę​ca​ją​ce, te moje otwar​cie lo​dów​ki, ja​kiś tam zwi​n ię​ty ka​wa​łek sta​re​go sera i sło​iki z dże​ma​mi. Cho​ciaż to kur​wa miał, no i chleb też. Bo jesz​cze nie wie​cie, bo Se​bek był sam w cha​cie, sta​ry jego sie​dział w kry​mi​n a​le, sta​ra już daw​n o za​p i​ła się na śmierć, a on to już wie​cie. Opie​ka spo​łecz​n a jesz​cze od cza​su do cza​su wpa​da​ła do nie​go, bo był świe​żo po wyj​ściu i tak oko​ło roku jesz​cze będą mu niu​chać i niby po​ma​gać, ale fakt, bo kasę też do​sta​wał z tak zwa​n e​go usa​mo​dziel​n ie​n ia, ach, no ra​cja, no i ma na te mó​zgo​je​by. Po​ło​ży​łem się na kojo, żeby uciąć so​bie ko​ma​ra, my​śla​łem, jesz​cze tro​chę, ale za​sną​łem, na​wet nie wiem w któ​rym mo​men​cie. Se​bek wresz​cie przy​czła​pał, przy​n iósł win​ka w brą​zo​wych za​je​bi​stych du​żych bu​tel​kach, coś tam mi mó​wił, tym

swo​im, no niby mó​wie​n iem, ale nie sły​sza​łem o co mu bie​ga, mu​sia​łem się po tej drzem​ce naj​p ierw tro​chę od​mu​lić. Póź​n iej za​czę​li​śmy so​bie ły​kać te mó​zgo​je​by, po​oglą​da​li​śmy so​bie te​le​wi​zję z ja​kimś tam śmiesz​n ym go​ściem, po​śmia​li​śmy się. Tak czy in​a ​czej, trze​ba było iść spać, Se​bek chciał jesz​cze so​bie przy​ża​chać, ale mu nie po​zwo​li​łem, bo jak po​czu​ję za​p ach bu​dzio​la, to mi się chce rzy​gać mo​men​tal​n ie. Nie​ste​ty Se​bek miał tyl​ko jed​n o łóż​ko, więc chcąc nie chcąc po​ło​ży​li​śmy się ra​zem. Wie​cie, w koń​cu nie było w tym nic dziw​n e​go, czy pod na​mio​tem, czy gdzieś in​dziej, to nie ma z tym pro​ble​mów, po pro​stu śpisz jak tyl​ko mo​żesz. Z kimś czy bez ko​goś, z ko​le​siem czy ze szmu​lą, byle się prze​ki​mać i mieć dzień do przo​du. Nie zgad​n ie​cie ja​kie były prze​bo​je z tym moim ko​le​siem. Leżę so​bie spo​koj​n ie, pra​wie za​sy​p iam, no tro​chę jesz​cze przed​tem po​ga​da​li​śmy, wiesz, tak nor​mal​n ie. Leżę so​bie i czu​ję jego rękę na mo​jej du​p ie, naj​p ierw zdę​bia​łem, bo kur​wa co tu jest gra​n e, tak so​bie my​ślę i nie za​re​a go​wa​łem, bo może przez przy​p a​dek, czy już sen, no nie wiem. Leżę so​bie ci​cho da​lej, na brzu​chu, a on mi wsu​wa swo​ją rękę mię​dzy nogi i za​czy​n a mi jeź​dzić po udach. Te​raz się wkur​wi​łem, bo nie wiem, ale za​czął mi jed​n ak ku​tas fik​so​wać, wiesz, nie je​stem ja​kąś pier​do​lo​n ą cio​tą czy jak wo​li​cie pe​da​łem, ale mnie to kur​wa jed​n ak, mimo, że tego nie chcia​łem, za​czę​ło pod​n ie​cać. Na​je​ba​n i tymi wi​n a​mi by​li​śmy, ale ra​czej bym nie po​szedł na to, żeby dać mu się, no nie wiem, na przy​kład wy​ru​chać. Od​su​n ą​łem mu to łap​sko wresz​cie z mo​ich nóg. – Se​bek, po​je​ba​ło cie​bie – wy​mam​ro​ta​łem za​spa​n y. – Ni…ni…nie mog…ę zzza​snąć – od​p arł. – To so​bie kur​wa, za​śnij bez ma​ca​n ia mnie, no ja pier​do​lę, Se​bek – po​wie​dzia​łem już z lek​ka pod​kur​wio​n y – zjedź so​bie kur​wa z bata, spuść się i bę​dzie oki. My​śli​cie za​p ew​n e, że to po​mo​gło, ta moja gad​ka do nie​go, się kur​wa uparł. Nie wiem, bo już chy​ba za​sną​łem, albo pra​wie za​sy​p ia​łem, wiem, że mia​łem ja​kiś sen, czy tak ja​koś, no faj​n ie mi się ro​bi​ło, otwie​ram oczy, a on mi ob​cią​ga ku​ta​sa. Czu​je​cie ten kli​mat, ja pier​do​lę, ja je​stem na​je​ba​n y jak sztu​ka, śpię, a ko​leś, któ​re​go znam full cza​su i bym go nie po​dej​rze​wał na​wet w żar​tach o ta​kie nu​me​ry, on mi ob​cią​ga fiu​ta. No po pro​stu szok, nie chcia​łem krzyk​n ąć na nie​go, bo jak​by mnie zgryzł, to bym miał po ku​ta​sie i nie wie​dzia​łem co w tym mo​men​cie mam zro​bić, bo mimo, że to nie szmu​la mi ob​cią​ga​ła, było to cał​kiem przy​jem​n e, po​mi​ja​jąc to, że to mi ro​bił mój ko​leż​ka. Fakt, że i on i ja le​że​li​śmy obok sie​bie po pi​ja​ku, jak to się mówi, ale chy​ba to nie zmie​nia fak​tu, że nie po​win​n o to się stać. – Se​bek – jed​n ak krzyk​n ą​łem – od​p ier​dol się chuj​cu po​je​ba​n y – od​su​n ą​łem mu gło​wę, żeby cza​sa​mi się nie wy​stra​szył. – Prze…prz…prze​p ra​szam – po​wie​dział ci​cho – taa…k wy​szło. – Se​bek – po​wie​dzia​łem – nie od​p ier​da​laj mi ta​kich nu​me​rów, bo ja chce u cie​bie prze​ba​zo​wać parę dni, ale wi​dzę, że nie dam rady, więc mi kur​wa nie pier​dol, że coś tak wy​szło, nie do​ty​kaj mnie i nie ob​cią​gaj mi ku​ta​sa na śpi​ku, czy to dla cie​bie zro​zu​mia​łe? Nic już nie od​p o​wie​dział, ale przez nie​go mu​sia​łem i tak się zo​n a​n i​zo​wać, tak czy in​a ​czej mu​sia​łem do​koń​czyć, to co za​czął, bo gdy​bym się nie spu​ścił, to by mnie rano jaja bo​la​ły na mak​sa. Wresz​cie za​sną​łem, już cał​kiem nor​mal​n ie. Po prze​bu​dze​n iu się wie​dzia​łem już na bank, że zo​stać u tego pi​zgnię​te-go świ​ra, ja​kim się oka​zał Se​bek, no już nie mo​głem. Inna by była sy​tu​a cja, gdy​bym chciał, żeby mi ku​ta​sa wsa​dził w dupę i by mnie to ogól​n ie raj​co​wa​ło, ale ja aku​rat nie ta opcja, poza tym ciot i pe​da​łów nie cier​p ię. Więc, po prze​bu​dze​n iu

i umy​ciu jesz​cze wsza​ma​łem coś, nie mia​łem zbyt du​że​go wy​bo​ru czy​li ka​n ap​ki z dże​mem i po​że​gna​łem się z Seb​kiem, no i w dłu​gą na mia​sto. Pierw​szy pro​blem mia​łem z gło​wy, bo by​łem wy​spa​n y, dru​gi też, bo nie by​łem głod​n y, ale zo​sta​ły jesz​cze dwa pro​ble​my. Pierw​szy, to zna​leźć noc​leg na dzi​siaj, no i kasa by też się przy​da​ła, Seb​ko​wi uby​ło tro​chę pie​n ię​dzy, ale to było za mało, a poza tym kie​dyś może mu od​dam, a może na​wet nie za​uwa​ży na tym jego wiecz​n ym przy​mu​le​n iu, tak so​bie my​śla​łem. Usia​dłem so​bie na ja​kimś tam mur​ku, przy​ja​ra​łem szlu​ga i za​czą​łem przy​ja​rzać, do kogo ewen​tu​a l​n ie mógł​bym ude​rzyć, żeby gdzieś po​być na kwa​dra​cie na parę nocy lub na dłu​żej, no do​p ó​ki nie wpad​n ę, od​p u​kać. No tak, naj​lep​szy był​by Bobi, pój​dę do nie​go. Bobo, taka była jego praw​dzi​wa ksyw​ka, to był as nad asy, la​wi​rant i roz​ra​bia​ka nie​sa​mo​wi​ty, ja przy nim to by​łem nie​wi​n iąt​ko. Mó​wi​li​śmy na nie​go Bobi dla​te​go, że trud​n o nam się wszyst​kim od​mie​n ia​ła jego ksyw​ka i tak ktoś po​wie​dział i już tak zo​sta​ło, nie Bobo, tyl​ko Bobi. Może to jest nie​waż​n e, ale cie​ka​we, bo miał taką ksyw​kę tyl​ko dla​te​go, że wy​glą​dał jak ja​kiś dzie​ciak o tak nie​win​n ej min​ce, że nie​je​den się już bo​le​śnie prze​ko​n ał na wła​snej skó​rze, że z nim le​p iej nie prze​gi​n ać lub też nie za​dzie​rać. Miał nie​sa​mo​wi​te​go far​ta, z naj​gor​szych opre​sji za​wsze wy​cho​dził obron​n ą ręką. Swo​je na​roz​ra​biał i za​wsze się wy​wi​n ął, no, on aku​rat miał za​wia​sy na po​p ra​wę, a do​p ie​ro co wy​szedł z Ośrod​ka dla uza​leż​n io​n ych i to też czę​sto mu dupę ra​to​wa​ło. Zga​si​łem peta i po​sze​dłem do Bo​bie​go, tak my​śla​łem, że go za​sta​n ę. Był w tej swo​jej przez sie​bie wy​re​mon​to​wa​n ej piw​n i​cy, muza tech​n o do​p ier​da​la​ła, że hej. Wcho​dzę, a tam Bobi z ja​kąś dup​cią, zna​n y mi Ce​za​ry o ksyw​ce Cza​ro, no i ni​ko​go wię​cej. Stuk​n ę​li​śmy się pię​ścia​mi, usia​dłem, ści​szył tro​chę sprzę​ci​cho. W po​wie​trzu, na​zwij​my to umow​n ie, roz​n o​sił się tak mi lu​bia​n y mdły za​p ach pa​lo​n e​go „sta​wu”. – Siem​ka kur​wa, zio​mek – ode​zwał się Bo​bi​n ie ły​kam, że na prze​p u​st​ce, ban​ko​wo na wy​my​ku, co, je​steś na bank na zryw​ce, ha… ha… – No, je​stem, tak nie​raz wy​cho​dzi – od​p ar​łem uśmie​cha​jąc się rów​n ież. – Dłu​go już je​steś? – za​p y​tał tym ra​zem Cza​ro. – No, dzień cały i noc – od​p o​wie​dzia​łem. – W swo​jej ha​wi​rze ki​ma​łeś? – za​p y​tał Bo​bi​n ie po​je​ba​ło cie. – Nie, nie po​je​ba​ło mnie – ro​ze​śmia​łem się – prze​ba​zo​wa​łem u Seb​ka. – Ja pier​do​lę, u tego świ​ra? – wy​krzyk​n ął Bobi – prze​cież kur​wa non stop on ma tam wjaz​dy, jak nie opie​ka, to znów nie​bie​scy, idź w piz​du, aleś so​bie kur​wa, miej​sce na ki​ma​nie zna​lazł… ha… ha… – Aku​rat nie miał wjaz​du jak ja by​łem – od​p ar​łem. – To kur​wa zio​mek, mia​łeś far​ta jak chuj – stwier​dził Bobi – chcesz przy​ja​rać luf​ke – za​py​tał. – No kur​wa, ja​sne, że tak, daj – po​cią​gną​łem głę​bo​ko chmu​rę i póź​n iej jesz​cze dwie ko​lej​no po so​bie – uff – co za przy​jem​n ość wresz​cie po​czuć ten cu​dow​n ie gry​zą​cy dy​muś w gar​dle, po ja​kimś krót​kim cza​sie za​czę​ło już być na​p raw​dę nie​źle, po pierw​sze lu​zik, po dru​gie zna​cie te kli​ma​ty, to​tal​n a beka i opo​wia​da​n ie lu​zac​kich ka​wał​ków. Z tego wszyst​kie​go za​po​mnia​łem wam jesz​cze po​wie​dzieć, że ta szmul​ka co była, to mia​ła na imię Anka, mó​wi​li do niej Aniu​la. Cał​kiem, cał​kiem pupa, jak jesz​cze so​bie da​li​śmy po ko​lej​n ych chmur​kach, to wo​gó​le była prze​p ięk​n a, no i taka śmiesz​n a, no tak ogól​n ie. Tak dla wy​głu​p ów ją tro​chę po​p ie​ści​li​śmy, po​li​za​li​śmy, ale nic na siłę nam się nie chcia​ło ro​bić, nie po​trze​bo​wa​li​śmy przy​p a​łu. Jak bę​dzie chcia​ła, to nam i tak da, świet​n ie się ba​wi​-

li​śmy, to po chuj psuć na​strój, jak i tak by​li​śmy umó​wie​n i na wie​czor​n ą dys​kę w klu​bie. Poza tym Bobi po​wie​dział, że nie ma pro​ble​mu z noc​le​giem, bo mogę spać u nie​go w piw​n i​cy, ba na​wet obie​cał mi przy​n ieść z cha​ty czy​stą po​ściel i po​dusz​kę, no i koc też. Dla mnie to był luk​sus, wa​run​ki nie​złe, jak na gi​gant. Ba, nie tyl​ko było do​brze, ale na​wet bar​dzo do​brze, bo rów​n ież mo​głem tra​fić tak, że miał​bym pro​blem z noc​le​giem. Cza​ro po​szedł, bo so​bie przy​p o​mniał, że miał coś ko​muś sko​ło​wać, a mó​wił, że musi być słow​n y, a i tak już jest póź​n o. Zo​sta​li​śmy w trój​kę, Bobi też mu​siał po​p ły​n ąć, a ja nie ma​jąc co ro​bić, po​sze​dłem od​p ro​wa​dzić Aniu​le. Po dro​dze tro​chę jej opo​wia​da​łem, jak tam u mnie w po​p raw​cza​ku, co i jak, no i taka gad​ka szmat​ka, jak to ze szmu​la​mi bywa. Za​p y​ta​ła mnie jak mam za​miar, tak ogól​n ie prze​żyć swój po​byt na wol​ce, do​p ó​ki nie do​rwą mnie, do​p ó​ki nie bę​dzie zwij​ki. – Masz hajs, żeby prze​żyć? – za​p y​ta​ła. – Hm, no nie za bar​dzo – od​p o​wie​dzia​łem – będę mu​siał po​kom​bi​n o​wać, ktoś za​wsze po​mo​że, spró​bu​ję też po​ży​czyć, może jed​n ak wpad​n ę do cha​ty, no, ale tam mogą się cza​sa​mi na mnie przy​cza​ić i chuj bomb​ki strze​lił, cho​in​ki nie bę​dzie. – Śmiesz​n ie to po​wie​dzia​łeś – za​czę​ła się śmiać. Po​my​śla​łem so​bie, jak daw​n o nie sły​sza​łem śmie​chu dziew​czy​n y i wie​cie co, zro​bi​ło mi się strasz​n ie przy​kro, że ta​kie mam zje​ba​n e ży​cie, że mu​szę gdzieś się cho​wać, ukry​wać, błą​kać jak ja​kiś bez​dom​n y pies. – To nie bę​dzie ta​kie ła​twe – po​wie​dzia​ła – mó​wisz, że ktoś to​bie po​ży​czy, na​wet je​śli, ale ra​czej nie, poza tym kto dłu​żej bę​dzie chciał mieć kło​p o​ty, któ​re mo​żesz mu spro​wa​dzić na gło​wę i na ro​dzin​kę, tak czy in​a ​czej, ja tego nie wi​dzę w ró​żo​wych ko​lo​rach, tak jak ty. – Spo​ko Aniu​la – od​p o​wie​dzia​łem – to nie jest tak do koń​ca jak ty mó​wisz, po pierw​sze dzi​siaj ktoś mi po​mo​że, ju​tro ja ko​muś, ta​kie są za​sa​dy, na przy​kład Bobi nic się nie py​tał, wie do​sko​n a​le jak jest, też może mu się po​wi​n ąć noga. Czy będę miał hajs, czy wła​ści​wie prze​ży​ję każ​dy dzień do mo​men​tu, kie​dy mnie zła​p ią, nie wiem, jed​n o co wiem, to aku​rat to, że przez całe moje do​tych​cza​so​we ży​cie też mu​sia​łem kom​bi​n o​wać, jak na​wet na sta​rych nie mo​głem li​czyć, dam so​bie radę. – No, okey – od​p o​wie​dzia​ła – spoj​rza​ła na mnie – chcesz, to mogę to​bie też po​móc. – Ja​sne, że tak – opo​wie​dzia​łem uśmie​cha​jąc się do niej i pa​trząc na nią uważ​n iej. – Na​p raw​dę nie wiem, ale wy ko​le​sie jed​n ak je​ste​ście po​je​ba​n i – po​wie​dzia​ła. – Wow – skąd te sło​wa, czy cie​bie Aniu​la nie wali na de​kiel – od​p ar​łem. – Bo wi​dzisz, kie​dy po​wie dziew​czy​n a coś, coś co ma sens, wy jej nie trak​tu​je​cie po​waż​nie, tyl​ko za​raz na przy​kład ty, mu​sisz mnie lek​ce​wa​żyć i od​ra​zu my​ślisz, jak ja mo​gła​bym to​bie po​móc – po​wie​dzia​ła. – No nie, nie tak my​śla​łem – za​p rze​czy​łem – no, ale jak mi mo​żesz po​móc. – Chodź, to zo​ba​czysz – od​p o​wie​dzia​ła – chwy​ci​ła mnie za rękę. Więc po​bie​gli​śmy ra​zem, bo tak na​p raw​dę to nie wie​dzia​łem, o co jej tak cho​dzi i co kom​bi​n u​je. Zna​leź​li​śmy się przy do​brze mi zna​n ym lo​ka​lu, gdzie więk​szość fa​ce​tów z mo​je​go mia​sta, za​p i​ja smut​ki so​bot​n ie​go po​p o​łu​dnia. – Słu​chaj te​raz – po​wie​dzia​ła do mnie – to tro​chę po​trwa, weź szlu​gi, cze​kaj, może na​wet go​dzi​n ę, ale cze​kaj, ja​rzysz? – No – od​p o​wie​dzia​łem – no, po​cze​kam, po​cze​kam Aniu​la, na cie​bie na​wet war​to po​cze​kać – do​da​łem. – No to, cze​kaj – tym ra​zem po​wie​dzia​ła to do​syć mięk​ko, spoj​rza​ła na mnie z ta​kim

dziw​n ym bły​skiem w oczach. Znam te bły​ski i po​wiem wam, że to jest naj​p ięk​n iej​sze, kie​dy wiesz, że po​do​basz się du​pie, a ona rzu​ca ci ta​kie spoj​rze​n ia z ta​kim bły​skiem w oczach, po pro​stu ja to ko​cham, ja​kie to jest pięk​n e, wte​dy wiesz, że war​to żyć. Do​sko​n a​le zda​wa​łem so​bie spra​wę z tego, że to ma, tak mó​wiąc, krót​kie nogi lub in​a ​czej, ra​czej na krót​ki dy​stans, bo po​my​śl​cie, co ewen​tu​a l​n ie z tego mo​gło by być. Nie wiem, ale przy​szło​ści nie wi​dzia​łem. Tak so​bie roz​my​śla​łem, kie​dy we​szła do tej knaj​p y, no i mia​łem cze​kać, na​wet dłu​go, tak jak obie​ca​łem, tak jak się umó​wi​li​śmy. Cze​ka​łem. Dłu​go cze​ka​łem, ja​ra​łem szlu​gi i cze​ka​łem. Ja​ra​łem, cho​dzi​łem, sia​da​łem na mur​ku, dłu​ży​ło mi się już jak skur​wy​syn, ale cier​p li​wie cze​ka​łem. Tak nie​raz, zresz​tą jak każ​dy lu​bi​łem so​bie po​roz​my​ślać. Tak jak przed​tem mó​wi​łem, znam ten błysk w oczach dziew​czyn, wiem do​sko​n a​le, kie​dy się im po​do​bam i to tak bar​dzo lu​bię, ma​rzyć za bar​dzo nie mo​głem, cho​ciaż po​czą​tek za​czy​n ał wy​glą​dać obie​cu​ją​co. Nie​raz tak bywa, ale póź​n iej du​p om i tak od​bi​ja, jak czu​ją prze​wa​gę i po za​wo​dach i po na​dzie​jach i po mi​ło​ści. No cóż, ale kur​wa ta​kie jest te na​sze zje​ba​n e na mak​sa ży​cie, no i chuj, nie ma rady na to. Oso​bi​ście to wolę naj​bar​dziej zje​ba​n e zjaz​dy na fe​cie zmie​sza​n ej ze strych​n i​n ą niż za​wo​dy mi​ło​sne z głu​p i​mi, zje​ba​n y​mi du​p a​mi, któ​re nie wie​dzą nie​raz cze​go chcą od ży​cia, tym ży​czę za​wsze naj​go​rzej. Niech je chuj strze​li, je​że​li same nie wie​dzą cze​go chcą od ży​cia, może je głu​p ie kur​wy ży​cie wy​p ro​stu​je. Może, cho​ciaż wąt​p ię, głu​p ie dupy nie są do wy​p ro​sto​wa​n ia, po pro​stu już nimi są i nimi zo​sta​n ą, głu​p i​mi du​p a​mi. Oczy​wi​ście nie mia​łem ni​ko​go kon​kret​n e​go na my​śli, cho​ciaż, nie​raz mia​łem nie naj​lep​sze wspo​mnie​n ia, a za​sa​dy czę​sto są pro​ste, a dupy jed​n ak za​sad nie prze​strze​ga​ją, dla​te​go nig​dy nie za​ko​chuj się, pa​mię​taj o tym, chy​ba, że je​steś cięż​kim fra​je​rem, no cóż, tych nie​ste​ty jest naj​wię​cej, cięż​kich fra​je​rów. Przy​ja​ra​łem ko​lej​n e​go szlu​ga, już mi się kur​wa za​czę​ło dłu​żyć, je​den mach, dru​gi, no wresz​cie wy​cho​dzi, ale nie sama. Jest z nią ja​kiś fra​jer, któ​re​go trzy​ma za ra​mię, aby przy tym jego za​ta​cza​n iu się nie pi​zgnął na gle​bę. Te​raz dla mnie wszyst​ko było już ja​sne, skub​n ie​my fra​je​ra. Hm, po​my​śla​łem so​bie, że ta Aniu​la co​raz bar​dziej mi się po​do​ba, szko​da, że wcze​śniej jej nie spo​tka​łem, na pew​n o by​śmy juz nie​je​den nu​mer od​p ier​do​li​li ra​zem. Sze​dłem tuż za nimi, wi​docz​n ie mu​sia​ła mu nie​źle na​ba​je​ro​wać, bo szedł z nią jak po sznur​ku, do​my​śla​łem się, że idzie​my w kie​run​ku po​bli​skie​go ogro​du bo​ta​n icz​n e​go. Za​czą​łem się z lek​ka eks​cy​to​wać, już czu​łem tą jaz​dę, jak ja to lu​bię, jak coś się dzie​je, kie​dy się nie nu​dzę i do​brze ba​wię. Wresz​cie skrę​ci​ła z fra​je​rem w pierw​szą par​ko​wą alej​kę. Trzy​ma​łem się od nich w od​p o​wied​n iej od​le​gło​ści, żeby cza​sa​mi przy​p a​łu jej nie zro​bić. Wresz​cie sta​ło się to, co mia​ło się wg sce​n a​riu​sza stać, naj​p ierw pod​ło​ży​ła mu nogę, aż fra​jer się wy​wró​cił, za​czę​ła mu niby po​ma​gać i już wi​dzia​łem jak jej ręka jest w jego ma​ry​n a​rze, ach, więc na​wet wie​dzia​ła gdzie, nie​źle. Nie​raz na​wet pi​ja​n y fra​jer ma prze​bły​ski świa​do​mo​ści, nie​raz ja​rzy i to nie​źle, tak było nie​far​tow​n ie i te​raz. Za​czął coś pier​do​lić, mam​ro​tać, szar​p ać się jej. Ode​p chnął ją. – Kur​wa, zo​staw mnie – wy​mam​ro​tał gość – kur​wa zo​staw moje pie​n ią​dze, o to ci jed​n ak cho​dzi​ło, ale z cie​bie zdzi​ra, zo​staw mnie. – Chodź, od​p ro​wa​dzę cie​bie do domu – po​wie​dzia​ła do nie​go Aniu​la, pró​bu​jąc chwy​cić jesz​cze raz jego za rę​kaw, ale nie​ste​ty, mach​n ął jej tak, że bied​n a upa​dła do tyłu jak dłu​ga. Była na​p raw​dę nie​zła w tym co ro​bi​ła, to co aku​rat wi​dzia​łem. Wie​dzia​ła już, że musi te​raz prze​giąć, żeby klient na mo​ment wy​trzeź​wiał. Zresz​tą wy​trzeź​wiał mo​men​tal​n ie. Od razu się nie pod​n io​sła.

– Zo​staw mnie, co mi ro​bisz – krzyk​n ę​ła – pro​szę cię, nie, nie rób mi tego pro​szę cię na wszyst​ko, nie rób mi tego. – Co ty pier​do​lisz – spoj​rzał na nią onie​mia​ły, wte​dy zdą​ży​ła go zła​p ać za rękę i po​cią​gnąć gwał​tow​n ie w swo​ją stro​n ę, wy​glą​da​ło to tak, jak​by on jej chciał po​móc wstać, a te​raz na​wet nie wiem, może na​p raw​dę wy​cią​gnął do niej rękę. W mo​men​cie się za​chwiał i wy​p ier​do​lił się pra​wie na niej. Za​czę​ło się. – Pro​szę cię, nie rób mi tego bła​gam – za​czę​ła krzy​czeć, a bied​n y fra​jer chciał się pod​nieść, ale mu nie po​zwo​li​ła na to moc​n o go przy​trzy​mu​jąc. Lewą ręką roz​p ię​ła so​bie bluz​kę, a że była bez sta​n i​ka, zo​ba​czył gość, to co za​zwy​czaj chy​ba wi​du​je na se​a n​sach noc​n ych w ki​n ie. Ja pier​do​lę, przy​znam się, że mnie za​tka​ło, to było po pro​stu pięk​n e, ta cała ak​cja, te jej ob​n a​żo​n e pier​si, no i ten gość, kur​wa ale jaz​da, nie za​p o​mnę tego nig​dy. – Nie, nie, bła​gam tyl​ko nie to – za​czę​ła krzy​czeć i się sza​mo​tać, wy​glą​da​ło to na​p raw​dę tak jak​by on jej chciał rze​czy​wi​ście coś zro​bić. Wie​dzia​łem, że już czas na mnie, na moją rolę, bo jej rola to za​słu​gi​wa​ła na kil​ka no​mi​na​cji do Oska​ra i to ban​ko​wo. Do​bie​głem do nich. – Gno​ju je​ba​n y, co ty ro​bisz – krzyk​n ą​łem do nie​go. W tym mo​men​cie do​stał ode mnie z gla​n a w mi​chę z peł​n e​go roz​bie​gu. Pa​mię​taj, w ta​kich ak​cjach mu​sisz być na wy​gra​n ej już w pierw​szym mo​men​cie, pierw​szy strzał musi być naj​moc​n iej​szy, z ca​łej pe​tar​dy, wte​dy klient już się boi. Wi​dzia​łem, tyl​ko jak od​sko​czy​ła mu po moim ko​p ie gło​wa, try​snę​ła krew z jego roz​wa​lo​n e​go no​cha, Aniu​la zdą​ży​ła na czas usko​czyć, w mię​dzy​cza​sie wy​ję​ła mu kasę, kiw​n ę​ła na mnie, że zry​wa​my się i też mu na od​chod​n e wy​kur​wi​ła z kopa na że​bra, aż gość za​ję​czał. Po​bie​gli​śmy w głąb par​ku, przed sie​bie, gna​jąc jak wa​ria​ci, nie wiem, w któ​rym mo​men​cie to było jak się za​trzy​ma​li​śmy, czy po trzech mi​n u​tach, pię​ciu, dzie​się​ciu, nie wiem. Prze​bie​gli​śmy po ja​kimś tam traw​n i​ku, mię​dzy drze​wa​mi i ta​blicz​ka​mi, nie dep​tać traw​n i​ków. Wresz​cie zmę​cze​n i upa​dli​śmy obok sie​bie, śmie​jąc się na całe gar​dło, ale jaz​da, ale to była jaz​da, cool, po pro​stu ak​cja za​je​bi​ście po​cze​sa​n a. Aniu​la le​ża​ła obok mnie i wi​dzia​łem tę jej jesz​cze roz​p ię​tą bluz​kę, te jej cu​dow​n e pier​si fa​lu​ją​ce od od​de​chu, od​dy​cha​ła tak szyb​ko i głę​bo​ko. Pa​trzy​łem na nią i wte​dy spoj​rze​li​śmy na sie​bie rów​n o​cze​śnie, spo​waż​n ia​ła na mo​ment, ten jej błysk w oczach. Za​czę​li​śmy się ca​ło​wać, a moja ręka gła​dzi​ła jej opa​da​ją​ce w od​de​chu pier​si, to było ta​kie cu​dow​n e uczu​cie, póź​n iej wszyst​ko już było szyb​ciej i to co się sta​ło, było ta​kie pięk​n e. Z nią, to zna​czy z Aniu​lą je​stem dwa lata, mamy już dzie​cia​ka, ślicz​n ą małą roz​ka​p ry​szo​n ą Klau​dię. Po​dob​n a do mo​jej Aniu​li to​tal​n ie, taka słod​ka, że hej. Ro​dzi​ce jej i moi nie byli źli, wca​le, uzna​li, że sko​ro nam do​brze ze sobą, to może kie​dyś jed​n ak weź​mie​my ten ślub. Tak my​ślę, że tak, chciał​bym z nią być, była też przez ja​kiś czas w po​p ra​wie, bo ta​kich nu​me​rów już na​stu​ka​ła spo​ro, no i się do​igra​ła się. Ja​kiś tam fra​jer, któ​re​go skro​iła, no, nie da​ro​wał jej, nie był tak pi​ja​n y jak przed​tem wy​glą​dał, za​li​czy​ła zwij​kę na men-tow​n ie, tak też bywa. By​li​śmy ze sobą, po tym nu​me​rze jesz​cze parę dni, były to na​p raw​dę pięk​n e chwi​le. Prę​dzej czy póź​n iej mu​sie​li mnie zwi​n ąć, no i wy​wieź​li, ale nie​dłu​go już bę​dzie ko​n iec, te​raz w lu​tym mam dwa​dzie​ścia je​den, a chy​ba mi od​wia​ski nie zro​bią, bo nic na ra​zie na kon​cie nie mam. – Każ​dy ma swo​ją ja​kąś hi​sto​rię do opo​wie​dze​n ia – po​wie​dzia​łem. – Tak to już jest – od​p o​wie​dzial Tolo – hi​sto​rie we​so​łe lub mniej we​so​łe, albo ogól​n ie smut​n e. – Naj​czę​ściej smut​n e – do​rzu​cił Ke​vin – ale my wo​li​my te, któ​re uda​je nam się za​p a​mię​tać

jako coś, czym mo​że​my na​wet się po​chwa​lić, no wła​śnie tak. – Kur​wa, do​brze jest, bo jesz​cze przy tej gad​ce się po​roz​kle​ja​my – wtrą​ci​łem. Za​czę​li​śmy się śmiać, przy​ja​ra​li​śmy ko​lej​n e​go szlu​ga, dupy też od nas do​sta​ły, za​czę​li​smy da​lej ga​dać. – Ej Ke​vin, a cie​bie jak te​raz zwi​n ę​li? – za​p y​ta​łem. – No, mnie to aku​rat zwi​n ę​li przy​p ad​ko​wo – za​czął Ke​vin. – Ha… ha… – za​czął się śmiać Tolo – to nas wszyst​kich zwi​ja​ją przy​p ad​ko​wo, a ra​czej przy​p a​ło​wo. Za​czę​li​śmy się wszy​scy wte​dy śmiać, to jest ra​cja. – Mnie na​p raw​dę zwi​n ę​li przy​p ad​ko​wo, a wszyst​ko przez to, że oprócz mo​jej sła​bo​ści do kom​p u​te​rów, lu​bię jesz​cze au​tka. – To chy​ba jak każ​dy z nas – stwier​dzi​łem. – No tak, ale co in​n e​go, pa​trzeć na nie i się śli​n ić na przy​kład na dwu​drzwio​we​go mer​ca, a inna spra​wa ta​kie​go roz​p ier​do​lić. – Roz​wa​li​łeś mer​ca? – krzyk​n ą​łem zdzi​wio​n y – na​wet dupy za​czę​ły pa​trzeć na Ke​vi​n a z głęb​szym za​in​te​re​so​wa​n iem, oj każ​dy lubi ta​kie hi​sto​ryj​ki. – Tak, roz​wa​li​łem go i to naj​gor​sze jest z tego wszyst​kie​go, że to jest auto mo​je​go sta​re​go. – O kur​wa – krzyk​n ą​łem – twoi sta​rzy tacy ka​szar​n i są? Ja pier​do​lę, nie​źle. – Wiesz, nikt so​bie sta​rych nie wy​bie​ra ani ty ani ja, moi aku​rat mają kasę i so​bie po​my​ślisz, gdy​bym był na jego miej​scu, to bym nie był tam gdzie je​stem, ale wierz mi, że jak masz pie​n ią​dze, po​kus jest znacz​n ie wię​cej i mo​żesz na przy​kład przez lewe in​te​re​sy na pro​chach się wpier​do​lić, ale to już zu​p eł​n ie inna baj​ka. – No jak, sko​ro mia​łeś kasę od sta​rych, to po chuj ci ro​bie​n ie in​te​re​sów na pro​chach? – za​p y​ta​łem zdzi​wio​n y jesz​cze bar​dziej. – O kur​wa, to nie tak wy​glą​da​ło – od​p o​wie​dział – mniej​sza o to, przy oka​zji wam opo​wiem jak to się roz​krę​ci​ło, ale wró​cę do mo​ty​wu z mer​cem mo​ich sta​rych. Sie​dzę so​bie na ha​wi​rze, nu​dzę się jak smok i tak nie mogę się do​cze​kać, kie​dy wie​czór, bo by​łem umó​wio​ny na dys​kę. Wpa​da ko​leś i mówi, że jak masz auto, to wy​p ier​da​la​my do pubu, może za​rwie​my ja​kieś or​giet​ki, ja​kieś ła​twe ma​ło​la​ty. Wła​ści​wie jak mia​łem się nu​dzić, to ja​sne, że tak, wy​p ier​da​la​my. Wzią​łem klu​czy​ki do mer​ca sta​re​go, bo on czę​sto aku​rat wy​jeż​dża swo​ją nową be​emą, więc chuj, naj​wy​żej, a że póź​n o wra​ca, jest wła​ści​cie​lem dys​ko​te​ki i dwóch krę​giel​n i, to mam luz na mak​sa. Mat​ki aku​rat nie było, była ro​bić so​bie ja​kieś tam tip​sy u ko​sme​tycz​ki, ale i tak wie, że bio​rę auto sta​re​go bez po​zwo​le​n ia, ale to i tak mnie nie boli, jak na​wet mó​wi​ła. Sta​ry po​ma​ru​dzi, po​stra​szy, że kasy nie da, lub, że gdzieś nie po​ja​dę i jest póź​n iej już na spo​koj​n ie, no, wła​śnie było spo​koj​n ie do tego mo​men​tu o któ​rym wam opo​wia​dam. Po​je​cha​li​śmy do na​sze​go pubu, par​ku​ję, po​sie​dzie​li​śmy tro​chę przy bro​war​ku, ale pa​n ien​ki nie​cie​ka​we i bar​dzo za​ję​te swo​imi roz​mo​wa​mi, mó​wię, co tam, na dys​ce coś się wy​ha​czy cie​ka​we​go. Wy​cho​dzi​my z pubu i wy​co​fu​ję i kur​wa sły​szę pier​dol​n ię​cie, pi​zgną​łem w ja​kie​goś tam zje​ba​ne​go le​xu​sa. Wy​sko​czy​ło ja​kiś tam dwóch przy​p a​ko​wa​n ych ły​sych i za​czę​li kur​wić, wy​zy​wać na ca​łe​go i się rzu​cać. Je​że​li nie mam szans, a wte​dy aku​rat nie mia​łem, to po pro​stu spo​koj​n ie roz​ma​wiam i za​p ra​szam do dys​ko​te​ki mo​je​go sta​re​go na pa​n ien​ki tań​czą​ce przy ru​rach lub na drin​ki, wte​dy za​zwy​czaj ci​śnie​n ie spa​da, jest już ma​le​ją​ce, za​czy​n a się gad​ka szmat​ka i jest póź​n iej ok. Na do​brą spra​wę, ta roz​mo​wa sama się za​koń​czy​ła, bo nie było

po​wo​dów, żeby drzeć mor​dę o co​kol​wiek, nie było żad​n e​go śla​du czy też rysy, nic, kom​p let​nie nic. Tak to się za​koń​czy​ło, ale od​jeż​dża​jąc by​łem już pod​kur​wio​n y i mnie no​si​ło, zwłasz​cza po tej sy​tu​a cji. W piz​du, mó​wię, to szpu​la na od​p rę​że​n ie, ude​rza​my na Sta​re Mia​sto i kita na mak​sa. Na​p raw​dę kur​wa nie wiem, skąd ten je​ba​n y śmieć tym ma​lu​chem mi wy​sko​czył, nie mia​łem prak​tycz​n ie żad​n ych szans, a jed​n ak pra​wie, pra​wie by się uda​ło. Od​bi​łem kie​row​ni​cą na lewo, przy​ha​mo​wa​łem lek​ko, zmia​n a bie​gu i gaz i moc​n iej. Na ja​ką​kol​wiek re​a k​cję było i tak za póź​n o, ale przy​n ajm​n iej nie pier​dol​n ą​łem tego skur​wie​la, jak od​bi​łem au​tem po​n ow​n ie na pra​wą stro​n ę, tak mnie za​rzu​ci​ło, że wpier​do​li​łem się na chod​n ik, do​kład​n ie za​li​czy​łem kra​węż​n ik. Wiesz, ład​n ie to się sły​szy, od​bi​łem na pra​wo, aku​rat mo​żesz to pięk​nie zro​bić przy ta​kim za​je​bi​ście du​żym au​cie, ale część za​mia​ru mi się po​wio​dła, mia​łem far​ta, w pew​n ym stop​n iu. Wte​dy z tego roz​p ę​du, do​brze, że nikt nie prze​cho​dził, kur​wa, wierz​cie mi, nie za​uwa​ży​łem tego zje​ba​n e​go klom​bu. Cen​tral​n ie wy​kur​wi​łem w be​to​n o​wy taki klomb, czy kwiet​n ik, chuj jak to zwał i merc, uwierz​cie mi, wy​kur​wił się z nami na bok, szy​by wy​le​cia​ły w chuj. Wiesz, bo to jest ku​rew​sko śmiesz​n e, ale kur​wa nie my​śla​łem o tym, że zgi​n ę, albo będę po​ła​ma​n y czy wpół​ży​wy. Po​my​śla​łem tyl​ko, kur​wa, nie żyję, sta​ry mnie na pew​n o za​je​bie za to auto, tak my​śla​łem. Póź​n iej jest ci​sza. Na​wet kur​wa nie wie​cie jaka na​stę​p uj e ci​sza po ta​kim wy​p ad​ku, nic nie sły​szysz, sły​szysz ci​szę, ta​kie dud​n ie​n ie w uszach i dzwo​n ie​n ie, my​ślisz, kur​wa, chy​ba już nie żyj ę, jest to taka dzwo​n ią​ca dziw​n a ci​sza, wiem, że śmiesz​n ie to brzmi, ale wte​dy nam do śmie​chu nie było. Więc sto​imy, to zna​czy auto stoi na boku, my w środ​ku, a mu​zy​ka tech​n o na mak​sa do​p ier​da​la da​lej bez prze​szkód, ład​n e jaja. Pró​bu​ję się ja​koś wy​gra​mo​lić, wszyst​ko bo​la​ło mnie w chuj, zwłasz​cza, nie wiem dla​cze​go pra​wa łapa i nogi, ach, zresz​tą ba​n ia też na​p ier​da​la​ła, ale już dużo póź​n iej. Wresz​cie ja​koś z ko​le​siem się wy​czoł​ga​li​śmy jak pan​cer​n ia​cy. Kaj​tas, bo taką ksy​we miał mój ko​leś, wkur​wił się nie​sa​mo​wi​cie na mnie. – Czy cie​bie kur​wa, po​je​ba​ło do chu​ja, chcia​łeś nas za​bić! – wy​krzy​czał. – To cie​bie po​je​ba​ło! – wy​krzyk​n ą​łem też – kur​wa, wi​dzia​łeś inne wyj​ście, inną moż​li​wość, żeby kur​wa nie przy​p ier​do​lić cen​tral​n ie w tego cwe​la? – No wła​śnie, gdzie ten chuj je​ba​n y jest, ten chuj z kasz​la​ka, z tego za​je​ba​n e​go ple​ca​ka – za​czął tak prze​kli​n ać, tak rzu​cać blu​zga​mi, że szok. Też by​łem zde​n er​wo​wa​n y, ale go​ścia od fia​ci​ka już nie było, po pro​stu chuj spier​do​lił. Kie​dy sami zo​ba​czy​li​śmy, że tego skur​wy​sy​n a nie ma, to by​li​śmy w bar​dzo de​li​kat​n ie to uj​mu​jąc, chu​jo​wej, wręcz nie do po​zaz​drosz​cze​n ia prze​je​ba​n ej ku​rew​sko sy​tu​a cji. Taka była nie​ste​ty praw​da. Sa​mo​chód na boku, kie​row​ca, czy​li ja, na​stu​ka​n y al​ko​ho​lem i to nie​źle, pa​sa​żer po​tur​bo​wa​n y, po​mi​ja​jąc, że ko​leś od bu​tel​ki z mle​kiem, tak dłu​go się zna​li​śmy. Po​nad​to zde​wa​sto​wa​n y klomb czy jak to zwał, no jesz​cze ja​kiś tam śmiet​n ik ścię​li​śmy po dro​dze. Na do​da​tek kur​wa, śmieć, któ​ry był temu win​n y spier​do​lił, ku​tas za​je​ba​n y spier​do​lił na​wet nie wia​do​mo w któ​rą stro​n ę. Wra​ca​jąc do tego chu​ja, co uciekł, jak zo​ba​czy​li​śmy to, no i ta cała sy​tu​a cja, peł​n o już lu​dzi za​czę​ło nas okrą​żać i się ga​p ić, no, naj​lep​szym wyj ściem było by też spier​do​lić i to jak naj​szyb​ciej, przed, no ja​sne, przed przy​by​ciem lo​dzia​rzy, czy​li dro​gów​ki. Tak czy in​a ​czej i tak było za póź​n o. Przy​je​cha​li, no nie wiem, może byli gdzieś w po​bli​żu, bo jak na nich, to na​p raw​dę szyb​ko przy​je​cha​li. Go​ście kur​wa na me​dal, niech to chuj strze​li. Jak wiem, gdy ich ktoś po​trze​bu​je, to kur​wa go​dzi​n a​mi się na nich cze​-

ka, a kie​dy chcie​li​śmy spier​do​lić, to mo​men​tal​n ie się po​ja​wi​li, jak to bywa tyl​ko w pol​skich te​le​wi​zyj​n ych se​ria​lach o Po​li​cji. Jak się po​ja​wi​li, to prak​tycz​n ie było po nas. Kie​dy je​den z psów spoj​rzał na bla​chy, póź​n iej usły​szał moje na​zwi​sko, to się ku​rew​sko zdzi​wił i coś po​wie​dział do dru​gie​go. Po​ga​da​li wte​dy z pięć mi​n ut na boku i nas za​wieź​li na men​tow​n ie, po ja​kimś cza​sie zja​wił się mój sta​ry, po​ga​dał jesz​cze z nimi i ja​kimś go​ściem ubra​n ym po cy​wil​n e​mu. Ga​dał z nim tro​chę dłu​ga​wo jak na mój gust, ale póź​n iej po​dał mu rękę, tam​ten coś się za​śmiał, zo​sta​li​śmy zwol​n ie​n i. Z tego wy​n i​ka​ło, że mój sta​ry miał na tyle do​bre ukła​dy w mie​ście, że mógł moją i swo​ją dupę chro​n ić, więc jak wi​dzi​cie, cze​go kasa nie robi, no i na​zwi​sko zwią​za​n e z tą kasą. Jak był wkur​wio​n y, to le​p iej wam tego nie będę opo​wia​dał, był i to ku​rew​sko strasz​n ie. Dał mi to​tal​n y szla​ban na kom​p a. Więc sta​ry dał mi szla​ban na kom​p u​ter, my​śla​łem, że do​sta​n ę kur​wi​cy. – Sły​sza​łem, wła​śnie od Tola, że je​stes nie​zły ha​ker – za​gad​n ą​łem go. – Bez prze​sa​dy – po​wie​dział – tak wo​gó​le nie mów na​wet tak, bo je​że​li ktoś jest ta​kim praw​dzi​wym ha​ke​rem, to nikt tego nie wie, a on się tym nie chwa​li, bo w śro​do​wi​sku, na​zwij​my umow​n ie tych ha​ke​rów, on by był śmiesz​n y. Po​wiem to​bie jed​n o, mam ko​le​sia, ma ksyw​ke Fio​dor, dla​te​go, bo jeź​dził tam gdzieś do ru​skich, on na​p raw​dę tyle po​tra​fi zro​bić z kom​p em, że to obłęd. Za​czę​ło się to nie​cie​ka​wie dla nie​go, jak zwy​kle ska​kał z ko​le​sia​mi z mo​stu na głów​kę do rze​ki. Je​den raz sko​czył nie tak, ja aku​rat tam by​łem, po​wiem wam, to było wię​cej niż strasz​n e jak go wy​cią​gną​łem, to był po pro​stu hor​ror, prze​ży​łem to na​praw​dę strasz​n ie, to aku​rat był mój naj​lep​szy ko​leś, tyle im​p re​zek, tyle du​p e​n iek za​li​czy​li​śmy, że obłęd. Nie​ste​ty, po​le​żał w szpi​ta​lu i ko​n iec z wszyst​kim, nie bę​dzie już nig​dy cho​dzić, tak brzmia​ła wte​dy dia​gno​za, no, nie​ste​ty jed​n ak traf​n a. Nie będę wam mó​wił jak był za​ła​ma​n y, ja​kie ro​dza​je śmier​ci sa​mo​bój​czej już so​bie wy​my​ślił na go​rą​co. Były to bar​dzo cięż​kie dni za​rów​n o dla nie​go, jak i dla mnie, by​łem prak​tycz​n ie przy nim cały czas. Za​p y​tasz się, że jak to, to ra​czej nie​moż​li​we, a co cie​bie on ob​cho​dził. Po​wiem to​bie, że ob​cho​dził. By​łem z nim przez cały czas tej wstęp​n ej re​ha​bi​li​ta​cji, przed​tem jak był zdro​wy, by​li​śmy ze sobą non stop, fak​tem jest to, że wy​cho​wy​wa​li​śmy się od ma​łych brzdą​ców ra​zem na tym sa​mym po​dwór​ku. Wresz​cie wpa​dłem na po​mysł, jak już prze​by​wał w domu, żeby mój sta​ry wy​rzu​cił kasę na kom​p u​ter dla nie​go, tra​fi​łem nie​sa​mo​wi​cie, po pro​stu komp go po​chło​n ął cał​ko​wi​cie. Tyl​ko pa​trzy​łem co po​tra​fi, oczy​wi​ście mi​jał czas, a jego umie​jęt​n o​ści ro​sły, póź​n iej za​czął wy​gry​wać pra​wie wszyst​kie kon​kur​sy w pro​gra​mo​wa​n iu, kon​kur​sy na każ​dy te​mat, je​że​li tyl​ko, no wia​do​mo, jak cho​dzi​ło o kom​p y. Je​że​li cho​dzi o mnie, ja też już spo​ro po​tra​fi​łem, ale on wy​ra​stał au​ten​tycz​n ie na ha​ke​ra z krwi i ko​ści. To on wła​śnie po​wi​n ien mieć ksyw​kę Ke​vin, a nie ja, ale on mi ją dał, bo do swo​jej jak mi mó​wił już się przy​zwy​cza​ił i przy​wią​zał. No wie​cie, ksyw​ka tak sama z sie​bie się nie bie​rze, ale ja jesz​cze by​łem w księ​gar​n i jak Ke​vin Mit​n ick pro​mo​wał swo​ją książ​kę i roz​da​wał au​to​gra​fy, to było na​p raw​dę prze​ży​cie. Je​steś metr od na​sław​n iej​sze​go ha​ke​ra świa​ta, po​da​je ci dłoń i pi​sze au​to​graf, no ja my​śla​łem, że się po​szczam z wra​że​n ia, wiem, że tego so​bie nie wy​obra​ża​cie, ale to było ta​kie ku​rew​skie prze​ży​cie, że to obłęd. Ke​vin Mit​n ick wie​lu oso​bom wte​dy wy​tłu​ma​czył czym tak na​p raw​dę jest hac​king, kim tak na​p raw​dę jest ha​ker i jaki jest. Wo​kół po​ję​cia „hac​king” po​wsta​ło wie​le nie​p o​ro​zu​mień. Nie jest to wła​my​wa​n ie się na ema​il, pod​kła​da​n ie tro​ja​n ów czy pod​słu​chi​wa​n ie lu​dzi na ko​mu​n i​ka​to​rach. Hac​ker po​sia​da ogrom​n ą wie​dzę in​for​ma​tycz​n ą i może ją wy​ko​rzy​stać do rze​czy, któ​re prze​kra​cza​ją moż​li​wo​ści prze​cięt​n e​go użyt​kow​n i​ka. Może się np. gdzieś wła​mać, ale je​śli już to robi, to tyl​ko dla​te​go, że

dany sys​tem kom​p u​te​ro​wy sta​n o​wi dla nie​go wy​zwa​n ie i me​to​dę na spraw​dze​n ie swo​ich umie​jęt​n o​ści. Hac​ker jest bar​dzo do​brym pro​gra​mi​stą, eks​p er​tem od sie​ci kom​p u​te​ro​wych i sys​te​mów ope​ra​cyj​n ych. Do​kład​n ie wie, co się dzie​je w jego kom​p u​te​rze i po​tra​fi nim spraw​n ie ad​mi​n i​stro​wać. Tak na​p raw​dę praw​dzi​wy ha​ker jak się wła​mie na twój kom​p u​ter, no ja​kiś tam, niech to bę​dzie na​wet ja​kaś fir​ma, to nie po to, żeby na​ro​bić roz​p ier​du​chy, po pro​stu wcho​dzi, po​p a​trzy, je​że​li coś go in​te​re​su​je, sko​p iu​je, wy​cho​dzi, a ty na​wet nie wiesz, że ktoś grze​bał w two​im kom​p ie i idziesz spo​koj​n ie spać. Wiesz, że so​bie po​bu​szo​wa​łeś na na​gich pa​n ien​kach, zwa​li​łeś so​bie ko​n ia oglą​da​jąc por​n o, masz swo​je ulu​bio​n e stron​ki, było świet​n ie. Śla​dów swo​je​go dzia​ła​n ia, je​że​li jest rze​czy​wi​ście do​bry, nie zo​sta​wia, po pro​stu wcho​dzi, wy​cho​dzi, a ty nic nie wiesz. Ty je​steś w in​ter​n e​cie, a on też, ale w two​im kom​p ie. Wia​do​mo, że są fi​re​wal​le, ale i na to są spo​so​by, lub też nie po​trze​bu​jesz po​ko​n y​wać fi​re​wal​la. Wła​śnie mi się przy​p o​mnia​ło co po​wie​dział Mit​n ick o me​to​dzie So​cial En​gi​n e​ering czy ja​koś tak. Po​wie​dział, że w me​to​dzie tej nie wy​ko​rzy​stu​je się żad​n ych apli​ka​cji hac​ker​skich, a je​dy​n ie ludz​ką głu​p o​tę i na​iw​n ość. Po​le​ga to na wy​łu​dza​n iu ha​seł od użyt​kow​n i​ka w taki spo​sób, aby ten nie wie​dział, że nam daje ha​sło. Ke​vin Mit​n ick oświad​czył, że nig​dy nie uży​wał apli​ka​cji hac​ker​skich. We​dług nie​go, naj​słab​szym ogni​wem są lu​dzie. „In​we​stu​je​cie mi​lio​n y w fi​re​wal​le, róż​n e sys​te​my i naj​p rze​róż​n iej​sze za​bez​p ie​cze​n ia tech​n icz​n e, a po​tem oka​zuj e się, że wasz pra​cow​n ik za​p i​sał ha​sło na kar​tecz​ce i przy​kle​ił ją do mo​n i​to​ra”. Fan​ta​stycz​n y fa​cet, miał tłu​ma​cza, tłu​ma​czył wszyst​ko co po​wie​dział, a ja sta​łem i mi szczę​ka opa​dła to​tal​n ie, mógł​bym jego słu​chać i słu​chać. Za​dał wszyst​kim py​ta​nie, kim tak na​p raw​dę jest ha​ker i jak wi​dzą go inni. Kim wo​bec tego jest ha​ker? Kimś, kogo na​le​ży po​dzi​wiać czy kimś, kogo trze​ba po​tę​p iać? Być ha​ke​rem to nic złe​go, hac​king to two​rze​n ie, a ha​ker ni​cze​go nie nisz​czy. Prze​ciw​n ie, hac​king to ty​sią​ce go​dzin spę​dzo​n ych przed kom​p u​te​rem, nad książ​ka​mi, nad po​zna​wa​n iem sie​bie, nad two​rze​n iem. Ale, po​n ie​waż lu​dzie zda​ją so​bie spra​wę, że ha​ker to ktoś wię​cej niż zwy​kły znaw​ca kom​p u​te​rów czy ad​mi​n i​stra​tor sie​ci, sło​wo to ma pew​n ą ma​gicz​n ą moc. Moc, któ​ra spra​wia, że do​sko​n a​le się sprze​da​je to po​ję​cie, ten wi​ze​ru​n ek. Praw​da jest taka, że to ha​ke​rzy zbu​do​wa​li In​ter​n et. To oni pra​cu​ją nad roz​wi​n ię​ciem swo​jej wy​obraź​n i, po​sia​da​ją umie​jęt​n ość im​p ro​wi​za​cji, spryt i wie​dzę nie​do​stęp​n ą zwy​kłym śmier​tel​n i​kom. Hac​king to spo​sób na ży​cie, a nie czyn​ność za​słu​gu​ją​ca na po​tę​p ie​n ie. By​cie hac​ke​rem, to też by​cie naj – lep​szym we wszyst​kim co się robi. Hac​ke​ra oprócz wie​dzy ce​chu​je też spe​cy​ficz​n y spo​sób my​śle​n ia. Nie pod​da​je się, za​wsze szu​ka wyj​ścia, sta​ra się po​sze​rzyć swo​ją wie​dzę i umie​jęt​n o​ści. Hac​ker ma pe​wien cha​rak​te​ry​stycz​n y spo​sób wi​dze​n ia rze​czy​wi​sto​ści, świat jest dla nie​go jak wiel​ka ma​szy​n a, któ​ra może sta​wiać opór i wów​czas trze​ba zna​leźć od​p o​wied​n i klucz, by go po​ko​n ać; za​wsze go moż​n a zdo​być. Po​wie​dział, że każ​da trud​n ość po​wo​du​je w nim wolę wal​ki. Trze​ba pa​mię​tać, że ha​sło ha​ke​rów jest ta​kie, że wie​dza​jest na​szą twier​dzą, im wię​cej wie​my, tym trud​n iej nas jest po​ko​n ać. Póź​n iej oglą​da​łem z nim film, to zna​czy o nim, bio​gra​ficz​n y ten, no „Ta​ke​down” za​je​bi​sty, jak nie oglą​da​li​ście, to te​raz go so​bie obej​rzyj​cie, jak tyl​ko wam oka​zja po​zwo​li, no wia​do​mo. Po tym fil​mie i ja i Fio​dor, kom​p let​n ie do​sta​li​śmy fio​ła, to​tal​n ie wsią​kli​śmy, ja się nie od​ry​wa​łem od klaw​ki kom​p u​te​ra, na​wet żar​cie przy​n o​si​łem na sto​lik i kli​ka​łem da​lej, ja​dłem, jak so​bie jesz​cze przy​p o​mnia​łem, że mam obok żar​cie. Kli​ka​łem i kli​ka​łem, a go​dzi​n y le​cia​ły. Sta​rzy na​wet byli za​do​wo​le​n i, bo skoń​czy​ły się wy​pa​dy na im​p rez​ki i póź​n e po​wro​ty do domu, a ra​czej ran​n e po​wro​ty do domu. Tak naj​ogól​niej im​p re​zy też były, ale to już co in​n e​go niż przed​tem, mó​wię wam, cał​ko​wi​cie mnie

komp wchło​n ął, cał​ko​wi​cie. Naj​śmiesz​n iej​sze było to, że jak by​łem w mie​ście i skądś tam wra​ca​łem, czę​sto skrę​ca​łem do ka​fej​ki in​ter​n e​to​wej, żeby po​kli​kać albo ko​goś po​znać i po​ga​dać. Od Fio​do​ra dużo się do​wie​dzia​łem, od in​n ych jesz​cze wię​cej, każ​dy coś mi po​wie​dział, bo jak chcesz być do​bry w tym, to nie licz go​dzin, po pro​stu mu​sisz w tym na okrą​gło sie​dzieć, non stop. Kur​wa, na​wet nie wie​cie, jak wszę​dzie jest nie​bez​p iecz​n ie, in​wi​go, no kur​wa in​wi​li, no ja pier​do​lę za​p o​mnia​łem, aha, in​wi​gi​la​cja na ca​ło​ści. – Że co kur​wa? – zdzi​wi​li​śmy się wszy​scy – to zna​czy, że co? – To zna​czy, to – od​p o​wie​dział – że w ka​wia​ren​ce in​ter​n e​to​wej ro​bisz tyl​ko to co jest bez​piecz​n e, bo je​steś pod​słu​chi​wa​n y. – No, okey, to zna​czy, co jest nie​bez​p iecz​n e, a co bez​p iecz​n e w ta​kim ra​zie? – za​p y​ta​łem. – Nig​dy, ale prze​n ig​dy nie wchodź przez kom​p a z ka​fej​ki na swój mail, ko​mu​n i​ka​tor, lub jak masz, na kon​to ban​ko​we. Każ​de two​je ha​sło, któ​re jest przez cie​bie wy​stu​ki​wa​n e na klaw​ce, tra​fia do prze​zna​czo​n e​go na to fol​de​ru w kom​p ie, jest to pro​gram tak zwa​n y key log​ger, je​steś wte​dy za​ła​twio​n y na bank. Je​steś za​ła​twio​n y, je​że​li ktoś bę​dzie chciał to wy​ko​rzy​stać, no je​że​li wła​ści​ciel ka​fej​ki bawi się w to, ale więk​szość się w to bawi. To co wiem, to wy​star​czy, żeby in​a ​czej na to pa​trzeć. Znaj omy mo​ich sta​rych za​ło​żył fir​mę i ma tak zwa​n ą sieć z kom​p u​te​ra​mi, no wiesz, oni mniej pła​cą za net, on się tym opie​ku​je i jemu pła​cą mało, ale jak ma po​n ad 200 osób, to on ma dużo. Tak to już jest, więc on jest tak zwa​n ym ad​mi​n i​stra​to​rem sie​ci i jak chce, to może wszyst​ko co się dzie​je w tej sie​ci kon​tro​lo​wać do woli. Wiem od jego syna Ada​ma, bo mi to po​ka​zy​wał, ale to jest za​je​bi​sta za​ba​wa. Wrzu​ca pro​gram do tak zwa​n e​go snif​fin​gu i ma ha​sła, ja​kie tyl​ko chce ha​sła i tym po​dob​n e. Obo​jęt​n e, czy to e-ma​ile, czy ko​mu​n i​ka​to​ry do ga​da​nia, wsio ryba, wcho​dzi w co chce, no inne pro​gra​my też uży​wa do in​n ych rze​czy. Po​ka​zy​wał mi Adam roz​mo​wę dwóch ma​ło​lat, taki pro​gram do pa​trze​n ia jak ktoś uży​wa ko​mu​n i​ka​to​ra, jak so​bie ga​wę​dzą, jed​n a mówi o okre​sie, że chy​ba jej się opóź​n ia, dru​ga, że to czy tam​to, że jej Ja​rek się po​do​ba, ale na nią nie zwra​ca uwa​gi i tak da​lej, czu​jesz kli​mat, cyrk, jaj a na mak​sa. Wiesz, to z jed​n ej stro​n y jest do​bre, bo byś chciał na przy​kład coś wie​dzieć o są​siad​ce, któ​ra to​bie wpa​dła w oko i już wiesz dużo rze​czy o niej, masz wte​dy na bank ła​twiej​szy start do pod​ry​wu. Mo​żesz wie​dzieć wte​dy o czym ma​rzy, co lubi, jak wy​czuć ją, jest nie​źle, na​p raw​dę lu​bię taką jaz​dę. Naj​le​p iej lu​bię wcho​dzić na ko​mu​n i​ka​tor jako dupa i wte​dy roz​ma​wiam z in​n y​mi du​p a​mi, mo​żesz się wszyst​ko do​wie​dzieć, co tyl​ko chcesz. Chcesz po​znać ja​kąś lub coś się do​wie​dzieć, to masz tyle info, że na​wet so​bie nie wy​obra​żasz, jak nie wy​cho​dząc z domu, wiesz prak​tycz​n ie wszyst​ko, au​ten​tycz​n ie. Wszyst​kie​go się do​wiesz. Masz ksyw​ke jako szmu​la i so​bie ga​dasz, to z jed​n ą, to z dru​gą, póź​n iej z tą mó​wisz o tam​tej, wspo​mi​n asz jesz​cze trze​cią, któ​ra niby ją zna, coś w tym sty​lu i tak da​lej, ale nie ro​bisz tego zbyt na​tar​czy​wie, tro​chę spry​tu i do​bre​go ba​je​ru się przy​da​je. – Cie​ka​we jak się do​wiesz coś o dup​ci jak nie ma kom​p a – za​śmiał się Tolo. – Nie pier​dol, że nie – po​wie​dział Ke​vin – te​raz każ​dy ma kom​p a i neta. – To ty te​raz pier​do​lisz far​ma​zo​n y ko​leś – wkur​wio​n y po​wie​dzia​łem – nie każ​dy tak jak ty może mieć kasę i kom​p u​ter i ne​cik. – No nie, no ja​sne, chy​ba też ra​cja, no ok… – przy​znał Ke​vin. – Ale chy​ba, to jed​n ak jest świń​stwo tak pod​słu​chi​wać ko​goś – ode​zwa​ła się jed​n a z dup, jak się do​wie​dzia​łem przed​tem, nie​ja​ka El​żu​n ia.

– Ha… ha… wie​dzia​łem, że dupy ru​szy te​mat spóź​n io​n e​go okre​su ja​kiejś sik​sy – za​śmiał się gło​śno Tolo. – Nie śmiej się, bo mam ra​cję – nie dała się wy​p ro​wa​dzić z rów​n o​wa​gi tym tek​stem El​żu​nia – to jest po pro​stu nie tak, ko​goś pod​słu​chi​wać. – Pier​do​lisz – od​p o​wie​dział Tolo wy​raź​n ie po​draż​n io​n y – świę​ta się zna​la​zła, jak​byś nig​dy ku​ta​sa w buzi nie mia​ła, a tu się zgry​wa. – Pier​dol się fra​je​rze – krzyk​n ę​ła do nie​go El​żu​n ia – na​wet jak​by, to co kur​wa ma to do rze​czy, pod​słu​chi​wa​n ie to świń​stwo i ko​n iec gad​ki, a jak​bym na​wet mia​ła wziąć do buzi, to byś mu​siał naj​p ierw mieć tego ku​ta​sa, fra​je​rze. – Ja jej wy​p ier​do​lę szma​cie je​ba​n ej – krzyk​n ął Tolo zry​wa​jąc się do niej – ty je​ba​n a szma​to, tu​fto pier​do​lo​n a, nie je​stem dla cie​bie fra​je​rem, kur​wo zje​ba​n a, może ty fra​je​rom dupy da​jesz i cią​gniesz im ku​ta​sy, pier​do​lo​n a suko, na​p raw​dę ja ci wy​p ier​do​lę. Ja pier​do​lę, tego się nie spo​dzie​wa​łem, pra​wie by ją do​p adł, gdy​bym jego z Ke​vi​n em nie po​wstrzy​mał, tak się wkur​wił mak​sy​mal​n ie na nią, wiem, że ten jej wy​p o​wie​dzia​n y fra​jer, do​p iekł mu do ży​we​go, to boli, nikt by nie chciał być fra – je​rem, śmie​ciem czy pa​ró​wą. Jed​n ak z dru​giej stro​n y, je​ba​n a dziw​ka po​win​n a uwa​żać i ta​kich nu​me​rów się nie od​p ier​da​la, zwłasz​cza jak wszy​scy je​cha​li​śmy w kon​wo​ju, nie po​win​n a ta​kich wła​śnie fra​jer​skich nu​me​rów od​p ier​da​lać. Pał​karz z ka​bi​n y spoj​rzał przez ra​mią przez na​sze okra​to​wa​n e okien​ko. – Co tam u was się dzie​je ma​ło​la​ty? – krzyk​n ął. – Nic się nie dzie​je, nic – od​krzyk​n ął Ke​vin przez szum sil​n i​ka. – Za​mknij tę dupę psie – syk​n ął przez zęby Tolo. – No, już do​jeż​dża​my, szy​kuj się – rzu​cił jesz​cze raz pał​karz. Wte​dy wła​śnie Tolo i Ke​vin spoj​rze​li na sie​bie i wie​dzie​li do​kład​n ie, co zro​bią za mo​ment, tak zresz​tą jak przed​tem uzgod​n i​li, strze​li​li pod​mian​kę, o któ​rej wam mó​wi​łem wcze​śniej. Szko​da, że je​den z nich mu​siał już pły​n ąć, żal mi tro​chę było, bo Ke​vin tak in​te​re​su​ją​co opo​wia​dał i po​wiem wam, że jako je​den z nie​licz​n ych go​ści, za​im​p o​n o​wał mi za​je​bi​ście, no, mu​szę sam przy​znać, że był pie​kiel​n ie mą​dry, taki to musi na baj er or​giet​ki nie​źle brać. Su​per​o​wy ko​leś z nie​go, na​p raw​dę in​te​li​gent​n y i ob​la​ta​n y, spo​ko ko​leś. Wresz​cie i mnie do​wieź​li do po​p ra​wy, nic niby szcze​gól​n e​go, ale kur​wa boli, po​my​śla​łem so​bie, nie pę​kaj, bo i tak mu​sisz prze​p ę​kać ten po​byt w tym sy​fie, czy chcesz czy też nie chcesz. Wie​dzia​łem do​kład​n ie, że mu​szę być twar​dy, w koń​cu mó​wiąc moim ulu​bio​n ym po​wie​dzon​kiem, na​wet jak​by to mia​ło być dzie​sięć lat, to i tak, to bę​dzie tyl​ko pięć lat. To było aku​rat tyle, ile mu​sia​łem w po​p ra​wie do dwu​dzie​stu je​den lat ki​blo​wać, no i nie ma wyj​ścia. Wie​dzia​łem też, że po​win​n ie​n em być cier​p li​wy, to i na prze​p ust​kę ja​kąś tam wy​ja​dę, może na​wet uda mi się wy​je​chać na ma​jo​we, czy​li ten zwa​n y słyn​n y dłu​gi week​end, kto wie, może wy​ja​dę. Tak czy in​a ​czej, mu​szę spo​koj​n ie, bez roz​ra​bia​n ia so​bie cze​kać.

Rozdział VI

W ten pierw​szy zje​ba​n y dzień, nu​dzi​łem się wy​bit​n ie, ku​rew​sko się nu​dzi​łem, nie wie​dzia​łem, co ze sobą mam zro​bić. Po​wi​n ie​n em się cie​szyć, że do​sta​łem prze​p ust​kę na, jak to się mówi, na ma​jo​we, na ten zje​ba​n y dłu​gi week​end. Na​p ier​da​la ko​mó​ra, ode​brać czy też nie ode​brać, chuj od​bio​rę. – No, je​stem – po​wie​dzia​łem już na wstę​p ie da​jąc od​czuć, że wali mnie wszyst​ko, że mam nie​chęć do wszyst​kich i wszyst​kie​go. – Ello ko​leś – żar​to​bli​wie za​czął Ra​dek – co wo​gó​le kur​wa ro​bisz? – To kur​wa ro​bię, że wo​gó​le kur​wa nic nie ro​bię – od​p o​wie​dzia​łem mu po​dob​n ą in​to​n a​cją gło​su. – Spo​ko, wy​lu​zuj się – od​p o​wie​dział szyb​ko – wpa​daj do pubu, jest na​sza wia​ra i py​ta​ją się o cie​bie, póź​n iej wy​p ad​n ie​my do dys​ki, może coś wy​ha​czy​my na szyb​ki nu​mer, cze​ka​my, hey – wy​łą​czył się na​wet nie cze​ka​jąc na od​p o​wiedź. Znał mnie do​sko​n a​le, wie​dział, że będę się za​sta​n a​wiał i by mu​siał mnie prze​ko​n y​wać, a może na​wet pro​sić, a tu nic, wy​łą​czył się. De​cy​zja na​le​ży więc do mnie, no i chy​ba pój​dę, nie będę w cha​cie cały czas, bo mi na de​kiel od​p ier​do​li. Nie ma co się za​sta​n a​wiać i roz​my​ślać, więc pły​n ę do pubu, przy​ba​lu​ję tro​chę, to i lu​zik się na​bę​dzie, no i chuj. Wy​p a​dam z ha​wi​ry, pierw​szy tram​waj po dro​dze, je​stem na Sta​rym Ryn​ku. Wcho​dzę, roz​glą​dam się, no kur​wa nie ma ni​ko​go, mu​zy​ka ho​use do​p ier​da​la, ale ni​ko​go z mo​ich nie wi​dzę, ach, ale się zmie​n i​ło, na górę moż​n a wejść, ale heca, bym to prze​ga​p ił. Więc ude​rzam na górę i… ja pier​do​lę, ale gwar​dia, no niech to chuj strze​li, wi​dzę Ra​dzia, Bem​ke, Pal​me, Cy​p i​sa i Ra​fie​go, kur​wa co za eki​p a. – Sie ma zio​ma​le – krzyk​n ą​łem z ra​do​ścią – po​da​jąc każ​de​mu po ko​lei wite. – No, wresz​cie się po​ja​wi​łeś – po​wie​dział Ra​dek – sia​daj, przy​n io​sę ci bro​war. – Dzię​ki Ra​dzio – od​p ar​łem wyj​mu​jąc swo​je szlu​gi i przy​p a​la​jąc jed​n e​go. – Co u cie​bie – za​p y​tał Cy​p is – na wol​ce już chy​ba, nie? – Co ty, nie wiesz – od​p ar​łem – jesz​cze tro​chę mu​szę ki​blo​wać, te​raz aku​rat mam wy​jazd na le​ga​lu. – Kto ma na le​ga​lu ten ma – za​śmiał się Ra​fio. – Pier​do​lisz, znów na zryw​ce? – za​p y​ta​łem Ra​fia – no, nie​źle, nie ma co. – Jak nie masz moż​li​wo​ści in​a ​czej – po​wie​dział Ra​fio – to też nic in​n e​go to​bie nie po​zo​sta​je, tyl​ko wy​myk na żyw​ca. – Wła​śnie Bem​ka nam opo​wia​dał, że An​driu ku​p ił so​bie be​em​wi​ce i to tę trój​kę, a kłó​ci się z nami, że to nie​p raw​da, że ma czte​ry lata – po​wie​dział Pal​ma. – No bo kur​wa nie ma – rzu​cił Bem​ka, po​p i​ja​jąc łyk piwa z bu​tel​ki, to​tal​n ie igno​ru​jąc po​cal – prze​cież mó​wi​łem wam, że je​że​li ta trój​ka, któ​rą ma czy​li mo​del E 36, za​czę​li pro​du​ko​wać je​sie​n ią 1990 roku, a skoń​czy​li pro​duk​cję tej trój​ki w 1998, też na je​sień i za​czę​li pro​du​ko​wać mo​del ko​lej​n y, czy​li E 46, to kur​wa jak sta​ra trój​ka, któ​rą ma, może mieć czte​ry lata, sko​ro naj​młod​sza z tego co wy​n i​ka, musi mieć przy​n ajm​n iej sie​dem lat, do kur​wy ja​-

snej, to jest pro​ste, tyl​ko szyb​ko so​bie kur​wa po​licz. – Zga​dzam się z tym – po​wie​dzia​łem – bo je​że​li now​szy mo​del, ma sam już pra​wie sie​dem lat, a na​wet już wię​cej, to lo​gicz​n e, że on ma przy​n ajm​n iej sie​dem lat – za​koń​czy​łem – to zna​czy on, ten mo​del. – Czy​li na pew​n o nie mniej – do​rzu​cił Cy​p is – zresz​tą Bem​ka wie co mówi, sko​ro to jego hob​by i wie​my, że ksyw​ke nie na dar​mo taką nosi, no nie, za​śmiał się. Fakt, że nie na dar​mo miał taką ksyw​ke, wie​dział po pro​stu o au​tach tej mar​ki wszyst​ko, mo​de​le, wy​mia​ry, pręd​ko​ści, wszyst​kie moż​li​we dane z pa​mię​ci mógł re​cy​to​wać jak na​krę​co​n y. Był na​p raw​dę bar​dzo do​bry, a poza tym jesz​cze uczył się nie​miec​kie​go, taki był moc​n y ko​leś, no tym nam nie​źle im​p o​n o​wał. – No i chuj z tymi mo​de​la​mi – skwi​to​wał krót​ko Pal​ma, chuj w dupę An​driu, z tą jego be​em​ką, ja i tak wolę te​re​n o​we ga​blo​ty, to jest do​p ie​ro kur​wa wy​p as, bu​jasz się w chuj te​re​nów​ką i ro​bisz szpan jak dia​beł, a sik​sy szcza​ją za tobą, trąc ko​la​n em o ko​la​n o na twój wi​dok, aż im się kur​wa mo​kro robi w majt​kach, ki​siel w kro​ku. – Świ​n ie – rzu​ci​ła z tyłu jed​n a z sie​dzą​cych dziew​czyn. – Wow, ale ja​sno się kur​wa robi! – krzyk​n ął Pal​ma. – Pal​ma, kur​wa, masz ra​cję – krzyk​n ął Ra​fio cał​ko​wi​cie nie zwra​ca​jąc uwa​gi na ko​men​ta​rze szmul z po​bli​skie​go bok​su – taki za​je​bi​sty Le​xus te​re​n o​wy z czar​n y​mi szy​ba​mi, alu​sa-mi, kto ci kur​wa pod​sko​czy, któ​ra ci się kur​wa oprze – do​koń​czył – no, kur​wa nie ma siły, je​steś gość w chuj na mak​sa. – Hey mała! – krzyk​n ął Pal​ma od​wra​ca​jąc się do nich – hey mała, chcesz by moja pała ci się w mózg we​ssa​ła – za​czął się śmiać – dziew​czy​n y się od​wró​ci​ły ple​ca​mi, nie mó​wiąc już nic, a Pal​ma też je olał i dał spo​kój szma​tom. Z tego co sam zdą​ży​łem za​uwa​żyć, pu​bo​wa po​sia​dów​ka, nie​źle się roz​wi​ja​ła, a te​ma​tów było na​p raw​dę w chuj, były po pro​stu te​ma​ty róż​n e. Były sa​mo​cho​dy, były szmu​le, były fil​my, róż​n e zresz​tą no​wo​ści, no oczy​wi​ście pro​chy i ma​rze​n ia, co by było gdy​bym coś tam, naj​le​p iej jak​by kasa spa​dła z nie​ba na przy​kład, ta​kie tam. Wszyst​ko i o ni​czym, jak to za​wsze bywa przy chla​n iu bro​wa​ru. At​mos​fer​ka za​czy​n a​ła być na​p raw​dę go​rą​ca i wszyst​ko roz​krę​ca​ło się, no, dość cie​ka​wie. Za go​dzi​n ę i tak mie​li​śmy wy​p aść na dys​ke, więc jak będą do​p i​sy​wać hu​mo​ry to i im​p ra bę​dzie to​tal​n ie po​krę​co​n a i cza​do​wa. Ra​dek zresz​tą mó​wił, że ma na to​wa​rek, to jak so​bie po​my​śla​łem, że póź​n iej za​rzu​ci​my, to czu​łem się już nie​źle i za​je​bi​ście. Wie​dzia​łem do​sko​n a​le, że im​p ra szy​ku​je się za​je​bi​ście po​cze​sa​n a, no i spo​ko. Tak mia​ło być. – Kur​wa Ra​dek – krzyk​n ął Cy​p is – ko​mó​ra ci kur​wa na​p ier​da​la, nie sły​szysz? – To so​bie kur​wa – po​wie​dział gło​śno be​ka​jąc Pal​ma – włącz wi​bra​tor, do chu​ja. – Albo na chu​ja – ryk​n ął śmie​chem Ra​fio. – Taki wi​bra​tor to ra​czej na dupy dzia​ła – stwier​dził czka​jąc Bem​ka. – Albo do dupy – za​czął się chi​cho​tać Ra​fio. – Kur​wa ciii – po​wie​dział Ra​dek włą​cza​jąc ko​mó​rę – no, co jest – hey, no, sły​szę do​brze cie​bie, no, co? Gdzie? Pier​do​lisz? No, no kur​wa ja​sne, dzię​kó​wa, no, to bądź, oki, nar​ka. – Co jest kur​wa gra​n e? – za​p y​ta​łem wi​dząc, że minę Ra​dzio ma nie​wy​raź​n ą. – Na sta​dio​n ie jest im​p ra tech​n o – od​p o​wie​dział – cał​ko​wi​cie za​p o​mnia​łem. – No i co z tego? – za​p y​tał Cy​p is – uzgod​n i​li​śmy, że idzie​my na dys​ke, chy​ba, że po tech​-

no par​ty pój​dzie​my na dys​kę, no nie wiem, mnie to tam obo​jęt​n e, zdą​ży​my wszę​dzie się po​ba​wić i wy​p ić. – Dzwo​n ił Kon​dziu – mó​wił da​lej Ra​dek – wi​dział Ły​se​go i Dy​n io na sta​dio​n ie. – No kur​wa, nie za bar​dzo ku​mam – po​wie​dział Pal​ma pa​trząc na nas. – Bo nie wie​cie co się sta​ło – od​p o​wie​dzia​łem – Ra​dzio do​stał kie​dyś od nich ło​mot i jesz​cze in​n ych, sko​p a​li go nie​sa​mo​wi​cie. – To kur​wa je​dzie​my – po​wie​dział Pal​ma – on aku​rat uwiel​biał za​dy​my, sam był strasz​n ie wy​so​ki i pa​ko​wał się na ste​ry​dach, nikt by mu nie pod​sko​czył, miał ko​p y​to nie​sa​mo​wi​te, wy​star​cza​ło, że klient raz do​stał, wy​star​cza​ło – Ja​sne, kur​wa, że je​dzie​my – krzyk​n ę​li Ra​fio z Cy​p i​sem – je​dzie​my. Tak więc za​p ła​ci​li​śmy za bro​war i w dłu​gą na sta​dion, wszy​scy. To mnie się za​wsze po​do​ba, bo dzi​siaj to​bie po​ma​ga​ją, a ju​tro ty im mo​żesz po​móc, są te za​sa​dy, no i do​brze, że są. Na sta​dio​n ie tłok jak skur​wy​syn, ale wy​cza​ili​śmy ich, no tak po do​brych, no, może dwu​dzie​stu mi​n u​tach szu​ka​n ia. Pierw​szy za​uwa​żył nas Łysy, wi​dział jak się zbli​ża​my, wie​dział już z da​le​ka o co cho​dzi. Za​czął spier​da​lać, my pró​bo​wa​li​śmy ich ja​koś okrą​żyć, ale był na tyle spryt​n y, że gdzieś go kur​wa wcię​ło chu​ja je​ba​n e​go, śmie​cia pier​do​lo​n e​go. Nie ma​jąc in​n e​go wyj​ścia sku​p i​li​śmy się na go​n ie​n iu Dy​n io, pier​do​lo​n e​go gru​ba​sa. Ksyw​kę tę za​wdzię​czał swo​je​mu za​wsze głu​p ie​mu uśmie​cho​wi, że wy​glą​dał jak dy​n ia na Hal​lo​we​en. Za​czę​li​śmy go go​n ić już na mak​sa, spier​da​lał poza głów​n ą pły​tę sta​dio​n u w kie​run​ku drzew, gdzie, praw​do​p o​dob​n ie w pło​cie była dziu​ra i my​ślał, że tam​tę​dy uda mu się spier​do​lić. Nie​ste​ty szyb​ko siadł, zmę​czył się tłu​ścioch i tak to bywa, że z ko​le​sia​mi to fet​n iak, ale bez ko​le​si, to kupa gów​n a przed nami spier​da​la​ła, tak to bywa. Pierw​szy do​p adł go Pal​ma, wy​p ier​do​lił mu cen​tral​n ie sztu​kę w mi​chę. Nie mów​cie nic o krwi, mo​men​tal​n ie z no​cha po​le​cia​ła mu ju​cha, upadł. Tak, żeby nie ro​bić tło​ku, ko​p a​li​śmy go na zmia​n ę. Spró​bo​wał się pod​n ieść, ale do​stał z gla​n a od Cy​p i​sa, że mo​men​tal​n ie przy​kląkł, kur​wa, na​wet chuj nie pró​bo​wał się bro​n ić. Le​d​wo to po​my​śla​łem, a Dy​n io ze​rwał się jak osza​la​ły i wy​ma​chu​jąc rę​ko​ma na oślep, pró​bo​wał wy​biec z na​sze​go kó​łecz​ka ja​kim go oto​czy​li​śmy. Ra​dek, wy​cią​gnął swój pas ze sprzącz​ką taką, że aż strach i wy​kur​wił mu przez twarz, ha​ra​ta​jąc mu ją od łuku brwio​we​go aż do ust, roz​je​ba​n ą twarz miał to​tal​n ie. Z łuku za​czę​ła mu si​kać krew, więc te​raz kom​p let​n ie nic nie wi​dział, tak się moż​n a było do​my​ślać. Ra​dzio jesz​cze raz mu wy​kur​wił sprzącz​ką, tym ra​zem przez gło​wę, aż jęk​n ął i krzy​cząc tym ra​zem chwy​cił się z bólu za gło​wę. Nie zro​bi​ło to na nas żad​n e​go wra​że​n ia, wte​dy Ra​dek przy​sko​czył do nie​go i za​rzu​cił mu pa​sek na szy​ję, za​czął mu go za​ci​skać, my​śla​łem, że go chu​ja chy​ba za mo​ment udu​si. Dy​n io za​czął char​czeć, wy​trzesz​czył oczy i krew mu jesz​cze z wszyst​kich miej​scach za​czę​ła si​kać. Wi​docz​n ie miał jesz​cze skur​wy​syn dość siły, bo ob​ró​cił się gwał​tow​n ie i Ra​dek siłą tego ob​ro​tu wy​p ier​do​lił się na po​bli​skie drze​wo. Pi​zgnął jak dłu​gi, to nas już pod​kur​wi​ło na mak​sa, grad kop​n ięć i cio​sów po​sy​p ał się na gru​ba​sa, za​sło​n ił rę​ka​mi gło​wę, ale nie za bar​dzo mu to po​ma​ga​ło. Jak nie do​stał na że​bra, to kopa w nogę, jak nie w nogę, to kopa w gło​wę. Bę​dzie miał chuj za swo​je, taki cwa​n iak, a te​raz sam do​sta​je w piz​de na mak​sa, śmieć je​ba​n y. Ostat​n ią reszt​ką sił pró​bo​wał się pod​n ieść, gdy do nie​go do​sko​czył Cy​p is. Kur​wa, nie wiem te​raz jak to się sta​ło. Było to tak szyb​ko, że na ja​kie​kol​wiek re​a k​cje było za póź​n o. Do​sko​czył do nie​go Cy​p is, wi​dzia​łem tyl​ko przez uła​mek se​kun​dy błysk noża w jego ręku, było już po wszyst​kim. Ude​rzył gru​ba​sa raz, dru​gi i jesz​cze raz. Za​mu​ro​wa​ło mnie to mo​-

men​tal​n ie, pa​trzy​łem na to, jak​by na coś, co by mnie nie do​ty​czy​ło, jak​bym oglą​dał ja​kiś film. Co dziw​n e, nie do​szło to do wszyst​kich rów​n o​cze​śnie, nie każ​dy od razu spo​strzegł co się dzie​je. Zresz​tą już do​syć się ciem​n a​wo zro​bi​ło. Więc po chwi​li na​stą​p i​ła ci​sza. Pa​trze​li​śmy te​raz na le​żą​ce​go Dy​n io i tak dziw​n ie, przy​n ajm​n iej ja się tak dziw​n ie po​czu​łem, kur​wa, co te​raz. Pa​trzy​li​śmy wszy​scy na sie​bie i nic nie mó​wi​li​śmy, sta​li​śmy bez sło​wa, ci​sza, ku​rew​sko przej​mu​ją​ca ci​sza. Tyl​ko gdzieś tam w od​da​li na​p ier​da​la​ło tech​n o, tak do nas nie do​cho​dzi​ło nic. Nie chce do tego w tej chwi​li wra​cać, czy ktoś wresz​cie coś po​wie​dział, co kto mó​wił, nie za bar​dzo wte​dy sam wie​dzia​łem co ro​bię, co my​ślę, by​łem tam gdzie by​łem, spier​do​li​li​śmy stam​tąd wszy​scy. W taki czy inny spo​sób, do​tar​łem do domu, kur​wa, co te​raz, nie wie​dzia​łem, co może z tego wy​n ik​n ąć, czy coś wo​gó​le się może z tego roz​krę​cić. Nie mo​głem się zna​leźć w domu. Kur​wa, co te​raz, chuj, wcią​gnę so​bie, póź​n iej po​my​ślę, bo te​raz kur​wa nie dam rady wo​gó​le sen​sow​n ie po​my​śleć. Do​brze kur​wa, że jesz​cze zo​sta​ło mi bia​łe, wcią​gnę so​bie, ja​koś może prze​p ę​kam tą schi​ze, po​my​ślę co da​lej, żeby cza​sa​mi nie do​stać na de​kiel, kur​wa sam nie wiem co mam ro​bić, bo niby co miał​bym zro​bić? No kur​wa, nie wiem, cho​dzi​łem z kąta w kąt, to się kła​dłem, to znów wsta​wa​łem, włą​cza​łem muzę, te​le​wi​zor, wy​łą​cza​łem i tak w kół​ko. Do kur​wy nę​dzy, ale mnie no​si​ło, mó​wię wam, to kur​wa wszyst​ko nie było ta​kie pro​ste, co tu zro​bić, kur​wa, co zro​bić, nie wiem, kur​wa, no nie wiem. Kur​wa, mó​wię wam, nie ma to jak do​bra ście​cha w no​cha, kie​dy masz doła lub jest to​bie cięż​ko, na​p raw​dę nie ma nic lep​sze​go, niuch​n iesz so​bie czy spi​dzi​ka lub koks jak masz sa​ła​tę na ten cel i jest cool, jest za​je​bi​ście. Być może pro​ble​mów to nie roz​wią​zu​je, ale chwi​la jest na wy​tchnie​n ie, a może, kto wie, wpad​n ie to​bie ja​kiś po​mysł do gło​wy, kto wie. Naj​ogól​n iej, czy tak czy tak, zwi​n ą​łem ru​lo​n ik, roz​sy​p a​łem ście​żu​n ię śnie​gu, ach jaką pięk​n ą, do​sko​n a​le wiem, że, jak to ciot​ka mó​wi​ła, świat mi się nad​da, dla​cze​go nie odda, pa​mię​tam, ha… ha… ha… Jest cu​dow​n ie, wcią​gam so​bie i mam wszyst​ko i wszyst​kich głę​bo​ko w du​p ie. Więc kur​wa, naj​ogól​n iej mnie to wali, mam to w du​p ie, czy przyj​dą po mnie czy też nie, spo​ko, mó​wię so​bie, lu​zik, czy ja mia​łem coś z tym wspól​n e​go, co ja mia​łem wte​dy zro​bić i tak bym nie zdą​żył jego po​wstrzy​mać, a zresz​tą bym na​wet nie chciał go po​wstrzy​my​wać, na​le​ża​ło się skur​wy​sy​n o​wi, za​je​ba​n e​mu śmie​cio​wi. Bo śmieć za​wsze bę​dzie tyl​ko śmie​ciem, zwy​kłym śmie​ciem. Więc się już nie przej​mu​ję, wali mnie to, mam to głę​bo​ko w du​p ie. Leżę i wpa​tru​ję się w su​fit i tak so​bie leżę, go​dzi​n a​mi mogę su​fi​to​wać i wszyst​kich i wszyst​ko mam w du​p ie, pier​dol​cie się wszy​scy, wszy​scy. Bo mu​si​cie pa​mię​tać, tak jak mó​wi​łem, wszyst​ko w ży​ciu, to gów​n o, oprócz mo​czu, a to co masz zro​bić, to umrzeć i żyć do​pó​ki nie umrzesz, resz​tę so​bie wy​my​ślasz.