Książka Tunele kolejowe w Polsce w obecnych granicach, wybudowane do 1945 roku przedstawia historię budowy i eksploatacji tuneli kolejowych na terenie obecnej Polski. Zagadnienia dotyczące budowy 25 tuneli (z czego siedemnaście powstało w Prusach, sześć w Galicji, jeden w Królestwie Polskim i jeden w odrodzonej Polsce) przedstawiono na tle problematyki XIX-wiecznego budownictwa tunelowego w regionie alpejskim.
W książce opisano równocześnie budowę dwóch najtrudniejszych tuneli w Rydułtowach oraz w Łupkowie, które powstawały stosownie pięć i sześć lat, jak i demontaż tunelu w Wałbrzychu pod górą Brzezinka w latach 30.
XX wieku. Przedstawiono na dodatek budowę najdłuższego górskiego tunelu w Polsce (1605 m) pod nieznacznym Wołowcem w Wałbrzychu, gdzie zaimplementowano postępowe szwajcarskie wiertarki hydrauliczne systemu Brandta.
Opisano także tunele powstałe na kolei szerokotorowej w Uniejowie-Rędzinach koło Miechowa, jak i wąskotorowy tunel w Szklarach koło Rzeszowa. Obok tuneli budowanych metodami górniczymi zaprezentowane zostały na dodatek tunele miejskie, budowane metodami odkrywkowymi, w Bielsku-Białej, Toruniu i tunel kolei średnicowej w Warszawie.
Książka powstała zwykle na podstawie materiałów źródłowych zdeponowanych między innymi w archiwach w Berlinie, Warszawie i Wiedniu. Tekst uzupełniają liczne ilustracje i plany sytuacyjne omawianych obiektów.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
