"Modernizm w architekturze Łodzi XX wieku", autorstwa Błażeja Ciarkowskiego z Politechniki Łódzkiej i Krzysztofa Stefańskiego z Uniwersytetu Łódzkiego, jest pierwszym, nowatorskim opracowaniem ważnego dla dziejów miasta zagadnienia.
W usystematyzowany, chronologiczny sposób przedstawia pojawienie się i rozwój w architekturze Łodzi modernizmu - nurtu, który odcisnął piętno na sztuce XX wieku, a szczególnie ważny był dla architektury.
Modernizm oznaczał zerwanie z formami historycznymi i przy wykorzystaniu nowych technice: żelbetu, stali i szkła, wprowadzał estetykę prostych, kubicznych form oraz odejście od stosowania ornamentu.
W okresie międzywojennym związany był z lewicującą ideologią budowania "nowego, demokratycznego świata", co zaowocowało swoistą rewolucją w budownictwie mieszkaniowym, mającą poprawić katastrofalną sytuację bytową ubogich warstw ludności.
Publikacja podzielona jest na trzy części. Pierwsza opisuje początki łódzkiego modernizmu - pojawienie się secesji i nowych konstrukcji żelbetowych przed I wojną światową. Część druga pokazuje triumf modernizmu w latach międzywojennych, kiedy świeże formy zaczęły przekształcać architektoniczny obraz miasta.
Część trzecia prezentuje modernizm czasów PRL-u, zwany także socmodernizmem, który zmienił szczególnie charakter miasta, zarówno w centrum, jak i na obrzeżach, w formie dużych osiedli mieszkaniowych (blokowisk).
Autorzy zwracają również uwagę na architektów związanych z tym nurtem, twórców o wielkim i ważnym dorobku. Książka pokazuje znaczenie modernizmu dla architektury Łodzi. Zezwala na zerwanie ze stereotypowym spojrzeniem na miasto przez pryzmat jedynie architektury XIX wieku: kamienic, fabryk i fabrykanckich rezydencji.
demonstruje inne oblicze Łodzi, która konsekwentnie w ciągu XX wieku zmieniała swój wizerunek. Całość ilustrują liczne wyjątkowe projekty i zdjęcia. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
