Biedne istoty

Żywy trup? Potwór? A może empatyczna i wrażliwa istota poszukująca akceptacji i miłości…Glasgow, koniec XIX wieku. Ekscentryczny i tak samo odrażający doktor Godwin Baxter pokonuje nauką śmierć, przywracając do życia ciało młodej samobójczyni, która utonęła w rzece. Jako iż przy okazji wszczepia jej mózg śladowego dziecka, będzie musiał nauczyć ją życia od początku.atrakcyjna, żywiołowa i ładna Bella uczy się mówić w błyskawicznym tempie poszerzając swoje słownictwo. Jej postępy przerastają kryteria twórcy. Jest pozbawiona uprzedzeń, łakoma życia i wiedzy oraz nienasycona seksualnie. Nie daje się podporządkować ani mężczyznom, ani innym ograniczeniom swoich czasów.Opowieść o Belli, o jej Bozi, jej kochankach, mężach i jej niespożytej namiętności to historia żywej i prawdziwej miłości i niezwykłej przemiany oraz hołd dla naukowej brawury. Przenosi czytelnika z sali operacyjnej późnowiktoriańskiego Glasgow do arystokratycznych kasyn, slumsów Aleksandrii i paryskiego burdelu, aż po ołtarz w szkockim kościele. To jednak wcale nie zapowiada zakończenia… Bo życie bez wolności wyboru nie jest warte życia.Powieść jest postmodernistyczną rewizją Frankensteina, w której klasycznego potwora zastąpiła Bella Baxter – efektowna młoda erotomanka przywrócona do życia z mózgiem niemowlęcia. Parodiując konwencjonalną powieść wiktoriańską, Gray stworzył dowcipną alegorię polityczną, w której ważną rolę odgrywa wątek pojedynku między żądzami mężczyzn a niezależnością kobiet, wciąż nad wyraz aktualny.Wkrótce na ekranach kin film z udziałem Emmy Stone, Williama Dafoe i marka Ruffalo w reżyserii Giorgiosa Lanthimosa, twórcy Faworyty."– Czy wiesz, Kundelku – mruknęła, wydawszy uprzednio kilka westchnień pełnych głębokiego zadowolenia – że nie robiłam tego od dwóch tygodni, odkąd przypłynęliśmy z Ameryki? Baxter nie zostawiał mnie sam na sam z nikim prócz siebie. Czy podobało ci się to, co zrobiliśmy?Skinąłem głową, a ona dodała szelmowskim tonem:– ale nie podobało ci się tak nad wyraz jak mnie. Nie odsunąłbyś się tak prędko i zachowałbyś się bardziej wariacko. Mężczyźni są chyba bardziej wariaccy, gdy czują się nieszczęśliwi.odszukała parasolkę i radośnie pomachała nią gapiom stojącym na tarasie powyżej, na zboczu wzgórza. Przygnębiło mnie to, że ktoś nas podglądał, lecz z ulgą uświadomiłem sobie, iż obserwatorzy bez wątpienia w pierwszej chwili myśleli, że próbuje mnie udusić, a potem, iż tamuje krwotok z nosa.Gdy powróciliśmy na ścieżkę, strzepnęła z naszych ciuchów gałązki, liście i płatki kwiatów, ujęła mnie ponownie pod ramię i ruszyliśmy naprzód.– O czym będziemy rozmawiać? – zapytała.Byłem zbyt zamyślony, by jej odpowiedzieć, póki nie powtórzyła pytania.– Panno Baxter… Bello, och, droga Bell, czy robiłaś to z wieloma mężczyznami?– O tak, na całym świecie,z zasady na Pacyfiku. Na łodzi w pobliżu Nagasaki poznałam dwóch śladowych oficerów… byli sobie nad wyraz oddani. Czasami robiłam to sześć razy dziennie z każdym z nich.– A czy… robiłaś z innymi mężczyznami coś więcej, Bello, niżeli to, co robiliśmy teraz we dwoje w tych zaroślach?– Niegrzeczny niewiele znaczący Kundelek! Martwisz się tak samo jak Bozia! – oznajmiła Bella, śmiejąc się serdecznie. – Oczywiście, iż nie robię nic więcej ponad to, co dzisiaj robiliśmy,z MĘŻCZYZNAMI. Coś więcej z mężczyznami to to, z czego biorą się dzieci. A ja chcę posiadać trochę uciechy, nie dzieci. Więcej robię tylko z kobietami, jeżeli mi się podobają,ale mnóstwo pań się wstydzi. Panna MacTavish uciekła ode mnie w San Francisco, bo przestraszyła się czegoś więcej aniżeli całowanie rąk i buzi. Cieszę się, Kundelku, że możemyo tym rozmawiać otwarcie. Wielu mężczyzn się wstydzi."Fragment książki