Posynodalna Adhortacja Apostolska Christus Vivit

Chrystus żyje. On jest naszą nadzieją, jest najefektowniejszą młodością tego świata. Wszystko, czego dotknie, staje się młode, staje się nowe, napełnia się życiem. (...) On żyje i chce, abyś żył! Ojciec Święty z miłością przypomina w niej prawdy naszej wiary i namawia do wzrastania w świętości i w trosce o własne powołanie. Równocześnie zwraca się do całego Ludu Bożego – duszpasterzy i wiernych – aby potraktować opiekę nad młodzieżą jako świeże wyzwanie i szansę do pobudzenia własnego wzrostu duchowego. W swoim nauczaniu z jednej strony ostrzega przed tworzeniem zamkniętych duszpasterstw, które mogą w pewien sposób izolować młodych od rodziny i wpływów otaczającego ich świata, z drugiej nakłania duszpasterzy do podejmowania inicjatyw, które będą umacniały młodzież w byciu świadkami Chrystusa i w wypełnianiu misji dawania siebie innym, które co prawda kosztuje, ale przynosi owoc pokaźny. Według papieża Franciszka młodość nie jest okresem życia, ale stanem serca. Ludzie młodzi są nie tylko przyszłością świata,z reguły jego teraźniejszością, w którą wnoszą bezcenny wkład. Dzięki czemu Kościół przez wieki może się nieustannie odnawiać na najróżniejszych etapach swojej długiej historii. Ojciec Święty poświęcił na dodatek niemało uwagi sytuacji ludzi młodych, którzy żyją w rzeczywistości wojny i doznają przemocy w niezliczonej różnorodności jej form: porwań, haraczy, przestępczości zorganizowanej, handlu ludźmi, stosowania seksualnego i niewolnictwa, przemocy wojennej itp. Pomimo tych traumatycznych doświadczeń namawia ich, żeby nigdy nie pozwolili sobie odebrać nadziei: Niezależnie od tego, jak nad wyraz byś się oddalił, Zmartwychwstały jest obok ciebie, wzywa cię i czeka na ciebie, abyś zaczął od nowa. Kiedy czujesz się stary z powodu smutku, urazów, lęków, wątpliwości lub porażek, On będzie przy tobie, żeby na nowo dać ci siłę i nadzieję Powyższy opis pochodzi od wydawcy.