Krytyczne (nie)porządki, AZ#71F52894EB/DL-ebwm/pdf

Krytyczne (nie)porządki – książka poświęcona współczesnej polskiej krytyce literackiej, koncentrują się najczęściej na problemach dyskursu krytycznego, krytycznoliterackiej retoryki, metakrytycznej samo-świadomości. Autorka próbuje przyjrzeć się temu, jak krytyka sama się definiuje i jak jest definiowana, jak sytuuje się i jak jest sytuowana w przestrzeni życia literackiego i społecznego, śledzi sposoby jej oddziaływania, tropi najciekawsze krytyczne strategie. Opisując dyskurs krytyczny, demonstruje przeróżne uwikłania krytyki, jednocześnie jej wielogłosowość i performatywny charakter, jak i mechanizmy wspólnotowych (środowiskowych, grupowych) zachowań i relacje pomiędzy obowiązującymi w polu krytyki regułami a jednostkowym głosem podmiotu. Zwraca również uwagę na współzależności między krytycznymi wystąpieniami a zmianami w przestrzeni życia publicznego. Analiza dyskursu krytycznego i jego instytucjonalnych uwarunkowań pozwala tutaj zarówno na uchwycenie podmiotowości, indywidualnego charakteru i swoistości krytycznych projektów, jak i na refleksje dotyczące szerszej problematyki światopoglądowej, kulturowej, a także komunikacyjnych uwarunkowań krytyki. Pokaźnym punktem odniesienia dla takiego spojrzenia na krytykę literacką są m.in. Prace Michela Foucaulta i Pierre’a Bourdieu.
Kluczowe w pierwszej części książki zagadnienia metakrytycznych metafor, narcyzmu krytyki i funkcjonowania dorobku Stanisława Brzozowskiego w krytyce literackiej przedstawione zostały w szerszej perspektywie, obejmującej drugą połowę XX wieku i pierwsze lata wieku XXI. W drugiej części książki wyróżniona została cezura przełomu 1989 roku, a poszczególne teksty poświęcone zagadnieniom związanym z ustawianiem krytycznego głosu w nowej sytuacji literatury i kultury, z przesuwaniem pola krytyki, a także z poważnymi zmianami w środku tego pola złożyły się na pogmatwaną, skomplikowaną mapę krytycznoliterackich wystąpień ostatnich lat.

Dorota Kozicka pracuje w Katedrze Krytyki Współczesnej na Wydziale Polonistyki UJ. Zajmuje się prozą niefikcjonalną, literaturą polską i życiem literackim po roku 1989, historią i teorią krytyki literackiej. W 2003 roku wydała książkę Wędrowcy światów prawdziwych. Dwudziestowieczne relacje z podróży, w 2010 – antologię polskiego pamfletu, zatytułowaną „Chamuły”, „gnidy”, „przemilczacze”…