Książka Performans Diany Taylor z pewnością akcentuje się na tle rodzimych i tłumaczonych prac o performansach i performatywności. Autorka jako materiał swych rozważań wybrała stosunkowo słabo znane przykłady z Ameryki Środkowej i Południowej, co nie pozostało bez wpływu na sposób definiowania tytułowego zjawiska, zwłaszcza jego aspektów politycznych.
dodatkowo sto kilkadziesiąt nieszablonowych fotografii ze zbiorów nowojorskiego Hemispheric Institute of Performance and Politics nie tyle ilustruje przywoływane artystyczne działania i zaangażowane interwencje w rzeczywistość, ile stanowi integralny składnik wywodu, który niewiele ma wspólnego z typowym akademickim wykładem.
skrupulatnie rozplanowany graficznie wchodzi w dialog ze zdjęciami, dając przykład tego, co można nazwać pisaniem performatywnym czy również performansem pisania. Diana Taylor wykłada performatykę na Uniwersytecie Nowojorskim.
Założyła i kieruje pracami Hemispheric Institute of Performance and Politics. Opublikowała Theatre of Crisis: Drama and Politics in Latin America (1991), Disappearing Acts: Spectacles of Gender and Nationalism in Argentina’s ‘Dirty War’ (1997) i wielokrotnie nagradzaną, tłumaczoną na język portugalski i hiszpański monografię The Archive and the Repertoire: Performing Cultural Memory in the Americas (2003).
Przygotowany przez Mateusza Borowskiego i Małgorzatę Sugierę na podstawie zmienionej i poszerzonej wersji anglojęzycznej, bogato ilustrowany Performans jest pierwszą książką Taylor w języku polskim.
