Obraz społeczeństwa lwowskiego w polskiej świadomości historycznej utrwalony został w literaturze, zwłaszcza pamiętnikarskiej, w malarstwie, rycinach i fotografiach, ale te obejmują z reguły sześćdziesięciolecie trzech pokoleń, od roku 1880 do roku 1939, ze szczególnym nasileniem w międzywojennym dwudziestoleciu.
I to właśnie generuje ów Lwów sentymentalny, przedstawiony w pierwszej części niniejszego albumu. Lwów w tym czasie był nadal miastem kilku nacji, języków i wyznań, ale górowała ludność polska, licząca około 80 procent mieszkańców.
Kilkanaście procent stanowili obywatele mówiący językiem ukraińskim, grekokatolicy. Dużą wreszcie grupą występowali Żydzi, posługujący się na co dzień językiem jidysz, żyjący we własnej dzielnicy, położonej na północy miasta, za Teatrem Wielkim.
Był jednak znaczny i ważny odłam społeczności żydowskiej w pełni spolonizowanej, Polacy wyznania mojżeszowego: lekarze, adwokaci, pisarze i artyści, kompletnie utożsamiający się z kulturą i cywilizacją polską.
Podobnie było z lwowską inteligencją pochodzenia ormiańskiego i karaimskiego. Lwowiaków za każdym razem łączył szczery patriotyzm i mocna wieź wspólnoty, optymizm i radość życia. Sprzyjały temu codzienne przechadzki po ulicy Akademickiej, którym patronował Adam Mickiewicz na swojej wyniosłej kolumnie, odbierający laur od geniusza sławy, sprzyjały temu niedzielne mszalne dwunastówki, spacery po parku Kilińskiego i na plac Powystawowy, sprzyjał temu wreszcie lwowski sport, rozwinięty w tym mieście bardziej aniżeli gdzie indziej.
(ze Słowa wstępnego prof. Zdzisława Żygulskiego jun.) Data premiery: 2015-10-19 EAN: 9788327429346 Format: 24x33 cm liczba stron: 128 Rok wydania: 2015 Wydawnictwo: Olesiejuk Sp. Z o.o.
