Jedna z najgłośniejszych powieści ostatnich dekad renomowana za manifest feminizmu i wiwisekcję postkomunistycznej Ukrainy. Wydana po raz pierwszy w 1996 roku powieść, którą sama Oksana Zabużko określiła mianem psychoanalizy narodowej błyskawicznie stała się ukraińskim bestsellerem i zyskała międzynarodowy rozgłos.
Jej bohaterka, poetka i wykładowczyni, z dystansu amerykańskiego uniwersytetu przygląda się swej poturbowanej poprzez historię ojczyźnie, Ukrainie, ale i sobie samej, uwikłanej w skomplikowaną relację, przeszłość i własne ograniczenia.
W hybrydycznej narracji Zabużko przedstawia jak lata totalitaryzmu odcisnęły piętno na intymnych relacjach, skazując je na bylejakość i stereotypowość ról. Drapieżnym, gęstym od emocji językiem o walce jaką jej bohaterka musi stoczyć aby zawalczyć o siebie i pracy, jaką musi wykonać jej zdegradowany mentalnie i kulturowo kraj.
Badania terenowe nad ukraińskim seksem budzące liczne kontrowersje w momencie wydania z upływem czasu stały się współczesną klasyką i zapoczątkowały falę nowej literatury pisarek, zwanych „córkami Zabużko".
Do dziś są najchętniej przekładaną, ukraińską powieścią prowokującą do dyskusji o ukraińskich kompleksach i sytuacji kobiet w postsowieckich społeczeństwie.
