Emil Cioran (1911-1995), rumuński filozof, osiadłszy na resztę życia w Paryżu już pod koniec lat trzydziestych XX wieku, został ostatecznie francuskim intelektualistą i w okresie wczesnopowojennym zdecydował się pisać wyłącznie po francusku.
Niniejsza książka powstała jeszcze w języku rumuńskim w 1940, a w przekładzie na francuski (Le Crépuscule des pensées) ukazała się w 1991 roku. Ze względu na wysoce niezadowalający przekład na język francuski niniejsze wydanie jest tłumaczeniem z oryginału rumuńskiego Amurgul gîndurilor.
Poprzednia polska wersja, pod mylącym tytułem Zmierzch myśli (zmierzch nie myśli, ale zapada), z konieczności powtarza niedostatki podstawy francuskiej. Na dodatek tytułowe słowo,,myśli" ma oznaczać drugą osobę l.
mn.,,Na początku był Zmierzch", pisze Cioran - śladem starożytnych, dla których umieranie inicjuje się wraz z chwilą narodzin - w tym zbiorze niezwykle poetyckich aforyzmów i przemyśleń pełnych miłości do życia, symbolizowanego poprzez różę, i poszukiwania sensu (motyw krzyża) w bezsensownym z założenia wszechświecie.
Ten paradoks - ta sprzeczność - przenika całe dzieło Ciorana, a najdobitniej we wczesnej fazie jego twórczości. Duch to,,materia wydźwignięta do stanu cierpienia". Róża życia zakwita chorobą, chcemy usłyszeć zapach róży, bo duszę,,formuje nam muzyka".
Po tych bezdrożach anestezji krąży nocami młody Cioran cierpiący na bezsenność - i na życie.
