Konopnicka baśniowy świat przeniosła na polską wieś, wplatając go w ojczysty krajobraz (jezioro Gopło, góry Karpaty, miasto Gniezno) oraz łącząc z legendą o Popielu, z Piastem czy Mieszkiem. Fabuła powieści zamyka się w cyklu rocznej wegetacji przyrody od wiosny do jesieni.
Pisarka ukazuje (na tle ubogiej chaty Skrobka i przygód sierotki Marysi, szukającej pomocy u królowej Tatry) krasnoludki - ubożęta jako dobrotliwe bóstwa domowe, przyjazne ludziom, obdarzając je cechami indywidualnymi - na czele z królem Błystkiem i Koszałkiemopałkiem szukającym wiosny.
W historii o Marysi i o krasnoludkach Konopnicka zawarła dostatek motywów, postaci i uczuć, które umiejętnie powiązała z prostotą oraz artyzmem formy i treści. Pokazała w dodatku najważniejsze wartości jak: dobro, miłosierdzie i wiarę w udoskonalone jutro oraz umiłowanie ojczystej ziemi - jej efektowna i legend.
Baśń wzbogaca fantazję dziecka, ukazuje mu najważniejsze parametry psychiki ludzkiej i kształtuje jego właściwe postawy moralne. Tematyką przewodnim twórczości Marii Konopnickiej stały się jej słowa: „Nie przychodzę ani uczyć dzieci, ani też ich bawić, przychodzę śpiewać z nimi…".
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
