Książka została napisana w formie dialogu pomiędzy oświeconym Teozofem, a sceptycznym pytającym. Bławatska wyjaśnia pochodzenie pradawnych korzeni Teozofii i omawia koncepcje bezosobowego Boga, jako zasadę uniwersalną i jednoczącą, idee karmy oraz reinkarnacji jako dynamikę rozwoju i ewolucji człowieka oraz wędrówkę duszy po odłożeniu ciała fizycznego.
Autorka wspomina także o budowie ciał subtelnych człowieka, niebezpieczeństwach rozwoju duchowego, spirytyzmu, niezdrowego, gdy jest egoistyczne, zainteresowania zaświatami oraz stopniami astralnymi ludzkości.
Wyjaśnia także takie pojęcia jak przeznaczenie i wolna wola. Części tego nauczania przeniknęły już w pewnym stopniu do świadomości dzisiejszego człowieka, jednak większość z tych idei nie została jeszcze poprawnie zrozumiana i wprowadzona w codziennie życie, a gdy tak się stanie autorka ma nadzieję na dramatyczną ulepszenie stanu naszej cywilizacji, co jak twierdzi, musi być wynikiem użycia,,zakumulowanej Mądrości wieków, zbadanej i potwierdzonej poprzez generacje pokaźnych Jasnowidzących - Mistrzów Mądrości, Miłości i Mocy".
