Głównym celem badawczym pokazujenej monografii jest rozstrzygnięcie pytania, czy wartość normatywna przepisów formujących kompetencje regulacyjne Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego i Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego w zarządzaniu ryzykiem systemowym uzasadnia pozytywną prognozę, co do sprawnego przeciwdziałania podobnym zjawiskom jakim był kryzys subprime.
Założono bowiem, że wyłącznie zrozumiała, jednoznaczna i pragmatyczna (także na poziomie egzekucyjnym) regulacja prawna może gwarantować ochronę wspólnotowych wartości z bezpieczeństwem rynku finansowego na czele.
Co więcej, zależność ta działa też odwrotnie " przepisy, których wartość normatywna jest ograniczona lub w ogóle wątpliwa, rzeczywistych gwarancji dla zabezpieczenia tych wartości dostarczyć nie mogą, stwarzając regulację fasadową, a nawet krzywdzącą, bo stwarzającą tylko złudzenie zabezpieczenia systemu finansowego.
Dlatego oczekiwanie co do efektywności instrumentów nadzorczych pozostających w dyspozycji ERRS i EUNB powinno mieć rzetelne pokrycie w przepisach, które byłyby w stanie zagwarantować, że wspomniane instrumenty będą faktycznie skuteczne " jednocześnie na poziomie makro-, jak i mikroostrożnościowym i w sytuacjach najpoważniejszych zagrożeń tak dla całego systemu finansowego, jak i poszczególnych jego części.
