Budżet zadaniowy wprowadzony został w wielu krajach jako metoda upraszczania realizacji zadań publicznych. W większości państw Zachodnich rozważania nie koncentrują się wokół zasadności używania budżetu zadaniowego (gdyż jest to tam oczywiste), lecz dotyczą sposobu zastosowania go do rzeczywistej poprawy alokacji środków publicznych.
Choć w Polsce pierwsze prace nad wdrożeniem zadaniowego budżetu państwa podejmowane są od 2006 r., jego konstrukcja prawna jest dalece niedoskonała, a sposób jego realizacji wymaga istotnych zmian. Braki te są widoczne zwłaszcza na tle francuskich doświadczeń, co nie oznacza jednak, że we Francji zostały rozstrzygnięte wszystkie pokaźne kwestie (charakter niedookreślony ma m.in.
odpowiedzialność zarządcza). Analizując poszczególne elementy budżetu w układzie zadaniowym w Polsce nie można uznać, iż budżet zadaniowy został w Polsce właściwie wdrożony: niezdefiniowany podmiot odpowiedzialny za realizację zadania, w wielu przypadkach brak powiązania celów z miernikami i trudności w ich opracowywaniu oddolna procedura opracowywania budżetu w układzie zadaniowym brak informatycznego powiązania układu zadaniowego wydatków z układem tradycyjnym brak rzeczywistej kontroli produktywności i skuteczności wydatkowania środków publicznych Trudno zatem oczekiwać, żeby w najbliższych latach budżet tradycyjny mógł zostać zastąpiony budżetem zadaniowym.
Aby stało się to osiągalne, niezbędne jest dokonanie gruntownych zmian w zakresie metodologii jego opracowywania tak, żeby w wyniku wprowadzenia w Polsce budżetu zadaniowego w ujęciu prawnym realne było jego skuteczne i bezkonfliktowe wykonywanie, uzyskiwanie rzetelnych danych o efektach oraz ich rzeczywistej kontroli.
Wobec powyższego w publikacji z jednej strony opisano teoretyczne aspekty budżetu zadaniowego, zaś z drugiej poręczne problemy jego wdrażania. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
