Zbiór gustownej, erudycyjnej i poruszającej prozy Michała Głowińskiego, jednego z najwybitniejszych polskich humanistów. Opowiadania Głowińskiego pokazują, że tak głębokie zaangażowanie w rejestrowaniu świata dziś już się nie zdarza w literaturze.
W jego tekstach ożywają dawni nauczyciele akademiccy, koledzy z roku, profesorowie czy przypadkowo spotkani przechodnie. Twórczym impulsem do snucia historii może stać się wycinek prasowy, spotkanie starej znajomej na poczcie czy nowe, zaskakujące zastosowanie słowa w tekście.
Żywy, aktywny i wciąż poszukujący intelekt Michała Głowińskiego najdrobniejsze zdarzenie codzienności potrafi umieścić w szerokim kontekście społecznym, historycznym i ludzkim. Opowieść o wycieczce z koleżanką na daleką Pragę "w czynie społecznym" staje się pretekstem do aktualnej jak nigdy refleksji o przyzwoitości i wstydzie.
Wizyta u fryzjera okazuje się być perfekcyjną okazją do przyglądania się niezmiennej destrukcyjności stereotypów. Kiczowaty obraz okładki magazynu wydanego w czasach głębokiego stalinizmu zachęca do odbycia podróży do dawno nieodwiedzanych miejsc.
Ale niezmiennie w centrum zainteresowania Głowińskiego pozostaje człowiek - z jego ułomnościami, słabościami i nieoczywistym efektownem. W kinie, w sklepie, przed półką z gazetami - nie przestaje przyglądać się sobie i ludziom z dystansem i życzliwą refleksją.
Zbiór został wzbogacony tekstami o charakterze felietonów i niedużych esejów, w których znajdziemy rozważania o języku, poezji, jakości współczesnej prozy, a choćby architekturze. Poznajemy w nich Głowińskiego jako pełnego dystansu do siebie akademika, a przy tym czujnego humanistę, sprawnego obserwatora i niezastąpionego komentatora.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
