Autor podjął zagadnienie analizowane w literaturze przedmiotu, lecz w Polsce dotychczas nieobecne. Postarał się rozpatrzyć grę w szachy w wyjątkowo szerokim aspekcie kultury przeciętniewiecznej Europy, szerszym i bardziej wszechstornnym niżeli w dotychczasowym piśmiennictwie.
Poza wstępem, zakończeniem i obszerną bibliografią 9w której na pozytywną ocenę zasługuje bogaty, wielojęzyczny komplet źródeł) praca składa się z pięciu rozdziałów omawiających miejsca gier planszowych w wychowaniu rycerskim, symboliczne i rozrywkowe zastosowanie szachów i gier z grupy tabula w życiu władcy, funkcjonowanie gier na szachownicy w życiu możnowładztwa i rycerstwa, gry planszowe i ludzkie namiętności, wreszcie krytykę gier w szachy wypowiadaną przez duchownych i świeckich myślicieli przeciętniewiecznych.
