Autobiografia Marii Skłodowskiej-Curie to rzeczowa relacja z życia dwukrotnej laureatki nagrody Nobla. Autorka stawia na odtworzenie faktów, dzielenie się swymi przemyśleniami, unikając przy tym górnolotnych słów i wygładzonej autokreacji.
Jej opowieść daleka jest od stawiania sobie pomnika i budowania mitu. Skłodowska jako pisarka nie przestaje nigdy być naukowcem. Publikacja maluje obraz lat dzieciństwa i dorastania w Polsce w czasach zaborów.
Odtwarza późniejsze życie obdarzonej wybitnym umysłem emigrantki, która za sprawą pracowitości i konsekwencji zostaje wybitną uczoną. Autorka tłumaczy, co skłoniło ją do nauki przedmiotów ścisłych i wyjazdu na studia do Paryża.
pokazuje równocześnie blaski, jak i cienie pracy w laboratorium. Ujawnia genezę wydzielenia nowych pierwiastków, polonu i radu – przedsięwzięcia, które zapewniło jej stałe miejsce w panteonie najwybitniejszych naukowców.
Odsłania również bardziej prywatne oblicze, wypełnione obowiązkami matki i żony. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
