Był głośny debiut, pora na głośny powrót! Po przeszło dwudziestu latach od chwili wydania "Kliniki lalek", powieści o wyzwalaniu się z poczucia obcości, frapującej "baśni psychoanalitycznej", jak pisała w entuzjastycznym posłowiu do książki Maria Janion, Małgorzata Holender powraca wyśmienitym tomem poetycko-prozatorskim.
"Przyloty. Odloty" można by pewnie traktować jako kontynuację debiutanckiej opowieści - powracają w niej niektóre motywy, sposoby obrazowania, pytania, intuicje. Nie jest to jednak w żadnym razie prosty literacki sequel.
To rzecz jakby jeszcze mocniej oparta na doświadczeniu, już nie baśniowa, nie alegoryczna. Na "Przyloty. Odloty" składa się kilkadziesiąt konkretnych, poruszających wierszy, często dotyczących relacji: matka-córka, córka-matka, i sfingowany dziennik osnuty na wydarzeniach widocznych i pozornie błahych, poprzedzających śmierć bliskiej przyjaciółki.
Całość generuje pewnego rodzaju księgę przemijania - przemijania i powrotu - a zarazem bardzo wnikliwe studium damskiej tożsamości. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
