Bohaterka: pacjentka (lat 28) depresyjna, bezczynna, zalegająca w łóżku, wycofana z relacji towarzyskich, przyjęta do szpitala psychiatrycznego z powodu pogarszania się stanu psychicznego i nadużywania leków.
cechuje ją postępująca apatia, spadek energii z zaleganiem w łóżku, utrata zainteresowań, gorsze skupienie i koncentracja uwagi, unikanie ludzi, płaczliwość z myślami i tendencjami samobójczymi. Pierwszej nocy w szpitalu płacze tak głośno i mruczy tak żałośnie, iż pozostałe pacjentki w akcie zbiorowej zemsty okradają ją z gazety i mydła.
Miejsce wydarzeń: szpital w Kobierzynie, antyarka załadowana kobietami dedykowanymi do wyginięcia, odrzuconymi egzemplarzami charakteryzującymi się fatalną kompilacją genów.,,Olga Hund zabiera nas w podróż przez lecznicę rozczarowania światem.
Światem, w którym wszystko może być urojone, tylko przemoc jest prawdziwa. Sam szpital psychiatryczny to metafora systemu, w którym żyjemy. Jest lokalna waluta i jej zmienny kurs, władza i monopol na sprawowanie przemocy, kultura i sztuka.
Jest również odpowiednik parlamentu i demokracji, które dają jednakowo mało nadziei, jak te prawdziwe. Te wczasy dla smutnych dzieci są tylko po to, żeby przywrócić bohaterki do tego, co je tu przywiodło: do ojców, wujków, mężów, matek, Kościoła, rachunków, eksmisji i chwilówek.
Do rozczarowania, które muszą nauczyć się przeżywać po cichu" - Katarzyna Rakowska, Inicjatywa Pracownicza.,,Czyta się z wypiekami, śmiechem i przerażeniem. Wspaniała na wakacje, do lasu, do autobusu, do grobu, na depresję i zbyt korzystny humor.
Wykręca mózg" - Ziemowit Szczerek. Książka wygrała nagrodę Gombrowicza, Conrada, a także miała nominację do Nagrody Literackiej Gdynia.
