"„KWAIDAN” ZNACZY „OPOWIEŚCI NIESAMOWITE” – PRZERAŻAJĄCE HISTORIE O DUCHACH I DEMONACH, NAWIEDZENIACH I EGZORCYZMACH ZACZERPNIĘTE Z JAPOŃSKIEGO FOLKLORU.
unikatowy zbiór subtelnych, a zarazem upiornych opowiadań o zjawiskach nadprzyrodzonych z dawnych czasów. Szkice świata nierzeczywistego, ale napawające poczuciem duchowego realizmu. Budząc grozę, posiadają zarazem stanowić przestrogę i refleksję nad ułomną ludzką naturą, pokazać tajemną drogę wiodącą z powrotem do równowagi pomiędzy światami żywych i umarłych.
Historie te wychwalają męstwo i poświęcenie, hołubią gościnność i prawdomówność, hołdują rzetelnej pracy. Opowiadając m.in. O Yuki-onnie, czyli kobiecie śniegu, albo o bezuchym mnichu Hoichim, przeszły już do kanonu podań ludowych.
Opowieści zgromadzone i spisane poprzez Lafcadio Hearna – człowieka Zachodu, który przyjął Japonię za swoją ojczyznę – dowodzą, że w trafnej formie literatura grozy może stać się arcydziełem. Zbiór uzupełniają trzy eseje na temat owadów i ich związku z wierzeniami japońskimi.
Zakorzenione w tradycji, przyprawiające o dreszcz opowieści grozy z „Kwaidanu” stanowią nieodłączną część dziedzictwa Japonii stale obecną w literaturze, filmie czy komiksie. Wielokrotnie inspirowały twórców współczesnej kultury i popkultury. Każdy zainteresowany yokai i yurei po prostu powinien je znać.
Lafcadio Hearn (wł. Patricio Lafcadio Tessima Carlos Hearn, a w j. Japońskim: Yakumo Koizumi, 1850- 1904) – pisarz tworzący w języku angielskim i japońskim, znany z reguły z opisów kultury i folkloru Japonii. Spomiędzy wielu jego książek najsłynniejszy jest właśnie zbiór legend i opowieści niesamowitych „Kwaidan”. W czternastym roku po przybyciu do Japonii Hearn zmarł, ciesząc się sławą „japońskiego pisarza narodowego”
„Książka tak japońska, jak haiku.”
„Kwaidan”. Wstęp do wydania japońskiego"
unikatowy zbiór subtelnych, a zarazem upiornych opowiadań o zjawiskach nadprzyrodzonych z dawnych czasów. Szkice świata nierzeczywistego, ale napawające poczuciem duchowego realizmu. Budząc grozę, posiadają zarazem stanowić przestrogę i refleksję nad ułomną ludzką naturą, pokazać tajemną drogę wiodącą z powrotem do równowagi pomiędzy światami żywych i umarłych.
Historie te wychwalają męstwo i poświęcenie, hołubią gościnność i prawdomówność, hołdują rzetelnej pracy. Opowiadając m.in. O Yuki-onnie, czyli kobiecie śniegu, albo o bezuchym mnichu Hoichim, przeszły już do kanonu podań ludowych.
Opowieści zgromadzone i spisane poprzez Lafcadio Hearna – człowieka Zachodu, który przyjął Japonię za swoją ojczyznę – dowodzą, że w trafnej formie literatura grozy może stać się arcydziełem. Zbiór uzupełniają trzy eseje na temat owadów i ich związku z wierzeniami japońskimi.
Zakorzenione w tradycji, przyprawiające o dreszcz opowieści grozy z „Kwaidanu” stanowią nieodłączną część dziedzictwa Japonii stale obecną w literaturze, filmie czy komiksie. Wielokrotnie inspirowały twórców współczesnej kultury i popkultury. Każdy zainteresowany yokai i yurei po prostu powinien je znać.
Lafcadio Hearn (wł. Patricio Lafcadio Tessima Carlos Hearn, a w j. Japońskim: Yakumo Koizumi, 1850- 1904) – pisarz tworzący w języku angielskim i japońskim, znany z reguły z opisów kultury i folkloru Japonii. Spomiędzy wielu jego książek najsłynniejszy jest właśnie zbiór legend i opowieści niesamowitych „Kwaidan”. W czternastym roku po przybyciu do Japonii Hearn zmarł, ciesząc się sławą „japońskiego pisarza narodowego”
„Książka tak japońska, jak haiku.”
„Kwaidan”. Wstęp do wydania japońskiego"
