"Przedsięwziąłem tę część królestwa, w której się urodziłem i gdzie mi najbłyskotliwiejsze chwile życia mego ubiegły, tę, która tém samém jest i lepiej mi znajomą i bliższą, iż tak powiem, serca mojego niżeli inne".
Adam Lerue (1825-1863) urodził się w roku w Dubience. W latach 1844-1851 uczył się w warszawskiej Szkole Sztuk efektownych. Jeszcze podczas studiów został zaangażowany jako rysownik Delegacji do Opisywania Starożytności w Królestwie Polskim pracującej pod kierownictwem K. Stronczyńskiego.
Delegacja inwentaryzowała zabytki znajdujące się guberniach Królestwa Polskiego. Adam Lerue postanowił opublikować swoje akwarele wytworzone w 1852 roku w Guberni Lubelskiej. Dzieło zatytułowane Album Lubelskie składało się z 12 zeszytów, wydawanych od 1857 do 1859 roku w Zakładzie Litograficznym Adolfa Pecqa i S-ki w Warszawie.
Każdy zeszyt zawierał 4 lub 5 litografii ukazujących zabytki Guberni Lubelskiej i krótki opis obiektów. Litografie ukazujące reprezentacyjne, zabytkowe fragmenty Lublina, przygotował sam Lerue oraz trzech innych litografów: Julian Cegliński, Alfons Matuszkiewicz i Władysław Walkiewicz.
