Drewniana architektura cerkiewna Wschodniej Galicji jest zjawiskiem, które nie ma sobie równych w skali Europy. Mnogość typów i mnogość form wprawia w zdumienie każdego, kto zapozna się z tym tematem.
nad wyraz zniewalają się nim przybysze z krajów, gdzie formuje się z kamienia, a drewno służy typowo jako opał. Zachwycają, a równocześnie dziwią, iż można budować takie cuda, z tak nietrwałego materiału.
Rzeczywiście, pożary były plagą dziesiątkującą drewnianą architekturę sakralną, ale mimo to, do początku XX w. Dotrwały setki przepięknych cerkwi, z których najstarsze sięgały początku XVI w. Później na cerkwie drewniane spadły inne nieszczęścia.
sporo bezcennych budowli rozebrano w związku z budową nowych - murowanych. Obie wojny światowe dodatkowo zebrały swoje żniwo. Ciężki czas nastał, gdy tereny Galicji znalazły się pod panowaniem sowieckim.
Znów najwyższej klasy świątynie rozpadały się pozbawione opieki albo były rozbierane. W albumie zaprezentowano również niemniej fascynujące cerkwie murowane, od tych najstarszych z XIII-XIV w., po budowle dwudziestowieczne.
Ten niezwykły świat galicyjskich cerkwi został utrwalony na fotografiach z okresu od ostatniej ćwierci XIX w., po koniec czwartej dekady XX w. Niemało z tych zdjęć przepadło lub znajduje się w nieznanych nam miejscach, jednak sporą ich część zebrał Paweł Kusal, znany kolekcjoner z Leska, który od wielu lat, z wielkim zaangażowaniem gromadzi ten bezcenny zbiór.
Dzięki jego pasji możemy przedstawić świat, który w wielkiej mierze jest już bezpowrotnie utracony - świat drewnianych cerkwi Galicji Wschodniej.
