„Shantaram to czytelniczy Święty Graal. To nagroda za setki i tysiące przeczytanych rzeczy średnich. To osiemset stron czytelniczego raju, zasysającej i hipnotyzującej lektury, w trakcie której jedyne co nam przeszkadza, to świadomość, iż musi się skończyć.Nigdy w życiu nie kupiłem tak wielu egzemplarzy jakiejś książki na prezenty dla przyjaciół.
Wszyscy są wdzięczni. To jak przypadek ciężkiego uzależnienia: jeżeli przeczytasz kilka pierwszych stron, jesteś stracony dla bliskich i pracy na nadchodzący czas". – Marcin Meller„Shantaram" znaczy „boży pomieszczenie".
To imię nadali bohaterowi książki jego hinduscy przyjaciele, zamykając w nim całą historię opowiedzianą w tej książce: historię odnalezienia prawdy o sobiew Indiach. Ale droga do „bożego pokoju" wiodła poprzez tak dramatyczne wydarzenia, iż chwilami aż trudno uwierzyć, że miały one miejsce naprawdę.
Ciemne interesy, handel narkotykami i bronią, fałszerstwa, przemyt, gangsterskie porachunki – a zarazem romantyczna miłość, głębokie przyjaźnie, poszukiwanie mentora, poznawanie filozofii Wschodu. O tym właśnie jest Shantaram.Jest to prawdziwa historia życia urodzonego w 1952 roku Australijczyka.
„W australijskim charakterze zakorzenione jest szczere ciepło i gotowość do działania – i to w australijski sposób, gdzie odwagai uczciwość nadal coś znaczą. Australijczycy są odważni i nie wahają się, by spróbować wszystkiego" – opowiada Roberts.Porzucony poprzez żonę, znalazł pocieszenie w heroinie.
Zaczął napadać na banki (ubrany zawszew garnitur okradał tylko ubezpieczone firmy, przez co media zwały go rabusiem-dżentelmenem). Schwytany, został skazany na 20 lat w 1978 roku. W lipcu 1980 roku biały dzień uciekł z więzienia Pentridge Victoria's, stając się jednym z najmocniej poszukiwanych ludzi w Australii.
Przedostał siędo Indii. To miał być niedługi przystanek w podróży z Nowej Zelandii do Niemiec. Został na dłużej. Ukrywał się w slumsach, gdzie leczył biedaków, był żołnierzem bombajskiej mafii, walczyłz Armią Czerwoną w Afganistanie.
Poznał Karlę – tajemniczą femme fatale, Amerykankę szwajcarskiego pochodzenia, która długo nie potrafiła odwzajemnić jego uczucia.Powieść napisana jest w formie pamiętnika. „Niektóre historie z mojego życia opisane są tak, jak się wydarzyły, a inne to wymyślona narracja, jedynie zaczerpnięta z moich doświadczeń" – tłumaczy Roberts.Opublikowana w Australii w 2003 roku książka błyskawicznie stała się bestsellerem.
Tak entuzjastyczne przyjęcie było zaskakujące dla samego autora. Zastanawiając się nad fenomenem swojej książki, mówił tak:„Wielu ludzi zareagowało na książkę w sposób nad wyraz emocjonalny, zaangażowali w to swoje rodziny i przyjaciół, zachęcając ich do lektury.
To, co jest w niej najszczególniej atrakcyjne, to fakt, że Lin, główny bohater, nikogo nie oceniał, w otwarty sposób opowiadał o tym, że się wstydzi swoich czynów, i żałował tego, co uczynił. Wyjątkowo troszczył się o innych.
Mężczyźni dziękowali także za to,że napisałem rzecz o miłości. Żołnierze, gliniarze, motocykliści, strażnicy więzienni, więźniowie odsiadujący wyroki i pracownicy ochrony, wszyscy pisali do mnie, dziękując za to, że opisałem twardego faceta, który szaleje z miłości".O AutorzeGregory David Roberts – jeden z najpopularniejszych współczesnych pisarzy australijskich.
Urodzony w 1952 roku w Melbourne (jako Gregory John Peter Smith), w 1978 został skazany na dwadzieścia lat za napady z bronią w ręku. Dwa lata później w biały dzień brawurowo uciekł z więzieniao zaostrzonym rygorze i stał się jednym z najbardziej poszukiwanych przestępców Australii.przez blisko dziesięć lat ukrywał się w Bombaju.
Początkowo mieszkał w slumsach, gdzie pracował jako lekarz ubogich. W tym samym czasie nawiązał pierwsze kontakty mafią. Wskutek intrygi trafił do ciężkiego bombajskiego więzienia Arthur Road. Ostatecznie został wykupiony poprzez zaprzyjaźnionego szefa mafii i stał się jego oddanym żołnierzem.W 1990 roku we Frankfurcie został złapany za przemyt heroiny i momentalnie podany do Australii, gdzie skazano go na sześć lat więzienia.
Po kolejnej udanej ucieczce zgłosił się dobrowolnie do więzienia, by „odsiedzieć swoje i wrócić do rodziny". To właśnie podczas odbywania kary zaczął pisać Shantaram.obecnie wycofał się zupełnie z życia publicznego, nie udziela wywiadów, nie spotyka sięz czytelnikami.
Tłumaczy, że wybrał „kreatywne odosobnienie" – jak mówi: „to służy moim relacjomz rodziną, więcej piszę. Zapewniam sobie czas i przestrzeń, gdzie mogę pracować – nad muzycznymi show, filmami i oczywiście nowymi powieściami".Wkrótce nakładem wydawnictwa Marginesy ukaże się druga, do tej pory niepublikowana w Polsce powieść pt.
Cień góry, w której czytelnicy odnajdą kontynuację losów bohaterów pierwszej książki.Fragment książki:„Moja historia jest długa i pełna przeróżnych zwrotów. Byłem rewolucjonistą, który zgubił ideaływ heroinie, filozofem, który utracił moralność w zbrodni, i poetą, którego dusza przepadław więzieniu o zaostrzonym rygorze.
Kiedy uciekłem z tego więzienia przez frontowy mur, między dwiema wieżyczkami wartowników, stałem się w moim kraju najistotniej poszukiwanym człowiekiem. Szczęście uciekło razem ze mną i wspólnie pofrunęliśmy przez cały kraj aż do Indii, gdzie dołączyłem do bombajskiej mafii.
Szmuglowałem broń i inne towary, byłem fałszerzem. Na trzech kontynentach trzymano mnie w kajdanach, bito, dźgano i głodzono. Poszedłem na wojnę. Zdobywałem działa wroga. I przeżyłem, a ludzie wokół mnie zginęli.
Byli lepsi ode mnie, prawie wszyscy lepsi ode mnie ludzie tracili życie przez jeden błąd, jedną fatalną sekundę czyjejś nienawiści, miłości albo obojętności. A ja ich grzebałem, zbyt wielu, opłakiwałem ich życie i historię.Ale moja opowieść nie rozpoczyna się wśród nich ani w mafii sięga do tego pierwszego dnia w Bombaju.
To tam los włączył mnie do gry. Szczęście dało mi karty, które doprowadziły mnie do Karli Saaranen.I zacząłem grać tymi kartami od pierwszego spojrzenia w jej zielone oczy. Tak więc ta historia inicjuje się jak wszystkie inne – od kobiety, miasta i odrobiny szczęścia".
