Mistrz i Małgorzata – jak sporo perfekcyjnych utworów – wymyka się jednoznacznemu opisowi, prowokując dostatek interpretacji. Ta powieść szkatułkowa, z mnóstwem odniesień do literatury światowej, wciąż zadziwia bogactwem tematyki.
Znaleźć w niej można rozważania na temat kondycji sztuki, echa nieustannego konfliktu twórcy z otoczeniem, klasyczny filozoficzny motyw walki dobra ze złem,jeszcze ciętą satyrę oraz ironiczne aluzje do ocierającej się wielokrotnie o absurd radzieckiej rzeczywistości lat trzydziestych.
A także – rzecz jasna – cudowny wątek miłosny tytułowych Mistrza i Małgorzaty, który dla wielu czytelników jest jedną z największych zalet tej książki. Michaił Bułhakow (1891–1940) to wybitny rosyjski prozaik i dramaturg.
Z wykształcenia lekarz, po kilku latach rzucił praktykę i poświęcił się literaturze. Współpracował z wieloma pismami, ale znane są najczęściej jego opowiadania i powieści (Notatki na mankietach, Fatalne jaja, Psie serce, Biała Gwardia) oraz dramaty (Dni Turbinów, Ucieczka, Ostatnie dni, Zmowa świętoszków).
Ukoronowaniem twórczości Bułhakowa jest powstała w latach 1928–1940, zaliczona już do światowej klasyki powieść Mistrz i Małgorzata. REBIS wydaje tę książkę w mistrzowskim przekładzie Andrzeja Drawicza.
