Gdy w baśniach rozlega się wycie wilka, mieszkańcy wiosek zamykają drzwi na cztery spusty. Z lękiem wypatrują błysku żółtych oczu w ciemności. A jednak niektórzy mawiają, iż w głosie polującej watahy słychać dziką, nieujarzmioną magię… ludzi twierdzi, że w głosie polującej
poprzez setki lat to wilki były władcami Yellowstone. Obchodziły swoje terytorium, niestrudzenie podążając za jeleniami wapiti. Z biegiem czasu jednak pojawili się tu ludzie i zaczęli zabijać. Rozwiały się bez śladu wilcze tropy. Ucichło zawodzenie szczeniąt, które uczyły się pływać w rzekach i strumieniach.
Kiedy wybite poprzez kłusowników, myśliwych i farmerów wilki znikły z parku narodowego, populacja jeleni wapiti nadmiernie się rozrosła i zagroziła wielu gatunkom roślin. Część ptaków odleciała w poszukiwaniu nowych siedlisk. Choćby niedźwiedzie przymierały głodem. Na szczęście dzięki determinacji i uporowi ekologów wyprodukowano system reintrodukcji gatunku i zimą 1995 roku do Yellowstone trafiło kilkanaście kanadyjskich wilków. Catherine Barr, która relacjonuje ich losy, w fascynujący sposób opowiada o współzależnościach w świecie przyrody. Udowadnia, iż drapieżniki są potrzebne w ekosystemie, i ukazuje, jak człowiek (z niewiedzy, egoizmu albo ze strachu) narusza kruchą równowagę planety.
Catherine Barr poprzez lata organizowała dla Greenpeace kampanie na rzecz dzikiej przyrody. Jest redaktorką, dziennikarką i autorką ponad dwudziestu pięciu książek, a z wykształcenia ekolożką. Prowadzi warsztaty dla dzieci na temat ewolucji i gatunków zwierząt zagrożonych wyginięciem. Mieszka w hrabstwie Herefordshire na terenie wielkiej Brytanii.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
