Nasza księgarnia Mary poppins

Opowieść o najsłynniejszej niani świata i o dzieciach z Czereśniowej 17 – w nowym przekładzie Marcina Mortki i z oryginalnymi ilustracjami Mary Shepard.

Gdy w odpowiedzi na ogłoszenie w gazecie Mary Poppins zjawia się w domu rodziny Banksów, czwórka dzieci prędko odkrywa, że to niania inna aniżeli wszystkie. Kim tak naprawdę jest ta dziwna, opryskliwa osoba z parasolką o papuziej główce? Mary wjeżdża po poręczy na piętro, ma niezwykłego wujka unoszącego się pod sufitem, rozumie język psów i przylepia gwiazdy do nocnego nieba… Obiecuje śladowym Banksom, że zostanie z nimi, póki wiatr się nie zmieni, i pewnego dnia rzeczywiście odchodzi (a właściwie odlatuje) – ale nie na za każdym razem!

Mary Shepard (1909–2000) – brytyjska ilustratorka książek dla dzieci najmocniej znana z serii książek P.L. Travers o Mary Poppins. Była córką malarki Florence Chaplin i ilustratora Ernesta Howarda Sheparda, twórcy wizerunku Kubusia Puchatka. Gdy E.H. Shepard odmówił zilustrowania książki Travers z powodu nadmiaru obowiązków, pisarka przypadkiem ujrzała kartkę bożonarodzeniową autorstwa dwudziestokilkuletniej Mary, absolwentki Slade School of Fine Art, i doceniła jej styl, w którym zobaczyła „radosną niedoskonałość, pozbawioną naiwności niewinność i… zdolność do dziwienia się światu". Tak się rozpoczęła pisarsko-ilustratorska współpraca, która trwała od 1934 do 1988 roku.

P.L. Travers (1899–1996) – australijska pisarka i poetka pochodzenia brytyjskiego urodzona jako Helen Lyndon Goff. W młodości była w dodatku obiecującą aktorką szekspirowską oraz dziennikarką. Zainteresowana mistycyzmem, poprzez pewien czas należała do miłośników Georgija Iwanowicza Gurdżijewa, ormiańskiego przywódcy duchowego i filozofa. Sławę przyniosło jej osiem książek o Mary Poppins, z których już pierwsza spotkała się z uznaniem krytyków literackich i czytelników na całym świecie. Linia „Mary Poppins" prędko weszła do kanonu literatury dziecięcej, choć sama Pamela Lyndon Travers twierdziła, iż nie pisze z myślą o dzieciach. Jej bohaterkę – nieuprzejmą i apodyktyczną, ale obdarzoną czarodziejskimi mocami i wnoszącą magię w życie swoich podopiecznych – niejednokrotnie porównywano do tak samo „niegrzecznego" Piotrusia pana.