Opowieść o najsłynniejszej niani świata i o dzieciach z Czereśniowej 17 – w nowym przekładzie Marcina Mortki i z oryginalnymi ilustracjami Mary Shepard.
Pod Numerem Siedemnastym wszystko idzie nie tak. Zrozpaczona Pani Banks zastanawia się nawet, czy nie posłać po Eulalię Andrzejek, przerażającą guwernantkę jej męża! lecz wtedy, w trakcie puszczania sztucznych ogni w parku, z nieba sfruwa maleńka iskra: to Mary Poppins! Za jej sprawą dzieci poznają historię Kota, Który Patrzył Na Króla, biorą udział w Święcie Przypływu, a w momencie, która dzieli Stary Rok od Nowego, zawierają znajomość z Robinsonem Crusoe i Piętaszkiem. Janka i Michałek wiedzą już jednak, że Mary znów ich zostawi, gdy drzwi się otworzą. O które drzwi chodzi…? I czy można przez nie wrócić?
P.L. Travers – australijska pisarka i poetka pochodzenia brytyjskiego urodzona jako Helen Lyndon Goff. W młodości była na dodatek obiecującą aktorką szekspirowską, a także dziennikarką. Zainteresowana mistycyzmem, poprzez pewien czas należała do entuzjastów Georgija Iwanowicza Gurdżijewa, ormiańskiego przywódcy duchowego i filozofa. Sławę przyniosło jej osiem książek o Mary Poppins, z których już pierwsza spotkała się z zachwytm krytyków literackich i czytelników na całym świecie. Kolekcja „Mary Poppins" ekspresowo weszła do kanonu literatury dziecięcej, choć sama Pamela Lyndon Travers twierdziła, iż nie pisze z myślą o dzieciach. Jej bohaterkę – nieuprzejmą i apodyktyczną, ale obdarzoną czarodziejskimi mocami i wnoszącą magię w życie swych podopiecznych – często porównywano do tak samo „niegrzecznego" Piotrusia pana.
Mary Shepard – brytyjska ilustratorka książek dla dzieci najszczególniej znana z serii książek P.L. Travers o Mary Poppins. Była córką malarki Florence Chaplin i ilustratora Ernesta Howarda Sheparda, twórcy wizerunku Kubusia Puchatka. Gdy E.H. Shepard odmówił zilustrowania książki Travers z powodu nadmiaru obowiązków, pisarka przypadkiem ujrzała kartkę bożonarodzeniową autorstwa dwudziestokilkuletniej Mary, absolwentki Slade School of Fine Art, i doceniła jej fason, w którym zobaczyła „radosną niedoskonałość, pozbawioną naiwności niewinność i… zdolność do dziwienia się światu". Tak się rozpoczęła pisarsko-ilustratorska współpraca, która trwała od 1934 do 1988 roku.
