Uczyłem się przeciętnie, prawie źle. Gorzej w szkole polskiej aniżeli w rosyjskiej. O szkole rosyjskiej zachowałem wspomnienia przyjemne. Lubiłem ją choćby. Szkołę polską wspominam z niechęcią. Ażeby zachować obiektywizm, którego jestem więcej niżeli entuzjastą, bo szczerym fanatykiem (jak dziwnie czasem kojarzą się słowa!), muszę podkreślić, iż szkoła rosyjska przypadła na okres klas wstępnej, pierwszej, drugiej...
czyli na okres dzieciństwa, na ogół opromieniany wewnętrznym szczęściem. Szkoła polska na lata głodu, wojny, pierwszych rozczarowań, pierwszych zawodów. *** Nie znoszę kolei. Nie znoszę tym bardziej, im częściej wypada mi nią jeździć, albo tym więcej, im częściej wypada mi jeździć końmi, samochodem czy samolotem.
Miarowy stukot, miarowy stukot!... To jedno godne jest uwagi poetycznej, w chwilach, gdy pociąg skacze przez weksle (cóż za przypomnienie!) i biegnie po spojeniach szyn w... Nie, właśnie nie widzimy dokąd.
Ględzenie o pokaźnej przestrzeni, czy też czarnej dali jest wyskokiem fantazji literackiej ponad tender, czy brankard i lokomotywę, których też nikt nie widzi, a które posyłają nam z przodu całusa z kurzu węglowego i dymu.
we wnętrzu są tylko lampy i nadpisy: Nie wychylać się!... *** hłopi rzadko chwytają za kosy. Pod Racławicami kazał im kuć je na sztorc Kościuszko. W powstaniach późniejszych kazała im szlachta iść razem ze sobą na Moskala z kosami, a poszli nie w Polsce rdzennej, tylko na Litwie właśnie.
Kosa jest symbolem chłopskiej broni. Na posiadajątki tej samej szlachty za bolszewickiej rewolucji szli z gołymi rękami, aby brać, co im bolszewicy do grabienia dawali. Lecz za kosę sami porywają rzadko, w obronie własnej, ściśnięci rozpaczą, w obronie mienia chyba, gdy już innej drogi nie widać.
*** Druskieniki widziałem po raz pierwszy w roku 1920. Przeprawiałem się wpław poprzez Niemen na prawy brzeg koło wsi Św.-Jańsk. Na południe, w Grodnie, byli jeszcze bolszewicy. Październik. Rano, we wsi, wilki zagryzły 30 owiec.
Pojechałem dalej puszczą i z wysokości siodła widziałem z dala spiętrzone budynki Druskienik, na wpół zwęglone, opuszczone, dziwaczne w swoim burżujskim pretensjonaliźmie do starych dobrych czasów. Po prostu bywszaja dacznaja miestnost'.
Gwizdały nad nią kule, a kurz na ich ulicach podwyższała kawaleria.
