Narratorem drugiej powieści André Brinka, którą oddajemy do dłoni polskich czytelników, jest Chris Minaar, starzejący się afrykanerski pisarz, niegdyś opozycjonista zasłużony w walce z apartheidem, aktualnie zagorzały przeciwnik Busha i wojny w Iraku.
Postanowił spisać swoje wspomnienia, póki jeszcze nie zawodzi go pamięć stąd tytuł. Ich adresatką jest nieżyjąca już Rachel. Poprzez życie Chrisa przewinęło się dużo pań, ona jednak jest jedyną, którą, prócz matki, kochał.
Spoglądając wstecz na swoje liczne romanse, dokonuje swoistego rachunku sumienia. Z zapisków Minaara przebija uczucie przytłaczającej samotności, bo mimo uznania, jakim wciąż się raduje jako pisarz, ma świadomość, iż nie wnosi już nic do życia publicznego.
Może jedynie z gorzkim rozczarowaniem obserwować sytuację w Afryce Południowej w dziesięć lat po pierwszych wolnych wyborach i przyglądać się bezradnie, jak społeczeństwo, o które kiedyś walczył, pogrąża się w chaosie, brutalnej przemocy i coraz obszerniejszej nędzy.André Brink, urodzony w 1935 r., jest pisarzem, dramaturgiem i eseistą południowoafrykańskim.
Od 1991 r. Wykładał na uniwersytecie w Kapsztadzie. Pisze w językach afrikaans oraz angielskim. Jest autorem siedemnastu powieści, licznych sztuk, esejów i opowiadań. W swej twórczości zdecydowanie występował przeciw apartheidowi.
Jego powieść z 1973 r. Kennis van die aand była pierwszą książką w języku afrikaans zakazaną przez rząd południowoafrykański.najistotniej znaną powieścią Brinka jest Sucha biała pora, sfilmowana w 1989 r.
z udziałem Donalda Sutherlanda i Marlona Brando.
