Bezdomni za każdym razem są niewidzialni i za każdym razem znikają po cichu. Bardzo wtedy, gdy… coś ich zjada.
Islandia to raj na ziemi. Ale nie dla bezdomnych – oni choćby w tak nieprzeciętnym miejscu żyją na marginesie społeczeństwa, pozostawieni samym sobie. Każdy dzień oznacza dla nich walkę. Walkę z nałogami, z biedą i z własnymi myślami. Najlepiej by było, gdyby po prostu zniknęli. I tak się właśnie dzieje…
Grupa Niepozornych Narkomanów, żyjących na ulicach Reykjavíku, rozpoczyna podejrzewać, iż coś zagraża ich życiu. Próbują wyjaśnić przyczyny enigmatycznych zaginięć swych znajomych, ale nikogo, poza nimi samymi, zdaje się to nie interesować. Badając kolejne, coraz bardziej niepokojące tropy, muszą zmierzyć się ze społeczną znieczulicą i z własnymi demonami. Kto odpowiada za zniknięcia włóczęgów? I czy plotka o grasujących w okolicy kanibalach ma coś wspólnego z prawdą?
W tej opowieści granica pomiędzy rzeczywistością a paranoicznym majakiem staje się zaskakująco cienka. Jak bowiem odróżnić prawdę od wytworu wyobraźni, gdy całe twoje życie przypomina senny koszmar?
