Ossolineum Pochwyceni

Obdarzony nieprzeciętnym słuchem Henry Green jest niesłychanym choreografem języka potocznego. Pochwyceni powieść opublikowana po raz pierwszy w 1943 roku czerpie pełnymi garściami z biografii autora. Green służył w ochotniczej straży pożarnej w czasie, kiedy obfita Brytania przygotowywała się do wojny, pobierał żołd w wysokości sześćdziesięciu siedmiu szylingów tygodniowo i jak wszyscy wokół miesiącami czekał w napięciu na bombardowanie Londynu. Narrację Pochwyconych organizuje stan zawieszenia: pomiędzy wojennym poruszeniem i miłosnym splątaniem, poczuciem kurczącego się czasu i jego nadmiaru, pamięcią i niepamięcią. Na pierwszy plan wysuwają się tu relacje międzyludzkie, antagonizmy społeczne, a także osobiste traumy bohaterek, a także bohaterów książki, w tym Richarda Roego strażaka, męża, ojca, kochanka alter ego autora. Pochwyceni to dopiero druga powieść Greena, która kompletnie ukazuje się po polsku. Jego niezwykły, pełen potocyzmów, na poły realistyczny, na poły eksperymentatorski styl stanowi nie lada wyzwanie dla tłumacza. Dzięki wyśmienitemu przekładowi Marcina Szustra, ostatni czarodziej języka angielskiego, jak James Wood nazwał Greena, również w polszczyźnie fascynuje i uwodzi. O autorze Henry Green (19051973) to jeden z najciekawszych angielskich powieściopisarzy modernistycznych, którego twórczość pozostaje niestety w Polsce niedużo znana. Do tej pory w polskim przekładzie ukazała się jedynie głośna powieść Loving (Kochając) w przekładzie Andrzeja Sosnowskiego (Biuro Literackie, 2015). Wystan Hugh Auden nazwał Greena najkorzystniejszym żyjącym powieściopisarzem angielskim, a Eudora Welty była zdania, że Green najszczególniej niebanalną i żywą wyobraźnię, jaką można znaleźć w dzisiejszej literaturze angielskiej. Proza Greena aż kipi od językowych eksperymentów, wywołując w czytelniku jak ujęła to Lyndsey Stonebridge, pisząc o powieści Caught (Pochwyceni) coś w typu obrazowego zawrotu głowy.