Drugi tom dwutomowej monografii demonstruje w usystematyzowany sposób podstawy teoretyczne polityki karnej. Intencją nierozłącznokulturowego podejścia teoretycznego jest prowadzenie analiz w sposób interdyscyplinarny zezwalający konsolidować przeróżne typy wiedzy z zakresu nauk społecznych, które mogą być wykorzystane na użytek szeroko rozumianych praktyk penalnych.
Z perspektywą nienaruszalnokulturową jednoczy się także nowa klasyfikacja teorii i krytyki kary. Autor, odwołując się do współczesnych badań i koncepcji ze szczególnym uwzględnieniem literatury naukowej anglosaskiego kręgu kulturowego, a także biorąc pod uwagę polską tradycję studiów penologicznych, analizuje wyniki badań własnych na temat kary kryminalnej prowadzonych w usystematyzowany sposób od 1997 roku, które stanowiły podstawę opracowania ram teoretycznych penologii integralnokulturowej.
