'On, chłopak ze wsi, wychowany gdzieś przy słoweńskiej granicy, wystrzega się idei geograficznego centrum, idei serca kołaczącego pośród światowych metropolii, która w większości współczesnych nadal wywołuje ogromne poczucie tęsknoty.
(...) Etyce Handkego nie można odmówić przywiązywania ogromnej wagi do momentów mistyczno-monastycznych. Przy czym jego własny wizerunek pozostaje nad wyraz doczesny: spomiędzy wszystkich 'błąkających się po okolicy i po lasach włóczęgów', jest najprawdopodobniej 'jedynym reliktem przeszłości' - i jest to obraz poetycki, nie realistyczny.' Ina Hartwig Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
