Książka stanowi kompendium dydaktyczne dla studentów przygotowujących się do roli nauczyciela-polonisty. Autorzy odwołują się do najnowszego stanu badań różnorodnych dyscyplin: językoznawstwa, literaturoznawstwa, dydaktyki języka polskiego, pedagogiki, psychologii, a w dodatku wiążą dydaktykę polonistyczną z dydaktyką ogólną.
Publikacja posiada wskazówki dotyczące używania na lekcjach języka polskiego metod ogólnodydaktycznych, a także konieczności wykorzystywania cyfrowego środowiska nauczania. Sensem podręcznika polonistycznej dydaktyki jest uporządkowanie i powiązanie celów i metod kształcenia kulturowo-literackiego i kulturowo-językowego, wyjaśnienie celowości i sensu działań nauczyciela, ukierunkowywanie jego refleksji metodycznej.
Książka zredagowana została więc zgodnie z należycie umotywowaną logiką wywodu, obejmującego pełne spektrum wskazanej tytułem problematyki: zagadnienia dotyczące ucznia i nauczyciela, metod i zasad oraz form nauczania, podręczników, podstawy programowej, organizacji lekcji i pracy domowej, środków dydaktycznych, wreszcie ewaluacji wyników kształcenia.
Autorzy "Polonistycznej dydaktyki ogólnej" są praktykami, toteż mają rozeznanie równocześnie możliwości psychofizycznych uczniów, jak i braków w świadomości dydaktycznej studentów i nauczycieli. Stosownie wyjaśniają te problemy, które wciąż jeszcze są niewystarczająco przez kandydatów na nauczycieli rozumiane – np.
gdy uświadamiają rolę preambuły do podstawy programowej, a także podkreślają, że nauczyciel ma prawo wprowadzać innowacje do realizowanego programu nauczania (udostępnionego np. Poprzez wydawców podręcznika) czy opracować program autorski.
Przykłady dobrali celowo – tak, by inspirowały do aktualizowania literackiej klasyki i myślenia o języku w kategoriach współczesnej lingwistyki kulturowej. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
