My, dzieci z dworca ZOO (niem. Wir Kinder vom Bahnhof ZOO) jest książką dokumentalną. W 1978 roku w Berlinie Zachodnim dwoje dziennikarzy, Kai Hermann i Horst Rieck, przeprowadziło wywiad z nastoletnią narkomanką Christiane F. (właśc. Christiane Vera Felscherinow), która wówczas występowała jako świadek w pewnym procesie. Początkowo ów wywiad miał być tylko uzupełnieniem badań tygodnika?Stern? nad sytuacją młodzieży. Ale z nagrania rozmów z Christiane powstała książka, która lepiej niżeli jakikolwiek raport opisuje środowisko młodocianych narkomanów. Relacja Christiane jest wstrząsająca. Prezentuje, jak od eksperymentowania z miękkimi narkotykami przechodzi się do najtwardszych. Jak z łatwością jest ugrzęznąć w nałogu i jak trudno się z niego wyrwać. Do czego zdolni są ludzie uzależnieni od narkotyku, żeby zdobyć pieniądze na kolejną?działkę?. Książka okazała się bestsellerem. W 1981 Uli Edel nakręcił na jej podstawie film o tym samym tytule?My, dzieci z dworca ZOO?. Problem narkomanii jest ciągle aktualny, a mitem jest, iż narkomanami mogą zostać tylko ludzie z rodzin patologicznych. Według badań przeprowadzonych przez CBOS ponad połowa uzależnionych pochodzi z tzw. Korzystnych domów. Serdecznie polecamy!
Dziecko chce być dobre. Jeśli nie umie - naucz.
Jeśli nie wie - wytłumacz.
Jeśli nie może - pomóż.
Janusz Korczak
