Wzruszająca powieść o losach matki i trzech córek naznaczona wojennymi wspomnieniami. Opowieść o rodzinie, której członkowie kochali się, lecz nie za szczególnie, lubili ale nie do końca, pomagali sobie nawzajem, ale mieli do siebie mnóstwo pretensji.
Historia matki i trzech córek opowiedziana z czterech punktów widzenia. Wspomnienia i sceny z życia bohaterek przeplatają się, stwarzając obraz nieprzystępnych relacji w pewnej rodzinie mieszkającej na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej.
Akcja obejmuje lata 1918–2008. Dziewięćdziesięcioletnia Zofia zapada w śpiączkę. W tym dziwnym śnie wracają ważne wydarzenia i przeżycia, o których nie chciała mówić ani pamiętać: epizody z młodości lat trzydziestych, z czasów wojny, powojennej wędrówki na Ziemie Odzyskane oraz z Wrocławia lat czterdziestych.
Choroba matki zmusza córki do refleksji nad własnym życiem i wzajemnymi relacjami. Każda z nich skrywa niespełnione marzenia, zawiedzione nadzieje, niewykorzystane możliwości. Każda doznawała dotkliwych Powieść o losach matki i trzech córek zawodów; ich dom był domem, w którym mężczyźni tylko bywali albo momentalnie odchodzili.
Czy kobiety posiadają jeszcze szansę, by coś zmienić, rozprawić się z demonami, które przez tyle lat były nieodłącznymi towarzyszami ich życia? Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
