Sacrum i przemoc

Jeżeli spojrzymy w głąb historii, zauważymy, że przemoc od początku jawiła się nam jako coś przekazywalnego. Właściwość przemocy do przenoszenia się na obiekt zastępczy, z braku obiektu pierwotnie wybranego za cel, może być przedstawiona jako rodzaj zarażenia. Przemoc tłumiona poprzez dłuższy czas za każdym razem w końcu wynajdzie sobie ujście; biada temu, kto odnajdzie się w jej zasięgu. Rytualne środki ostrożności służą z jednej strony do zahamowania takiego rozprzestrzeniania się; z drugiej — do ochrony, w miarę możliwości, tych, którzy zostali włączeni w sytuację rytualnej nieczystości, czyli przemocy. S. 51 René Girard to chroniczny nonkonformista nieprzerwanie dystansujący się wobec: aktualnych mód intelektualnych, szaleństw poprawności politycznej, hord barbarzyńskich studentów koczujących na trawnikach campusów w oparach marihuany i wobec tolerujących ten fason bycia profesorów. Początkowo sam też był postrzegany jako intelektualista cokolwiek anarchizujący. Książki Girarda warto czytać. Choćby gdyby w wielu punktach się mylił, to i tak niezwykle pobudzają do samodzielnej, krytycznej refleksji. Zresztą jego błędyposiadają swój oryginalny fason. Teoria, którą stworzył, jest oryginalna i wykwintna, stanowi wariant pryzmatu, w którym znane z historii kultury fakty załamują się w niespodziany sposób,wytwarzać strukturalnie świeże całości. Intelektualna odwaga, z jaką postawił pytania o genezę kultury, rolę systemów religijnych, funkcję przemocy generowanej w systemach społecznych, muszą budzić respekt. Dr hab. Maciej Kociuba (René Girard, O początkach kultury, „Znak", nr 6(625), 2007, s. 141-150 René Girard (1923–2015), francuski antropolog kultury, filozof, historyk i krytyk literacki, profesor na Uniwersytecie Stanforda w Stanach Zjednoczonych. Członek Akademii Francuskiej. Poprzez lata dopracowywał swoją teorię mimetyzmu. Napisał ponad dwadzieścia książek, które przetłumaczono na dużo języków. W polskim przekładzie ukazały się m.in. Apokalipsa tu i dzisiaj (2018), Początki kultury (2006) i Kozioł ofiarny (1987). Powyższy opis pochodzi od wydawcy.