Ignacy Krasicki był równocześnie księciem, biskupem i pierwszoplanowym przedstawicielem polskiego klasycyzmu, czyli nurtu w programie oświeceniowym, który pojmował literaturę jako narzędzie wychowania i oświecenia społeczeństwa.
W "Bajkach. Satyrach. Monachomachii" zgromadzone są utwory świadczące jednocześnie o szerokim zainteresowaniu Krasickiego postawami Polaków przeróżnych stanów, o idealnej orientacji w obyczajach i problemach współczesnego mu społeczeństwa i o wszechstronności jego pisarstwa, jeśli chodzi o formy wypowiedzi.
W "Bajkach" autor posługuje się niedługimi, wierszowanymi utworami, których bohaterami są typowo zwierzęta, by poruszać najważniejsze prawdy o ludzkiej naturze. W "Satyrach", niedługich groteskowych formach, Krasicki piętnuje ludzkie przywary i godne reprymendy zachowania z życia codziennego.
"Monachomachia", czyli "Wojna mnichów" jest poematem heroikomicznym, w którym autor z utrzymanym w duchu oświecenia groteskowym humorem krytykuje zacofanie i zasobne życie duchownych. Lektura dla klasy VI Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
