Niebo z widokiem na niebo to powieść o dojrzewaniu, o korzystnych uczuciach i złych zachowaniach, o młodzieży zagubionej w świecie rywalizacji, ciasnych mieszkań, komputerów, zalatanych rodziców, którzy mało mają czasu na bliskość, nie mówiąc o rozmowie.
Akcja powieści dzieje się tu i dzisiaj, jest w niej więc obyczajowość polskiej szkoły, w której nauczyciele niekoniecznie świecą przykładem, a młodzież niekoniecznie tego od nich wymaga. Jej bohaterowie: Artur i Kinga wynajdują się w tłumie i zakochują w sobie tak niezwykle, jak można to zrobić, mając naście lat. Rozmawiają ze sobą wierszami, czatują w Internecie, wysyłają e-maile, kreujeją swój poetycki azyl, do którego wkracza rzeczywistość nijak się posiadająca do ich dusz fruwających w chmurach. W tej colleage’owo skomponowanej powieści jest niepokój naszego wieku, zagubienie, lecz i ratunek, który odnaleźć można w wartościach, jakim wierni są bohaterowie powieści. Niebo z widokiem na niebo to powieść dla każdego, kto zechce pamiętać, iż „z rzeczy świata tego zostaną tylko dwie, dwie tylko: poezja i dobroć więcej nic".
