Przedstawiona publikacja stanowi pierwsze w Polsce opracowanie poruszające problematykę przeprowadzania dowodu osobowego przed sądem w ujęciu pragmalingwistycznym. Bogaty materiał egzemplifikacyjny - pochodzący z transkrypcji przesłuchań oskarżonych, świadków i biegłych - przeanalizowano nie tylko z zamysłem czerpania z założeń oraz instrumentarium pragmatyki językowej. Asumptem i jednocześnie tłem dla podjętych czynności badawczych stały się prymarnie dyrektywy wyrażone w Kodeksie innowacyjnania karnego oraz modele przesłuchań wypracowane na kanwie psychologii sądowej. Autorka pracy poszukuje rozwiązania następującego problemu badawczego: czy pytania zadawane przesłuchiwanym na Sali rozpraw w rzeczywistości pełnią wyłącznie funkcje zapytywania i dopytywania?
A jeżeli tak nie jest, w jaki sposób osoby przesłuchujące - przez zadawanie pytań - oddziałują na werbalne i pozawerbalne zachowania interlokutorów przesłuchiwanych?
A jeżeli tak nie jest, w jaki sposób osoby przesłuchujące - przez zadawanie pytań - oddziałują na werbalne i pozawerbalne zachowania interlokutorów przesłuchiwanych?
