Dziób w dziub Szkicownik scenografa

Dziób w dziób, czyli wznieść się nad podziały Podziały istnieją wszędzie - w dodatku w świecie zwierząt. Można być najdzielniejszym wróblem, a jednak nie dostąpić zaszczytu skonsolidujenia się z puszącymi się gołębiami. Wojownicze gołębie posiadają zaś nikłe szanse na pokojowy dialog z polującymi na nie kotami. Czy w takim świecie jest szansa na zgodne współistnienie, a choćby międzygatunkową przyjaźń$558 Na łamanie barier i przekraczanie granic$559 Oto historia: wróbel Przemek, odrzucony przez swoje najbliższe otoczenie, obciążające go winą za śmierć brata, próbuje zbliżyć się do stadka gołębi - bandy, jak same siebie nazywają. Stanowią one zwartą grupę, do której nie chcą nikogo dopuścić (zwłaszcza mało poważanego wróbla), a łączy je wspólny cel - okrutne pomszczenie przyjaciela, zjedzonego, jak sądzą, poprzez podwórkowego kota. W dramacie Maliny Prześlugi sporo musi się wydarzyć, by ptaki - niezależnie od swej przynależności - zaczęły współpracować ze sobą,,dziób w dziób", a kot poskromił swój łowiecki instynkt. Ale początkowo wydaje się to niemożliwe, dzięki odważnemu, uczciwemu i wrażliwemu wróblowi wszystkim (łącznie z nim samym) udaje się przekroczyć zróżnicowanego typu bariery: wewnętrzne, zewnętrzne, wyimaginowane i rzeczywiste. Dopiero wzajemne poznanie i odwołanie się do wspólnoty doświadczeń, uznanie jednolitych przeżyć za równoważne, niezależnie od tego, czyim były udziałem - dumnego gołębia, czy mniej zasadniczego w ptasiej hierarchii wróbla, początkuje kruszyć bariery zbudowane ze stereotypów i destrukcyjnych podziałów. Aby tak się stało, do spełnienia konieczny był jeden warunek: po stronie teoretycznie silniejszej gołębicy musiała stać empatia. Tym zaś gołębiom, którym jej zabrakło, potrzebna była wola dialogu. Skoro bowiem nie miały możliwości odwołać się do wspólnoty przeżyć, by uznać wróbla za,,swego", skruszyć umocnioną uprzedzeniami niechęć mogły tylko przyjęciem racjonalnych argumentów odnoszących się do wyznawanych wartości: odwagi, honoru, braterstwa. Jakkolwiek poruszane przez dramat tematy nie są błahe (odrzucenie przez matkę, wykluczenie poprzez grupę, niszcząca siła stereotypów i uprzedzeń, radykalizm, łatwość jednoczenia się wokół złych spraw), to inteligentne podanie ich poprzez Prześlugę bez cienia dydaktyzmu upraszcza przyswojenie, a nawet dostarcza zabawy, przy tym ani przez moment nie odbiera im wagi czy znaczenia. Umiejętna stylizacja języka i zachowań bohaterów celnie oddaje ich postawy i charaktery, zgrabnie wytwarza pełnokrwiste postaci. Całości dopełnia oryginalne wydanie dramatu stylizowane na szkicownik scenografa spektaklu. Nie jest to jednak tylko stylizacja: książka zawiera autentyczne szkice i fotografie z przygotowań do przedstawienia, a jej koncepcję graficzną opracował autor scenografii do spektaklu i twórca występujących w nim lalek - Robert Romanowicz. Genialnym zabiegiem sprzyjającym zabawie i edukacji jest opatrzenie partii dialogowych symbolicznymi przedstawieniami wszystkich postaci. Ewidentnie rozszerza to dynamikę odbioru zapisu, a także upraszcza czytanie dramatu z podziałem na role.,,Dziób w dziób" to pozycja dla dzieci w wieku szkolnym, dla których odniesienie do problemu rywalizacji, budowania pozycji w grupie rówieśniczej czy odrzucenia przez nią będzie czytelne, a równocześnie skłoni je do refleksji na wyższym, bardziej ogólnym poziomie, prowadzącej do samodzielnych wniosków. Ze względu na tematykę i sposób podania dodatkowo dorosły czytelnik nie będzie zawiedziony lekturą. I choć odwołanie do świata ludzkiego jest tu oczywiste, oserwując zdolność zwierzęcych bohaterów do koncyliacji i szczęśliwe zakończenie ich historii, chciałoby się powiedzieć: gdybyż to było osiągalne wśród ludzi... Recenzja: Anna Stasiak Powyższy opis pochodzi od wydawcy.