kolekcja,, Staropolski dramat i dialog religijny" uwzględnia równocześnie dzieła sceniczne, w których da się wyznaczyć porządek przedstawieniowo-fabularny, jak na dodatek religijne teksty dialogowe o charakterze dyskursywnym.
stwarza w ten sposób możliwość publikowania ważnych dla historii literatury czy historii religii dzieł renesansowych i barokowych (czasem sięgających też w głąb XVIII stulecia) o szeroko pojętej cesze teatralności.
Wydawane w kolekcji dzieła pisane są w języku polskim i po łacinie, wierszem i prozą, wyrastają ze środowisk katolickich i protestanckich, a ich krytyczne opracowanie uwzględnia europejski kontekst, z jakim nierzadko są powiązane.
seria zakłada dla większości utworów edycje dwujęzyczne, co nie tylko uprzystępnia lekturę, dotąd niewiele znanych, a ważnych dzieł literatury dawnej,demonstruje też, jak ta literatura wchłaniała i przetwarzała najbardziej niebanalne watki, pobudzając różne konfesyjne środowiska ówczesnych humanistów i ludzi pióra do dyskusji i polemik o szerokim zasięgu europejskim.
Wszystkie zaproponowane do edytorskiego opracowania i druku utwory po raz pierwszy zyskują krytyczną oprawę i są przygotowane zgodnie z obowiązującymi standardami naukowymi, co powinno przyczynić się do poszerzenia warsztatu badawczego filologii oraz otworzyć perspektywy prowadzenia nad wydanymi dziełami dalszych badań o charakterze historycznoliterackim.
W 1773 roku słuchacze kursu poetyki Akademii Zamojskiej wystawili pod kierunkiem swojego wykładowcy, Walentego Macieja Teppera, sztukę pod tytułem Wiersz smutny, śmierć męczeńską świętego Jana Chrzciciela wyrażający, która w następnym roku wyszła spod prasy w zamojskiej drukarni.
Utwór ten odnotowany został poprzez bibliografów i historyków literatury polskiej, lecz nie dostrzeżono przy tym, że stanowi on poetycki przekład tragedii wybitnego poety nowołacińskiego George'a Buchmana Baptistes, sive Calumnia, wydrukowanej po raz pierwszy W Londynie w 1577 roku.
O ile tragedia humanisty szkockiego pozwala aktualizować narrację ewangeliczną o ścięciu Jana Chrzciciela w kontekście problemu prześladowań koryfeusz wyznań dysydenckich, o tyle przekład Teppera nabiera nowych znaczeń, jeśli się go skonfrontuje z czasem jego powstania - po stłumieniu konfederacji barskiej (wymierzonej przeciw królowi zależnemu od carycy Katarzyny) i po uwięzieniu, a przed uwolnieniem uważanego za jej proroka ks.
firma Jandołowicza. Oddajemy Czytelnikowi do rąk edycję tragedii Baptistes w łacińskim oryginale, a także polskim przekładzie Teppera, zestawiając równolegle oba teksty i opatrując je potrzebnymi objaśnieniami i komentarzami.
