równocześnie w części teoretycznej jak i użytecznej treść książki dotyczy relacji między sferą materialnego doświadczania rzeczywistości a obrazem. Tryptyk pt. Sceny leśne, na który składają się obrazy malarskie i filmy video jest podstawą podejmowanych badań. Trzy rozmaite krajobrazy leśne pełnią rolę tła dla rozgrywającej się wobec nich symbolicznej dramaturgii. Jej oś przebiega na linii człowiek-przyroda.
Obrany cykl pracy ujawnia wyraźny układ sił, który zespala ciało w czasie i przestrzeni z pokrewnym im wizerunkiem. Napięcia równoważą się wytwarzając zamknięty układ, wokół którego wydziela się kluczowe dla omawianych zagadnień zjawisko aury.
konstrukcja publikacji wynika z kształtu refleksji nad poruszaną problematyką, zazębiając się z częścią poręczną w miejscach centralnych splotów znaczeniowych. Całość składa się z trzech części, które dotyczą kolejno: Materii/ Ciała/ Podmiotu, Czasoprzestrzeni/ Śmierci/ Transfiguracji, i wreszcie: Światła/ Obrazu/ Aury. Wyprowadzony z powyższych rozważań schemat ideowy sugeruje, iż obraz – na wzór ciała – znajduje się w punkcie granicznym rzeczywistości.
