Richard Avenarius (1843-1896) - niemiecki (ur. W paryżu) filozof, fizyk i psycholog, jeden z czołowych przedstawicieli tzw emipriokrytcyzmu (swojego rodzaju epistemologicznego pozytywizmu) w naukach o człowieku, przeciwnik silnego ówcześnie neokantyzmu.
Zwolennik naukowego obrazu świata, rozumianego właśnie poprzez swój wymiar empiryczny i odrzucenie wszelkiej metafgizyki, aprioryczności. Można wręcz nazwać empiriokrytycyzm nauką czystego doświadczenia, przy czym cały zmysłowy dany nam obraz śawiata to jedyne co realnie istniejąące.
Reszta to metafizyczne mrzonki, a wszelki byt nieprzemijalny, transcendentny to po prostu absurd., cała zatem wywodząca się wrećz od Kartezjusza "nauki o duszy" to wrgrunccie rzeczy wczesno-pseudo-nakowe bajania., a to z "duszy" pozostaje to jedynie "doświadczenie bezpośrednie" naszego kontaktu ze światem czy innymi.
Jak pisze sam Avenarius Jak pojęcie życia nie stanowi jeszcze całkowitego poglądu na życie, takj samo pojęcie świata nie jest jeszcze pełnym poglądem na świat. Jak jednak krytyczne pojęcie życia powinnoby być jedynie podstawą poglądu na życie, tak naturalne pojęcie śwaiata winno być jądrem trwałego poglądu na świat..
I dalej:One również będą wpływać na określenie kierunku rozwojowego od naturalnego pojęcia świata do naukowo-filozoficznego poglądu na świat. Zaznaczmy jednak, iż przy całej swej naukowości empiriorytycym, zwł Avenarius z dużą dozą nieufoności (z wzajemnością) odnosili się do materializmu XIX-wiecznego.
Sczególnie ostro krytykował jego poglądy Lenin. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
