W publikacji wyznaczono nową konwencję poznawczą prawa, zezwalającą opisać teoretyczny problem podziału prawa na publiczne i prywatne w innym aspekcie, aniżeli dotychczas powszechnie próbowano to czynić na gruncie nauk prawnych.
Rozgraniczenie prawa publicznego od prawa prywatnego jest bowiem kwestią poznania, a granicę wyodrębnienia tych dwóch części prawa można przeprowadzić w sposób jasny i pewny, wbrew spotykanym w naukach prawnych sceptycznym poglądom w tym względzie.
Podstawą takiego twierdzenia jest przekonanie, że poznanie prawa jako zjawiska społecznego ma w wielkiej mierze charakter klasyczny i zależy od wyboru aparatury pojęciowej, przy pomocy której to prawo jest opisywane.
Książka jest rzadkim w naszej literaturze prawniczej i nieczęstym w ogóle w literaturze prawniczej opracowaniem z zakresu teorii prawa, którego Autor ma głęboką wiedzę teoretyczną i poręczną z pokaźnego działu prawa, w tym przypadku prawa administracyjnego w styku z prawem konstytucyjnym i prawem cywilnym ( ), dzięki czemu nie jest to dzieło nastawione na samo uprawianie teorii na wysokim poziomie abstrakcji, ale na uprawianie teorii celem różnorakiego wykorzystania efektów refleksji ogólnoteoretycznej w teorii poszczególnych działów prawa, w tzw.
dogmatyce prawa i w praktyce. Prof. Dr hab.
