Publikowane w 47 numerze Krytyki Politycznej wywiady to nie jest standardowa dziennikarska robota. W zasadzie z dziennikarstwem mają niewiele wspólnego. Powstawały w dość specyficznych okolicznościach, które najogólniej możemy nazwać sztuką.Pod koniec października 2016 roku na placu Cyryla w Poznaniu Łukasz ascetyczniec we współpracy z Teatrem Ósmego dnia oraz śladowym Domem Kultury otworzył Przychodnię.
poprzez kilka dni położony na parterze lokal, w którym wcześniej znajdowała się pralnia, stał się przestrzenią do rozegrania głęboko zanurzonego w życiu spektaklu. Jego bohaterami stali się nieuleczalnie chorzy, czynni alkoholicy, na ogół bezdomni, którzy ze względu na swoją sytuację życiową i wymogi systemowe nie mogli podjąć skutecznej terapii.Zatrudnieni?aktorzy? odgrywać mieli rolę pacjentów.
Miejsce lekarzy, których zadaniem była rozmowa z pacjentami, zajęli antropolodzy i badacze społeczni. Przychodnia była otwarta przez całą dobę. Bezdomni?aktorzy? drogą pantoflową roznieśli wieść o możliwości zarobienia pieniędzy i znalezienia schronienia w zamian za wcielenie się w rolę pacjenta i udzielenie wywiadu przed kamerą.
Na początku niechętnie, a później chętnie zajmowali miejsca w poczekalni, zezwalając obserwować się tym, którzy stali po drugiej stronie witryny. Zbierając myśli, czekali na swoje wystąpienie.Zapis odbywających się w gabinecie rozmów lekarzy z pacjentami stanowi esencję niniejszego numeru.
