Hermeneutyka to tekst, który Arystoteles poświęcił problematyce języka i właściwego znaczenia słów. Tytuł został nadany mu poprzez późniejszych komentatorów, którzy uznali go za traktat poświęcony wypowiadaniu się i interpretacji.
Topiki pomyślane są jako podręcznik mówcy i dialektyka, w których znaleźć można pewne recepty na produktywną argumentację. Jest to tekst z pogranicza retoryki i logiki. W O dowodach sofistycznych Arystoteles analizuje logiczną także paralogiczną zawartość sylogizmów oraz dowodów logicznych, którymi nieraz posługiwali się,,sofiści".
Jak zauważył przytomnie Arystoteles: tak jak (...) ci, którzy nie są uprawni w rachowaniu kamyczkami, mogą być oszukani przez biegłych, w ten sam sposób dodatkowo i w dowodzeniu ci, którzy nie są należycie obeznani ze znaczeniem słów, są wprowadzani w błąd równocześnie wtedy, gdy sami dyskutują, jak i wtedy, gdy innych słuchają.
Dlatego także zadaniem filozofa jest refleksja nad językiem, słowami i pozorem mądrości czy logicznej argumentacji, który prosto może powstać w wyniku skutecznego posługiwania się mową. Arystoteles nie zajmował się wyłącznie podstawami logiki i zasadami wnioskowania - świadomy był tego, że myślenie przebiega w języku, iż argumentuje się słowami i dlatego niezbędna jest nauka o interpretacji, retoryce, sposobach przekazywania treści, a także o,,dowodach sofistycznych", które są jedynie pozorem poprawnych dowodów.
Sofiści tak naprawdę nie zniknęli ze świata, lecz odradzają się w każdej epoce, tyle że pod inną nazwą. Niemniej ludzi posługujących się błędnymi zasadami myślenia, lecz będącymi skutecznymi mówcami, wcale nie ubywa.
Z tego względu opracowane poprzez Arystotelesa zasady argumentacji, interpretacji, a także diagnozy,,dowodów sofistycznych" nigdy nie stracą na aktualności.
