Paddington artysta

Paddington uczy, bawi, raduje najmłodszych od pokoleń. Nie ma chyba na świecie dziecka, które nie patrzyłoby z sympatią i z rozczuleniem na tego urokliwego, kudłatego i niesfornego niedźwiadka. Mam wrażenie, iż jest on ucieleśnieniem wszelkiego, co w dzieciństwie najefektowniejsze – ciepła, znacznej miłości i śladowych marzeń.

Tym razem nasz bohater postanowił zostać artystą. Po obejrzeniu wraz z panem Gruberem artystycznej wystawy jednego z malarzy, stwierdził, że sam zorganizuje swoją wystawę plenerową. Oczywiście chętnie przystąpił do pracy, a swymi efektami pochwalił się przyjacielowi. Cóż, malunkom daleko było do doskonałości – zachód słońca wyglądał jak noc, burza rozmazała się pod wpływem deszczu, a autoportret przypominał misiową karykaturę, bo biedaczysko ciągle biegało do łazienki przeglądać się w lustrze, lecz gdy schodziło, zapominało, jak wyglądało. Przytłoczony Paddington usiadł przy swoich obrazach, z nadzieją, iż ktoś kupi lecz jeden z nich. Zmęczony miś zasnął, a gdy się obudził, zobaczył, że jego prace zniknęły, a obok leży tajemnicza koperta Co się niej znajdowało? Czy Paddington porzuci malarską karierę?

Książeczka – jak zresztą wszystkie o Misiu Paddingtonie – jest po prostu przytulnym kocykiem w zimny dzień. Płaszczem przeciwdeszczowym, gdy na dworze siąpi. Świeczką, która rozświetla ciemne wnętrza. Daje nie tylko błogą lekturę,z reguły – cenną lekcję dla tych mniejszych i pokaźniejszych. Książka prezentuje, iż warto mieć marzenia i głęboko w nie wierzyć. Udowadnia, iż czasem śladowy gest jest wystarczający, żeby obudzić w kimś nadzieję oraz autentyczną radość z tego, co robi.

„Paddington artysta" to napisana prostym językiem opowiastka, spektakularnie zilustrowana przez R. W. Alley’a. Tekst nie jest długi, więc z przyjemnością wysłuchają go i młodsze, i starsze dzieci. Twarda oprawa zaś jest gwarancją, że książka nie zostanie zniszczona w zbyt prędkim tempie.

Czy Paddingtona można nie kochać? Sami odpowiedzcie!