Alchemia rękopisu składa się z trzech części. Filologiczny wstęp firma Troszyńskiego, zatytułowany tak jak całe dzieło, demonstruje burzliwe edytorskie dzieje dramatu i sposób, w jaki podejmowane przez wydawców decyzje wpływały na podstawowe kategorie interpretacyjne.
Część druga to faksymile zachowanego autografu dramatu Juliusza Słowackiego Samuel Zborowski; jego brakujące zakończenie uzupełniono trzema stronami kopii Januszewskiego. Korzystanie z rękopisu ułatwia transliteracja topograficzna.
Ostatnim ogniwem książki jest transkrypcja diachroniczna, umożliwiająca czytanie integralnego tekstu zgodnie z dającym się odtworzyć porządkiem powstawania kolejnych wersji. Praca nad edycją pozwoliła na eliminację wielu błędnych odczytań, uzupełnienie opuszczeń.
Zrezygnowano z selekcji materiału dokonywanej poprzez edytorów zgodnie z ich wizją sensu dramatu. Umożliwia to lekturę wszystkich zapisanych poprzez autora fragmentów, na przykład kilku zakończeń, bez sugestii jedynego trafnego rozwiązania w tak newralgicznym miejscu utworu.
