Katalog poświęcony twórczości Andrzeja Łobodzińskiego jedego z czołowych przedstawicieli łódzkiej neoawangardy działającego od lat 50-tych, którego twórczość obejmowała równolegle dwie dziedziny: malarstwo i eksperymentalną sztukę dźwiękową.
Sztuka Andrzeja Łobodzińskiego stanowi osobny rozdział w rozwoju polskiej sztuki powojennej. Widoczną rolę w kształtowaniu się jego postawy twórczej miało odwołanie się do intuicji i przypadku jako znacznych czynników stymulujących proces twórczy. Badanie własności materii malarskiej w relacji do struktury formalnej obrazu doprowadziło go wypracowania modelu kompozycji o charakterze otwartym, zaczynających przepływ przestrzeni pomiędzy składnikami obrazu, a następnie do budowania sekwencji dźwiękowych. Stosowanie progresywnych środków technologicznych w produkcji kombinacji dźwiękowych szło u niego w parze z konsekwentnym rozwijaniem języka malarstwa. Artysta traktował obie dziedziny swojej twórczości za wzajemnie komplementarne i równie uprawnione w odkrywaniu nowych aspektów sztuki.
Jego prace z lat 19561972 sytuują się na pograniczu malarstwa i sztuki environment, której materiałem były przetwarzane elektronicznie dźwięki.
Andrzej Łobodziński należał do grona łódzkich twórców poetów, pisarzy, malarzy i grafików skupionych w grupie "Piąte Koło", działającej od 1957 roku. Prace powstałe na przełomie lat 50. I 60. XX wieku prezentował m.in. Na wystawie w Galerii Krzysztofory w Krakowie (1961). Uczestniczył w wystawach Konfrontacje organizowanych poprzez Galerię Krzywe Koło w Warszawie (1963, 1964). Wraz z Krystynem Zielińskim zaprezentował seans dźwiękowy Audycja w Galerii Foksal w Warszawie (1968), a także w Muzeum Sztuki w Łodzi (1972).
Urodzony w 1931 roku w Łodzi. Studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi w latach 19501954 na Wydziale Architektury Wnętrz. Dyplom w 1955 roku. W drugiej połowie lat 50. Zajmował się scenografią filmową, plakatem, grafiką książkową.
W latach 19722001 prowadził Pracownię Podstaw kompozycji w macierzystej uczelni aktualnie Akademii Sztuk ładnych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi. W 1993 roku otrzymał tytuł profesora. Uprawia twórczość w zakresie malarstwa i grafiki, zwykle linorytu.
